Nieuwe game van gerenommeerde studio
Avowed
Avowed is een fijne actie-rpg, met de nadruk op actie. De game neemt zichzelf niet al te serieus en maakt het gamers makkelijk om lekker los te gaan, zonder dat daarbij allerlei lastige systemen komen kijken. Wel gaat dat af en toe ten koste van de diepgang, die op andere plekken juist wel weer sterk is, zoals in het verhaal. Daarnaast voelt de spelwereld de ene keer levendiger aan dan de andere keer en de graphics maken niet al te veel indruk, met daarbij ook nog de nodige afleidende bugs en glitches. Gelukkig zijn die vooral raar, niet spelbrekend. Daardoor is het alsnog niet moeilijk om van Avowed te genieten. De game scoort met lekker aanvoelende gevechten waarin je naar hartenlust met stijlen kunt experimenteren, en met fijne, soms lekker cynische humor, wat vooral terugkomt in de grappig geschreven dialogen. Avowed is zeker geen klassieker, maar fijn genoeg om doorheen te spelen, zeker als je dat binnen je Game Pass-abonnement kunt doen.
Ik wilde deze review beginnen met de zin ‘mocht je deze tijden even tijd over hebben, dan heb ik een leuke tip voor je’, maar laten we eerlijk zijn: tijd is schaars. We hebben allemaal stapels games liggen die we nooit gaan spelen en kopen er bij elke Steam Sale en Humble Bundle steeds meer games bij, die we grotendeels ook nooit gaan spelen. Daarnaast verschijnen er op de streamingdiensten waarop we abonnementen hebben allerlei fantastische series en films waarvan we er maar een beperkt aantal kijken, en dan moeten we nog beginnen over muziek, boeken, podcasts en och ja, sociaal doen met vrienden en familie.
Dus nee, ‘tijd over’ heb je niet, maar mocht je tijd vrij kunnen maken, check dan de vijfdelige documentaire op YouTube over Obsidian Entertainment. Die serie is gemaakt naar aanleiding van het twintigjarig bestaan van de studio: hij biedt een inkijkje in het ontstaan van de studio en een mooie duik in de historie langs een aantal prachtige games. Wat je ook kunt doen: even wachten met die pakweg twee uur en je tanden eerst zetten in de volgende tijdvretende rpg van Obsidian Entertainment: Avowed.
Deze actie-rpg is het fruit dat afkomstig is van de bomen die Microsoft eind vorig decennium geplant heeft. Het bedrijf kocht toen een flinke reeks studio’s aan en Obsidian maakte daarvan deel uit. Dat betekent niet dat er geen games van Obsidian meer verschijnen voor andere platformen, want Pentiment verscheen bijvoorbeeld ook voor de Switch en de PlayStation 4 en 5, en het voor later dit jaar geplande The Outer Worlds 2 moet verschijnen voor Windows, Xbox en PlayStation. Voor Avowed geldt dat echter niet. De game is verkrijgbaar voor Windows en Xbox en ook speelbaar via GeForce Now, maar dus niet beschikbaar op de PlayStation 5. Dat is jammer voor gamers met een PS5, want Avowed is een heerlijke game - en dat is dan weer goed nieuws voor pc- en Xbox-gamers, zeker voor de gamers met Gamepass. Net als alle andere games van Micosoft zelf is Avowed sinds zijn release gratis beschikbaar voor Gamepass Ultimate-leden.
Pillars of Eternity
Avowed is een spin-off van Pillars of Eternity, een andere game van Obsidian. Dat betekent dat je veel van de elementen, zoals in de wereld en van de goden, kunt herkennen. Avowed draait om de Living Lands, een gebied in de wereld Eora en onderdeel van het Aedyran Empire. Er is in die Living Lands iets vreemds aan de hand: een gekke ziekte verandert mensen, dieren en andere wezens in nonsens uitkramende monsters die elkaar en anderen zomaar aanvallen. Deze ziekte wordt de ‘Dream Scourge’ genoemd. De keizer heeft een afgezant richting de Living Lands gestuurd om uit te zoeken wat er precies aan de hand is en een manier te vinden om de Dream Scourge te stoppen.
Die afgezant ben jij natuurlijk, maar je bent niet zomaar iemand: je bent een zogeheten Godlike. Godlikes waren ooit gangbaarder in Eora, maar ze zouden inmiddels grotendeels zijn uitgestorven. Tenminste, dat denken veel mensen, maar jouw personage is het levende bewijs dat ze er nog wel zijn. Godlikes hebben een connectie met de Goden en hebben daaraan diverse speciale krachten te danken.
