'World of Warcraft overschrijdt wellicht grens voor gameverslaving'

Mmorpg World of Warcraft overschrijdt 'wellicht een grens' als het gaat om ethische verantwoordelijkheid voor gameverslaving. Dat zegt de branchevereniging Dutch Games Association. De game-industrie zou moeten kijken of ze meer kan doen tegen verslaving.

De Dutch Games Association vindt dat verslaving aan games een gezamenlijke verantwoordelijkheid is van de overheid, verslavingsklinieken, gezondheidszorg en game-industrie. "Het zou goed zijn om hierover met elkaar in gesprek te gaan en uit te zoeken hoe groot het probleem is, welke factoren een rol spelen bij verslaving, welke spellen het meest verslavend zijn en wat we eraan kunnen doen", zegt voorzitter Horst Streck tegen de NOS.

Streck kijkt daarbij vooral naar spellen als World of Warcraft, waarbij spelers bij het afhaken teamleden kunnen benadelen. "Met de meeste games is niets mis, maar bij spellen als World of Warcraft, waar de sociale druk groot is om te blijven spelen, wordt wellicht een grens overschreden."

Het aantal gameverslaafden dat zich meldt bij een kliniek is in de afgelopen jaren sterk toegenomen, blijkt uit een rondgang van de NOS bij acht klinieken met een jeugdafdeling; het zijn vooral jongeren die zich melden met een verslaving aan games. Het aantal steeg in twee jaar met meer dan 50 procent naar 429 verslaafden. Daarmee is verslaving aan games relatief nog altijd een klein probleem; er worden bijvoorbeeld veel meer verslaafden aan alcohol en drugs opgenomen. Verslaafden spelen vaak tot 18 uur per dag. Er zijn in Nederland naar schatting rond 12.000 gameverslaafde tieners.

Reacties (270)

[AOC]

Een discussie van alle tijden. Ook al is een game zo simpel als wat, als het voor die desbetreffende persoon veel voldoening geeft dan kan het al als verslavend werken. Net zoiets dat coke voor de ene persoon na enkele proberen verslavend is en voor de ander niet.

En sociale druk? Je kan ook naar de overheid kijken die de druk om te werken zo hoog oplegt dat ik ook in kan zien dat men steeds meer naar zaken zoekt die ontspanning geeft en/of een ontsnapping uit de dagelijkse confronterende realiteit. Gamen is redelijk laagdrempelig. Andere vormen van vermaak zit de overheid dik bovenop. Uitgaan wordt strenger, alcohol leeftijd ligt hoog, racen wordt strenger/duurder, eigenlijk zijn veel takken van ontspanning duurder en/of moeilijker gemaakt door bemoeienis vanuit politiek. Ik vind het kort door de bocht dat instanties naar de maker van een game gaan kijken. Alles in het leven heeft een samenhang.

Ook zoiets, what about koffie? De een kan de dag niet doorkomen zonder omdat er gepresteerd moet worden op het werk, maar daar wordt niks over gezegd.

Ach, je kan er veel over zeggen. Zijn vaak maar een handjevol die er niet mee om kunnen gaan.

[Reactie gewijzigd door AOC op 23 juli 2024 03:43]

[-Moondust-]

Daar zeg je iets belangrijks denk ik. De druk die uitgaat van de overheid. Die wordt als normaal ervaren door de meeste mensen, maar als je ziet waar die druk uit bestaat, dan is het al met al een enorm grote druk waar we al van jongs af aan onder gebukt gaan. Ik ben ervan overtuigd dat alle problemen waar mensen mee kampen terug te brengen zijn tot het simpele feit dat mensen niet mogen zijn wie ze willen zijn. We worden in een korset gehesen en ons wordt verteld dat dat voor ons eigen bestwil is. Maar feitelijk is het natuurlijk voor de bestwil van het systeem en worden onze persoonlijke behoeften overruled. De druk in daarin mee te gaan is gigantisch. Het systeem is zo opgezet dat geen enkel kind hier weerstand tegen kan bieden. Maar de gevolgen zijn net zo gigantisch. Sociale en psychische problemen tieren welig in onze maatschappij, maar mensen willen niet inzien dat dit niet normaal is en de oorzaak te vinden is in het simpele feit dat je recht op vrijheid in de wind wordt geslagen en men al van jongs af aan succesvol onze kinderen gevangen neemt en opleid tot slaven, net als hun ouders. Het trieste ervan is dat we niet eens in de gaten hebben dat we gevangen zijn van het systeem. Vraag jezelf maar eens af wat je zou doen als je de enige mens op aarde zou zijn. Niemand staat je ook maar een strobreed in de weg. Waar wordt je dan gelukkig van?

[Reactie gewijzigd door -Moondust- op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 329520]

True, maar jouw inzicht vereist eerlijkheid t.o.v. jezelf. En dat doet pijn als je dat niet gewend bent dus de meesten willen niet inzien dat ze een hamster zijn in een rad die af en toe een korreltje krijgt.

[Anoniem: 363533]

Nee he, gaan we weer. Rond 2007 was hier ook al een hele discussie over. Het is gewoon de 'addiction clinic' lobby die hier achter zit en probeert weer wat geld te verdienen en het topic weer onder de aandacht te brengen. Het is namelijk iets TE toevallig dat er 'toevallig' snel wat nieuwsberichten over verschijnen EN er komende week bij MAX Meldpunt OOK een aflevering over wordt gemaakt. Dat is gewoon een lobby mensen!

Een tijdje was dit taboe (zie het verhaal Keith Bakker die ongeveer de gehele natie heeft opgelicht) maar nu probeert men het verhaal weer op te pakken omdat de cowboys die dit soort klinieken opzetten weten dat ze hier veel geld mee kunnen verdienen. Ik krijg al een hele nare smaak in mijn mond als ik de felheid van zieltjes winnen zie van dit soort game addiction clinics. Een diploma heb je toch niet nodig om een dergelijke clinic te openen....lekker gemakkelijk voor oplichters.

En dan zitten we over een jaar weer te kijken naar het nieuws: Patiënten misbruikt in game addiction clinic. En dan vragen we ons weer af: Waar is het fout gegaan?

Tsk, de geschiedenis heeft de neiging zich constant te herhalen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 363533 op 23 juli 2024 03:43]

[novalite]

Uit eigen ervaring weet ik dat verslavings-klinieken nog worstelen met het fenomeen game-verslaving.

Ik heb zelf een tijd in een kliniek van Tactus gezeten vanwegen een zware canabisverslaving.
Ik kreeg een hoop gedoe omdat ik elke avond na het eten op mijn kamer een uurtje of 3 ging zitten gamen. Volgens een behandelaar (die zelf amper met een pc om kon gaan) was ik verslaafd en moest er wat aan doen.
Toen ik de vergelijking trok met andere groepsgenoten die na het eten de hele avond (5 tot 6 uur aan 1 stuk) passief op de bank naar de tv zaten te kijken wist ze niet meer wat ze moest zeggen
Een paar dagen later heeft ze moeten toegeven dat ik inderdaad geen probleem had maar dat ik gewoon op een andere manier mijn vrije avond invulde.

Je kunt inderdaad aan alles verslaafd raken maar zelfs dat hoeft niet direct een probleem te zijn.
Verslavingen worden pas een probleem als het andere dingen (sociale leven, financien, gezondheid etc) in de weg gaat zitten.

[Martin.Air]

Graag wil ik hier toch ook even mijn ervaring over kwijt.

Zelf ben ik nu ongeveer 16 jaar lang een gamer. Tot nu toe heb ik aan twee games verslavingsverschijnselen overgehouden.

1. Need for speed
2. World of Warcraft

De eerste is gemakkelijk van af te komen, zolang het een offline game betreft zit er een einde aan, en ook al wil je wel verder van dat punt, het kan niet.

De tweede is lastiger, Online games zijn tegenwoordig bijna allemaal oneindig. Dit is niet World of Warcraft specifiek. Wanneer er dus een vorm van verslaving opduikt helpt de game je niet er van af te komen.
Je wilt altijd meer.

Bij WoW heb ik zelf een echte verslaving gehad, daarnaast heb ik ook de sociale druk mee mogen maken.
De echte verslaving zat hem bij mij in het altijd de beste willen zijn. Ooit kwam ik op nr3 van Cat DPS van europa, dan krijg je echt een rush. Ik denk dat dat heel goed te vergelijken is met (nu we toch in deze weken zitten) de olympische spelen. Je wilt toch echt 1ste zijn, derde is leuk... maar ja... 2e is ook al zo'n net niet gevalletje. Ik heb toen weken/maanden achter elkaar, elk vrije momentje besteed om zo'n goed mogelijke gearset te vergaren, tot het punt dat ik realizeerde dat als ik nummer 1 zou willen worden ik alle tijd op moest offeren.
Hiertoe was ik zeker bereid. Maar een paar keer slapen verder werd ik toch echt wakker dat dit te veel was, dat dit echt een verslaving betrefde en ik beter per direct, cold-turkey kon stoppen.

6 maanden later ben ik weer begonnen met WoW. Maar datzelfde character heb ik nooit meer aangeraakt, niet als cat iig.
Het spelen met een Tank had meer ontspanning, rustig dungeons doen, af en toe een raidje offtanken, gewoon casual net zoals je af en toe met je vrienden een potje voetbal zou gaan spelen op het veldje om de hoek.
Maar uit af en toe een raid offtanken komt de vraag of je dit vaker wil doen, vanuit vaker doen komt de vraag of je wilt maintanken en zo... zit je toch weer vast aan een raidschema
Hier heb ik zelf de lijn getrokken, maximaal 2 maal in de week. Maar toch voel je je vrienden (online vrienden zijn ook vrienden) trekken. Je vindt het jammer als je niet mee kan, en heel jammer als er dingen bereikt worden waar je aan bij had willen dragen.

Maar waar het allemaal op neer komt is zelfcontrole. Dat is alles. Dit geldt voor alles wat je doet, als je gaat sporten zal je nooit de beste zijn tenzij je er voor gaat. Dit geldt ook voor gamen. En dat betekend bij gamen dat dit als een verslaving wordt gezien terwijl daar bij sport nooit expliciet over wordt gepraat. Misschien zijn de verslavingen daar nog wel erger, sterker nog ik weet dat wel zeker. Maar dat betekend niet dat we gameverslavingen moeten negeren, zeker niet bij jongvolwassenen. Wellicht, net zoals bij alcohol, online games allemaal beperken tot 18 jaar en ouder. Laat onvolwassenen maar weer lekker in hun eentje of samen met vrienden gamen.

[maartend]

Er vallen me hier een paar zaken op.
- Er wordt behoorlijk bagggetalisrende over gedaan. Het ligt aan jezelf, ik zit ook wel 16 uur te gamen. Je nemet zelf een beslissing. Al sik met lego speel is dat dan ook verslaving?
- men heeft het ier veel over gewening, niet over verslaving.

Ik heb snel even DSM IV gekopieerd;

Middelenverslaving wordt gediagnosticeerd als 3 of meer van de volgende symptomen zich tegelijkertijd voordoen binnen 12 maanden:
Tolerantie treedt op, dat wil zeggen dat er steeds meer van het verslavende middel nodig is om het gewenste effect te bereiken of dat steeds minder effect optreedt bij het gebruik van eenzelfde hoeveelheid van het verslavende middel
Er treden ontwenningsverschijnselen op, specifiek voor dat middel, of er worden gelijksoortige middelen genomen om de ontwenningsverschijnselen het hoofd te bieden.
Het middel wordt in steeds grotere hoeveelheden genomen, over een langere tijd dan eigenlijk de bedoeling was
Er is de drang om te stoppen met het middel, verschillende (mislukte) pogingen zijn ondernomen om te stoppen, te minderen
Veel tijd wordt gestoken in het verkrijgen van het middel en/of het gebruiken van het middel
Belangrijke sociale activiteiten, werk en/of vrijetijdsbesteding worden opgegeven of verminderd voor het middelengebruik
Ook al weet de persoon dat het middel dat wordt genomen zorgt voor fysieke of psychologische aandoeningen of verslechtering daarvan, hij of zij blijft doorgaan met het gebruik ervan.

Binnen een gameverslaving kom ik binnen mijn werk mensen tegen die hier absoluut aan voldoen. Voornamelijk het punt van niet kunnen stoppen terwijl je weet dat er verslechtering van je omstandigheden aan het gebeuren zijn, stoppen lukt niet, sociale activiteiten/werk/school vinden geen doorgang meer. Ontwwenningsverschijnselen met stoppen.

En dat niet alleeen. Wat ik ook zie gebeuren is dat mensen verslaaf raken aan andere middelen door de gameverslaving. Men moet nl. lang wakker blijven. Doet men eerst op redBull, vervolgens speed en dan coke (kan ook andersom).
En wil je weten hoe ver het gaat? mensen piesen in een gereedstaande frisdankfles omdat ze niet van de computer wegkunnen.

Dan heb je het over verslaving,

[dio22]

En dat niet alleeen. Wat ik ook zie gebeuren is dat mensen verslaaf raken aan andere middelen door de gameverslaving. Men moet nl. lang wakker blijven. Doet men eerst op redBull, vervolgens speed en dan coke (kan ook andersom).
En wil je weten hoe ver het gaat? mensen piesen in een gereedstaande frisdankfles omdat ze niet van de computer wegkunnen.

Dan heb je het over verslaving,

Dat is echt een hele kleine groep van deze al kleine groep. In het artikel wordt gepraat over voornamelijk jongeren. Volwassenen zouden sowieso de tijd en middelen niet moeten hebben om dit te kunnen doen.

[VOODOO_WILLIE]

Ik snap best dat er bij een grote groep mensen een flinke sociale druk is om dat spel te blijven spelen maar zo kan ik nog wel iets opnoemen dat een veel grotere invloed heeft op de mensen en waar vrijwel niemand zich druk om maakt:

Bijvoorbeeld de hele mode- en schoonheidsindustrie. Om over de "gezondheidsindustrie" nog maar te zwijgen.
Hele bevolkingsgroepen worden gek gemaakt en raken depressief omdat ze niet aan het -totaal onhaalbare- schoonheidsideaal voldoen. Anti-rimpelsmeerseltjes, make-up, borstvergrotingen, face-lifts, de hele mikmak. Heel gewoon is dat blijkbaar want je hoort er niemand over.

Gezond dit, gezond dat, alles moet gezond. Je mag niet roken en er mag geen vetje of suikertje meer gegeten worden. Geobsedeerd zijn we door gezondheid en uiterlijk. Zodanig dat er meer ongelukkige en zieke mensen rondlopen dan ooit tevoren.

En nu gaan we ons druk maken over een klein groepje mensen dat problemen heeft?

Niet dat het niet belangrijk is maar het is wel een tendens om kleine problemen breed uit te meten en de grote problemen te negeren.

Net zoiets als mensen die steen en been klagen dat ze een plukje rook inademen van een roker maar vervolgens wel in een dikke auto stappen en gedurende de rest van de dag met een brede grijns het equivalent van een slof peuken inademen aan uitlaatgassen en fijnstof.

Maar goed, dit dwaalt wat af van het oorspronkelijke onderwerp.

Het mooiste van alles is nog dat de overheid hierin een belangrijke rol moet gaan spelen. De overheid ... welke zelf één van de grootste veroorzakers is van sociale problemen.
En natuurlijk de gezondheidszorg ... het instituut dat problemen denkt op te lossen door overal maar een pilletje in te stoppen (en daarmee de farmaceutische industrie lekker spekt).

Zucht.

Edit: Ik denk dat het al een heleboel zou helpen als het leven buiten de deur weer wat leuker gemaakt zou worden en niet alleen maar zou bestaan uit regeltjes en verboden. Dan wordt het voor veel mensen vanzelf aantrekkelijker om wat anders te gaan doen. Gamen is tenslotte ook een vorm van ontsnappen aan de realiteit.
Uiteraard is het niet zwart-wit en zal dit geen totale oplossing zijn. Maar het zal vast helpen.
Zeker als daarbij die schoonheidszucht etc. daarnaast wordt aangepakt. Wellicht dat mensen zich dan weer met een goed gevoel in de echte wereld durven te vertonen.

