Inleiding
DJI Mavic Air
DJI is erin geslaagd vrijwel alle technologie van de Mavic Pro in de nog kleinere Air te stoppen. De beeldkwaliteit van de foto's en 4k-video's is prima, hij laat zich eenvoudig besturen en hij is voorzien van nieuwe snufjes, zoals actieve objectontwijking, sensoren aan de achterkant, intern geheugen en extra Snapshots. Het grootste minpunt ten opzichte van de Pro is de minder stabiele verbinding. Ook maakt hij meer lawaai, maar door zijn simpele bediening en compacte vormgeving is het een ideale drone voor op vakantie.
Eindoordeel
Een tijdje terug konden we al een middagje met de Mavic Air aan de slag. Deze kleine drone is een beetje een mix van de kleine Spark en de inklapbare Mavic Pro. Ook wat prijs betreft zit hij exact tussen beide in. Met een startprijs van iets meer dan achthonderd euro is hij bereikbaar voor de consument, terwijl hij wat mogelijkheden en beeldkwaliteit betreft niet onder lijkt te doen voor drones met prijzen boven de duizend euro, zoals de Phantom 4-serie en de eerder genoemde Mavic Pro. Wie interesse heeft in een drone om ermee te gaan fotograferen en filmen vanuit de hoogte, heeft er dus een optie bij. Keus is goed, maar het maakt het er ook niet makkelijker op, zeker omdat de Spark en beide Mavics op veel vlakken overeenkomen; de filmmogelijkheden zijn min of meer dezelfde. Alle reden om de Mavic Air wat beter te bekijken en te vergelijken met zijn grotere broer.
Bekijk deze video op YouTube
We kunnen ons voorstellen dat mensen twijfelen tussen de Spark, de Mavic Air en de oudere Mavic Pro. Wat zijn nu de grote verschillen, waarmee loopt de Air voorop en op welke vlakken is de Pro toch nog wat beter? Bovendien vroegen we ons af hoe het zit met de storingsgevoeligheid van de Air, en of hij vanwege zijn compacte voorgeving en rijke features de ideale drone is voor de vakantie.
Vergelijking met Mavic Pro en Spark
Als we de specificaties van de nieuwe Mavic Air vergelijken met die van zijn voorgangers, valt op dat de Air op veel punten vooroploopt. Dat is niet zo gek, want de Mavic Pro werd anderhalf jaar geleden geïntroduceerd en de techniek is intussen weer een stukje verder. Zo kan de Air filmen met 120fps in 1080p, is de bitrate opgelopen tot 100Mbit/s, hetzelfde als bij de Phantom 4 Pro, wat de kwaliteit ten goede komt. Ook de maximale snelheid is iets hoger.
Net als de Spark laat de Mavic Air zich met handgebaren bedienen, wat soms van pas kan komen. Hij heeft twee nieuwe Snapshot-standen, Asteroid en Boomerang, waarmee ook een onervaren gebruiker eenvoudig fraaie shots kan maken. Bij Boomerang draait de Air om je heen, waardoor je alles van de omgeving in beeld krijgt, en Asteroid is een sphere panorama in de vorm van een video. Deze begint laag bij de grond en stijgt dan op, waarna alles in het zichtveld als een soort wereldbol wordt weergegeven. Dit effect kennen we wel van 360-gradencamera's. Het oogt redelijk spectaculair en je krijgt er op sociale media gegarandeerd aandacht mee. Tot slot is er ook nog een 32-megapixelpanoramamodus. Wellicht dat deze functies later via een update ook voor oudere DJI-drones beschikbaar komen, maar dat is geen zekerheid.
