Spelen met perceptie van realiteit

Alan Wake II Review

Remedy Connected Universe

Alan Wake II

Alan Wake II is een spannende thriller die speelt met je perceptie van realiteit. Net als in het eerste deel speelt de game zich af in een wereld waarin pagina's uit een manuscript lijken te bepalen hoe het verhaal zich ontvouwt. De schrijver van deze pagina's lijkt de wereld met zijn woorden naar zijn hand te zetten, maar is het de gekwelde schrijver Alan Wake of zijn boosaardige rivaal die dit doet? En hoe is Saga Anderson, en co-hoofdpersonage in de game, erbij betrokken? Dit zijn vragen die de speler in ongeveer twintig uur moet zien te beantwoorden door onderzoek te doen in Bright Falls en in een vreemde versie van New York. De game combineert mooie beelden met uitermate creatief design en geeft je een spelervaring die geen enkele andere game je zal geven.

Pluspunten

• Spannend en mysterieus
• Leuke manier van informatie verzamelen
• Prachtige beelden
• Creativiteit in leveldesign

Minpunten

• Op console iets ruwer dan op pc
• Voelt soms net te traag

Getest

Alan Wake II, Xbox series S|X

Prijs bij publicatie: € 59,99

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (5)

“Wake! Alan… Alan Wake!” Bewapend met een zaklamp en revolver baant schrijver Alan Wake zich een weg door schimmen. Sommige veranderen in een fysieke gestalte en pogen hem van het leven te beroven, andere verdwijnen wanneer Alan zijn zaklamp op hen richt. Ze roepen zijn naam. Bestsellerschrijver Alan Wake is beland in een nachtmerrie die eng, beklemmend en spannend is en… die door hemzelf geschreven is. Maar is hij in zijn nachtmerrie voornamelijk hoofdpersonage of regisseur? Waar stopt de nachtmerrie en waar begint de realiteit? En wat heeft het andere hoofdpersonage te maken met dit verhaal? Die vragen spelen een centrale rol in Alan Wake II en niet alleen voor de speler, maar ook voor de hoofdpersonages zelf.

Voor een deel is deze set-up natuurlijk niet nieuw. In de in 2010 verschenen originele versie maakt de naamgever van de game min of meer hetzelfde mee. In dat verhaal belandde Alan Wake met zijn vrouw Alice in Bright Falls, een afgelegen plaatsje aan Cauldron Lake. In dat verhaal komt Wake na verloop van tijd pagina’s tegen uit een manuscript dat door hem geschreven lijkt te zijn, maar waar hij zich niets meer van kan herinneren. De pagina’s vertellen echter precies wat er gebeurt in het verhaal waarin de speler en Wake zelf op dat moment een hoofdrol spelen. Alan Wake II kent wel wat variaties, maar is in grote lijn een voortzetting van de al in 2010 ingezette lijn.

Dat roept wellicht de vraag op of je het eerste deel gespeeld moet hebben om het tweede deel te kunnen spelen. Veel opvolgers van eerder verschenen games zijn vaak ontworpen om door iedereen gespeeld te kunnen worden. Op zich geldt dat voor Alan Wake II ook wel, maar de impact van de setting en het verhaal zijn niet half zo sterk als je niet bekend bent met de plaatsen, personages en gebeurtenissen uit het eerste deel. Er zijn namelijk best wat namen die terugkomen en die zo beide games met elkaar verbinden. Sterker nog: in het meest ideale geval heb je Control ook gespeeld. Ontwikkelstudio Remedy sprak tijdens de release van dat spel over de Remedy Connected Universe, waar Alan Wake en Control deel van uitmaken. In Control worden de gebeurtenissen uit Alan Wake nadrukkelijk aangehaald. Je kunt dat spel zien als een spin-off. De gebeurtenissen daarin zijn wat minder van belang dan die in Alan Wake zelf, maar het moge duidelijk zijn dat het een pre is als je deze games gespeeld hebt.

Ik had die luxe helaas niet. Destijds heeft redacteur Paul Hulsebosch de reviews van zowel Alan Wake als Control geschreven en aangezien zelfs gameredacteuren niet álles kunnen spelen, was ik tot hier onbekend met het verhaal van Alan Wake. Wat onderzoek leert al snel dat dit tweede deel zich in hetzelfde plaatsje afspeelt als het eerste deel en dus dat er redelijk wat personages terugkeren. Dat begint met FBI-agent Robert Nightingale, die in het eerste deel nog jacht maakte op Wake. Nightingale duikt na dertien jaar verdwenen te zijn geweest ineens op vanuit Cauldron Lake en valt ten prooi aan de Cult of the Tree, die Nightinggale ceremonieel offert door zijn hart uit zijn lichaam te halen.