[Reactie gewijzigd door VOODOO_WILLIE op 23 juli 2024 03:43]

[MuttsNL]

Wtf is de Dutch Games Association!!!!

De sociale druk in online games word vaak erg overschat.
Een clan bestaat vaak uit internationale leden die ook nog eens geen loyaliteit hnaar elkaar hebben.
Zelf heb ik eve online gespeeld voor ongeveer 8 jaar. Ook daar ben je afhankelijk van andere leden van je clan/corp maar van druk was er geen spraken. Natuurlijk is het fijn als er zoveel mogelijk leden online zijn. En ja er zal een klein percentage zijn die geen nee kan zeggen. Maar deze personen kunnen dat ook in het dagelijks leven moeilijk doen.

Ook de term gameverslaving is fictief of in ieder geval discutabel , vaak speelt er meer op de achtergrond. Wat ik heb gezien over "gameverslaving" bestaat vaak uit meerdere problemen van o.a. drug, sociaal isolement en psychische problemen. Dit bij elkaar veroorzaakt vaak wat men "gameverslaving" . Als de persoon geen intersse zou hebben voor games dan uit dit zich in een andere vorm van verslaving of beter vluchtgedrag.

[boomr]

De game-industrie moet gaan kijken of ze iets kunnen doen tegen de verslaafde tieners? Zou je niet eens een duidelijk bericht richting de ouders moeten sturen? Een algemene waarschuwing voor games: let op, uw tienerzoon kan verslaafd raken!

Waarom zou de game-industrie hier iets mee moeten doen? Als ik besluit om een seizoen 24 in een zit af te kijken hoeft warner hier toch ook niets aan te doen behalve trots in het vuistje lachen?

Wellicht iets te kortzichtig maar ik denk dat je de verantwoordelijkheid gewoon meer bij ouders moet leggen dat bij de leveranciers. Ouders: Voed uw kinderen op!

[Hoppa!]

Vanzelfsprekend zijn ouders de eerste verantwoordelijken. En ik denk dat iedereen het daar ook wel mee eens is. Maar er is een reden waarom zelfs de meest liberale partijen in Nederland bijvoorbeeld voor een alcoholverbod voor minderjarigen zijn en waarom er campagnes worden gevoerd tegen drugsgebruik.

'It takes a village to raise a child' is een veelgeziene uitspraak in het jongerenwerk. Je kunt het als ouder niet meer alleen in deze geglobaliseerde en gedigitaliseerde samenleving waar alles binnen handbereik ligt. Ik vind het dan ook niet gek dat de industrie ook wordt aangesproken op hun verantwoordelijkheid, ook al ben ik van binnen overtuigd dat mensen hun eigen boontjes moeten doppen.

Het zou de industrie in ieder geval sieren als ze een gebaar zouden doen om het de ouders en behandelindustrie wat makkelijker zouden maken. Bijvoorbeeld aanpassingen aan games om de sociale druk te verminderen, of financiering van onderzoek of campagnes.

[Mortum]

Blizzard levert al een best goede parental control(https://us.battle.net/account/parental-controls/index.html, hierin kan je een hele week schema opstellen waar je per dag (van de week) kan bepalen welke uren er gespeeld mag worden en welke uren niet. (haalt de sociale druk misschien niet weg, maar je zit dan in ieder geval niet meer buiten die uren in je spel) ook andere functies worden door Blizzard aangeboden voor ouders.

Ook Valve levert binnenkort een "Kid Mode" optie binnen steam.(nog geen duidelijke publicatie over gevonden)

Ik denk dus dat de publishers echt wel de tools leveren maar dat ouders vaak nog te weinig actie ondernemen.

[Hoppa!]

Dat zijn op zich goede voorbeelden waarbij tools worden geboden aan ouders. Ik kende ze niet, maar game dan ook niet fanatiek en heb ook geen kinderen in die leeftijd. Mijn dochter is 1 en ik zweer op mijn eigen graf dat ik er alles aan zal doen om te voorkomen dat zij (te) fanatiek gaat gamen of op een andere wijze te veel tijd doorbrengt alleen achter een schermpje.

Hoe zeer ik ook verknocht ben aan de digitale wereld, voor kinderen is er geen digitaal substituut voor buiten rennen, in bomen klimmen, hutten bouwen en hazelnoten zoeken in het park. Dat moeten kinderen vooral doen. Daarnaast moeten ze natuurlijk ook vertrouwd raken met computers, dat spreekt voor zich. Maar dat kan ook in een uurtje per dag.

[Mortum]

ik bedoelde mijn zin "Ik denk dus dat de publishers echt wel de tools leveren maar dat ouders vaak nog te weinig actie ondernemen." echt niet persoonlijk op jou hoor!

maar vaak zijn de jongeren uit de "digitale generatie" net even slimmer en bekender in het programma dan hun ouders die weinig met computers hebben.

Ik weet nog bijvoorbeeld (toen was ik 14) hoe ik heel makkelijk kon gamen en met een enkele druk op de knop mijn "huiswerk" op het scherm kon laten verschijnen.

ouders laten zich ook vaak door hun kinderen informeren over het spel waardoor de kinderen "controlerende middelen" vaak tactisch achterwegen laten.
(alles uit eigen ervaring hé ik was nogal een (B)engeltje)

[Hoppa!]

ik bedoelde mijn zin "Ik denk dus dat de publishers echt wel de tools leveren maar dat ouders vaak nog te weinig actie ondernemen." echt niet persoonlijk op jou hoor!

Zo pakte ik het ook niet op. Maar ik probeerde alleen aan te geven dat het voor ouders ook niet makkelijk is in deze tijd. Dat werkt trouwens ook twee kanten op, want ouders blijven verantwoordelijk voor hun eigen keuzes. Maar er is veel druk vanuit de maatschappij om vooral met je carriere bezig te zijn. Helaas wordt in de kringen waar dat het ergste is, kinderen ook nog gezien als statussymbool. En wat jij hieronder schrijft natuurlijk ook, kinderen weten echt wel hoe ze om dingen heen moeten werken.

maar vaak zijn de jongeren uit de "digitale generatie" net even slimmer en bekender in het programma dan hun ouders die weinig met computers hebben.

Ik weet nog bijvoorbeeld (toen was ik 14) hoe ik heel makkelijk kon gamen en met een enkele druk op de knop mijn "huiswerk" op het scherm kon laten verschijnen.

ouders laten zich ook vaak door hun kinderen informeren over het spel waardoor de kinderen "controlerende middelen" vaak tactisch achterwegen laten.
(alles uit eigen ervaring hé ik was nogal een (B)engeltje)

Owja, ik mocht vroeger op zaterdaochtend een uurtje op de commodore 64. Maar ik sluipte dan heel stilletjes om 6:00 uur naar beneden en als mijn ouders dan om 10:00 beneden kwamen zei ik gewoon dat ik pas net beneden was..... Totdat ze gingen voelen aan de monitor hoe warm hij was.

Toen gingen ze er stekkertjes uittrekken, maar als 9-jarige wist ik natuurlijk feilloos hoe ik een c64 aan moest sluiten... :-)

[mramiro]

Opvoeding kan een belangrijke factor zijn voor verslaving, al is dat waarschijnlijk een klein deel van het spectrum. Over de jaren heen is al veel onderzoek gedaan naar verslaving aan MMORPG, voornamelijk omdat de somatische en psychologische symptomen veel gelijkenis hebben met die van meer bekende verslavingen als drugs, alcohol en pathologisch gokken.

Wat onder andere een bijdrage levert aan de reden dat personen excessief gamen zijn bepaalde persoonlijkheidskenmerken (neurotische, introversie en impulsiviteit) , motivaties (verwerken negatieve emoties, stress, angst, verplichtingen aan mede-gamers, controle hebben, uitdaging, etc.). Dit wil niet zeggen dat als je bepaalde eigenschappen hebt dat je excessief zal gaan gamen. Dit is een klein deel van het onderzoek van Kuss (2012) waarin eigenschappen worden beschreven van personen die excessief gamen en mee hebben gedaan aan onderzoeken.

Wat volgens onderzoek vaak samengaat met een gameverslaving zijn zaken als: angststoornissen, paniekstoornissen, depressie, sociale angst, schoolangst, ADHD en diverse psychosomatische symptomen. Deze personen hebben dan al een aantal zaken in het leven die het er niet makkelijker op maken. Vluchten in een game is dan een mogelijk uitweg, net als drugs, gokken en alcoholmisbruik dat voor anderen is.

Simpel de ouders als verantwoordelijke aanwijzen lijkt mij dan ook niet de oplossing. Namelijk: niet alle ouders kunnen omgaan met deze problemen en dienen hierbij te worden ondersteund. Bovendien: veel van de verslaafden woont niet eens meer thuis en een groot deel van de verslaafden is reeds volwassen.

Een oplossing is lastig; verslaving is iets wat sinds jaar en dag voorkomt. Goede opvoeding is inderdaad belangrijk (voorafgaand aan de verslaving), onderwijs moet ook niet worden onderschat net als de intenties van de game industrie om zo veel mogelijk mensen de door hen ontwikkelde games te laten spelen. Ook de ideeën die samenlevingen hebben over verantwoordelijkheid zijn belangrijk: vinden wij het als samenleving de verantwoordelijkheid van de staat om verslavingen tegen te gaan óf is ieder individu verantwoordelijk voor zijn eigen reilen en zeilen?

Mocht je interesse hebben in de onderzoeken tot nu toe dan presenteren Kuss en Griffiths een goed overzicht in: Internet gaming addiction: A systematic review of empirical research. In het International Journal of Mental Health and Addiction. (link)

[Mit-46]

Dat ben ik helemaal met jou eens.
Whats next? Sigaretten fabrikanten? Alcoholproducenten?

Men moet hand in eigen boezem steken. In dit geval betreft het kinderen dus ligt het bij de ouders.

[Flight77]

Misschien mis ik een stukje sarcasme, maar volgens mij worden sigaretten en alcohol al aangepakt.

Ooit gehoord van: "Geniet maar drink met mate"?

En op pakjes sigaretten moet staan dat het verslavend is, en mag al helemaal geen reclame meer voor gemaakt worden geloof ik...

[Mit-46]

Ik ben van mening dat een waarschuwing er inderdaad op kan komen zoals lj_tree aangeeft maar tegelijkertijd ben ik van mening dat dit niet helpt en geen oplossing is.

Ouders moeten zorgen dat hun kinderen niet zuipen, niet roken en niet verslaafd raken.
En als je faalt je puber te controleren dan moet je naar jezelf kijken en niet naar andere gaan wijzen.

Een kind geeft niks om een stukje tekst op een verpakking. Een volwassenen tevens ook niet! Het is niet zo men massaal is gestopt met roken sinds er waarschuwingen op de pakjes staan.

Dus om terug te komen op mijn eerste bericht. Ouders moeten voor hun kinderen zorgen en niet naar andere (in dit geval: producenten) gaan wijzen.

[Reactie gewijzigd door Mit-46 op 23 juli 2024 03:43]

[bbc]

Dat maakt deel uit van de opvoeding dan. Op een bepaald moment hebben de ouders wel geen gezag meer over je. Ik heb nooit 18u per dag gespeeld, maar als je een uur of 5 - 6 per dag speelt voor een werkmens kan je ook al van een verslaving spreken, met het risico dat het erger wordt en je er uiteindelijk je werk door verliest.

Als je alleen woont kan je een game verslaving vrij goed verstoppen voor je omgeving, behalve voor je werkgever, indien je werk eronder gaat lijden. Van jezelf vind je altijd dat je de dingen goed onder controle hebt, maar je hebt wel een punt dat een waarschuwing van een uitgever of zo niet echt een effect zal hebben. Voor de meeste mensen is er trouwens geen probleem. Sommigen kunnen een probleem ontwikkelen, maar dat kan hen ook overkomen met andere aktiviteiten.

[dmjdebruin]

Ik vraag me af hoeveel van de mensen die roepen dat de ouders meer moeten doen, zelf ouder zijn van een tiener. Toen ik zelf tiener was, kon mijn moeder nog zo hard roepen dat ik maar x uur achter de pc mocht zitten en dat ik hem moest delen met mijn broertje en zusje, maar dat was al elke dag een strijd.

Tegenwoordig heeft ieder gezinslid een Eigen pc op hun Eigen kamer waarbij je niets hoeft te delen en waarbij het toezicht van nature een stuk minder is. Zijn het niet offline games dat mensen spelen, maar online waarbij zelf een 30er als ik niet midden in een spannende online game gestoord wil worden door mijn vriendin die gezellig langs komt, omdat je minimaal 30 minuten ongestoord moet gamen, omdat je anders de game verliest tegen het andere team. Laat staan dat ik als tiener door mijn moeder geroepen werd om te eten, of erger gewoon te stoppen om maar iets anders te gaan doen.

Als die verplichtingen vanuit de games een stuk minder worden en daarmee de sociale druk zou dit heel veel schelen qua aandacht aan andere dingen om me heen. Want als ik 5min afk ben binnen games of eerder stop dan wordt je gerapporteerd of krijg je minder buit.

Nu game ik maar 1 uur per dag, dus is het geen probleem. Nog genoeg andere leuke dingen in mijn leven. Maar als tiener zag ik dat anders. Stomme school, vriendjes gamen ook en hobbies waren net iets minder leuk.

[Reactie gewijzigd door dmjdebruin op 23 juli 2024 03:43]

[Cronax]

De oplossing is simpel, tijdsmanagement, maar dit vereist communicatie waar niet iedereen altijd de moeite voor wil doen. Als je als kind van je moeder te horen krijgt dat het eten om 17:00u klaar is dan is het niet handig als je om 16:45 een multiplayer game start die minstens 30 minuten gaat duren, dat ga je natuurlijk nooit redden. Andersom zijn veel ouders vaak ook niet bereid om op die manier duidelijk met hun kind te communiceren maar eisen ze dat iets "nu" gedaan wordt om welke reden dan ooit. Dit geeft aan beide kanten wrijving, duidelijk communiceren kost misschien even wat meer moeite maar geeft wel een betere situatie voor iedereen.

[Flight77]

Uiteraard hebben meerdere partijen verantwoordelijkheid, maar net als je van een casino mag vragen of ze gokverslaafden willen ontmoedigen elke dag terug te komen, mag je ook best vragen aan makers van games om rekening te houden met gamesverslaafden.

Of het in dit geval terecht is, is de vraag. De sociale druk is geen game-mechanic die van de makers komt, maar komt juist van de spelers. Als er bijvoorbeeld bonussen zouden zijn voor het spelen van lange sessies (+50% XP bij een sessie van meer dan 8 uur achter elkaar) dan zou je wel van een bezwaarlijk iets kunnen spreken.

Er zijn trouwens ook wel maatregelen te bedenken die het voor spelers actief ontmoedigt om lang achter elkaar te spelen (-50% XP na meer dan 4 uur spelen). Alleen druist dat wellicht in tegen het doel van een games maker om zoveel mogelijk spelers te werven en geld te verdienen met het spel.

[Anoniem: 382378]

Ouders in mijn ogen altijd verantwoordelijk voor kind zijn gedrag, socialiteit, normen en waarden, etc etc. Ik zou graag willen dat mijn ouders mij fatsoenlijk deden opvoeden en niet dat als ik van mijn ma niks mocht, het van mijn pa wel zou mogen. Duidelijke afspraken etc zijn wel handig. Wil niet zeggen dat ik nu broken ben ofso, maar ik heb wel een omweg moeten nemen om
in te zien hoe belangrijk school is, en dat gezonde voeding ook goed is. Daarbij komt ook nog een hele hoop kijken. Als het zo'n perfect gezin zou zijn, waarom zit het kind dan 18 uur per dag op de computer, misschien ligt het probleem niet bij het kind, of uberhaupt de game.

