Scènes met echte acteurs
Samengevat
Het idee achter Need for Speed is leuk bedacht. Op een bepaalde manier combineert het spel meerdere leuke elementen uit vorige Need for Speed-games, en het voert de aanpak met live-action-scènes en echte acteurs heel aardig uit. Daarnaast speelt het spel ook nog eens lekker, en ziet het er goed uit. Die graphics hebben echter wel een prijskaartje: de game loopt op 30fps, en dat is jammer. Daarnaast klopt een aantal zaken niet, zoals auto's die plotseling voor je neus verschijnen en AI-coureurs die soms zonder reden sterk afremmen, of ineens juist kunnen vliegen. Verder snappen we de keuze voor het altijd online moeten zijn niet helemaal. Dat is prima te verdedigen als het meerwaarde heeft, maar juist die meerwaarde ontbreekt een beetje in Need for Speed. Je speelt de game immers voor het grootste deel van de tijd in je eentje. Het altijd online moeten zijn levert dan dus alleen maar nadelen op. Zo blijft er van een aardig idee niet veel over in de uitvoering, en dat is jammer, zeker voor een langlopende en bekende serie als Need for Speed.
Eindoordeel
Weinig games, laat staan binnen het race-genre, kunnen terugkijken op een geschiedenis zo ruim als die van Need for Speed. Deze serie, die vooral bekend is van zijn doldwaze achtervolgingen met politiewagens en pijlsnelle supercars, debuteerde immers al in de jaren negentig. Daarna kende de franchise diverse pieken en dalen en werd meermaals een nieuwe koers uitgezet voor de games. Dat leidde tot een soort 'The Fast and the Furious'-sfeer in de Need for Speed: Underground-games, meer verhalende spellen met Undercover en The Run, en meer autosportgerichte games met Need for Speed: Shift. Most Wanted en Rivals bleven wat dat betreft iets trouwer aan de oorsprong van de serie, met meer aandacht voor politie-achtervolgingen.
Getest op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: Xbox One
(Pc-versie verschijnt in het voorjaar van 2016)
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Wie die achtergrond bekijkt kan op basis van de nieuwe Need for Speed-game die sinds vorige week in de winkels ligt, maar één ding concluderen: ontwikkelstudio Ghost Games lijkt met dit nieuwe spel een poging te hebben gedaan vrijwel al die verschillende richtingen en concepten te bundelen in één Need for Speed-game, die simpelweg 'Need for Speed' heet. Desondanks heeft het spel wel een specifiek eigen uithangbord. De game pakt uit met een flink aantal live-action tussenscènes, en daarin komen ook de nodige bekende figuren voor. Ken Block is daarbij wellicht de bekendste naam, zeker voor gamers die frequent racegames spelen
Elk icoon staat in Need for Speed voor een bepaalde speelstijl, die verband houdt met de manier waarop spelers punten verdienen. Door op hoge snelheid te rijden verdien je bijvoorbeeld punten in de Speed-categorie, en als je veel rare capriolen en drifts uithaalt levert dat punten in de Style-categorie op. Die punten zorgen samen voor je totale reputatie. Uit welke bron je het merendeel van je punten haalt, maakt niet echt uit. De hoofdstromingen zijn Speed, Style, Crew, Build en Outlaw. Binnen die hoofdstromingen biedt het spel ook missies, en wanneer je je voldoende hebt opgewerkt binnen die missies krijg je de kans om je te meten met het icoon dat bij de stijl hoort. In het geval van Style is dat bijvoorbeeld Ken Block, en op het gebied van Speed is Magnus Walker de te kloppen man.
