Uncharted: The Nathan Drake Collection
Uiteraard verschijnen er meer games dan in de regel op Tweakers worden behandeld. In dat kader verschenen er al diverse round-ups waarin we meerdere games bespraken. De komende weken barst het 'game-najaar' van 2015 pas echt goed los, met titels als Assassin's Creed: Syndicate, Halo 5: Guardians, Call of Duty: Black Ops III, Fallout 4 en Star Wars: Battlefront. Voor we aan die reeks games beginnen, behandelen we snel nog even een klein rijtje onlangs verschenen titels. Daarin zitten net wat minder grote namen, zoals de aankomende 'AAA-games', maar die kunnen voor het juiste publiek alsnog erg de moeite waard zijn. Op de volgende pagina's kom je bijvoorbeeld NBA 2K16 en de nieuwste Transformers-game tegen, maar we beginnen met Uncharted: The Nathan Drake Collection.
 |
Titel |
Uncharted: The Nathan Drake Collection |
 |
Platform |
PlayStation 4 |
Prijs |
€ 59,95 |
Weet je wat het is met een hd-remaster van een eerder verschenen spel? Je kunt het origineel maar beter niet gespeeld hebben. Natuurlijk is het leuk om een game waar je ooit heel veel plezier van hebt gehad nog eens terug te zien in een flink opgepoetst jasje, maar voor net zoveel plezier als destijds gaat het nooit meer zorgen. Uncharted: The Nathan Drake Collection vormt hierop geen uitzondering. Het is indrukwekkend om te zien hoe goed de gameplay uit de trilogie de tand des tijds heeft doorstaan, en het oppoetswerk is goed gelukt, maar de overweldigende beleving die er destijds was zal er voor terugkerende spelers nu niet meer zijn. Dat is even logisch als jammer, vooral omdat het de mooie herinnering aan de games een beetje kan verpesten. Wat ooit een prachtig verhaal was, is nu immers een voorspelbaar geheel.
Dat is niet bedoeld als verwijt aan het adres van Uncharted: The Nathan Drake Collection, maar meer een algemene constatering. Het is moeilijk je opnieuw helemaal mee te laten sleuren door een game en een verhaal als je het antwoord op de belangrijkste vraagstukken in dat verhaal al kent. Hoe sterk of netjes de remaster ook is gemaakt, de primaire doelgroep van zo'n product lijkt per definitie de groep gamers te zijn die nooit eerder in aanraking is gekomen met de Uncharted-serie, of in elk geval nog niet met alle drie de games in de trilogie. Gamers die bijvoorbeeld geen PlayStation 3 hadden maar wel een PlayStation 4 in huis hebben gehaald, halen met deze Nathan Drake-collectie in een klap een van de beste game-reeksen ooit in huis.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Hun voordeel is dat er een reeks kleine foutjes en irritaties is waar PlayStation 3-gamers destijds last van hebben gehad, maar waar je nu niet meer mee te maken krijgt. Ontwikkelstudio Bluepoint Games, dat de pareltjes van de originele ontwikkelaar Naughty Dog onder handen nam, heeft zich er namelijk niet lichtzinnig van af gemaakt. Dat de drie games allemaal soepeltjes op 1080p en in 60fps draaien is natuurlijk al mooi, maar natuurlijk ook wel het minste dat je mag verwachten van een hd-remaster. Daarbij valt trouwens op dat het eerste Uncharted-deel, Drake's Fortune, de meeste ouderdomstrekjes laat zien. Uncharted 2 betekende destijds immers al een fikse audiovisuele sprong vooruit, en dat voordeel werkt jaren na dato gewoon door.
Meer game-inhoudelijke veranderingen zijn er ook. Deze Nathan Drake-collectie profiteert bijvoorbeeld van het feit dat Naughty Dog door de jaren heen leerde wat de meest optimale besturing was voor zijn Uncharted-games. Dat betekent dat er in Uncharted 2 en 3 veranderingen te vinden waren ten opzichte van het eerste deel. Dat eerste deel is nu gelijkgetrokken met de rest. Dat voel je bijvoorbeeld bij het mikken en schieten, maar ook het feit dat je een aparte knop hebt om granaten te gooien is een luxe vergeleken bij het de besturing in het originele eerste deel. In die zin zou je dus kunnen zeggen dat vooral de allereerste Uncharted profijt heeft van deze bewerkte versie.
