Actuele thema's in campagne
Samengevat
Call of Duty: Black Ops III combineert snelheid en een nieuwe, vrijere manier van bewegen met de kenmerkende actie die Call of Duty al jaren biedt. Dat werkt prima in zowel de campagne als in de multiplayer, en levert de lekkerste gameplay op die de serie de laatste jaren heeft gehad: zo vloeiend was Call of Duty misschien nog nooit. Het blijft echter wel herkenbaarheid en herhaling troef: zeker als je de nieuwe opties in het bewegen weinig gebruikt voelt de core gameplay vooral erg hetzelfde aan als in de voorgaande jaren. Daar komt bij dat de game visueel achterloopt op de mooiste games van dit moment, al staat daar tegenover dat alles stabiel op 60fps loopt. Dat gegeven, en de aanwezigheid van een flink aantal extra spelmodi met daarbij Zombies en Freerun, verdient complimenten, maar weet het gevoel van herhaling niet helemaal te laten verdwijnen.
Eindoordeel
Met Call of Duty: Black Ops III verschijnt het derde deel in de Black Ops-serie van Treyarch. De Amerikaanse ontwikkelstudio heeft niet met zoveel woorden gezegd dat met dit deel een punt achter die serie wordt gezet, maar een niet al te ingewikkelde afweging lijkt daar wel op te duiden. De serie laat immers een vrij logisch verloop zien: van oorlogen en missies in het verleden in de eerste Black Ops, naar hedendaagse actie en de nabije toekomst in Black Ops II, en nu dus de op sci-fi lijkende actie in het derde deel. Het zou kunnen dat Treyarch over drie jaar de sprong naar de ruimte maakt met Black Ops, maar anders zou dit best eens de laatste game met deze naam kunnen zijn.
Gespeeld op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: Xbox One, pc
Afwijkende versies: PlayStation 3, Xbox 360
Als slotstuk van een trilogie verwacht je een afronding, maar zo'n soort trilogie is Black Ops niet. Het verhaal van Black Ops III speelt zich af binnen dezelfde wereld als de vorige games en er zijn zeker raakvlakken met het plot van vooral Black Ops II, maar van een rechtstreeks vervolg is geen sprake. Wel hebben de gebeurtenissen uit dat spel invloed op de status van de wereld aan het begin van de campagne van Black Ops III. In navolging van de door Menendez opgezette drone-strikes zijn drones nagenoeg afgezworen en wordt er weer veel meer nadruk gelegd op grondsoldaten, met alle gevolgen van dien.
Die grondsoldaten - en veel andere mensen in de samenleving op dat moment - zijn voorzien van een DNI, een Direct Neural Interface. Deze chip zorgt voor allerlei nieuwe mogelijkheden. Mensen kunnen bijvoorbeeld rechtstreeks communiceren met computers, en zelfs de gedachten en herinneringen van andere mensen uitlezen. Daarnaast zijn soldaten in Black Ops III voorzien van Cyber Cores en Cyber Rigs. De cores zorgen voor een set speciale mogelijkheden en aanvallen, terwijl de rigs invloed hebben op wat voor bewegingen de soldaten kunnen maken. Op een gegeven moment, na een bepaalde unlock, kunnen soldaten wallruns, boosted jumps en powerslides uitvoeren.
/i/2000817157.jpeg?f=imagenormal)
Deze mogelijkheden in de gameplay houden verband met het thema van de game, dat niet in één woord is te vangen maar verband houdt met diverse actuele thema's. Zo wordt het gebruik van kunstmatige intelligentie en de rol van privacy in de samenleving aan de kaak gesteld. Ook de manier waarop oorlogen tussen grootmachten worden uitgevochten - namelijk via het steunen van partijen in kleinschalige conflicten - heeft raakvlakken met de actualiteit.
AI en privacy
Het zijn vooral de vraagstukken op het gebied van AI en privacy die spelers van de campagne van Call of Duty: Black Ops III uiteindelijk aan het denken zetten. De game schotelt spelers een wereld voor waarin cybernetische aanpassingen realiteit zijn geworden en waarin iedereen het risico loopt dat zijn gedachten geopenbaard worden zonder dat daar per se toestemming voor nodig is. Overigens is dat niet de vraag die de meeste hoofdbrekens oplevert aan het einde van de campagne, maar we geven in een review natuurlijk niet het hele verhaal prijs. Laten we het er op houden dat Black Ops een geschiedenis heeft als het gaat om 'mindfucks', en dat verandert met Black Ops III niet.