/i/2001909711.jpeg?f=imagenormal)
|
Spark |
Mavic Air |
Mavic Pro (Platinum) |
Sensoren |
Voorkant, onderkant (infrarood) |
Voorkant, achterkant, onderkant (infrarood) |
Voorkant, onderkant (ultrasoon) |
Sensor |
1/2,3" |
1/2,3" |
1/2,3" |
Videoresolutie |
1920x1080 |
1280x720 1920x1080 (120fps) 2720x1530 (60fps) 3840x2160 (30fps)
|
1280x720 1920x1080 (60fps) 3840x2160 (30fps) 4096x2160 |
Fotoresolutie |
12 megapixel |
12 megapixel (32Mp pano) |
12 megapixel |
Fotoformaten |
Jpeg |
Jpeg + raw |
Jpeg + raw |
Lens |
25mm f/2.6 |
24mm f/2.8 |
28mm f/2.2 |
Bitrate |
24 |
100 |
60 |
Gewicht |
300g |
430g |
734g |
Bereik |
2km (wifi) |
2km (wifi) |
4km (OcuSync) |
Snelheid |
50km/u |
68km/u |
65km/u |
Accuduur |
16 minuten |
21 minuten |
27-30 minuten |
Adviesprijs |
€ 599 (zonder controller) € 799
|
€ 849 |
€ 1179 |
De camera heeft een 24mm-equivalentlens met een lichtsterkte van f/2.8. Dat is vergelijkbaar met die van de Spark. In vergelijking met de Mavic Pro biedt hij een iets grotere hoek, maar is hij minder lichtsterk. De iets grotere beeldhoek is een voordeel, omdat je daarmee sneller alles in beeld krijgt en minder afstand hoeft te nemen. De lichtsterkte van f/2.8 is weer een theoretisch nadeel, want het gaat hier om een smartphonesensor en in die wereld is een lichtsterkte van f/1.4 tot f/2.2 vrij gebruikelijk. Ter vergelijking: de Mavic Pro heeft een f/2.2-lens. In de praktijk zul je er echter weinig last van hebben, doordat je alleen bij daglicht mag vliegen. Alleen bij slecht licht kun je dus verschil merken en wij hebben het in de praktijk niet als nadeel ervaren. Net als met de Mavic Pro kun je ook fotograferen in raw. Deze functionaliteit was bij de Spark bewust weggelaten. Bij grote contrasten geeft je dit beduidend meer speelruimte voor beeldbewerking. Zie ook de praktijkfoto's.
Wat uiterlijk betreft lijkt de cameramodule erg op die van de Spark, maar de gimbal is drieassig. In vergelijking met de Mavic Pro is de module wat dieper in de behuizing verwerkt, wat als voordeel heeft dat hij minder kwetsbaar is. Bij de Mavic Pro is de camera iets kwetsbaarder door de loshangende gimbal. Zeker bij een close encounter met een object, zoals een boomtak, of een val op de grond.
De 'beschermde' gimbal van de Mavic Air heeft dan weer als nadeel dat hij minder ver naar boven kan kantelen dan die van de Mavic Pro. De Air heeft een pitch van -100° tot +22° en de Pro een van -90° tot +30°. Bij hoge objecten, gebouwen of bergen kan het daardoor zijn dat je niet alles in beeld krijgt en nog hoger moet gaan vliegen. Ook kan de gimbal van de Mavic Pro, in tegenstelling tot die van de Air, over de roll-as 90° draaien, om fotograferen in portretmodus mogelijk te maken.
/i/2001774285.jpeg?f=imagenormal)
Vormgeving
De Mavic Pro is in feite een inklapbare Phantom 4. De Phantom-drones zijn zo groot dat je een aparte koffer nodig hebt om ze mee te nemen. In de auto is dat geen probleem, maar in het vliegtuig tellen ze als een volledige handbagagetas. De Mavic Pro was destijds revolutionair omdat je hem dankzij zijn inklapbare armen in vrijwel iedere handbagagetas kwijt kunt.