[Zenety]

Sociale druk om te blijven spelen? Kan iemand mij dit uitleggen? Niemand legt ook maar enige druk op jou om te blijven spelen lijkt me? De enige reden waarom ik mij verplicht voel om te spelen is omdat je er ieder maand voor moet betalen.

Ik ben ook behoorlijk verslaafd geweest aan WoW, (misschien nog steeds wel een beetje) maar een sociale druk snap ik niet helemaal.

[Slickk]

Als je World of Warcraft een beetje enthousiast speelt, kom je al snel leuke mensen tegen om samen in een guild te zitten. Als je vervolgens langer speelt, ga je samen met mensen uit die guild raids doen, waarbij je met 20 man (of vroeger 40) tegelijk monsters aan het verslaan bent. En ja, net als je een uur bezig bent, belt een vriend uit de 'echte' wereld op om iets te gaan doen samen. Tsja, vanuit je guild heb je de sociale druk om niet zomaar eruit te stappen, omdat je anders een slechte reputatie opbouwt bij je guildvrienden.

Ik heb alleen tot de eerste uitbreiding van WoW gespeeld, maar in de originele WoW was een UBRS van 2~2,5 uur lang vrij normaal. Dus stoppen zit er niet zomaar in, je kunt de game niet zomaar op pauze zetten. Vergelijk het met Call of Duty; daarvan weet je dat na 15 minuten een potje is afgelopen, bij WoW werkt dat gewoon anders.

En dan heb ik het nog niet eens over de sociale druk vanuit je guild om bepaalde armor/wapens te halen, zodat je sterk genoeg bent om bepaalde bosses te verslaan. WoW zit gewoon uitstekend in elkaar wat betreft de tijd/moeite die je erin steekt en de beloningen die je daarvoor ontvangt. Als de echte wereld zo duidelijk was qua moeite/beloning-verhouding, waren bv. veel scholieren wel gemotiveerder aan het leren

[Anoniem: 382378]

Ja maar als jij met je moeder in de stad bent, om voor haar wat te kopen voor haar verjaardag, en een maat belt jou op om te vragen of je komt chillen, moet je dan ook hem afzeggen door sociale druk? Het feit dat je niet altijd naar iets zou kunnen komen wil niet zeggen dat je verslaafd bent, ook als je meerdere malen voor datgeen afzegt o.i.d.

Het feit dat je je "game-matties" niet in de steek wil laten, ligt ook bij jezelf. Dat is hetzelfde als dat je met vrienden buiten bent en zegt; hey, neem ook een teug van dit jointje man! En dan ga je meeroken omdat je niet een loser wil zijn. Dat is dan ook sociale druk?

Ben je eigenlijk geen meeloper als je niet gewoon tegen je guildies kon zeggen dat je er geen zin meer in had, of was je bang dat je uit de guild werdt gegooit? En ook al was dat het geval, wat boeit het?

[Wakoz]

Als iemand zijn complete wereld zich afspeelt in een spel als WoW, als ze bijv. 16+ uur per dag spelen, als alles wat ze doen te maken heeft met dat ene spel dan wil je absoluut niet uit de groep gezet worden. Want wat moet je dan? Jij wil niet de reden zijn dat een raid wordt afgelast en in dat je vervolgens in dat spel een slechte en onbetrouwbare reputatie krijgt.

Vervolgens doe je maar mee, ongeacht je er zin in hebt of niet om er maar bij te blijven. Dit brengt dus zeker wel een vrij zware sociale druk met zich mee. Dan kun je als buitenstaander wel roepen dat degene in kwestie een loser is of dat hij gewoon moet doen waar die zin in heeft en ermee stoppen, maar hij wil koste wat het kost zijn reputatie hoog houden binnen zijn spelwereld.

[Slickk]

Naar mijn idee zit er een grens tussen een keer wat afzeggen of altijd je vrienden afzeggen omdat je graag WoW speelt. Ik zeg niet dat ik dat doe, maar het is wel een vorm van sociale druk die zich vormt vanuit WoW omdat het een heel sociaal spel is. Mensen verwachten van elkaar dat ze regelmatig spelen, omdat je dan een band kweekt en tegelijk beter wordt in het spel en samen doelen kunt bereiken.

Het is zeker leuk om te spelen en is voor mij het spel waar ik het meest plezier uit heb gehaald, alleen sommige mensen kunnen er niet mee omgaan en verwaarlozen hun echte leven.

Wanneer iemand 'verslaafd' is, is dan weer een andere discussie, maar dat er wel degelijk sociale druk is vanuit het spel omdat het een MMO is, is zeker.

Je bent helemaal geen meeloper. Je moet het zien als een voetbalwedstrijd; als je geen zin hebt, stap je toch ook niet halverwege van het veld? Dat wordt gewoonweg niet geaccepteerd. Als je wel blijft spelen, ben je toch ook geen 'meeloper' in de negatieve zin van het woord?

[Anoniem: 382378]

"Je bent helemaal geen meeloper. Je moet het zien als een voetbalwedstrijd; als je geen zin hebt, stap je toch ook niet halverwege van het veld? Dat wordt gewoonweg niet geaccepteerd. Als je wel blijft spelen, ben je toch ook geen 'meeloper' in de negatieve zin van het woord?"

In jou situatie niet nee, maar als het iedere week bij iedere wedstrijd het geval is, wtf doe je dan nog bij die club? Ik heb het op het moment niet over 1x tje iets afzeggen, maar constant.

"Het is zeker leuk om te spelen en is voor mij het spel waar ik het meest plezier uit heb gehaald, alleen sommige mensen kunnen er niet mee omgaan en verwaarlozen hun echte leven."

Dat is waar, maar zijn hun dan perse gameverslaafd? of misschien wel totaal niet gemotiveerd om iets te doen met hun leven. Zijn ze dom? Of in welk hokje zullen we ze plaatsen? Om eerlijk te zijn ga ik ook liever gamen dan naar school, maar ik snap ondertussen wel dat je zonder opleiding nergens komt. Ik speelde Maplestory wel 8 uur per dag in de zomervakantie, dagelijks, maar dat wil niet zeggen dat ik verslaafd ben aan die game, ik had niets beters te doen, het was zomer vakantie. Ik had ook met mijn vrienden buiten jointjes kunnen gaan roken, maarja, tis maar wat je wil he. Verder is het in theorie al onmogelijk om een kind 18 uur per dag te laten gamen, gezien er een leerplicht is, etc etc. Er had al lang actie ondernomen kunnen worden. En dan hebben we het nog niet eens over de ouders

[FreezeXJ]

Enig idee hoe lang een potje Risk duurt? Ook daar stap je er niet zomaar uit. Het verschil met WoW is dat het analoog is, maar verder?

ps, ja het is beroerd als je met 10+ man iets plant en er haken er een paar af. Real life is meestal wel een geaccepteerde reden, maar soms moet je gewoon zelf plannen. Net zoals dat je een avondje stappen plant.

[-Moondust-]

Je kan in een virtuele wereld veel sneller resultaten halen dan in de echte wereld. Dat maakt virtuele werelden ook zo aantrekkelijk.

[Cronax]

Niet alleen sneller, vooral ook meetbaar. Als je naar de sportschool gaat duurt het redelijk lang voor je echt merkt dat je sterker bent geworden en er anders uitziet, maar bij een game zie je gelijk wanneer je iets hebt bereikt, je hebt namelijk weer een kill, een goudstuk, een level, een item, of wat het ook is in dat spel. Voor mensen die onzeker zijn is dat een stuk comfortabeler dan de 'echte' wereld.

Daar is in mijn ogen niets mis mee, alleen moet je maat kunnen houden, en bij sommige mensen is de aard van het beestje nu eenmaal dat ze dat niet kunnen, of spelen er andere factoren mee waardoor ze zich liever verschuilen achter iets wat 'simpel', duidelijk en meetbaar is.

[Anoniem: 382378]

Ze bedoelen dat je alleen online gaat om sociaal contact te hebben, Niet iedereen heeft vrienden in real life, en gaan daarom alleen wow spelen omdat hun "vrienden" het spelen.
Kan moeilijk stoppen met een game als dat je enigste contact is met je vrienden/buitenwereld.
Naast school uiteraard, waar men wss te gesloten/introverd is, om zich toe te voegen aan een groep.

[FreezeXJ]

Ah, maar als je alleen digitale vrienden hebt, die alleen je vrienden zijn omdat je speelt, zou ik toch eens gaan bedenken of je uberhaupt wel vrienden hebt...

[Anoniem: 382378]

Dat is precies het probleem. Men heeft geen vrienden, omdat ze gepest zijn geworden of w/e, introverd, autisme of w/e. En vind waardering in deze games, omdat je een avatar hebt ipv je eigen lichaam+hoofd. De waardering die men krijgt, is verslavend, als je in hun situatie zou zitten. Ik merk genoeg op mijn opleiding dat er enkele gamers in de klas zitten die zich helemaal afsluiten van de groep, liegen om aardig gevonden te worden, allemaal lulverhalen die die niet kan naleven of bewijzen etc etc. Sociale druk is een beetje brede term, ik zelf zou groepsdruk gebruiken. Either way, ik ben het met je eens

[Alexji]

Echt niet? Ik had het vaak genoeg al gezien zo rond 22:30, maar als iedereen nog "een paar tries" wil, zit je zo nog een paar uur langer aangezien je liever niet wil dat 24 (of vroeger 39) anderen dankzij jou teleurgesteld worden. Vooral als je een cruciale rol had (vroeger dwarf priest met als enige fear ward etc)

[Reactie gewijzigd door Alexji op 23 juli 2024 03:43]

[Zenety]

Zo heb ik er inderdaad nog niet naar gekeken, ben nooit een actieve PvE speler geweest. Ken wel mensen die inderdaad per se op een bepaalde avond online moeten zijn en daarvoor alles ook laten gaan.

Thanks

[boomr]

Sorry hoor, maar nee leren zeggen is niet zo'n kunst! Mijn vriendin kan het heel goed! zegt zo'n beetje elke avond nee!

Ik begrijp wat je bedoeld, maar tegen de tijd dat jij tot 2 uur s'nachts zit te gamen omdat je bang bent anderen teleur te stellen zul je toch echt eens moeten gaan nadenken over je eigen prioriteiten!

[Alexji]

Oh, daar ben ik het mee eens hoor! Maar dit gaat juist om jongeren (in de puberteit) en daar zijn dat soort vaardigheden nou juist nog niet zo ver ontwikkeld. Al doende leert men (ik begin er ook niet meer aan).

[dartbord]

Ik kan je dat wel uitleggen ja. Zal niet AL te veel in detail gaan, maar heb het op de 1e rang mee kunnen maken met een vriend van mij.

Hij zat in een guild, volgens mij mensen uit Amerika.
Ze waren allemaal top lvl, top tier raiding gear, first on realm al dat soort onzin.
Hij was de tank van de groep en goed in wat hij deed, vandaar dat ze op hem konden bouwen en van hem afhankelijk waren.
Helaas was het, mede wegens dit hoge niveau, al een tijdje zo dat hij andere taken negeerde. School / werk etc kwamen op de allerlaatste plaats, want hij moest raiden 's nachts.

Na dit een tijdje te hebben volgehouden ging hij steeds dieper en dieper de problemen in, wegens zijn game verslaving. Zijn baan was hij kwijt, zijn vriendin was bij hem weg... Hij werd door zijn ouders wakker geschud (ze hadden hem uiteraard al veel eerder/vaker aangesproken op zijn gedrag), 'als je nu niet stopt, kunnen we je niet langer (financieel) ondersteunen'.

Op dat moment ging er een lichtje bij hem branden. Hij MOEST stoppen, anders zou het hem misschien wel zijn opleiding/woning kosten! Hij gaf het aan bij de guild, hij vond het enorm jammer, maar moest om persoonlijke redenen afhaken. Eerst dachten ze dat het een grapje was, maar toen hij vertelde dat het serieus was... de hele guild was meteen in rep en roer. Hij kreeg de engste ziektes en nare dingen naar zijn hoofd gesmeten, ja zelfs doodsbedreigingen heb ik gezien in e-mails....

GELUKKIG is hij sterk geweest en hierdoor was hij alleen maar zekerder van zijn zaak om te stoppen. Met zo een stelletje mafkezen wilde hij niet (meer) gamen.

[Anoniem: 427188]

Gebeurt al eerder in een guild op hoog niveau denk ik.
Een stel onontwikkelde tieners waarschijnlijk. Ik kan je met zekerheid zeggen dat niet iedereen op WoW zo zal reageren. Ik heb zelf een guild gehad en stopte een half jaar geleden met spelen nadat het wat saai werd qua content. (iedere dag een uur daily quests doen was niets voor mij) en de mensen in de guild reageerden er heel anders op. Ik zocht samen met hen naar een oplossing ter vervanging van mij en 7/9 mensen zijn samen in een nieuwe guild gestapt. Ik heb regelmatig nog steeds contact met enkelen ervan op skype.

[dartbord]

Een stel onontwikkelde tieners waarschijnlijk.

Vind ik een oneerlijke aanname. Er zijn ook zat volwassenen die WOW niet met mate kunnen spelen en in de problemen komen.

Anyway, ik heb het zelf ook jarenlang on/off gespeeld. Soms vond ik het weer erg leuk om te doen, mede omdat er bekenden speelden. Dan deed ik het weer een paar maandjes en was het leuk om te doen. Daarna was ik weer een jaartje gestopt, omdat ik me ermee verveelde. Later pakte ik het weer op, omdat elke keer als ik er wat over las mijn handen begonnen te jeuken.

Het mooie van WOW vind ik, dat er zo on-ge-lo-fe-lijk veel (leuke) dingen te doen en zien zijn in de game. Er is eigenlijk wel voor ieder wat wils.

[Cronax]

Dit heeft niets met WoW te maken, het zou evengoed een voetbalvereniging geweest kunnen zijn, daar heb ik al vergelijkbare dingen gehoord. Of het nu tieners waren of niet, het zijn sowieso geen gezonde ontwikkelde mensen als ze jou gaan opleggen om iets te doen waar je geen zin meer in hebt.

[dartbord]

Dat er soortgelijke gevallen bekend zijn, heeft het niets met WOW te maken? Vind ik een vreemde gedachtegang.

Dit specifieke geval had toch juist alles met WOW te maken?

Of lees ik je reactie dan verkeerd?

[Cronax]

Wat ik wil zeggen is dat WoW in het genoemde geval niet de hoofdoorzaak is, een groep mensen heeft samen afgesproken om iets te doen en omdat de groepsleden mentaal niet helemaal in orde zijn reageren ze compleet gestoord zodra een lid van de groep hen wil verlaten. Of de groep nu heeft afgesproken om WoW te spelen, te voetballen, of truien te breien is niet belangrijk, de activiteit zelf is wel de directe aanleiding maar niet de oorzaak.

[dartbord]

Ah op die manier. True!

[Anoniem: 427188]

Vind ik van niet, als je goed zou lezen zag je dat ik het had over het feit dat men doodsbedreigingen stuurde en dergelijke. Niet over het al dan niet verslaafd zijn. Welke ontwikkelde volwassen persoon gaat nu dreigen om zo iets?

[dartbord]

Ik heb het goed gelezen, blijkbaar verschillen onze meningen alsnog.

Ben namelijk zelf alsnog van mening dat ook volwassenen (in leeftijd volwassen, maar klaarblijkelijk niet in gedrag) dit soort gedrag kunnen vertonen. Denk bijv. aan mensen met minderwaardigheidsgevoel? verlatingsangst? (durf ik het te zeggen?) Autisme? etc, als dan ineens een tank bij hun guild weg gaat en ze daardoor niet meer de routine aan kunnen houden die ze altijd deden....of waardoor de groep misschien uit elkaar breekt....

[Reactie gewijzigd door dartbord op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 427188]

ik zeg niet voor niets waarschijnlijk De gevallen die jij opnoemt zijn uitzonderingen die niet zo vaak zullen voorkomen volgens mij.
Nu ja, doodsbedreigingen voor een lid dat een guild verlaat... zoiets zal zowiezo al niet veel voorkomen hoor.