FBI-agenten Saga Anderson en Alex Casey komen ter plaatse om de moord te onderzoeken. De speler doet dat vanuit Saga, die dus ook een speelbaar personage is in deze game. Over bovenstaande twee zinnen valt enorm veel uit te leggen. Zo is Alex Casey bijvoorbeeld niet alleen een personage aan de zijde van Saga, maar ook een personage in de boeken van Alan Wake. Saga en Alex maken daar grappen over, maar hoe de verhalen van Wake zich nou precies verhouden tot de realiteit en wat eigenlijk precies realiteit is en wat niet, vormt een belangrijk deel van de kern van de game. Voor Saga geldt hetzelfde: zij begint als buitenstaander, maar komt er langzaam achter dat ze meer vervlochten is met Bright Falls dan ze zelf denkt. Nee, dan ze zelf wéét. Maar wat Saga zeker denkt te weten, wordt per hoofdstuk minder helder.

Return en Initiation

Alan Wake II is opgebouwd uit hoofdstukken die onderdeel zijn van Return of van Initiation. Als je een klein beetje onderlegd bent in hoe verhalen opgebouwd worden, dan zal het je niet verbazen dat het manuscript dat Alan Wake in het eerste deel wel of niet geschreven had de titel Departure droeg. Dit zijn immers drie klassieke onderdelen van wat ‘The Hero’s Journey’ genoemd wordt en wat een kapstok kan zijn om een verhaal aan op te hangen. Alan Wake II speelt hier ook op in met visuele grapjes: je vindt tekeningen van kinderen met teksten als: wat moet het cool zijn om de held te zijn in het verhaal! Hartstikke meta natuurlijk. De game laat geen kans liggen om de kijker annex lezer te verwarren.

Bright Falls en New York

Een ding is niet verwarrend en dat is dat Return en Initiation een duidelijke rolverdeling hebben. Return is het deel van het verhaal dat zich in en om Bright Falls afspeelt en waarin Saga Anderson het hoofdpersonage is. Initiation speelt zich af in een vreemde versie van New York, alsof je rondloopt in hoe iemands nachtmerrie van New York eruit zou zien, compleet met hoe gebouwen zomaar kunnen verschijnen of veranderen als de droom er om vraagt. Lees ‘nachtmerrie’ als ‘de pagina’s van een manuscript’ en je zit aardig in de richting van hoe de spelwereld van Alan Wake II tot stand is gekomen.

Die spelwereld is duister, beklemmend en af en toe beangstigend en net als in het eerste deel spelen donker en licht een grote rol. Saga komt rond Bright Falls verschillende personen tegen die onder invloed zijn van The Dark Presence. Ze zijn door de Dark Presence veranderd in ‘Taken’ en eigenlijk geldt hetzelfde voor de schimmen die Wake ziet in zijn wereld. Deze Taken zijn vatbaar voor licht: door een zaklamp op ze te schijnen kan het Dark Shield dat ze beschermt, gebroken worden en door in het licht te gaan staan, kunnen Alan en Saga zichzelf beschermen. Zorgen dat je genoeg batterijen hebt voor je zaklamp of gebruikmaken van andere lichtbronnen is dus letterlijk van levensbelang.

Scratch

Die Dark Presence is feitelijk de belangrijkste vijand in de game. Het is de kracht die Alan Wake dertien jaar eerder in de problemen bracht en die hem ook heeft vastgezet in The Dark Place. Dit tweede deel draait dan ook voor een belangrijk deel om de vraag: hoe komt hij daar weer uit? Of: is hij er misschien al uit? En hoe zit dat dan voor Scratch, de kwaadwillende aartsvijand van Wake, die zijn verhalen lijkt te veranderen, in een poging de wereld naar zijn hand te zetten? Enfin, na zo veel alinea’s waarin ik meer vragen heb gesteld dan antwoorden heb gegeven, begrijp je waarschijnlijk al wel dat we hier te maken hebben met een uitermate mysterieus en verwarrend geheel.

Onderzoeken en schieten

Gelukkig blijft het wel zo simpel als dat Alan Wake II uiteindelijk ‘gewoon’ een game is en dat we een game kunnen beoordelen op gameplayelementen en graphics. De gameplay in Alan Wake II verloopt vooral traag. Het grootste gedeelte van de tijd ben je aan het rondlopen in de spelwereld als Saga of Alan, op zoek naar nieuwe aanwijzingen. Die aanwijzingen worden op creatieve, originele wijze gebruikt om het verhaal voort te stuwen. Saga verzamelt gevonden aanwijzingen op een prikbord in haar ‘Mind Place’. Heb je de juiste aanwijzingen gevonden, dan kan Saga daar conclusies uit trekken en weet je welke kant je daarna op moet. Alans Mind Place is die van de schrijver. Nieuwe aanwijzingen leveren hem nieuwe kaders op. Door het kader te veranderen kan hij de omgevingen waarin hij rondloopt laten veranderen. Zo kan hij de spelwereld steeds op een andere manier bekijken en zo vindt hij steeds andere aanwijzingen, die de speler zo steeds weer wat verder helpen.

