Gathering of the Tweakers - Vliegtuigspotter Tyno

Het is inderdaad net wat Bl@ckbird zegt een statief (of monopod) beperkt je bewegingsvrijheid. Daarnaast is een vliegtuig qua beweging erg lastig te volgen met een statief. Aan het begin van de take-off blijft hij vlak (dit is goed te doen met een statief) maar op het moment dat het los komt van de baan, schiet hij omhoog en moet je met je lens omhoog (dat gaat wat lastig als er een statief aan vast zit

Het verzamelen van registraties of vliegtuig types kan je wel vergelijken met vissen of postzegels verzamelen.

Spotten om een mooi plaatje kan je wel vergelijken met sportschieten (fixed target) of kleiduivenschieten. (Bewegend target.) Als je ver inzoomt, zorgt elke mm beweging in je lens er voor dat je het object in je viewfinder met meters uitslaat. Een optie is om dan uit te zoomen, maar je wil het object wel graag beeldvullend in beeld hebben.

Pannen is een techniek waarbij je een lange sluitertijd combineert het het volgen van een bewegend object. Het object blijft scherp, maar de achtergrond "blurt weg" door de beweging. Zeker als je ver inzoomt is dit gevoelig voor onscherpe platen en het vereist een vaste hand. Voor een vliegshow ga ik wel eens pannen langs de snelweg om het gevoel weer even te krijgen. (Gewicht van lens en body, timing, m'n "swing" oefenen, etc.)

Tijdens een incidenteel potje kleiduivenschieten haal ik ook bovengemiddelde scores. Het verschil is dat bij kleiduivenschieten er relatief veel tijd overheen gaat voordat het lood de kleiduif geraakt heeft. Je moet een beetje voor het doel mikken. Een camera body en het licht zijn veel sneller

Ik schiet zelf vliegtuigen alleen voor het plaatje en doe 1 á 2 keer per jaar een vliegshow. De kans om leuke foto's te schieten is dan ook hoger, omdat vliegtuigen dan aerobics doen of in formatie vliegen. Als bijvoorbeeld de Red Arrows een show doen is timing erg belangrijk. Zeker als twee vliegtuigen op elkaar af vliegen en je ze kruisend op de plaat wil krijgen. Dat is de uitdaging.

Zodra je een iets sjiekere lens hebt dan heeft de stabilisatie meerdere standen (uit, stand 1 en 2). Hierbij is stand 1 voor stilstaande objecten en stand 2 voor bewegende objecten. Bij objectieven met maar 1 stand kiest de lens meestal zelf welke beweging van toepassing is.

Welke instelling ik gebruik ligt aan het type foto wat ik maakt. Als een kist recht op mijn af komt dan staat hij op stand 1, zodra ik de kist van de zijkant pak dan staat stand 2 aan (dan probeer je de achtergrond te vervagen terwijl de kist scherp is, in vak jargon heet dat "panning").

Naast de stabilisatie in de lens heb ik nog een paar andere trucjes: Je kan de camera in burst mode laten schieten, door meerdere shots in serie te maken stabiliseerde camera ook. Daarnaast mijn combinatie (door het gewicht en doordat hij zo log is) heel stabiel van zichzelf.

Qua stabilitatie staat hij bij mijn standaard eigenlijk wel aan (stand 2), maar dit is eigen meer uit luiheid. Op een normale zonnige dag schieten de sluitertijden al snel richting de 1/300 a 1/500, en dat is goed uit de hand te schieten (ook zonder stabilisatie).

De huidige marktwaarde zal ergens rond de 8 á 9 duizend liggen. Maar dat is door de jaren heen langzaam opgebouw. Dus eerste begonnen met een simpel camera, vervolgens deze weer verkocht / ingeruild voor een betere, en na heel wat jaren upgraden uiteindelijk bij dit setje geeindigd.

Qua foto's zet ik de beste shot's op Flickr, vandaar doe ik mijn foto's hosten op verschillende vliegtuig gerealteerde forum (Tweakers, scramble, DAPG). Vroeger deed ik af toe nog wel eens een poging om wat foto's geupload te krijgen op Airliners.net, maar na vele afwijzigingen was ik daar ook klaar mee. Tegenwoordig hou ik het gewoon bij de verschillende vliegtuig topic's.