[Psycho_Mantis]

Als je clan verwacht dat jij vanavond gaat spelen met hun, dan is er toch wel sprake van sociale druk?
Een verslaafde zal dan gewoon spelen en zal misschien niet zien dat er meer in de wereld gebeurd dan alleen dat spel.

[Anoniem: 382378]

Als jij die clan joined dan weet je van te voren dat ze je op wars zullen verwachten. Als jij met die clan afspraken maakt om de komen bij wars, dan zorg je ook dat je daar bent, anders kan je direct weer vertrekken als het een fatsoenlijke clan is. Je krijgt ook optijd aangegeven of je daar moet zijn en hoelaat. Je hebt het dus zelf in de hand, als jij dan voor welke reden dan ook, voor de war kiest, ben je dan automatisch gameverslaafd?

Men heeft prioriteiten dat is zeker waar, maar op het moment dat iemand een keuze moet maken tussen 2 acties, dan kan het hem weinig schelen wat jij vind, hij zal kiezen voor het geen dat hij vind dat het waard is om zijn tijd aan te besteden. Als jij het daar niet mee eens bent, is hij dan gameverslaafd? Omdat het geen waarvoor hij kiest, toevallig een game zou zijn

[Zenety]

Als je World of Warcraft een beetje enthousiast speelt, kom je al snel leuke mensen tegen om samen in een guild te zitten.

Als je raids doe met een guild en je de enige tank/healer ben, als jij niet mee zou gaan kan dat betekenen dat de raid word afgelast. In dit geval zou je dus 9 man in de steek laten (in geval van 10m) en dit kunnen mensen als sociale druk ondervinden.

Als je clan verwacht dat jij vanavond gaat spelen met hun, dan is er toch wel sprake van sociale druk?
Een verslaafde zal dan gewoon spelen en zal misschien niet zien dat er meer in de wereld gebeurd dan alleen dat spel.

Ook de reden dat ik geen PvE meer speel. Kost veel te veel tijd. Eens in de zoveel tijd een arena of battleground is net zo leuk, en kost gewoon veel minder tijd.
En inderdaad zijn er heel veel mensen die vast zitten aan de guild tijden wanneer ze gaan raiden, en willen die mensen dan ook niet teleurstellen. Gaat voor mij veel te ver

[Scale]

Als je raids doe met een guild en je de enige tank/healer ben, als jij niet mee zou gaan kan dat betekenen dat de raid word afgelast. In dit geval zou je dus 9 man in de steek laten (in geval van 10m) en dit kunnen mensen als sociale druk ondervinden.

[mesm90]

Ik verwacht dat het gaat om afspraken in de game, vaste tijden voor een raid, ben je er niet de heeft dit consequenties van je clan oid, zoiets denk ik.

[simen]

Ik heb dit net hierboven gepost, maar het is ook een antwoord op jouw vraag:

Ik was de main tank voor een raid groep. Ik was het spel al heel lang zat en bleef maar iedere avond inloggen omdat ik de rest van de raid groep niet teleur wilde stellen. Dit terwijl ik eigenlijk geen tijd had en slaap aan het inleveren was, waardoor ik op werk/studie helemaal gaar was.

Bij andere spellen kun je gewoon stoppen en is er niks aan de hand. Bij een vaste raid groep worden je vrienden "gestraft" als jij niet op komt dagen.

[FreezeXJ]

Hmmm als jij niet opduikt dan kunnen ze je helemaal niks. En anders loop je naar een andere groep, easy as that. Of... je hecht teveel aan de mening van mensen die amper je vrienden te noemen zijn..

[Cronax]

Natuurlijk kunnen ze je niets, maar je hebt een bepaalde verantwoordelijkheid op je genomen toen je de afspraak maakte om op die tijd samen iets te gaan doen, of dit nu in het 'echte' leven is of in een spelletje. Niet op komen dagen en dan ook nog eens niets laten weten is in het echte leven ook 'not done', waarom zou het in een game wel ineens moeten kunnen? Omdat je de mensen niet in het echt kent? Of wil je zeggen dat je dat in het echte leven ook normaal vind?

[simen]

Als je bij een voetbalclub zit en er word verwacht dat je op komt dagen voor training, oefenwedstrijden etc. zijn die clubleden dan ook "amper je vrienden te noemen"?

Natuurlijk was ik niet schriftelijk verbonden of verplicht om te komen opdagen. En mijn raid groep zou echt geen kwaad woord over me zeggen als ik aankondigde dat ik ermee zou gaan stoppen. Het zou alleen een grote teleurstelling zijn omdat ik niet makkelijk te vervangen was. Ik deed het omdat ik daadwerkelijk om die mensen gaf. In de guild zaten zowel RL vrienden als mensen waar ik over tijd aan gehecht ben geraakt - en sommigen van die mensen spreek ik nog steeds.

[dudee]

En wanneer ik veel lees of veel met Lego speel heb ik geen "verslaving"..

[simen]

Wanneer je een avondje geen zin hebt om met Lego te spelen is er niks aan de hand. Als je niet voor een WoW raid komt opdagen kan het voor 9 of 24 man afgeblazen worden voor de hele avond.

Dat was bij mij in ieder geval zo omdat ik de main tank was voor een raid groep. Ik was het spel al heel lang zat en bleef maar iedere avond inloggen omdat ik de rest van de raid groep niet teleur wilde stellen. Dit terwijl ik eigenlijk geen tijd had en slaap aan het inleveren was, waardoor ik op werk/studie helemaal gaar was.

Ik snap het argument dus wel. Maar WoW komt en gaat in vlagen, waar Nicotine of Alcohol alleen maar erger word als je er niks aan doet. Dus in die zin is het niet te vergelijken.

[Rannasha]

Wanneer je een avondje geen zin hebt om met Lego te spelen is er niks aan de hand. Als je niet voor een WoW raid komt opdagen kan het voor 9 of 24 man afgeblazen worden voor de hele avond.

WoW (zeker als raider) moet dan ook niet worden vergeleken met Lego. Maar eerder met voetbal of een andere teamsport. Als je als belangrijke speler opeens niet komt opdagen voor je wedstrijd, dan laat je ook je team in de steek. Dit is niet anders bij de plaatselijke voetbalclub dan het in WoW.

Het verschil is dat voetbal en andere sporten sociaal geaccepteerd zijn en gaming dat niet is. Het feit dat een guild best een net zo hechte sociale cohesie kan hebben als een sportclub wordt even voor het gemak genegeerd.

Uiteraard is het voor zovel WoW als de lokale sportclub van belang dat ze niet 100% afhankelijk zijn van bepaalde cruciale spelers. Bij de voetbalclub is dat vaak al het geval, maar in WoW guilds kan het nog wel eens zijn dat er geen reserve is voor de main tank of de raid leader. Dat is een organisatorisch probleem van de guild, niet een probleem van het spel.

[Hoppa!]

Het verschil is natuurlijk niet gelegen in het wel-of-niet sociaal geaccepteerd zijn van lid zijn van een sportclub enerzijds en een WoW-guild anderzijds. Het gaat om de tijdsinvestering. Op het moment dat jij vindt dat je elke avond tot diep in de nacht MOET voetballen (om wat voor reden dan ook) dan is dat net zo'n groot probleem, ongeacht of dat jij wel of niet lid bent van een sportvereniging.

Heel makkelijk om het op die manier te vergelijken, maar het zijn gewoon twee totaal verschillende dingen. Ik ben me heel bewust van verslavingen en weet mezelf daar, mede door een stuk opleiding en praktijkervaring, redelijk tegen te wapenen. Maar mijn Clash of Clans gebruik begint langzaam aan ook uit de klauwen te lopen. Het is een hele dunne lijn tussen enthousiast meespelen met je clan, of het gevoel hebben dat je er altijd moet zijn. Zeker voor mensen in de puberleeftijd is die grens nog niet te trekken, omdat zij nog druk op zoek zijn naar hun rol in de maatschappij, het beoordelen van bij- en hoofdzaken etc. etc. Allemaal aspecten die pubers (en volwassenen met puberaal gedrag) extra vatbaar maken voor sociale verslaving.

[_Peter2_]

Op zich ben ik het met je eens, maar een voetbalwedstrijd is over het algemeen 1x in de week voor 2x 45 minuten. Daar komt dan nog 1 of 2x in de de week trainen bij van zo'n anderhalf uur (wellicht 3x).

In WoW kunnen harcdore guilds die bezig zijn met progressions vaak 3x in de week bezig zijn met raids van enkele uren. En dan zijn er nog de zaken omheen die gedaan "moeten" worden, zoals gold en/of mats verzamelen. Professions etc.

[xTmPizzaMan]

Het ligt er maar aan wat je instelling is. Als je niet komt opdagen omdat je wat anders te doen hebt is het toch geen probleem? Het ligt er maar net aan hoe je er mee om gaat. Niemand is onmisbaar in een spel, dat is alleen wat mensen denken. Zelfs voor een tank zijn 300 andere tanks te vinden . Je kan eventueel samenwerken met een andere groep?

Ik ben zelf leider van een 300+ spelers guild uit Guild Wars 2. Ik log zelf 2 keer per week in om te spelen. Ik ervaar heel soms sociale druk van mensen die mij er op wijzen dat ik vaker in moet loggen. Als iemand mij daarop aanspreekt vertel ik ze dat ik zelf bepaal hoe ik mijn guild moet regelen en als ze het er niet mee eens zijn kunnen ze altijd nog de guild verlaten. Uiteindelijk bepaal je zelf hoe vaak je wilt spelen en wat je wilt doen.

[Gertjuhjan]

Ik zie mij hierin helemaal terug. Ik ben toen Cold Turkey gestopt. En sindsdien kort terug geweest maar nooit meer die hard als eerder.

Zelf zie ik het niet als verslaving, terwijl mijn vriendin juist weer vond van wel. Maar dan heeft mijn vriendin bijvoorbeeld een televisie verslaving met miljoenen mensen naast haar.

Ik legde het altijd zo uit. Iedereen heeft zijn hobbies en zijn of haar sociale verplichtingen die er bij horen. Als je voetbalt of een andere teamsport doet, wordt er ook van je verwacht aanwezig te zijn op bepaalde momenten. Je kiest zelf de club uit waarbij je gaat hobbyen en je kiest dus zelf ook uit of je bij de het team gaat dat casual hun hobby uitvoert(Bij hockey het bierteam bijvoorbeeld met 1 training in de week) of je gaat voor kwaliteit en dan betekend dat je meerdere malen per week geacht aanwezig te zijn.

[Kevinp]

Precies, wanneer je 3x in de week voetbalt is het allemaal "goed". En is er niks aan de hand. Ik ken voldoende mensen die van een weekend weg op zondag zorgen dat ze weer om 13:00 op het voetbalveld kunnen staan omdat ze moeten spelen. Dat is net zo erg, maar zolang het met "echte" mensen is vind iedereen het goed, wanneer het "virtueel echte" mensen zijn is het verslaving.

Alles wat je met meer mensen doet geeft sociale druk, beïnvloed je normale leven. De vraag is of je dat erg vind.

Een huwelijk wat kapot gaat door WoW komt door verandering in het normale patroon. Dat had net zo goed met voetbal of een andere sport kunnen gebeuren alleen omdat dat vaak al gespeeld werd ten tijde van het begin van de relatie wordt dat als normaal gezien.

[Hoppa!]

Wat een kansloze vergelijking. Iemand die 3x in de week WoW speelt is een totaal andere doelgroep als de mensen waar het in dit artikel over gaat. Iemand die 3x in de week 1:30 tot 2:00 uur WoW speelt zal door niemand als verslaafd worden aangemerkt. Daarentegen, wanneer jij 6x in de week tot diep in de nacht gaat voetballen....Ja, dan denk ik dat dat ook een probleem is.

En of iets wel/niet geaccepteerd wordt is volledig afhankelijk van je omgeving.

Als mijn vrienden hun weekend eerder afblazen omdat hij om 13:00 op het veld wil staan bij Achterhoekse Boys 5 in de 6e klasse reserve, dan vind ik dat net zo achterlijk als wanneer een WoW-speler dat zou doen. Aan de andere kant, als die WoW-speler tot de top van de wereld behoort met zijn guild, dan is het weer een ander verhaal, net als wanneer iemand die hoofdklasse voetbalt eerder naar huis wil..

[Kevinp]

Door jou vervolg reactie blijkt dat ik precies gezegd heb hoe het is.

Mensen zien gamen sneller als een verslaving dan bv IRL voetballen oid. Echter wanneer is het "trainen" om bij te top te horen. En wanneer is het gewoon te veel.

Ik denk dat iedereen dat voor zichzelf uit moet maken. En het is eigenlijk alleen achteraf te bepalen.

[Hoppa!]

Ik denk dat jij mijn reactie dan niet helemaal snapt dan. Want ik geef net aan dat het exact hetzelfde is en dat het vooral gaat om tijdsbesteding in deze vergelijking.

Het gaat in dit artikel over verslaving. Iemand die lid is van een voetbalclub op bescheiden niveau is daar hooguit 3x in de week mee bezig. Niets mis mee, en er is ook niets mis met 3x in de week 1,5 uur gamen.

Maar we hebben het over verslaving. En als je tot diep in de nacht, elke nacht, ergens mee bezig bent dan is dat obsessief en dus een verslaving. En als dat voetbal is dan is dat net zo min geaccepteerd als wanneer dat WoW is.

[Vayra]

Als mijn vrienden hun weekend eerder afblazen omdat hij om 13:00 op het veld wil staan bij Achterhoekse Boys 5 in de 6e klasse reserve, dan vind ik dat net zo achterlijk als wanneer een WoW-speler dat zou doen. Aan de andere kant, als die WoW-speler tot de top van de wereld behoort met zijn guild, dan is het weer een ander verhaal, net als wanneer iemand die hoofdklasse voetbalt eerder naar huis wil..

Ok. Dit is wel een beetje een kip-ei vergelijking. Denk eens aan topsport. Zijn die verslaafd? Natuurlijk wel. Verslaafd aan sport, maar vooral verslaafd aan winnen. Net zoals de top-gitarist, de top-drummer en alles wat top is, denk aan de 'king of pop', mensen zijn van de extremen. De grijze muizen onder ons gaan NOOIT ergens in uitblinken omdat zij al gauw vinden van zichzelf dat ze te extreem worden. De top-gamer zal nooit zijn niveau bereiken als hij niet in extreme mate ermee bezig is, net zoals een topatleet alleen op niveau kan blijven als ie blijft trainen.

Verslaving is juist datgene dat de mens nodig heeft om ergens in te excelleren, en het is essentieel om verslaafd te zijn aan datgene waarin je wil uitblinken. Anders ga je het nooit volhouden.

Wie zijn wij om voor anderen te bepalen wat zij (in minder of meer extreme mate) belangrijk vinden? Misschien zijn we met ons waardeoordeel wel bezig om hun levensverhaal naar de kloten te helpen.

[Reactie gewijzigd door Vayra op 23 juli 2024 03:43]

[REDSD]

Die sociale druk om te blijven spelen kan je ook bij een voetbal hebben natuurlijk, het feit dat je mensen die je kent niet te teleur wil stellen, betekent niet dat het je verslaving stimuleert.

Jij zou spelen om ze niet te teleur te stellen, een verslaafde maakt het niet uit, die wilt gewoon spelen ook al is de rest offline.

[Kurai Hoshi]

Maar een potje voetbal is na twee keer drie kwartier voorbij, douchen en aan het bier, er zijn maar weinig mensen die onder sociale druk 18 uur per dag voetballen. Twee tot drie uurtjes op de zondag ochtend een verplichting hebben met sociale druk van je teamgenoten is dus echt wel wat anders dan een game verslaving. De social druk maakt het moeilijker om te stoppen.

[REDSD]

ja je hebt helemaal gelijk, en dat is mijn punt. Sociale druk wordt gezien als de boosdoener van een verslaving, terwijl dat juist onzin is.
Het moment dat jij sociale druk voelt om te gamen ben je bijna zeker niet verslaafd, want als je die druk voelt, wil je eigenlijk niet gamen, maar voel je een morele verplichting.

