MoaM XVIII: echte helden dragen geen cape

Je weet hoe het gaat: een leven is in gevaar en een of meer superhelden: Superman, Powerpuff Girls of wie je maar wilt, komt aangesneld om iemands leven te redden. Maar, zo bleek op de MoaM in het afgelopen weekend, echte helden dragen geen cape.

De MoaM is natuurlijk de Mother of all Meets, het grote feestweekend waarmee Tweakers zijn moderators en admins bedankt voor hun niet-aflatende inzet. Want Tweakers heeft natuurlijk alleen maar lieve lezers, maar ook die vliegen soms uit de bocht en onze mods en admins houden dat feilloos in de gaten. Behalve in het afgelopen weekend dus, toen we weer bij vakantiepark Eigen Wijze in Bant neerstreken voor het evenement dat elk crewlid van Tweakers rood omrand in de agenda heeft staan.

Vrijdagnacht rond een uur of half drie stond een van de aanwezigen vol overgave een liedje te zingen bij de karaoke en nog geen minuut later verkeerde ze totaal onverwachts in levensgevaar. Details zijn niet nodig, maar reanimatie was duidelijk noodzakelijk. Een paar aanwezigen die bhv'er zijn, waren er snel bij en onder de aanwezigen op de MoaM was zelfs nog een arts die wakker en nuchter was. Zij hebben de reanimatie op zich genomen totdat de ambulance er was. Er waren meer helden; binnen een mum van tijd werd 112 gebeld, maar ook de AED werd gelokaliseerd, mensen stonden de partner van het slachtoffer bij, anderen begeleidden de ambulance vanaf de weg snel naar de juiste plek, weer anderen maakten de weg vrij en er waren mensen die de communicatie met familie probeerden op te zetten. Er moest heel snel veel gebeuren en dat gebeurde ook allemaal.

Het belangrijkste is: de reanimatie slaagde en de ambulance nam het slachtoffer mee naar het ziekenhuis. Vandaaruit kwamen in de uren erna positieve berichten. Desondanks waren velen zaterdagochtend nog diep aangeslagen van wat er gebeurd was. Gelukkig waren er veel mensen om het mee te delen. En waar iedereen het snel over eens was: hier waren superhelden aan het werk geweest, die op indrukwekkende wijze vermoedelijk een leven hebben gered.

Daaraan voorafgaand was de vrijdagavond in een feestelijke stemming verlopen. Natuurlijk ging niet alles perfect; vanwege de harde wind moesten tenten extra stevig worden neergezet en bij het plakken van de kamerindeling aan een huisje werd per ongeluk een spin onthoofd. Over het algemeen kon communitymanager Moonsugar echter, dankzij het buiige weer, in haar openingspraatje herhaaldelijk een omschrijving gebruiken die in artikelen van Tweakers niet is toegestaan.

Feestelijke avond

Party Central was grofweg verdeeld in drie ruimten. Zo was er een rustige ruimte om bij te kletsen en spelletjes te spelen, op zaterdagavond ook in gebruik voor de bottleshare. Daar werden onder meer denkbeeldige bommen ontmanteld, schatten gezocht, weerwolven gelyncht en uiteraard in 30 seconden zoveel mogelijk omschrijvingen van woorden geraden.

De tweede ruimte, met de bar, was ingericht voor de silent disco. Bezoekers konden een koptelefoon opzetten en dan op een van drie gekleurde kanalen naar muziek van eigen keuze luisteren. Vaak was de disco silent, hoewel ook voor mensen zonder koptelefoon duidelijk was wanneer op een van de kanalen knallers als Ik heb een boot of Dragostea din tei aan de beurt waren.

In de derde ruimte was de karaoke, waar opvallend veel mensen met volle overgave en met wisselende aanleg om zuiver te zingen een breed palet aan muziek ten gehore brachten. En nee, als daar opnamen van zijn, zullen die nooit in het openbaar online verschijnen (hoop ik).

Karoake op de MoaM: zuiver zingen geen vereiste

De traditionele zatermiddagactiviteit was een zelf georganiseerd festival. Tussen de buien door konden moderators, aanhang en kantoorvolk onder meer genieten van een rodeo, waarbij je kletsnat werd als je eraf viel, van een megaversie van Stef Stuntpiloot en van een Kop van Jut. Binnen waren onder meer spelletjes en een photobooth. Dat leverde een explosie aan creativiteit op en spelletjes om te spelen tijdens de regen, zoals een spel waarbij je met behulp van luchtstromen een bal van het ene bakje naar het andere moest krijgen zonder hem aan te raken en zonder hem de grond te laten raken.

Er was ook een wedstrijdelement bij het verkleden en al snel bleek dat veel mensen er moeite in hadden gestoken. Er waren een hele familie Waldo uit Where's Waldo, Alice van Alice in Wonderland en een Romeinse Ars Technica-verslaggever (!) Winnaar was uiteindelijk developer DaFeliX, die met noeste huisvlijt een PacMan-hoofdbedekking had gefiguurzaagd en de hele middag met herkenbare geluiden rondhobbelde over het festivalterrein.

De innerlijke mens wil ook wat en ook dit jaar was dat weer uitstekend verzorgd. Op vrijdagavond was er de keuze tussen Mexicaans eten en de inmiddels traditionele pizza's. Het was gezellig druk onder de tentdoeken die de koks van dienst droog moesten houden. Zaterdagavond ging Koffie met zijn crew bbq'en en ook dat viel, gezien de lange rijen voor de tweede en derde ronde, enorm in de smaak.

Het is dus geen wonder dat menigeen met een brak hoofd vol mooie herinneringen zondagochtend aan de afsluitende brunch zat. Sommigen, waaronder een niet nader te noemen hoofdredacteur, hadden daarbij nog maar weinig stem over (moet je maar niet in een karaoke-boyband zitten).

De dank gaat uiteraard weer uit naar de organisatie, die deze keer door het ***weer en de medische noodsituatie vrijdagnacht nóg veel meer te doorstaan had dan bij een 'normale' MoaM. Ondanks alles was het weer legendarisch, dank jullie wel!