Een product op zoek naar een doel
Een product op zoek naar een doel
Begin 2012 kwamen de eerste geruchten naar buiten: Google zou aan een bril werken met een camera en een ingebouwde display. Met de bril zouden mensen hun dagelijks leven kunnen vastleggen en de combinatie van camera en display zou allerlei vormen van augmented reality mogelijk maken. Sommige details die toen naar buiten kwamen, bleken later niet te kloppen. De bril lijkt bijvoorbeeld niet op een normale zonnebril, zoals toen beweerd werd, en augmented reality-toepassingen heeft Google nog niet getoond. De bril was echter wel degelijk echt.
Google heeft Project Glass, zoals het apparaat aanvankelijk genoemd werd, in de afgelopen paar jaar in het geheim ontwikkeld in zijn X-Lab, een ontwikkelingsafdeling waarin Google aan experimentele en futuristische technologie werkt. De medewerkers van X-Lab worden aangespoord om met de meest ondenkbare, onuitvoerbare en absurde ideeën op de proppen te komen. Van al die ideeën wordt uiteindelijk maar een klein aantal uitgewerkt. De twee bekendste zijn tot nu toe de driverless car en Glass.
Wat Glass precies is of moet worden, weet zelfs Google niet en dat is wat vreemd, want we weten inmiddels wel wat je ongeveer met de bril kunt. Hij beschikt over een klein display en een camera aan de voorzijde, en een touchpad voor besturing aan de zijkant. Hij kan overweg met hoofdbewegingen en spraak, en moet gekoppeld worden aan een telefoon om alle functionaliteit te ontsluiten.
Google wil dat gebruikers zelf gaan uitzoeken wat Glass precies is, en vooral, waar je de bril voor kunt gebruiken en welke rol hij inneemt in de hedendaagse samenleving. Daarom levert het bedrijf momenteel een ontwikkelaarsversie aan enkele early adopters, in de hoop constructieve feedback en ideeën te krijgen. Een van deze early adopters is Robert Scoble, een Amerikaanse techblogger en voormalig Microsoft-evangelist. Hij was onlangs in Amsterdam voor TheNextWeb Conference. Daar spraken we met hem over Glass en konden we de futuristische bril voor het eerst ook zelf proberen.
(We hadden de beelden die we zelf met Glass geschoten hebben graag in de video verwerkt, maar Robert moest meteen door naar een andere afspraak. Sindsdien is hij erg druk geweest waardoor hij nog geen tijd heeft gehad om de bestanden aan te leveren.)
De bril, het scherm en de techniek
Glass wordt op veel verschillende manieren omschreven en de meeste van die omschrijvingen hebben het woord 'bril' erin. Technisch klopt dat niet, want hoewel het woord 'glass' dat wel impliceert, zitten er geen brillenglazen in het apparaat. Toch omschrijven ook wij Glass als een bril, bij gebrek aan een beter woord.
/i/1366996353.jpeg?f=imagenormal)
Glass bestaat uit een dun montuur met twee neussteuntjes en een kleine display dat zich boven het rechteroog bevindt. In het rechterpootje van het montuur is alle hardware verwerkt. Omdat er geen brillenglas voor de ogen zit, kan de huidige versie in principe in combinatie met een normale bril gebruikt worden, al is hij daar niet voor gemaakt. Google is van plan om ook met een versie te komen die geschikter is voor brildragers; het bedrijf denkt bijvoorbeeld na over een model dat aan een bestaande bril vastgemaakt kan worden.
Glass is een stuk comfortabeler om te dragen dan je in eerste instantie zou denken. Hoewel alle hardware aan de rechterzijde zit, voelt hij niet ongebalanceerd aan. Het totale gewicht valt ook alleszins mee; voor ons gevoel was Glass niet veel zwaarder dan een flinke zonnebril.
Een piepklein schermpje, dat toch groot lijkt
De display van Glass is ingebouwd in een soort prisma en heeft een resolutie van 640x360 pixels. Volgens Google is het geprojecteerde oppervlak voor de gebruiker vergelijkbaar met dat van een 25"-beeldscherm dat van een afstand van 2,4 meter wordt bekeken. In de praktijk leek het daar echter niet op.