De Air is ingeklapt nóg compacter dan de Spark. Aangezien de eigenschappen van de Air in veel gevallen niet onderdoen voor, of zelfs beter zijn dan die van de Mavic Pro, is dit een belangrijk verschil. De Air is lichter en compacter, en biedt nagenoeg dezelfde beeldkwaliteit. Als het je dus om portabiliteit gaat, lijkt de Air op dit moment een betere keus. In de praktijk vonden we de Air vrij vlot en eenvoudig in en uit te klappen, prettiger dan de Mavic Pro met zijn langere armen. Die laatste heeft wel weer als voordeel dat de bladen meer ruimte hebben en niet, zoals bij de Air, deels boven de body ronddraaien. De enige extra handeling die je moet doen, is de pootjes aan de voorkant naar beneden uitklappen. Ook de plastic gimbalbeschermer is net iets praktischer; bij de Pro bestaat deze uit twee delen en bij de Air is het één deel, dat bovendien vrij vlot te verwijderen is.
Features en unieke eigenschappen
Hoewel DJI in hoog tempo nieuwe drones blijft uitbrengen, lijkt het er steeds weer in te slagen iets innovatiefs toe te voegen. Niet zozeer bij de Mavic Pro- en Phantom 4 Pro Platinum, maar wel bij de Air. Niet alleen is deze drone kleiner dan ooit tevoren, hij heeft ook nog eens meer sensoren, intern geheugen en nieuwe mogelijkheden.
/i/2001909713.jpeg?f=imagenormal)
Verbeterde objectontwijking
Een belangrijke verbetering betreft de objectontwijking. De drone kan nu niet alleen een botsing voorkomen door te stoppen, maar ook door om het object heen te vliegen. DJI noemt dit FlightAutonomy 2.0. Het maakt een 3d-datamap van de omgeving met behulp van de zeven camera's en infraroodsensoren rondom. Daardoor ziet hij een hindernis al op twintig meter afstand. In de praktiijk zie je die vanaf een meter of acht ook op het scherm.
We hebben het automatisch ontwijken van objecten in de praktijk meermaals getest en in de meeste gevallen werkt het uitstekend. Heel af en toe zag de Air geen ander pad en stopte hij in plaats van erlangs te gaan. Het ontwijken gaat met een vloeiende beweging, zodat het er niet hinderlijk uitziet op een video, hoewel de koerswijziging zelf natuurlijk wel zichtbaar is. Ga er niet vanuit dat de Air dit ook in lastige situaties goed zal doen, zoals tussen de takken van een boom door laveren; dit blijft lastig. Hij zal dit dan ofwel weigeren, omdat hij geen ander pad ziet, ofwel doorvliegen en misschien wat takken raken.
Een andere belangrijke verbetering is dat de Air, ondanks zijn kleine voorkomen, nu ook ontwijkingscamera's aan de achterkant heeft, naast die aan de voor- en onderkant. Bij de Mavic Pro blijft het oppassen geblazen als je achteruit vliegt. Dat is jammer, want dat levert juist spannende beelden op. Ondanks de verkleinde formfactor is het DJI dus toch gelukt extra sensoren toe te voegen. We zijn benieuwd wat dit voor een toekomstige opvolger van de Mavic Pro betekent.
Waakzaamheid blijft geboden, want de Air heeft geen detectie aan de bovenkant en zijkanten. Voordat je een voorgeprogrammeerd programma als Boomerang gaat uitvoeren, waarbij de drone rondom je vliegt en de omgeving toont, moet je dus eerst de omgeving scannen op objecten waar hij vanaf de zijkant tegenaan kan vliegen. Dit zal ongetwijfeld in de praktijk eens misgaan, vooral bij minder ervaren gebruikers die denken dat de sensoren alles zien. Alleen de Phantom 4 Pro kan objecten vanaf de zijkanten detecteren, op basis van infraroodsensoren.
Voorgeprogrammeerde scènes
DJI maakt er een gewoonte van om iedere nieuwe consumentendrone te voorzien van nieuwe voorgeprogrammeerde vliegmanoeuvres. Dat is vooral prettig voor de minder ervaren dronepiloot, maar ook fijn als je met je partner of gezin met vakantie bent en even snel een leuke shot wilt maken.