Boks, ouwe
Voor je je met die mannen mag meten, dien je eerst af te rekenen met een flink aantal uitdagingen die van je crew afkomstig zijn. Die crew bestaat uit een aantal kleurrijke personages, gespeeld door echte en soms zelfs vrij goede acteurs. Jij bent de 'new kid on the block', en elk van de personages om je heen probeert je mee te slepen in zijn of haar favoriete racestijl. Dat gaat gepaard met, zoals gezegd, de nodige live-action scènes. Of dat in de smaak valt, hangt van je persoonlijke voorkeur af. Veel van de scènes waren wat ons betreft prima te pruimen, maar af en toe is het wel erg 'popie-jopie' en net te veel 'geef me de boks, ouwe'. Dat ondermijnt het potentiële succes van de aanpak een beetje. Aan de andere kant: acteurs rechtstreeks tegen de speler laten praten c.q. de vierde muur te laten doorbreken, voelt altijd een beetje onwennig. We hebben daar ook wel slechtere voorbeelden van gezien. De game verdient het dan ook niet om op dit punt volledig te worden afgebrand.
Best mooi, maar wel 30fps
Wie graag op deze Need for Speed-game wil schieten, heeft genoeg andere ammunitie om niet per definitie over de tussenfilmpjes te hoeven beginnen. Het begint al met een simpel gegeven over de techniek achter het spel. In een tijd waarin veel games er in slagen keurig op 60 frames per seconde te draaien op de consoles, kiest EA met Need for Speed voor 30fps. Dat is niet per definitie fataal voor het spelplezier, maar het is wel wat vreemd en voelt wat gedateerd, zeker als je het in combinatie ziet met de 900p waarin het spel draait op de Xbox One. Op de PlayStation 4 draait het spel overigens wel gewoon in full hd, en op beide platformen worden de 30 frames per seconden moeiteloos gehaald; van framedrops is gelukkig geen sprake.
Altijd nacht
De reden waarom voor 30fps is gekozen lijkt vooral te zijn dat ontwikkelstudio Ghost Games de nadruk meer wilde leggen op de kwaliteit van de graphics dan op de performance. Los van onze bedenkingen bij het spelen van een racegame die draait op 30fps mag het resultaat van die keuze er best zijn. Mooier kwam een game in de Need for Speed-serie nog nooit voor de dag. Dat komt mede doordat Ghost Games ervoor gekozen heeft om alleen een nachtsetting te gebruiken: je zult in deze Need for Speed nooit bij daglicht racen. Ook regent het veelvuldig, waardoor licht uit de omgeving continu weerkaatst in het wegdek en op de lak van de auto's. Dat ziet er prachtig uit. Datzelfde mag gezegd worden over het uiterlijk van de auto's waarmee je rijdt, en over de effecten die ze veroorzaken. Als je door een bocht drift, produceert dat een mooi en bovenal geloofwaardig rookspoor.
/i/2000845049.jpeg?f=imagenormal)
De mooie graphics zijn absoluut een pluspunt. Wie naar andere aspecten kijkt, raakt daar echter al snel wat minder van onder de indruk. Zo valt op dat de fictieve stad Ventura Bay behoorlijk leeg is. Tijdens sommige races moet je heel af en toe slalommen langs auto's, maar over het algemeen is het erg rustig. Oké, de game speelt zich dus grotendeels 's nachts af en daarmee kun je het gebrek aan weggebruikers recht praten, maar het voelt gemakzuchtig. Het levert trouwens ook in-game beperkingen op: zo hadden we voor sommige missies een politiewagen nodig om ons te achtervolgen, maar regelmatig konden we dan nergens een auto vinden, laat staan een politie-auto.
Plotseling verschijnende auto's
Auto's niet kunnen vinden gebeurde ons trouwens nog op een andere manier. Zo maakten we mee dat de game auto's midden op de weg neerzette, als extra obstakel. Dat is prima, maar dan moet het niet zo zijn dat die auto's enkele meters voor je eigen auto, uit het niets, op de weg verschijnen. Datzelfde gebeurde toen we een race begonnen en onze tegenstanders aanvankelijk nergens konden bekennen. Ze verschenen een paar seconden later allemaal plotseling om ons heen. Het is ons een raadsel wat deze problemen veroorzaakt, maar dat het afbreuk doet aan de spelervaring mag duidelijk zijn.