Dat is te prijzen, want het levert een verhaal op dat ergens over gaat. De vraag is echter wel of Call of Duty het juiste vehikel is om een dermate ingewikkeld plot op los te laten. De verhalen uit Call of Duty-games hebben als primaire functie om de speler te voorzien van een plausibele reden om miljoenen kogels de wereld in te sturen. Het verhaal van Black Ops III is veel meer dan dat. Hoeveel mensen daar een boodschap aan hebben, valt echter te bezien.
Wel langer, niet beter
Ondanks de aanwezigheid van een plot die de moeite waard is, zal het verhaal nooit het belangrijkste onderdeel worden in een Call of Duty-campagne. 'De gamer' rekent op een doldwaze achtbaanrit die na zo'n vijf uur spelen afgelopen is, en dan is het tijd voor de overige onderdelen van het spel. Dat recept wordt in Black Ops III slechts ten dele gevolgd. De deviatie vindt plaats in de speelduur: die is namelijk significant langer dan je gewend bent van een Call of Duty-titel. De campagne van Black Ops III vraagt tussen de acht en tien uur van je tijd. Dat is in lijn met de lengte van diverse andere shooters, maar boven verwachting voor een Call of Duty-game. Dat is alvast een goed begin.
Cyber Cores en Cyber Rigs
Die lengte levert echter wel vragen op. Zo wordt variatie nog vele malen belangrijker. Die variatie is er deels doordat je steeds nieuwe onderdelen vrijspeelt: nieuwe abilities in je Cyber Cores en Cyber Rigs, en nieuwe wapens en gadgets voor in je loadouts. Treyarch had echter meer afwisseling in de missies zelf kunnen stoppen. Goed, de omgevingen verschillen wel van elkaar, maar wat je er uitspookt blijft hetzelfde: knallende actie met een aardig arsenaal aan wapens en met extra abilities die mogelijk worden gemaakt door je Cyber Cores.
/i/2000817160.jpeg?f=imagenormal)
Die abilities kunnen allerlei handige dingen voor je doen. In de praktijk maakten wij bijvoorbeeld veel gebruik van een swarm vliegjes die vijanden bezighoudt en uiteindelijk zelfs uitschakelt, maar er is veel meer dan dat. Je kunt bijvoorbeeld ook jezelf sneller of sterker maken, robots rechtstreeks aanvallen of zelfs overnemen, en decoy-drones de lucht in sturen om de aandacht af te leiden. Welke abilities je tot je beschikking hebt, hangt af van welke Cyber Core actief is. Er zijn er drie, en je kiest in je loadout welke core je actief wilt hebben. Tijdens missies kom je trouwens redelijk vaak plaatsen tegen waar je je loadout kunt aanpassen en daarmee dus ook je Cyber Core, mocht je toch niet tevreden zijn over welke variant je hebt gekozen. Datzelfde geldt voor je Power Rigs: ook daar kies je wat je actief wil hebben, alleen hebben de keuzes hier meer invloed op je bewegingen. De mogelijkheid om boostjumps en wallruns te doen haal je bijvoorbeeld hier vandaan.
Gebrek aan finesse
Met je abilities spelen kan, zoals gezegd, dus wel iets van variatie aanbrengen in de gameplay, maar daar houdt het ook een beetje mee op. De enige vorm van 'andersoortige' missies die Black Ops III biedt zijn missies waarin je in een voertuig plaatsneemt en, simpel gezegd, schiet op alles dat beweegt. Daarbij ontploft niet zelden de hele spelwereld om je heen. Dat levert spektakel op, maar het is voor Call of Duty inmiddels wel een bejaard trucje. Hier was ruimte geweest voor wat meer variatie, niet alleen in wát je doet in de gameplay, maar ook in het tempo. Wat ontbreekt is een missie zoals de sniper-missie die je in de eerste Modern Warfare uitvoerde in Pripyat. Ook zonder een schot te lossen kan een game enorm spannend zijn. Dat die finesse ontbreekt in Black Ops III is zonde.