Het verhaal van Avowed vond ik heel gaaf. Natuurlijk doen we op Tweakers niet - of anders zo min mogelijk - aan spoilers, maar ik wil wel een aantal dingen uit het verhaal en de setting uitlichten. Wil je daarover niets weten, klik dan lekker door naar pagina 3 en sla pagina 2 over. Nogmaals: op de volgende pagina vind je geen harde spoilers, maar wel iets meer achtergrond over wat je tegenkomt in het verhaal.
Het verhaal en de setting (kleine spoilers!)
Let op
Hoewel we details over het verhaal natuurlijk uit de weg gaan, kan het zo zijn dat je informatie over het verhaal en de setting van Avowed toch opvat als spoilers. Op deze pagina lees je meer over de insteek van het verhaal en de setting. Wil je daar niets over weten, klik dan door naar de volgende pagina.
Een Godlike in de Living Lands
De Living Lands zijn niet zomaar een gebied dat onderdeel is van het keizerrijk. Het is een gebied dat Aedyr maar moeilijk onder controle weet te houden. De pogingen daartoe gingen vaak gepaard met onderdrukking. De Aedyrans zijn er dan ook verre van populair. Dat bemoeilijkt je missie als Envoy, want behalve een Godlike ben je ook ‘gewoon’ een Aedyran. Daarnaast helpt het niet dat de Steel Garrote ook richting de Living Lands is getrokken, aangevoerd door de harde, meedogenloze Inquisitor Lödwyn. De Steel Garrote is een soort elite-eenheid binnen het leger van Aedyr: een groep paladins die trouw is aan Woedica, een godin die ook wel bekend staat als The Burned Queen. Hun aanwezigheid betekent zeker geen goed nieuws voor de inwoners van de Living Lands.
Het verhaal draait al snel om veel meer dan alleen een quest om uit te vinden wat de Dream Scourge is en hoe die af te stoppen is. Zodra je in Paradis aankomt, begint het politieke steekspel al, waarbij je als speler doorlopend keuzes moet maken over waar je loyaliteit ligt. De spanning tussen de belangen van het rijk dat je dient en dat van de mensen in de gebieden waar je te gast bent, wordt al snel voelbaar. Het is soms lastig om daarin je eigen koers te varen met ook oog voor je eigen doelen en het overkoepelende einddoel. Het gaat hoe dan ook gepaard met indrukwekkende passages in het verhaal, dat je soms echt goed weet vast te grijpen.
Ongemakkelijke keuzes
Avowed wordt zo steeds meer een meester in jou een ongemakkelijke positie verschaffen tussen het juiste en het pragmatische. Soms komen die meer overeen, soms minder, maar keuzes maken doe je voortdurend. Dat heeft ook gevolgen. Avowed kent allerlei verschillende eindes. Het verloop van het verhaal is in zekere zin lineair, want de volgorde ligt vast. Hoe je bepaalde quests besluit te doen en keuzes die je maakt, beïnvloeden echter sterk wat er gebeurt en hoe het verhaal eindigt en dat zien we graag in een game van Obsidian Entertainment.
/i/2007299440.png?f=imagearticlefull)
Natuurlijk spelen Companions daarbij ook een grote rol. Dat merk je in de gameplay, waarover verderop in deze review meer, maar ook in het verhaal. De Companions die je verzamelt hebben allemaal hun eigen verhaaltje, maar ook een eigen achtergrond en meningen over wat jij allemaal doet en beslist. Zeker de meer beladen beslissingen kunnen rekenen op commentaar van je metgezellen. Wanneer je uitrust in je kamp, een beetje zoals dat ook werkt in Baldur’s Gate III, kun je bovendien de recente ontwikkelingen met ze bespreken en meer over hen te weten komen. Wat me echter meer deed dan al die dingen is hoe ze bijdragen aan een stukje worldbuilding. Toen ik een Companion uit een later stuk van de game meenam naar Paradis, waar je eerder in de game al komt, kwam diegene daar pardoes een bekende tegen, die vertelde haar ouders dan weer te hebben gekend. Op zichzelf een onbelangrijk babbeltje, maar het illustreert hoe Obsidian de Living Lands en zijn bewoners promoveert van een decor naar een levende wereld, waarin jij simpelweg je rol lijkt te spelen.