Geen multiplayer
Wat zeker niet beter voor de dag komt dan in het verleden het geval was, is de multiplayer-modus. Die zat wel bij deel twee en drie van de Uncharted-reeks, maar is nu nergens te bekennen. Dat is ergens wel vreemd, zeker in een tijd waarin steeds meer games zich volledig online afspelen, of anders op zijn minst een online spelcomponent hebben. Niets van dat alles in Uncharted: The Nathan Drake Collection. De reden daarvoor is ons niet bekend, al wijst Sony er op dat gamers die deze game kopen, toegang zullen krijgen tot de multiplayer bètatest van Uncharted 4. Dat neemt echter niet weg dat The Nathan Drake Collection multiplayer mist.
Dat kan echter de pret niet drukken. De drie Uncharted-games waren in hun originele vorm al indrukwekkend, en voor gamers die de games destijds gemist hebben zijn ze dat nog steeds. Van een audiovisuele voorsprong, die de oude games nog wel toegedicht kon worden, is geen sprake meer, maar het niveau blijft hoog. Veel redenen om de drie spellen nogmaals door te spelen als je dat al eens gedaan hebt zien we niet; het verhaal is en blijft volstrekt lineair, en als de plotwendingen geen geheimen meer zijn is het geheel een stuk minder boeiend. Beschik je echter niet over die kennis, dan is deze collectie een mooie kans om een van de mooiere stukjes game-geschiedenis alsnog tot je te nemen.
NBA 2K16
 |
Titel |
NBA 2K16 |
 |
Platform |
PS4, PS3, Xbox One, Xbox 360, pc |
Prijs |
€ 59,95 |
We hebben het al vaker gezegd: voetbalspellen lopen achter als het gaat om presentatie, en dat bewijst NBA 2K16 nog maar eens. De basketbalserie van 2K Games legt de lat al jaren heel hoog als het gaat om de kwaliteit van sportgames in het algemeen, en NBA 2K16 is geen uitzondering. Opnieuw pakt 2K uit met een basketbalspel dat overloopt van sfeer en actie. Het enige dat jaarlijks terugkerende NBA 2K-spelers zichzelf kunnen afvragen, is in hoeverre de game vernieuwend blijft, en dus hoe nodig het is om elk jaar de nieuwste versie weer in huis te halen.
Frequency Vibrations
Het succes van NBA 2K is gebouwd op verschillende pijlers, en een van die pijlers is het spelonderdeel 'My Player'. Dat is de laatste jaren een van de populairste spelmodi geworden, en NBA 2K16 speelt daar op in. MyPlayer staat centraal en heeft een buitengewone aanpak gehad. 2K heeft regisseur Spike Lee ingehuurd om het verhaal onder zijn hoede te nemen. Het resultaat daarvan is dat spelers niet meer zelf een basketballer verzinnen, maar de rol van 'Frequency Vibrations' aannemen. 'Freq' is een jonge basketballer die het maakt vanuit de 'Projects' in Harlem naar de NBA, en in MyPlayer speel je dat verhaal door. Daarbij is er weinig ruimte voor keuze. Leuk is dat er veel cutscenes voorbij komen; minder leuk is dat sommige van die scènes veel te lang duren.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Na het eerste NBA-seizoen zit het verhalende element er wel een beetje op en verloopt MyPlayer verder zoals je dat gewend bent. De vraag is of er tot op dat punt winst behaald is met de nieuwe aanpak. Sommige gamers zullen het meer verhalende element weten te waarderen en de verandering in aanpak waarderen, terwijl anderen de opbouw te lineair en traag zullen vinden. Ook is het wat vreemd dat je per se een basketballer uit de armste delen van de Verenigde Staten moet spelen, die trouwens hoe dan ook donkere ouders heeft, zelfs als je je speler een lichtere huidskleur aanmeet. Maakt natuurlijk niets uit, maar het zet de congruentie in het verhaal wel iets onder druk.
