DJI heeft de Mavic Air aangekondigd en wij konden deze drone al even kort testen. De Mavic Air wordt tussen de Spark en de Mavic Pro gepositioneerd en is ondanks de naam eigenlijk geen Mavic, maar een samensmelting van beide. Zeg maar een Mavic in de compacte behuizing van een Spark, mét inklapbare armen. Wie twijfelde tussen de Spark en de Mavic Pro, heeft er nu een derde mogelijkheid bij, wat de keuze niet makkelijker maakt. In deze preview delen we alvast onze bevindingen.
Deze video bekijk je ook op YouTube.
Opvallende features
Als we de features van de nieuwe Mavic Air in vergelijking tot die van zijn voorgangers bekijken, valt op dat de Air op veel punten vooroploopt. Dat is niet zo gek, want de Mavic Pro werd anderhalf jaar geleden geïntroduceerd en de techniek is intussen weer een stukje verder. Zo kan de Air filmen met 120fps in 1080p, is de bitrate opgelopen tot 100Mbit/s - hetzelfde als de Phantom 4 Pro - wat de kwaliteit ten goede komt. Ook de maximale snelheid is iets hoger.
Net als de Spark laat hij zich met handgebaren bedienen, wat soms van pas kan komen. En hij heeft nieuwe Snapshot-standen, Asteroid en Boomerang, waarmee ook een onervaren gebruiker eenvoudig fraaie shots kan maken. De 32-megapixelpanoramamodus en de toevoeging van een 'sphere panorama', het wereldbol-effect, vinden we ook interessant. Wellicht dat deze functies later via een update ook voor oudere DJI-drones beschikbaar komen.
Een andere belangrijke verbetering is de verbeterde objectontwijking; de drone kan nu niet alleen een botsing voorkomen door te stoppen, maar ook door om het object heen te vliegen. DJI noemt dit FlightAutonomy 2.0. Het maakt een 3d-datamap van de omgeving met behulp van de zeven camera's en infraroodsensoren rondom. Daardoor ziet hij een hindernis al op twintig meter afstand.
Dit hebben we diverse keren in de praktijk getest en in de meeste gevallen werkt het uitstekend. Heel af en toe zag de Air geen ander pad en stopte hij in plaats van erlangs te gaan. Een belangrijke verbetering is ook dat de Air, ondanks zijn kleine voorkomen, nu ook ontwijkingscamera's aan de achterkant heeft, naast die aan de voor- en onderkant. Bij de Mavic Pro blijft het toch oppassen geblazen als je achteruit vliegt. Waakzaamheid blijft overigens geboden, want de Air heeft geen detectie aan de bovenkant en zijkanten. Voordat je een voorgeprogrammeerd programma als Boomerang gaat uitvoeren, waarbij de drone rondom je vliegt en de omgeving toont, moet je dus eerst de omgeving scannen op objecten waar hij vanaf de zijkant tegenaan kan vliegen. Dit zal ongetwijfeld in de praktijk af en toe misgaan, vooral bij minder ervaren gebruikers die denken dat de sensoren alles zien.
Spark | Mavic Air | Mavic Pro (Platinum) | |
Sensor | 1/2,3" | 1/2,3" | 1/2,3" |
Videoresolutie | 1920x1080 |
1280x720 |
1280x720 1920x1080 (60fps) 3840x2160 (30fps) 4096x2160 |
Fotoresolutie | 12 megapixel | 12 megapixel (32Mp pano) | 12 megapixel |
Fotoformaten | Jpeg | Jpeg + raw | Jpeg + raw |
Lens | 25mm f/2.6 | 24mm f/2.8 | 28mm f/2.2 |
Bitrate | 24 | 100 | 60 |
Gewicht | 300g | 430g | 734g |
Bereik | 2km | 2km | 4km (OcuSync) |
Snelheid | 50km/u | 68km/u | 65km/u |
Accuduur | 16 minuten | 21 minuten | 27-30 minuten |
Adviesprijs |
€ 599 € 799 (met controller) |
€ 849 | € 1179 |
Een opvallende eigenschap van de Air is dat deze voorzien is van 8GB intern geheugen, los van het micro-sd-kaartslot. Nu is 8GB natuurlijk erg weinig voor 4k-filmbeelden, maar het is een handige noodoplossing voor als je eens vergeten bent geheugenkaartjes mee te nemen of deze in het slot te stoppen, iets wat vrijwel alle dronevliegers weleens is overkomen. Je hoeft in zo'n geval je drone dus niet direct aan de grond te zetten, maar kunt gewoon beginnen met filmen en fotograferen. Dit is iets wat we graag in iedere toekomstige drone zouden willen zien.