Wereld niet altijd zo levend
Dat is uitermate sterk, maar Avowed wisselt dat helaas wel af met momenten die juist afbreuk doen aan de immersie. Zo wordt dat gevoel van een levende wereld niet constant vastgehouden. Dat twee soldaten zich buigen over een aangetroffen lijk, is prima. Het is minder sterk dat ze daar vijf of zes uur later nog steeds dezelfde vragen aan het stellen zijn. Ook valt op dat de Living Lands worden neergezet als een onderdrukt, deels in armoede levend deel van het keizerrijk, waar honger ook een probleem is. Dat maakt het nogal vreemd dat je als speler overal eten, drinken en rondslingerend geld op de grond kunt vinden. Natuurlijk moet het een game blijven, maar dit voelt gezien de setting toch een beetje gek.
Een laatste punt over het verhaal en de setting is dat ik na afloop eigenlijk totaal geen connectie voelde met de Companions. Elke Companion heeft een verhaaltje en een achtergrond, maar het gaat lang niet zo diep als in bijvoorbeeld Dragon Age of Mass Effect. Daarmee is dit onderdeel een goed voorbeeld van een gebrek aan diepgang dat ik vaker voelde tijdens het spelen. De Companions delen wel hun verhalen, maar die landen amper. Waar ik in andere rpg's geneigd ben mijn favoriete personages mee te nemen op quests, koos ik in Avowed gewoon voor de personages met de beste combatfeatures. Dat is niet per se erg, maar getuigt wel van een gebrek aan binding. Ze zijn handige bondgenoten in gevechten, maar niet veel meer dan dat.
Knokken, upgraden en fijne features
Het verhaal drijft de game zeker voort, maar Avowed heeft veel meer om op te leunen. We hebben het hier over een actie-rpg in een fantasiesetting, waarbij gevechten een belangrijke rol spelen. In die gevechten heb je de beschikking over magie en allerlei soorten wapens. Net als in veel vergelijkbare games ben je vrij om je eigen personage op te bouwen en te kiezen voor eigenschappen die je zelf fijn vindt. De basis daarvoor zijn de overkoepelende attributen zoals Might, Dexterity, Intelligence en dergelijke. Deze zijn voor rpg-spelers gesneden koek, maar blijven belangrijk omdat ze bepalen waarin jouw personage goed is. Wil je veel magie gebruiken, dan is een hoge score voor Intelligence bijvoorbeeld handig: dan heb je meer Essence en dat heb je nodig om spreuken te kunnen gebruiken. Might zorgt dan weer dan je meer schade veroorzaakt met wapens en meer spullen kunt dragen.
Het maakt eigenlijk niet zo gek veel uit hoe je Avowed speelt, want ik vond elke keuze leuk. Ik heb een tijdje met pijl en boog gespeeld, voelde me prima met een schild en een zwaard en kon ook zeker uit de voeten met magie. Magie kun je altijd gebruiken, want ook als je kiest voor een handwapen, kun je spreuken die je kent gewoon inzetten. Gebruik je echter een zogeheten grimoire, dan kun je de spreuken die daarin staan ook gebruiken, zelfs al heb je ze niet vrijgespeeld via het Abilities-menu. Je kunt daarnaast ook een toverstaf gebruiken als wapen; dan worden je standaardaanvallen ook magische aanvallen.
Upgraden is een must
Dit stuk maakt duidelijk dat er behoorlijk veel mogelijk is in Avowed. Toch is het slim om je toe te leggen op je twee favoriete wapenuitrustingen. Avowed laat je met een druk op de knop wisselen tussen twee loadouts, dus het kan goed werken om een fijne combi te zoeken en daarbij te blijven. Dat zit hem vooral in het upgradesysteem. Je vindt continu allerlei materialen, die je kunt gebruiken om je wapenuitrusting te verbeteren. Dat is in Avowed belangrijker dan in menige andere game.
Al in het eerste stuk van de wereld merk je hoe belangrijk het upgraden is. Beschikbare quests krijgen in je dagboek een indicatie met één tot drie doodshoofden om aan te geven dat de vijanden die je daar zult tegenkomen flink sterker zijn dan jij op dat moment. Door je armor en wapens te verbeteren zul je zien dat de doodshoofden in aantal afnemen of zelfs verdwijnen. Ik vond dit systeem aanvankelijk wat rigide, maar na een tijdje begon ik het wel te waarderen. Het maakt de game en wat je kunt verwachten behoorlijk transparant. Het is niet zo dat je altijd maar moet upgraden om verder te komen. Als je de gameplay in de vingers hebt en een uitrusting hebt die past bij je speelstijl, kun je vijanden met twee of zelfs drie doodshoofden boven hun hoofd ook best verslaan.
