Werkgever moet betalen voor gebruik iPod op werkvloer - update

Een rechter heeft metaalbedrijf Suplacon veroordeeld tot het betalen van een vergoeding aan rechtenorganisatie Buma. Suplacon is volgens de rechter royalty's verschuldigd voor werknemers die naar hun iPod luisteren. Suplacon wil in beroep.

De Buma en plaatbewerkingsbedrijf Suplacon uit Emmeloord voerden een rechtszaak over een radio die in een bedrijfshal stond opgesteld. De radio, die volgens Suplacon voornamelijk werd gebruikt om nieuwsberichten te beluisteren, zou volgens de Buma ook gebruikt worden om muziek af te spelen. Elk bedrijf dat achtergrondmuziek voor zijn werknemers laat horen, is al jarenlang verplicht om daarvoor een vergoeding aan de Buma af te dragen.

De rechter bepaalde in zijn uitspraak opmerkelijk genoeg dat het niet uitmaakt op welke manier werknemers hun muziek beluisteren: "Suplacon heeft verklaard dat haar medewerkers tijdens het werk naar de radio c.q. muziek mogen luisteren. Omdat niet iedereen van dezelfde muziek houdt, zijn er medewerkers die via een i-Pod (sic - red.) of via hun telefoon naar muziek luisteren." Als de werkgever het beluisteren van muziek toestaat om personeel tevreden te houden, is het afspelen van muziek op de werkvloer in elke vorm onderhevig aan de Auteurswet, zegt de rechter. "Immers, tevreden werknemers werken harder. Er is dan ook sprake van een openbaarmaking van muziek in de zin van artikel 12 van de Auteurswet". De Zwolse rechtbank veroordeelde Suplacon daarom tot betaling van vijfhonderd euro aan de Buma.

Ict-jurist Arnoud Engelfriet noemt het vonnis 'van de pot gerukt'. "Ik hoop dat Suplacon bezwaar maakt en dat dit oordeel van de rechter snel van tafel verdwijnt. Dit slaat echt helemaal nergens op." De juridische waarde van deze uitspraak is volgens Engelfriet dan ook nihil. Ook advocaat Lex Bruinhof van Wierenga Advocaten kan zich niet in dit vonnis vinden. "Werkgevers opgelet! U kunt maar beter onmiddellijk een algeheel iPod-verbod onder uw personeel uitvaardigen", schrijft Bruinhof. "Hier wordt het openbaarmakingsbegrip naar mijn mening ruim voorbij de uiterste rek opgerekt. En dus breekt het. Ik betwijfel dan ook ten zeerste of deze uitspraak een hoger beroep gaat doorstaan."

Update, 17:17: Suplacon gaat met brancheorganisatie FME overleggen over het aantekenen van hoger beroep, zegt directeur Jellard Koers tegen Tweakers.net: "Ik zag het eerst niet zitten, omdat het een slepende zaak zal worden. Maar nu de juristen in het Tweakers.net-artikel zeggen dat ik veel kans maak, wil ik het wel proberen." Zijn werknemers mogen ondertussen nog altijd naar hun iPod of mobiele telefoon luisteren. "Dat vind ik een privé-zaak, dat wil ik niet verbieden. Dat ik daarvoor zou moeten betalen, vind ik belachelijk."

Reacties (250)

[mddd]

Het idee achter deze regel is dat de werkgever als het ware muziek aan de werknemers beschikbaar stelt (openbaar maakt), en daarom moet betalen. Zo is dat ooit afgesproken.
Maar als men naar de eigen iPod luistert, dan is voor die muziek reeds op een andere manier betaald. De werkgever heeft erop dat moment niets meer mee te maken, hij maakt niets openbaar. En die heffing slaat dan dus ook nergens op.

[painkill]

Die regels zijn gemaakt lang voordat er Ipods waren, en het niet gebruikelijk was om koptelefoons op te hebben.
Overal was wel een radio aan.
Nu is de situatie echt HEEL anders, zelfs zo anders dat ik vind dat die regels direct moeten worden afgeschaft en er een nieuw systeem moet worden bedacht.

En in dit geval komt er zelfs bij dat de rechter de wet totaal verkeerd heeft gebruikt en geen donder van muziek en/of ipods snapt. Je kunt op je werkplek, en dan met name in een metaalbedrijf echt niet horen wat anderen luisteren. Je bent daar volgensmij zelfs verplicht om oordopjes in te doen.
En zo kan ik door en door en door gaan over waarom het muzieksysteem totaal vernieuwd moeten worden, het is gewoon niet meer van deze tijd.

[Gé Brander]

Laten we maar geen nieuw systeem verzinnen. Dat lijkt mij veel beter. Laten we er maar voor kiezen dat de radio bijdrage blijft zoals het is, lekker overzichtelijk, en iPOD en andere MP3 spelers er buiten vallen.

Het lijkt mij leuk om te weten of in de uitspraak specifiek iPOD benoemd is. If so, dan kan ik met mijn ZUNE wel daar zonder extra bijdrage naar muziek luisteren?

Edit: i-pod of mobiele telefoon staat er in... Dus ik kan met mijn Zune wel zonder problemen luisteren?

[Reactie gewijzigd door Gé Brander op 22 juli 2024 19:38]

[Anoniem: 86703]

Dit was me ook al opgevallen.
Kortom, hieruit blijkt gewoon dat er een aantal fossielen zich met deze zaak hebben beziggehouden niet gehinderd door ook maar enige kennis van de materie.
Ik wens het bedrijf veel succes bij het in beroep gaan.

[Devour]

Als je de stukken op rechtspraak.nl leest zie je dat BUMA niet begint over die iPod's of telefoons, maar dat Suplacon dat zelf aanhaalt.

BUMA valt over het feit dat er radio's in open werkruimtes aan staan en dat daarvoor betaald moet worden. (Ook nieuwszenders op de radio draaien muziek )
De rechter daarentegen haalt het onzinnige punt aan van de iPod's en telefoons.

Niet BUMA, maar de rechter maakt hier mijns inziens de fout, door de wet veel en veel te ruim te interpreteren.

[haribold]

Volgens mij wordt de uitspraak hier verkeerd uitgelegd. Het gaat erom dat er muziek ten gehore wordt gebracht die anderen ook kunnen horen. Dat wordt gezien als openbaarmaking, in het geval het bedrijf er een bedrijfsbelang bij heeft. De rechter stelt vast dat dit bedrijfsbelang er is, omdat de werknemers muziek mogen luisteren, zelfs via hun draagbare muziekspeler:

De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit het feit dat medewerkers van Suplacon tijdens werktijd naar muziek mogen luisteren, zelfs middels een i-Pod of mobiele telefoon, volgt dat Suplacon een bedrijfsbelang heeft dat zijn medewerkers naar muziek kunnen luisteren.

De conclusie dat voor het luisteren naar een iPod betaald zou moeten worden volgens de rechter, is naar mijn mening onjuist. Dat is niet in de uitspraak gesteld.

[Anoniem: 152635]

Ik wou dat de BUMA eens bij mijn bovenbuurman langs ging. Ik moet altijd verplicht "meegenieten" van zijn muzieksmaak.

Ik ga ze gelijk een mailtje sturen.

lol lol lol

[kimborntobewild]

Doe eens. Benieuwd hoe ze reageren!

[Falcon]

Dus als werknemer van dit bedrijf heb ik gedokt voor een aantal mp3's via iTunes en toch willen artiesten hier nog geld voor ontvangen?