/i/2000817148.jpeg?f=imagenormal)
Daardoor vervalt de gameplay van Black Ops III in de campagne in een herkenbaar, zelfs voorspelbaar patroon. De invloed van de nieuwe extraatjes voert namelijk niet zodanig de boventoon dat de hele game er door verandert. Daar komt bij dat je in de gameplay tegen een aantal typische Call of Duty-probleempjes aan loopt. We maakten bijvoorbeeld mee dat de wereld nog niet reageerde op onze aanwezigheid toen we een keer te ver vooruit renden. We stonden zelfs pal naast een vijand die later op ons ging schieten, maar wel pas toen de rest van onze AI-vriendjes ons had bereikt en die zone daarmee kennelijk werd 'geactiveerd'. Dat breekt de geloofwaardigheid van de game een beetje op.
Kan ook in coöp
Toch zou een ingrijpende vernieuwing nog steeds voor verandering kunnen zorgen. Black Ops III is in zijn campagne namelijk volledig coöperatief speelbaar, met maximaal vier spelers tegelijk. In de praktijk levert dat echter nauwelijks echt nieuwe gameplay op. Ja, je kunt gevallen spelers reviven en dus betekent 'dood' niet meteen einde oefening, en de moeilijkheidsgraad gaat iets omhoog, maar verder verandert er nauwelijks iets. Daarmee is Black Ops III in zijn campagne langer en uitgebreider dan zijn voorgangers, maar niet per definitie beter.
/i/2000817147.jpeg?f=imagenormal)
Glansrol voor Specialists
In de multiplayer zien we logischerwijs duidelijke raakvlakken met de campagnemodus. Ook hier dus een grote rol voor de technische hulpmiddelen die de soldaten van de toekomst meer mogelijkheden moeten geven. De mogelijkheden op het gebied van bewegen - denk aan wallruns, boosted jumps en powerslides - is hier gemeengoed voor elke soldaat en hoeft dus niet apart in een loadout te worden gestopt. De loadout richt zich meer op gangbare onderdelen, zoals wapens, granaten en andere gadgets. Net als in eerdere spellen kun je die loadout samenstellen naar eigen inzicht, zolang je maar minder dan tien onderdelen kiest. Dat betekent bijvoorbeeld dat je met een wildcard voor een extra attachment maar liefst vier attachments op je hoofdwapen kunt zetten. Alleen dan heb je dan vermoedelijk geen granaten of tweede wapen meer bij je.
Nieuwe beloningen
Ook onveranderd is de rol van killstreak-rewards. Die verdien je nog steeds door een bepaald puntenaantal te bereiken. Natuurlijk heeft Treyarch de game voorzien van een aardig aantal nieuwe killstreaks. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de Hellstorm-raketten waarmee je in de bètatest al had kunnen stoeien. Ook nieuw zijn de rollende robots die exploderen en de Dart, een vliegende minidrone waarmee je vijanden effectief kunt uitschakelen en waarbij zorgen dat je niet crasht misschien nog wel de grootste uitdaging is. Verder zijn bekende killstreaks, zoals bijvoorbeeld de RC-XD, in een futuristisch jasje gegoten, zonder dat de functie ervan is veranderd.
/i/2000817145.jpeg?f=imagenormal)
Daarmee houdt het kiezen niet op. Zoals we in de eerste preview over Black Ops III eerder dit jaar al schreven: je bent dit keer geen naamloze standaardsoldaat maar een specifiek personage met een naam en een speciaal wapen of een speciale abiltiy. Deze Specialists zorgen ervoor dat er iets meer sprake is van 'soldaten-identiteit' in de Call of Duty-multiplayer. Bovendien leveren de Specialists ook een merkbare bijdrage aan de gameplay. Kies je bijvoorbeeld voor Specialist Rook, dan kun je kiezen voor zijn Gravity Spikes of voor zijn snelheidsboost. De spikes vernietigen alles in een straal van een paar meter om de speler heen en zijn zodoende erg bruikbaar bij Hardpoint of Domination. De snelheidsboost zou echter ook bij Capture the Flag heel handig kunnen zijn. Wie je kiest, en of je voor zijn of haar speciale wapen óf abilty gaat, zorgt zodoende voor veel meer diepgang dan je in eerste instantie zou denken.