Het onderzoeken en ronddwalen wordt regelmatig gehinderd door de eerdergenoemde schimmen en Taken. Saga en Alan kunnen zoals gezegd licht gebruiken om ze op afstand te houden, maar dat schakelt ze niet uit. Na het breken van het Dark Shield heb je namelijk ook traditionele wapens nodig om ze definitief te verslaan. Saga beschikt als FBI-agent van begin af aan al over een pistool en vindt al snel ook andere wapens, zoals een shotgun en een kruisboog. Wake begint zijn deel van het spel ongewapend, maar hij krijgt al snel een revolver en shotgun. Je kunt op het laagste niveau over het algemeen alle vijanden wel uitschakelen en soms moet dat ook om verder te kunnen. Op hogere moeilijkheidsniveaus zijn er meer vijanden en zijn ze sterker, waardoor ik soms probeerde te ontkomen aan vijanden, wat in sommige situaties ook een prima oplossing kan zijn.

Ik heb me goed vermaakt met de mix van het onderzoeken en vechten, maar ik kan de vraag in hoeverre dit voldoende doorontwikkeling is ten opzichte van het eerste deel niet beantwoorden, want die game heb ik dus nooit gespeeld. Ik weet wel dat veel gameplayelementen, zoals het breken van Dark Shields op vijanden en het vinden van boekenpagina’s die het verhaal vertellen waarin je rondloopt, ook al de kern van het eerste deel waren. In die zin lijkt Alan Wake II dus meer van hetzelfde te zijn, alleen dan met meer variatie, met meer kansen voor Wake om iets te veranderen aan het verloop van het verhaal en met mooiere beelden.

Bewegende ansichtkaart

Alan Wake II trakteert je op schitterende beelden. Zeker Saga wandelt in en rond Bright Falls van de ene naar de andere ansichtkaartwaardige omgeving. Ook de gezichten van de belangrijkste personages zien er goed uit en een glansrol, soms letterlijk, is weggelegd voor de lichteffecten in het spel. Die zijn prachtig, zowel in een lichte omgeving als in een donkere omgeving. Pc-gamers kunnen daarbij flink experimenteren met een breed scala aan settings die bijvoorbeeld betrekking hebben op hoeveel reflecties van lichtstralen er worden gesimuleerd. Hogere settings leveren daarbij over het algemeen scherpere beelden met een hoger contrast in details op, maar gaan dan uiteraard ten koste van de prestaties. De pc-versie kan bovendien gebruikmaken van DLSS 3.5, met daarin handige features als Frame Generation en Ray Reconstruction. Helaas hebben we de pc-versie niet uitvoerig genoeg kunnen testen om hier op dit moment dieper op in te gaan. Aanvullende content over DLSS 3.5, met daarin dan uiteraard ook aandacht voor Cyberpunk 2077: Phantom Liberty, staat voor de komende periode op de planning.

Quality of Performance

Wij hebben het gros van de tijd doorgebracht met de Xbox-versie van de game en ook daar kunnen we gerust spreken van een prachtig spel. Het hoge niveau dat de pc-versie laat zien, wordt niet gehaald, maar dat mag de pret niet drukken. Wel is het zo dat de keuze tussen Performance en Quality veel verschil maakt, terwijl je dat misschien niet zou verwachten van een ‘trage’ game als Alan Wake II. Toch wordt de spelwereld om de speler heen zichtbaar minder gedetailleerd in de Performance Mode. Je zult bijvoorbeeld zien dat de begroeiing groffer oogt en dat reflecties van lichtbronnen zoals neonlichten er een stuk minder gedetailleerd uitzien. Ook zul je in de achtergronden van scènes wat ‘flickering’ zien.

In de Quality Mode is dat allemaal beter, maar daar is 30 frames per seconde de voorspelbare maximale framerate en dat verschil is tijdens het spelen zeker voelbaar. Niet alleen loopt de actie minder soepel, het voelt tijdens het spelen ook wat moeizamer aan. Dat komt omdat de Performance Mode daadwerkelijk een lagere inputlag heeft dan de Quality Mode, wat simpelweg betekent dat de acties die jij doet met je controller, sneller naar het beeld vertaald worden. Dat hebben we niet kunnen meten, maar is iets dat Digital Foundry heeft uitgezocht en dat zeker aansluit bij het gevoel dat ik had tijdens het uitproberen van beide grafische modi. De game is in Quality Mode zeker niet onspeelbaar, maar een verschil van ruwweg 160ms aan inputlag in de Quality Mode versus rond de 100ms in de Performance Mode, ga je wel merken. Ik vond Alan Wake II op momenten toch al wel wat traag aanvoelen in hoe je de personages bestuurt, dus wellicht maakt dat de Performance Mode dan toch de prettigere keuze.

