Ik geef een argument weer waarin ik stel dat de term 'vooruitgang' verkeerd gebruikt wordt. Vooruitgang betekent dat een nieuwe technologie, een proces, een denkwijze etc. vanuit een bereikt platform verder ontwikkelt wordt om tot een hoger niveau van ervaring te komen uitgedrukt in zaken als gebruiksgemak, efficiency, en begrip.
In veel gevallen is wat we nu een nieuwe technologie noemen geen vooruitgang maar hetzelfde doen op een nieuwe wijze. Vandaar de LP-CD vergelijking. Beide zijn schijven die ronddraaien, er is een naald of een laser die groefjes uitleest. Het is vrijwel hetzelfde. Er zijn voor- en nadelen. De CD is niet zo krasvast zoals men destijds adverteerde. Als je de voor- en nadelen tegen elkaar afweegt heb je veel gedaan voor een minimaal resultaat. En vooral Philips en Sony hebben veel geld verdient voor aandeelhouders.
Als je van een LP naar een ROM was gegaan, dan was het vooruitgang geweest, want dan doe je dingen op een geheel andere manier. Er zijn geen bewegende delen, het formaat is kleiner etc. Dat is innovatief en een duidelijke verbetering en dan kun je spreken over vooruitgang.
E-ink heeft voordelen boven papier en een pen. Maar er zijn enorme nadelen, namelijk dat het energie gebruikt, het apparaat stuk gaat, er sprake kan zijn van allerlei formats, dus extensies, en dus is er DRM. Het is digitaal, dus kopieerbaar, waardoor drukkers, uitgevers, schrijvers minder inkomsten krijgen, waar een papieren boek doorgaans niet zo heel makkelijk gekopieerd werd. Dat was veel werk, je had een stapel A4's en het binden was een nachtmerrie.
Papier gaat mits goed opgeborgen honderden, duizenden jaren mee. Een device is onderhevig aan mode, slijtage en dus verlies je de content.
Het is absurd als je bedenkt dat we allemaal enthousiast worden dat e-ink zo rustig is aan de ogen, terwijl een boek, of papier op een rol al duizenden jaren 'rustig aan de ogen' is.
Er zijn dus voor- en nadelen maar is het beter in de eindanalyse? En voor wie? Meer energie gebruiken is klimatologisch onverstandig, maar papier kan gemaakt worden uit een duurzame recycling cyclus. Je kunt papier bleken met chloor maar bij de productie van devices worden ook chemicaliën gebruikt i.v.m. print platen.
Het komt dan neer op iets ouds en gevestigds onderuit halen vanuit een techno-paradigma in de illusie dat dingen beter worden maar in feite doe je iets op een moeilijker manier.
Dat is geen vooruitgang, het is tenminste deels achteruitgang. Ik vind een e-reader onhandig en ongemakkelijk. De tekst schaalt zelden goed, door kopiëren komen er fouten in de tekst. Een boek leest altijd makkelijk. De voetnoten komen deels op de volgende pagina, de layout raakt vaak verloren, de letters zijn te klien, als je ze vergroot, dan moet je vier keer klikken om door een pagina te komen, de einde-regel onderbreking is een ramp. Als je een notitie wilt maken moet je dat plastic geval er bij hebben en het duurt te lang, het duurt te lang om een regel te selecteren want soms pakt ie het niet en heb je een deel van een ander woord er bij. Een pen of potlood in een boek werkt snel en foutloos.
Het idee dat je 1000 boeken op reis kunt meenemen...alsof je ze allemaal zou lezen. En dan komt het neer op verveling. Ik vind dit boek nu effe niet leuk dus gaat ik verder met een ander. ofwel, het verwende nest syndroom. Maatschappelijk gevolg van e-reader en e-ink is dat niemand nog zich vastbijt in dat papieren boek, en doorleest en karakter kweekt en het volhoud.
Wat VR betreft, ik vind het vreemd dat mensen een nieuwe ervaring zoeken omdat blijkbaar de wereld zelf niet interessant genoeg is.
Wat men eigenlijk wil is een drug. Men wil een soort psychedelische ervaring zonder stoned te worden. Men wil doen wat anders niet kan en men wil dus eigen beperkingen niet accepteren. Daarom 3D boven 2D en VR boven 3D. Men wil
immersion omdat het mondaine leven van 8 uur werk en een saaie maar nog net acceptabele partner een sluipend gif is dat richting gekte stuurt.
Als functioneel werken, efficiënt werken belangrijk is, dan voldoet in de meeste gevallen een 2D scherm prima. Wat we echter meestal zien is ingewikkelde interfaces uit SF films war je swiped en manipuleert met je handen en helaas, verregaande integratie met Big Data.
Dat is achteruitgang pur sang.