/i/2007299446.png?f=imagearticlefull)
Het is slim om te kiezen voor een vaste set wapens, omdat je middelen niet onuitputtelijk zijn. Avoweds upgradesysteem laat je wapens niet alleen binnen een tier upgraden, maar ook daarboven. Zo kun je een Common-zwaard upgraden naar Uncommon, Rare, Epic en zelfs Legendary, zolang je steeds maar de juiste materialen hebt. Cruciaal bij dat proces is Arda, een magisch goedje dat aan de basis staat van magie in de spelwereld. Hiervan heb je steeds zeldzamere en steeds duurdere varianten nodig, dus het is niet zo dat je heel veel wapens maximaal kunt upgraden. Het is vooral een kwestie van uitvinden wat lekker speelt en uitproberen welke buffs het fijnst werken. Voor elke stijl zijn andere bonussen belangrijk, dus wat voor jou het best werkt moet je zelf ontdekken.
Het vechten in Avowed geeft spelers een fijn gevoel van macht. Dat is aan het begin van de game misschien nog niet zo duidelijk te merken, maar als je wat verder bent en krachtige klappen met speels gemak afwisselt met allerlei spectaculaire spreuken, laat je vijanden soms letterlijk door de lucht vliegen door de explosies die je veroorzaakt. Daarin spreken je Companions ook een woordje mee. Je kunt de actie in de game op elk moment stilzetten om dan via een menuutje je volgende actie te kiezen of je metgezellen opdrachten te geven. Een van de reisgenoten heeft bijvoorbeeld de eigenschap dat hij vijanden tijdelijk kan vastzetten. Dat soort crowdcontrol is heel fijn en maakt de moeilijkere gevechten in het spel een stuk behapbaarder: het geeft jou waar nodig de tijd om even een healthpotion of iets dergelijks te nemen.
Steeds hetzelfde is steeds weer leuk
Als ik kijk wat ik al die uren nou exact aan het doen was, kan ik niet anders dan concluderen dat dat veelal steeds hetzelfde was. Ik opereerde vooral met een schild en een erg effectieve speer, waarmee ik vijanden van een aardig afstandje kon raken. Ik wisselde die aanvallen af met een stuk of drie verschillende spreuken: magische raketten, een heerlijk grote vuurbal en een elektrische aanval die van vijand naar vijand springt en zo meerdere vijanden snel veel schade kan toebrengen. Terwijl die spreuken in cooldown zaten, richtte ik me op melee, gaf ik mijn metgezellen bevelen of vulde ik mijn Essence of levensbalk even aan met een drankje. Intussen probeerde ik aanvallen van vijanden te ontwijken, te blokkeren of zelfs te parryen, en dat dus allemaal steeds op dezelfde manier. Toch ging Avowed op dit vlak voor mij op geen enkel moment vervelen. Ook in het laatste stuk van de spelwereld ging ik met plezier op zoek naar vijanden met een Bounty op hun hoofd en werkte ik vrolijk alle sidequests af. Het vechten voelt lekker, is leuk en oogt spectaculair en dat is een fijne kracht om op terug te kunnen vallen voor een game als Avowed.
/i/2007299456.png?f=imagearticlefull)
In de actie-rpg die Avowed is, voeren gevechten de boventoon in de gameplay. Zodra je de veiligheid van de nederzettingen of steden achter je laat, bevind je je in de wildernis, waar allerlei soorten vijanden op de loer liggen. Je merkt dan ook dat de nadruk van deze actie-rpg op actie ligt en wat minder op het rolspelende gedeelte. Natuurlijk vul je de rol van jouw Envoy naar eigen inzicht in, maar in vergelijking met andere, soortgelijke games loopt Avowed niet over van de alternatieve activiteiten. Ja, er is een upgradesysteem en daarvoor ga je soms op jacht naar specifieke grondstoffen, maar naast de optionele sidequests en missies rond het verslaan van specifieke vijanden biedt Avowed geen klusjes, baantjes of uitgebreide takenlijsten rond verschillende vaardigheden.