Creatief

Het is belangrijk om aan te stippen dat de op- en aanmerkingen die we hebben en de bedenkingen die we hebben bij de grafische modi niets te maken hebben met de algehele spelervaring. Het zijn details en nuanceverschillen, geen zaken die Alan Wake II als game maken of breken. In algemene zin overheerst dat we een prachtige audiovisuele ervaring hebben gehad. Dat is te danken aan een hoog algemeen audiovisueel niveau, maar ook aan de creativiteit van de makers. De setting is natuurlijk al een creatief hoogstandje, maar ook de audiovisuele uitwerking daarvan verdient complimenten. Zeker de scène waarin Wake gevangen zit in een televisiestudio, terwijl de band Old Gods of Asgard optreedt, is op dat vlak fenomenaal.

Conclusie

Alan Wake II is een game die ontworpen is om de speler op het verkeerde been te zetten. Wat precies realiteit is en wat niet en hoe de scheiding tussen beide wordt veranderd door Alan Wake of zijn duistere vijand Scratch, verandert constant en maakt deze game bij voorbaat al razend interessant. De manier waarop de speler daarin steeds verder komt, met de Mind Place als oriëntatiepunt, levert een fijne flow op. Daarin zorgen gevechten voor wat actie in de gameplay, zonder dat dat nodeloos de overhand neemt. Alan Wake II is verder een thriller die je niet per se de stuipen op het lijf jaagt met jumpscares, al zijn die er af en toe zeker, maar die je een continu aanwezig gevoel van onbehagen geeft. Het houdt je aan je beeldscherm gekluisterd en aan je controller geboeid, terwijl je steeds meer ontdekt over Alan, Saga en The Dark Presence.

Alvast goed om te weten: het verhaal krijgt nog minimaal twee uitbreidingen. De Night Falls-uitbreiding staat voor 2024 op de planning, The Lake House-uitbreiding heeft nog geen datum. Daarnaast voegt ontwikkelstudio Remedy waarschijnlijk eind november NewGame+ toe, waarin spelers Alan Wake II in een hogere moeilijkheidsgraad kunnen doorspelen, met als extraatje enkele nieuwe manuscriptpagina’s die te vinden zijn in de spelwereld en het verhaal licht kunnen veranderen. Ook wordt er later nog een Photo Mode toegevoegd aan de game.

Pluspunten

• Spannend en mysterieus
• Leuke manier van informatie verzamelen
• Prachtige beelden
• Creativiteit in leveldesign

Minpunten

• Op console iets ruwer dan op pc
• Voelt soms net te traag

Getest

Alan Wake II, Xbox series S|X

Prijs bij publicatie: € 59,99

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (5)

Reacties (76)

[Meister Sachs]

Tot nu toe een redelijke teleurstelling. Ik had juist verwacht dat het spel de positieve ontwikkeling qua gameplay van Control (en in mindere mate die van Quantum Break) zou voortzetten. Dit was immers aardig simplistisch in de eerste Alan Wake. Ik vind de gameplay in AWII echt een stap terug. Er is vooral veel gesjouw in levels, aantal vijanden dat je tegenkomt is ook vrij beperkt. Saga is een prima karakter, maar de Mind Palace begint wel wat op je zenuwen te raken zo tegen het einde van de game. Profiling vond ik wel erg leuk gedaan. De positionering van de game binnen het horror survival genre is ook wat vreemd. Ja, klopt wellicht als je puur kijkt naar de schaarste van items. Maar voor de rest? Eng is de game toch echt niet. Het enige dat vooral wat dat betreft opvallend is, zijn de jump scares (die trouwens allemaal van hetzelfde karakter zijn).
Ik heb de game op de PC gespeeld, grafisch is het zeker een topper. Ziet er allemaal best bijzonder uit. Ik vind het zo jammer dat het tegengevallen is. Ik keek enorm uit naar de game, het is immers ook zo lang geleden dat de eerste Alan Wake uitkwam. Vooral de verbinding tussen de verschillende games qua universum is erg gaaf. Jammer, hopelijk doet de dlc nog iets bijzonders (zoals in AWE qua verhaal).

