Qua identiteit weet ik inderdaad niet zo. Je zou hooguit kunnen zeggen dat de Britse identiteit uit elkaar aan het vallen is en verruild wordt voor de identiteit van de vier landen die samen het Verenigd Koninkrijk vormen. De Engelse of Schotse identiteit is belangrijker aan het worden.
Brexit is toch vooral een proces van Engels nationalisme waar de Schotten, Welsh en Noord-Ieren vrij ver van af staan. Ik woon nu dertien jaar in het VK en nog nooit is het uiteenvallen van het VK zo dichtbij geweest als nu. We horen het meeste van de Schotten (die al jaren een vrij populaire onafhankelijkheidsbeweging hebben) maar ik verwacht dat uiteindelijk Noord Ierland het eerste is die zal gaan. Min of meer noodgedwongen en zeker versneld door Brexit.
Wat het wantrouwen ten opzichte van politici betreft, ik dacht al dat het niet veel slechter kon. Mijn buurvrouw heeft voor de Brexit gestemd omdat ze de Britse politici niet vertrouwd. De logica is ver te zoeken maar zo gaat dat nou eenmaal met referenda. Ik sprak een paar weken geleden twee Leave stemmers die lid waren van de Tories en die nu een keuze moeten maken tussen Boris Johnson en Jeremy Hunt als opvolger van May. Ze waren beiden typische Brexiters, redelijk wat geld, hun leven lang Conservative gestemd (en dus zelfs partijlid) en achterin de vijftig. Ze vonden Johnson allebei een grote leugenaar en onbetrouwbaar en zouden dus voor Hunt gaan stemmen. Maar, ze verzuchten nu dat het misschien maar beter was als "de Europeanen" het bestuur van het land over zouden nemen. Waarmee meteen duidelijk werd dat ze niet al teveel begrepen van hoe de EU werkt maar dat heb ik maar zo gelaten.
Het probleem wat we nu hebben is dat Britse politici in de aanloop naar het referendum maar ook erna allemaal beloften hebben gedaan van dingen die simpelweg niet bestaan, de 'unicorns' zoals ze die hier noemen. Dan is het niet vreemd dat ze die beloftes niet na kunnen komen. Je kunt nou eenmaal niet de Europese Interne Markt verlaten zonder bijvoorbeeld je autoindustrie met haar pan-Europese supply chain vrijwel de nek om te draaien. Je kunt nou eenmaal niet verwachten nog iets te zeggen te hebben over EU handelsverdragen nadat je de EU verlaten hebt. In je eentje als middelgroot land kun je niet zulke voordelige internationale handelsverdragen sluiten als een groot economisch blok van 28. enzovoorts.
De enige manier om als politicus dan nog je gezicht te redden is beweren dat het allemaal de schuld is van anderen (Ierland, de EU27, moslims) dat de unicorns nog niet verschenen zijn, dat het een kwestie is van niet genoeg geloven in het bestaan van unicorns of op zo'n afstand gaan staan dat je absoluut geen verantwoordelijkheid neemt voor wat er gebeurt zodat je lekker kritiek kunt hebben op dat de unicorns nog niet verschenen zijn. Nigel Farage
met z'n fascistische optredens is daar bijvoorbeeld een ster in.
Uiteindelijk verwacht ik dat dit een periode is waar ze nou eenmaal doorheen moeten. Grofweg een derde van de kiesgerechtigden heeft drie jaar geleden Leave gestemd, dat lijkt sindsdien gekrompen te zijn en het is dus maar zeer de vraag of je op basis van Brexit ooit een regering kunt vormen. Ik denk dat we eerst nog even iets dieper moeten. Dat het land inderdaad straks redelijk beschadigd uit de EU valt en daarna een jaar of tien a vijftien bezig zal zijn om zo dicht mogelijk tegen de EU aan te kruipen met allerlei aparte verdragen. Helemaal EU lid worden (als ze er inderdaad uit vallen) zie ik niet meer gebeuren, en ik weet ook niet of de andere 27 landen dat nog wel moeten willen. Het is een lastig (en voorlopig instabiel) land en dan is het misschien wel fijn dat het VK nog wel in de EU invloedssfeer zit maar dat ze niet meer mee mogen beslissen.
[Reactie gewijzigd door Maurits van Baerle op 23 juli 2024 09:39]