pfoei.. lange post

( reactie op reactie van 21:08 )
Kopieren is etisch gezien geen diefstal, want de eigenaar verliest niets.
Persoonlijk denk ik dat het anders is.. het is
technisch geen diefstal; op dezelfde manier als het opzetten van een gelijkaardige winkel in dezelfde buurt door een multinational, die vervolgens alles onder kostprijs verkoopt, waardoor de lokale winkel uiteindelijk failliet gaat.. ook geen diefstal pleegt.
Echter denk ik dat je met zeer rotsvaste zakenmensen moet praten om een persoon te vinden die dit ethisch prima in order vindt.
Om die reden zijn daar dan ook andere wetten voor opgesteld; aangaande concurrentievervalsing, bijvoorbeeld.
Zo ook is binnen de huidige wetten het 'downloaden' niet als zijnde 'diefstal' aangemerkt, terwijl bij het 'uploaden' de bestaande wetten aangaande auteursrechteninbreuk worden aangehouden.
Je kunt niet zeggen dat iemand steelt door zijn weigering te kopen.
Uiteraard niet. Anders is één ieder -behalve- de mensen die ook echt het product kopen 'schuldig' aan dit feit, en gezien het grote aantal producten in de markt, zou iedereen in één klap voor vele miljarden in het rood staan (immers weiger ik ook een JSF of een kruisschip te kopen).
Iemand die niet koopt omdat hij kopieert, materialiseert zijn aanschaf niet.
Aangezien er geen 'aanschaf' bij het kopiëren plaats vindt, kan deze uiteraard niet worden gematerialiseerd.
Nemen we het echter als een toe-eigening, dan materialiseert deze aanschaf zich in de vom van een verrijking van die persoon.
Een ander kan zich ethisch niet beroepen op nadeel omdat hij zichzelf fictief rijk rekent, door te stellen: als hij het wel zou hebben gekocht (wat dus niet gebeurd is) zou ik meer verdiend hebben. Want dat is niet gebeurd en daarom fictief.
De stelling is echter 'als'. Uiteraard heeft het individueel en binnen gestelde limieten argumenteren van 'als' weinig nut. Als elk 'als' simpelweg verwezen wordt als 'fictief' dan heeft argumentatie zelfs helemaal geen nut. Immers kan men dan ook beargumenteren dat het te hard rijden compleet legaal is; elke stelling van een agent, die een persoon die te hard rijdt aanhoudt, die luidt 'wat nou
als U een kind had geraakt?' kan dan als 'fictief' worden afgedaan, want er is geen kind geraakt.
'als' staat ten grondslag aan vele wetten en bepalingen, en met goede reden.
Als 'als' dan gebruikt wordt binnen de huidige context in de vorm 'als het niet te downloaden viel, wat zou de persoon dan hebben gedaan' of, globaler, 'als het niet te downloaden viel, wat zouden dan de mensen, die het nu hebben gedownload, hebben gedaan', dan is de vraagstelling niet één die als 'fictief' kan worden verwezen, maar als een vraagstelling die door terdege onderzoek zou kunnen worden beantwoord.
(NB: Zelf ben ik ten stelligste overtuigd dat er teveel variabelen zijn om dit daadwerkelijk goed te kunnen onderzoeken.)
Anders wordt het als iemand gekopieerde goederen gaat verkopen als ware het zijn eigendom. Dan is er sprake van aanschaf en kan je in ieder geval claimen dat het geld dat hij verdiend heeft aan jou toekomt.
Hier kom ik zometeen op terug.
Je kunt wederom niet hard maken dat die mensen ook bereid zouden zijn geweest om het volle bedrag te betalen, want het is duidelijk dat ze dat niet waren, anders hadden ze het wel legaal gekocht. De bereidheid was niet aanwezig.
Als men wil beargumenteren dat wanneer persoon A een product niet bij geauthoriseerd persoon B heeft willen aanschaffen vanwege het verkrijgen van dat product via een andere wijze, er geen onheuse bejegening richting persoon B heeft plaatsgevonden, dan kan deze alleen maar logischerwijs doorgetrokken worden in het geval die andere wijze persoon C betreft die daar minder geld voor heeft gevraagd.
In beide gevallen heeft persoon A ervoor gekozen, om wat voor reden dan ook, niet bij persoon B het product af te nemen. Dat hierbij een derde partij (financieel) gewin heeft, zou daar dan niets aan af doen.