[gimbal]

"Ik keek enorm uit naar de game" - ik denk dat we het probleem geidentificeerd hebben. De Thief reboot, Borderlands 3, Diablo 3... keer op keer op keer was het spel in mijn hoofd zoveel anders dan het eindresultaat en kon het alleen maar teleurstellen.

Ik heb mezelf aangeleerd om van dag tot dag te leven waar het gaming betreft. Ik kijk niet meer vooruit, ik kijk alleen naar wat er recht voor mijn neus te vinden is.

[prop_dynamic]

Dit heb ik precies ook. Control vind ik qua gameplay en verhaal toch nog een stuk beter dan Alan Wake 2. De gameplay in Alan Wake 2 is traag en niet heel interessant. Het is voornamelijk een boek wat aan je wordt voorgelezen met wat click en match puzzeltjes tussen door. Het is een vermakelijke titel en ik zou het een 8 geven, waar TOTK een 8.5 krijgt en BG3 een 9.5.

[geeMc]

Ik had juist precies het tegenovergestelde en wellicht dat de game mij daardoor veel beter bevalt. Ik had eigenlijk weinig verwachting van de game en het meeste is voor mij dan ook een enorme meevaller. De pace is voor mij precies goed voor een game in dit universum en het enige puntje dat mij soms stoort is het feit dat puzzels soms te verwarrend zijn met alle verschillende scenes. Soms zit ik een half uur onnodig vast in een level omdat ik net dat ene dingetje niet kan vinden, mijn stappen dan wil retracen om er vervolgens achter te komen dat ik toch net wat verder door het level had moeten lopen.

Verder voor mij de absolute grafische topper van het jaar. Ik heb toevallig ook net een nieuwe pc gebouwd, dus het komt ook echt bijzonder goed tot z'n recht (vooral omdat ik de laatste 15 jaar exclusief op een console heb gegamed).

Ik moet zeggen dat jouw commentaar me nu wel erg lekker maakt om Control te spelen, want die heb ik nog niet opgepakt

[Lauwes]

Iemand ervaring om dit te spelen op een 5700XT? ik had begrepen dat het ontbreken van Mesh Shaders het spel niet speelbaar zou maken of heel slechte performance/glitches geeft. Las zelfs iets voor een Vulkan mod om het speelbaar te maken...

Op zich heb ik wel interesse om het te spelen, maar ga er niet bepaald mijn GPU voor upgraden

[HanG-BuiK-ZwijN]

https://m.youtube.com/watch?v=QrXoDon6fXs
(Digital Foundry Video)

Simpel gezegd zal een GPU die mesh shaders niet ondersteund ondermaats presteren. de 5700xt zal 25/30-60fps doen op 1080 'low' (ps5/xsx settings zijn 'low')
een 2060s iets meer terwijl die het wel ondersteund maar ook op 40-60 uitkomt.

AW2 is een duidelijke step up voor PC graphics. een 3080 tanked hard met RT aan op 1440 dlls balanced. same voor de 4070. (zie path tracing video van Digital Foundry)

[gimbal]

De nieuwe PC test ter vervanging van Crysis. "Will it run Alan Wake 2?"

[mr_evil08]

Maar Crysis zag er ook werkelijk goed uit voor zijn tijd, Alan Wake 2 als ik naar de beelden kijk valt het wel mee, het spel werkt zwaarder dan kwa grafische kracht wordt getoond.

Zou ik eerder Cyberpunk 2077 nemen als voorbeeld.

[Reactie gewijzigd door mr_evil08 op 23 juli 2024 00:50]

[Hulleman]

Alan Wake II ziet er wel een heel stuk beter uit dan Cyberpunk.

[mr_evil08]

Alan wake 2 gebruikt niets eens volledig path tracing, het zal wss komen door de donkere scene,s dat ik het niet beter uit vind zien.

[diehardmking]

Ik denk dat Cities Skyline 2 tegenwoordig de bench mark is ;-)

[mr_evil08]

Die is slecht geoptimaliseerd, gebruikt niet eens 16 threads.

[Godjira]

Crysis in feite ook, die gebruikte maar een thread, ook al had je processor er meer. Daardoor deed die game het heel slecht op toch vrij goede pc’s destijds. Dus 😇

[Happyme]

Der is een remaster hé?

Wist je dat?

[Godjira]

Ja, gespeeld ook. Het ging om het moment van release en optimalisatie op dat moment, er is ook nog geen remaster van Cities: Skylines 2 😬

[mr_evil08]

Niet helemaal, de GPU had er flink wat moeite mee.
In 2007 bestond dual core nog amper.

[RangedNeedles]

Dan moet ik wel van de toekomst komen, want rond die tijd ongeveer had ik 'n Q9450
Domme keus uiteindelijk, want alles was toch singlecore optimised. Ik had toen beter een E8400 opgepikt, maar goed

[mr_evil08]

In die tijd had ik een E8400, Quad core werd overal afgeraden bij gaming, de Q6600, 1 van de eerste had je niks aan bij game,s.

