Dat kan dan eigenlijk alleen maar op basis van IP adres gebeurd zijn. En dat is een raar gevoel.
Valt wel mee. Als jullie een wasmachine nodig hebben kan het zijn dat jullie er beide op zoeken, maar ook dat jij er een uitzoekt, en als suggestie doorstuurt naar haar (of omgekeerd) en dat het voor de advertentiemaker zinvol kan zijn daar tussen te komen met zijn aanbieding.
Verder is alleen IP natuurlijk een vrij beperkt middel. Niet alleen thuis delen mensen één IP-nummer, dat doen ze ook op hun werk, op universiteit of school, en daar dus vrij grootschalig. Omgekeerd heb jij verschillende IP-nummers thuis, op je mobiel en op de werk/school/...
Als ik echter op de BBC alleen Nederlandse (en dus ook Nederlandstalige) reclames zie, krab ik echter ook aan mijn hoofd.
Ik denk dat grof gezegd de meeste mensen blij worden als ze minder irrelevante reclame's te zien krijgen. Ik heb persoonlijk niets aan reclames voor maandverband of auto's en zie die tegenwoordig zelden. Heerlijk.
Zoals je in je vorige post al aangaf, zijn grappige reclames vaak niet effectief. Dat licht echter niet aan het wel of niet grappig zijn, maar aan het verliezen van de focus op de boodschap. Mensen worden echter wel een beetje blij van die reclames - totdat het effect wegebt. Irritante reclames zijn in dat geval anders. Ja mensen kennen de grote merken en vertrouwen daar op, maar juist de irritante reclames kunnen ook mensen aanzetten om dat merk bewust niet te kopen - ik weet uiteraard niet of dat ooit gemeten is. Na de wasmiddelreclames zijn - als categorie dan - die voor maandverband en incontinentiemateriaal met afstand de meest irritante. Tact is de Hollandse reclamemakers onbekend.
Het probleem is dat dat alleen bereikt kan worden met grootschalige dataverzameling, en daar worden veel mensen (mijzelf inbegrepen) niet erg gelukkig van.
Dat is nog niet zo erg als je er verder niet veel van merkt. Maar dan:
https://www.forbes.com/si...nt-before-her-father-did/
Pas op, alle links hier zijn long-reads maar zeker de moeite waard.
What Target discovered fairly quickly is that it creeped people out that the company knew about their pregnancies in advance.
“Then we started mixing in all these ads for things we knew pregnant women would never buy, so the baby ads looked random.
...
“And we found out that as long as a pregnant woman thinks she hasn’t been spied on, she’ll use the coupons. She just assumes that everyone else on her block got the same mailer for diapers and cribs. As long as we don’t spook her, it works.”
En helemaal creepy wordt het hier:
“We have the capacity to send every customer an ad booklet, specifically designed for them, that says, ‘Here’s everything you bought last week and a coupon for it,’ ” one Target executive told me. “We do that for grocery products all the time.” But for pregnant women, Target’s goal was selling them baby items they didn’t even know they needed yet.
“Just wait. We’ll be sending you coupons for things you want before you even know you want them.”
https://www.nytimes.com/2...html?pagewanted=1&_r=1&hpWat betreft die negatieve "backlash". Ik denk dat dat wel meevalt. Dat zou kunnen werken voor producten waar mensen een emotionele band mee hebben. Kledingmerken bijvoorbeeld, of bands.
Die negatieve backlash gaat toch echt wel verder.
Maar juist bij bijvoorbeeld wasmiddelen maakt het nul-komma-nul uit of mensen een reclame irritant vinden of niet omdat vrijwel niemand een emotionele band heeft met een wasmiddel. Mensen denken niet "Oh ik koop nu het pak dat er naast staat omdat ik vorige week die tv reclame zo irritant vond." Juist voor dat soort laag-emotionele producten kun je dus met veel meer weg komen omdat ze laag-emotioneel zijn.
Dat je met meer weg kunt komen, is duidelijk, maar er zullen zeker mensen zijn die hierom iets anders zullen kopen.
Overigens, ook die backlash is weer te meten

Maar doen ze dat ook. Ook het meten kost geld.
“We are very conservative about compliance with all privacy laws. But even if you’re following the law, you can do things where people get queasy.”
Dat geld ook hier, lang voordat je de wet overtreed jaag de mensen al in het harnas. Dan lopen mensen weg. Die grens is al lang en breed overschreden wat betreft de hoeveelheid reclame op de TV (met name de commerciëlen) en ook de kwaliteit van de programma's is t.o.v de jaren 90 duidelijk naar beneden.