Dit is echter weer een verhaal aangaande 'technisch' vs 'ethisch'. Technisch is er geen verschil tussen iemand die thuis met Photoshop wat foto's bijwerkt, en een bedrijf die daarmee wat foto's bijwerkt. Ethisch zul je echter zien dat er - hier op t.net - voor de eerste groep niet alleen een soort verstandhouding is, maar zelfs sympathie - terwijl de tweede groep gehoon kan verwachten.
Je kunt dan wel zeggen dat in fictieve andere situatie de bereidheid er wel zou zijn en hij de goederen wel gekocht zou hebben. Maar dat is niet van toepassing omdat het een andere situatie betreft en het is een onbewijsbare claim.
Dit refereert in essentie aan de stelling 'als het niet te downloaden viel, wat dan?' en, zoals ik aangegeven heb, dit is inderdaad waarschijnlijk niet aan te tonen; vooral ook doordat je hiervoor een parallel universum zou moeten hebben. Er is immers weinig te zeggen over het aantal aanschaffen van film A die niet te downloaden is vs film B die wel te downloaden is; het zijn niet dezelfde film.
Maar dat geldt alleen met als uitgangspunt "hoeveel meer zouden we hebben verkocht?".
Neem je echter als uitgangspunt "hoeveel minder zou er zijn gedownload", dan is deze vraag wel te beantwoorden: N. Waarbij N het aantal downloads van het product op dat moment is.
Of dat financieel negatief of positief uit pakt voor de verkopen van dat product, en de langere termijn van het bedrijf / de bedrijven achter het product, is dan een neven vraag die weer 'niet te beantwoorden' is.
We gaan toch ook niet zeggen: die persoon moet in de gevangenis want in een fictieve situatie zal hij een moord plegen. immers hij heeft zelf gezegd: "als je aan mijn vrouw komt snijd ik jou de strot af" Zelfs al is die persoon dat vast van plan en in die zin schuldig, de situatie heeft zich niet gematerialiseerd en dus is er geen overtreding.
Maar er worden wel mensen opgepakt om zo'n dergelijke uitspraak; met de dood bedreigen is ook een misdrijf.
Als we dan terugkomen op 'auteursrechteninbreuk', dan is er ook niemand in Nederland, naar mijn weten, aangehouden of zelfs maar aangeschreven op een dreiging met het plegen van auteursrechteninbreuk. Wat dat betreft zijn de wetten aangaande dit onderwerp een stuk minder streng.
Daarkom kan je ethisch ook geen geld claimen voor wat er gebeurd zou zijn als er een andere situatie zou optreden.
Echter wordt er in zaken zoals die in de VS zich afspelen geld geclaimd voor dingen die -wel- zijn gebeurd: het auteursrechteninbreuk. De stelling dat de personenen die van deze persoon downloaden het product toch niet hadden gekocht komt daar simpelweg niet aan de orde.
Helaas zijn onze wetten geen afspiegeling van ethiek, maar belangen. En de belangen van de gewone mens worden daarbij regelmatig ondergeschikt gemaakt aan die van de machtconcentraties.
Hierbij staat dan wel centraal wat 'ethisch' is. Is het ethisch om werken van een ander te distribueren zonder dat die persoon jou daar toestemming voor heeft gegeven? Ethiek is een zeer complexe materie binnen de filosofie, die zowel individueel als binnen groepsverband, regionaal verband, nationaal verband, mondiaal verband, religieus verband, etc. tot verschillende antwoorden kan leiden en zelfs onderhevig is aan fluctuaties met de tijd.
Een streng gelovige zal het bijvoorbeeld niet ethisch vinden om sex voor het huwelijk te hebben. Een boer in één der zuidelijke staten van de VS anderhalf eeuw geleden zou het waarschijnlijk niet anders dan ethisch, of in ieder geval niet ónethisch, vinden om slaven te houden.
De overheid moet goed uitkijken dat ze niet te ver gaat met aannemen van wetten die geen afspiegeling zijn van de ehtiek.
Ik denk dat je hier bedoeld dat de wetten een afspiegeling moeten zijn van de mening van het volk (met daarbinnen verschillende afwegingen al naar gelang wiens mening het is), en niet diens ethiek. Deze volgen elkaar doorgaans wel, maar niet altijd.