Met een paar drukken op het touchscreen van je smartphone hun je hem om je heen laten vliegen: Boomerang, of van je af laten vliegen om te eindigen met een spectaculair fisheye-effect, waarbij je de hele omgeving in beeld ziet: Asteroid. Ook kun je hem automatisch objecten laten volgen, zoals een rijdende auto of een joggende medemens. Ook in deze modi is de objectdetectie actief, maar dus niet aan de zijkant.
Intern geheugen
Een opvallende eigenschap van de Air is dat hij is voorzien van 8GB intern geheugen, los van het micro-sd-kaartslot. Nu is 8GB natuurlijk erg weinig voor 4k-filmbeelden, maar het is een handige noodoplossing voor als je eens vergeten bent geheugenkaartjes mee te nemen of in het slot te stoppen, iets wat vrijwel alle dronevliegers weleens is overkomen. Je hoeft in zo'n geval je drone dus niet direct aan de grond te zetten, maar kunt gewoon beginnen met filmen en fotograferen. Dit is iets wat we graag in iedere toekomstige drone zouden willen zien.
Geen usb-laden
Wat we dan weer niet begrijpen, is dat DJI de mogelijkheid om de drone via usb op te laden weer heeft geschrapt. Dit werd geïntroduceerd in de DJI Spark en we hadden verwacht dat dit ook wel op een kleine drone als de Air terug te vinden zou zijn. Opladen via usb is makkelijk, omdat je dit dan ook onderweg kunt doen, bijvoorbeeld met een powerbank of usb-aansluiting in de auto. De Air heeft overigens wel usb‑c. Hoewel het er aanvankelijk op leek dat dit usb-laden mogelijk zou maken, heeft DJI aangegeven hier geen ondersteuning voor te bieden.
Ondanks zijn kleine voorkomen laat de Mavic zich volgens DJI niet snel uit het veld slaan door een beetje wind. Hij zou overweg kunnen met windsnelheden tot 35km/u. In de sportmodus haalt hij een snelheid van maar liefst 68km/u, wat zelfs rapper is dan de Mavic Pro. Dat is mede te danken aan zijn aerodynamische vormgeving.
Praktijk
Als nieuwste telg is de Mavic Air uitgerust met enkele features die bij de Mavic Pro ontbreken. Dat heeft grotendeels te maken met de verdere ontwikkelingen van de gebruikte technologie. Anderhalf jaar nadat de eerste drone met inklapbare armen uitkwam, is DJI erin geslaagd alle componenten in een nog kleinere behuizing te krijgen die ook inklapbaar is. Hoewel de Air dus ingeklapt nog kleiner is dan de Spark, biedt hij nagenoeg dezelfde beeldkwaliteit en mogelijkheden als de grotere Pro. Dat is een prestatie, want net als elders in cameraland is een kleine formfactor een groot pluspunt, mits de kwaliteit gelijk blijft. Immers, je hoeft minder te sjouwen. Daardoor neem je je drone veel eerder mee, net als een smartphone versus een grote camera. Dat de sticks van de controller bovendien afneembaar zijn en op te bergen achter de klemmen, draagt daar eveneens aan bij. In vergelijking met de Pro is hij ook wat makkelijker, prettiger en sneller in te klappen, mede doordat de armen veel korter zijn.
/i/2001909715.jpeg?f=imagenormal)
Controller
De controller van de Mavic Air is grotendeels gelijk aan die van de Spark, maar hij is iets verbeterd. Hij heeft geen monochroom schermpje aan de bovenkant, zoals de Mavic Pro. We hebben dat ook niet echt gemist, omdat alle informatie op de smartphone-interface te zien is. Een pluspunt is dat de sticks gemakkelijk afneembaar zijn, waardoor hij wat eenvoudiger op te bergen is. Je kunt de losse sticks kwijt in de klemmen voor de smartphone, wat erg praktisch is.