Voelt als singleplayer maar is dat niet
Een mogelijke verklaring is dat een deel van de op de vorige pagina genoemde problemen de 'rekening' is voor de verplichte connectie die je als gamer te allen tijde moet hebben met de servers van Need for Speed. Je speelt dit spel namelijk per definitie online. Zou het zo kunnen zijn dat de problemen met plotseling verschijnende auto's ontstaan als de servers het even moeilijk hebben? Erger nog: op zo'n 'moeilijk moment' duurde het een keer ruim tien minuten voor we überhaupt verbonden waren en konden beginnen met rijden. Het moge duidelijk zijn dat de game ook niet te spelen is als je zelf even niet beschikt over een internetverbinding.
Weinig nadruk op online
Het vereisen van een verbinding met de servers is een ontwerpkeuze van Ghost Games die samenhangt met het feit dat je altijd online bent, in een spelwereld waarin ook andere racers actief zijn. Daarbij heeft Autolog, het systeem dat het wel en wee van je vrienden bijhoudt, een prominentere rol gekregen, waardoor je nog beter kunt zien wat je vrienden allemaal doen en wat hun scores zijn. De realiteit is echter dat je in Need for Speed het merendeel van de races alleen rijdt. De game laat gamers wel tegen elkaar racen, maar legt nauwelijks de nadruk op dat spelaspect. Need for Speed voelt daardoor het grootste deel van de tijd aan als een singleplayer-game, maar is dat dus niet.
/i/2000845048.jpeg?f=imagenormal)
Dat brengt diverse rariteiten met zich mee, maar laten we beginnen met te stellen dat de keuze voor een online spelwereld niet slecht hoeft te zijn. Dat concept hebben we al vaker gezien, onder meer in The Crew en Test Drive: Unlimited. In die games kreeg je echter veel beter mee dat je online was. Je zag meer andere spelers en de games duwden spelers op natuurlijke wijze richting samen racen, clubjes oprichten, en meer van dat soort typische online bezigheden. Dat element ontbreekt een beetje in Need for Speed. Er is gekozen voor eenzelfde opzet, maar er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt, anders dan zorgen dat Autolog ongestoord zijn werk kan doen.
Wat er dan gebeurt is dat de nadelen wel erg duidelijk worden en raar aanvoelen. In een online game vindt niemand het raar dat je de game niet kunt pauzeren, bijvoorbeeld. In een game die echter aanvoelt als singleplayer-game, maar stiekem wél altijd online is, kan dat ook niet, en dan voelt het wel raar. Meerdere keren drukten we instinctief op de startknop om het spel te pauzeren, om vervolgens te zien dat de tegenstanders er ongestoord vandoor gingen, waarna we de race weer konden herstarten.
Groot gemis
Wie zich wel vol op het online aspect stort, dus Ventura Bay onveilig maakt samen met vrienden en continu de snelste en beste wil zijn in alle races - wat wordt bijgehouden door Autolog - heeft veel meer aan de manier waarop Need for Speed in elkaar steekt. Voor iedereen die het, net als wij, primair speelt alsof het een singleplayer-game is, is het niet hebben van een offline speelbaar spel een groot gemis.
Ideale auto bouwen
Gelukkig vertellen de rariteiten in de performance en het 'altijd online'-gegeven lang niet het hele verhaal van Need for Speed: er moet natuurlijk hoe dan ook een flink potje geracet worden. Dat is en blijft de basis van een racegame, en gelukkig komt Need for Speed op dat gebied uitstekend voor de dag. Het begin is, zoals dat een beetje hoort in een racegame, bescheiden. Je koopt een redelijk betaalbare auto, die op dat moment nog geen snelheden haalt waar de gemiddelde autorijder erg van gaat zweten. Dat verandert natuurlijk. Al snel kun je de nodige upgrades kopen en nieuwe, snellere auto's aanschaffen.