Nieuw physics-systeem
Buiten MyPlayer om biedt NBA 2K16 natuurlijk nog veel meer content. De basisgameplay blijft het belangrijkste aspect, en daar is eigenlijk weinig aan veranderd. Dat is niet erg, want NBA 2K15 speelde al prima: niet echt een reden om het wiel opnieuw uit te vinden dus. Wel is het physics-systeem op de schop gegaan, wat heeft geleid tot realistischere bewegingen van zowel de spelers als de bal. Met name op de momenten dat spelers met elkaar in aanraking komen laat de game zien dat hij het laatste jaar is verbeterd.
Afgezien van de al genoemde elementen laat NBA 2K16 niet opvallend veel veranderingen zien. Gamers kunnen nog steeds aan de slag als manager in MyGM of een hele league naar hun hand zetten in MyLeague. Ook MyTeam - een spelmodus die vergelijkbaar is met Ultimate Team uit FIFA - is nog steeds aanwezig, al ontkom je er in die modus eigenlijk niet aan om je spelersbestand te verbeteren via microtransacties. Daar moet je maar net zin in hebben. Naast MyTeam zijn er ook nog MyPark en Pro Am. In beide gevallen speel je met je eigen 'pro' online potjes tegen andere spelers, eventueel in afwijkende vormen zoals drie tegen drie. Zo biedt NBA 2K16 al met al toch een behoorlijke lading content, zelfs als de nieuwe, verhalende insteek van MyPlayer je niet echt aanspreekt.
Toch kun je de vraag stellen of deze nieuwe versie een nieuwe aankoop helemaal rechtvaardigt. Natuurlijk: de seizoensupdate is voor velen al genoeg vernieuwing en vooral het vernieuwde physics-systeem zorgt voor merkbare verbeteringen in de gameplay. Daarnaast probeert 2K met het door Spike Lee geregisseerde verhaal iets nieuws, en dat valt te prijzen. De uitvoering had wat ons betreft echter beter gekund, mede doordat sommige filmpjes echt te lang zijn en je invloed op het verloop van het verhaal minimaal is. Is dat geen probleem voor je, dan is NBA 2K16 gewoon weer je basketbalspel: de basiskwaliteit van zowel de gameplay als de presentatie is immers nog steeds heel hoog. Zo niet, dan lijkt dit het jaar dat je de altijd goed scorende reeks best een keer kunt laten schieten.
Skylanders: Superchargers
 |
Titel |
Skylanders SuperChargers |
 |
Platform |
PS4, PS3, Xbox One, Xbox 360, Wii, WiiU, iOS, 3DS |
Prijs |
€ 59,95 |
De Skylanders-franchise startte in 2011, min of meer als voortzetting van de al oudere Spyro the Dragon-franchise. Inmiddels is de serie nauwelijks meer weg te denken uit het portfolio van Activision. De games en de bijbehorende figuurtjes zijn mateloos populair, met name onder een wat jongere doelgroep. Het succes blijkt wel uit het feit dat diverse partijen, waaronder Disney en Lego, met een vergelijkbaar concept zijn gekomen. Ook de manier waarop Amiibo's gebruikt worden op de WiiU kan niet helemaal los gezien worden van Skylanders. Speelgoedpoppetjes combineren met een game werkt uitstekend, zo bewees het originele Skylanders al, als grondlegger voor wat nu het 'Toys-to-Life'-genre heet.
Voertuigen
Inmiddels zijn we enkele jaren verder en is de franchise steeds verder doorontwikkeld, waarbij het aantal Skylanders is toegenomen. Een van de sterke punten van de serie is dan ook dan de poppetjes van elke versie steevast te gebruiken zijn bij elke andere game. Dat betekent dan ook dat Skylanders: Superchargers bij voorbaat al begint met een enorme 'backlog' aan bestaande Skylander-figuurtjes, uiteraard aangevuld met nieuwe exemplaren. Wie het startpakket van Superchargers in huis haalt krijgt direct al een nieuw figuurtje en twee voertuigen. Daarmee komen we ook direct op de grote vernieuwing: de Skylanders hebben nu allemaal diverse voertuigen, die geschikt kunnen zijn voor land, water of lucht. Voertuigen spelen op diverse manieren een hoofdrol in het spel, dat door hun aanwezigheid op verschillende manieren verandert.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Centraal in Skylanders: Superchargers blijft de verhalende avonturenmodus. Daarin staat uiteraard de grote slechterik Kaos weer centraal. Dit keer heeft hij de controle te pakken gekregen over de portals, waardoor de Skylanders effectief zijn afgesneden van de Skylands. Met hulp van een aantal bekende personages lukt het de Skylanders echter toch om terug te keren en de strijd aan te gaan met Kaos, Lord Stratosfear en tal van andere figuren. Met welke Skylanders je dat doet is natuurlijk geheel aan jou, al zul je soms wel een voertuig van het juiste type moeten selecteren om bepaalde delen van het spel te spelen.
