Als je als buitenstaander naar de Nederlandse kopieerheffing kijkt, is hij eigenlijk heel absurd.
Het is een heffing op onbeschreven opslagcapaciteit, zodat je zelf thuis een kopie kan maken.
Het is een algemene belasting voor alle burgers op 'megabytes', die héél specifiek ten bate komt aan verkopers van muziek en film. En al is deze heffing over de decennia ingeburgerd, hij is eigenlijk zeer apart.
Want, muziek koop omdat je muziek wilt luisteren, film koop je omdat je film wilt zien.En het 'genot' van film of muziek, zit hem niet in de gegevensdrager.
Door grote invloed van muziek&film-industrie, zijn wij, en vooral onze overheid er schijnbaar van overtuigd dat als je een gekocht product, laat wisselen of plaatst op een andere gegevensdrager, dat je dan 'meer product' krijgt dan waar je voor betaald hebt, dus je extra moet betalen.
Als consument is dat absurd, het veranderen van gegevensdrager, berokkend een film of muziekmaatschappij ook geen schade. Of jij nu een film kijkt op je ipod, telefoon, tablet, pc of via je tv. Jij ziet een film waarvoor je hebt betaald, en als jij die film kopieert voor jezelf, hoeft er geen scéne extra geschoten te worden, en er komt geen minuut studiotijd bij. De beperkingen die de muziek en filmindustrie aan zichzelf, partners en consumenten worden opgelegd, is een verantwoording van henzelf en niet iets dat betaald moet worden met belasting.
In de gedachtengang van de muziek&film studio's zit er wel logica in de Thuisheffing.
Per land en per medium, maken zij namelijk exclusiviteitafspraken. Jantje mag de film op DVD/B-ray uit brengen, en Pietje mag hem aanbieden als download. Doordat deze afspraken vaak 'exclusiviteitsrecht' met zich meebrengen, creëer je allemaal kleine monopolies, een film is niet meer 'een film' maar 'een film op een bepaald medium', hetzelfde voor ene liedje. Door de mini-monopolies die daardoor gecreëerd worden, kunnen Jantje en Pietje 'elke' prijs vragen bij gebrek aan concurrentie, tot het punt dat een andere film/liedje supplementair gaat werken.
Het thuis kunnen veranderen van medium of gegevensdrager , zorgt voor concurrentie en marktwerking binnen al die 'ver-exclusiviceerde' distributiekanaaltjes, en heft de mini-monopolies op. Film en muziek distributeurs vinden dat ze daardoor schade lijden, en daarom betalen we verplicht Thuiskopieerheffing.
Als consument, zie ik dat met de kopieerheffing, betaal voor de monopolistische verdienmodellen die de muziek&film distribueerders ZELF in hun afspraken hebben aangebracht. Wat mij betreft, betaald een consument voor het genot van film of muziek. Om hem daarna verplicht extra te laten betalen voor het (mogelijk) wisselen van medium of drager, is oneerlijk want je' compenseert ' de maatschappijen daarmee voor het niet misbruik kunnen maken van een distrubitiemonopolie dat opzichzelf al sociaal en economisch onwenselijk is. Het burgers verplichten, te betalen voor de 'verliezen' die voortkomen uit het ontstaan van marktwerking moet wat mij betreft ook per direct worden afschaft. Jammer dat deze rechter het heeft nagelaten.