[Anoniem: 175233]

Volgens mij is de suggestie die hier door Tweakers wordt gewekt, absoluut niet datgene dat de rechter heeft gezegd.

Als ik de uitspraak lees (de link in het artikel), dan heeft de rechter besloten dat de werkgever moet betalen, omdat er radio's in het bedrijf staan, en niet omdat er iPods gebruikt worden.

Suplacon heeft verklaard dat haar medewerkers tijdens het werk naar de radio c.q. muziek mogen luisteren. Omdat niet iedereen van dezelfde muziek houdt, zijn er medewerkers die via een i-Pod of via hun telefoon naar muziek luisteren. Daarnaast staan op een aantal plaatsen in het bedrijf (draagbare) radio’s Bij de goederenontvangst in het bedrijf is de dienstdoende medewerker actief op een groter aantal vierkante meters. Op die plek zijn luidsprekers aan de wanden gemonteerd.

Die radio's zijn datgene waarover de BUMA afdrachten heeft gevraagd. Nergens in de stukken staat dat de BUMA afdrachten vraagt over de iPod's !!

Dat iPod verhaaltje komt er pas naderhand bij...

uit het feit dat medewerkers van Suplacon tijdens werktijd naar muziek mogen luisteren, zelfs middels een i-Pod of mobiele telefoon, volgt dat Suplacon een bedrijfsbelang heeft dat zijn medewerkers naar muziek kunnen luisteren

Dat is slechts een uitleg die aangeeft waarom werkgevers (maar ook winkels e.d.) volgens de wet geacht worden om te bepalen voor het draaien van muziek.

Ik zie nergens in de uitspraak iets staan dat het bedrijf moet betalen omdat de werknemers mp3 spelers gebruiken! Het gaat puur en alleen om de radio. De verdediging van de werkgever dat die radio alleen voor nieuwsberichten gebruikt wordt, en niet voor muziek, is datgenen dat door de rechter onderuit gehaald wordt. Een radio wordt geacht ook voor muziek te worden gebruikt.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 175233 op 22 juli 2024 14:11]

[blouweKip]

4.2. Suplacon heeft verklaard dat haar medewerkers tijdens het werk naar de radio c.q. muziek mogen luisteren. Omdat niet iedereen van dezelfde muziek houdt, zijn er medewerkers die via een i-Pod of via hun telefoon naar muziek luisteren. Daarnaast staan op een aantal plaatsen in het bedrijf (draagbare) radio’s Bij de goederenontvangst in het bedrijf is de dienstdoende medewerker actief op een groter aantal vierkante meters. Op die plek zijn luidsprekers aan de wanden gemonteerd. Suplacon stelt niet zeker te weten of deze radio door het bedrijf of door de medewerkers is aangeschaft. Suplacon stelt zich in ieder geval er niet tegen verzet te hebben dat haar medewerkers naar muziek luisteren.

Maw: het is duidelijk dat het bedrijf niet alleen ipods gebruikt en voor zover ik kan beoordelen is de uitspraak gebaseerd op deze vaststelling.

Ik denk dat het 4.3 is welke de verwarring veroorzaakt, omdat daar een beetje onduidelijk naar voren komt dat het hier over algemene publieke muziekbronnen gaat waar het vonnis op is gebaseerd, die onduidelijkheid is echter wel onwenselijk aangezien het als jurisprudentie kan worden misbruikt voor verdergaande claims van de BUMA

//edit: ik denk dat 4.3 slechts als voorbeeld is gebruikt om het bedrijfsbelang aan te tonen voor de in 4.2 geconstateerde openbaarmaking binnen het bedrijf (dmv luidsprekers/radio's)

[Reactie gewijzigd door blouweKip op 22 juli 2024 19:38]

[Sebas1979]

hehe, ik dacht al dat ik de enige was die deze mening toegedaan was.

Het hele I-pod verhaal dient alleen maar als onderbouwing van het argument dat het bedrijf er blijkbaar een bedrijfsmatig belang bij heeft dat de werknemers naar muziek luisteren (wat ik op zich nogal een discutabel argument vind).

Ik zie ook nergens staan dat er betaald moet worden vanwege die I-pods.

[Quacka]

Het zou ook niet kunnen.

Een bedrijf hoeft pas te betalen als de muziek door meerdere mensen op de werkvloer gehoord kan worden. Als iemand muziek luistert op zijn mp3-speler, dan hoort alleen hij het. Dus daar hoef je niet over te betalen.

[da_grum]

de vraag is in dit geval wel hoeveel de artiest daarvan ziet ...

[Anoniem: 86703]

de vraag is in dit geval wel hoeveel de artiest daarvan ziet ...

Dat is hier totaal niet relevant, dat is iets tussen BUMA, de platenmaatschappijen en de artiest.
Het gaat er nu om dat de werkgever moet gaan betalen voor iets waar de werknemer ook al voor betaald heeft.

Volkomen belachelijk.

Word ook wel een leuke constructie.. Wanneer zou een bedrijf dan volgens BUMA moeten gaan betalen?
Ik luister op mijn fiets naar m'n iPod. Kom binnen op kantoor pak een bakkie uit de automaat en pas bij m'n buro doe ik het ding af.. Volgens de BUMA stelling moet mijn werkgever dan dus ook maar gaan dokken omdat ik op de zaak muziek heb geluisterd?

En dan nog, hoe wil BUMA bepalen of ik via m'n iPod luister naar muziek waarover rechten betaald moeten worden? Ik kan net zo goed naar m'n eigen producties of muziek van een bevriend bandje luisteren etc etc.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 86703 op 22 juli 2024 19:38]

[Corrit]

Dat lijkt mij juist hartstikke relevant. Als ik het verhaal van Blecchi hierboven lees is het in België een organisatie die alleen maar bestaat om zichzelf in stand te houden en een paar baantjes te creëren.
Ik heb geen sterke bewijzen maar wel het vermoeden dat het er in NL niet veel anders aan toe gaat..

Betalen voor muziek is niet erg, daar kan ik best mee leven, maar dan moet zo'n organisatie als buma wel kunnen bewijzen dat de zogenoemde "slachtoffers" (de artiesten) ook daadwerkelijk hun deel krijgen.

[Blecchi]

Niets. Als het is zoals bij SABAM in Begië. SABAM int de rechten voor de muziek industrie, als er muziek op een openbare plaats wordt afgespeeld. Echter alle gelden die worden binnengehaald, worden bijna integraal aan eigen Adminstratie besteed. Die grote horde controleurs die steevast weekendwerk verricht moet ook worden betaald. Het geld dat wordt betaald wordt grotendeels uitbesteedt om te controleren of het wel degelijk is uitbetaald.

Bands die aangesloten zijn bij SABAM krijgen zelden of nooit royalties. Telkens wij in ons lokaal jeugdhuis een groep boeken die bij SABAM is aangesloten, moeten wij bovenop het loon van de artiesten ook nog eens SABAM betalen. Altijd zijn dit zeer pijnlijke facturen, en de groep zelf ziet er geen cent van. De groepen zijn dan nog zo dom om zich bij SABAM te gaan aansluiten, terwijl hun controles voor hen toch niets opleveren, en zij toch jaarlijks ook hun bijdrage moeten leveren.

[Reactie gewijzigd door Blecchi op 22 juli 2024 19:38]

[mschol]

ik snap die groepen dan niet, die zien geen cent maar behoren dat wel te krijgen..
als die constructie daadwerkelijk bestaat zoals jij beschrijft kan het niet meer zijn dan een zeeeeer wankele constructie...

