Dat is het niet. Maar het hangt van hoe diep je bereid bent na te denken over wat het filosofische verschil is tussen materie en informatie.
Wat jij lijkt te zeggen is dat technologie bedoeld is om sociaal-economische- en culturele structuren omver te werpen. Maar daar is technologie niet voor bedoeld. Het is wel een gevolg van de implementatie van nieuwe technologie, want ze heeft altijd een zeker effect, vaak, zo niet meestal disruptief voor de samenleving.
Dat betekent niet dat je alle technologie moet schuwen, als een Ludiet. Maar je moet wel technorealistisch zijn en niet techno-optimistisch.
Ik wil opkomen voor mensen die werken in soms oeroude bedrijfstakken en hun baan (dreigen) te verliezen omdat een technofiel meent dat automatisch, zonder enige kritische of sceptische houding, elke nieuwe technologie beter is, leuker is, of op een andere manier positiever is dan oudere technologie.
De hysterische hetze van veel tweakers tegen oude vormen van techniek en technologie is een wanhopig dwepen met een volkomen absurde onrealistische houding t.a.v. de gevolgen van nieuwe technologie. Zogenaamde 'oude verdienmodellen' worden tot volksvijand nummer één gemaakt. En de reden is dat er twee krachten zijn, simpel gezegd.
De eerste is conservatief. Daar werken mensen bij een uitgever of een drukkerij, die op straat komen te staan omdat nieuwe vormen van technologie zo rap (door tweakers, o.a.) worden geaccepteerd, dat ze niet snel genoeg kunnen omkatten. Dat zijn taxichauffeurs, waarvan mensen hier dan zeggen dat het onbeschofte lomperiken zijn die je naaien waar je bij staat. De oplossing voor dat gedrag is de keuze voor een ander taxibedrijf, of strenge regels, niet om de hele sector te doen knielen, de enkels te doen kruisen en ze dan via een nekschot te liquideren.
En zo zijn er een boel bedrijfstakken en kolommen waarin deze problemen spelen.
En dan zijn er de progressieve krachten. Deze mensen willen verandering om de verandering omdat ze diep van binnen ontevreden zijn of niet genoeg speeltjes hebben om het leven door te komen.
Beide krachten moeten in balans zijn. Maar wie enig respect opbrengen wil voor zijn buren, die dient technorealisme te omarmen, want op een dag ben je zelf aan de beurt door een nieuwe technologie en wordt je er ongenadig uitgetrapt en krijg je een trap na van een nieuwe generatie tweakers die van Jou vinden dat je een dino bent en dat jouw verdienmodel maar op de schop moet. En dan volgt nog een scheldnaam.
Een schrijver, een
content aanbieder heeft recht op een inkomen. Schrijvers hebben we al zeker 6000 jaar. Bibliotheken zeker al 4000 jaar. Maar tweakers, in hun eeuwige wijsheid, vinden het nu wel genoeg. We zijn het jaar 2000 gepasseerd en nu moet iedereen er aan geloven.
Is er een argument om 'oude verdienmodellen' te haten? Wie bepaald dat een verdien model niet langer goed is, of zelfs slecht.
Als technologie de hamer is om de samenleving en de broodweinning van individuen tot gort te slaan, dan hoeft het voor mij niet. Kunnen we misschien een redelijke transitie in gang zetten, waar mensen niet nodeloos hun baan verliezen?
Dit zou een taak van overheid, burger, werknemer en werkgever moeten zijn. Maar helaas zijn technofielen zo geïndoctrineerd met het idee dat de wetenschapper, de R&D techneut en de corporatie moeten bepalen welke technologie de samenleving nodig zou hebben, ter ere en glorie niet van de slachtoffers van technologie, maar van de aandeelhouders en investeerder.
1.1. What is technorealism?
Technorealism is an attempt to assess the social and political implications of technologies so that we might all have more control over the shape of our future. The heart of the technorealist approach involves a continuous critical examination of how technologies -- whether cutting-edge or mundane -- might help or hinder us in the struggle to improve the quality of our personal lives, our communities, and our economic, social, and political structures.
Weet je, er is dit idee onder veel mensen dat een schrijver het alleen zou moeten kunnen doen. Dat die een boek moet kunnen schrijven, het publiceren, de marketing- en reclame moet organiseren. Dan verdient hiuj het maximale.
Maar niet iedereen kan dat. En dus is er een bedrijfskolom. En ja, die verdienen, die eisen hun deel, want niemand hier werkt gratis! En als er dan een nieuwe vorm van boek komt, is de bedrijfskolom ineens immoreel, want de kolom zou dan als het ware parasiteren op de schrijver.
Ik sluit niet uit dat er soms uitbuiting kan zijn, maar daar is weer een andere beroepsgroep voor. Verenigingen van schrijvers, advocaten en de algehele rechtsorde. Het systeem functioneert. Het is niet de taakverdeling over de bedrijfskolom die noodzakelijkerwijs slecht is, het is de disruptieve nieuwe technologie die rücksichtslos de samenleving in gehyped wordt.
Het ergste is dat we onszelf naaien. Zo zijn er mensen hier die helemaal geil zijn op robots en AI. Wie gaat huilie huilie doen op de dag dat de robot en de AI JOUW werk kan doen, goedkoper, beter, sneller?
Moet ik dan voor jouw rechten opkomen?
"No man is an island, entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main;...any man's death diminishes me, because I am involved in mankind; and therefore never send to know for whom the bell tolls; it tolls for thee."
-- John Donne. (1572-1631)
Het zou dus juist de tweaker sieren als die effectief zou bijdragen aan een discussie over technologie en de gevolgen er van i.p.v. als een geïndoctrineerde pro-wetenschappelijke fanaat elke nieuwe implementatie van techniek kritiekloos te omhelzen. Een tweaker zijn zou meer moeten betekenen dan het geloof in een betere wereld door het accepteren van een eindeloze stroom gadgets en wat casemodden.