Koreaanse invasie
'Home is where the war is', luidt de veelzeggende slogan die THQ heeft verbonden aan het schietspel Homefront. De uitgever liet geen mogelijkheid onbenut om uit te pakken met het spel. Zo lag de straat voor het beursgebouw van de E3 vol met pro-Koreaanse flyers en werd een parkeerplaats omgebouwd tot Noord-Koreaans gevangenenkamp. Wie ervan houdt, kan zich dan ook helemaal inleven in de situatie die ontwikkelaar KaoS Studios heeft neergezet in Homefront. Maar ook wie daar niet zo van houdt, wordt vroeg of laat gegrepen door deze shooter van Amerikaanse makelij.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: pc, PlayStation 3
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Homefront neemt de speler nu eens niet mee naar Irak, Afghanistan, een 'fictief' daarop gebaseerd gebied of een van de oorlogen uit het verleden. KaoS bedacht een scenario dat waarschijnlijk in diep weggeborgen archieven in het Pentagon is te vinden onder de noemer 'doemscenario'. Een voorgeschiedenis laat zien hoe allerlei gebeurtenissen hebben geleid tot een Noord-Koreaanse invasie in Amerika, onder leiding van de zoon van de op dat moment al overleden Koreaanse leider Kim-Jong Il. We nemen hier alvast ons petje af voor Homefront; de manier waarop het verhaal wordt geïntroduceerd met realistisch ogende journaals en fictieve verklaringen van hooggeplaatste politici als Hillary Clinton, is erg leuk uitgevoerd.
Tijdens het spelen valt op dat KaoS zich ook niet heeft laten leiden door een bepaalde oorlog. De gameplay en het verhaal bevatten elementen uit diverse oorlogssituaties, al wordt al snel keihard duidelijk dat de Noord-Koreanen er nazistische trekjes op na houden. Hoe de bezetter omgaat met Amerikaanse burgers krijg je te zien in wat de meest shockerende openingsscène is die we ooit in een game zijn tegengekomen. Wie de beelden heeft gezien, weet ongetwijfeld waar we aan refereren als we zeggen dat 'hard' in de opening van Homefront grenst aan 'smakeloos'. De ernst van de situatie wordt zo echter wel snel duidelijk gemaakt.
Kort maar krachtig?
Als speler kom je in deze situatie terecht in de persoon van piloot Jacobs, die door het verzet wordt bevrijd zodat hij kan helpen bij een plan om de Koreanen te dwarsbomen. Jacobs' vaardigheden als piloot zijn daarbij onmisbaar - er zal dus ook moeten worden gevlogen. Voordat het zover is, krijg je uitgebreid de kans om als voetsoldaat Koreanen over de kling te jagen. Dat gaat steeds op een guerrilla-achtige manier: de vijand wordt waar nodig aangevallen, maar vooral ook ontweken als de tegenstand te massaal is.
/i/1289377011.jpeg?f=imagenormal)
Op de momenten dat Homefront je een fikse schietpartij voorschotelt, komt het spel prima uit de verf maar doet het weinig om zich te differentiëren van andere schietspellen. Dat is niet erg, want Homefront varieert prima tussen intense shoot-outs en wat rustigere, meer tactische aanvaringen met Koreaanse en andere soldaten. Je zou de gameplay in de singleplayer van Homefront kunnen inwisselen voor die in Battlefield of Call of Duty, zonder dat je het verschil direct zou merken.
Goliath
Indrukwekkender zijn de momenten waarop de makers een ander element in de strijd gooien. Een van deze elementen is het gebruik van Goliath, een krachtige op afstand bestuurbare mix tussen een tank en een APC. Goliath schakelt elke vijand die jij voor hem aanwijst uit met raketten en hij slaagt er zelfs in om een Koreaanse tank te vernietigen. Ook beschikt Homefront over een wat minder origineel, maar toch best vermakelijk sniper-level en een helikopterlevel. Natuurlijk zijn dat soort levels inmiddels vrijwel vaste prik in elke shooter, maar dat maakt het er niet minder plezierig op. Vooral de helikopter geeft je een heerlijk gevoel van macht als je het ene na het andere Koreaanse voertuig naar de schroothoop knalt.