[D!zzy]

Daar heb je gelijk in, maar groepen gaan zich (hoop ik toch) niet aansluiten in de hoop dat zij geld van SABAM krijgen.

Hier ben ik nu niet 100% zeker van, maar volgens mij is SABAM tevens ook een soort beschermingsfirma.
Stel je even voor dat je een groepje hebt dat zich niet aansluit bij SABAM, gewoon om "de royalties die je toch niet krijgt". Een manager hoort je spelen, vraagt voor een CDtje en een maandje later hoor je je op de radio spelen. Dan heb je geen enkel been om op te staan als een andere groep claimt dat het hun liedje is, en het gewoon laten registreren bij SABAM.

[bbr]

Minder dan 5% meen ik uit een recent onderzoek herinnert te hebben.
Een dikke 50% naar hun platenmaatschappij, en de overige 45% naar andere vaagheden zoals brein, en buma hun "bonus" en "loon".

Kannetje erbij voor die uitmelkers?

[dsmink]

Ik denk dat er iemand aan kop bij de Buma gewoon een nieuwe Porsche wilde hebben. En dan verzin je gewoon zoiets

[Anoniem: 244101]

Wat een onzin. Alles wordt gedigitaliseerd en Buma denkt nog steeds aan het stenentijdperk met vergoedingen voor artiesten. Word het geen tijd voor een aanpak richting Buma?

[Mathijs]

Tja, het is hun werk dat geld te innen.

Verder ben ik het ermee eens dat dit vonnis van de pot gerukt is, want een ipod of andere muziekspeler die met oortjes of een koptelefoon beluisterd wordt, is natuurlijk persoonlijk en niet 'openbaar ten gehore brengen'.

Het is volgens mij zelfs zo dat via een draagbare radio/cdspeler, een ghettoblaster zegmaar, nog steeds als persoonlijk gezien wordt.
Het kan zijn dat de buma daar vanaf wil en via deze weg via een rechter met in mijn ogen een kronkel in zijn of haar gedachtengang, een precedent wil scheppen.

Ik zeg in hoger beroep gaan en vooral niet opgeven.

[bbob]

het enige dat dit laat zien is hoe diep triest het is met de rechterlijke macht. Deze lagere rechters hebben totaal geen idee waar ze een uispraak over doen.

Omdat ze dit soort uitspraken doen krijg je vaak automatisch een hoger beroep en ja wij hebben schijnbaar al capaciteit tekort bij rechtbanken maar ja met dit soort uitspraken zorgen ze daar zelf voor.

Volgens deze uitspraak kun je ieder bedrijf met pc en internet ook meteen aanslaan immers ook via pc kun je muziek beluisteren, tv kijken enz.

Als een werknemer er voor kiest om via een ipod, alleen naar zijn muziek te luisteren heeft dat helemaal niet met een werkgever te maken. Het is een persoonlijke keuze van een werknemer en zoals zijn werk er geen schade van ondervindt is het de vraag of je hem dat kan verbieden.

Organisaties als de buma die al jaren achterlopen met uitbetalen moeten echt eens goed onderzocht worden. De overheid wil minder regels en het gemakkelijker maken voor ondernemers, laat ze dat ook maar eens gaan doen.

[Anoniem: 279971]

Onze vriend met I-pod heeft natuurlijk al royalties betaald toen hij de I-tunes die hij afluisterd op zijn I-pod heeft gekocht.

Die rechter heeft dus gewoon bepaald dat er een 2e keer voor een produkt betaald moest worden.

Maar ja dat is niks nieuws natuurlijk... De omroep betaald voor het uitzenden van muziek. En als die radio dan toevallig op een kantoor staat moet de werkgever hier voor precies dezelfde muziek weer betalen.

Mag dit wel van de Nederlandse wet?

Zelf hebben wij hier een kantoor aan huis, en als mijn echtgenote aan het werk is mag en kan ik dus geen muziek luisteren uit angst dat zij het hoort. Elke 2 a 3 maanden worden wij opnieuw lastig gevallen door de Buma en aanverwanten.

Er moet nieuwe wetgeving komen die consumenten beschermt tegen deze maffia praktijken. Dit gekoppeld aan aanpak de illegale prijsafspraken die de entertainment industrie al jaren maakt. Hoogste tijd om de consumenten te beschermen.

[XyritZz]

Naast wat jij schrijft vraag ik me nog iets anders af: Mijn werkgever betaald voor de radio die altijd aan staat.

Als ik er dan voor kies om een iPod op te zetten, moet mijn werkgever volgens deze uitspraak dan extra betalen, omdat er radio + ipod wordt gebruikt binnen het bedrijf? Of geldt dit per werknemer, dus 50 man die radio luisteren maakt geen verschil qua prijs dan 49 radioluisteraars + 1 iPod luisteraar?

[GravGunner]

afaik(schiet me er niet op af) is het zo dat als de radio van de werknemers is de werkgever hiervoor niet hoeft te betalen

[FluoDude]

Eigenlijk wel eigenaardig dat zowel de radio als de luisteraars moeten betalen.

[0scar]

Mijn moeder heeft datzelfde,

Zij heeft een praktijk op de 1 ste verdieping, en klanten moeten door de huiskamer naar boven. Zij werd ook steeds lastig gevallen door BUMA.

Zij heeft nu schriftelijk met de BUMA afgestemd dat al zij een klant krijgt, mijn vader (vervente gepensioneerde opera luisteraar) zijn muziek uit moet zetten, en als de klant boven is niet te hard zetten...

Dit is niet uit de duim gezogen.

Mensen het moet toch niet gekker worden!

[kimborntobewild]

...zijn muziek uit moet zetten, en als de klant boven is niet te hard zetten...

Van bumastemra.nl:
"Buma en Stemra zijn private instellingen opgericht en bestuurd door muziekauteurs en -uitgevers."
Noem mij één auteur die achter zo'n idiote opstelling van de BUMA zou staan.
Als die al bestaat dan mag die van mij in de stront zakken.

[Reactie gewijzigd door kimborntobewild op 22 juli 2024 19:38]

[MSalters]

Rechters hebben de arrogante houding dat je ze niet hoeft te vertellen wat de wet is. Ik denk dat dit weer eens aantoont waarom het desondanks nodig is dat de rechterlijke macht democratisch gecontroleerd wordt. Nu kunnen dit soort prutsers niet uit het vak gezet worden. "Tevredenheid in het vak" is niet relevant voor de auteurswet.

[PL JNS]

De rechters zijn niet arrogant, ze nemen de wet en zeggen hoe hij geïnterpreteerd moet worden. Schijnbaar is de wet momenteel zodanig opgezet dat de rechter vind dat de werkgever gewoon moet betalen.

Ik ben het er zelf niet mee eens, maar dit is een fout in de wetgeving, niet van de rechter. De uitspraak is gebaseerd op lid 1 van artikel 12 Auteurswet, maar ik neem aan de de radio rechten betaald om de muziek te mogen uitzenden. Op basis van deze uitspraak moet overigens elke Nederlander die muziek luisterd via de radio een licentie nemen bij de BUMA...

[kimborntobewild]

maar dit is een fout in de wetgeving, niet van de rechter.

Lulkoek. De interpretatie is uiterst subjectief.

[Supremo]

Inderdaad. Het criterium is het openbaar maken van muziek door de werkgever! Wanneer iemand naar zijn iPod luistert, is dat geen openbaar maken van muziek door de werkgever. Nou ja, tenzij de iPod wordt aangesloten op het geluidssysteem van de werkgever.

