MoaM XIX: een achtbaan met alleen maar hoogtepunten

Als user voel je je toch een beetje David tegen Goliath, maar afgelopen weekend had je ein-de-lijk volop kunnen rellen op GoT. Waarom? Veel van de moderators waren samen aan het borrelen, een spelletje aan het spelen, de longen uit hun lijf aan het zingen of zaten in een achtbaan.

De Goliaths van het forum maakten daardoor dit weekend hun rondjes in de daadwerkelijke Goliath in het pretpark Walibi Holland. Die achtbaan ging, na de teleurstellende mededeling dat hij het hele weekend dicht zou zijn, op zaterdag in de loop van de dag open. Menige moderator zal de ducttape op de baan gezien hebben, zodat eens te meer duidelijk werd dat de technische oplossingen van een pretpark als Walibi niet veraf zitten van hoe veel tweakers thuis problemen oplossen.

De MoaM, voor wie dat niet weet, is de Mother of all Meets, het grote feestweekend waarmee Tweakers zijn moderators en admins bedankt voor hun niet-aflatende inzet. Deze site zit natuurlijk vol met ongelooflijke lieverdjes, maar voor het uitermate theoretische geval dat er tóch ingrijpen nodig is, staan moderators altijd klaar om dat te doen. Altijd? Nou, veel mods waren afgelopen weekend dus afgeleid, omdat we toen onze intrek hadden genomen bij vakantiepark Eigen Wijze in Bant.

Wat je je daarbij moet voorstellen? Wie op vrijdagmiddag op het terrein kwam aanwandelen, kwam eerst communitymanager Moonsugar of een van de andere helden van de organisatie tegen, die iedereen voorzag van een badge met nickname en informatie over in welk huisje je aan het einde van de avond moest belanden. Veel tweakers dumpen eerst hun spullen in hun huisje en maken netjes hun bed op, zodat dat aan het einde van de avond niet meer hoeft, en begeven zich vervolgens naar Party Central. Er gaan geruchten over mensen die 's nachts hun bed ingaan zonder het eerst op te maken, maar we kunnen ons niet voorstellen dat dat echt gebeurd is.

Omdat een MoaM rond etenstijd begint, was er natuurlijk voldoende te bunkeren. Er waren een paar foodtrucks. De ene had Mexicaans eten, en dat bleek pittig in trek en bij vlagen ook pittig. De andere was de door tweakers zelf gerunde frituur De Vettige Handdoek; vraag alsjeblieft niet waar de naam vandaan komt.

Eten uit de Mexicaanse en de… Hollandse keuken

Als na het eten zo ongeveer iedereen binnengedruppeld is, is het tijd voor de traditionele opening. Nadat de hele groep massaal de naam van Moonsugar had gescandeerd, ging er een doek naar beneden en stond daar… oud-communitymanager Zeef. Omgekeerd bleek ook te werken; als je de naam Zeef scandeerde, kwam er een Moonsugar tevoorschijn.

Na de officiële opening was het weer tijd voor een hele avond feest. Het was voor de verandering eens prima weer tijdens de MoaM, in elk geval het grootste deel, en dus konden liefhebbers zich vermaken in de hot tub die opvallend dicht bij Party Central was opgesteld. De aanwezige kinderen in de leeftijdscategorie van 6 tot 99 jaar vermaakten zich prima met een aangesloten Nintendo Switch met een aantal controllers, terwijl je natuurlijk ook 'analoog' games kon spelen. Traditioneel veranderde een deel van Party Central in Wakkerdam om weerwolven te kunnen lynchen, maar er waren ook nieuwkomers zoals Shit Happens, een spel waarbij kinderen eventjes níet mochten meespelen.

Was er nog meer? Jazeker, wie lekker wilde dansen, kon helemaal los op de silent disco met drie verschillende soorten muziek. Het bleek fysiek mogelijk om verschillende koptelefoons tegelijk op te zetten om zo meer muziekgenres tegelijk te horen, al kan het zijn dat dat alleen leuk is na diverse gin-tonics.

Na ahum… feedback over de plaatsing van de karaokeapparatuur vorig jaar, en het enthousiasme en de overtuiging waarmee de crew daarmee aan de slag ging, was er een aparte karaokebar voor de muzikale helden onder de moderators. Daarbij viel op hoe divers de muzieksmaken zijn. Er werd gerapt op muziek uit de musical Hamilton, rondgesprongen op de aanstekelijke muziek van House of Pain, luchtgitaar gespeeld op rock en metal en in harmonie meegezongen met popnummers, maar er was ook ruimte voor het levenslied van Nick en Simon, en Koos Alberts. Er was geen valse noot te horen, echt niet.

Toch was de vrijdagavond minder wild dan anders. Het zou flauw zijn om te wijzen op de toenemende ouderdom bij de crew, dus er is één duidelijke oorzaak: niemand wilde de bus missen naar Walibi Holland en die ging op het voor velen best vroege tijdstip van halftien. Gelukkig was daar een barista voor een extra shot caffeïne bij het ontbijt om te helpen met opstarten voor de dag.

Dus kon je zaterdag loslopende crewleden tegenkomen in het pretpark. Er waren fanatiekelingen die een Fast Lane-pas hadden gekocht om de wachttijden te verkorten. Zoals dat gaat met tweakers, was er onderling uiteraard felle discussie over of dit een goed of slecht gevolg van kapitalisme is. Hoe het ook zij, het was een dag met mooi weer, veel achtbanen en andere pret.

Na een hele dag in het pretpark vertrokken de bussen weer richting Bant, waarbij de ene bus wat meer gericht was op uitrusten en slaap, en in de andere massaal 'rondje, rondje' werd gescandeerd, waarna de buschauffeur bij de rotonde inderdaad een extra rondje maakte. Het is geen Condor of Speed of Sound, maar wie het kleine niet eert…

Wat niet klein was, was de hoeveelheid eten bij het diner. Koffie en kornuiten hadden een barbecue aangestoken en bedienden alle crewleden van allerlei soorten gebraden lekkers. Daarna was het weer tijd voor de traditionele bottleshare, waarbij veel tweakers hun zelf meegebrachte drank aan elkaar lieten proeven. Uiteraard was het ook weer mogelijk om spelletjes te spelen, de eigen stembanden en andermans oren te mishandelen en te badderen in een bijna opgewarmde hot tub.

Na een op diverse manieren schitterend weekend werden veel crewleden zondagochtend wakker met een nog niet eerder gehoord geluid: zachtjes tikte de regen tegen het zolderraam. Of, nu ja, zachtjes… Het ging er behoorlijk aan toe. Sommige slimmeriken hadden een paraplu paraat en de rest werd al drijfnat bij het lopen naar de zaal voor de brunch.

Met die brunch kwam er een einde aan een opnieuw geslaagd weekend. Onze bijzondere dank gaat natuurlijk weer uit naar de organisatie, die de boel weer tot in de puntjes verzorgd had en die helaas heeft moeten afbreken in de stromende regen. Het was weer episch; dank jullie wel en tot volgend jaar!