Speciale wapens
In normale potjes, dus Public Matches, is de aanwezigheid van Specialists te merken aan het uiterlijk van de spelers en door het inzetten van hun specials. Dat gebeurt eens in de zoveel tijd, maar sowieso een of twee keer per potje. Dat heeft vooral voor minder goede spelers veel waarde. Goede spelers zullen immers regelmatig killstreak-rewards vrijspelen en kennen het gevoel dat een speciaal wapen geeft maar al te goed. Voor mindere spelers is het kunnen gebruiken van een boog met explosieve pijlen of een kleine minigun veel specialer. In dat opzicht is de toevoeging van Specialists al snel een prima stap.
Daar komt nog bij dat het voor herkenbaarheid zorgt. Spelers die veel League of Legends spelen, zullen bij het bespreken van tactieken altijd doornemen welke helden ze wel of niet gebruiken. Gamers die veel vechtspellen spelen, hebben ook hun favorieten. Dat aspect wordt nu toegevoegd aan Call of Duty. Niet dat de Specialists voor net zoveel diversificatie zorgen als personages in een vechtspel of helden in een moba, maar het idee is hetzelfde. Dat effect komt in de op eSports gerichte Ranked-modi nog eens extra naar voren. Hier wordt gespeeld met Pro Rules, wat onder meer betekent dat er van elke Specialist-variant maar één in het potje kan zitten. Er kunnen dus best twee spelers Rook zijn, maar dan heeft de een dus zijn wapen en de ander zijn ability.
/i/2000817159.jpeg?f=imagenormal)
Daar komt nog bij dat spelers bepaalde Specialists of wapens kunnen 'protecten' of 'bannen'. Dat gaat beurtelings. Bij twee teams van zes spelers zullen eerst de eerste twee spelers tegelijk een keuze kunnen maken, daarna de volgende twee spelers, et cetera. Een Specialist die al verbannen of beschermd is kan daarna niet meer veranderd worden door andere spelers. Heb jij een gruwelijke hekel aan de boog van Outrider, dan kun je die bijvoorbeeld bannen. Ben je niets waard zonder je favoriete sub-machinegun? Dan heeft het beschermen van dat wapen wellicht prioriteit. Overigens gaat het kiezen van een Specialist via eenzelfde beurtelingse volgorde; het is dus niet gezegd dat je altijd je volledige zin krijgt in zo'n potje. Deze manier van spelen kan trouwens ook in Custom Games worden aangezet, mocht je er mee willen experimenteren zonder dat het meteen meetelt voor je ranking.
Wat biedt Black Ops III verder nog aan vernieuwingen? Welnu, de unlock tokens en de Black Market zijn een vermelding waard. Die unlock tokens heb je nodig om nieuwe wapens, attachments, equipment en killstreak rewards vrij te spelen. Je verdient ze door te stijgen in level, maar ook door tal van andere uitdagingen te volbrengen. Een veelvoud aan headshots, een bepaald aantal kills met een specifiek wapen: er zijn allerlei dingen die zo'n token kunnen opleveren. Daarnaast verzamel je ook een ander soort tokens, die je kunt inleveren bij de zogenaamde Black Market. Afhankelijk van hoe duur het pakket is dat je koopt krijg je drie willekeurige items, met daarin zeldzame of minder zeldzame items. Heb je pech, dan ben je drie achtergrondjes of titels rijker voor in je Call of Duty-profiel, maar met wat geluk zit er een wapen bij dat je eigenlijk nog niet eens had vrijgespeeld.
Waar zijn de nieuwe spelmodi?
We missen qua vernieuwingen toch nog één onderdeel: spelmodi. Ja, waar zijn die eigenlijk? Bekende Call of Duty-favorieten als Hardpoint, Domination en Search & Destroy zijn aanwezig. Geslaagde ideeën uit het verleden, zoals Gun Game, Kill Confirmed en Uplink keren ook terug. Van nieuwe spelmodi ontbreekt echter ieder spoor. Is dat niet wat vreemd? Je hoeft van ons het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar een beetje meer avontuur was best welkom geweest. Als je een game maakt in een serie die jaarlijks naar zijn hoofd geworpen krijgt dat er te veel herhaling in zit, dan doe je toch alles om die aantijging te voorkomen, zo lijkt ons. Door gamers louter bekende spelmodi te laten spelen werk je die veroordeling echter alleen maar in de hand. Onhandig dus, en ook gewoon jammer: nieuwe spelmodi ontdekken, of ze nu een succes blijken te zijn of niet, is altijd leuk.