De controller wordt bovendien, in tegenstelling tot die van de Spark, geleverd met alle mogelijke kabels om je smartphone aan te sluiten. De Spark maakt standaard gebruik van een draadloze verbinding op basis van wifi tussen de controller en een smartphone. De realtimebeelden waren daardoor af en toe wat minder vloeiend. Bij de Air is dat merkbaar stabieler; als de drone is de buurt is, heb je vrijwel geen last van lag. Alleen op grotere afstanden is dat het geval.
Storingsgevoeligheid
Tijdens onze eerste kennismaking met de Air, tijdens een hands-onevenement in Monaco, hadden we veel last van storingen. Vooral als we de hoogte in gingen, kregen we waarschuwingen over een zwak signaal en kort daarna viel het beeld echt weg. We hebben toen een keer of vijf meegemaakt dat de Air het contact geheel kwijt was en toen automatisch terugvloog naar het beginpunt. Hoewel die noodprocedure goed werkt en de Air tijdens zijn vlucht ook objecten ontwijkt, blijft het riskant en ronduit irritant. Het was een beetje een déjà vu van de preview met de Spark. Nu vlogen we destijds in een omgeving met hoge gebouwen en veel andere drones, dus was de kans op interferentie een stuk groter. We waren daarom erg benieuwd of we vergelijkbare problemen zouden krijgen op het platteland.
Het antwoord is ja en nee. De Mavic Air vloog in ieder geval een heel stuk stabieler. Zo lang hij enigszins in de buurt was, zowel wat hoogte als wat afstand betreft, gebeurden er geen gekke dingen. Zowel de bediening als de videoverbinding werkten dan prima. Toch zijn we tijdens negen testvluchten tweemaal tegen storingen opgelopen. Eenmaal kregen we een waarschuwing over een zwakke verbinding, maar verloren we niet de controle. De Air was toen slechts 300 meter van ons vandaan, maar bevond zich schuin achter een rij bomen. De tweede keer was hij 500 meter bij ons vandaan op 32 meter hoogte en ging het scherm ook echt op zwart, kort na de eerste waarschuwing. De Air activeerde return-to-home en vloog recht naar het startpunt terug. Toen hij weer een beetje in de buurt was, werd de verbinding hersteld en konden we de controle weer overnemen.
De 'enhanced wifi'-verbinding die de Air gebruikt, lijkt dus storingsgevoeliger dan Ocusync of Lightbridge bij de Mavic Pro- en Phantom-serie. Vooral als de Air achter een object zit of de line-of-sight op een andere manier niet optimaal is, lijkt hij minder stabiel te zijn. Ook hadden we af en toe last van wat lag, oftewel een licht stotterende videoverbinding, maar vooral als hij op enkele honderden meters afstand vloog. De stabiliteit van de verbinding vinden we het grootste nadeel van de Air, die voor de rest maar op weinig punten onderdoet voor de Pro. Vooral het feit dat DJI claimt dat de Air een afstand van 4km kan bereiken, vinden we daardoor niet realistisch, al hebben we dat niet getest. Het zou onder goede condities best haalbaar kunnen zijn, maar het is dus zeker niet iets waar je van op aan kunt.
Om dat te relativeren: als je de Air bij je in de buurt houdt, is de kans op problemen minder groot. Dus als je met vakantie vooral jezelf in beeld wilt hebben, en dat combineert met leuke effecten als Asteroid en wat beelden uit de nabije omgeving, is het probleem te overzien. Steker nog: wettelijk gezien mag je de drone niet eens ver van je af laten vliegen. Je moet hem namelijk altijd kunnen zien, oftewel in line-of-sight houden. Dat is op vijfhonderd meter afstand al erg moeilijk, zelfs met behulp van een spotter.
