Door gebruik te maken van donkere pulsen van een laser zouden gegevens die in de pulsen worden gecodeerd, verder kunnen reizen dan wanneer gebruik wordt gemaakt van lichtpulsen, zoals gebruikelijk is bij optische kabels.
In een optische vezel wordt data normaal gesproken in lichtpulsen gecodeerd. Die pulsen worden door een laser met miljoenen per seconde gegenereerd. Wanneer de optische vezels echter te lang worden, doven de lichtpulsen langzaam uit en zijn versterkers in de kabel nodig om het licht, en zo de data, verder te sturen. Licht in optische vezels heeft verschillende golflengtes, die na verloop van tijd door elkaar gaan lopen. Door gebruik te maken van donkere pulsen zouden minder versterkers nodig zijn en zouden de datapulsen verder kunnen reizen.
De donkere pulsen worden gegenereerd door een soort omgekeerde laser. Deze 'dark laser' genereert geen lichtpulsen, maar pulsen duisternis. Net als een reguliere InGaAs quantum dot-laser worden fotonen opgewekt door elektriciteit door een halfgeleider te sturen. Ook de resonantieruimte werkt als bij een doorsneelaser. De fotonen weerkaatsen tegen twee spiegels. Maar anders dan bij een gewone laser is een van de spiegels gecoat met een lichtabsorberend materiaal, dat licht met een bepaalde golflengte absorbeert.
Op die manier kan de dark laser pulsen duisternis genereren die 70 procent donkerder zijn dan het achtergrondlicht. De laser kan die donkere pulsen met 400 miljoen per seconde opwekken. Een mogelijke toepassing van de dark laser is het verder versturen van gegevens die in de donkere pulsen zijn versleuteld, maar het gaat de onderzoekers, onder leiding van natuurkundige Steven Cundiff, van de universiteit van Colorado vooral om de proof-of-concept.