/i/1289377012.jpeg?f=imagenormal)
Je voelt je heel wat minder machtig als je bepaalde stukjes van een level meerdere keren opnieuw moet spelen omdat je steeds doodgaat. Niet dat Homefront een uitgesproken moeilijke game is, maar we zouden liegen als we zouden zeggen dat we niet af en toe meerdere pogingen nodig hadden om verder komen. Gelukkig kennen de checkpoints in Homefront in de regel een prima spreiding, waardoor je nooit een lang stuk opnieuw hoeft door te spelen. Daardoor blijft het tempo constant hoog. Dat heeft echter wel één nadeel: het komt de lengte van het spel niet ten goede. We wisten de complete singleplayer op de normale moeilijkheidsgraad binnen vier uur af te ronden. Dat is zelfs voor de huidige maatstaven wel erg aan de korte kant.
Foutjes en rariteiten
Er valt iets te zeggen voor de stelling 'liever een korte, ijzersterke game, dan een mindere goede lange game' en dat is ook redelijk van toepassing op Homefront. Het spel maakt indruk met de setting en de hardheid, en het combineert dat met prima gameplay. Zo voelen de meeste wapens heerlijk aan en werkt het mikken ook heerlijk, wat natuurlijk niet onbelangrijk is in een shooter. Homefront speelt dus lekker, en dat geldt zowel voor de singleplayer als de multiplayer.
Niet perfect
Toch is de singleplayer - op de multiplayer komen we zo nog terug - zeker niet perfect. Nog los van de korte speelduur zijn er punten te vinden in Homefront die simpelweg niet meer van deze tijd zijn, of die gewoon een stuk beter hadden moeten worden uitgewerkt. Zo kom je vroeg in het spel een autoband-schommel tegen. Loop er voor de aardigheid even tegenaan: er gebeurt niets. Het ding is een massief object waar geen beweging in zit. Dit gebrek aan physics-simulatie is iets dat al sinds Half-Life 2 eigenlijk niet meer kan, en het doet afbreuk aan het levendige voorkomen van de spelomgeving.
/i/1283438319.jpeg?f=imagenormal)
Dat is dan nog een punt waar je overheen kunt stappen, want het doet niet direct afbreuk aan de gameplay, en ook in Homefront is gameplay nog net ietsje belangrijker dan het grafische verhaal. Helaas zijn er andere elementen waar de gameplay wel onder gebukt gaat. Zo is er een vreemde hiërarchie bij het passeren van gaten in een hek of het betreden van een tunnel. Jij moet namelijk altijd als laatste naar binnen en dat resulteert erin dat jouw personage tegen een onzichtbare muur oploopt of -kruipt als je nog niet aan de beurt bent. Pas als de anderen er doorheen zijn, opent de doorgang zich ook voor jou. Dat voelt vreemd aan.
Granaat-bestendig!?
De oplettende gamer ziet zo nog wel meer rariteiten in de gameplay. Zo zagen we, terwijl we naar achteren liepen om aan de explosie van een granaat te ontkomen, hoe een van onze teamleden vrolijk bleef zitten. De granaat ging daarna op een halve meter naast haar af, maar ze gaf geen krimp, stond op, en schoot vrolijk verder. Dit soort fouten tackelt de geloofwaardigheid dusdanig hard dat een directe rode kaart eigenlijk op zijn plaats is.
Diepgang in multiplayer
Hoewel deze foutjes voor blijven komen, is de singleplayer voorbij voor je je er echt aan kunt ergeren, en achteraf overheerst dan toch het gevoel een meeslepende, chaotische game te hebben gespeeld. Dat geeft voldoende aanleiding om de multiplayer-modus een kans te geven. Op het eerste gezicht biedt die modus niet direct heel veel nieuws. De spelmodi, of je nu de Battlefield-achtige variant met te veroveren vlaggen of team-deathmatch kiest, zijn bekend, en ook de wapens heb je voor het grootste deel al eens eerder gezien. Toch biedt de multiplayer van Homefront meer diepgang dan je denkt.
Voertuigen
De kracht van de spelmodus komt op verschillende momenten aan het licht, misschien zelfs zonder dat het direct opvalt. Als je voor het eerst in een potje duikt, ren je wat rond, je schiet wat vijanden neer en loopt zelf eens tegen een kogel aan. Na een tijdje verschuift het gevecht iets, afhankelijk van welke partij de eerste ronde wint. Langzamerhand komen er meer voertuigen op het slagveld, zie je drones in de lucht en verandert het gevecht in een spel waarbij voertuigen de doorslag kunnen geven.
