Ik waardeer jouw moeite die je in posts stopt... Ik heb echter een aantal dingen geprobeerd op te zoeken: of ze zijn niet zo zwart/ wit als jij schetst, of er is simpelweg niets over te vinden. Je komt ook met geen enkele bron.
Ik ga niet de EU of de VS verdedigen, maar ook uit eerdere posts van jou lijkt het erop dat je een bepaalde haat hebt tegen de VS en EU, en dat China en Rusland altijd rechtvaardig handelen.
Ik ga bijna denken dat je bent ingehuurd om propagande te verkopen...
Tegen lege beschuldigingen kan men zich niet verweren.
Dat is een veel gebruikte drogreden om mensen op het verkeerde been te zetten. Men veroordeelt anderen in lege algemene bewoordingen. Zo kan de ander niets weerleggen, want er wordt feitelijk niets beweerd, alleen gesuggereerd dat de ander en zijn denkbeelden niet deugen ("ingehuurd om propaganda te verkopen")
Ook je beroepen op je eigen falen, onwetendheid, onkunde, onbegrip zijn veelgebruikte, maar ook onderhandse manieren om anderen onderuit te halen: Bijv. (Ik kan niets vinden, ik vind het onzin, ik begijp niet hoe je dit kan beweren, enz.). Het eigen falen als argument gebruiken is eigenlijk zeggen: Gezien het feit dat ik zelden/nooit faal, zie ik mijn falen als bewijs dat de ander faalt. Dit is gedrag dat voortkomt uit het feit dat wij een natuurlijke bariere hebben tegen ideeen die onze bestaande voorstellingen aantasten. Dat voorkomt dat wij met alle winden meewaaien. We nemen bij voorbaat aan dat afwijkende ideeen onjuist zijn. Dit wordt erg versterkt als mensen in het idee leven dat van strijdige ideeen maar één juist kan zijn. En dat je ideeen op een lineaire schaal kan beoordelen.
Suggestie wekken zonder het te stellen is ook een onderhandse manier ("Het lijkt erop dat je een hater bent") Dit zijn allemaal geavanceerde methoden om op de man te spelen, en proberen zijn geloofwaardigheid op een indirecte manier aan te tasten. Het is een sluipschuttergedrag waarbij men op de ander schiet vanuit een dekking. De confrontatie (eigen ideeen er tegenover stellen) mijdt men omdat men realiseert dat men dan het onderspit delft.
Het is lastig je hier tegen te verdedigen en bovendien wordt je er in de verdediging mee gedrukt wat de armslag beperkt. Zo gaat men de ander verwijten geen bronnen te geven, zonder zelf ooit bronnen te geven. Men legt alle bewijsvoering bij de ander. Dit zou ik de leunstoel-techniek noemen. Juist in zaken die sterk subjectief zijn, eist men dan objectieve bewijzen. Men leunt achterover, steekt een sigaar op, en vraagt het onbewijsbare te bewijzen.
Trapt de persoon in de val en doet veel moeite om met ondersteunende bronnen te komen dan wordt dat doodleuk genegeerd, of weggewimpeld. Of men snort wat tegengeluiden op uit de eigen geloofsgemeenschap die men als weerlegging presenteert. Dat de persoon in eerdere posts wel bronnen heeft gegeven, schuift men aan de kant en eist steeds opnieuw bronnen. Vanuit de leunstoel meent men de ander aan het werk te kunnen zetten. Laat hij zich maar kwetsbaar opstellen. Het is de geliefde denkhouding van mensen die zich graag als "scepticus" laten voorstaan, de meest luie vorm van denken die je ook wel ziet bij pseudo-intellectuelen, die zelf niets van waarde te vertellen of verdedigen hebben en daarom de rol van criticus en stuurlui aan de wal kiezen.
Er zijn er nog veel meer en ook die zie ik in de reacties voorbij komen. Wat de motivatie daarachter is, of er een motivatie achter zit, dat kan je alleen maar raden.
