Vorig jaar zei Samsung dat het de Note 5 niet in de Benelux en de rest van Europa wilde uitbrengen, omdat gebruikers die voorgaande Notes hadden, het pennetje maar weinig gebruikten. Desondanks is het een geliefd element van deze Note-toestellen; wie het gebruikt, gebruikt het veelal intensief.
De pen ziet eruit alsof hij van metaal is, maar hij is van plastic, op de knop na. Het scherm herkent nu 4096 drukpunten, voor wie de 2048 drukniveaus van de vorige Note niet voldoende vond. Ook een pluspunt: het is niet langer mogelijk om de telefoon te mollen door de pen er omgekeerd in te steken, zoals met de eerste batch van de Note 5. Waar nog ruimte voor verbetering zit, is in de snelheid. Je schrijft nog net een fractie van een seconde achter jezelf aan, waarmee het anders is dan schrijven op papier.
Er zijn diverse apps voor de S Pen op het toestel beschikbaar, waaronder Samsung Notes, Pen.Up voor het delen van tekeningen en Air Command voor het uitvoeren van functies door middel van hoveren. Bovendien heeft Samsung diverse nieuwe functies toegevoegd.
De handigste is wellicht het maken van notities zonder het scherm te activeren. Het is handig om het toestel uit je zak te toveren, iets op te schrijven dat je wil onthouden en vervolgens op de Pin-knop te drukken. De notitie staat daarna een uur op het lockscreen. Gek genoeg lukte ons dat niet altijd; soms ontbrak de Pin-knop. Dan kun je nog steeds gaan schrijven als het scherm uitgeschakeld is, maar is de notitie alleen te bekijken na het ontgrendelen van de telefoon, iets wat de Note 5 ook kan.
Minder functioneel, maar wel een leuke partytruc is het maken van animated gifs van beelden op YouTube of in de camera. Het werkt niet altijd even stabiel - het crashte af en toe - maar is leuk om te proberen en te gebruiken. Ook is er een optie in Air Command om woorden te vertalen door erboven te hoveren. De vertaling komt van Google Translate.
Hoe je het ook ziet, op de markt voor smartphones heeft de S Pen geen echte concurrentie. Een stylus voor capacitieve schermen ligt voor een paar euro tussen de hoesjes en powerbanks bij de drogist om de hoek, maar de S Pen met zijn functies en precisie is na vijf jaar nog altijd een sterk onderscheidend element van de Note-telefoons.
Touchwiz
We hadden stiekem gehoopt dat de Note 7 de eerste telefoon zou zijn met Android 7.0 aan boord, hij heeft immers al het juiste cijfer, maar dat is in elk geval op ons testexemplaar niet het geval. Op de Note 7 draait Android 6 met, uiteraard, Samsungs eigen skin Touchwiz eroverheen.
Touchwiz, de naam is trouwens afkomstig van de featurephone F480 Touchwiz uit 2008, is een zware skin, die het uiterlijk van Android omgooit en veel eigen diensten en bloatware toevoegt. Beveiligingssoftware Knox, S Voice voor stembediening, Samsung Apps als de eigen Play Store, een eigen browser, agenda en nog veel meer van dat soort zaken. Dat alles moet uitstralen dat dit een Samsung- en geen Android-telefoon is.
De voordelen van skins voor een fabrikant zijn onmiddellijk duidelijk, maar voor consumenten kunnen er af en toe ook voordelen aan zitten. Zo voegde Samsung toggles toe aan de notificatiebalk, lang voordat Google dat in Android zette en de splitscreenmodus die in Android 7.0 zit, werd al door Samsung geïntroduceerd met de Note II in 2012.
Ten opzichte van voorgaande versies van Touchwiz zijn er een paar wijzigingen te zien. De belangrijkste zit in het Always On-scherm. In plaats van alleen iconen van Samsung-apps met notificaties, pakt de Note 7 alle notificaties, ook bijvoorbeeld WhatsApp. Daarmee is hij een stuk functioneler, al blijft het een kleine aanslag op de accu.
Er zijn nog andere wijzigingen. De helderheidsregelaar in de notificatiebalk zit bijvoorbeeld veel verder omlaag dan bij bijvoorbeeld de S7. Er is een filter voor blauw licht, die ervoor moet zorgen dat gebruikers beter slapen of in elk geval rustiger naar het scherm kunnen kijken als de avond is gevallen. Het is fijn dat het erin zit en werkt prima. Dergelijke apps zijn er echter al jaren voor Android, dus we vragen ons af waarom Samsung nu ineens met deze functie komt. Ligt het aan de concurrentie?
Nieuw is verder de Veilige Map-functie van Samsung Knox, waarbij je een map kunt maken met daarin documenten en foto's, maar ook apps, die beveiligd zijn via bijvoorbeeld een irisscan. De data in het mapje is verder beveiligd door encryptie. Samsung heeft het eenvoudig gemaakt om dingen naar de map te verplaatsen en het is fijn dat er geen beperkingen zijn aan de dingen die je in het mapje kunt plaatsen. Extra handig: het is mogelijk om met de apps in te loggen op andere accounts. Wie bijvoorbeeld voor zijn werk of hobby een bepaald Twitter-account bijhoudt en het risico op ongewenste tweets wil voorkomen, kan in de Veilige Map een aparte variant van de Twitter-app zetten met daarin het bedrijfsaccount.
De Note 7 heeft ook alle edge-functies, zoals de Panels die je zelf kunt selecteren en de Nachtklok, al gaat die ver over het scherm heen om de tijd te laten zien. Vanwege de subtiele kromming is het niet makkelijk om op precies de goede plek over het scherm te vegen, maar met wat oefening gaat dat prima.
Het is jammer, maar ook op de Note 7 troffen we weer veel bloatware aan. Eigenlijk is dat slordig voor zo'n dure telefoon. Op een telefoon van 100 euro is het te begrijpen dat een fabrikant een tientje wil verdienen door heel veel bloatware toe te voegen, maar met 849 euro als adviesprijs is het een beetje raar. Naast Samsungs eigen apps en Google-apps, met dubbelingen van E-mail en Gmail, Foto's en Galerij, en meer, troffen we een map Sociaal aan, met daarin Instagram, WhatsApp en Facebook Messenger: duidelijk een afspraak met Facebook. De app van Facebook staat uiteraard ook in het hoofdmenu. Microsoft heeft eveneens een eigen map, met Word, Excel, PowerPoint, OneDrive, OneNote en Skype. Gelukkig is al deze bloatware te verwijderen, behalve sommige Samsung-apps.
De Note 7 is volgens elke meetmethode een snelle telefoon, maar dat betekent niet dat hij altijd zonder lag is. Sterker nog, vooral bij het wisselen tussen apps en bij het typen zagen we geregeld een paar framedrops of erger. Het is geen groot probleem en je ziet het niet vaak, maar het is zeker merkbaar en het verleden leert dat het bij Samsung-telefoons over het algemeen na verloop van tijd steeds zichtbaarder wordt. Tijdens de reviewperiode reageerde de telefoon echter vrijwel altijd snel en soepel.
Een welkome toevoeging is de software om aanrakingen aan de rand van het scherm te negeren, iets wat in het Engels 'palm rejection' heet. De dunne bezels maken het soms moeilijk om de telefoon te pakken zonder het scherm aan te raken, maar de telefoon weet prima onderscheid te maken tussen een gewenste en een ongewenste aanraking van het touchscreen. Dat komt goed van pas bij het maken van aantekeningen, maar werkt ook zonder S Pen.