/i/1276768173.jpeg?f=imagenormal)
Dat heeft alles te maken met de manier waarop het vergaren van ervaringspunten wordt uitbetaald. Tijdens het spel verdien je niet alleen 'XP' maar ook credits. Met deze credits kun je in het spel allerlei handige dingen kopen. Wat voor items dat zijn, kun je zelf instellen in een van de menu's. Standaard behoren bijvoorbeeld een flak jacket en een rocket launcher tot de items die je op elk moment in het spel kunt kopen. Daarnaast is het mogelijk om je credits in te zetten om een voertuig te kopen, waarbij de een aanschaf wat duurder is dan de andere. De Humvee heb je vrij snel verdiend, maar wil je een helikopter, dan heb je minimaal tweeduizend credits nodig.
Dekking zoeken
Het aardige is dat Homefront op deze manier indirect goede samenwerking sterk beloont. Je team zal waarschijnlijk niet winnen als niemand de moeite neemt om een drone in te zetten die vijanden spot. Zeker tegen het einde van de derde ronde - een potje in Homefront loopt door tot een van beide partijen twee rondes geeft gewonnen - zullen veel spelers beschikken over de mogelijkheid voertuigen te gebruiken, en is een beetje coördinatie geen overbodige luxe. Gezegd moet worden dat de balans tussen normaal schieten en de invloed van voertuigen op die momenten een beetje doorslaat. Het regent dan airstrikes, en als infanteriesoldaat zul je je vervolgens moeten beperken tot het zoeken van dekking.
Priority threat
Net als in iedere multiplayer-modus van elke shooter zijn er natuurlijk spelers die buitengewoon goed presteren. KaoS heeft een slim trucje bedacht om voor hen de uitdaging te vergroten, terwijl het andere team een eerlijkere kans krijgt om iets tegen zo'n speler te doen. In de Commander-spelmodus, die je ook weer in de vorm van team-deathmatch of Ground War kunt spelen, houdt het spel bij welke spelers killstreaks maken. Deze spelers vergaren daarbij sterren. Hoe meer sterren je hebt en hoe hoger je killstreak, hoe meer vijanden de opdracht krijgen op jou te gaan jagen. Je bent dan een 'priority threat' en wordt flink onder druk gezet.
Buffs
Daar staat tegenover dat elk nieuw sterniveau ook wat extra 'buffs' oplevert. Heb je bijvoorbeeld één ster, dan krijg je al een sterker flak jacket. Tegen de tijd dat je het vijfde niveau hebt bereikt, waar ongeveer een killstreak van vijftien voor nodig is, ben je veranderd in een eenmansleger met een sloot handige extra's, zoals bijvoorbeeld een radar die constant elke speler op de map oppikt en laat zien. Dat levert natuurlijk een gigantisch voordeel op, en dat is ook nodig aangezien op dat moment het hele vijandelijke team naar jou wordt gedirigeerd. Je bent op dat moment ook een mooie bonus in credits waard, dus reken maar dat iedereen zijn uiterste best zal doen je te pakken te krijgen.
/i/1289377003.jpeg?f=imagenormal)
Hoewel een gemiddelde speler niet al te vaak boven de twee of drie sterren zal komen, voegt dit systeem een interessante dynamiek toe aan Homefront. Het is precies datgene dat nodig is om de multiplayer-modus de moeite waard te maken, want hoewel de overige elementen in de spelmodus grotendeels in orde zijn, steekt er verder weinig boven het maaiveld uit. De maps, alle gebaseerd op omgevingen die ook voorbij zijn gekomen in de singleplayer, bieden prima variatie maar zijn niet specifiek uitmuntend. Datzelfde geldt voor de spellen die je kunt doen en het aantal spelers waarmee je speelt: het is goed zonder opzien te baren.
Geen plaats voor sprayers
Het belangrijkste aspect is echter iets dat we al eerder aanhaalden: het speelt lekker. De wapens reageren zoals je zou verwachten en het spel beloont spelers die rustig met hun trigger omgaan meer dan zogenaamde 'sprayers'. Daarbij komt dat de balans tussen de verschillende klassen - hoe voor de hand liggend die ook zijn - in orde is. Wel is het jammer dat KaoS niet geleerd lijkt te hebben van fouten van andere games; we zagen sniper rifles op dezelfde shotgun-achtige manier gebruikt worden als in Call of Duty: Black Ops en dat is een beetje jammer.