De Q9450 kwam veel later, pas nadat Crysis gereleased was.
Maar precies wat je zegt in die tijd werd er amper tot niks met multi core gedaan, en vandaag de dag lopen game developers nog steeds achter daarmee, 1 van de weinige game,s die werkelijk 6 tot 8 core,s gebruikt is Star Citizen, rest hangt nog op quad core.

[Reactie gewijzigd door mr_evil08 op 23 juli 2024 00:50]

[mdj84nl]

in 2007 had je de core 2 dual al ( en zelfs de core 2 quad)
Daarvoor had je al de Pentium D, en AMD had de X2 en de phenom X4 kwam ook dat jaar..

-edit-

je had zelf al gereageerd

[Reactie gewijzigd door mdj84nl op 23 juli 2024 00:50]

[MetalSonic]

Alan Wake 2 heeft vooral in de stedelijke omgeving zeer indrukwekkende grafische pracht. Dit is te halen uit diverse video's waarbij wordt stilgestaan bij de technische aspecten van dit spel

[cmegens]

Zeker, maar de characters zien er uit alsof ze van klei zijn gemaakt. Ik heb dat in andere, ook oudere games toch echt beter gezien.

[mr_evil08]

Tot heden vond ik de beelden niet zo indrukwekkend, ze springen er niet uit kwa grafische praal, grafisch is het prima maar de wow factor ontbreekt.

(Bij Farcry en crysis had ik de wow factor wel namelijk, deze spellen bleven heel lang de standaard kwa grafische kracht).

[Reactie gewijzigd door mr_evil08 op 23 juli 2024 00:50]

[3DEXP]

Bij AW2 heb ik meer een wow gevoel dan bij Crysis.Alan Wake 2 is veel meer fotorealistisch. Ook Personages zoals Saga is net of je iemand life op tv ziet (pc)

[mr_evil08]

Het spel ziet er wel goed uit, je moet het eigenlijk met HDR spelen, dat is het probleem mijn pc monitor heeft geen hdr want OLED PC schermen zijn nog verschikkelijk duur, als ik de PC op de OLED TV aansluit is het stukken beter.

Alleen jammer dat ze met blur bepaalde zaken verdoezeld hebben, zaken als de auto,s zien er wel erg onrealistisch uit, dat heb ik bij andere spellen wel beter gezien, het bos en de mist effecten zien er wel weer mooi uit.

Ik speel het volluit met alles op maximaal.

[Reactie gewijzigd door mr_evil08 op 23 juli 2024 00:50]

[McGraffix]

Heb zelf een 5700XT. En geen problemen ondervonden, tot nu toe, al kan ik het helaas niet vergelijken met hoe het speelt met een top-notch kaart. Meeste settiing niet op max. Ga nog wel een keer proberen met de hogere settings. PC wordt ook niet heet, wat ik wel had verwacht. Soms is het beeld wat minder vloeiend, wat eventueel ook kan liggen aan het feit dat ik een 21:9 scherm heb (3440 x 1440). Lipsync wat minder, maar ook dat kan liggen aan mijn Bluetooth ipv het spel zelf. Nog geen dingen gehad die me echt uit het spel haalden en zelfs met een non-raytracing kaart ziet het er fantastisch uit. Misschien ergens volgend jaar upgraden naar een RTX kaart om de volle glorie mee te maken, maar dat is eye candy en niet 100% noodzakelijk om te kunnen genieten van het spel.

Grote fan van Remedy games. Alan Wake 1 pas paar jaar terug gespeeld, toen Quantum Break en Control. Kijk uit naar Control 2.

Hoe gaaf zou een live-action serie zijn?

[sanderjk]

Ik heb het gespeeld op een 2070s en dat was meestal prima maar de dynamische resolutie en high quality texture popin was erg aanwezig in bepaalde stukken. Vooral de natuur secties.

Ik overweeg bij ng+ / dlc patch een maandje Gforce Now te kopen, juist omdat de lighting en gezichten erg bijdragen aan de sfeer, en als iemands baard 2s een grijze blob is werkt dat toch wel tegen de sfeer, en het spel is het waard.

Voor mij de #2 van 2023 na BG3 (een jaar met zeer veel goede releases)

[Phusebox]

Alan Wake 2 is voor het eerst in, tien, of nee wel twintig jaar wellicht, een game die me langer dan 6 uur weet te boeien qua verhaal. Ik wil steeds verder spelen en kijk nu al op tegen de dag dat het verhaal "klaar" is. Voor mij is dit een soort interactieve Stephen King novel.