Dat kan overgenomen, aangewend, persoonlijk, ideologisch of systematisch zijn. Ik kan een goed stukje vakmanschap altijd wel waarderen op getoonde kwaliteit, dat staat dan los van de ethiek. Zelf hecht ik er aan om geen onderhandse methoden te gebruiken maar gewoon mijn oprechte mening te geven. Daar is niets aan verzonnen, maar zal natuurlijk best wel fouten bevatten, het is ten slotte mensenwerk, en het is buitengewoon lastig om een goed beeld te krijgen van wat er plaats vindt in de wereld. Zo een beeld bouw je niet op door een paar bronnen, maar heel veel en breed te lezen en dingen aan elkaar te knopen. En ook dan is het maar een beeld, persoons-, tijd- en cultuurgebonden. Heel veel moeite om een de werkelijkheid een klein beetje beter te begrijpen dat door anderen met een armbeweging van tafel wordt geveegd.
Het idee dat je met de wetenschappelijke methode een maatschappijbeeld kan vormen is echt onwetendheid omdat de wetenschappelijke methode juist het onderzoeksterrein en daarmee aandachtsgebied zo nauw mogelijk begrenst en geheel vrij wil blijven van elke waardeoordeel. Het levert bergen versnipperde informatie op met slechts geldigheid binnen nauwe grenzen van de vooronderstelingen.
Wetenschappelijke rationalisten zijn al snel de grootste luchtfietsers van allemaal, en hebben onvoorstelbaar veel schade aangericht met hun theorieën. Zo zijn er bijvoorbeeld intellectuelen die menen dat Europa van zijn Jodenhaat genezen moet worden door er een multiculturele samenleving van te maken. Dat Nazi-Duitsland eerder een overweldigend bewijs is dat de multiculturele samenleving tot de grootste moordpartijen leidt, zien ze even over het hoofd. Dat de Joden in eigen land een rascistisch zuivere samenleving aan het opbouwen zijn om zich veiliger te kunnen voelen ook.
Een andere geliefde techniek van de rationele leunstoel-denker: Hij zoekt in een lang betoog iets dat hij kan aanvechten, presenteert het dan als weerlegd, en stelt dat daarmee ook het hele betoog weerlegd is, en het denken van de betoger of zijn persoon onbetrouwbaar is. Daarmee wordt de suggestie gewekt dat een betoog een wiskundige stelling is die je met uitzonderingen kan weerleggen en alleen foutloze betogen waarde hebben. Of dat onwetendheid is of opzet laat zich niet bewijzen, ik neig zelf naar het eerste.
In een ding heb je zeker gelijk: Goede informatie ligt beslist niet voor het oprapen. Feitjes zijn ook geen informatie (Sorry RTL Nieuws, met je statisitiekjes). Simpelweg feitjes aan elkaar knopen levert ook geen zinvolle of betrouwbare informatie op. Doordat mensen (meestal onbewust) de feitjes selecteren levert het vooral een bevestiging op van wat ze al dachten. Mensen zijn daarbij enorme napraters. Dat is wat ons leervermogen geeft en ons onderscheid van de aap en dankbaar door machthebbers wordt misbruikt.
Het is lastig om de uitingen van anderen te goed in te schatten. Wat moet je vinden van iemand die begint zijn waardering uit te spreken en eindigt met de suggestie dat je voor de vijand werkt. in het algemeen wordt dit gezien als een teken van onwaarachtigheid, maar het kan ook simpelweg duiden op een slordige, weinig doordachte uiting. Het woord "ingehuurd" duidt dan wel weer op een bewust omlaag halen. Het suggereert dat de ander wel voor geld te koop is, alleen laat hij in het midden of hij zich inderdaad verkocht heeft. Dat soort steken suggereert kwade opzet. Maar dat kan heel banaal op iriratie, jaloezie rusten die een iemand oproept. Sterker nog, hoe beter iemand zijn best doet, hoe meer jaloezie en irritatie hij oproept bij anderen. Daar is onderzoek naar gedaan. Daarom zijn de meest geliefde mensen vaak ook de meest gehate mensen.
Ik kan alleen maar zeggen: Ik heb het beste voor met mijn land en mijn volk en dat is Nederland. Dat is niet VS, China of Rusland of Syrie of Afrika, hoewel ik ook een grote waardering heb voor andere culturen. Dat zie ik niet als een gebrek aan liefde voor het eigen land. Van mij mag onze cultuur behouden blijven en is ze niet minderwaardig. Dat zelfde gun ik ook andere volkeren, culturen en landen. Evenmin zie ik de Nederlander als rascistisch, eerder is hij minder rascistisch en toleranter als andere volkeren in mijn ervaring. Ik geloof ook niet dat ons mooie landje er beter uit komt door een take-over van de EU, die de vrije markt en overheidsbedrijven zo succesvol afbreekt en de lobbies van het internationaal grootkapitaal zoveel diensten bewijst.