De camera heeft een 24mm-equivalentlens met een lichtsterkte van f/2.8. Dat is vergelijkbaar met die van de Spark. In vergelijking met de Mavic Pro biedt hij een iets grotere hoek, maar is hij minder lichtsterk. Dat valt ons een beetje tegen, want het gaat hier om een smartphonesensor en in die wereld is een lichtsterkte van f/1.4 tot f/2.2 niets bijzonders meer. De Mavic Pro heeft een f/2.2-lens. In de praktijk zul je er echter weinig last van hebben, omdat je alleen met daglicht mag vliegen. Alleen bij slecht licht kun je dus verschil merken. Net als met de Mavic Pro kun je ook fotograferen in raw. Deze functionaliteit was bij de Spark bewust weggelaten. Bij grote contrasten geeft je dit beduidend meer speelruimte voor beeldbewerking.
Wat uiterlijk betreft lijkt de cameramodule erg op die van de Spark, maar de gimbal is drieassig. In vergelijking met de Mavic Pro is de module wat dieper in de behuizing verwerkt, wat als voordeel heeft dat hij minder uitsteekt en dus minder kwetsbaar is. Bij de Mavic Pro is de camera wat kwetsbaarder, zeker bij een close encounter met een object of een val op de grond. We hadden wel het idee dat de gimbal wat minder naar boven kon kantelen dan die van de Mavic Pro en de specificaties lijken dat te bevestigen; de Air heeft een pitch van -100° tot +22° en de Pro een van -90° tot +30°. In ons geval betekende dit dat we de skyline van Monaco vanaf bepaalde standpunten net niet helemaal in beeld konden krijgen. Ook kan de gimbal van de Mavic Pro, in tegenstelling tot de Air, over de roll-axis 90 graden draaien, om in portretmodus te fotograferen.
Vormgeving
De Mavic Pro is in feite een inklapbare Phantom 4. De Phantom-drones zijn zo groot dat je een aparte koffer nodig hebt om ze mee te nemen. In de auto is dat geen probleem, maar in het vliegtuig tellen ze als een volledige handbagagetas. De Mavic Pro was destijds revolutionair omdat je hem dankzij zijn opklapbare armen in vrijwel iedere handbagagetas kwijt kunt. De Air is ingeklapt nóg compacter dan de Spark. Aangezien de features van de Air in veel gevallen niet onderdoen voor, of zelfs beter zijn dan die van de Mavic Pro, is dit een belangrijk verschil. De Air is lichter en compact, en biedt op het eerste gezicht vergelijkbare beeldkwaliteit. Als het je dus om portabiliteit gaat, lijkt de Air op dit moment een betere keus. In de praktijk vonden we de Air vrij vlot en eenvoudig in- en uit te klappen, prettiger dan de Mavic Pro met langere armen. De enige extra handeling die je moet doen, is het naar beneden uitklappen van de pootjes aan de voorkant.
Ondanks zijn kleine voorkomen laat de Mavic zich volgens DJI niet snel uit het veld slaan door een beetje wind. Hij zou overweg kunnen met windsnelheden tot 35km per uur. In de sportmodus haalt hij een snelheid van maar liefst 68km per uur, wat zelfs rapper is dan de Mavic Pro. Dat is mede te danken aan zijn aerodynamische vormgeving.
Bereik
Toch zijn er nog steeds punten waarop de Mavic Pro beter scoort. De accuduur is langer, de controller is uitgebreider en hij heeft OcuSync, een vernuftig communicatieprotocol dat ook op grote afstanden werkt. De Mavic Air gebruikt net als de Spark-met-controller 'enhanced wifi'. Tijdens het evenement hebben we vier verschillende Airs gebruikt, maar zeker bij twee exemplaren hadden we meer dan eens te maken met een wegvallend signaal. Het beeld werd dan zwart en de drone liet zich kort daarna niet meer besturen, waarna hij automatisch terugkeerde naar het startpunt. Nu hadden we deze problemen ook tijdens de preview met de Spark, maar destijds hadden we geen controller en moesten we het doen met een mager wifisignaal en beperkte afstand.