Fijne features
Mijn gedachten dwaalden daarbij even af naar Kingdom Come: Deliverance II, een game die op dit vlak juist heel uitgebreid is en waar alles handmatig moet. Avowed is daarin haast het tegenovergestelde: alles gaat snel, alles is geautomatiseerd en dat voelt lekker. Kingdom Come zet in op het neerzetten van een geloofwaardige spelwereld. Alles handmatig doen versterkt dat. Avowed gaat juist totaal de andere kant op en overlaadt de speler met quality-of-lifefeatures die alles makkelijker maken. Is het geloofwaardig dat je voorwerpen op elk moment naar de stash in je kamp kan sturen, zodat je nooit te zwaar bepakt bent? Nee, niet echt. Maar fijn is het wel.
Grafisch niet indrukwekkend
Dan door naar de toch wat mindere kant van dit verhaal: ik was niet zo onder de indruk van de visuele kant van de game. Pluspunt: de game is kleurrijk en kent een origineel design. Sommige stukken van de Living Lands zijn een lust voor het oog in hoe ze zijn ontworpen. De game is opgedeeld in verschillende zones. Je start in het groene, vrolijk ogende Paradis en daarna wordt de spelwereld stap voor stap donkerder, grimmiger en levenlozer, met de vulkanische omgeving van Galawain's Tusks als toppunt. De variatie werkt in elk geval prima.
Verouderd?
Variatie en origineel ontwerp kunnen echter niet voorkomen dat de game er als geheel toch een tikje verouderd uitziet. Of wellicht is verouderd een verkeerde term: de game poogt niet een fotorealistische weergave neer te zetten. Dat heeft als gevolg dat ik sommige delen van de spelwereld wat te simpel vind ogen. Het voelt alsof ik omringd ben door onderdelen die ik een jaar of vijf geleden ook al in deze vorm in een game had kunnen tegenkomen. Nu hoeven de graphics van Avowed je echt niet weg te blazen, maar het voelde voor mij alsof het best een onsje meer had mogen zijn. Niet elke game hoeft een realistische benadering te hebben met indrukwekkende pathtraced lichteffecten, maar Avowed stelde op dit vlak toch een beetje teleur.
Daar komt nog bij dat Avowed ook wat rariteiten laat zien. Zo heeft de game af en toe veel moeite met schaduwsimulatie. Ik kwam soms een vreemd effect tegen, waarbij er in plaats van een geloofwaardige schaduw een vlak met zwarte puntjes te zien was. Daar gaat duidelijk iets mis. Dit shimmeringeffect kom je gelukkig niet doorlopend tegen maar toch wel af en toe, zeker wanneer je in grotten of soortgelijke omgevingen ronddwaalt.
Avowed vertoont op de Xbox Series X een glitch waarbij het misgaat met het vertonen van schaduwen.
Over de personages in het spel ben ik over het algemeen wat beter te spreken. Ook hier zien we veel originaliteit en gelukkig ook kwaliteit. Dat geldt helaas niet voor elk personage en voor elk gezicht, maar de menselijke gezichten komen er prima vanaf, met veel oog voor detail. Ik vond de vrolijke tierelantijntjes op die gezichten of in de kledingkeuze overigens belangrijker en bepalender voor de game, dus dat is ook mooi meegenomen. Andersoortige modellen vond ik dan weer minder geïnspireerd voor de dag komen. Met name de dwergen die je tegenkomt in de spelwereld hadden echt wat meer aandacht verdiend.
Immersiebrekend, niet spelbrekend
Ik speelde de game op een Xbox Series X en had daar weinig last van technische problemen. Helemaal vrij van glitches en bugs is Avowed niet, maar het blijft binnen de perken. De glitches die ik heb gezien waren met name grafisch van aard en daardoor vooral immersiebrekend, maar niet spelbrekend. Daarmee kan ik leven, al zou het fijn zijn als dat soort oneffenheden nog worden gladgestreken met wat patches.
Op de Series X heb je de keuze uit twee grafische instellingen: Performance of Quality. Om te wisselen tussen die twee moet je de game eerst herstarten. Dat is soms wel jammer, want dat maakt afwisselen om te kijken wat je het fijnst vindt niet echt handig. Ik heb beide uitgeprobeerd en prefereer in Avowed de Performance Mode vrij duidelijk. De gevechten zijn snel, dus een soepel lopende game is dan wel echt fijner dan een minder soepel lopende game met iets mooiere beelden.