Of het nu een guild of voetbal club is, die sociale druk kan overal het zelfde zijn, net zoals het dilemma om wel of niet te stoppen.

[dio22]

Er zijn ook (bijna) geen mensen die onder sociale druk 18 uur gamen. De top 'hardcore' guilds doen dit niet eens, en als ze al in de buurt komen is het maar voor een korte periode, want in die periode is alle content al verslagen. Zoals eerder gezegd door meerdere mensen, degene die spelen onder sociale druk zijn (vaak) niet de verslaafde groep. Het zijn de mensen die zichzelf verliezen in het spel, mensen die weglopen van andere problemen in het dageljikse leven. De meeste mensen hebben dan ook geen 18 uur per dag vrij, die hebben problemen met school of het vinden van werk. Die analyse is toch niet zo moeilijk te maken..

[Yi-Long]

Wanneer je een game zat begint te worden, of je hebt er minder tijd voor, kun je dat niet communiceren naar je teamgenoten zodat ze daar rekening mee kunnen houden, bijvoorbeeld door een andere 'main tank' toe te laten of te trainen?

Daar zit toch ook gewoon een eigen verantwoordelijkheid, net als bij andere situaties in het leven waarbij anderen wellicht iets van je verwachten?

[biggydeen2]

Ik snap je punt heel goed, echter komt daar een stukje persoonlijkheid bij kijken. Die personen kijken alleen naar je digitale prestaties, wie je in het echt bent boeit eigenlijk niet zoveel op dat moment. Het is een kwestie van nee leren zeggen, net zoals in het echte leven.

Beetje hetzelfde als dat je vrienden vragen of je mee op stap wilt maar je hebt echt totaal geen zin maar je gaat toch maar mee. Dan sta je een paar uur als een zak hooi in de discotheek en ben je blij als je in bed ligt ( of je zuipt je helemaal de tering en heb je volgende dag een ruk dag)

[Darkstar]

Je kan perfect andere verslavingen hebben, maar hier gaat het specifiek om sociale druk wat er voor kan zorgen dat de verslaving nog veel ergere proporties kan aannemen dan wanneer deze druk er niet zou zijn.

[FreezeXJ]

Ah, zullen we school, disco en andere 'normale' dingen dan ook het stempel 'verslaving' geven? De sociale druk om mee te doen is gigantisch, van alle kanten (de meeste ouders hebben kritiek op hun gamende kinderen), het kost je uren per dag, en over het nut ervan kunnen we nog wel een discussie hebben...

In dit geval is gamen onwenselijk want het kost tijd en levert geen maatschappelijke status op. Daar zit hem dan ook het probleem, als het sociaal wenselijk is om te gamen is het opeens geen verslaving meer.

[mrdemc]

Het een sluit het ander natuurlijk niet uit. Ik heb het idee dat je nu een probleem dat daadwerkelijk bestaat probeert de bagatelliseren. Het gaat niet om sociaal wenselijk of onwenselijk. Het gaat erom dat iemand z'n tijd zoveel besteed aan gamen dat het z'n eigen veiligheid en/of gezondheid schaad of kan schaden.
Deze mensen melden zichzelf ook vaak aan. Ze erkennen het probleem net als hun omgeving. School is over het algemeen genomen geen verslaving maar een verplichting. Mocht iemand verslaafd zijn aan naar school gaan, dan is dat heel iets anders en zal er wel degelijk tegen kunnen worden opgetreden. Ik zou zeggen, zoek het woord verslaving op en ga een keer langs bij een verslavingskliniek om daar een kijkje te nemen. Het is echt geen goed leven wat je hebt met een verslaving...

[Benjamin-]

Echter kan ik vanuit ervaring spreken dat de meeste jongens worden opgenomen met angsstoornissen. Ik vind het hele woord "gameverslaving" dan ook overbodig.

Veel verslavingen komen voort uit emoties waar de persoon niet mee kan omgaan. of dit nou door depressie, angst of wat dan ook komt, maakt niet uit, maar het ontstaat altijd uit een emotie waarover ze geen controle hebben.
Bij drugs bijvoorbeeld is er op een gegeven moment een waarneembare verslaving, namelijk de fysieke reactie en niemand kan dit stuk ontkennen. Daarnaast verliest de gebruiker zich ook in de drugs door de diverse effecten dat dit met zich meebrengt. Toch wanneer je zo'n iemand van de drugs af wilt helpen, dan moet je gaan zoeken naar de oorzaak, immers was dat de motivatie om aan de verslaving te beginnen en is de (gedeeltelijke) reden om er mee door te gaan.

Als we nu naar zo'n zogenaamde gameverslaafde kijken, dan is er geen fysieke verslaving. Ik zeg hier niet mee dat het niets met je lichaam doet, immers is het welbekende dopamine verhaal een feit, echter is de motivatie om deze games te blijven spelen, niet die van een verslaafde, maar die van de onderliggende reden. Want ja, net als met de drugs proberen zij zich in iets te verliezen, op het moment dat ze stoppen met de game, blijft gewoon de persoon over die niet gehinderd wordt door allerlei effecten van drugs die het systeem verlaten.
En ja dan blijft over het algemeen een jongen met angststoornissen over, een jongen die om wat voor reden dan ook, niet durft zich in de wijde wereld te begeven, die zich wilt verschuilen achter een ander persoon.

Dit betekent niet dat het niet relevant voor de behandeling is om te weten op wat voor manier ze vluchten, maar het idee dat de game schuldig is aan de verslaving, is gewoon onzin, het is puur een middel, een middel die eigenlijk geen hindernis is voor de behandeling, dit kan je van drugs namelijk niet zeggen, daar moet iemand detoxen.

De gedachte dat een spel zoals WoW minder verslavend moet worden gemaakt, vind ik dan ook onzin, naja het zou goed zijn in de zin dat het spel er beter op zou worden (al verwacht ik niet dat dit hun doel is ), want het vluchtgedrag help je hier niet mee, die blijft bestaan.
Dus ja, geen verslaving, wel angst en depressieve klachten. De 'verslaving' is puur een middel om die klachten te onderdrukken en is ook geen hindernis wanneer aan die klachten worden gewerkt.

[Anoniem: 399807]

Ik onderschrijf alles wat je zegt: een hoogst intelligent geschreven stuk waaruit inzicht blijkt in deze materie.

Ik wil toevoegen dat vooral het punt van de dubbele diagnose, zogezegd, volkomen juist is. Mensen raken verslaafd aan zaken vanuit een onderliggend, niet gezien probleem.

Verslaving aan games vind ik een discutabele term. Ik vind dat verslavingszorg niet neutraal is een deze zaak, immers, er is marktwerking in de zorg. En dus zijn dergelijke klinieken gebaat bij meer vormen van verslaving. Voor elke verslaving kunnen zij declareren. Op dezelfde manier heeft een paraplu fabrikant belang bij klimaatverandering, die er in ons land voor zal zorgen dat het vaker regent.

Iemand anders merkte nog op dat verslaving cultuur gebonden is, dat als iets sociaal geacepteerd wordt, bijvoorbeeld 18 uur per dag lezen, we zo iemand intelligent en leergierig noemen, niet verslaafd.

Een verslaving kent een strakke definitie. Net als een diagnose uit de DSM-IV. Je kunt alleen een psychiatrische diagnose krijgen als de symptomen zo sterk van invloed zijn op je functioneren, op sociaal en relationeel gebied o.a., dat ze ondermijnd werken.

Het probleem hier is niet de verslaving maar de peer pressure. He moet normaal zijn om iemand te laten gaan uit het spel.

Dit is een kwestie van hoe we onze kids leren omgaan met druk. Als we dat doen, is er geen probleem.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 399807 op 23 juli 2024 03:43]

[Benjamin-]

Bedankt voor het compliment!

Eens dat organisaties zelf erg 'gemotiveerd' zijn om hierin mee te gaan, erg jammer natuurlijk, want buiten dat het onnodige kosten met zich meebrengt, denk ik dat veel mensen hierdoor het verkeerde beeld krijgen van gamen, waaronder de zogenaamde verslaafde zelf. Zelf heb ik het ook wel gehoord van jongeren die zeiden dat ze zoveel aan het gamen waren omdat ze verslaafd waren, waarop ik dan simpel reageerde "Zijn die games werkelijk de reden waarom je de hele dag aan het gamen ben", ze zeggen dan vaak weinig en lopen weer weg, maar als je er later op terugkomt dan wilt er weleens een echt antwoord uitkomen.
Door het een verslaving te noemen, doe je het dus ook legitimeren.

Het sociaal geaccepteerde is inderdaad ook een belangrijk punt, gamen wordt natuurlijk door veel mensen als negatief bestempeld, terwijl inderdaad iets als lezen vaak als positief bestempeld wordt. Ouders maken zich daar vaak ook pas veel te laat druk over, die denken jarenlang: "oh wat kan mijn kind toch heerlijk de hele dag lezen", totdat er een dag komt dat zij zich realiseren dat hun kinderen geen vrienden hebben.

Maargoed ik heb wel meer problemen met hoe er met AS II wordt omgegaan, ja veel punten zijn hier heel terecht in, maar soms heb ik het gevoel dat we teveel met labels bezig zijn, dan gewoon met het probleem zelf.

[curumir]

Lezen is fundamenteel anders dan een game als WoW. Een boek is per definitie eindig, Wow is er op ontworpen om je zo lang mogelijk bezig te houden.
Wat je zegt over verslaving en onderliggende oorzaken geldt voor elke verslaving, de meesten beginnen niet met Alcohol, Tabak en andere drugs voordat ze een probleem hebben. Natuurlijk zijn er een aantal zwaar (lichamelijk) verslavende producten waar je makkelijker verslaafd aan raakt, maar er zijn genoeg verslavingen waar mentale en sociale druk minsten even belangrijk zijn. Net als bij b.v. Wow.

Waar het verschil zit in met name abonnement-games en andere games is het design waar men specifieke mechanieken bedenkt om de (zwakkere) gamer aan zich te binden. Zowel de sociale druk (raids, gear) als het grinden zijn daarop bedacht. Game makers mogen best op hun verantwoordelijkheid gewezen worden, ondanks dat de hoofd-verantwoording natuurlijk ligt bij de ouders/opvoeders.

[Benjamin-]

Mijn punt is nou juist dat het vanuit de psychiatrie niet om het product gaat (tenzij deze lichamelijk verslavend zijn), maar om de reden waarom ze het product in zulke maten gebruikt.

Een boek mag dan wel eindigen, maar als jij de hele dag vlucht in boeken, dan blijft dus de vraag hetzelfde.

Het klopt zeker dat WoW is ontworpen om mensen zich zolang mogelijk te binden aan zich, immers willen zij dat jij hun spel blijven spelen zodat jij maar blijft betalen. Dit is met boeken natuurlijk niet te doen, daar kunnen ze immers de moeilijkheidsgraad niet verhogen om mensen extra lang door te laten gaan om te grinden voor items.
Dus de manier waarop je WoW speelt heeft zeker invloed op welk product je gebruikt om te vluchten, maar niet of je gaat vluchten.

Kijk is naar van die situaties waarbij er wordt gezegd dat WoW een huwelijk heeft kapot gemaakt, waarom is dat? Waarom zou een man zoveel tijd in WoW spelen als hij dol op zijn vrouw is en daar graag tijd mee doorbrengt? Antwoord is omdat hij niet meer dol op zijn vrouw is. Of wat als een vrouw de hele avond maar aan het lezen is en als je iets tegen haar zegt dat ze zegt: "ik ben aan het lezen".
Waarom pakken ze het niet anders aan? Angst, angst om het gesprek aan te gaan, angst om de relatie te verliezen (ook al loopt die niet goed), angst om gekwetst te worden en ga zo maar door.
Het niet communiceren met elkaar, heeft gewoon zoveel met angst te maken.

Als ik kijk naar de jongens die de hele dag gamen, dan zijn ze angstig om de buitenwereld in te gaan, om te gaan werken, om aan verwachtingen van andere te voldoen, om kritiek te krijgen, om te falen enz enz. Angst werkt verlammend en tja vind je dan gamen leuk, dan is dat zeker een optie, vind je lezen leuk, dan doe je dat. Maar ook de hele dag TV kijken wordt veel gedaan, zolang je maar niet aan je eigen leven hoeft te denken.

[curumir]

Het grote verschil blijft 'm zitten in de mate van. Daar stap je iets te makkelijk overheen. In een verslavingsdefinitie zit altijd een factor die kijkt hoe iemand ondanks de verslaving in de maatschappij functioneert.

Iemand die veel boeken leest zal best eens een paar avonden door een nieuw boek heen lezen en de volgende dag brak zijn. Iemand die net de nieuwe serie XYZ heeft gedownload zal best eens in een weekend die hele serie doorworstelen, maar geen van deze is een vergelijkbare time-sink als (in dit geval) WoW. Door de manier waarop WoW ontworpen is, kun je elke avond blijven spelen.
Die vrouw die aan het lezen is, zal bijna per definitie niet elke avond willen lezen met dezelfde intentie, en zal ook het boek neer kunnen leggen terwijl iemand in een raid dat niet (makkelijk) kan.

Natuurlijk spelen al die andere dingen ook mee, maar het is veel te kort door de bocht om alleen die andere zaken de schuld te geven. Je gaat ook niet in op m'n vergelijk met bv alcohol dat ook duidelijk een doel heeft om te ontsnappen aan je verstikkende werkelijkheid. Dat maakt het toch ook niet minder verslavend?

Je hebt ook gelijk dat de aanpak van die verslaving niet alleen een zaak is van een aanpak van de game, maar ook van achterliggende problemen. Net zoals dat bij bv alcohol gedaan wordt. Tegelijkertijd is het wel goed om te erkennen dat games voor bepaalde mensen een uitlaatklep is die kan leiden tot een vorm van verslaving, en dat WoW een voorbeeld is van een game die gemaakt is om dat type mensen aan zich te binden. (Los van het feit dat er natuurlijk ook een heleboel mensen heel onschuldig een boel plezier hebben van deze game, net als bij alcohol).

[Cronax]

Iemand die echt 'verslaafd' is zal wanneer het eerste boek uit is gelijk een volgend boek gaan zoeken. Hetzelfde geld voor series. Zoals al werd aangedragen door anderen gaat het hier niet om de game, de game is simpelweg een makkelijke manier om je te verschuilen, de game geeft met haar mechanics nog een makkelijk excuus ook: je kan net doen alsof je niet KAN stoppen omdat je iets 'moet' afmaken of omdat er andere mensen op je rekenen. De elementen die het spel zogenaamd verslavend maken zijn ook de elementen die het spel de moeite waard maken om te spelen en vormen voor iemand met een goede geestelijke gezondheid geen enkel gevaar.

Voor heel veel activiteiten in het leven geldt dat je best halverwege kan stoppen maar dat dit niet echt wenselijk is. Als je daar niet mee om kunt gaan omdat je mentaal niet zo sterk in je schoenen staat is dat niet de schuld van de activiteiten, dan moet je als persoon geholpen worden.

Als je er niet mee te maken hebt dan is het lastig om voor te stellen maar iemand die verslaafd is aan een game of aan gamen in het algemeen, is niet opeens genezen als hij of zij niet meer kan gamen. Dit soort mensen gaat vanzelf een andere verslaving zoeken, maakt niet uit wat.

Het effect zullen veel mensen herkennen van de middelbare school, als je voor een toets moest leren was het ineens veel makkelijker om allerlei interessante dingen te vinden die maar één ding gemeen hadden: het was iets anders dan leren voor de toets.
De ene persoon staat dan sterk genoeg in zijn of haar schoenen om op dat moment 'nee' te zeggen en toch voor de toets te gaan leren, de ander gaat steeds maar weer meer dingen zoeken om maar niet te hoeven leren. Ditzelfde gedrag zet zich dus bij een gameverslaving voort: ze gaan gamen zodat ze iets niet hoeven te doen of iets niet onder ogen hoeven te zien.