Meer poppetjes nodig
In die laatste zin ligt misschien wel de grootste achilleshiel van de game, zeker voor gamers die deze Skylanders oppikken zonder iets van de vorige delen in huis te hebben. In dat geval beschik je namelijk niet over alle drie de voertuigtypes en kun je bepaalde optionele levels en soorten races dus niet spelen. Je krijgt dan al snel het gevoel stukken game mis te lopen, tenzij je extra Skylanders-figuurtjes aanschaft. Met het standaardpakket kun je bijvoorbeeld alleen op land spelen en racen, want je hebt dan geen voertuig van het type water of lucht. Dat is extra jammer omdat juist die luchtraces spectaculair zijn om te spelen. Het hebben van de juiste voertuigen is in Superchargers tevens nog belangrijker geworden; zodra je een van de nieuwe Skylanders voorziet van zijn eigen voertuig, levert dat een 'Supercharged'-bonus op, wat extra mogelijkheden geeft.
Het race-element is direct ook het leukste onderdeel aan Skylanders: Superchargers. Zelfs als je niet beschikt over een lucht- en watertype voertuig, zul je al best wat lol kunnen beleven aan dat racen, ook al is dat dan alleen maar op land. Het spel voelt in die races aan als een net wat minder geraffineerde versie van Mario Kart. De game is zeker niet beter dan de Nintendo-gigant, maar dat de vergelijking kan worden gemaakt, is op zichzelf al een compliment, en een belangrijke reden voor het feit dat Skylanders: Superchargers aardig wat herspeelwaarde biedt. Die herspeelwaarde haal je er overigens pas volledig uit als je investeert in wat meer Skylanders-poppetjes dan die je bij het startpakket krijgt.
Tony Hawk's Pro Skater 5
 |
Titel |
Tony Hawk's Pro Skater 5 |
 |
Platform |
PS4, PS3, Xbox One, Xbox 360 |
Prijs |
€ 44,99 |
Tony Hawk's Pro Skater (2), wie is er niet groot mee geworden? Opvallend vaak zullen gamers om je heen instemmend knikken als je vertelt dat je vroeger uren, dagen, weken doorbracht met Tony en zijn skatende vrienden. Niet alleen wat de gameplay betreft verwierf 'THPS' al snel een plaats in de klassiekers onder de PlayStation One-games, ook de soundtrack neemt nog altijd een unieke plaats in. Wij zullen niet de enigen zijn die bands als Lagwagon, Goldfinger en Bad Religion min of meer leerden kennen dankzij de door Neversoft ontwikkelde games. Het is dus niet zo gek dat een nieuwe Pro Skater-game, die volgens Activision weer echt een 'ouderwetse THPS' moest worden, automatisch op veel belangstelling kan rekenen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De tijden zijn echter wel veranderd. De eisen die aan een game in het algemeen gesteld worden zijn hoger, en ook het skating-genre ziet er anders uit. Wie die ontwikkeling heeft gevolgd weet immers dat Tony Hawks naam langzaam te grabbel werd gegooid. De kwaliteit van de games werd er door de jaren heen niet beter op en ondertussen legde EA's Skate-serie de lat voor skating-games een stuk hoger, met een veel realistischere weergave van de sport dan ooit te zien was geweest in de Pro Skater-serie. Helaas is die serie al enige jaren ter ziele en blijven de Tony Hawk-games vooralsnog als enige over. Jammer genoeg is dat ook met Tony Hawk's Pro Skater 5 in de mix nog steeds geen al te goed nieuws voor skateliefhebbers.