Beelden: Xbox Series X
Wat opvalt in de framerateclips is dat de Quality Mode over het algemeen strak de beoogde 30 frames per seconde haalt. De Performance Mode haalt zijn doel minder strak. Op drukkere momenten, zoals in gevechten, zit je op de Xbox Series X vaak net wat lager dan 60 frames per seconde. Op rustigere momenten zien we daar wél een stabiele framerate. Heb je de beschikking over een 120Hz-televisie, dan is er een tussenmodus die mikt op 40 frames per seconde. Deze modus heb ik helaas niet kunnen testen.
Het geluid komt goed voor de dag met sfeervolle achtergrondmuziek, allerlei vet klinkende effecten en over het algemeen prima stemacteerwerk, al laat ik me daarin ook leiden door de grappig geschreven dialogen. Wie het af en toe lekker vindt om even de troll uit te hangen, kan in Avowed diens lol op. In gesprekken kun je heel vaak kiezen voor lollige, brutale, onverwachte en/of heel humorvolle reacties. Ik speel van nature altijd een typische ‘lawful good’ persoon, die mensen helpt en nooit een beloning claimt waar dat niet hoeft, maar wie zich aan de andere kant van dat spectrum bevindt, heeft aan Avowed een goeie. Een ellenlang betoog van een npc beantwoorden met iets als “Ben je al een keer klaar? Want ik heb hier echt nul interesse in” voelt soms ontzettend lekker.
/i/2007299442.png?f=imagearticlefull)
Conclusie
Avowed is natuurlijk al een tijdje uit, dus ik heb links en rechts al wat reacties van andere gamers voorbij zien komen en de game lijkt nogal een hit or miss te zijn. De een loopt ermee weg en trekt vergelijkingen met de manier waarop The Elder Scrolls V: Skyrim spelers de wereld in zoog, de ander vindt het troep; een tussenweg lijkt er niet te zijn. Ik zit vooral bij de eerste groep en moet zeggen dat ik Avowed erg leuk vond. Het vechten voelt lekker en blijft ook leuk doordat je steeds nieuwe mogelijkheden vrijspeelt en vechtstijlen kunt afwisselen. De game had minder bugs kunnen hebben, maakt grafisch niet echt veel indruk en had her en der meer verdieping kunnen gebruiken, maar is bovenal heel vermakelijk. De spelwereld voelt soms lekker levendig en op andere momenten dan weer totaal niet. Dat zit verder niet echt in de weg: het verhaal is onderhoudend genoeg om zijn werk te doen, ook zonder al te levendige wereld om je heen. De mate waarin je daarop zelf invloed hebt door keuzes die je maakt blijft leuk en natuurlijk ook iets waar Obsidian Entertainment om bekendstaat.
:fill(white):strip_exif()/i/2006381490.jpeg?f=thumblarge)
/i/2007299472.png?f=imagegallery)
/i/2007299474.png?f=imagegallery)
/i/2007299438.png?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2006381490.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2007696804.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2006764980.jpeg?f=fpa)
/u/215060/crop60c87cf439ed8_cropped.png?f=community)
/i/2005169906.png?f=fpa)
/i/1329128183.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/111477/crop5f831139d6248_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/111174/sachiel-small.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/155825/crop561540c825458_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/627287/crop5f8ef98351ddc_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/850571/crop643b56c36ea81_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/449213/crop62c2ec705f78f_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/710486/crop64253fd004831_cropped.webp?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1318158/crop5e1075885f3cd.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/268821/crop618cd8edc3ffb_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/2057434/crop66dfc67d14839_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/418610/crop57bbf79ba626a.jpeg?f=community){kind=small}
) had dan het nieuwe Avowed. :strip_exif()/u/203124/avaa.gif?f=community){kind=small}
/u/381607/have%2520a%2520nice%2520day%2520-%2520small.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/1957000/crop66602807e34a1_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/461729/crop599f421965b1d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/42559/crop68b894d172ae2_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/149883/crop57a462252fb63_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/500525/crop560e38b49d6e4_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/303439/ardbeg-10-year.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/678890/crop59368024e5669_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/473694/crop5e39c38e7ef84_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/525477/crop5be1cab3e90f3.jpeg?f=community){kind=small}
/u/2167782/crop6717af3b689d5.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/2254782/crop679f6ab617012.jpg?f=community){kind=small}
/u/1435570/crop672c9fd299184_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/214177/crop5b157c29026bd_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/161314/1285883144966.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1821582/crop631c67eaea646_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/375226/crop62effc38c6e6e.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/337093/crop587271359a8e7.gif?f=community){kind=small}
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/451681/crop636a63ad7726a_cropped.png?f=community){kind=small}