TL;DR: Zeggen dat een gameverslaving door de games komt is hetzelfde als zeggen dat snoepjes niet meer lekker mogen worden gemaakt, als je teveel snoept ligt dat niet aan het snoep maar aan jou.

[Reactie gewijzigd door Cronax op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 399807]

Verslaving is een raar ding. Mijn definitie is wat anders dan die van de psychiatrie.

Een verslaving is een investering van energie in een bepaald patroon.

Alle gedrag is uiteindelijk geworteld in energie, omdat wij mensen voor ons zelfbewustzijn energie gebruiken. Immers, als je niet eet en drinkt, ga je dood. Dood is een gebrek aan energie eigenlijk. Daarom meet men op een moment ook geen hersenactiviteit meer, dat zijn gewoon bio-elektrische impulsen, energie dus.

Dus al je denken is een gebruik van energie. En alles dat je doet is een gebruik van energie, dus iets wat je heel vaak doet, om welke reden dan ook, vormt een patroon. Hoe meer je investeert in dat gedrag, hoe meer het verankerd raakt. Als een rivier die een geul uitslijt die zo diep wordt dat de rivier er zelf in gevangen zit.

Dit heeft uiteindelijk te maken met op welke manier je door het leven stroomt. Er is een goede manier om te zijn in de wereld en dat is flexibiliteit. Je moet niet te gehecht raken aan objecten, gevoelens, trauma's, concepten, noem maar op. Wie gehecht raakt sluit zijn energie op in patronen van denken en doen en dan houd je maar weinig over voor nieuwe zaken.

Verslaving is herhalend gedrag, de energie zit vast in het gedrag, maar de energie is de basis. Wie aldoor herhaalt wat ie doet, is niet flexibel en mensen die dat niet zijn krijgen problemen. Er is immers geen ruimte, geen energie meer voor nieuwe dingen. En dat is waar de definitie de lading krijgt, dat het je sociaal leven belemmert.

Als je uit gaat van mijn definitie, dan is verslaving een structuur die van toepassing kan zijn op alle gedrag. Maar het is dus nooit verbonden of gebonden aan willekeurig wat, drugs, games, lezen, wat dan ook.

Als iemand iets heel veel doet, het dwangmatige aspect is de bedding van de rivier, diep en ingesleten, het momentum van de stroom van energie dus, dan is het zaak de rivier te verleggen. Als de reden een trauma is, een emotioneel probleem, een onzekerheid of psychische stoornis, dan is dat op zichzelf een rivier van energie die onjuist stroomt. Die rivier heeft een zijtak, de verslaving aan een alcohol of een spel. Als je de eerste rivier beter laat stromen, waardoor het individu over het trauma heen komt etc. dan droogt de zijrivier op.

Je kunt een mens zien als een spel, waarin je 100 energie punten hebt die je kunt gebruiken.

De meeste mensen leggen dit allemaal vast in allerlei vormen van repetitief gedrag. Ik denk dat mensen al gauw 90% van al hun beschikbare totaal vastleggen. Ze hebben werk, hobbies, bepaalde denkpatronen waar ze niet vanaf wijken, gedrag, lichaamshoudingen en maniertjes. Dat is allemaal vastgelegde energie. En als je dus 10% over hebt en een van de gedragingen of denkwijzen vergroot zich tot een verslaving, dan is er geen buffer of marge meer. En dat is het punt waar je sociale elven er aan gaat.

18 uur per dag een ding doen gaat ten koste van andere energie investeringen. Bijvoorbeeld eten. Men verwaarloost zichzelf. Geen tijd is eigenlijk, ik heb geen energie surplus meer om even op te staan omdat al mijn energie in het gamen zit.

Een mens in de wereld moet zorgen dat zo veel mogelijk van zijn energie niet verankerd raakt in patronen, of dat nu ideeën zijn of gedragingen en allerlei schema's in het denken.

Iemand die bijvoorbeeld 50% energie vast legt in zijn eigenaardigheden kan met de rest van alles doen. Nieuwe hobby, sport, andere baan zoeken. Zulke mensen komen met steeds nieuwe dingen en je hebt bewondering voor het feit dat ze dat kunnen: 'Waar haal je al die energie vandaan om dat allemaal te doen?' Dat is omdat ze als ze er iets bij nemen en die energie investeren, ze ergens anders helemaal mee stoppen.

'The Force' moet stromen.

[blspjnl]

Het doet me denken aan work-aholics...het is inderdaad gewoon het (tijdelijk) ontvluchten van de realiteit.

[Benjamin-]

Daar zie je inderdaad ook veel van die angsten terugkomen. Ze laten in films altijd zo'n typisch plaatje zien, de man die 16 uur per dag werkt, thuis komt in een super straks huis, want ja niemand leeft er in en dan vooral nog wat oppervlakkige dingen in het leven doen en dan weer werken. Al is het plaatje wel wat verdraaid natuurlijk, want ze gebruiken over het algemene knappe mannen, terwijl die over het algemeen minder snel in zulke situaties komen.

Bij dit soort dingen moet ik altijd aan dit plaatje denken. Want daar gaat het vaak ook om, wat je gewend ben, wat veilig voelt, ondanks dat het je gelukkig maakt, is dat waar je vaak in blijft.
Dit geldt natuurlijk voor iedereen, we doen allemaal dingen niet omdat we bang zijn tot wat het zal leiden, en gelukkig maar, want als je een gezin hebt en je zegt je goed betaalde baan op om je passie voor schilderen te volgen, dan zal de bank ook moeilijk doen over je hypotheek, maar je moet altijd zorgen dat je er niet door verstijft raakt, dat je in beweging blijft en dat je nieuwe uitdagingen aangaat.

Inzicht in jezelf is dan heel belangrijk, wat dus ook belangrijk is bij deze jongens, want ook al duurt het even voordat je door al hun onzin redenen kan doorprikken, uiteindelijk kom je bij de reden waarom ze de hele dag gamen.

[koelpasta]

"Mijn punt is nou juist dat het vanuit de psychiatrie niet om het product gaat (tenzij deze lichamelijk verslavend zijn), maar om de reden waarom ze het product in zulke maten gebruikt."

Wist je dat sommige gamebedrijven onderzoek doen naar hoe je mensen het best verslaafd kunt krijgen?
Ik weet dus niet of het helemaal terecht is om je alleen op de 'gebruikers' te richten...

[Benjamin-]

Het woord verslaafd is hier incorrect, al weet ik dat dit vaak zo wordt gebruikt. Bedrijven zijn inderdaad altijd op zoek naar manieren hoe ze jou zolang en zovaak mogelijk laten spelen, hoe jij steeds maar meer wilt hebben. Het onbereikbare doel dus die steeds opschuift omdat je steeds beter en meer wilt.

Maar wat ik al ergens eerder heb gezegd, is het effect hiervan vooral dat jij dit spel blijft spelen ipv andere spellen of bepaalde andere activiteiten, maar wanneer mensen bijvoorbeeld sociale contacten gaat mijden om verder hun spelletje te spelen, dan is het niet het spel die dat veroorzaakt, maar dan komen er andere emoties om de hoek kijken. Gamen is dan ook niets meer dan een product waar zij zich achter schuilen en MMO's lenen zich daar perfect voor om alles met 1 game te doen. Maar zonder dat doen ze dat net zo makkelijk met diverse andere games.

[loki504]

maar waarom is wow dan alleen maar meer en meer casual geworden ten opzichten van vanilla? teven zijn er bijna geen mmo's meer die niet casual gespeeld kan worden. tuurlijk kan iedere mmo hardcore gespeeld worden. maar dat geld voor alles.

[Anoniem: 399807]

Lezen is inderdaad anders. Maar het argument dat het boek eindig is weerhield mij er niet van om In de Ban van de Ring tenminste 7 keer te lezen (ben de tel kwijt) waaronder een keer in het Engels.

Als verslaving als kenmerk o.a. een patroon is van herhaling in gedrag, dan zal het herlezen van boeken ook zo gezien kunnen worden. Maar als ik vertel dat ik Tokien meerdere keren las dan is de reactie daarop eigenlijk altijd positief: 'ja het is echt een fantastisch boek, heerlijk hé? Om het nog eens te lezen?'

Je opmerking over WOW is terecht. Deze games zijn ontwikkelt met als doel je door te laten gaan. Ik heb zelf Runes of Magic gespeeld en het viel me op dat werkelijk elk aspect een ontwerp beslissing is om je aan het spel te binden. Ik hoed dat denk ik niet toe te lichten.

Ik denk wel dat sociale druk niet het belangrijkste is als je zoekt naar oorzaken. Het grijpt diep in je psyche en je neurochemie. De quests, de beloning, de neurotransmitters die je een goed gevoel geven. Deze games zitten constant te prutsen met je interne beloningssysteem. En al die quests worden opgedeeld in delen, zodat je constant wel iets bereikt, soms met crafting, soms met een instance, soms met een deel van een langer storyline afronden.

Het is een constante barrage van 'kijk hier! Wat een mooi item! En kijk daar! Een makkelijke quest! En hier, doe dit even, de belonging is heel mooi!' Alsof je een kind bent in een eindeloze droom waarin je de held bent en altijd succesvol bent. Alsof de duivel met je speelt met verleiding. :-)

Hoe lang heb ik niet in ROM gezeten starend naar het scherm, soms in ongeloof maar altijd analyserend. En uiteindelijk irriteerde me de overduidelijke manipulatie zo erg dat ik er mee gestopt ben.

De vraag is in welke mate spel ontwikkelaars verantwoordelijk zijn of kunnen worden gehouden. Hoewel elke commerciële organisatie ook een bepaalde mate van maatschappelijke verantwoordelijkheid heeft, is het moeilijk een grens te vinden waarover je dan niet mag gaan. In spel termen, hoe beperk je het grinden, de constante manipulatie van de neurochemie en de diepere psychische redenen waarom mensen het zo nodig hebben een held te zijn in het leven en de game de enige mogelijkheid is waar dat kan?

Vragen we ook aan Axe om te stoppen mannen te verleiden tot een aankoop omdat de suggestie is dat als je deze after shave gebruikt je veel seks krijgt? Waar is hun verantwoordelijkheid wanneer mannen aldoor Axe gaan gebruiken maar de vrouwen komen niet?

In MMO's blijf je doorgaan omdat er altijd een wortel voor je hangt en dus de kar blijft trekken. De hoop op seks kan een reden zijn om Axe te wijzen op het feit dat hun product verslavend is: men blijft het opspuiten in de hoop op beloning.

[Aetje]

Het probleem hier is niet de verslaving maar de peer pressure. He moet normaal zijn om iemand te laten gaan uit het spel.

Zeg dat maar n's tegen een voetbalvader wanneer z'n zoon na 30 minuten spelen ineens geen zin meer heeft. Peer pressure heb je in alle vormen van competitie. Het enige verschil met deze games is dat het samenspel niet fysiek op dezelfde locatie is (muv lanparties of course).

Het is een nieuwe omgaansvorm van de huidige generatie, mogelijk gemaakt door virtuele werelden en een wereldwijd communicatienetwerk met one-to-many connectiemogelijkheden. Natuurlijk zijn er mensen die in zo'n wereld proberen te ontsnappen omdat het eigen leven zo k#t is, maar dat maakt het vereisen van het compleet doen van een "raid" nog niet een grens overschrijden. Alle teamgebaseerde sporten hebben die grens immers al overschreden.

[xtrmx]

Het probleem hier is niet de verslaving maar de peer pressure. Het moet normaal zijn om iemand te laten gaan uit het spel.

Maar moet dit wel? Ik bedoel als je een guild joined om 4 dagen per week te raiden, en deze guild zoals gewoonlijk is 80% (Of in mijn tijd in vanilla wow, vrijwel 100%) attendance verwacht, dan hou je je hieraan om je wordt vervangen.

Het is hetzelfde als je op voetbal zou gaan en keer op keer niet komt opdagen voor de wedstrijd of training, of hem een aantal keer na 45mins spelen naar huis peert. Dit wordt een paar keer toegstaan maar na verloop van tijd zal je ook daar eruit worden getrapt, wat gewoon zeer normaal is.

Doet me denken aan mijn vader die vroeger altijd dacht dat ik direct kon stoppen zodra ik dat zou willen, midden in een raid... ik denk niet dat hij dit ooit van me heeft gevraagd halverwege een voetbalwedstijd van me. Bij veel dingen moet je nou eenmaal rekening houden met anderen waarmee je speelt/werkt. Bij games is dit op een of andere manier nog niet 'gewoon' voor menigeen.

[Reactie gewijzigd door xtrmx op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 384752]

Heel erg mooi gezegd! Volkomen mee eens!

Offtopic: toevallig iets met social studies gedaan?

[Poops_McGhee]

Een gameverslaving kan voor zeer nadelige andere gevolgen zorgen. Men denkt vaak alleen maar aan de tijd die mensen besteden aan het spelen en het dwangmatig moeten spelen van de game, om negatieve invloeden in het leven te ontduiken of compenseren.
Echter, het gaat niet perse om het spelen alleen, maar ook om je acties buiten het spelen om. Bij een gameverslaafde zijn die activiteiten nihil.
Er zijn gevallen bekend dat spelers gezinnen hebben verwaarloosd, huisdieren hebben laten creperen en zelfs kinderen niet anders hebben behandeld dan hun huisdieren, om maar continue te kunnen blijven spelen.
Of de verslaving aan WoW toe te schrijven is, zeer twijfelachtig. WoW geeft wel de gelegenheid om een bepaalde verslaving te onderhouden. Het is een game met een hoog beloningsfactor. Er is veel te verzamelen en veel om mee te pronken. Daarmee krijgt de speler een bepaalde waardering die ze in het echte leven waarschijnlijk missen.
WoW geeft ook heel erg goed gelegenheid om de speler te laten pronken. Het heeft sociale hangplekken waar je de hele dag kunt rondhangen en socializen.
Ik kan me niet voorstellend dat WoW perse gemaakt is om mensen verslaafd te krijgen. Uiteraard is er een financiële missie, maar het doel is niet om mensen verslaafd te maken. Dat veel verslavingsgevoelige mensen aan hun trekken kunnen komen in de game is wat anders. Ook is bij lange na niet elke WoW speler daadwerkelijk verslaafd aan de game. Veel mensen vinden het gewoon leuk om regelmatig te doen en kunnen prima zonder.
Het is de mens die verslaafd raakt, niet een game die verslaafd maakt.
De oorzaak van een verslaving ligt zelden tot nooit in het middel waaraan men verslaafd geraakt is.

De sociale druk, zoals vermeld in het artikel, herken ik als WoW speler in ieder geval niet. Ondanks dat je een spelkarakter hebt aangemaakt en doorgaans speelt, je bent nog steeds zo anoniem als het maar kan. Geen mens die je spelkarakter zal onthouden, in case je een groep vroegtijdig verlaat. Maar het kan natuurlijk voorkomen dat spelers hun echte sociale wereld geheel vervangen door de virtuele sociale wereld. Dan heb je een ander probleem dan een gameverslaving. En met dat andere probleem in combinatie met de compenserende factor, ontstaan weer andere problemen die zeker niet onderschat mogen worden. Mensen die niet meer zelf hun dag kunnen indelen, mensen die in diepe leegtes vallen als ze WoW niet kunnen spelen, mensen die geen contacten meer kunnen maken met echte mensen om zich heen, mensen die buiten de realiteit leven en geen normaal sociaal gedrag meer kunnen vertonen of het belang er niet van inzien.
Dat is vergelijkbaar met sommige andere verslavingen. En ook zeer verslaafde WoW spelers zouden wel eens moeten detoxen van gamen.
In mijn opinie is het middel zeker een hindernis wanneer er aan een gameverslaving moet worden gewerkt. Net zoals bij elke andere verslaving speelt de factor dwang een grote rol. Verslaafden gebruiken dwangmatig en houden de drang om het middel te gebruiken heel lang bij zich. Of het nu om drugs of alcohol gaat, of om sex of games.