Helaas heeft het spel, de Xbox versie in ieder geval, nogal veel last van audio(sync) issues waardoor de immersie af en toe verbroken wordt. Niettemin is dit het beste spel dat ik de afgelopen 10 jaar speelde.

[4bit]

Ja de link met Stephen King is zeker aanwezig. In de eerste Alan Wake werd er ook meer expliciet naar verwezen.

Maar het heeft zeker wat weg van de supernatural thriller/horror boeken van Stephen King. Dan nog wat meta verhaal in trend van sommige van Kaufman zijn films (Adaptation).

Ik amuseer mij er alvast fantastisch mee. Regelmatig heb ik een gevoel van, wtf is going on, en dan wil ik verder spelen om het te kunnen ontrafelen.

Nog niet uit, maar vermoed dat het sowieso top 3 van dit jaar wordt.

edit: Ook overigens positief verrast door de lip syncing, buiten dat het occassioneel ook op pc lichtjes desynced, lijkt dat het wat meer beweegt dan lippen alleen. Moeilijk uit te leggen, maar ik vermoed dat ook de kaken en dergelijke ook mee bewegen.

[Reactie gewijzigd door 4bit op 23 juli 2024 00:50]

[Phusebox]

Op de Xbox is het echt soms wel 2 sec uit sync.

[MetalSonic]

jammer van die uit sync, is dat dan op de Xbx X of Xbx S?

[Phusebox]

Series X. Meerdere tv's en audio apparatuur getest.

[MetroidPrime]

Stephen King is zeker een inspiratiebron voor de game, maar ik vond de invloed van Twin Peaks juist veel sterker deze keer. Bright Falls in deel 1 was sterk door Twin Peaks geïnspireerd, maar The Dark Place en de interacties met sommige characters in deel 2 zouden niet misplaatst zijn in een David Lynch film.

Heb het spel zelf net met een Platinum trophy uitgespeeld, ben zeer benieuwd naar de DLC en hoe het verhaal verder zal lopen.

[4bit]

Ja Stephen King is wel veel meer aanwezig in de eerste game. Deel 2 is veel meer een mengelmoes van verschillende invloeden.

Het is al even geleden dat ik Twin Peaks nog heb gezien, maar inderdaad, daar zijn ook wel zeker invloeden van terug te vinden.
Maar inderdaad, het kleine stadje, de scenes in de opnamestudio en musical zijn zo surreeel dat het wel van Lynch kon komen.

[madcow22]

Op pc wordt de lip sync issue alleen getriggered wanneer je de loading circle ziet en er een stotter in hebt en daarna meteen video met audio.

[Linksquest]

Vond deel 1 een hele toffe game, ben momenteel zelf ook met de remake bezig, deel 2 al op mijn verlanglijstje gezet in zowel de Playstation als Xbox store, voor het geval dat hij een keer in de aanbieding komt, maar hoop hem binnenkort te kunnen gaan spelen, maar eerst mijn andere projecten afronden.

[Zapato]

Ik vond deel 1 ook geweldig, maar ben op gegeven moment toch vastgelopen. Gelukkig heeft 2 een story mode. Voor een oude man als ik toch prettig.

[Linksquest]

Had de Remake van deel 1 dat niet ook?

[Zapato]

Alleen Normal, Hard en Nightmare. Normal is voor mij al een behoorlijke Nightmare

[Linksquest]

Ja soms heb ik dat bij bepaalde games ook, en dan vraag ik me zelfs af hoezo is dit Easy

[brugj03]

Ik heb dit spel om min eigen high end pc met 4090 gespeeld en het ziet er inderdaad geweldig uit.
Echter, ik kwam vast te zitten bij de extreem slecht ontworpen eerste Bossfight waarbij je voor het eerst je wapen gebruikt, niet genoeg ammo hebt en je geen idee of hints krijgt om dit aan te pakken.
Je hoort hier geen enkele reviewer over.
Misschien omdat men elkaar allemaal na praat of niet eens zover komt.
Het is voor een spel die 9 en 10 en krijgt onbegrijpelijk, dat een design fout niet word benoemd.
Ik ben dan ook volledig afgehaakt, weg 60 euro.

[Norjee]

Dat kwam ik ook tegen, ik kan me geen game herinneren, inclusief Eldenring, welke zo een onverslaanbare boss hadden (maar goed ik speel 3 of 4 games per jaar, dus dat zegt weinig). een Google zoekopdracht gaf aan dat meer spelers hier tegenaan liepen, en inmiddels is dat ook meegenomen in de laatste patch en doe je nu meer damage. Idd, green reviewer die er schijnbaar tegenaan liep. Voor mij reden genoeg dat dit spel nooit een hoge rating zou krijgen, de gameplay is domweg slecht afgewerkt.

