Het technologieinstituut MIT werkt aan een dun, licht ruimtepak dat als een tweede huid zich om de astronaut moet vouwen. Wanneer het ruimtepak klaar is moeten astronauten beter in staat zijn om zich te bewegen.
De onderzoekers van MIT omschrijven het ruimtepak als een soort 'second skin'. De structuur van het pak sluit naadloos aan op het lichaam van de astronaut. Voor het pak wordt gebruikgemaakt van een materiaal dat shape-memory alloy wordt genoemd. Normaalgesproken is het zacht, waardoor de astronaut het pak gemakkelijk aan kan trekken. Het materiaal heeft echter 'geheugen' en vervormt zich wanneer het wordt verwarmd; daarvoor zijn kleine, spiraalvormige spoeltjes ingebouwd. Bij verwarming vervormt het pak zich naar het lichaam van de astronaut, waardoor het dicht op de huid komt te zitten.
Naast een goede pasvorm heeft het pak als bijkomend voordeel dat het lichaam van de astronaut bloot wordt gesteld aan de juiste druk. Buiten de aarde moeten astronauten op druk worden gehouden, net als bijvoorbeeld de luchtdruk in een vliegtuig. Doordat de druk direct op de huid wordt uitgeoefend is geen gasdruk nodig, zoals gebruikelijk is bij conventionele ruimtepakken.
Volgens MIT moeten er eerst nog een aantal problemen worden opgelost voordat het second skin-ruimtepak daadwerkelijk kan worden gebruikt. Zo wordt er gewerkt aan een soort 'locking'-mechanisme, dat ervoor moet zorgen dat het pak strak blijft zitten. In dat geval hoeft het niet constant te worden verwarmd en hoeft de astronaut geen grote accu's bij zich te dragen. Ook over de plaatsing van de spoeltjes wordt nog nagedacht.
Behalve als ruimtepak kan het second-skin-materiaal ook gebruikt worden in andere omstandigheden. MIT noemt gebruik door militairen; het pak zou bijvoorbeeld automatisch druk uit kunnen oefenen wanneer een militair gewond raakt: zo wordt voorkomen dat de persoon doodbloedt. Het is onduidelijk wanneer MIT denkt het pak op de markt te kunnen brengen.