[Benjamin-]

Precies wat jij zegt, die verwaarlozing van jezelf en andere, is nou juist de reden waarom je dit niet op een spel kan afschuiven. Dit is namelijk inherent aan mensen die angstig en depressief zijn. Het spel is een product die mensen die uitvlucht geven, echter waar je bij een verslaving, eerst de verslaving onder handen moeten nemen (geloof me, een goed gesprek met iemand die staat te stuiteren is er niet), is dat hier niet het geval, hier ga je direct naar het probleem. De zogenaamde gameverslaving is niets meer dan een vluchtmiddel en tijdopvulling.

Spellenmakers kijken altijd naar manieren om mensen zoveel mogelijk hun spel te laten spelen, denk naast de standaard dingen ook aan daily missies, first win of the day bonussen e.d., dit zorgt ervoor dat jij voor een ander spel kiest dan je werkelijk zou willen. Echter als iemand daardoor niet naar zijn werk/school gaat, afspraken afzegt met vrienden enz, dan is de game daar nooit schuldig aan.
Tenminste niet in die zin dat een specifiek product daar schuldig aan is, er is natuurlijk een argument te maken voor als we een wereld zouden hebben waar al deze uitvluchten niet bestonden. Maarja dan gaan we dieper de psychologie in en naar een 'realiteit' die voor ons toch niet geldt.

Verder leg je de link met andere verslavingen, maar waarom leg je ze met de verslaving? Ja iemand die staat te stuiteren van de pillen zal niet snel wezenlijk contact kunnen maken met een ander, maar stel nu is de vraag waarom ze die pillen slikken? Het antwoord is dan toch simpel?

Ik heb hier een keer met een client overgesproken, er was toen aangekondigd dat clienten een eigen bijdrage moesten betalen aan hun behandeling, Bouman GGZ (verslavingszorg) heeft toen gezegd dat zij deze eigen bijdrage zouden vergoeden, dit met de gedachte dat ze bang waren (en terecht) dat clienten niet meer voor hulp zouden komen als ze eerst moesten betalen. Deze client vond dit onzin want hij moest wel betalen en waarom zouden die junkies die dat hunzelf allemaal hebben aangedaan dit wel vergoed krijgen. Dus ik aan die client gevraagd, maar waarom denk je dat ze verslaafd zijn. En met een paar van die vragen begrijp hij dat hun beginsituatie hetzelfde was als die van hemzelf en medeclienten.

Dus ja totdat iemand moet detoxen van het gamen, dan vind ik het woord gameverslaving een niet relevante term.
En over voor de duidelijkheid, detox is een fysiek iets, dat betekent natuurlijk niet dat het mentaal niets met je doet, want dat doet het zeker, maar het gaat toch echt om het lichamelijke. Terwijl een zogenaamde gameverslaafde hun uitvlucht mist, oftewel het psychische. En ja dat is dus de angst.

[Poops_McGhee]

Je bestempelt het probleem nogal protocolair, naar mijn mening. Als je inderdaad meer ervaring met dergelijke zaken hebt, dan zal je nimmer stellen dat antwoorden simpel zijn. Je kunt een vrij makkelijke diagnose stellen dat er iets is waardoor een verslaafde zijn toevlucht zoekt in een middel dat hem voldoening geeft, maar dat mag overduidelijk zijn. Mensen raken niet redeloos verslaafd. De werkelijke toedracht is nimmer zo simpel en de remedie al helemaal niet. Je hebt het over angst en depressiviteit. Ik denk dat je dan nog een hoop factoren mist, of teveel factoren onjuist of te gemakkelijk bestempeld als angst.
En ook bij gamers kan, na het stoppen met gamen, een drop in dopamine voorkomen, waardoor ze fysiek een aantal vergelijkbare verschijnselen kunnen krijgen als bijvoorbeed drugs/alcohol/nicotine/caffeine verslaafden. Dan heb je het wel over extreme gevallen, maar ook bij de minder extremen kunnen dergelijke symptomen wel degelijk aanwezig zijn.

[Benjamin-]

Ik stel hier geen makkelijke diagnose en er kunnen 100 en 1 redenen zijn voor iemand om zoveel te gaan gamen, echter blijf je wel op dezelfde punten terugkomen.
Waarom ik angst noem, is omdat angst gigantisch is, wij ervaren bijna altijd angst, de reden waarom wij de deur opslot draaien is door angst.

Mijn punt was dan ook dat het door emoties komt, ben jij verslaafd aan heroine, dan heeft dit fysiek altijd een effect op je, gebruik je dan heeft het effect, gebruik je het niet dan heeft het een effect. Wil je stoppen, dan kan je dus eerst afkicken. Gedeeltelijk gebruik is ook geen optie (al kunnen we nog discussieren over het gebruik van methadon)
Dus wil je het onderliggende probleem oplossen, dan moet je eerst de verslaving oplossen.

Bij zogenaamde gameverslavingen is dat niet het geval, je zet de behandeling gewoon in op het probleem en dat is niet de verslaving, maar de reden waarom.

Je mag dit een makkelijk manier van denken vinden, maar dit is toch echt hoe het werkt. Maar geloof me dat maakt het nog niet makkelijk om te verhelpen, maar zolang je de behandeling opstart om te denken dat het gamen het probleem is, dat je dat moet gaan behandelen, dan help zo'n jongen nooit verder, ook al zou het lukken om hem van het gamen te houden, dan gaat hij de hele dag tv kijken enz. Dat is dan ook waarom ze speciale klinieken hebben waar er niets is en waar ze een strict dagprogramma hebben, niet alleen om ze te stoppen met gamen, maar gewoon om ze keihard te forceren om wat te gaan doen.

[Mothyl]

Je zegt zelf dat bij gameverslaafden WoW het middel is dat ze gebruiken rondom hun probleem dat ze proberen te onderdrukken. Ik ben er dan ook helemaal mee eens dat men zich moet richten op het probleem, en dat wordt volgens mij ook altijd gedaan, maar wanneer men het middel aanpast dat deze mensen gebruiken dan kan dat ook al helpen rondom het probleem, wat natuurlijk heel mooi zou zijn.

En bij WoW, zoals het artikel ook zegt, is het middel zo gemaakt dat men ook niet makkelijk kan stoppen met het gebruiken van het middel vanwege bijvoorbeeld die sociale drukken, dus wanneer zo'n persoon bedenkt dat hij minder zou moeten spelen, kan zoiets hem wel in een houtgreep houden, en dat is dus waar gekeken naar kan worden of ze daar in iets kunnen verbeteren dat die sociale druk minder wordt. (Ik ken de gameplay zelf niet echt).

[Benjamin-]

Volgens mij betreft het hier een functie dat je mensen kan beoordelen op hun performance, dus verlaat jij je groep te vroeg, dan word je negatief beoordeeld.

Mja ik moet zeggen dat ik hier het nadeel niet zozeer in zie, over het algemeen willen mensen sowieso het potje afmaken en leidt het vervroegd verlaten van de groep tot irritatie bij andere spelers, je zou dus het tegenargument kunnen geven dat deze optie een verbeterde sfeer onder spelers creeert en dat zij beter hun tijd kunnen plannen omdat er een mindere kans van onverwachtse problemen is.

Als we weer terug gaan om de reden waarom mensen proberen te vluchten, dan heeft het verwijderen van deze optie geen invloed.

Wat je wel kan zeggen, is dat mensen soms langer blijven doorspelen dan zij wensen, dat zie je ook in spellen zoals League of Legends waarbij mensen toch wel verplicht zijn om het potje af te maken.
Echter zie ik de correlatie tussen dat en de verslaving niet, de motivaties om door te blijven spelen zijn verschillend.

Zelf speel ik veel League of Legends en heb ik in het verleden ook spellen zoals WoW gespeeld, en ik kan zeggen dat ik altijd bij mezelf denk: "Wil ik dit spel de komende 30-60 minuten spelen?", wil ik dat niet of heb ik er geen tijd voor, dan kies ik nee. Iemand die vlucht denkt hier echt niet over na.

[hackerhater]

Het verlaten van een raid/instance groep is inderdaad heel irritant voor de anderen in de groep. Zeker als diegene de tank of healer is.

Als niemand in de groep die rol over kan nemen zit die groep vast. Ik heb iets van : als je geen 45+ min vrij hebt moet je niet joinen.

[bed76]

De sociale druk is zoals je die zelf afspreekt in een groep waarin je speelt. Dus de meeste clans/guilds spreken af dat "Real life" vóór gaat op het spelen. Dus de verantwoording ligt bij je zelf, als jij bij een guild/clan aansluit die meer verwacht, tja. Dan gaat het verhaal van Benjamin weer op.

Het middel (WoW) is idd gemaakt om spelers bezig te houden, maar spelers willen bezig gehouden worden. En het gata dus om dat 'willen', daar zit het probleem.

[Pure_evil]

Dit!

Ik kom zelf uit een "game-verslaving", tenminste, zo praatte iedereen erover voor ik in opname ging. Wat de psychiater er uiteindelijk van gemaakt heeft was heel wat anders. Het was dan ook geen game-verslaving maar een zware sociale angst en onbestaand zelfbeeld/zelfvertrouwen (meegenomen uit men verleden).
Het ging zover dat ik op een moment zelfs online/anoniem begon te blokkeren. Toen uiteindelijk 11 maand opname, nog anderhalf jaar ambulante therapie en nu jaren later nog steeds dagelijks tegen bepaalde elementen van mezelf moeten vechten.

Verdere details hoeven hier niet, wilde gewoon even bevestigen dat een verslaving (ja, elke verslaving) niet zomaar een verslaving is, het is een vlucht voor iets. Net daar faalt de maatschappij nog. Een verslaving behandelen is onzin, het leert je vooral hoe je de volgende keer kunt vermijden dat het vlug opvalt. Bij een verslaving dient gekoppeld aan een zekere ontwenning eraan ook therapie plaats te vinden om de kern van het probleem te analyseren.

Die ontwenning verschilt natuurlijk nogal per verslaving, bij alcohol/drugs kan dit best wel eens hard zijn voor je lichaam alsook de geest, bij gamen zal dit dan weer hoofdzakelijk geestelijk zijn.

[Reactie gewijzigd door Pure_evil op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 459326]

Heel goed punt. Alles kan verslavend zijn als uitvlucht. Hoeveel mensen zijn niet "verslaafd" aan sport, of eigenlijk de hormonale(emotionele) balans die sport brengt. Ik zeg zelf al jaren de mens is verslaafd aan emoties, en de andere verslaving zijn daar een vorm van. Al dan niet met verdere lichamelijke factoren.

[amatoer]

Meesterlijk verwoord dude

[Darkstar]

Daar ben ik het absoluut niet mee eens.
Bepaalde acties omwille van sociale druk zijn misschien niet altijd juist, maar het is toch nog een wezenlijk verschil.

Ik spreek zelf helaas uit ervaring. Het heeft helemaal niets gescheeld of WoW had mijn persoonlijke leven helemaal om zeep geholpen. Gelukkig ben ik nog net (en dan bedoel ik ook echt nét) op tijd gestopt met WoW.
Dergelijke games zijn niet alleen veel verslavender maar de soort verslaving is ook anders. Het zorgt er voor dat je excessief lang achter de PC blijft zitten, in die mate dat niet alleen je sociale leven maar zelfs je dagdagelijkse leven er onder gaat lijden.
Dit geldt niet alleen voor WoW maar voor zowat alle MMORPG's: je verliest voor een (groot) deel voeling met de realiteit.
Dit geldt uiteraard niet voor alle spelers, maar ik ken persoonlijk mensen waar bv. hun huwelijk op de klippen is gelopen door het spelen van MMO's. Just sayin...

Er wordt hier veel gesproken over schoolgaande jeugd, maar vergeet niet dat dit soort games héél erg veel volwassen spelers heeft, die hun tijd normaal gezien zouden moeten spenderen aan werk / gezin / relatie / ... Voor die mensen zijn de gevolgen vaak veel erger dan voor jongeren die samen met vrienden gamen...

[Reactie gewijzigd door Darkstar op 23 juli 2024 03:43]

[FreezeXJ]

Als casual (nu alleen weekends) speler van een andere MMORPG snap ik je punt, het kan heel snel heel verslavend zijn, maar daarin is het niet anders dan een hoop andere verslavingen, die ook zoveel tijd kunnen consumeren dat de rest van je leven onmogelijk wordt. Er zijn ook mensen die 24/7 op hun mobiel kijken of er iemand op hun vleesboek gereageerd heeft, of wat er gebeurd is op hun favoriete forum. Daar kun je ook amper nog een zinnig gesprek mee voeren, want hun digitale leven gaat voor. Heck, zelfs Minecraft kan dat voor elkaar krijgen (daar heb ik wel resoluut de stekker eruit moeten trekken overigens )

Komt het wederom neer op een kwestie van prioriteiten, als jij je virtuele leven, be it WoW, een forum of een andere tijdvretende hobby, voorrang geeft over je normale leven dan ben je verslaafd. Easy as that.

WoW maakt het makkelijker om de boel maar af te kappen. Raids om middernacht, omdat dan de Amerikanen wakker zijn, het belonen van lang spelen, en inderdaad die sociale druk van je groepsgenoten...

Let wel, als je met een aantal mensen gaat spelen, en er kappen er halverwege een paar, is dat vervelend. Ongeveer net zo irritant als wanneer iemand halverwege Risk, Catan of schaken ermee kapt. Dat men daar druk op zet snap ik dus wel, en dat komt dus weer neer op verantwoordelijkheid. Als je de tijd niet hebt om een hele run tot een goed einde te brengen, begin er dan niet aan. Halverwege gaan miepen dat het te lang duurt is flauw. Da's gebrek aan planning.

[Anoniem: 427188]

Amerikanen spelen op aparte servers waarvoor je een US account moet hebben.

[FreezeXJ]

Dan snap ik echt niet waarom raids rond middernacht moeten plaatsvinden. Als ik even naar GuildWars2 kijk, is het druk tussen 7 en 11 's avonds, maak het 12, maar daarna valt het op onze server (mid-end, veel werkenden, en normale mensen) gewoon stil. Van de 500+ die je 's avonds hebt in PvP (peer pressure everywhere) hou je er misschien 20-50 over. Waarom? Omdat die mensen een leven hebben, en dus op tijd gaan slapen. Ongeacht hoe geniaal je kansen dan zijn om iets te veroveren heeft niemand zijn nachtrust ervoor over.

[efari]

simpel. Na 7 uur zijn de meesten thuis van hun werk/school. tegen 8 uur hebben ze zeker al hun avondeten binnen, na 9 uur komen er nog mensen bij die enkele andere verplichtingen hadden (sportclub/huishoudelijke taken/..) en na 10 uur komen diegene die dan pas hun vrije tijd hebben (voor hobby is't te laat/echteno(o)t(e) slaapt/...)

[Cronax]

Het grootste gedeelte van de raids stopt juist om middernacht of al om 11 uur. Er zijn uitzonderingen waarbij groepen juist rond die tijden beginnen, maar daar spelen dan vooral mensen die een ander leefritme hebben dan de meeste mensen zoals bijvoorbeeld mensen die altijd ochtend- of avonddiensten draaien.

[Anoniem: 330759]

Ik wil wel een kanttekening maken want het lijkt mij dat bij WoW het probleem is dat je jou team 'benadeelt' als je weg valt. Dit is alleen het geval bij Raids die vaak van te voren worden afgesproken om te gaan spelen. Dus wat zou Blizzard hier zelf dan aan moeten doen?

[biggydeen2]

Een verslaving ligt eerder in de persoonlijke aard van de persoon die speelt dan het daadwerkelijke spel. Ik spreek ook uit ervaring, ik heb jaren lang WoW gespeeld (tijdens mijn school periode). Ik speelde al snel minstens 10u+ per dag 7 dagen per week. Er is echter 1 groot verschil, ik heb nooit de voeling met de realiteit verloren zoals jij dat wel hebt ondervonden. Tuurlijk miste ik wel eens een keer een sociale gelegenheid maar ik ben nooit naast mijn schoenen gaan lopen. School heb ik netjes afgerond zonder problemen.