Gevolgen voor gameplay
Wat betekenen de vernieuwingen nu precies voor de gameplay? Leveren ze daadwerkelijk een andere game op, of wint de herkenbaarheid c.q. herhaling het uiteindelijk toch van die nieuwe elementen? Het antwoord is uiteraard niet zo zwart-wit als de vraagstelling doet geloven.
Vooropgesteld: de nieuwe manier van voortbewegen door de maps heen is wat ons betreft een schot in de roos. Natuurlijk doet het bij vlagen denken aan Advanced Warfare of Titanfall, maar het voelt anders dan in die beide games. Er zit meer snelheid en variatie in dan bij Advanced Warfare en het is allemaal kleinschaliger dan in Titanfall. Dat maakt het effect ook groter. Als iemand op tweehonderd meter afstand een wallrun doet, zie je dat in principe nog steeds midden in je beeld. Bij Call of Duty is iedereen veel dichterbij. Te veel focussen op wat er gebeurt voor de loop van je wapen kan betekenen dat je iemand die op een muur boven je een wallrun doet niet of te laat ziet. Andersom levert slim omgaan met dat soort mogelijkheden je in sommige maps een flink voordeel op, zeker als je niet meer de gangbare routes kiest maar iets creatiever wordt. Het is sommige gevallen bijvoorbeeld mogelijk om aan de buitenkant van een map tegen de achterzijde van muren op te rennen, om zo bijna ongezien naar de andere kant te komen.
/i/2000817162.jpeg?f=imagenormal)
Het systeem met wallruns, powerslides en boosted jumps zorgt ook voor snelheid. Hier haken gamers die Call of Duty altijd al te hectisch en te snel vonden vermoedelijk af, en dat is ook wel terecht: hectiek en snelheid is de gameplay van Black Ops III immers niet vreemd. Toch hadden we het gevoel dat we minder 'random' werden afgemaakt dan in Advanced Warfare het geval was. Daar werden gamers soms niet iets té vaak in de rug geschoten, doordat het overzicht zoek was en iedereen door elkaar liep. Die chaos lijkt in Black Ops III iets minder heftig. Sommige maps houden dat element absoluut in stand. De map 'Breach' bijvoorbeeld, is dankzij de vele extra routes die er middels wallruns zijn heel vaak het terrein van zo'n chaotisch potje waarbij de spawnpoints continu omdraaien. Daarbij weet je op een gegeven moment echt niet meer welk team aan welke kant van de map spawnt.
Weinig veranderingen aan de 'core'
De nieuwe manier van voortbewegen zorgt voor de grootste verandering. Tenminste, als je de moeite neemt om hem echt te gebruiken. We zagen tijdens het reviewen genoeg spelers die zelden of nooit op de muren of in de lucht te vinden waren, maar zich gewoon richtten op de standaard Call of Duty-actie: lopen, mikken en schieten. Dat kan prima. Sterker nog: in diverse spelmodi levert die aanpak meer succes op. De vraag is alleen wel wat er dan nog overblijft van de elementen die we hierboven aanstipten als belangrijkste vernieuwers. Antwoord: vrij weinig.
/i/2000817151.jpeg?f=imagenormal)
Natuurlijk zie je om je heen niet meer door gamers vormgegeven soldaten, maar de diverse Specialists. Buiten dat cosmetische verschil en het feit dat ze eens in de zoveel tijd een special kunnen activeren, heeft dat weinig invloed op de 'core gameplay'. Oké, je kunt nu standaard ongelimiteerd sprinten, maar verder verandert er eigenlijk weinig. Hoe goed of lekker het ook is: het gevoel is bekend. Binnen de kortste keren zit je weer in je typische 'Call of Duty-ritme'. Dat is fijn want herkenbaar, maar ook vervelend ... want herkenbaar.
