Het verzamelen van registraties of vliegtuig types kan je wel vergelijken met vissen of postzegels verzamelen.
Spotten om een mooi plaatje kan je wel vergelijken met sportschieten (fixed target) of kleiduivenschieten. (Bewegend target.) Als je ver inzoomt, zorgt elke mm beweging in je lens er voor dat je het object in je viewfinder met meters uitslaat. Een optie is om dan uit te zoomen, maar je wil het object wel graag beeldvullend in beeld hebben.
Pannen is een techniek waarbij je een lange sluitertijd combineert het het volgen van een bewegend object. Het object blijft scherp, maar de achtergrond "blurt weg" door de beweging. Zeker als je ver inzoomt is dit gevoelig voor onscherpe platen en het vereist een vaste hand. Voor een vliegshow ga ik wel eens pannen langs de snelweg om het gevoel weer even te krijgen. (Gewicht van lens en body, timing, m'n "swing" oefenen, etc.)
Tijdens een incidenteel potje kleiduivenschieten haal ik ook bovengemiddelde scores. Het verschil is dat bij kleiduivenschieten er relatief veel tijd overheen gaat voordat het lood de kleiduif geraakt heeft. Je moet een beetje voor het doel mikken. Een camera body en het licht zijn veel sneller
Ik schiet zelf vliegtuigen alleen voor het plaatje en doe 1 á 2 keer per jaar een
vliegshow. De kans om leuke foto's te schieten is dan ook hoger, omdat vliegtuigen dan aerobics doen of in formatie vliegen. Als bijvoorbeeld de Red Arrows een show doen is timing erg belangrijk. Zeker als twee vliegtuigen op elkaar af vliegen en je ze kruisend op de plaat wil krijgen. Dat is de uitdaging.