Authentiek South Park-product
Pluspunten
-
Op en top South Park in humor en stijl
-
Ook als 'gewone rpg' een prima game
-
Vechtsysteem
-
Veel te doen en te ontdekken
Minpunten
-
Censuur
-
Framerate soms onder druk
-
Beperkte replaywaarde
Eindoordeel
De succesvolle cartoonserie South Park leende zijn naam in het verleden al meerdere keren uit aan een videogame, en zelden leverde dat echt het gewenste resultaat op. Regelmatig was de humor wel aanwezig, maar liet de gameplay veel te wensen over. Het in 1998 verschenen spel South Park wist de middelmaat nog wel te halen, maar het een jaar later verschenen South Park Rally werd wereldwijd door reviewers afgemaakt. Ook bij diverse andere releases bleef écht succes in de game-industrie uit.
Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: pc, Xbox 360
Hoewel de techniek achter de serie in de loop der jaren veranderd is, is het concept van South Park eigenlijk altijd hetzelfde gebleven, en hetzelfde geldt voor de leeftijd van de vier hoofdpersonages. Eric Cartman, Stan Marsh, Kyle Broflovski en Kenny McCormick gingen in het jaar 2000 weliswaar van de derde naar de vierde klas van hun basisschool, maar ze zijn daar sindsdien gebleven. Ondertussen blijven makers Trey Parker en Matt Stone allerlei verhalen ophangen aan de immer gelijkblijvende setting.
In de eerste plaats is het dan ook belangrijk dat een game, in dit geval dus South Park: The Stick of Truth, het gevoel van de serie weet mee te nemen. Wat dat betreft is het niet alleen slim, maar eigenlijk ook min of meer verplicht dat de makers de kenmerkende grafische stijl hebben overgenomen in het spel. Minstens zo belangrijk is dat de stemmen zijn ingesproken door Parker en Stone, en dat zij ook verantwoordelijk zijn voor de teksten. Dit maakt South Park: The Stick of Truth een authentiek South Park-product dat fans van de serie direct zal aanspreken.
Als speler word je letterlijk midden in het verhaal en in de zo bekende setting neergezet. In de inleiding vertelt Cartman, alias The Wizard King, over het gevecht tussen de mensen en elven, oftewel: Cartman en een deel van zijn vrienden tegen een groep andere kids. Een 'oude profetie' zou vertellen over de komst van een nieuw kind dat het tij zou keren in het voordeel van de mensen. Dat kind, zoals je al voelt aankomen, ben jij. Aan het begin van het spel geef je je eigen personage vorm, waarbij je werkelijk hilarische combinaties kunt maken.
Hier, maar ook verderop in het spel, gaat South Park: The Stick of Truth enige racistische humor niet uit de weg. Kies je als speler voor de klasse 'Jew', als enig origineel alternatief naast Warrior, Mage en Thief, dan merkt Cartman minzaam op dat je nooit echt zijn vriend zult worden, en dat jij dan ook meteen de aangewezen persoon bent om alle financiële zaken te regelen. Het hoort bij de cartoon, maar blijft apart overkomen als je het op deze manier opschrijft.
Eén grote South Park-aflevering
Als nieuw kind in South Park word je al snel opgevangen door de altijd vriendelijke Butters, een Paladin in het 'leger' van de mensen. Butters stelt je voor aan Wizard King Cartman, die je op zijn beurt laat zien hoe je moet vechten en je zal voorzien van je eerste quest. Dat alles wordt vervolgd met een aanval van de elven die er met de Stick of Truth vandoor gaan. De partij die de stok heeft, bepaalt de regels in het universum, en dus is het takje een gewild voorwerp. Er moet dan ook een counteroffensief in gang worden gezet en natuurlijk speel jij daar een centrale rol bij.
Bekende South Park-figuren
Zo begint het zich in en om South Park afspelende avontuur dat je binnen de kortste keren langs allerlei bekende South Park-personages leidt. Tijdens die eerste quest moet je onder meer Token en Tweek mobiliseren voor Cartmans leger. Op weg naar hun huizen ontdek je de vlaggetjes van de 'Timmy-express', die fungeren als bushaltes voor Timmy's lift-service. Loop een willekeurig bekend gebouw in en je krijgt allerlei personages te spreken die je kent van de tekenfilmserie, of je wordt geconfronteerd met bekende scènes. Enige kennis van de afleveringen kan bijvoorbeeld van pas komen als de bankier vraagt of je twintig dollar wil investeren ...
De strijd om de Stick of Truth is de main quest, maar je wordt doorlopend geconfronteerd met andere opdrachten en missies. Deze sidequests voer je uit voor een van de vele bekende personages. Priest vraagt je om Jezus te vinden, Al Gore laat je op ManBearPig jagen en Jimbo geeft je een aantal niet al te voor de hand liggende doelwitten om op te jagen. De korte verhaallijn met de City Wok en de Mongolians is ook een aanrader om vroeg in het spel te bekijken.
