Als die artiesten niet genoeg betaald krijgen hebben ze gewoon slecht onderhandeld.
Of ze hadden een te slechte onderhandelingspositie, de industrie heeft immers de touwtjes in handen.
Als de marges te hoog zijn dan koop de klant het gewoon niet. Dit is een luxe product, geen brood of water!
Als je kijkt naar Maslovs piramide dan staat onderaan lucht, voedsel, water (dinken) slaap, homostease en excretie. Het Wikipedia-artikel meld vervolgens
"Opvallend is dat Maslow hieronder ook seks klasseert, evenals andere lichamelijke zaken zoals sport en comfort." Onder comfort, vallen een hoop zaken, zoals warmte (een deken op je bed (als je het koud hebt slaap je niet), de kachel/verwarming aan, maar ook een gemakkelijk zittende stoel ofwel de mogelijkheid om te ontspannen, is dus zeer essentieel. Daar hoort ook bij dat je even je gedachten ergens anders op kan zetten. Dat laatste kan op diverse manieren maar verhalen (boeken), muziek en video/film (verhalen) zijn daarvoor bijzonder geschikte methodes.
Tot die categorie gerekend zijn het zeker geen luxe producten. Uiteraard heeft iedereen de keus tussen verschillende vormen van ontspanningsmogelijkheden
(bij sommigen wordt het beste aan hun behoefte voldaan met een wandeling, al zal dat voor weinigen onspannend zijn als het door havengebied, industriezone of woonwijk is, voor mij komt er al gauw een autorit bij van 2×30minuten) maar dat is ook zo met voedsel, je kunt kiezen tussen brood (verschillende soorten) aardappels (verschillende rassen, bintje, eigenheimer), pasta of rijst en ieder heeft daar zijn voorkeuren.
Omdat voor het maken van drukwerk het nodig was kosten te maken wilde de wetgever de drukkerij beschermen tegen opdrachtgevers (uitgevers) die een werk anders bij diverse drukkerijen in niet-lonend-kleine oplages kon laten drukken
(blijkbaar was stuksprijs gebruikelijk, hetgeen met een handgeschreven boekkopie uit die tijd niet onlogisch was, de auteur/bedenker hoefde destijds niet beschermd teksten kwamen uit Bijbels en ander bestaand materiaal) Later is naar analogie
(de kostenstructuur was immers gelijkaardig) de bescherming uitgebreid naar de muziekindustrie, de video-branche en de software-business. Inmiddels is echter de branche veranderd, aantallen zijn steeds groter geworden, en daarmee de winsten voor de uitgeverijen, en de voor drukkerijen/perserijen te kleine oplages zijn voor uitgeverijen ook niet meer interssant. Die drukkerijen/perserijen zijn zelf ook gegroeid (in productie-aantallen per machine per tijdseenheid) en weten daarbij tevens hun positie ten opzichte van kleinere opdrachtgevers uitstekend te verdedigen.
Kortom, de redenen om hen te beschermen bestaan niet meer, enkel zijn in de tussentijd de schrijver/componist belangerijker geworden omdat zij nu het te publiceren materiaal bedenken, en de uitvoerenden omdat nu ook uitvoeringen (muziek, film) kunnen worden gedupliceerd, waar dat bij een traditioneel optreden/toneelstuk niet mogelijk was (en betaald werden per uitvoering).
Uiteraard kun je stellen dat degene die de kosten van het vermenigvuldigen en verspreiden (inclusief promotie) draagt, niet de dupe mag worden van gratis meeliften door kopieerders, echter de echte liefhebber zal altijd willen betalen voor een officiële versie van een boek, CD, of DVD of MP3, gewoon omdat die,
als het goed is, het meeste bied in kwaliteit, gebruiksmogelijkheden en extra's.
Het auteursrecht is voor het beschermen van de uitgever een veel te zwaar middel geworden, legt nu teveel macht bij de uitgevers en wordt in feite ook vaak door hen (legaal) misbruikt.