/i/1366996226.jpeg?f=imagenormal)
Het voorgeschotelde beeld lijkt ook niet op wat Google in reclamefilmpjes laat zien. Daarin is de interface van Glass bijna transparant en lijkt die als een tweedimensionaal oppervlak voor het oog te zweven. In werkelijkheid merk je dat het stuk glas waarin je moet kijken enkele millimeters diep is. Het krijgt daardoor het effect van een kijkdoos. Dat stoort niet, maar het was wel even wennen na het zien van alle demofilmpjes.
De scherpte en beeldkwaliteit van het scherm zijn niet extreem indrukwekkend, maar zeker afdoende. We hadden geen problemen met het lezen van tekst, en het bekijken van foto's en video's. Zelfs buiten in de zon was het schermpje nog goed te bekijken, daarbij deels geholpen door de zwartgrijze achtergrond. Volgens Robert Scoble varieert de helderheid van de achtergrond, afhankelijk van de hoeveelheid omgevingslicht. Dit hebben we echter niet kunnen testen. Als je van plan bent om een fotoalbum door te bladeren, is een smartphone of tablet nog steeds een betere optie. Het scherm is echt bedoeld om snel informatie te raadplegen, niet om de zaken zo prachtig mogelijk weer te geven.
Het schermpje zit niet in de weg, maar is wel altijd zichtbaar. Het bevindt zicht aan de buitenkant van je blikveld en omdat het zo dicht bij je oog zit, valt het buiten het scherpe deel van je zicht als je recht vooruit kijkt. Je ziet dan enkel een grijze waas rechtsboven in je blikveld. Als je het schermpje wil bekijken, moet je echt je ogen erop focussen, niet iets wat je 'per ongeluk' doet.
/i/1366996245.jpeg?f=imagenormal)
Tijdens de korte tijd die ik met Glass kon doorbrengen, was ik me erg bewust van de aanwezigheid van de bril, ook als ik niet naar het scherm keek en met iemand aan het praten was. Volgens Robert Scoble went dat snel; hij heeft Glass nu een week en zegt soms te vergeten dat hij het op heeft. Dat is je moeilijk voor te stellen, omdat het altijd voor je gezicht hangt. Aan de andere kant zal iemand die bijvoorbeeld voor het eerst een horloge draagt, dit ook de hele dag voelen, terwijl anderen er geen erg in hebben.
De hardware
Uit wat voor hardware Glass is opgebouwd weten we niet precies. De geruchten uit begin 2012 spraken van 'hardware van de vorige generatie smartphones', wat toenterijd overeenkwam met een Cortex A8-cpu en 512MB geheugen. Dat is vergelijkbaar met de specs van de Samsung Galaxy S of iPhone 4. Andere geruchten spreken van de iets nieuwere Omap4-soc van Texas Instruments. Heel belangrijk is de hardware overigens niet, omdat Glass zelf weinig software hoeft te draaien. Een deel van de functionaliteit wordt namelijk door een gekoppelde telefoon afgehandeld en het gros van de apps draait bij Google in de cloud.
Geluid via 'bone conducting'
Voor het afspelen van audio wordt geen gebruikgemaakt van traditionele oordopjes, maar van 'beengeleiding'. De audiogolven worden daarbij als vibraties doorgegeven aan de schedel, die deze vervolgens weer doorspeelt aan het slakkenhuis en de gehoorzenuw. Dit heeft tot gevolg dat al het geluid dat Glass produceert alleen door de drager te horen is en mensen die dichtbij staan niet kunnen meeluisteren.
Als je niet weet dat Glass op die manier werkt, zou je zweren dat er een normale speaker in zit. We hebben een filmpje afgespeeld en konden het geluid goed horen, al was het aan de zachte kant. Dat kan echter ook komen doordat Glass wellicht niet goed afgesteld was, want net als bij een bril geldt: elk hoofd is anders.
De camera
De camera van Glass kan foto's maken met een resolutie van 5 megapixels en video's opnemen in 720p. Dat zijn geen indrukwekkende specs, Google heeft hier concessies moeten doen. Ten eerste moest de cameramodule klein genoeg zijn om in de bril verwerkt te kunnen worden en daarnaast moeten de foto's en video draadloos verstuurd worden. Grote foto- en filmbestanden zijn daarom niet gunstig.