Bij de Air gebruikten we wel steeds een controller én een bekabelde verbinding tussen de smartphone en de controller. Desondanks viel het signaal regelmatig weg, vooral als we de hoogte ingingen, vanaf circa veertig meter. Dat is vooral opmerkelijk als je bedenkt dat de Mavic Air afstanden van minimaal twee tot vier km moet kunnen overbruggen, in de EU maximaal twee km. Nu zaten we midden in Monaco en hingen er verscheidene drones in de lucht, dus interferentie was niet uit te sluiten, zeker niet aangezien de Air de veelgebruikte 2,4GHz- en 5,8GHz-frequenties gebruikt. Bovendien waren de Airs nog samples, aldus DJI. Dat is dus iets wat we in een review wat uitgebreider moeten bekijken.
Controller
De controller van de Mavic Air is grotendeels gelijk aan die van de Spark, maar hij is iets verbeterd. Hij mist het monochrome schermpje van de Mavic Pro, maar dat hebben we niet echt gemist doordat alle informatie ook op de smartphone-interface te zien is. Een pluspunt is dat de sticks makkelijk afneembaar zijn, waardoor hij wat makkelijker op te bergen is. Je kunt de losse sticks bovendien kwijt in de klemmen voor de smartphone, wat erg praktisch is. De controller wordt bovendien, in tegenstelling tot die van de Spark, geleverd met alle mogelijke kabels om je smartphone aan te sluiten.
Mavic-serie
Over de naam kun je twisten. Eigenlijk is de Mavic Air een Mavic Pro in de vorm van de Spark, inclusief inklapbare armen. Het had dus net zo goed een andere naam kunnen zijn, maar we vermoeden dat DJI graag voortborduurt op de Mavic, die ondertussen al redelijk bekend is en ook een bepaalde kwaliteit suggereert. De Air is ook niet de opvolger van de Mavic Pro. Dat impliceert dat we vermoedelijk op korte termijn een Mavic Pro II kunnen verwachten, evenals een Phantom 5. In het geruchtencircuit wordt daar al druk over gespeculeerd. Zo zou de Mavic Pro II worden uitgerust met een grote 1"-sensor, obstakeldetectie aan de achterkant, en een nieuwe accu met grotere capaciteit en een langere vliegtijd. De Phantom 5 zou verwisselbare lenzen krijgen. Op dit moment zit de Air, met zijn lagere prijs, en gelijkwaardige en soms betere specificaties, de huidige Pro dus in de weg. Vermoedelijk gaat dat echter niet heel lang meer duren als diens opvolger wordt uitgebracht.
Voorlopige conclusie
Over het algemeen zijn we vrij positief over onze eerste kennismaking met de Mavic Air. Los van de storingen waar we mee te kampen hadden, zijn we onder de indruk van het feit dat DJI vrijwel alle techniek van de Mavic Pro in de veel kleinere Air heeft weten te proppen. Zelfs meer, want de verbeterde obstakeldetectie, 100Mbit/s-bitrate en afneembare sticks op de controller zijn interessante verbeteringen. Het lagere gewicht ten opzichte van de Mavic Pro en de minimale ruimte die de drone inneemt, zijn wat ons betreft de sterkte pluspunten. Je neemt de Air daardoor nóg een stuk makkelijker mee. Vooral tijdens vakanties en wandelingen kan dat een verschil maken. De Mavic Air ziet er dan misschien uit als een speelgoeddrone, hij lijkt toch echt serieus gereedschap voor zowel de beginnende als de ervaren dronevlieger.
De adviesprijs van 849 euro voor de standaarduitvoering en 1049 euro voor de 'fly more'-set met extra accu's en accessoires lijkt op zich gerechtvaardigd, al is het verschil met de Mavic Pro op dit moment klein, ook omdat deze af en toe in aanbiedingen verschijnt. Of de Mavic Air wat beeldkwaliteit ook echt kan tippen aan de prestaties van zijn grotere broer, kunnen we zonder concreet vergelijkingsmateriaal niet stellen. Daarvoor was onze vliegtijd ook echt te beperkt. Die vraag hopen we op een later moment, in een review, wel te kunnen beantwoorden.