Het is grappig hoe mensen een gebrek aan vijandschap naar andere volkeren proberen voor te stellen als een gebrek aan vaderlandsliefde. Het is interessant om na te denken wat voor voorstellingswereld zulke mensen leven. Dat gaat nog een stap verder dan het reeds benauwende: Wie niet met ons is, is tegen ons.
Ook kritiek naar eigen bestuur vertalen als haat, hangt samen met dit denken. In het meer ontwikkelde denken wordt kritiek juist gezien als onmisbaar om te zorgen dat dingen goed blijven en niet verkeerd gaan. In een zeer snel veranderlijke samenleving is een kritische instelling om de hogere waarden te behouden zelfs een kwestie van overleving, wil je het voertuig van de samenleving niet in de sloot laten belanden. Kritiek het speelveld laten worden van hyperemotionele activisitische schreewers met minderheidsbelangen en/of borderline problematiek is niet verstandig.
Ik hoop van harte dat degenen die een doordacht tegengeluid zo effectief lopen smoren het beter weten want het is een zware verantwoordelijkheid, die ze daarmee op hun schouders laden. Ik kan alleen maar vaststellen dat het beleid van de afgelopen vier decennia de modale Nederlander flink verarmd heeft en dat de positie van de werknemer stelselmatig verslechterd is terwijl de regeldruk en morele druk alleen maar toeneemt. Ik gun ons wat beters, zo slecht zijn we echt niet. En ook de meelopers die dit graaisysteem willen beschermen die zullen daar ooit spijt van krijgen.
Dat voortdurende oorlog zoeken met andere landen, nu weer China en Rusland, doet ons geen goed. Dat schept volgens mij helemaal geen welvaart en bevordert ook geen geestelijk vrij klimaat, maar dwingt om de rangen te sluiten. Ja, het verrijkt degenen die een stake hebben in de oorlogsindustrie en daar omheen, maar wie mag de miljoenen stromen vluchtingen opvangen die hun oorlogen en economische uitbuiting opleveren. Wie mag van elke crisis de prijs betalen?
Onze samenleving is een geavanceerd, heel complex samenstel van hoogontwikkelde organen. Maar wij zijn het nu heel ondoordacht aan het overbelasten op een manier die tot ineenstorting zal leiden. Net zoals een persoon die een verkeerde leefwijze blijft handhaven, na lange tijd zijn lichaam plots in elkaar ziet storten. Er is een grens aan het absorbtievermogen van samenlevingen en er zijn tal van tekenen dat wij de grens hebben bereikt, maar de elite blijft gewoon op de oude manier doorgaan omdat ze nu eenmaal niet anders kunnen. In plaats van serieus te luisteren naar de signalen, zoeken ze manieren om die te smoren, en zo door te gaan op een heilloze weg. Hun reflex is altijd om verzet te onderdrukken. Ze leven het in het idee dat het bestaan primair een strijd is en zien de competitie tussen machsblokken als een zerosum game. Zowel harmoniedenken als strijddenken zijn zelfvervullende voorspellingen, ieder vind daarin zijn gelijk. Behandel anderen als vijand en inderdaad ze worden je vijand.
Hetzelfde geldt voor het milieu. CO2, fijnstof, stikstof zijn louter symptomen. Maatregelen daartegen zijn bestrijding die helemaal niets wezenlijks doen voor de Natuur, eerder overlast voor mensen afwentelen op de Natuur. Want het is niet zozeer de Natuur die daar onder lijdt, maar de mens. Het menselijke leefmillieu beschermen wordt steeds verward met natuurbescherming. Symptoombestrijding leidt ons af van wat wij echt moeten doen, namelijk niet groei maar krimp nastreven, en de natuur meer ruimte gunnen, en daarin past zeker geen alsmaar uitdijende bevolking door de bevolkingsoverschotten over de wereld te verdelen. Dat recept laat het probleem juist mondiaal doorgroeien voor het kritiek wordt.
