Wetenschappers van de Amerikaanse Stanford-universiteit hebben een methode ontwikkeld om via elektrolyse waterstofgas uit zeewater te winnen waarbij geen of zeer beperkte corrosie optreedt bij de te gebruiken anode.
Hongjie Dai, hoogleraar chemische wetenschappen, legt uit dat de meeste bestaande watersplitsingsmethodes uitgaan van hooggezuiverd water. De beschikbaarheid daarvan is echter een probleem. Zeewater is er in schier oneindige hoeveelheden, maar het zout daarvan leidt al snel tot corrosie bij de anode, waardoor de levensduur van een elektrolysesysteem met elektroden dat in het water wordt gebracht, beperkt is. Dai en zijn collega-wetenschappers hebben bij hun elektrolyseproces gebruikgemaakt van afwijkend materiaal voor de anode om dit negatieve corrosie-effect tegen te gaan.
De onderzoekers ontdekten dat als ze de positieve anode voorzagen van een coating van metaallagen die rijk zijn aan negatief geladen ionen, de corroderende chloorionen van de anode worden afgestoten of weggehouden. Dit vertraagt de aantasting van het onderliggende metaal van de anode. Volgens de wetenschappers werkt een reguliere anode in zeewater slechts twaalf uur voordat hij uit elkaar valt door roestvorming. Met de negatief geladen coating kan de anode het echter 'meer dan duizend uur volhouden'. Ook wisten de onderzoekers de elektrische stroom goed te handhaven, waardoor de waterstofproductie niet wezenlijk afnam.
Het winnen van waterstof door het splitsen van zeewater is in eerdere studies al vaker gedaan, maar volgens de onderzoekers van Stanford werd daarbij veelal een lagere spanning toegepast. Corrosie treedt immers pas op bij een hogere spanning. Dai en de andere onderzoekers wisten uiteindelijk tot tien keer zoveel elektriciteit door hun systeem te voeren, waarmee de waterstof ook op een hoger tempo werd geproduceerd. Volgens Dai is hierbij waarschijnlijk een record gevestigd wat de hoeveelheid stroom om zeewater te splitsen betreft.
In het laboratorium is een proof-of-concept getoond, maar de onderzoekers laten het aan fabrikanten over om het ontwerp op te schalen en daadwerkelijk bij massaproductie in te zetten. In het laboratorium kon de spanning gereguleerd worden, maar de onderzoekers hebben ook een systeem ontworpen dat is gebaseerd op zonne-energie en dat waterstof en zuurstof produceert uit zeewater. Volgens de wetenschappers is het indrukwekkende aan hun studie dat het gelukt is om hun systeem te laten werken met een spanning die vergelijkbaar is met die van de huidige industriële technologie voor het winnen van waterstof uit gezuiverd water.
De wetenschappers stellen dat hun vinding voor elektrolyse met zeewater kan leiden tot een grotere beschikbaarheid van waterstof als brandstof, die gegenereerd wordt door zonne- of windenergie. De onderzoekers kijken ook voorbij het genereren van waterstof als energiebron. Bij het proces wordt namelijk ook zuurstofgas geproduceerd, dat in te ademen is. Dat betekent dat duikers of duikboten met het systeem kunnen worden uitgerust om onder water zuurstof te genereren zonder dat ze daarvoor aan de oppervlakte moeten komen.
Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift PNAS onder de titel Solar-driven, highly sustained splitting of seawater into hydrogen and oxygen fuels.