En een rechter die een waardeloze argumentatie gebruikt, die mogen ze wat mij betreft meteen ontslaan. De redenering dat tevreden werknemers harder werken en dat de werkgever dan maar moet betalen, dat is helemaal niet relevant. Dat zo'n rechter het in zijn hoofd haalt om zo'n kul argumentatie te gebruiken.

Maar dan vraag ik me af, een heleboel mensen in NL luisteren naar internetradio. Gaat de Buma daar nu ook achter aan?

[pancake82]

Elk bedrijf heeft een regelement waarin staat dat men verantwoordelijk is voor hun eigen spullen. Dan lijkt het mij onmogelijk dat een werkgever aansprakelijk is voor 1 of meerdere ipod met muziek.
En inderdaad fevenhuis heeft geijk, als u en ik eerlijk gekochte cd's mee naar werk nemen dan moet je daar ook voor afdragen aan de Buma...

Het klopt dat er een regelement is waarin staat dat de werkgever aansprakelijk is voor software, muziek die een werknemer mee kan nemen naar kantoor. Dat het niet fair is daar hebben ze geen boodschap aan. Eigen belangen.

Maffia achtige praktijken vind ik dit. Het erge is dat wij als burgers dit toe laten. Zij zitten er van ons geld waar men niks voor doet, behalve regels bedenken om meer geld binnen te halen.

[arjankoole]

Elk bedrijf heeft een regelement waarin staat dat men verantwoordelijk is voor hun eigen spullen.

Dat maakt geen bal uit. Als de wet stelt, zoals de rechter nu oordeelt, dat het bedrijf WEL verantwoordelijk is voor de eigen spullen, dan heeft de rechter gelijk en is het reglement onwettig. (of in strijd met).

Daarom staat er op iedere overeenkomst: "op deze overeenkomst is het Nederlands recht van toepassing". Daarmee verklaard men dat de wet kan / mag ingrijpen op de overeenkomst en het geheel, of onderdelen ervan ongeldig verklaard kunnen zijn/worden.

[fevenhuis]

Ja de rechter is (vermoed ik) vergeten dat de content op de iPod's van werknemers al is aangeschaft en dat de rechter er daarom dus vanuit ging dat er in de huidige situatie geen geld werd verdient. Hij heeft het dus echt verkeerd gehad.

[Aetje]

... of de mensen die continu onderweg zijn (postbeambten bijvoorbeeld). Mogen die nu niet meer naar de autoradio luisteren...?

[astute]

Officieel dient de werkgever te betalen voor muziek op de werkvloer. Als de postbeambte dus naar de radio luistert in zijn auto dan moet de TNT daar officieel geld voor afdragen.

Hetzelfde voor een CD zaak die geld moet betalen voor het draaien van platen in zijn winkel.

Tien jaar geleden ongeveer zijn er heel veel fabriek hallen voor tienduizenden guldens aangeklaagd voor het hebben van een radio op de werkvloer. Ze moesten allemaal betalen. De BUMA ziet nu dat iedereen in bedrijven een eigen muziek voorziening meeneemt op werk (mp3 speler), en ziet zijn inkomen verdwijnen vanuit die hallen.

Zou je het je kunnen voorstellen dat een atelier geld moet betalen aan een "BUMA voor schilders" omdat ze schilderijen ophangen.

Ik had voor een video muziek gemaakt en deze online geplaatst. Ik werd door de BUMA verzocht om geld te betalen voor de muziek die ik zelf gemaakt had.
En dat mogen ze nog doen ook.

[bbob]

De vraagh is überhaupt of een rechter de wet goed kan interpreteren Bij zaken als deze heeft hij toch wel wat kennis van zaken nodig en daar ontbreekt het dus vaak aan. zonder die kennis van zake krijg je dus oa. dit soort uitspraken.

Je ziet ook genoeg dat de rechter in het ene deel van het land tot deze conclusie komt een ander weer iets anders en ach dan moet je doorgaan tot de hoge raad die uiteindelijk bepaald wat de echt juiste interpretatie is.

Wat betreft iedere nederlandse moet betalen aan de buma, daar hebben we vroeger het kijk en luistergeld voor gehad. Nu is dat er niet meer maar zit dat in de ene of andere belasting dus betalen doen we er al voor.

[RocketKoen]

Het is waarschijnlijk ook geen toeval dat deze zaak behandeld is door een rechter die geen verstand van zaken heeft.
Als je het juridische spelletje goed speelt kun je namelijk invloed uitoefenen op de keuze van rechter. En ik gok dat dat meer iets is voor BUMA als degene die ze hier aanklagen.

Je kan niet verwachten dat een rechter overal verstand van heeft. En voor een rechtzaak over een boete van 500 euro is het ook niet rendabel om experts op te roepen te getuigen.
Het probleem is dat nu de eerste de beste rechter met tijd op een zaak wordt gezet, in plaats van de rechter die het meeste verstand van zaken heeft.
Als je in een ziekenhuis komt met een hartprobleem, krijg je ook geen hersenchirurg omdat die toevallig het meeste tijd had. Dus waarom werkt het in de rechtbank wel zo?

[blouweKip]

Een rechter/rechtbank die een uitspraak doet waar je het niet mee eens bent is niet meteen een prutser of arrogant, de wet geeft hem schijnbaar de ruimte om deze uispraak te doen, natuurlijk blijft deze niet overeind in hoger beroep omdat deze duidelijk tegen de geest van de wet ingaat maar het is wel een teken dat de wet moet worden aangepast.

[bbob]

idd de wet geeft hem de ruimte de wet dat hij rechter is geeft hem de ruimte om het zo te interpreteren zoals hij dat wil. De wet geeft rechter dus wettelijk de mogelijkheid om belachelijke uitspraken te doen. Dat die in hoger beroep niet overein blijven staat meestal wel vast..

Waar het om draait is dat bij veel zaken tegenwoordig er specialistische kennis nodig is om tot een goede uitspraak te komen en die kennis heeft een rechter vaak niet. Je kan je dus eerder afvragen hoe men de rechtspraak kan verbeteren zodat er echt duidelijke uitspraken komen en rechtbanken niet vol blijven lopen met beroepzaken.

[FluoDude]

misschien is het een goed idee om rechters waar 30% van de uitspraken vernietigd worden in hoger beroep een andere job zoeken. Dat is dan geen inmenging van bovenaf maar een regel binnenin de rechterlijke macht.

[GreatDictator]

Maar dan ga je rechters die tegen die grens aan zitten motiveren om voortaan uitspraken te doen die zo oncontroversieel mogelijk zijn, alleen om die reden, en dat is iets van je absoluut niet moet hebben.

[kimborntobewild]

...en dat is iets van je absoluut niet moet hebben.

Oh nee? Waarom niet? Waarom zou een uitspraak controversieel mogen zijn? De uitspraak moet juist in de geest van de wet zijn. En dat is juist 't tegenovergestelde van controversieel.
De politiek maakt de wetten, niet de rechters. De rechters moet ze slechts uitvoeren. Echter in de praktijk is bijna elke uitspraak subjectief.

[Reactie gewijzigd door kimborntobewild op 22 juli 2024 19:38]

[Vyo]

ehmm.. de overheid is de uitvoerende macht, de rechters zijn de controlerende macht.

Het is juist hun taak om te kijken of een wet die opgesteld is door de poltiek en uitgevoerd door de regering te toetsen op zaken als redelijkheid etc.