/i/1394102715.jpeg?f=imagenormal)
Het advies om dat vroeg in de game te doen heeft alles te maken met de beloning. Bij sommige sidequests kun je namelijk een 'summon' verdienen. Hierbij komt de persoon in kwestie je te hulp in een gevecht, en schakelt hij direct alle vijanden uit. Dat levert niet alleen hilarische taferelen op, maar geeft je dus ook een manier om een iets lastiger gevecht snel te winnen. Er zijn wel twee voorbehouden: je kunt een summon maar een keer per dag gebruiken en moet daarbij de persoon in kwestie spreken om een nieuwe summon te krijgen, en je kunt summons niet gebruiken in baasgevechten.
She-Ogre
Wat voor baasgevechten je in South Park: The Stick of Truth tegenkomt moet je nog maar even afwachten, maar we geven vast weg dat Shelly, het zusje van Stan, niet telt als baas. Zij wordt in het spel 'liefkozend' She-Ogre genoemd en zorgt voor meer tegenstand dan de gemiddelde elf die je op straat tegenkomt. Overdreven moeilijk te verslaan is ze ook weer niet, maar dit is best een goed moment om iemand als Jezus of Mr. Wong voor je te laten vechten. In South Park: The Stick of Truth ligt het gevaar op de loer dat je dergelijke voordelen niet of te weinig gebruikt. Je denkt al snel 'laat ik het maar bewaren voor iets moeilijks', maar anders dan de echte baasgevechten heeft South Park niet veel moeilijks te bieden.
Verrassend diepgaand
De bescheiden moeilijkheidsgraad hangt overigens wel samen met de vraag of je met het vechtsysteem van South Park: The Stick of Truth om weet te gaan. Het vechtsysteem oogt aanvankelijk vrij simpel. Bij beide partijen staan de personages aan de kant en komen ze beurtelings aan bod. De eerste vorm van diepgang blijkt al voor het gevecht begint. De aggressor mag als eerste in actie komen. Het loont dus om, als je vijanden ziet, ze eerst te raken met een pijl, of zelf een klap te geven voor het gevecht begint. Dan mag je dus beginnen, en met de juiste strategie kun je er regelmatig voor zorgen dat ze jou in een gevecht helemaal niet raken.
Speciale aanvallen
Dat komt weer door de speciale vaardigheden die personages hebben. Die speciale aanvallen kosten Power Points, maar zijn dan ook een stuk sterker en effectiever dan normale aanvallen. Daarnaast hebben ze vaak handige extra eigenschappen. Zo beschikt je eigen personage over een speciale aanval waarmee hij een vijand kan verlammen. Die vijand kan dan twee of drie beurten niet in actie komen, en dat is handig als je tegenover een grote groep vijanden staat. Daarnaast zijn er speciale aanvallen die bij meerdere vijanden schade aanrichten. Veel gevechten zijn dan ook een stuk eenvoudiger te maken door slim met 'crowd control' om te gaan en door steeds meer dan een enkele vijand te raken met je aanvallen.
/i/1394102704.jpeg?f=imagenormal)
Naarmate de kinderen stijgen in level krijg je ook meer verschillende aanvallen tot je beschikking, en uiteindelijk krijgen alle personages dure, maar zeer effectieve speciale aanvallen. Zo kan Butters veranderen in zijn alter ego Professor Chaos en een zeer zware aanval uitvoeren, terwijl je zelf uiteindelijk een aanval leert die schade toebrengt aan alle vijanden tegelijk. Die aanvallen slokken echter wel het grootste deel van je 'PP' op.
Chips, taco's en energiedrankjes
PP, maar ook je levensbalk en mana, zijn aan te vullen middels potions, die uiteraard in South Park-stijl zijn vormgegeven. Zo kun je een zak chips eten om je health aan te vullen, en een verdacht veel op Red Bull lijkend drankje doet dienst als Power Potion. Gevallen teamgenoten kun je reviven door ze een taco voor de neus te houden, en voor een buff op je aanvallende én verdedigende kwaliteiten eet je wat Beefcake 4000. Voor elke actie mag je steeds één potion gebruiken, dus het is raadzaam je te verdiepen in wat er allemaal is en wat het allemaal doet.
/i/1394103130.jpeg?f=imagenormal)
Met normale aanvallen, speciale vaardigheden en potions zijn we er echter nog niet. Een rpg is amper een rpg als geen magie in zit. In South Park: The Stick of Truth heb je de beschikking over magische aanvallen met een luchtje. Letterlijk. Cartman leert je al vrij snel je eerste soort scheet, en later leer je er nog drie. Deze scheten kun je combineren met normale aanvallen om extra schade aan te brengen bij je tegenstanders, maar nog vaker kun je ze gebruiken in de omgeving. Een goed gemikte scheet richting open vuur levert namelijk een explosie op en schakelt alle vijanden die in de directe omgeving staan direct uit.