Upgraden en tunen
Toch is Need for Speed niet gericht op het verzamelen van zoveel mogelijk auto's. De game speelt gamers die één auto willen kiezen en hem helemaal willen upgraden en tunen in de kaart. Hoe meer 'rep' je verdient, hoe hoger je level wordt, en hoe meer onderdelen er beschikbaar komen voor je auto. Zo kan de auto waar je het spel mee begonnen bent na een paar uur spelen al een stuk harder gaan. Verander het uiterlijk met de nodigde echt bestaande onderdelen van echt bestaande merken, en je houdt het visueel ook nog een beetje interessant. Leuke bijkomstigheid: met afwijkende onderdelen op je auto scoor je in elke race extra punten op het Build-onderdeel. Je auto visueel aanpassen is dus geen weggegooid geld.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
In de manier waarop je je auto kunt aanpassen biedt Need for Speed misschien wel de meeste diepgang. Allereerst moet je bepaalde onderdelen kopen die instelbaarheid met zich meebrengen. Veel standaardonderdelen zijn namelijk niet af te stellen, daar heb je geavanceerde spullen voor nodig, dus die koop je eerst. Daarmee open je de mogelijkheid om je auto te tunen. Denk aan het verschuiven van de rembalans, de hoogte van je auto, de stijfheid van de vering, de instellingen van de versnellingsbak, en ga zo maar door. Wie iets van tuning weet kan in Need for Speed aardig los gaan. Wie er echter geen boodschap aan heeft, mist ook niet direct iets: met de upgrades wordt je auto hoe dan ook sneller en/of beter.
Grip of driften?
Wél belangrijk is dat je op een gegeven moment gaan nadenken over hoe je rijdt. In de onderdelen zijn namelijk verschillende varianten te vinden, die gericht zijn op verschillende rijstijlen. Het is bijvoorbeeld niet zo heel handig om een auto te hebben die gericht is op grip, als je juist driftend door de bochten wil. Dat vraagt om keuzes, en die keuzes maak je dan ook, zowel bij het aanschaffen van nieuwe onderdelen als bij het instellen van die onderdelen.
Het mag gezegd worden dat dat alles een aardig vermakelijke rij-ervaring oplevert. Vooral het driften wordt leuk als je auto er geschikt voor is en je de 'sweetspot' steeds beter weet te vinden, zodat je moeiteloos door lange bochten glijdt. Het racen, wat de hoofdzaak is in de Speed-missies, is wat meer standaard en laat niet direct veel differentiatie zien met andere arcadegerichte racegames. Met name de op 'crew' gerichte evenementen, waarbij het bijvoorbeeld de bedoeling is om zo dicht mogelijk op je voorgangers te blijven tijdens het driften, voegen in de uitvoering nog iets van originaliteit toe.
Opvallend is verder dat de drift-evenementen vrij makkelijk worden als je het glijden eenmaal door hebt. De gewone races zijn moeilijk. Regelmatig werden we kort voor de finish nog voorbij gestoken. Dat kwam vaak door een eigen fout, maar soms ook door iets aparts in de AI. We zagen namelijk af en toe auto's ons voorbij vliegen om even later om onverklaarbare redenen weer veel langzamer te gaan rijden, en dan wel zo langzaam dat wij - en andere AI-auto's - er op onze beurt er weer voorbij vlogen. Dit voelde af en toe wat vreemd aan, alsof er een heftige 'catch-up' actief is om ervoor te zorgen dat er nooit iemand te ver weg rijdt van de rest. Helemaal bewijzen kunnen we dat niet, maar het leverde in elk geval een rare ervaring op.
Conclusie
Op diverse manieren raapt Ghost Games onderdelen van vorige Need for Speed-games bij elkaar in dit spel, en over het algemeen werkt dat goed. De ontwikkelaar maakt echter een paar rare designkeuzes die het spelplezier niet ten goede komen. Zo heeft het altijd online zijn in deze game weinig meerwaarde ten opzichte van een spelsituatie waarin de speler gewoon offline zou kunnen spelen, terwijl de nadelen van het online zijn wél aanwezig zijn. Daarnaast is het jammer dat Need for Speed slechts op 30fps draait, terwijl er ook de nodige bugs tevoorschijn komen, zoals plotseling verschijnende auto's. Of het verhaal en de manier waarop het gepresenteerd wordt een succes is, hangt vooral af van persoonlijke voorkeur - wij konden ons er wel mee vermaken, maar de toon was af en toe iets te 'popie-jopie'. Need for Speed is zo al met al een lekker spelende racegames, waar net iets te veel opmerkingen en kanttekeningen bij zijn te plaatsen.
Eindoordeel