Op het moment dat je een rechter zo eenvoudig kunt ontslaan op basis van een quota-regeling zoals die hierboven voorgesteld word zou het wel eens zéér verkeerd kunnen gaan: niet alleen word daarmee een eenvoudig instrument beschikbaar gesteld om rechters te kunnen manipuleren, de kans bestaat tevens dat het dezelfde kant op zal gaan als regelmatig bij de politie blijkt. Namelijk dat er bij het vermoeden van een overtreding (kans om quota te halen) er direct voor de makkelijke weg gekozen zal worden en de 'bekeuring' (uitspraak) uit puur lijfsbehoud uitgeschreven word, terwijl dit niet per definitie de intentie (geest) van de wet hoeft te zijn.

Het doel van het scheiden van de machten is juist dat ze elkaar niet kunnen beinvloeden, anders onstaat er een ongezonde machtsconcentratie.

zie ook 'democratie en scheiding der machten' en 'trias politica' indien je hier niet mee bekend bent.

[Reactie gewijzigd door Vyo op 22 juli 2024 19:38]

[Anoniem: 51637]

Het is juist hun taak om te kijken of een wet die opgesteld is door de poltiek en uitgevoerd door de regering te toetsen op zaken als redelijkheid etc.

Nee, de rechter interpreteert de wet zoals hij is. Als er in de wet staat dat jouw schoorsteen groen geverfd moet zijn en jij schildert 'm blauw is het niet aan de rechter om te bepalen dat die wet tebelachelijk voor woorden is, maar alleen om vast te stellen of jij je wel of niet aan de wet houdt. Een rechter kan 'redelijkheid' wel meewegen in zijn vonnis, maar dat gaat dan over de specifieke overtreding, niet over de wet als geheel.

Dat rechters voor het leven benoemd worden heeft zowel voor- als nadelen. Het voordeel is dat hij niet uit 'baanbehoud' zal gaan rechtspreken, het nadeel is dat hij aan niemand verantwoording schuldig is omdat hij toch niet ontslagen kan worden. Op dit moment lijkt het mij zo toe dat het nadeel in een aantal zaken toch wat sterker naar voren komt.

[Goderic]

Een democratische rechterlijke macht, dát zou pas een ramp zijn...
Zie je het al voor je? Rechters die tijdens een verkiezingscampagne allemaal straffe uitspraken moeten doen om toch verkozen te worden. 'Pedofielen castreren zonder verdoving!' ect ... Mooi hoor.

[jvaalder]

In beginsel is het een goede zaak, als een rechter de intentie heeft recht te spreken en niet slechts domweg de wet te handhaven. "De wetgever" is immers niet alleen nog incompetenter dan de meeste rechters, maar heeft bovendien - anders dan de rechter - per definitie geen inzicht in de zaken waarover de rechter gevraagd wordt te oordelen: een door de SG te behandelen wetstekst kan slechts ruwweg aangeven op wat voor zaken de wet betrekking zou kunnen gaan hebben.

De rechter zou moeten vonnissen op basis van rechtvaardigheid en de 'grondrechten' van betrokken natuurlijke personen. Als dat van hem vergt de wet naast zich neer te leggen, moet hij dat domweg mogen doen. En in dit geval had hij dat mi behoren te doen, omdat er voor Buma geen enkele redelijke grond is om van wie dan ook geld te vragen voor het aan hebben staan van een radio. Immers, de zendende organisatie (omroep) betaald al voor het uitzendrecht van muziek via ether, kabel of internet. Als de CRM (copyrightmafia) niet wil dat "hun" produkt in bedrijven ten gehore wordt gebracht, omdat zij daardoor "schade" zouden lijden, staat het hen vrij geen uitzendrecht te verkopen. De volksvertegenwoordiging heeft zich - al dan niet tegen betaling - voor het karretje van de CRM (en dan bedoel ik niet de individuele artiesten) laten spannen, waardoor de wet hun ongebreidelde graaizucht faciliteert. De rechter kan dat als onrecht herkennen, maar heeft onvoldoende vrijheid om de wet slechts zover toe te passen als zij redelijk is, zonder zijn baan te riskeren.

[miw]

Buma aanpakken is natuurlijk niet zo'n zinnige actie. De redenering ten aanzien van iPods is nieuw en daarvan is niet duidelijk of dat in beroep en appel stand zou houden. Overigens baseert Buma zich op het gebruik van radio's en muziekweergave via luidsprekers en daar is het redelijk gebruikelijk dat bedrijven daarvoor Buma betalen.
Als werknemers alleen naar muziek van hun persoonlijke mp3 spelers luisteren en er verder niemand kan meeluisteren, lijkt het me stug dat Buma een zaak zou hebben gehad.

[mashell]

Alles wordt gedigitaliseerd en Buma denkt nog steeds aan het stenentijdperk met vergoedingen voor artiesten

En voor digitale muziek zijnj vergoedingen niet op z'n plaats?

Word het geen tijd voor een aanpak richting Buma?

Buma voert slechts de taak uit die door de overheid is opgedragen. Je moet dan ook bij de wettenmakers zijn. En die mogen inderdaad wel eens gaan nadenken of het spelen van een radio in een bedrijfshal wel tot een heffing van de Buma zou moeten leiden.

[Sorcix]

Die mensen die naar hun iPod luisteren hebben al voor hun muziek betaald! Die luisteren gewoon naar hun eigen gekochte muziek, op hun eigen muziekspeler, zoals ze dat overal anders zouden doen. Dat bedrijf moet nu gewoon een tweede keer voor die muziek betalen!

[astute]

Als jij een CD koopt, en je die af speelt op je iPod middels het rippen en omzetten. Dan schend je ook de auteursrecht.

Je koopt de muziek onder de licentie dat je die alleen voor prive doeleinden mag gebruiken. Door te luisteren op je werk, is het professioneel gebruik.

[Killemov]

Nee, dan schend je zeker niet het auteursrecht, maar je bedoeld mogelijk het copyright. Daarnaast is een kopie voor eigen gebruik nog steeds legaal, zelfs al verkoop je daarna de originele CD.

[arjankoole]

Door te luisteren op je werk, is het professioneel gebruik.

uitsluitend als je het 'ten gehore' brengt op de werkplek. Als alleen jij er naar kunt luisteren doe je dat niet.

Het kan echt niet zo zijn dat hetzelfde apperaat, met dezelfde inhoud, een andere juridische status krijgt onder exact dezelfde omstandigheden.

( volgens dit verhaal, zou de overheid moeten afdragen aan BUMA als ik op straat loop met m'n iPod, immers, ik loop op de weg van de overheid )

[stresstak]

@astute
Bron ? Wetsartikel ? Foto van je duim ?

Ik hoef zelfs geen eigenaar te zijn van de cd die ik rip.

[FluoDude]

Normaal moet je toch niet betalen voor de radio enkel als je zelf muziek (cd,mp3,...) speelt moet je "extra" betalen. Fuifzalen , werkgevers , kruidenierszaken , al gelijk. Aangien een Ipod persoonlijk is moet je daar niet "extra" voor betalen.

[Floor]

Ja stenen tijdperk. Leuk, ga dit dus ook doortrekken naar telefoons met radio en MP3 mogelijkheden?
Weg met BUMA Weg met de beschermende praktijken van een stinkende industrie. Daar mag de crisis ook eens goed toeslaan, heeft een louterend effect. Leren ze weer eens echt naar de klant te luisteren in plaats van te dicteren.
Kan iemand mij overtuigen waarom de muziekindustrie extra bescherming moet genieten? We hebben immers subsidieregelingen voor cultuur behoud, waarom nog meer bescherming? Als ik reclame wil maken op de radio moet ik daarvoor betalen, als de muziekindustrie reclame maakt krijgt ze daarvoor betaald. Tijd dus voor een revolutie om het in mijn ogen onterechte systeem af te schaffen.

