![]() | ||
---|---|---|
Titel | RISK | ![]() |
Platform | Xbox One, Xbox 360, PlayStation 4, PlayStation 3 | |
Prijs | 14,99 |
Wie heeft de slogan 'wereldveroverend, Risk!' nog nooit gehoord? Het bordspel is al tientallen jaren oud, en inmiddels ook al in verschillende vormen verschenen als computerspel, op verschillende platformen. Dit keer is het de beurt aan Ubisoft, dat via een deal met Hasbro de licentie voor het gebruik van het spel binnenhaalde. De Franse uitgever goot er een typisch Tom Clancy-achtig Ubisoft-sausje overheen. Het resultaat: een console-versie van het traditionele bordspel Risk, maar dan met een futuristich, militair uiterlijk en dito animaties.
Basisregels
We gaan er eigenlijk van uit dat iedereen de basisregels van Risk wel ongeveer kent. Zo niet, dan zijn dit de regels van het strategiespel in een notendop. Je begint, ideaal gezien, met minstens drie spelers en een nog lege wereldkaart, onderverdeeld in kleinere regio's. Die regio's worden aan het begin van het spel verdeeld over de spelers. Daarna wordt het zaak elkaars regio's over te nemen. Dat gebeurt met legers en dobbelstenen. De aanvallende partij kan maximaal drie dobbelstenen gebruiken, als hij met minimaal vier legereenheden aanvalt. De verdediger kan maximaal twee dobbelstenen gebruiken, als hij minstens twee legers heeft in de verdedigende regio. De hoogste dobbelstenen worden tegen elkaar afgestreept. Bij een gelijke score wint altijd het leger dat verdedigde. Wint de aanvaller, dan is de regio van hem en kan hij eventueel nog een regio aanvallen, of stoppen met aanvallen.
Bij elke nieuwe beurt ontvangt elke speler nieuwe legers, die dan op een van zijn regio's - of verdeeld over meerdere regio's - kunnen worden geplaatst. Het aantal legereenheden dat je per beurt krijgt, hangt af van hoeveel gebieden je bezit. Bezit je een volledig continent, dan levert dat een bonus op. Daarnaast verdien je elke ronde, als je tenminste één vijandelijke regio hebt ingenomen, een kaart. Die kaarten kun je ook inwisselen tegen extra legers. Uiteindelijk is het de bedoeling om je tegenstanders van de map te vegen, of om te voldoen aan een specifieke opdracht die je aan het begin van het spel hebt gekregen, zoals 'schakel speler X uit', of 'bezit op enig moment minimaal 24 regio's'.
Grafische uitvoering
Die basisregels zijn gewoon van toepassing op deze computerversie van Risk. De verschillen zitten hem dan ook vooral in de grafische uitvoering. Het overzicht van de wereldkaart ziet er uit alsof je in een militair commandocentrum staat. Gevechten kunnen snel automatisch gesimuleerd worden, maar kies je voor de uitgebreidere optie, dan zie je ook de dobbelstenen in beeld en wordt het effect van wat er gedobbeld is daarna uitgebeeld door tanks die op elkaar schieten. Beslissende klappen kennen zelfs een breder aanbod aan animaties: dan komen onder meer straaljagers, gevechtshelikopters en zelfs een AC-130-gunship om de hoek kijken.
De lol van Risk zit hem uiteindelijk niet in deze animaties, en ook niet in potjes die je tegen de computer speelt. Natuurlijk is dat een optie, maar het frustreert meer dan wat het oplevert aan plezier. Het zal vast allemaal wel eerlijk gaan, maar iets in ons vindt het moeilijk om het simuleren van dobbelstenen door de computer helemaal te vertrouwen als die computer daar net even te vaak mee wint. We gaan ervan uit dat dit gewoon de reactie van ons als slechte verliezers is, maar we spelen voor de zekerheid toch maar liever tegen mensen. Dat kan ook met Risk, zowel middels het doorgeven van de controller en spelend op één console, als via Xbox Live of het PlayStation Netwerk. Je kunt zelfs een stapje verder gaan en meedoen aan leagues. Per 'seizoen' speel je dan zes potjes, en je resultaten bepalen of je promotie maakt naar een hogere competitie of dat je op het huidige niveau blijft.
Te weinig meerwaarde
Risk is niet vervelend om te spelen en zelfs leuk als je met vrienden samen speelt, maar dat komt meer door het spel dat Risk zelf altijd al was, en niet door wat deze game toevoegt. De visuals zijn niet onaardig en ademen een leuke 'Tom Clancy-sfeer', maar erg veel meerwaarde heeft dat niet. Er lijkt dan ook weinig reden te zijn om deze game te spelen, tenzij je echt verzot bent op bordspellen en te weinig vrienden hebt die dat ook zijn. Heb je die wel, dan blijft het aloude bordspel op de keukentafel wat ons betreft toch leuker dan dit kunstmatige alternatief.