Lawaai
In vergelijking met de Mavic Pro maakt de Air beduidend meer lawaai. Dat is ook niet verwonderlijk; de propellers hebben een veel kleinere diameter en moeten dus sneller ronddraaien. Dat leidt tot meer geluid, met hogere tonen, een beetje als een grote mug. De Air heeft ook niet de nieuwe propellers met schuinaflopende hoekjes gekregen die de laatste versies van de Pro en Phantom wel hebben. Wellicht komen die nog of paste dat niet in het ontwerp. Jammer is het wel, want de Pro is echt beduidend stiller. Je valt daardoor minder op en dat is prettig voor jezelf, maar ook voor de omgeving.
Compromissen
Daarnaast zijn er nog steeds andere punten waarop de Mavic Pro beter scoort. De accuduur is veel langer. Met de Air haalden we in de praktijk een maximale vliegtijd van 16 minuten voordat hij de tien procent bereikte en dan automatisch de landing begon in te zetten. Bij de Mavic Pro, de eerste versie maar met de nieuwe propellers, was dat 24 minuten. Het verschil is te verklaren; de Air is veel kleiner, dus de accu is dat ook. In principe kun je in 16 minuten best veel filmen en fotograferen, maar 24 minuten is natuurlijk comfortabeler. Verder is het bereik van de Pro veel beter, is de controller uitgebreider en maakt hij dus beduidend minder lawaai.
Beeldkwaliteit en foto's
Wat beeldkwaliteit betreft hebben we weinig te klagen. De beelden zien er gedetailleerd en kleurrijk uit. De kleuren zijn in de normale stand erg verzadigd en contrastrijk, veel meer dan bij de Mavic Pro. Als je niet wilt editen en je beelden zo snel mogelijk online wilt hebben, is dat fijn. Als je daarentegen juist je beelden wilt bewerken, kun je de instellingen beter iets terugschroeven. De Air heeft wat minder beeldstijlen dan de Pro. Zo kun je helaas niet filmen in D-log, maar alleen in Cine-D. Daarmee haal je het meeste dynamisch bereik en kun je de beelden makkelijker aanpassen zonder zichtbare bijeffecten.
Hieronder zie je enkele onbewerkte scènes in 4k; de videoreview op de eerste pagina is in 1080p geschoten.
Bekijk deze video op YouTube
Ook de fotokwaliteit is prima. Natuurlijk gaat het hier om een kleine sensor met de bijbehorende beperkingen, maar doordat je in raw kunt fotograferen, kun je de beelden achteraf prima bewerken. De camera is wel gevoelig voor overbelichting en flares, maar de scherpte is voor zo'n kleine sensor prima. Op beelden met veel diepte is wel wat atmosferische onscherpte te zien. Ook is er soms wat moiré te zien, vooral bij daken.
Hieronder nog een aantal beelden volgens dezelfde formule: links het onbewerkte rawbestand en rechts de bewerkte versie.
De beelden hierboven zijn gebaseerd op het rawformaat. Onbewerkt zien die foto's er altijd flets en contrastloos uit. Hoe verhouden de door ons bewerkte beelden zich dan tot de originele jpeg's die uit de camera rollen? Dat zie je in de onderstaande vergelijking. We vinden onze eigen bewerking beter dan de jpeg-versie, maar die laatste profiteert weer van slimme lenscorrecties. Je krijgt daardoor iets meer in beeld en de hoeken vertonen wat minder vertekening. Wel krijgt de horizon een vreemde ronding.
De overige beelden hieronder zijn jpeg's en komen rechtstreeks uit de camera, zonder bewerking.
Alternatieven
Er zijn niet heel veel alternatieven voor de Mavic Air en de meeste komen van DJI zelf. Er is wel wat concurrentie, maar die heeft zichtbaar moeite het hoge tempo bij te benen. Inklapbare drones met navenante beeldkwaliteit, dezelfde prijsklasse en een vergelijkbare uitrusting wat features en sensoren betreft zijn er amper. Dat is jammer, wat meer concurrentie is altijd goed.
