Discriminatie is het maken van onderscheid. Discriminatie klinkt lelijk, maar ik ben als man ook niet welkom op het damestoilet. Moet ik me nu gediscrimineerd voelen of is het een legitieme vorm van onderscheid?
Ik ben geboren en getogen in Rotterdam. Was elk weekend wel in de binnenstad te vinden tot in de vroege uurtjes. Toen ik m'n rijbewijs had reed ik de stad uit en ging ik met vrienden naar allerlei plaatsen. Op de alcoholcontroles na (even blazen en weer door), ben ik nog nooit, echt nooit aan de kant gezet voor een controle. Niet toen ik met de fiets ging, niet toen ik met het ov ging, niet toen ik met de auto ging. Behalve dat ik wel eens dronken op de fiets zat heb ik me volgens mij nog nooit schuldig gemaakt aan andere feiten uit het wetboek van strafrecht. Nee, zelf snoepjes pikken bij de snoepwinkel durfde ik niet.
Ik voel die angst niet om als verdachte neergezet te worden. Ik zou er geen enkel probleem mee hebben om eens gecontroleerd te worden. Preventief fouilleren, ze gaan hun gang maar. Het enge zinnetje en daar komtie: 'ik heb niets te verbergen' (oh boy, dit gaat hier een rel opleveren). En dat heb ik ook echt niet. Maar misschien komt dat omdat ik die ervaring niet heb dat ik regelmatig gecontroleerd word.
Ik heb allochtone vrienden, ik heb allochtone collega's. Ik hoor ook de andere verhalen. De verhalen van mensen die niets te verbergen hebben maar wel het gevoel hebben dat ze iets te verbergen hebben. De allochtonen die 'voor de werkgever' allochtoon zijn omdat ze ouders hebben met een 'migratie-achtergrond', ondertussen wel geboren en getogen in Rotterdam, net als ik. Die een vorm van belediging voelen omdat ze in een enquête worden gevraagd naar hun mening als allochtoon terwijl ze alleen de Nederlandse nationaliteit hebben (waargebeurd, pinky-swear). En dat kan ik begrijpen.
Ik ken ook de mensen die wel iets te verbergen hebben. Die zijn er dan in alle soorten en maten. Mensen die echt iets te verbergen hebben of mensen die menen iets te moeten verbergen. Die laatste soms vanwege een overtuiging, of misschien toch niet? Ik weet het niet. Soms ken je mensen achteraf ook niet zo goed als dat je dacht.
Maar nu woon je ergens waar veel criminaliteit heerst en de politie doet zijn surveillance midden in de nacht. Er wordt veel ingebroken. Statistisch gezien staat er een nationaliteit, ik noem ze maar even rood getint, ver bovenaan. De andere nationaliteit is groen getint, die staat behoorlijk lager op de statistieken. Nu moet je als agent een keuze maken tussen die twee die daar rijden, midden in de nacht. Ga je uit van de statistieken of niet? Oftewel, maak je onderscheid/discrimineer je? Maak je die keuze uit je kennis/ervaring/onderbuikgevoel? Of maak je die keuze informatiegestuurd?
De computer die zegt: die groen getinte rijd in een auto die bij de vorige drie inbraken ook al in de buurt was en de kentekenhouder heeft inkomsten die niet passen bij zijn uitgaven. Die rood getinte die woont hier en ik heb verder geen redenen om hem te classificeren als verdacht.
En die agent denkt: die rood getinte moet ik hebben, want statistisch gezien staan de roden in de aandacht.
Welke je ook kiest, de uitkomst lijkt op een variant van:
De rood getinte is over de zeik, want jullie moeten altijd ons roden hebben, pak ook eens die groene.
Die groen getinte is over de zeik, want jullie moeten eens wat aan die roden doen.
De vraag in deze is: welke manier is effectiever om de misdaad te bestrijden? Als die agent zijn onderbuikgevoel zal blijven volgen, is het ook niet verwonderlijk dat de roden altijd hoog in de statistieken zullen blijven. Zij worden immers vaker gecontroleerd dan de groenen. Daarentegen kan het ook best zo zijn dat de roden zich vaker schuldig maken aan deze vorm van criminaliteit. Maar wat doet dat met het gevoel van die roden die wel te goeder trouw zijn? Die voelen zich gediscrimineerd als zij aan de kant gezet worden. Maar misschien worden zij wel minder of niet meer aan de kant gezet als de informatiepositie van de agent beter is.
Een mooi lang verhaal waar je dagen over kan blijven discussiëren. Discriminatie (het onderscheid maken) is niet per definitie slecht, maar zonder juiste onderbouwing van de keuze is het slecht om te discrimineren. Als we altijd op basis van dezelfde statistische gegevens keuzes maken, zal er ook niets veranderen en discrimineren we misschien wel op de verkeerde gronden.
Dit systeem lijkt te discrimineren op de juiste gronden. Het is in ontwikkeling en ik ben benieuwd naar de resultaten. Ik zie nog genoeg haken en ogen zoals de meesten hier, maar het is een ontwikkeling die ik persoonlijk van harte toejuich.
[Reactie gewijzigd door -MD- op 25 juli 2024 13:02]