[Anoniem: 480]

Ik zie een proces tegen de NS aankomen, immers, zeer veel reizigers zitten muziek te luisteren onderweg

Wat een volslagen onzin, die radio die daar staat, ok, zo is de wetgeving nou eenmaal, maar een mp3 speler in persoonlijk eigendom gebruikt.....

Buma draait echt door momenteel, grootheidswaanzin enzo

[SuperDre]

Nee jouw opmerking is onzin.. omdat het gedigitaliseerd is betekend nog niet dat er verschil is met vroeger.. stenentijdperk met vergoeding voor artiesten? jij hebt echt geen idee hoe het werkelijk allemaal zit anders zou je wel anders piepen..
MAAR de uitspraak dat een bedrijf moet betalen omdat een werknemer zelf naar zijn eigen i-Pod luistert (dus via koptelefoon) is wel onzin..

[redfoxert]

Van de pot gerukt vind ik nog een understatement eerlijk gezegd

Werknemers nemen toch zelf de beslissing om een iPod aan te schaffen of niet dan? Muziek die daar op staat is dan dus ook voor eigen rekening, inclusief afdracht aan rechthebbenden.

[Edmin]

Voor eigen rekening, inderdaad. Het is dus volgens deze rechter niet genoeg dat je betaalt om de muziek in je privecollectie te hebben, je moet ook betalen om ze te beluisteren?
Ik begrijp hier werkelijk niets van. Er is immers al een vergoeding betaald door de luisteraar! Als de redenering is 'dat het bedrijf er baat bij heeft, omdat tevreden werkers beter presteren', moet het bedrijf dan ook extra betalen voor elke snack die tijdens het werk genuttigd wordt? Immers, van chocola wordt je geukkig!

[p3pz0r]

Het is idd ongehoord...

Wat ik sowieso niet begrijp is dat je als bedrijf moet betalen aan BUMA om een radio aan te hebben staan. Hoe wil BUMA überhaupt vaststellen welke nummers er geluisterd worden en wie dus recht heeft op zijn auteursrechtelijke inkomsten? Of wordt de winst gewoon verdeeld onder het mom van: "iedereen krijgt een gelijk deel...?!?"

Betalen de bedrijven dus de lonen van de algehele BUMA organisatie? Terwijl dit geld dus eigenlijk bedoeld is voor de rechthebbende...?

Daarbij heeft een radiostation ook al auteursrechten betaald voor de content en voor het feit dat ze publiekelijk deze content presenteren, waar houdt het op?

Natuurlijk begrijp ik dat diegene die de muziek gemaakt heeft daar zijn inkomsten voor moet krijgen en vindt ik ook terecht. Maar ze moeten de algehele autersrechten voor muziek en de manier van inkomsten eens herzien en hier een ander model voor gaan verzinnen, want dit loopt de spuigaten uit...

[Skinkie]

Dat doet de buma door van de aangesloten radiozenders rapportages op te vragen, wat zij dan weer verplicht moeten bijhouden.

[Sqewie]

Sterker nog.
Van de pot gerukt is de understatement van de, toch nog hele jonge, eeuw.

De regel kan kloppen als de werkgever ZIJN muziek aan zijn werknemers openbaar stelt. En omdat de werknemer er niet voor betaald heeft moet er een vergoeding komen. Maar voor elke iPod en liedje is al individueel al voor betaald.

Dus dit is gewoon grove fout van de rechter en sowieso een beetje brutaal van BUMA.

[PeeFizz]

De strekking van de BUMA-regeling is dat werkgevers betalen voor muziek die in het 'openbaar' wordt afgespeeld, d.w.z. niet slechts voor persoonlijk gebruik. Mocht er dus in een bedrijfshal radio spelen, kun je het redelijk noemen dat dat daarvoor een kleine vergoeding wordt betaald.

Bij gebruik van Ipods is m.i. echter duidelijk sprake is van puur persoonlijk gebruik, verder zal er inderdaad vaak al op enige wijze betaald zijn voor de muziek. Uitspraak is dus voor herziening vatbaar. Het criterium of een werkgever voordeel heeft van tevreden werknemers, zou naar mijn idee niet eens mee mogen wegen...

[Anoniem: 192537]

• Als de werkgever het beluisteren van muziek toestaat om personeel tevreden te houden, is het afspelen van muziek op de werkvloer in elke vorm onderhevig aan de Auteurswet, zegt de rechter. "Immers, tevreden werknemers werken harder. Er is dan ook sprake van een openbaarmaking van muziek in de zin van artikel 12 van de Auteurswet".

Dat er rechten (moeten) worden betaald voor afspelen in het openbaar, daar is inmiddels wel consensus over. Als echter de rechter hier accuraat gequote is, dan vind ik het een zeer merkwaardige redenering/onderbouwing van de uitspraak.

Muziek maakt werknemers tevreden
een tevreden mens werkt harder
Ergo: werknemers die muziek luisteren werken harder

Kul. Als was het alleen maar dat 'tevredenheid' geen argument kan zijn hier. Ik kan me van mijn studie in ieder geval geen enkel wetsartikel herinneren dat 'tevredenheid' definieerde, laat staan in auteursrechtelijke context. En wat doe je nu als er ontevreden werknemers zijn vanwege de muziek (willen andere keuze of helemaal geen muziek)? Moet dat eerst gemeten worden? Krijg je dan korting? En hoe tevreden moet je zijn? Is de hoogte van de vergoeding afhankelijk van de (toegenomen) productiviteit? Wordt een leuke klus voor accountants...

Ik meen me een artikel te herinneren (helaas, bron weet ik niet meer), vrij recent, waarin juist stond dat een bedijf meer baat heeft bij minder tevreden werknemers. Die zouden zich vaker dan tevreden/gelukkige werknemers richten op verbetering van hun (werk)omstandigheden en daardoor het bedrijf van voordeel zijn. Ik zou als wekgever dus onmiddellijk de radio uitdoen. Dubbel voordeel dan .

[Anoniem: 175233]

De rechter is niet accuraat gequote... Als je de link in het artikel volgt, krijg je de volledige uitspraak te zien.

Zie ook http://tweakers.net/react...=Posting&ParentID=3031179

[kimborntobewild]

Mocht er dus in een bedrijfshal radio spelen, kun je het redelijk noemen dat dat daarvoor een kleine vergoeding wordt betaald.

Nee, dat zou ik helemaal niet redelijk noemen. (Ook al is daar al concensus over bij de rechters/wet. De wet is mij niet heilig.)
U bent ook al gehersenspoeld (of u bent één van de hersenspoelers).

[miw]

Buma heeft vastgesteld dat er muziek via radio's en luidsprekers te luisteren viel, en heeft op basis daarvan een rekening gestuurd, net zoals dat bij talloze andere bedrijven gebeurd. De rechter heeft een merkwaardige onderbouwing van z'n oordeel gegeven door de mp3 spelers erbij te slepen, maar in feite is dat in deze casus volstrekt onnodig. De rechter is een beetje slordig geweest, en daar maakt Mr Engelfried terecht bezwaar tegen.

[Anoniem: 243511]

Euhm, dit artikel is feitelijk onjuist en licht opruiend in mijn ogen!

Nergens, maar dan ook NERGENS wordt er in de rechtspraak gezegd dat de werkgever moet betalen omdat zijn werknemers naar iPods luisteren!

