Klopt, heel veel kansen nu, alleen er is voor bepaalde groepen weinig kans nog steeds, een groep die in de tijd van de bubble zijn leeggezogen, bepaalde leeftijd hebben berijkt, door stress en overwerk en slechte arbeidsvoorwaarden die toen normaal waren, geen reserves hebben kunnen opbouwen, ziek zijn geworden door hun werk, en nu zijn afgedankt.
Ik ben zo iemand... 25 jaar detacheering, om het jaar een nieuw contract, werd alleen ingehuurd wanneer bij desbetreffend bedrijf heel veel werk was, dus ik werkte altijd onder hoogspanning, tegen deadlines aan, voornamelijk altijd overwerken (ik was b.v. met de eeuwwisseling in een raamloze kamer, aan het wachten op iets dat nooit gebeurde, terwijl familie en vrienden heerlijk feesten)... aan het werken op feest en vakantie dagen, en na klus was geklaard, volgende en weer gaan met die banaan.
Lunchen deed ik tussen neus en lippen door in de auto, want ik had/kreeg geen tijd om rustig te lunchen, deed ik dat en werd er gebelt, was de opmerking al weer, Ben je alweer aan het eten, plus als ik rustig ging eten... werd het nog later voor me, want voor mij was 12u per dag werken toch redelijk standaard geworden.
Dit volgehouden van mijn 20's tot 47 ste... nu zit ik thuis, met een dubbele bypass die door alsmede is veroorzaakt door veel stress, slechte eet en leef gewoonten, en weinig bewegen.
precies datgene wat mijn werk verzorgde ik dus deed..
Nu ben ik in weze weer genezen, maar zal nooit meer de oude zijn, detacheeringbureau willen me niet meer, aangezien ik niet meer 100% vol achterlijk wil en kan werken (kan nog niet een km lopen zonder uitgeput te raken), dus ik ben een risico werknemer die volgns verwachting door de aandoening veel ziek zal zijn... Uitkering krijg ik niet, omwege een voorgaand arbeidt conflict waarbij ik mijn ontslag heb genomen, dus geen recht op WW... ziekteuitkering is ondertussen gestopt, En enige werk wat ik kan krijgen zijn laaggeschoolde seizoens banen, terwijl ik een hoog opgeleide Data Telecom engineer ben.
Dus ik moet proberen me om te scholen, op eigen kosten, want ik ben ondertussen 49, en omdat ik geen 50 ben, val ik buiten de 50+ groep, waar wel een ding voor is geregeldt.
Wederom pis ik weer net buiten de boot.
Netzoals ik altijd detacheerder ben geweest, dus nooit een huis heb kunnen kopen, nog een dure auto heb kunnen betalen, of heerlijk op vakantie kon gaan, want moest altijd rekening houden ik tijd zonder werk zat.
Vaste baan, wilde ik altijd GRAAG hebben, en die worst werd ook altijd belooft, dat na 3 jaar wettelijk hun verplicht waren je in dienst te nemen, maar in de praktijk is het altijd zo geweest, je na 2 jaar en 11 maanden plots niet meer nodig was, en bye bye vast dienst verband, en begin maar weer lekker opnieuw.
Direct solliciteren in deze branch op een vaste baan, resulteerde altijd in het zelfde antwoord, we hebben een geschiktere kandidaat.
Dus... tjsa...
Zolang er nooit over dit gesproken word (en dit werd eigenlijk ook altijd netjes verzwegen) is er dus ook geen probleem, en kan met lekker hiermee doorgaan met deze praktijken.
Maar met mij veel jongens uit deze 90/2010 die nu rond de 50 zijn en met stress gerelateerde aandoeningen rondlopen, zitten bijna allemaal in dezelfde situatie.
En enige wat we krijgen te horen is, Ach... wij hebben het ook zwaar met onze baan op kantoor hoor, maar goed ben even weg, praten straks verder wij zijn nu even lunchen...
Ergste is, nu ik heb besloten puur voor mezelf te kiezen, en niet meer als een slaafs hondje achter een werkgever aan te lopen, is het plots alleen nog maar dat ik niet gemotiveerd ben om te werken.
WTF... ik wil dolgraag werken, alleen ik wil werken om te leven... lijkt wel men je verplicht te leven om te werken tot je er dood bij neervalt... (dat laatstse heb ik bijna al gedaan, graag niet nog een keer ja..)
[Reactie gewijzigd door ArranChace op 22 juli 2024 22:10]