Wat gaat het toch altijd heerlijk mis in games als de goden even niet doen wat er van ze verwacht wordt. In The Banner Saga zagen we al hoe de wereld knap snel richting de afgrond ging zonder goddelijk gezag, en Kratos heeft op zijn tijd ook wel een appeltje te schillen met de lui die zich het liefst bovenop de Olympus verschansen. Ook in de game Apotheon, die sinds begin februari te downloaden is voor pc, Mac en PlayStation 4, gaat het mis dankzij de goden.
Nikandreos tegen de goden
Dit keer hebben zij het helemaal gehad met de mensheid. Van het menselijk ras is niet geworden wat de goden er van gehoopt hadden, en dus is het tijd voor een grote schoonmaak, oftewel: het einde van de mensheid. Een jonge vechter genaamd Nikandreos wordt echter door Hera ingeschakeld om een einde te maken aan deze idioterie. Om de mensheid te redden van de ondergang zal Nikandreos de krachten van de goden voor zichzelf moeten claimen. Met de hulp van Hera vindt Nikandreos zich dan ook al snel terug op de Olympus, waar hij op jacht gaat naar bekende namen als Apollo, Ares, Poseidon en uiteindelijk ook Zeus.
De weg naar elk van deze goden wordt gekenmerkt door veel knokpartijen. Nikandreos kan allerlei wapens en armor vinden of kopen in de spelwereld, en daarmee zal hij de diverse vijanden die op zijn pad komen te lijf moeten gaan. Die vijanden zijn erg verschillend. In de bossen van Artemis wordt het pad van Nikandreos gekruist door wolven, terwijl hij het in het domein van Ares onder meer moet opnemen tegen twee reuzen. In de onderwereld van Hades zijn het allerlei geesten en andere dode wezens die je het moeilijk maken, en bij Poseidon zul je al zwemmend worden lastiggevallen door verschillende agressieve vissen.
Zwartfigurige stijl
Bij het spelen valt als eerste de stijl van het spel op. Apotheon is een side-scrolling 2d-game met elementen uit platformers, vechtspellen en rpg's. De grafische stijl is een kunstwerk op zich. Niet zo vreemd: de makers hebben een bekende, oude Griekse stijl geadopteerd: de zogenaamde zwartfigurige stijl. Die was in het oude Griekenland de populairste stijl voor het versieren van potten en vazen. Door het spel deze stijl aan te meten, heeft ontwikkelstudio Alientrap er heel slim een vrij uniek uiterlijk aan gegeven. Sterker nog: het was het uiterlijk van het spel dat aanvankelijk onze interesse wist te wekken. Het algemene 'oudheid-sausje', zoals de aanwezigheid van diverse bekende figuren, vormt een leuke extra voor mensen die zich daarin interesseren.
Belangrijker voor de game is echter de gameplay. Die is over het algemeen fijn, al zul je even moeten wennen aan bepaalde elementen van de physics. Soms springen de poppetjes in het spel namelijk net even anders dan je logischerwijs verwacht, en kijk ook niet gek op als je ineens iemand twintig meter de lucht in slaat. Of dat echt bij het spel past, daar kun je over discussiëren, maar het zorgt telkens voor een glimlach rond de mond. De manier van vechten verandert overigens met elk ander wapen dat je kiest. Voor ons werkte de combinatie van schild en zwaard over het algemeen goed, maar bij sommige vijanden kan een aanpak met een speer of met pijl en boog beter werken.
Fijne snelheid
De gameplay wordt verder geholpen door de snelheid. Als je een paar meter vooruit loopt, gaat Nikandreos vanzelf steeds sneller lopen. Hierdoor kun je aardig hard door de levels heen rennen en ook aardige sprongen maken. Wat ons betreft zit hier het 'geheim' van Apotheon in: het navigeren door de levels gaat zo vloeiend en soepel dat het zeer sterk bijdraagt aan hoe leuk Apotheon is om te spelen. Zodoende raak je al verknocht aan het spel voordat je een van de vele spectaculaire boss-fights hebt uitgevochten.
Het enige dat we Apotheon echt kunnen aanrekenen is dat de basisgameplay, op de routes naar de diverse goden toe, op een gegeven moment wat eentonig wordt. Als je je favoriete tactieken een beetje door hebt, en er ook voor hebt gezorgd dat je de wapens hebt die er voor nodig zijn, is Apotheon niet al te uitdagend meer, en redelijk recht toe - recht aan. Voor ons wist dat de pret echter niet te drukken. Met zijn mooie stijl en fijne gameplay is Apotheon een aanrader.