Omgeving gebruiken
De kwaliteit van de game blijkt hier misschien wel nog meer uit dan uit het uiteindelijk best diepgaande vechtsysteem. Wie oog heeft voor zijn omgeving, zal veel gevechten uit de weg kunnen gaan. Je kunt vijanden namelijk al bij voorbaat uitschakelen door op objecten in hun omgeving te schieten. Op een bepaald moment moet je van Cartman naar school gaan, om Clyde te helpen ontsnappen uit de nablijfklas. In de school kom je een behoorlijk aantal 'Ginger Hallway Monitors' tegen, en we verklappen vast dat je een groot deel van die gevechten kunt skippen. Schiet bijvoorbeeld eens op die wankele stapel stoelen naast een vijand, of op die asbak die toevallig precies naast een doos vuurwerk staat ...
Complete role-playing game
De combinatie van rondlopen terwijl je goed op de mogelijkheden in de omgeving let enerzijds, en het vechten zelf anderzijds levert South Park: The Stick of Truth een waardevol pluspunt op: goede gameplay. Dat klinkt als een flinke open deur, want daar is iedere game immers nogal bij gebaat. Punt is echter dat er wel vaker een South Park-game is geweest waarin de kenmerkende stijl en humor best aardig werden neergezet, maar vrijwel altijd was enige kwaliteit in de gameplay ver te zoeken. Juist op dat punt gooit Obsidian Entertainment, bekend van games als Knights of the Old Republic 2, Fallout: New Vegas en Dungeon Siege III, hoge ogen.
/i/1394102708.jpeg?f=imagenormal)
De diepgang van South Park: The Stick of Truth is bijvoorbeeld al te zien in de menu's. De voortgang van je personage wordt vastgelegd in diverse schermen, waarbij niet alleen het verzamelen van ervaringspunten een rol speelt, maar ook het verzamelen van vrienden. De perks die je in South Park kunt verzamelen, zijn namelijk gekoppeld aan het aantal vrienden dat je hebt. Elke keer dien je een nieuw vastgesteld vriendenaantal te halen voordat je weer een perk kunt kiezen.
South Park-Facebook
In de menu's is verder nog een Inventory-scherm te vinden, en een pagina die dienst doet als South Parks eigen versie van Facebook. Voor humor kun je daar prima terecht, met name als Cartman betrokken is bij conversaties, maar het interessantere menu is natuurlijk het Inventory-scherm. Hier kun je je personage andere kleren en wapens geven, maar ook zijn stijl volledig aanpassen. Je hebt South Park: The Stick of Truth niet écht beleefd als je niet eventjes met 'chin-balls' hebt rondgelopen.
/i/1394103134.jpeg?f=imagenormal)
Zo vormt South Park: The Stick of Truth al met al een onderhoudend avontuur vol humor, herkenbaarheid en prima gameplay. Terugkijkend valt het spel een paar kleine dingen te verwijten. Allereerst zijn daar de censuurschermpjes. Deze verbergen wat 'anal-probing'-scènes die Amerikaanse gamers kennelijk wel mogen bekijken. Het idee van censuur valt af te keuren, maar je mist hier ook niet gek veel aan, denken wij zo. Vervelender is dat het spel zeker richting het einde af en toe wat te maken krijgt met haperende beelden. Zeker als je door de straten rent, stottert het beeld af en toe een beetje. Geen ramp, maar het oogt wel slordig.
Replaywaarde?
Ook valt er nog wel iets te zeggen over de tijd die South Park: The Stick of Truth je bezig weet te houden. Het spel is zonder al te veel moeite in minder dan vijftien uur af te ronden. Nu is een singleplayer-modus van vijftien uur niet heel raar. Vergeet echter niet dat er geen andere spelmodus is en dat het verhaal niet zo is opgezet dat het al te lonend is om het hele avontuur nogmaals door te spelen. Dat beperkt de replaywaarde wel, en dat is wellicht iets om rekening mee te houden.
Conclusie
Rekening houden met de replaywaarde is goed, maar besluiten die zorgen te laten voor wat ze zijn en gewoon South Park: The Stick of Truth gaan spelen is nog beter. Zelf rondlopen in South Park, de vele bekende gebouwen betreden en met de bekende personen spreken is op zichzelf al een belevenis. Dat er nog een puik spel aan vastzit is dan al bijna een extra, maar juist dat maakt dit spel zo goed. Zou je het South Park-sausje wegdenken, dan blijft er nog steeds een goed in elkaar zittende role-playing game over. De combinatie van een op zich al goede rpg, aangevuld met alle gein en ongein die South Park met zich meebrengt, maakt van South Park: The Stick of Truth een unieke game die zichzelf bovendien met een korreltje zout durft te nemen. De momenten waarop de personages de 'vierde muur' doorbreken geven het geheel een nog eens extra luchtig karakter, en dat maakt het spel er alleen nog maar nog leuker op.
Pluspunten
-
Op en top South Park in humor en stijl
-
Ook als 'gewone rpg' een prima game
-
Vechtsysteem
-
Veel te doen en te ontdekken
Minpunten
-
Censuur
-
Framerate soms onder druk
-
Beperkte replaywaarde
Eindoordeel
Titel |
South Park: The Stick of Truth |
 |
Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Obsidian Entertainment |
Uitgever |
Ubisoft |
Releasedatum |
Inmiddels verschenen |