/i/1366996294.jpeg?f=imagenormal)
Glass kan op het gebied van beeldkwaliteit dus niet concurreren met een high-end smartphone. De kracht van Glass zit hem in het bekende adagium 'de beste camera is degene die je bij je hebt'. En als het aan Google ligt, is dat de camera van Glass: de camera die je niet uit je broekzak hoeft te pakken, die ervoor zorgt dat je nooit meer een spontaan moment mist. Fijn daarbij is dat de sluitervertraging bij de camera erg kort is.
Smartphone verplicht
Glass heeft ondersteuning voor wifi en bluetooth, maar kan geen verbinding maken met gsm- of umts-netwerken en is daarom afhankelijk van een smartphone om onderweg gebruikt te worden. De huidige Explorer-versie werkt alleen samen met Android-smartphones die versie 4.0.3 of hoger van Android geïnstalleerd hebben en de MyGlass-app draaien. Vanuit deze app kan Glass geconfigureerd worden en is het mogelijk om contactgegevens vanaf de telefoon naar Glass te sturen.
/i/1366804615.jpeg?f=imagenormal)
Glass staat via bluetooth in verbinding met de telefoon en die verbinding is essentieel voor een heleboel zaken. Om de locatie van de gebruiker te bepalen bijvoorbeeld, om verbinding te kunnen maken met sommige apps die in de cloud draaien, of om een foto of video met vrienden te delen via Gmail of Google+. Zonder gekoppelde smartphone is Glass eigenlijk geen volwaardig product, evenmin als een smartphone zonder 3g- of wifi-verbinding dat is.
Dat werd pijnlijk duidelijk toen we met Glass aan de slag konden. Het wifi-netwerk bij de TheNextWeb Conference was overbelast en ook de 3g-netwerken konden de aanwezigheid van al die tech minded mensen niet aan. We konden een heleboel features van Glass dus niet gebruiken. Zoekopdrachten faalden bijvoorbeeld met een time-out-foutmelding, omdat geen verbinding gemaakt kon worden met Googles servers voor het omzetten van onze spraakcommando's.
De bediening, de interface en de apps
Glass heeft, zeker in vergelijking met een smartphone, vrij beperkte functionaliteit. Dat is voor een deel het gevolg van het kleine scherm, de simpele hardware en de beperkte bedieningsmogelijkheden. Toch zijn er al genoeg dingen die je met de huidige versie kunt doen. We hebben jammer genoeg maar een klein deel van de functionaliteit kunnen testen, omdat de internetverbinding kuren had.
De twee cards die je achtereenvolgens te zien krijgt nadat Glass uit stand-by gehaald is
Glass kan op twee manieren aangestuurd worden: via de touchpad, die zich aan de zijkant van het montuur bevindt, of via spraakcommando's. Voordat je dat kunt doen moet Glass eerst geactiveerd worden; de bril staat namelijk het gros van de tijd in stand-by. Het wakker maken kan via de touchpad of door je hoofd omhoog te bewegen.
Om Glass vervolgens via spraak te besturen moet je 'ok glass' zeggen, deze zin staat ook in beeld zodra je Glass aanzet. Als je dat commando gegeven hebt, verschijnen in de display verschillende spraakcommando's die je kunt gebruiken. Bijvoorbeeld 'call' of 'message' om respectievelijk te bellen of een sms'je te sturen. Vanuit dit menu kun je ook foto's nemen, video-opnames maken of via Google Maps een routebeschrijving opvragen. De microfoon van Glass is behoorlijk gevoelig; je hoeft de commando's niet hard of overdreven duidelijk uit te spreken. Je kunt praten zoals je dat tegen een persoon zou doen.
Vanaf het 'ok glass'-scherm kun je via de touchpad door de interface scrollen. Die bestaat uit losse 'cards' die naast elkaar staan in een horizontale lijst. Google heeft deze lijst de Timeline gedoopt. Door naar voren of achteren te swipen over de touchpad blader je door de Timeline heen. Sommige cards vereisen geen actie, zoals de card die het weerbericht toont, maar bij andere is het mogelijk om een actie te ondernemen door op de touchpad te tikken.
/i/1366915786.jpeg?f=imagenormal)
Een selecte van de verschillende cards die Glass kan tonen. In de Glass-interface worden deze allemaal naast elkaar weergegeven.