Ook jammer, of misschien zelfs ronduit belachelijk, zijn de problemen die momenteel nog bestaan in de matchmaking. Speel je in je eentje, dan komt het vaak binnen enkele minuten wel goed, maar probeer je met een groepje van vijf een spel in te komen, dan is geduld noodzaak. Meedere keren duurde het op de Xbox 360 een kwartier of langer voordat de we met onze volledige party in een game terecht kwamen. De verwachting is dat THQ snel servers zal bijplaatsen en de problemen zal verhelpen, maar dat maakt het huidige probleem er niet minder op.
Verwoeste Amerikaanse droom
Waar Homefront wel punten op scoort, of in elk geval ten dele, is het audiovisuele aspect. We hadden het eerder al even over het 'harde' karakter van de game. De beklemmende sfeer die in het spel heerst, wordt versterkt door de weergave en geluiden. De omgeving waarin je het grootste gedeelte van de tijd rondloopt, deed ons in de verte denken aan het fictieve dorpje Agrestic uit de televisieserie Weeds, die wordt opgenomen in de suburban wijk Stevenson Ranch, onderdeel van de Californische stad Santa Clarita Valley. Het stadje uit Homefront moet er net zo idyllisch hebben uitgezien, voordat de Koreanen de boel kwamen verwoesten. Het gevoel van de 'vernietigde Amerikaanse droom' is voelbaar in Homefront.
/i/1283438325.jpeg?f=imagenormal)
Daarnaast doet Homefront zijn best een oorlogssituatie te simuleren, en dat komt goed over. Tussen de levels door hoor je radiofragmenten van de verzetsradio, het enige niet door de Koreanen gecontroleerde medium dat eerlijke informatie uitzendt, in plaats van propaganda. Verder zorgen geruchten over Koreaanse patrouilles en helikopters voor constante dreiging.
'Aanvalsgeweer'
Het enige waar we ons aan storen voor wat de presentatie van de game betreft, is het taalgebruik. Begrijp ons niet verkeerd: we moedigen het aan dat uitgevers de moeite nemen een game in het Nederlands te laten vertalen. Dat dat wat opmerkelijke vertalingen oplevert, zoals de perks 'Sneltrekken' en 'Handjevol', nemen we voor lief. Dat er echter geen in-game optie is om de taal te veranderen in het Engels, is het spel wel kwalijk te nemen. Wil je de game in het Engels spelen, en er zijn genoeg mensen die liever 'assault rifle' dan 'aanvalsgeweer' lezen, dan dien je de regio van je console te veranderen. Dat is te doen, maar het is onnodig omslachtig.
Conclusie
Op de E3 van 2009 was Homefront een van de spectaculairste games die we voorbij zagen komen. Het moge duidelijk zijn dat de game zelf, een kleine twee jaar na dato, de verwachtingen niet waar maakt. De singleplayer levert weliswaar een spectaculair avontuur, maar dat avontuur is kort en niet vrij van foutjes en rariteiten. De multiplayer komt een stuk sterker voor de dag en mag aangemerkt worden als mogelijke reden om het spel toch uit te proberen. Als je daarbij niet te maken krijgt met matchmaking-problemen, mag je zelfs spreken van een prima multiplayer-modus. Het is jammer dat het spel daar omheen zoveel steekjes laat vallen, want er had veel meer ingezeten.
Pluspunten
+ Singleplayer brengt chaos en spektakel
+ Beklemmende sfeer komt goed over
+ Oog voor detail
+ Speelt lekker
+ Multiplayer komt goed uit de verf
Minpunten
- Rare foutjes en probleempjes in singleplayer
- Geen mogelijkheid om in-game taal te wijzigen
- Problemen met matchmaking
- Singleplayer binnen vier uur voorbij
- Multiplayer-potjes worden in ronde drie wel érg chaotisch
Cijfer: 7,5
Titel |
Homefront |

|
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3, pc
|
Ontwikkelaar |
Kaos Studios
|
Uitgever |
THQ |
Releasedatum |
Maart 2011 |