Wat gezegd wordt, is dat er een boel radio's op de werkvloer staan, die vermoedelijk door de werkgever aangeschaft zijn en daarvoor MOETEN Buma rechten worden betaald. Dat is heel normaal.

Wat een bijzonder slecht staaltje journalisme, als je niets van rechtspraak begrijpt, bemoei je er dan aub ook niet mee...

[DDSilver]

punt 4.3 uit de rechtspraak :

4.3. De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit het feit dat medewerkers van Suplacon tijdens werktijd naar muziek mogen luisteren, zelfs middels een i-Pod of mobiele telefoon, volgt dat Suplacon een bedrijfsbelang heeft dat zijn medewerkers naar muziek kunnen luisteren. Immers, tevreden werknemers werken harder. Er is dan ook sprake van een openbaarmaking van muziek in de zin van artikel 12 van de Auteurswet. Suplacon maakt inbreuk op de door Buma geëxploiteerde auteursrechten en handelt dus onrechtmatig jegens haar. Het gevorderde verbod is naar het oordeel van de voorzieningenrechter toewijsbaar. Tevens is de gevorderde schadevergoeding, tegen de hoogte waarvan geen bezwaar is gemaakt, toewijsbaar.


De rechter oordeelt hier specifiek dat het beluisteren van muziek via de I-pod of mobiele telefoon OOK openbaarmaking van muziek is, voor openbaring van door Buma beschermde muziek moet aan Buma afgedragen worden.

Oftewel : Wat heb jij zitten lezen?

Edit : Ik ben het overigens met je eens dat de Rechter iets anders bedoelt, maar die luxe heeft een dergelijk iemand niet, die moet gewoon 100% zonneklaar zijn.

[Reactie gewijzigd door DDSilver op 22 juli 2024 19:38]

[haribold]

Punt 4.3 wordt verkeerd uitgelegd. De rechter gebruikt het feit dat sommige werknemers naar een iPod luisteren tijdens het werk om te ondersteunen dat het voor Suplacon een bedrijfsbelang is dat zijn werknemers naar muziek kunnen luisteren. Dat de werknemers naar muziek mogen luisteren, via radio dan wel ipod, maakt hen meer tevreden over hun werk. Dat is dus in het belang van Suplacon, daarom is het zo dat de muziek die wordt gedraaid in de werkruimte en voor iedereen hoorbaar is als openbaarmaking geldt. Er wordt nergens in de uitspraak gesteld dat het luisteren naar een iPod door een werknemer gelijkstaat aan de openbaarmaking van muziek door de werkgever.

[DDSilver]

Een uitspraak kan je niet verkeerd uitleggen, althans, je hoort het niet verkeerd uit te kunnen leggen...

Een uitspraak kan wel verkeerd opgesteld zijn, zoals m.i. hier het geval is.

De punten hadden wellicht beter opgesplitst kunnen worden, want als je uit deze tekst haalt dat muziek op de werkvloer, waar het bedrijf baat bij heeft, per definitie een openbaarmaking van muziek als in artikel 12 van de auteurswet is, kan ik diegene geen ongelijk geven.

[Anoniem: 87832]

...of een uitspraak kan uit de context gerukt worden, hetgeen jij hierboven doet door enkel dit punt te noemen.

Dit punt dient als deelargument van de rest van de uitspraak. Wat er in simpele taal staat is ongeveer; "Dat werknemers naar hun eigen muziek op iPod mogen luisteren toont aan de radio's waarschijnlijk ook voor muziek gebruikt worden".

Overigens is deze argumentatie wel erg zwak; de enige reden dat ik hier op werk naar mijn eigen MP3 speler luister is juist omdat er GEEN radio's aanwezig zijn, anders had ik waarschijnlijk wel naar de radio geluisterd.

Daarbij is het creëren van een mogelijkheid nog lang geen bewijs dat iets ook werkelijk gebeurd; in zowat elke kookwinkel liggen de slagersmessen open en bloot beschikbaar, toch gebeuren er bijzonder weinig steekpartijen in kookwinkels. De mogelijkheid is er, maar dat wil nog niet zeggen dat het gebeurd.

Met radio's op de werkplek bestaat de mogelijkheid dat er muziek op wordt beluisterd i.p.v. enkel nieuws, maar dat wil nog niet zeggen dat het gebeurd. Juist om ruzies over muzieksmaak te voorkomen is het goed mogelijk dat een werkgever geen muziekzenders toestaat op de radio's.

Ander punt is dat deze wetgeving bedoelt is om te moeten betalen voor bijvoorbeeld muziek die je afspeelt op de verkoopvloer of je website; voor klanten. Zelfs al zou je muziek op de radio afspelen, enkel voor werknemers, dan nog is dit wel een uitzonderlijk ruime interpretatie van de wet.

[Anoniem: 243511]

Rechtspraak is niet voor leken bedoeld.

Als je uit de gequote tekst niet op kunt maken wat de rechter nu eigenlijk bedoelt, dan ben je mijns inziens niet geschikt om die tekst juist te interpreteren.

Wat de rechter zegt is heel simpel;

Werknemers hebben toestemming op de werkvloer en dus niet in privésfeer naar muziek te luisteren, hoe ze dat doen, doet er verder niet toe. of dat nu via een radio gaat of een bluetooth headset aangesloten op een bluetooth radio emitter of een iPod.

Een beetje werkgever laat werknemers niet met oordopjes in werken, zeker niet in industriële omgevingen, dat kan levensgevaarlijk zijn. De werkgever betaalt voor het feit dat hij volgens de rechter voordelen geniet van muziek op de werkvloer, auteursrechtelijk beschermde muziek en conform de wet moet daar afdracht voor plaatsvinden bij BUMA Stemra.

De rechter heeft dus correct een vonnis geveld en deze ook correct verwoord. Dat leken er niets van snappen is zijn probleem niet.

Ook de discussie of BUMA STEMRA überhaupt wel bestaansrecht heeft is irrelevant. Dit gaat over de vonnis of de werkgever voor de iPod van werknemers betalen moet op de werkvloer en dat is dus niet het geval. De werkgever moet betalen voor het gebruik van muziek op de werkvloer, de technologie erachter doet er verder niet echt toe. Het artikel klopt dus voor geen meter.

[DDSilver]

Jij haalt er weer wat anders uit..
.
Zoals jij het stelt (Voor muziek op de werkvloer moet per definitie betaald worden) hebben we een ander interessant probleem, het spreekt namenlijk 100% jurispudentie uit een eerdere zaak tegen, waaruit bleek dat muziek beluisterd op een door de werknemer meegebrachte radio GEEN opbenbaarmaking van het muziekstuk betrof.

Later is dit aangepast met de regel dat andere mensen dit dan niet mochten horen, maar hier is met een I-pod natuurlijk geen sprake van.

Dit vonnis is dan ook alles behalve correct, en daarnaast is de verwoording ook scheef, want wat de rechter haalde de I-pod enkel aan als 'bewijs' om aan te tonen dat dit bedrijf er baat bij heeft dat men op de werkvloer naar muziek luistert.
Naar ik vermoed was het niet de bedoeling van de rechter om het beluisteren van muziek op een zelf meegebrachte drager per definitie als openbaring te stellen, maar hij heeft dit nu wel gedaan.

[Canaria]

Inderdaad, ik ben het ermee eens dat het artikel en zeker de titel ervan niet redelijk geformuleerd zijn.
Het bedrijf hoeft niet te betalen voor het gebruik van iPods door werknemers, de vordering gaat over de aanwezigheid van een radio.
Buma noemt de iPods om de stelling van het bedrijf (dat de radio alleen aanwezig is voor het beluisteren van nieuwsuitzendingen) te ontkrachten. Dat het gebruik van iPods op de werkvloer toegestaan is door het management van het bedrijf maakt het aannemelijk dat de radio ook gebruikt wordt voor het beluisteren van muziek.