Een groot deel van de cards werkt contextueel. De kaart met vluchtinformatie wordt alleen weergegeven als je binnenkort moet vliegen. Google distilleert die informatie overigens uit de vluchtbevestigingsmail in je Gmail-account. De card met sportuitslagen krijg je te zien nadat een wedstrijd gespeeld is. Als je een afspraak in je agenda hebt staan, toont Glass je daarvoor enige tijd van tevoren een herinnering.
Door het commando 'google' uit te spreken kun je een websearch doen. Deze feature is gekoppeld aan Googles knowledge graph, die we al kennen van Google Now. Dat betekent dat je een rechtstreekse vraag kunt stellen waarop Glass vervolgens antwoord geeft, vergelijkbaar met Apples Siri. Je kunt Glass bijvoorbeeld vragen hoeveel mensen in een bepaalde stad wonen, wie de premier van Nederland is en hoe de acteurs in de Big Bang Theory heten. Ook Googles Translate-dienst haakt in op de zoekfunctionaliteit, waardoor je Glass om vertalingen kunt vragen. De antwoorden en vertalingen worden op het scherm weergegeven en tegelijk ook voorgelezen.
De spraakbesturing en touchpad complementeren elkaar prima. De algehele interface laat zich goed bedienen met de touchpad; de swipes worden snel geregistreerd en het scrollen door de interface gaat soepel. Ook voor het maken van foto's geven we de voorkeur aan bediening via het montuur. Het voelt toch een beetje omslachtig om een foto te maken via een spraakcommando als je simpelweg een knop kunt indrukken. In situaties waarbij je daarvoor geen handen vrij hebt, in de auto bijvoorbeeld, kan de spraakbesturing echter van pas komen. En als je wil bellen, een berichtje wil sturen of een zoekopdracht wil invoeren, dan is de spraakinvoer natuurlijk de primaire manier van besturen.
Apps
Glass draait op een niet nader gespecificeerde versie van Android, maar kan geen Android-apps draaien. Ontwikkelaars moeten hun Glass-apps bij Google hosten, via Google App Engine. Via een speciale rest-api, die door Google de Mirror-api genoemd wordt, kunnen apps voor Glass, zogeheten Glassware, communiceren met de bril.
Op dit moment zijn er nog nauwelijks third-party-apps te downloaden. In maart toonde Google wel de eerste third-party-apps voor Glass van respectievelijk The New York Times, Evernote en Path. De apps van Path en The New York Times zijn op dit moment beschikbaar, maar we hebben ze niet kunnen gebruiken.
In de praktijk: haken en ogen
Mogelijke privacyproblemen
Hoe tof, geeky, futuristisch en indrukwekkend Glass ook is, er zijn natuurlijk haken en ogen te bedenken, vooral op het gebied van sociale interactie. Een veelgehoorde opmerking is dat Glass een grove inbreuk zal zijn op de privacy van mensen, omdat de drager zomaar foto's van anderen maakt zonder dat ze dit doorhebben. Of dat ook in de praktijk zo zal zijn, is nog maar de vraag.
Echt onopgemerkt foto's maken is namelijk moeilijk, zeker als je dicht bij het onderwerp staat. Als je de camera via spraakbediening bestuurt, kunnen mensen horen dat je het commando geeft. Als je de knop op het montuur gebruikt, zien mensen dat je je hand naar de bril beweegt en op een knopje drukt. Daarnaast kun je van dichtbij zien dat Glass aanstaat. Van een afstand zal het misschien moeilijker te zien zijn, maar in dat opzicht lijkt Glass geen groter privacyrisico dan een smartphone met ingebouwde camera.
In de omgang met anderen
We zetten wel onze vraagtekens bij de invloed van Glass op de dagelijkse omgang tussen mensen. Kijk eens om je heen in de tram en je zult zien dat waarschijnlijk de helft van de mensen naar een smartphonescherm staat te turen. Nu is het in de tram op sociaal vlak minder erg, want mensen zijn daar vaak niet in gezelschap van bekenden, maar ook op verjaardagen en in de kroeg zie je dat mensen met hun smartphone bezig zijn in plaats van met de vrienden om zich heen.