Te ouderwets
'THPS5' is namelijk een ouderwetse game, in de meest letterlijke zin van het woord. De besturing is op sommige punten aangepast ten opzichte van de oude Pro Skaters, en dat is her en der best handig, maar zowel in opbouw als in de graphics ademt de game ouderdom. Zeker als je even niet let op de skater voor je neus, maar meer kijkt naar de omgevingen, vraag je jezelf af of je niet per ongeluk je PlayStation 2 hebt aangeslingerd. Vrijwel elke game heeft mooie en minder mooie kanten, maar dit is gewoon treurig. De soundtrack trekt het audiovisuele totaalplaatje nog enigszins de goede kant op, maar lang niet voldoende. Overigens vragen we ons wel af of de dubstep-invloeden echt nodig waren bij die soundtrack, maar goed: over smaak valt niet te twisten.
Ook op de opbouw van het spel zit een dikke laag stof, al zie je die misschien niet direct. Het is namelijk nog best aardig bedacht dat je in 'free skate' altijd online bent, en in elk geval in die fase ook al wat opdrachtjes kunt oppakken, zoals het verzamelen van de SKATE-letters of het vinden van de verborgen dvd en videotape. De game draait echter meer om de missies die je in de verschillende levels kunt uitvoeren. Daar verdien je sterren mee, en pas als je een X-aantal sterren hebt gehaald, speel je het volgende level vrij. Het vervelende daaraan is dat je dat aantal sterren voor elk apart level moet halen; de unlocks werken dus niet op basis van een cumulatief aantal sterren. Dat betekent dat je dus ook de gestelde limiet moet halen in een level dat je eigenlijk niet leuk vindt. Een onnodig starre aanpak die helemaal niet uitnodigt tot lang doorspelen.
Kermisattractie
Ondanks dat is het niet zo dat Tony Hawk's Pro Skater 5 niet voor plezier zorgt. Zeker als je bekend bent met de slechts marginaal aangepaste besturing die hoort bij de franchise, rol je binnen de kortste keren fluitend de levels door, en noteer je al snel de sickste combo-scores. Daarbij is er, en dat is eveneens kenmerkend voor de serie, weinig aandacht gegeven aan een al te realistische weergave van de skate-sport. Wie daar nog aan twijfelde moet voor de grap eens de 'special'-modus activeren. Je skater kan dan niet alleen betere trucs doen, maar zal ook een gekleurd spoor achter zijn skateboard krijgen. Dat is een keuze van de makers en op zich niet erg, maar de game verliest er een doelgroep mee die we voor het gemak maar even de 'Skate-doelgroep' noemen: gamers die best een skateboardgame willen spelen, maar wel een die hun geliefde sport niet verandert in een kermisattractie.
Dat laatste doet Pro Skater 5 wel. Het wordt niet zo gek als bijvoorbeeld in Tony Hawk's American Wasteland het geval was, waar je soms complete levels liet exploderen, maar wie eenmaal door vlammen heen heeft gegrind, zijn hoofd heeft zien exploderen in een minigame en geteleporteerd is door een of ander vaag voodoo-altaar, snapt de insteek van deze game een beetje. Zelfs als je daar niet echt van houdt zorgt het spel nog voor plezier, zeker als je in freeskate of tijdens de missies met bekenden samen skate. Het is alleen niet te hopen dat dat spelplezier op dat moment wordt vergald door de laatste negatieve troefkaart in het spel: de bugs. Tony Hawk's Pro Skater 5 zou zelfs met de geplaatste kanttekeningen nog aardig te pruimen zijn. Het feit dat je vast kunt komen te zitten in hoekjes en tijdens 'plants' op een quarter pipe, dat je door de map heen kunt vallen en meer van dat soort ongein, mept de laatste nagel in de doodskist waarin we THPS5 mogen begraven.
Activision speelt met Tony Hawk's Pro Skater 5 in op sentiment, en met zijn herkenbare besturing, de terugkeer van de level editor - en de extra parken die daardoor gedownload kunnen worden - slaagt het bedrijf daar nog aardig in. Helaas is er te veel mis met deze Tony Hawk-game om te kunnen hopen op echt succes. Tegenvallende graphics, een veel te ouderwetse manier van voortgang en een indrukwekkende collectie bugs en glitches veroordelen deze game tot een carrière in de budgetbakken. En dan maar hopen dat iemand uit de Electronic Arts-keuken eens zin heeft om de Frostbite-engine te gebruiken voor een gloednieuwe Skate-game.