Die laatste groep die je noemt valt volgens mij wel een beetje mee. Er zijn maar weinig mensen in die groep die daadwerkelijk zoveel gamen dan hun prive leven er onder leidt. (groep 45+ met gezin) Als het dan mis gaat, gaat het wel goed mis.

[Darkstar]

Groep 45+ met gezin is nogal kort door de bocht. Er zijn een heel pak meer mensen die een relatie hebben en eventueel een bijhorend gezin. Daar hoef je geen 45 voor te zijn...
De groep 25+ met gezin / relatie is een extreem grote groep in MMO's....

[biggydeen2]

Ben ik niet met je eens, ik ken genoeg stellen tussen de 20-30 met kinderen. Als je een kind hebt, heb je geen eens tijd om te gamen of je moet je kind erg verwaarlozen (of werkloos zijn). Die groep lijkt mij extreem klein.

Ik doelde meer op 45+ waarbij de kinderen al iets ouder zijn en zelf ook meedoen met het gamen. Deze groep hoeft in principe minder tijd te besteden aan het gezin\relatie dan de groep 25+

[Delgul]

Ik heb mensen hun volledige studie zien weggooien door het spelen van stand-alone computer games VOOR dat Internet gangbaar was. Zo'n "verslaving" heeft dus niet perse met het MMO gehalte te maken.

Vaak is het meer een probleem van ruggegraat en opvoeding, ben ik bang, dan iets anders. Het is in ieder geval niet nieuw....

[Hoppa!]

Alle 'normale' dingen kunnen inderdaad ook verslavend zijn. Je kunt ook verslaafd zijn aan stappen, autorijden, schaatsen en zelfs studeren. Het punt van verslavingen is vaak dat ze een gevolg zijn van vluchten. Je vlucht 'ergens in' en dat waar je in vlucht kan een verslaving worden.

Het punt is dat niet elke vluchtplek je even goed 'faciliteert' of vasthoudt. Echter, wanneer er een lichamelijk aspect aan komt (zoals bij drank en drugs) of een sterk sociaal aspect (zoals bij WoW) dan is de kans dat zo'n verslaving een landurig probleem wordt wel groter.

Je sociale wenselijkheidsargument is daarbij onzin. Een verslaving heeft altijd het woordje 'te' in zich. Je doet iets gewoon te veel te vaak of te intensief. Ook wanneer een activiteit wel sociaal wenselijk is kun je daaraan verslaafd raken en kan het (obsessief uitgevoerd) voor problemen zorgen. Studeren is daar een mooi voorbeeld van, maar ik ken ook een praktijkcasus van iemand die verslaafd was aan vrijwilligerswerk. In weze veroorzaakt dat dezelfde problemen als een gameverslaving.

[Reactie gewijzigd door Hoppa! op 23 juli 2024 03:43]

[Andyk125]

Ik ben het helemaal met je eens!

Alleen je noemt het een 'vluchtplek', maar dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op. Het is niet alleen vluchten voor iets.. Het begin van een verslaving is vaak dat mensen zich er beter door gaan voelen, ze voelen zich belangerijk, gelukkiger etc.. Naar mijn mening heeft elk mens een bepaalde verslaving of houvast nodig.. Elke verslaving begint namelijk onschuldig.

Een groot deel van verslaafde mensen, zullen dat met andere zaken ook kunnen hebben. als ze niet drugverslaafd zijn worden ze wel alcoholverslaaft, sex verslaafd, game verslaafd. Natuurlijk is dit een beetje kort door de bocht, maar ik bedoel dat het vaak ook in de aart van de persoon zit. Deze mensen zijn vaak makkelijk te beinvloeden en over te halen om iets te doen.

Game verslaving is inderdaad iets wat aangepakt moet worden, maar daar is de gameindustrie natuurlijk echt niet in geinteresseerd. Laten we eerlijk zijn hoe meer de spellen gespeeld worden des te interessante het voor hun is.

Waarom voegen ze tegenwoordig in games al die unlocks toe, juist om er voor te zorgen dat het interessant blijft en dat mensen getriggerd worden iets te halen. Dat geeft ze weer voldoening, waardoor ze nog meer willen, ook dit kun je zien als een voorbeeld van verslavend gedrag.

Ik denk dat de gameindustrie aardig wat tijd er in heeft gestokend om hun spel juist verslavend te maken, misschien alleen om een goed beeld naar de media en mensen te sturen willen ze meewerken. (groepsdruk )

[Zoop]

Waarom voegen ze tegenwoordig in games al die unlocks toe, juist om er voor te zorgen dat het interessant blijft en dat mensen getriggerd worden iets te halen. Dat geeft ze weer voldoening, waardoor ze nog meer willen, ook dit kun je zien als een voorbeeld van verslavend gedrag.

Ik denk dat de gameindustrie aardig wat tijd er in heeft gestokend om hun spel juist verslavend te maken, misschien alleen om een goed beeld naar de media en mensen te sturen willen ze meewerken. (groepsdruk )

Haha ja, helemaal gelijk. als je kijkt naar wat je soms moet doen voor sommige achievments. Als je dan bezig bent met de singleplayer voor de 30e x te spelen, omdat je een te verzamelen object aan het zoeken bent, begint het haast als werk te voelen

En dat duurt soms best lang voordat je dat door hebt. Ik heb vroeger ook best veel MMORPG's gespeeld, maar WoW heb ik expres altijd links laten liggen. Ik weet dat ik gevoelig ben voor dat soort games, dus ik doe het gewoon niet.

Maar ook bij andere mmorpgs, als je dan een paar miljoen stenen moet houwen uit rotsen, tweeduizend vissen vangen met je hengeltje, etc ... en je bent al een hele dag bezig met alleen dat soort taken ipv orcs door midden hakken, dan denk ik dat de game ook behoorlijk de plank misslaat (facebook games zoals Farmville werken haast juist exclusief met dit systeem). Dat is gewoon strafwerk, maar genoeg spelers die het maar al te graag doen., het werkt haast hypnotiserend. Uiteraard ligt dit grotendeels aan de gamer, maar een deel van de blaam ligt toch ook echt bij de game.

[checkpointx]

Ik denk dat het hier ook om een zeer selecte groep gaat, er hoeft niks mis mee te zijn als je een paar uurtjes per dag gamed, zolang je werk/school/sociale leven er maar niet onder lijd. Maar als ik lees dat sommigen 18 uur per dag gamen, dan ga je echt wel over een serieuze grens en moet het ook aangepakt worden.

Zolang gamen je normal leven niet verstoord en de plaats inneemt van bv TV kijken, een boek lezen, ontspannen, etc. is het prima, merendeel kan die keuze ook prima zelf maken. Ik zit in ieder geval niet te wachten op een warning als ik een spelletje opstart.

[Vayra]

We hebben het hier wel over een game van meer dan 10 jaar oud. En men komt er nu mee? Terwijl we al jaren lopen te emmeren over allerlei social media / internetverslaving zou een game als WoW nu 'een grens overschrijden'? Waar is Facebook? Hyves? CU2? Overigens is deze proefballon over WoW al eens eerder opgelaten, toen het 16 miljoen accounts had.

Die zijn lekker bij de tijd zeg. Welkom in 2001!

De sociale druk in WoW is niet anders dan die van een lokale voetbalclub, je groepje maten waarmee je het café in duikt, mee gaat voetballen, of de klasgenoten op school die hun broek graag op de enkels dragen. In alles heb je een keuze, en dat is nu juist het leerproces dat je in de pubertijd doormaakt: keuzes maken, en wat heeft dat dan voor effect. Daar gáát opgroeien over. Dat je in sommige games, met name online, voor dit soort keuzes komt te staan is niet slecht, het is juist goed. Dat er een verleiding is om door te spelen mag duidelijk zijn. Zo is er ook een verleiding om elke dag tien flessen bier achterover te slaan, te spijbelen van school en met je vrienden te gaan rondhangen, etcetera. Misschien maar een enkelband om van 08.30-16.00 op de schooldagen?

Vluchtgedrag is ook niet voorbehouden aan een game als WoW. Andere mensen gaan naar een Cosplay, lopen elke maand met een andere kleur haar of verkleden zich om elkaar met houten zwaarden voor de hersens te slaan in het weekend. Weer anderen sluiten zich op en gaan miniaturen schilderen, bouwen een modeltrein landschap of gaan postzegels verzamelen. En soms ontdekken ze dat er anderen zijn die dat ook doen, en vinden elkaar op die manier (alsof je een 'guild' in gaat bij WoW...) Dat is toch hún bier?

Nederland moet eens wat minderen met al die zogenaamde zorgclubjes die van alles vinden. De reden dat mensen vluchten is omdat de maatschappij helemaal niet zo open en prettig is voor iedereen als de massa graag wil denken. Iedereen is elke dag vooral heel erg bezig met hoe ze gezien worden en willen worden. Ik kan volledig begrijpen dat je daar geen, of bijna geen onderdeel van wil zijn. Het is een keiharde wereld, onze samenleving, en als je niet in de norm past krijg je het al gauw heel moeilijk, tenzij je sterk in je schoenen staat. En zelfs dan kan elke dag als een gevecht voelen. Zelf niet zoveel last van, maar ik kan er volledig in komen.

[Reactie gewijzigd door Vayra op 23 juli 2024 03:43]

[IIsnickerII]

Streck kijkt daarbij vooral naar spellen als World of Warcraft, waarbij spelers bij het afhaken teamleden kunnen benadelen. "Met de meeste games is niets mis, maar bij spellen als World of Warcraft, waar de sociale druk groot is om te blijven spelen, wordt wellicht een grens overschreden."

Dus voetballers, basketballers, hockyers, e/d die MOETEN spelen en trainen zodat hun team niet uiteen valt zijn ook verslaafd? Misschien moeten ze daar ook eens wat aan doen...

All jokes aside... Ik kan begrijpen dat langdurig gamen slecht kan zijn voor de gezondheid. Maar het is juist de competiviteit dat zo aantrekkelijk is aan games. Veel games richten zich tegenwoordig op e-sports, waardoor gaming net zo goed een "sport" is geworden net als voetbal. Maar enkel en alleen omdat het ongezond kan zijn om langdurig te spelen, spreken we van een verslaving.

De spelers zijn zelf verantwoordelijk voor hun gezondheid. En aangezien dit dus meestal over kinderen gaat, vind ik dat de ouders verantwoordelijk zijn voor het gamegedrag van hun kinderen. Ik weet zeker dat de buitenwereld mij ook zal zien als een gameverslaafde, maar ik probeer het zoveel mogelijk te combineren met het dagelijks leven. Werk en Familie zijn voor mij net zo belangrijk. En zo ook, mijn eigen verzorging.

[Anoniem: 112442]

Dus voetballers, basketballers, hockyers, e/d die MOETEN spelen en trainen zodat hun team niet uiteen valt zijn ook verslaafd? Misschien moeten ze daar ook eens wat aan doen...

Er is een essentieel verschil. Een verslaafde gamer speelt iedere dag uren achter elkaar terwijl iemand die sport dit in de meeste gevallen niet iedere dag doet en ook niet uren achter elkaar, de sporter kan gemakkelijk stoppen om te sporten.

[FotW]

Ik stond regelmatig uren per dag op straat te voetballen terwijl ik ook 2x per week trainde en in het weekend een wedstrijd speelde. Daarnaast speelde ik savonds ook WoW en raidde ik 3x per week. Was ik dan zowel verslaafd aan WoW en aan voetbal?

[Anoniem: 112442]

Ik stond regelmatig uren per dag op straat te voetballen terwijl ik ook 2x per week trainde en in het weekend een wedstrijd speelde. Daarnaast speelde ik savonds ook WoW en raidde ik 3x per week. Was ik dan zowel verslaafd aan WoW en aan voetbal?

Dat moet je mij niet vragen. Ik ben geen expert.

Om te speculeren.
Lijkt mij niet. Naar mijn gevoel kiest de verslaafde voor het gene waar hij/zij aan geslaafd is en verwaarloost het andere. In jouw geval zou je dan naar mijn mening waarschijnlijk voetbal verwaarloost hebben.

[IIsnickerII]

Ja dat kan best kloppen, maar hier benadeeld hij alsnog zijn team mee, het punt waar dit artikel zo op drukt. Ik geef dus alleen aan dat deze reden die het artikel aangeeft nergens op slaat.

[dudee]

Ik denk dat je het fout hebt, sport word als "gezond" gezien en gamen niet.

Dat er verteld word dat er een sociale druk op je gelegd word dat "je moet komen" want anders kunnen we niet raiden.

Toen ik nog WoW speelde was het gewoon duidelijk, ik kom wanneer ik kom en ik zal het van te voren aangeven.
Konden ze niks van mij verwachten en had ik ook niks te verwachten en kon lekker m'n ding doen.

[Poops_McGhee]

Ik ken gevallen van body builders die, ook zonder anabolen, elke dag moéten trainen en ook niet voor een uurtje. Stoppen met sporten is voor deze mensen ook geen optie.
En ook niet body builders kunnen dat ontwikkelen. Hardlopen, fietsen, fitness en weet ik wat je nog meer elke dag kunt doen. Het hoeven echt geen teamsports te zijn die een verslavende factor hebben.

[Finraziel]

Veel gamen is een indicator voor een game verslaving, maar dat wil niet zeggen dat iedereen die veel gamet ook verslaafd is. Het is echter absoluut wel mogelijk om gameverslaafd te zijn, waarbij je serieus afkick verschijnselen krijgt als je om wat voor reden ineens niet meer kan gamen.
Ik ben het zeker niet eens met mensen die roepen dat games "slecht" zijn of zo, maar er zijn wel degelijk mensen met dit soort problemen.

[Wolfos]

Natuurlijk kan jij een andere verslaving hebben, maar dat betekend niet dat als er iets aan gedaan kan worden om dit te verminderen dat dat dan niet moet gebeuren.

[Kingpinda]

een boek lees je uit. Spellen zoals warcraft worden gemaakt zodat je blijft spelen. Hetzelfde spel over and over again. want daar is geld uit te slaan. Er is wel degelijk een verschil.

[Akujiproxy]

Deze game, zoals vele anderen tegenwoordig, is gebouwd op het constant en rap bevredigen van de speler. Dit heeft als resultaat dat er adrenaline vrij komt en adrenaline werkt verslavend. WoW is een van de games die dit het beste door heeft en het meest exploiteert. Lego doet dit niet ^^

Bron: http://mens-en-gezondheid...stere-kant-van-gamen.html

[Dstre4m]

http://www.youtube.com/watch?v=BpHiFqXCYKc

Over "Brain development & addiction".

[ro8in]

Een top sporter gaat ook 200% voor zijn sport en daar leid zijn/haar sociaal leven vaak ook zwaarr onder. Dat is in onze ogen dan een held, want ja hij oppert zichzelf zo op voor de sport. Maar als bij iemand gamen zijn passie is en hij besteed er graag meer tijd aan dan gemiddeld is het opeens een verslaving... Belachelijk.

Zo las ik onlangs een artikel op Nu.nl dat je al verslaafd zou zijn als je meer dan 16 uur per WEEK gamed. Deze mensen die dit soort regeltjes bedenken hebben volgens mij geen idee hoe sociaal gaming is. Zijn zien enkel het aspect van die jongen zit de hele tijd alleen achter zijn PC. Maar dat die jongen misschien wel via zijn game honderden mensen spreekt en hartstikke sociaal bezig is wordt helemaal buiten kijk gelaten. En wie weet misschien is hij/zij wel de volgende pro speler voor het Fnatic team...

Het is gewoon een verzonnen verslaving waarbij mensen en klinieken munt proberen te slaan uit mensen die gewoon meer dan gemiddeld met hun hobby / passie bezig zijn.
Dat bepaalde dingen moeten wijken voor je hobby is heel normaal, zeker als je van je hobby je werk weet te maken.

[Reactie gewijzigd door ro8in op 23 juli 2024 03:43]

[Anoniem: 105385]

Beetje overtrokken reactie. Zelf wellicht een probleempje?