Simpel voorbeeld: vreemd gaan. Niet velen zullen het ethisch vinden om vreemd te gaan (als het met toestemming gebeurt is het geen vreemdgaan meer) - maar er zullen ook niet velen zijn die van mening zijn dat het dan ook maar wettelijk verboden moet worden. Dit voorbeeld dient ook nog om te laten zien dat er tussen ethiek en mening een compromis kan worden gesloten: zo is er wel dikwijls in huwelijkscontracten vastgelegd dat vreemdgaan grond kan zijn tot ontbinding van het huwelijk.
Zeker, een bepaald deel van de bevolking weet geen verschil tussen ethiek en wet en heeft nog de oude "ordnung muss sein" en "befehl ist befehl" mentaliteit waarin het niet past om bevelen van hogerhand aan te vechten,
En toch gebeurt dit met grote regelmaat. De andere kant van dezelfde medaille laat echter ook zien dat veel mensen het wel met de wetten eens zijn. Zo zijn er, om bij een eerder voorbeeld te blijven, vele mensen die te hard rijden - terwijl diezelfde personen, op een enkeling die zich als een waas mag presenteren bij SBS6 na, het ook wel met de wetten eens zijn.
Als er echter plannen - niet eens wetten, maar plannen - zijn waar veel mensen echt niet mee akkoord gaan, dan wordt dit ook door die mensen afgestrafd: zie mogelijke heffing op HDD recorders, het innen van gelden van mensen met blogs waarop een YouTube filmpje staat geëmbed, etc.
Een maatschappij die het delen tot een criminale handeling maakt is een asociale maatschappij waarin de hebzucht de ethiek gevaarlijk heeft uitgehold.
Echter is 'het delen' geen criminele handeling, als je het recht maar hebt op dat delen.
Het delen van brood van een bakker is bijvoorbeeld een criminele handeling als het het recht niet hebt om dat brood te delen; dat recht kan je verkrijgen door voor dat brood te betalen.
In principe is de term 'delen' een gevoelsterm. Het doet herinneringen opwekken aangaande 'eerlijk zullen wij alles delen' uit een kleuterklas. Het gedeelte 'eerlijk' wordt echter gemakshalve achterwege gelaten.
Anders gesteld: waarom deelt men de werken van een ander wel, maar het eigen geld niet?
...
Even een stukje overslaan dat over andere maatschappelijk belangrijke onderwerpen gaat (en stellingen waar ik het deels mee eens ben (aangaande steeds verdere inbreuk privacy, steeds meer regulatie, etc. bijvororbeeld), en deels mee oneens ben) maar verder alleen rakelings met het huidige hoofdonderwerp te maken heeft.
...
Niets wat wij straks in handen hebben is nog van ons.
Dat is wellicht de toekomst. Het modem dat ik gebruik voor internettoegang is bijvoorbeeld het eigendom van Ziggo; ik heb het alleen in bruikleen.
Een beter voorbeeld: De DVD die ik heb gekocht is in dusverre mijn eigendom in dat het schijfje, het doosje, etc. mijn eigendom is. De inhoud - de film - is echter niet mijn eigendom. Ik heb daarop een licentie verkregen door de aanschaf om deze af te mogen spelen in elke speler die DVDs af wil (of eigenlijk: mag) spelen.
Dat is echter nog steeds niet te verwarren met iets wat ik in handen heb -zonder- dat ik daar überhaupt toestemming voor heb.
We mogen het niet meer delen met anderen tenzij de licentie het toestaat.
Echter is het die licentie die ervoor zorgt dat jij en ik het product kunnen aanschaffen.
Stel dat deze licentie - "U betaalt €N, en in ruil daarvoor krijgt U dit product die U voor eigen gebruik mag nuttigen" - er niet zou zijn; dan zouden we (bij gebrek aan de illegale distributie) overgeleverd zijn aan filantropen die de kosten van dat product kunnen dekken om deze vervolgens met iedereen (de hele wereld) te kunnen delen; en die kosten zijn dikwijls vele malen groter dan €N.
Dit denken is waanzinnig en heeft alleen maar een logica voor geesten die zodanig door hebzucht bevangen zijn dat ze recht in termen van hun eigen belang definieren. Mijn, mijn, mijn.
Deze stelling is interessant omdat deze ook van toepassing is op 'downloaders'; velen menen het recht te hebben op een product. Iron Man 2? Mijn. Price of Persia? Mijn. Shutter Island? Mijn.