Transformers Devastation
 |
Titel |
Transformers Devastation |
 |
Platform |
PS4, PS3, Xbox One, Xbox 360, pc |
Prijs |
€ 44,99 |
Vraag iemand wat hij of zij verstaat onder Transformers, en een groot deel van je publiek zal de films van Michael Bay voor zich zien. Niet erg, maar voor een veel kleiner groepje fans van de franchise zullen die versies niet in de schaduw kunnen staan van de 'echte' Transformers. Daarmee wordt dan veelal de 'Generation 1'-Transformers bedoeld, die je zou kunnen kennen van de comics of de cartoonserie die eind jaren tachtig, begin jaren negentig ook in Nederland op televisie was te zien. Die Transformers vormen de basis voor Transformers Devastation, dat door ontwikkelstudio Platinum Games is gemaakt en inmiddels door Activision is uitgegeven.
Het verhaal van Transformers Devastation is er een dat niet de boeken in zal gaan als het meest originele verhaal aller tijden. Megatron, de leider van de Decepticons, heeft een manier gevonden om de aarde te veranderen in een tweede versie van Cybertron, en helaas zal de gehele mensheid het veld moeten ruimen om deze transformatie te volbrengen. De Autobots willen daar natuurlijk een stokje voor steken, want zij staan aan de kant van de mensheid. Onder leiding van Optimus Prime gaan zij de hordes Decepticons te lijf in een poging het naderende onheil voor de aarde af te wenden. Ja, dit had je best zelf van tevoren in kunnen vullen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Mix van melee en schieten
Met de uitwerking scoort het spel dan ook meer punten dan met het plot. We kennen Platinum Games van snelle actiespellen als Bayonetta, en die achtergrond is zichtbaar in Transformers Devastation. De game biedt een snelle, actievolle combinatie van melee en schieten, waarbij de nadruk net iets meer ligt op beuken dan op knallen. Het meest spectaculair is de gameplay wanneer in combo's gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheid om te transformeren. De Autobots schakelen dan vloeiend over van hun robotvorm naar hun voertuigvorm, om een extra effectieve aanval te kunnen uitvoeren. Het optimaal uitvoeren van die combo's, en uitvinden welke aanpak werkt tegen welke vijand, is waar een groot deel van de uitdaging in de gameplay vandaan komt.
Die gameplay is prima te doen, over het algemeen. Het niveau gaat pas echt omhoog als je het in baasgevechten moet opnemen tegen een of twee van de iconische Decepticons. Zij zijn meestal sterker en hebben meer health dan jij, dus dat zorgt vrijwel altijd voor een pittig gevecht. Deze gevechten zorgen ervoor dat je weinig zin zult hebben om de moeilijkheidsgraad snel op te krikken. Toch zullen er genoeg gamers zijn die dat wel doen, want sommige wapens zijn alleen op de hoogste niveaus van Transformers Devastation te verkrijgen. Zij zullen zich ook vermaken met het herspelen van het verhaal om hun scores in de levels te verbeteren. Dat is stiekem wel nodig ook, want het verhaal heb je anders in een uur of zeven wel afgerond, en dan is veertig euro nog best een hoog bedrag.
Geen must-have
Hoewel Transformers Devastation voor sommigen een fijne 'trip down memory lane' zal zijn, ontbreekt het deze Generation 1 Transformers-game op een aantal plaatsen net iets te veel aan kwaliteit. Mikken tijdens het schieten werkt bijvoorbeeld niet altijd even lekker, de camerastandpunten zijn soms ongelukkig en de game is, zoals hierboven al staat, eigenlijk wat te kort om zijn geldbedrag helemaal te waarborgen. De herkenbare stijl alsmede de aanwezigheid van een fiks aantal van de originele stemacteurs draagt bij aan de toch authentieke spelervaring, maar buiten een groep Transformers-liefhebbers van het eerste uur zal dit spel voor weinig gamers een echte 'must-have' zijn.