Al met al worden wij heel onverstandig geregeerd omdat onze leiders wel goede technocraten zijn maar geen grotere visie hebben omdat hun hoogste belang uiteindelijk is, de grote geldbelangen dienen. Aandeelhoudersbelang is nu koning geworden. Daarbij heb je nog de druk van in duizenden jaren ingesleten ideologieen die het bestaan te zeer versimpelen tot een strijd tussen goed en kwaad en die een lineaire verloop eindigend in een eindstrijd hebben die de wereld vernietigt, waarna God ons mag redden. Er zit een soort streven naar zelfvernietiging ingebakken, dat het in het onderbewustzijn zijn invloed uitoefent op het handelen.
Technologie maakt het mogelijk de instorting uit te stellen, maar meer dan uitstel levert een steeds kunstmatigere leefwijze niet op. We rekken alleen de mogelijkheden op binnen de Natuurwetten. In plaats van de Natuur meer respect te geven, gaan we proberen haar steeds verder te onderwerpen. Desnoods veranderen ons zelf in cyborg om te overleven en leggen we ons menszijn vergaand af. Dit blinde vooruitgangsgeloof is in praktijk het onverantwoordelijke: Wie dan leeft die dan zorgt. Het is een doodlopende eenrichtigsstraat, omdat je steeds wetenschap nodig hebt om de problemen die de wetenschap opwekt weer de baas te kunnen. Je vult het een gat steeds door een ander nog groter gat te graven.
Door steeds meer migranten als goedkope arbeid binnen te halen voor de export industrie hebben we de ruimte om de problematiek op te lossen heel klein gemaakt. De noodzaak om al die mensen te voeden en tevreden te houden, gaat de goede gezonde oplossingen in de weg staan, omdat anders de samenleving instabiel wordt. Onze politici hebben ons aan alle kanten klem gezet, en tegelijkertijd een groot deel van de overheidsinstrumenten weg gegeven en zich verder de handen laten binden met verdragen die boven eigen wetten gaan. Ze zijn kundige bureaucraten maar incompetent staatsmannen, maar dat mag je niet langer zeggen, Dat wordt als populisme afgeserveerd. Bureaucratie is van nature vrij ongevoelig voor kritiek en weigert inspraak.
Ben ik een gevaar? Zo laat je het in ieder geval doorklinken. Daarmee suggereer je eigenlijk dat wij in een onderdrukkend syteem leven, want zulke systemen zien andersdenkenden inderdaad als gevaar. Hoe totalitairer ze zijn hoe meer ze de ruimte voor andere meningen proberen wegnemen. Paradoxaal genoeg is dat juist een groot gevaar een meerpartijensysteem, omdat daarin partijen elkaar de baas proberen spelen en eigen partijbelang boven algemeen belang kunnen stellen. Eépartijsystemen kunnen alleen stabiel zijn als ze iedereen zoet houden. Daarom zijn éénpartijsystemen de meest stabiele in de geschiedenis van de mensheid gebleken.
Het is een verkeerde voorstelling dat een éénpartijsysteem een dictatuur is of neigt naar dictatuur. Dictatuur is het als één man vaak met hulp van zijn kliek de baas is. Dat soort systemen zijn niet stabiel tenzij ze breed belang leren dienen. Dan kunnen ze ook gunstig uitpakken door een combinatie van goede visie en daadkracht. Als je door democratische filtering binnnen een paritij een competente persoon aan de macht kan brengen, zal een mens altijd meer menselijkheid en visie in het beleid stoppen dan een bureaucratie. Alleen een mens is namelijk menselijk.
Er is in Nederland nog maar heel weinig ruimte om een afwijkende mening onder de aandacht te brengen. En die ruimte neemt ziender ogen af. Het voormalig linkse bolwerk dat zichzelf ooit omschreef als "progressief" en "vrijdenkend" is een hele benauwende kerk geworden, een dictatuur van minderheidbelangetjes die aansluiting heeft gezocht bij de grote belangen en samen nu een bureacratie vormt. Dat heeft een totale verstarring in het politikeke denken opgeleverd.
Wie denkt dat ik het gevaar ben, die leeft in een waan. een angst. Deze maatschappij is een gevaar voor zichzelf geworden omdat het zijn denken niet langer echt kan vernieuwen. Het zit vast in allerlei onwrikbare dogma's, die het denken vergaand versimpelen. Als het willen hoog houden van waarden niet langer op waardering kan rekenen dan is de neergang onafwendwaar.
Het is net zo goed jouw samenleving en toekomst en die van jouw kinderen, dus ik wens je veel wijsheid.
Bron: Het leven
[Reactie gewijzigd door Elefant op 23 juli 2024 04:01]