Dat je zomaar wat 'inzichten' gelezen hebt is geen sterke basis natuurlijk voor je uitspraken over de Chinese markt. Als iemand die jarenlang tot drie jaar terug bijna ieder jaar in China kwam kan ik zeggen dat dit verschil er niet echt is.
Mijn uitspraken zijn inderdaad enkel gebaseerd op hetgeen dat door mensen van Chinese afkomst geschreven wordt op piano- en fotografiefora, die letterlijk zeggen "als het hier in China wordt geproduceerd, dan vinden de mensen met geld het niet de moeite waard om te kopen." Dat suggereert dus dat indien in een luxe-merk wordt overgenomen waarvan de productie verhuist naar China, daar niet meer gekocht wordt.
Dat verhaal van piano's, als iemand die zelf in China begonnen is met spelen, herken ik niet. Dat Bösendorfer nu van Yamaha (ok, niet Chinees, maar Japans) is, maakt weinig uit voor de populariteit van het merk. Steinway is een populair merk voor piano's, maar waar is dat geen populair merk? Iets als Yamaha zie je iig net zo vaak als dat je het hier ziet.
Steinway was, de laatste keer dat ik erheen keek, onderdeel van een bank. Het zou me niet veel verbazen als dat merk op een gegeven moment ook een stencil-naam is die je gewoon op een Pearl River piano ziet. Er zijn zat fabrikanten die zo erg zijn dat ze simpelweg een Duitse naam _verzinnen_ om op een Pearl River piano te plakken. Zat Duitse namen waar je niks over kunt vinden, maar waarvan wel bekend is dat het allemaal piano's zijn die door Pearl River worden geproduceerd.
Als je zonder erbij na te denken een piano koopt met een Duitse naam erop, dan heb je vaker een el-cheapo Pearl River te pakken dan niet. Met Yamaha of Kawai zit je een stuk veiliger (al komen veel van die piano's tegenwoordig uit Indonesië en/of Indië.)
Veel luxemerken hebben gewoon een aantrekkingskracht en veel van deze merken komen uit Duitsland. Zat mensen denken dat je met een apparaat x van Sennheiser, Beyerdynamic of Harman Kardon (dat ze tegenwoordig heel andere producten maken dan in het verleden en dat ze van Samsung zijn maakt even niets uit) iets veel beters hebt dan iets van dezelfde prijs van een ander merk. Dat is in Nederland net zo goed zo.
In mijn ogen zijn er veel te veel merken die vooral drijven op een grote naam uit het verleden. Naast Harman Kardon is JBL er nog zo een. Veel grote witgoedmerken vallen onder bijvoorbeeld Electrolux; een merk waarvan je vroeger bijna zonder na te denken producten kon kopen die gewoon goed waren, maar dat nu zo te zien vooral een holding is, en eigenaar van een hele stapel merken die vooral bekend staan als B-merk. Vaak zijn "Electrolux"-apparaten gewoon een van de apparaten van die merken waarvan ze eigenaar zijn, met een iets ander uiterlijk en een andere naam.
Dat specifiek Duitse merken interessant zouden zijn voor acquisitie is ook hoe dan ook niet waar. Iedere speler met een goede infrastructuur of sterke naam in bepaalde markten is interessant. Zeer weinig van de audiospelers zijn nog onafhankelijk en velen vallen tegenwoordig onder Sounds United of een of andere investeringsmaatschappij.
De Chinese industrie is momenteel veel geld beschikbaar, en er is een steeds sterker wordende basis in de thuismarkt die steeds meer kan kopen en dus is het logisch dat daar verschillende spelers vandaan komen die westerse bedrijven overnemen. Dit zijn overigens vooral worstelende organisaties in de regel.
Brakke zooi dus. De enige reden waarom je een worstelende organisatie overneemt, is voor de naam.
Het is overigens ook niet waar om te suggereren dat bedrijven na een overname slechts een schim van zichzelf zouden zijn. Philips is onder TPV niets minder dan het voorheen was in termen van televisies, maar ook audioapparatuur (met een stukje realisme natuurlijk, aangezien de markt dichter zit dan in het verleden en mensen gewoon minder geven om kwaliteitsaudio), Volvo is onder Gheely een veel innovatievere fabrikant geworden die ook gewoon met de tijd mee kan en met Polestar ook een heel nieuwe markt kan aanspreken, Motorola had zonder Lenovo niet eens meer bestaan terwijl ze nu nog tenminste enige relevantie hebben, terwijl IBM als organisatie ook meedoet in de consumentenmarkt waar ze in het verleden het bij corporate oplossingen moeten houden, als ze daar overleefd hadden.
En waarom kan dat in Chinese handen allemaal wel, en in Westerse handen niet? De enige reden kan zijn dat het overeind houden van een bedrijf in het Westen schier onmogelijk is vanwege de operationele kosten. Ergens moet vandaan komen dat producten die uit China komen zoveel goedkoper zijn; en vaak zit het verschil simpelweg gewoon wél in de kwaliteit, duurzaamheid, of hoe er met de mensen wordt omgegaan.
De reden is zoals hieronder ook al gezegd wordt: "Intereseert me allemaal geen zak, als het maar goedkoper is." Mensen geven niet meer om kwaliteit en een product dat zonder problemen 10+ jaar mee kan.
Sennheiser denkt erover om zijn audio-tak in de verkoop te zetten; in elk geval, de consumententak. Als ze worden overgenomen door Samsung, Chinees bedrijf, of welk ander bedrijf waarvan ik van mening ben dat ze simpelweg een merkenverzamelaar zijn, dan koop ik er niks meer van. Dan ga ik op zoek naar een ander merk.
Het enige waar ik wel mijn twijfels (of beter gezegd teleurstelling) bij heb is een overname van een Sharp door Hon Hai. Sharp heeft belangrijke bijdragen gehad voor de industrie en onderhield een innovatieplatform waar veel vandaan kwam, terwijl ze ook ethische waarden hoog in het vaandel hadden staan (producten maken op basis van degelijkheid en het uitstellen van ontslagen tijdens de crises zo lang als ze het konden) terwijl ze alleen op hun thuismarkt al moesten concurreren tegen een paar sterke spelers. En nu vallen ze onder dezelfde eigenaar als Foxconn, wat me doet afvragen hoeveel van de Sharp R&D overblijft en of de producten nog net zo degelijk zijn. Denk dat het logischer is om gewoon goedkopere LCD-panelen in te kopen en goedkope producten te leveren, aangezien in het Westen de merkwaarde van Sharp toch vrij laag lag. Nu ik dit typ bedenk ik me dat hun televisies in het Westen sowieso door een OEM worden gemaakt (Vestel in Europa en HiSense in de VS).
Sharp is gewoon een stencil-merk geworden dat niet meer de moeite waard is om te kopen puur afgaand op de merknaam; zoals zovele anderen. Het is vreemd dat je mijn halve bericht probeert te ontkrachten, en dan bevestigt dat je op het gebied van Sharp hetzelfde gevoel hebt als ik bij andere merken heb.