Waarschijnlijk was de boss redelijk te doen met keyboard/muis, maar met controller een stuk lastiger, ook omdat je de boss moet raken op (kleine) plekken voor maximale damage, en je hebt maximale damage nodig met je beperkte ammo. In story mode was de boss geen probleem, maar dat is het andere uiterste, en verpeste de ervaring voor mij dusdanig dat ik de game niet meer heb opgepakt; komt well weer, het verhaal (schijnt) prima te zijn, en was ook prima in het begin.

[madcow22]

Ja denk dat is dat op pc speel maar die boss was daar redelijk eenvoudig.

[Reactie gewijzigd door madcow22 op 23 juli 2024 00:50]

[s0kkie]

Mijn persoonlijke GOTY. Ik was eerst skeptisch over het digital only verkoop, maar geen een seconde spijt gehad van mijn aankoop.
Het is zo veel malen beter dan het eerste deel. De spanning, de graphics, de presentatie, de characters maar voor het verhaal is niet normaal goed.
Control was leuk maar deed mij persoonlijk niet zo veel, AW2 is voor mij in alle opzichte een perfecte thriller/horror game.
Nu maar hopen dat Remedy net zo veel genialiteit in de Max Payne 1+2 Remakes

[Anonyymm]

Hoe is het mikken/schieten met de zaklamp, ed? Dit leverde in het eerste deel nogal wat frustraties bij mij op. Ik ben benieuwd of hier aan gewerkt is?

[MetalSonic]

Leuk dat Tweakers hier ook een review van online heeft gezet. En lekker uitgebreid. Ga ik sowieso nog op mijn gemak doornemen. Heb net even snel gebladerd.

Het is ook getest op de Xbox Series, is dat geweest op de Xbox Series X of S? Wat ik van Youtube filmpjes heb begrepen is dat de Series S en X hem in Quality modus beiden doen op 30 fps en in performance mode beiden op 60 fps. Is dat ook zo in jullie beleving? Grote verschil zou dan zijn dat de Series X een iets hogere resolutie heeft.
Voor de geïnteresseerden, je zou o.a deze kunnen checken:
https://www.youtube.com/watch?v=KsEYuTFKA4c (xbox consoles, Pc, Playstation)

Alan Wake 1 was voor mij de beste Xbox 360 game. Daarna ook nog meerdere malen op de pc gespeeld. Kan iedereen die de franchise niet kent zeker aanraden om voor relatief weinig geld eerst Alan Wake 1 te spelen. Veel komt terug, als je dat spel leuk vind dan is deel 2 een mooi vervolg. Hier op het Tweakers forum is btw ook een leuk draadje over Alan Wake 2:
forumtopic: [Multi] Alan Wake II

[Reactie gewijzigd door MetalSonic op 23 juli 2024 00:50]

[Blaat]

Alan Wake 2, Baldur's Gate 3, Tears of the Kingdom (en ik vergeet er vast een paar)... Wat een geweldig jaar voor games is 2023!

Welke game GoTY wordt, gaat nog spannend zijn! Maar in alle eerlijkheid draag ik al deze pareltjes een warm hart toe.

[Cristan]

En Spider-Man 2, Resident Evil IV remake, Starfield, Diablo IV, Street Fighter 6, Dead Space remake, Lies of P, Pizza Tower etc. 2023 is inderdaad echt een bizar goed gamejaar!

[yinx84]

Voor mij ook GOTY hier. Fenomenale sfeer en zoveel memorabele momenten. Het verhaal boeide me tijd de laatste minuut.

Stond eigenlijk helemaal nog niet op m'n radar. Heb AW1 destijds gespeeld, dus het was weer even geleden. Maar ik kreeg een gratis code bij m'n nieuwe PC, en gezien de requirements gelijk een uitstekende kans om m'n nieuwe systeem eens op z'n staart te trappen. Het ziet er geweldig uit... vooral de Dark Place. Mooiste game tot nu toe, en dat draagt echt bij aan de sfeer.

[3DEXP]

Op sommige momenten ziet het er ook best foto realistisch uit en want mij betreft next gen en goed geoptimaliseerd met een kanttekening want op de wat oudere hardware loopt het wel minder goed omdat en gebruik word gemaakt van tech als mesh shaders. Ik vind de game prachtig en spannend en soms ook wel enge momenten. Het speeld ook anders dan Alan Wake 1, het is veel minder een shooter. Ik vind Alan Wake (2) niet echt een horror game maar meer een bovennatuurlijke spannende thriller met een goed verhaal.

[Zapato]

Ik ben tot nu toe toch al een paar keer goed geschrokken.