Vermoedelijk zien we die wisselwerking in de Call of Duty-franchise voorlopig niet meer verdwijnen. Activision heeft een game in huis die het jaarlijks commercieel gezien prima doet en door miljoenen mensen wordt gespeeld. De basis van die game is goed. Als dit de eerste Call of Duty zou zijn die je speelt, dan word je compleet weggeblazen door het spektakel, de snelheid en de soepelheid van de actie in de multiplayer. De realiteit is echter anders: dat spektakel en de soepelheid ken je al jaren. De nieuwe elementen zorgen voor meer snelheid en een paar leuke extraatjes, maar niet voor een compleet ander spel.
Zombies, Freerun en Nightmares
Traditioneel valt er in een Call of Duty-game meer te beleven dan alleen de campagne of de multiplayer-modus, en die extra content begint, in elk geval in Black Ops, sinds jaar en dag met de Zombies-spelmodus. Die is natuurlijk weer aanwezig, en hij biedt liefhebbers van de spelmodus een paar leuke, nieuwe twists. Zo is er nu een compleet apart XP-systeem voor de Zombies-spelmodus. Daarnaast kies je een loadout met specifieke speciale aanvallen en power-ups die je kunt inzetten tijdens de acties. Deze power-ups kun je in de spelmodus zelf krijgen uit een soort kauwgomballenautomaat, of verkrijgen in de Zombies-versie van de Black Market.
/i/2000817183.jpeg?f=imagenormal)
Dat is echter niet de grootste nieuwe factor in Zombies. Je kunt namelijk via speciale altaartjes veranderen in een afzichtelijk beest. In de pakweg vijftien seconden dat je de gedaante van het beest aanneemt heb je bovennatuurlijke krachten. Die kun je goed gebruiken tegen de hordes zombies die op je afkomen, maar je kunt er veel meer mee. Zo zijn er ook verborgen gebieden of shortcuts die alleen geopend kunnen worden door het beest. Slim omgaan met het beest is essentieel om succes te hebben in de spelmodus. Buiten dat is het ook gewoon leuk om te spelen als beest: het geeft een enorm gevoel van macht en ziet er spectaculair uit.
Lekker rennen
Toch was het, in elk geval voor ons, niet de Zombies-modus die het meest wist te verrassen. Die eer valt ten deel aan de Freerun-modus. Dit is een kleine spelmodus binnen de multiplayer-omgeving waarbij je op vier verschillende banen je snelheid en handigheid kunt laten zien. De grap is dat deze banen gemaakt zijn door de ontwikkelaars die verantwoordelijk waren voor het ontwikkelen van dat freerun-systeem. Zij hadden een testomgeving nodig, en daar kwamen deze banen uit voort. Vervolgens bleek dat het steeds verbeteren van je eigen en andermans tijden behoorlijk verslavend werkt, en zo vonden de banen hun weg naar de game. Freerun houdt je tijd bij, net als het aantal fouten dat je onderweg naar de finish maakt. Het zet die gegevens uiteindelijk in Leaderboards af tegen de prestaties van je vrienden en van andere gamers. Het zou ons niet verbazen als deze spelmodus meer succes gaat hebben dan menigeen nu wellicht verwacht.
/i/2000817144.jpeg?f=imagenormal)
En dan is er ook nog de Nightmares-spelmodus. Dit is een feite een complete extra campagne, die je kunt spelen nadat je de eerste campagne hebt afgerond. In Nightmares speel je ruwweg dezelfde missies als in de campagne, maar nu op een andere manier. Er zijn andere vijanden, zoals zombies, en in plaats van loadouts te selecteren verschijnen er nu ogenschijnlijk willekeurig wapens en andere handige power-ups tijdens de actie. In zekere zin is Nightmares dus een mix van de campagne en de Zombies-spelmodus. De aanwezigheid van deze 'tweede campagne' is een leuke extra, maar van cruciaal belang is geen sprake, De game laat gewoon dezelfde filmpjes zien, al hebben de makers er andere stemmen overheen geplakt. Dit telt in onze ogen niet als een volledige tweede campagne, maar het levert wel wat extra vermaak op. Dat dan weer wel.