/i/1366996515.jpeg?f=imagenormal)
Een smartphone kun je echter gewoon in je broek stoppen en dan is hij uit het zicht. Glass niet, die zit op je hoofd of hij nou aan staat of niet en schuift minder makkelijk je broekzak in. Ook als hij uit staat trekt de bril aandacht, van zowel de drager als degene die ertegenover staat. Toch vindt Robert Scoble Glass minder asociaal en storend dan een smartphone, omdat je hem niet uit je zak haalt en daarom je aandacht niet van je gesprekspartner hoeft af te wenden.
Toch is het moeilijk voorstelbaar dat je in de toekomst een restaurant binnenloopt en overal mensen met Glass ziet zitten of dat mensen thuis aan de eettafel zitten met Glass op. Aan de andere kant, vroeger snapten mensen niet waarom je een computer in huis moest hebben en mobiele telefoons zijn ook nog een relatief nieuw verschijnsel. De tijd zal uitwijzen hoe mensen erop gaan reageren.
Technische tekortkomingen
Ook op technisch vlak zijn er nog dingen die Google kan verbeteren. Zo gaat de accu niet lang mee, begrijpelijk, want er is nauwelijks ruimte voor een grote accu, maar een Glass die je drie keer per dag moet opladen is natuurlijk niet handig. Scoble loopt standaard met een externe accu rond om zijn Glass gedurende de dag van stroom te voorzien en dat kan natuurlijk niet Googles bedoeling zijn. Daarbij moeten we wel opmerken dat hij om de twee meter aangesproken wordt door iemand die Glass even wil opzetten, wat natuurlijk niet overeenkomt met normaal gebruik.
Daarnaast is Glass op dit moment eigenlijk nog geen losstaand product, maar eerder een smartphoneaccessoire. De ultieme versie van Glass is voorzien van een eigen 3g-modem, zodat je overal, ook zonder je telefoon, verbinding kunt maken met het internet. Het zal nog wel een aantal jaar duren voordat 3g-modems klein en zuinig genoeg zijn om dat mogelijk te maken.
Tot slot
Is Glass een goed product? Die vraag is bijna onmogelijk te beantwoorden omdat er simpelweg niets is om de bril mee te vergelijken. Wat we wel kunnen zeggen is dat Google een indrukwekkend stuk hardware gebouwd heeft, zeker als je bedenkt dat dit eigenlijk een testversie is en de consumentenversie pas over een jaar op de markt komt.
Hij zit verbazingwekkend comfortabel en is op een aantal vlakken ingenieus. De audio die via trillingen overgebracht wordt, is goed bedacht en scoort bij ons geekpunten. Daarnaast is de touchpad een handige manier van bediening. De stemcommando's werken goed voor zover wij konden testen en de display viel, ook in de buitenlucht, prima af te lezen.
Natuurlijk valt er nog een heleboel te verbeteren; een versie met ingebouwde 3g zou handig zijn en de accu mag groter. Daarnaast zijn er nog 1001 mogelijkheden op softwaregebied te bedenken die er nu nog niet zijn. Google weet dat en in het komende jaar gaat het bedrijf met ontwikkelaars samenwerken om de mogelijkheden van Glass uit te breiden.
Dat maakt voor de adoptie van Glass alleen waarschijnlijk weinig uit. Google zou miljarden aan marketing kunnen besteden voor Glass, maar dan nog is succes niet gegarandeerd, simpelweg omdat mensen moeten wennen aan Glass. Dat geldt niet alleen voor de gebruikers, maar voor de hele samenleving, net zoals dat ooit bij smartphones het geval was. Als het niet sociaal geaccepteerd is om met Glass op pad te gaan, zullen weinig mensen zich eraan wagen.
Er komen vast ook regels omtrent Glass; die moeten er zelfs komen. Mag je het bijvoorbeeld opzetten in een casino, tijdens het autorijden of tijdens een concert? Dat zijn vragen waarop de samenleving en de politiek antwoorden moeten vinden. In de tussentijd zal Glass goed lopen bij nerds en techfans. Ook op de Tweakers-redactie zullen binnen een paar jaar vast een aantal redacteuren met Glass rondlopen, want Glass heeft de potentie om de manier waarop we leven en communiceren ingrijpend te veranderen.