De Spark is een betaalbaarder alternatief voor de Mavic Air. Hij heeft geen 4k, de armen kunnen niet inklappen en hij mist nog enkele andere kleine features. Toch produceert hij vergelijkbare beelden en laat hij zich eenvoudig bedienen. Je kunt de Spark voor veel minder geld oppikken. Let er wel op dat de standaardversie zonder controller wordt geleverd.
4.5 van 5 sterren
(7 reviews)
Review
Het meest logische alternatief voor de Mavic Air is de Pro. Deze is wat ouder en heeft daardoor niet de laatste features, zoals sensoren aan de achterkant, extra Snapshots en een 100Mbit-bitrate, maar heel groot zijn die verschillen niet. Met de Pro kun je langer vliegen en heb je, vooral op grotere afstanden, een betere verbinding. De Platinum-versie is ook een optie.
4.5 van 5 sterren
(10 reviews)
Review
Een ander alternatief is de Phantom 3 SE. Dit is een ouder model, maar de SE-versie heeft wat updates gekregen. Zo heeft hij hetzelfde bereik als de Mavic Pro en de Phantom 4, en filmt hij eveneens in 4k. Objectontwijking heeft hij echter niet en hij is, net als andere Phantom-drones, behoorlijk groot.
(0 reviews)
Nieuwsbericht
Yuneec kondigde in 2016 al de Breeze aan. Net als de Spark en de Air is dit een zeer compacte drone. Hij is een stuk goedkoper, maar mist een gimbal en objectontwijking.
3.5 van 5 sterren
(2 reviews)
Conclusie
/i/2001909717.jpeg?f=imagenormal)
Over het algemeen zijn we zeer te spreken over de Mavic Air. Het is een knappe prestatie dat DJI vrijwel alle technologie uit de Mavic Pro in de nog veel kleinere Air heeft weten te proppen. En dan wist het ook nog extra sensoren aan de achterkant te plaatsen, waardoor je met minder zorgen mooie shots kunt maken. Ook de optie om automatisch objecten te ontwijken, vinden we bijzonder nuttig. Je kunt je beter concentreren op het filmen en hoeft geen handmatige aanpassingen aan de koers te doen. Daarnaast is de Air voorzien van een optie voor 4k-video met een 100Mbit/s-bitrate, fotografeert hij in raw, heeft de controller afneembare sticks en heeft hij 8GB intern geheugen: handig als noodoplossing.
De grote troef van de Mavic Air is zijn uitzonderlijk compacte voorkomen, waardoor je hem makkelijker in een tas of zelfs een jas kwijt kunt. Zelfs bij de standaardversie wordt een compacte en afritsbare case meegeleverd, waardoor je hem veilig kunt vervoeren. Ook de controller met afneembare sticks draagt aan dit alles bij. Al met al is hij daardoor nog makkelijker mee te nemen en op reis of met vakantie is dat een groot voordeel.
De tweede troef is de lagere prijs in vergelijking met zijn grote broer, hoewel de reguliere Pro ondertussen ook wat in prijs is gedaald. Je krijg voor minder geld een compacter ontwerp met nieuwe snufjes en dat is zeker aantrekkelijk. Er valt echter genoeg te twijfelen, want voor wat serieuzer werk blijft de oude Pro ook voldoende bieden: een beduidend langere accuduur, een beter bereik op lange afstanden, een uitgebreidere controller en minder lawaai. Het is dus maar net wat je belangrijker vindt.
Voor de vakantie denken we dat de Air op dit moment de beste papieren heeft, vooral als je niet van plan bent op grote afstanden te gaan vliegen en graag gebruik wilt maken van de vele voorgeprogrammeerde Snapshots. De beste camera drone is degene die je bij je hebt, en dat is dan toch wel… de Mavic Air.
Eindoordeel