Niet oogverblindend, wel soepel
Dan blijft nog over: het fundament waarop dit alles is gebouwd. Praten over techniek en Call of Duty is al jaren een heikel punt, niet in de laatste plaats omdat de serie allang niet meer toonaangevend is op audiovisueel gebied. Hoewel: qua geluid scoort het spel prima. De guns klinken goed en de explosies dreunen lekker door. Wat het beeld betreft slaat de balans echter wat minder positief uit. Let wel: minder positief, niet per definitie negatief. Want hoewel er genoeg aan te merken valt op de beelden, doet Call of Duty: Black Ops III sommige dingen érg goed.
Om maar met dat sterke punt te beginnen: in een tijd waarin er nog steeds games verschijnen die gelimiteerd zijn tot dertig frames per seconde, draait Black Ops III moeiteloos op 60fps. Zoals op de beelden op deze pagina te zien is, levert de engine uitstekende prestaties in zowel de campagne als de multiplayer-modus. In de campagne valt op dat de framerate eigenlijk alleen eventjes inzakt als er een kort 'scripted event' gebeurt, terwijl in de multiplayer miniscule dips plaatsvinden als de speler wordt neergeschoten of naast een explosie staat. Die dips vinden echter nooit plaats tijdens belangrijke momenten in de gameplay: dan bewijst Black Ops III een stabiele en soepele game te zijn.
Daar zit een 'maar' aan vast. Hoewel Treyarch zeker zijn best heeft gedaan om van Black Ops III ook grafisch een sterke game te maken, is duidelijk dat deze Call of Duty achterloopt op zijn directe concurrenten op de markt. De personages zijn goed vormgegeven en bewegen ook mooi, maar daar omheen is alles lang niet even goed. Sommige textures hebben een lage resolutie. Ook het feit dat het merendeel van de objecten in de omgeving niet interactief is, is jammer. Ken jij een computerbeeldscherm dat nog overeind staat als je er een machinegeweer op leeg schiet? Het is niet erg van invloed op de gameplay, maar het voelt gedateerd aan. Er zijn immers al veel games waarin zulke losse onderdelen in de spelwereld wél kapotgeschoten kan worden.
De vraag is in hoeverre je meer van het een kunt eisen zonder het ander in gevaar te brengen. Ideaal gezien kan de engine mooiere beelden tonen terwijl de 60fps ondertussen wordt vastgehouden. We zijn geneigd te zeggen dat het voor een game als Call of Duty inderdaad belangrijker is om soepel te draaien dan om simpelweg de mooiste graphics te hebben. Dat het gebrek aan dat laatste al jaren een terugkerend thema is, draagt echter wel bij aan de 'Call of Duty-moeheid' die bij groepen gamers de kop opsteekt.
Conclusie
Call of Duty: Black Ops III laat ons op twee gedachten hinken. Aan de ene kant vinden we dit de soepelste, lekkerst spelende Call of Duty van de laatste jaren. Vooral de nieuwe manier van bewegen, waarmee je een ketting kunt maken van wallruns, powerslides en boosted jumps, draagt daar flink aan bij. Aan de andere kant kunnen we onze ogen niet sluiten voor enkele aanmerkingen die we al jaren zien terugkomen in de Call of Duty-serie.
Dat de campagne dit jaar een stuk langer is dan normaal is goed, maar dat maakt het extra jammer dat er wat finesse en variatie ontbreekt. De multiplayer-modus pakt uit met het nieuwe bewegen en de Specialists, ook een prima toevoeging, maar leunt verder zwaar op core gameplay die niet veel veranderd is ten opzichte van voorgaande games in de serie. De beelden zijn niet op het niveau van de mooiste games van dit moment, maar lopen op de PlayStation 4 wel stabiel op 60fps. En dan zijn er nog de diverse overige spelmodi, met Freerun als een leuke nieuwkomer waar we meer mee bezig zijn geweest dan we van tevoren hadden verwacht.
Mede daardoor is Black Ops III al met al een prima game, die eigenlijk vooral gehinderd wordt door het feit dat het concept inmiddels zo oud en bekend is dat er snel een gevoel van herhaling om de hoek komt kijken. Dat staat een plekje tussen de topgames van dit jaar in de weg.
Eindoordeel