Een groot verschil is echter dat een 'downloader' eigenlijk helemaal geen aanspraak heeft op een bepaald recht op dat product. De rechtenhouder - veelal de productiemaatschappij - echter wel.
Heel simpel gesteld met een voorbeeld: Deze foto...
http://www.pointzero.nl/g...03_web.jpg&z&p=full-image
...is 'van mij'. Waarom? Omdat ik naar die plek toe ben geweest, de foto heb genomen, bewerkt, etc. Het is dan ook mijn goed recht om voor reproducties te vragen wat ik wil. De licentie is CC-BY-NC-SA, dus in dit geval beperk ik dat tot commerciële doeleinden.
Stel die licentie zat er niet op, jij zou die foto nemen en op je persoonlijke website gebruiken, en ik zou een pietluttig persoon zijn die daar problemen mee zou hebben.. dan zou je toch moeten praten als Brugman om mij te kunnen overtuigen dat het ook
jouw foto is.
( De energiemaatschappij
zou overigens wel weer kunnen claimen dat de foto ook voor een deel van hen is, immers hebben zij de rechten op die windmolen. Echter voorziet de wetgeving maar gedeeltelijk in dit soort zaken; zie: beeldrecht )
Vergeten is men dat men met niets op de wereld kwam.
Ik denk dat deze mensen dat juist niet zijn vergeten. Zij zijn met niets op de wereld gekomen (rijke ouders e.d. daargelaten) en hebben iets gemaakt in deze wereld.. of dat nu een enkel sprietje gras in Avatar is, of het bedrijf dat het mogelijk heeft gemaakt om Avatar te kunnen maken; zij hebben het gemaakt.
Een 'downloader' en idem dito een verspreider (binnen dit discussiekader) van Avatar heeft daar echter geen directe hand in gehad.
Vergeten is men dat wij allemaal maar bezoekers zijn op deze planeet. Vergeten is men dat het onze plicht is om het welzijn en geluk van anderen te bevorderen en niet alleen van ons zelf.
plicht -> moralistisch, ethisch
Nemen we dan bijvoorbeeld Avatar, zou je dan daadwerkelijk kunnen stellen dat bijvoorbeeld een James Cameron alleen maar aan zijn eigen welzijn en geluk dacht, en niet (ook) aan het entertainen van mensen?
Nee men praat alleen nog maar over bezit, winsten en verliezen
Zo erg is de wereld nog niet; sterker nog, het overgrote deel van de producten die je kan downloaden zijn gratis te verkrijgen. De diverse 'app stores' zijn daar eigenlijk nog het meest recent debet aan (ontwikkelaars die vroeger een appje gratis maken, en daar nu bijvoorbeeld €1 voor willen zien; waarom? omdat men dat toch wel wil betalen) - maar voor het overgrote deel wordt onze wereld steeds vrijer.. en dat bedoel ik dan in de zinm van 'Free as in speech / Free as in beer'.
uitgedrukt in geld, de eenheid waarin hebzucht wordt uitgedrukt.
Geld is ten eerste geen eenheid, en ten tweede is het een middel dat waarde uitdrukt, en niet hebzucht.
Hebzucht kan zich wel uitdrukken in de vorm van het willen hebben van steeds meer geld - net zoals dat zich kan uitdrukken in de vorm van het willen hebben van steeds meer muziek en films.
Als het dan toch aan geld gekoppeld moet worden, kan je ook stellen dat die laatste groep een hebzucht naar geld heeft, maar dan in de vorm van het niet uitgeven daarvan.
Niet de mensen die delen zijn criminelen, de maatschappij die dit beweert is ziek.
Gelukkig maar dat 'de maatschappij' mensen die 'delen' ook niet als criminelen bestempelen. Buma/Stemra in het bijzonder heeft dat wel gepoogd, en 'de maatschappij' heeft duidelijk laten merken hoe 'de maatschappij', en in navolging de regering, daar over denkt. Dat dit dezelfde organisaties er niet van weerhoudt om te zorgen dat bepaalde groepen/bedrijven (YouTube, Spotify) hun zaken ook juridisch op orde hebben door middel van licentiegelden, en 'de maatschappij' daar weer niet over struikelt, zou echter ook weer kunnen laten zien dat ook 'de maatschappij' in ziet dat er wel bestaansrecht is voor bepaalde regelgevingen.
Of zou het toch zo zijn dat 'de maatschappij' het niet zoveel uit maakt, zolang het de individu binnen 'de maatschappij' maar géén geld kost?