Geen enkel bedrijf hoeft Buma te betalen voor het gebruik van iPods door zijn werknemers. Dat is ook niet waar het in deze zaak om ging.

Het gaat erom dat het bedrijf waarover het in het artikel gaat de rekening aan Buma meerdere malen niet heeft betaald en de geldigheid van de rekening in twijfel trok door te beweren dat er geen muziek op de werkvloer beluisterd werd. Kortom: een bedrijf dat de regels wilde ontduiken en dat nu probeert de zaak te ridiculiseren door de feiten te verdraaien.

[Anoniem: 24417]

het is heel normaal om voor radio op kantoor/werk te moeten betalen aan de buma??
als jij dat vindt moet je misschien ook maar eens een sollicitatie doen daar

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 24417 op 22 juli 2024 19:38]

[Anoniem: 243511]

Volgens de wet is dat heel normaal en zelfs vereist. Daarvoor hoef je niet te werken bij BUMA maar gewoon gezond verstand te hebben. Of ik het er mee eens ben doet er verder niet toe.

In het artikel wordt gezegd dat de rechter zegt dat de rechter de werkgever wilt laten betalen voor iPods op de werkvloer en dat is onjuist. Dat bekritiseer ik dus, waar jouw opmerking verder op slaat, geen idee.

[digital-IMEI]

Hu? Maar dat kan toch helemaal niet?
Als je muziek via itunes of wel programma dan ook koopt dan betaal je toch al auteursrechten, waarom zou je dit dan nogmaals moeten betalen als je de muziek op je werk beluistert?

Even daar gelaten hoe de muziek verkregen is, de muziek van een MP3 speler is normaal gesproken alleen hoorbaar voor de persoon die de MP3 speler draagt (ik lees nergens dat de speler op speakers was aangesloten). In dat geval is de muziek maar voor 1 persoon hoorbaar, over het algemeen dus ook de persoon die de muziek "verkregen" heeft.

Ik vat dit echt niet

[Bloodshot]

Hoe krom de wet ook is, het kan wel degelijk: Meerdere malen betalen om te mogen luisteren.

Voorbeeld:
- De DJ in de radiostudio koopt de CD (kost geld)
- Het radiostation betaalt om muziek uit te mogen zenden (ik meen ook aan buma/stemra)
- De radio in een winkel staat aan (is openbaarmaking, dus geld verschuldigd aan buma/stemra)

Het uiterst vreemde aan deze zaak is dus dat een radio in een fabriekshal op de zender radio1 gratis is en op een muziekzender de werkgever geld kost. Tot zover krom, maar te volgen. Wat echter onbegrijpelijk is, is het fenomeen dat een werknemer dus betaalt voor de muziek en die *niet* openbaar maakt en dat er dan toch voor betaald zou moeten worden! De link met verhoogde produktie is totaal niet ter zake doende.

[Gé Brander]

Deze zaak ging om de radio, niet om de iPod. De radio zou volgens de werkgever alleen gebruikt worden voor nieuwsberichten. BUMA zei, nee dat geloven we niet en je moet gewoon betalen als zijnde de radio staat altijd aan met muziek en dus ben je verplicht de bijdrage hiervoor te betalenl. Deze regeling is er al heel lang, geldt voor elk bedrijf met radio aan, en dus staat BUMA (zinnig of niet) in zijn recht.

Wat bijzonder aan de uitspraak is, is niet dat ze moeten betalen aan BUMA voor de radio, maar tevens voor de werknemers die naar de iPOD zouden luisteren. Dat is van de pot gerukt.

[Anoniem: 175233]

In de voorbeelden van de DJ en radiostation betaal je niet meerdere malen... Als je een CD koopt, dan betaal je voor prive gebruik, niet voor verspreiding naar meerderen. Logisch dus dat als je die CD via de radio wilt uitzenden, dat je dan extra betaald, om ook het recht te verkrijgen.

Je betaal dat niet tweemaal, maar i.p.v. dat je alles in één keer betaald, betaal je per onderdeel.


Bij de werkgever is dat natuurlijk niet het geval, tenzij de werkgever een centraal mp3 depot had staan....

[Anoniem: 95352]

Ik ben het ten dele met de huidige wwetgeving eens, je koopt de CD en betaalt voor het minimum publiek, jezelf. Nu wil je dit uitzenden, daar komt dan een extra heffing op omdat je het publiek significant vergroot.
De laatste stap is inderdaad vreemd....er word niets toegevoegd aan het beoogde publiek...dat is namelijk iedereen die het signaal op kan pikken. Dat het mensen gelukkig maakt en daarmee productiever, kooplustiger of wat dan ook is geen argument. De heffing heeft namelijk als oogpunt dat het publiek vergroot word, niet dat ik daar enig ander, moeilijk te kwantificeren, nut bij heb.

Nu komt daar dus bij dat het totaal niet meer om het publiek gaat (er word niets meer openbaar gemaakt), maar om het voordeel dat mijn baas erbij heeft....straks mag ik dus ook niet meer met mijn IPod de winkel in want er zou, god forbid, een 'kooplustig' nummer op kunnen draaien op dat moment, resulterende in voordeel voor de winkel.
Sterker nog...mijn baas heeft voordeel bij mijn nachtrust, mijn voedselpatroon, en in het algemeen mijn geluksgevoel en gezondheid...gaan we straks een geluks en gezondheids tax heffen?

[TheCapK]

Als ze daarmee weg hadden kunnen komen zouden dat soort belastingen vast wel ingevoerd zijn!
Het is idd krom dat er al betaald is voor verspreiding en dat je na de verspreiding nogmaals moet betalen omdat er meerdere mensen dit kunnen horen.

[Reactie gewijzigd door TheCapK op 22 juli 2024 19:38]

[Blonde Tux]

Wat ik niet snap is dat volgens deze regeling de baas in principe moet betalen als ik op mijn draagbare muziek medium een nummer heb staan dat ik helemaal de bom vindt, en via een legale manier verkregen heb, aan een collega laat horen op de werkvloer, want immer dat is openbaarmaking.

Verbaast me niets als deze rechter dezelfde is die Rugter en de Cameraman van GeenStijl heeft proberen neer te knuppelen met zijn paraplu op de openbare weg.

Long Live Bureaucratie!!!

Dit zijn nou de echte witte-boord criminelen

[Reactie gewijzigd door Blonde Tux op 22 juli 2024 19:38]

[_BladE2k_]

Eigenlijk te simpel voor woorden:
1. Of de rechter heeft gewoon *totaal* geen benul welke impact zijn uitspraak heeft op het (huidige) bedrijfsleven.
2. De rechter heeft niet onpartijdig geoordeeld *of* heeft het gehele concept van openbaarmaking niet begrepen. Mijns inziens is een openbaarmaking nog altijd iets waarbij er sprake is van verspreiding naar derden. Dit lijkt me al uberhaupt niet van toepassing bij iPods en/of andere mediaspelers.

Ik verwacht dan ook dat dit niet een uitspraak is die stand zal houden. De uitspraak is mijns inziens inderdaad *te* ver doorgetrokken.

Van de radio valt overigens te betwisten of deze wel of niet voor muziek wordt gebruikt, immers is dat een van de hoofdfuncties van het apparaat.