Door Redactie Tweakers

Techjuwelen - Nintendo 64 - Innovatieve console met forse beperkingen

08-12-2019 • 06:00

183

Het was de eerste console met force feedback in de controller, een van de weinigen met uitbreidbaar geheugen en de laatste die nog gebruikmaakte van cartridges. In deze aflevering van Techjuwelen kijken we naar de Nintendo 64.

Het jaar is 1993 als Nintendo een licentiedeal tekent met Silicon Graphics Incorporated, een bedrijf dat krachtige 3d-workstations maakt. De Super Nintendo is op dat moment nog Nintendo’s paradepaardje, maar aan de opvolger wordt al gewerkt en Nintendo wil vol inzetten op 3d-graphics. SGI ontwikkelde daarom voor Nintendo de Reality Coprocessor. Een 3d-chip die een grote voorsprong had op de hardware van Nintendo’s grootste concurrenten: de Sega Saturn en Sony PlayStation.

Toen de console in de zomer van 1996 op de markt kwam, was hij meteen een hit, ook al was het aantal beschikbare games niet groot. De systemseller was Mario 64; de eerste 3d-versie van Mario waarin je niet langer lineair door een level liep, maar vrij kon rondlopen in een grootse open wereld. Niet alleen de focus op 3d was nieuw, want de Nintendo 64 introduceerde ook veel andere zaken die nog niet eerder gezien waren in een gameconsole. Bijvoorbeeld de controller: die was sowieso al uniek met drie verschillende handvatten en bevatte ook nog eens een thumbstick in het midden, een trigger onderop en voor force feedback kon er de rumble pack in worden geklikt.

De Nintendo 64 was verder de eerste thuisconsole met maar liefst vier controlleraansluitingen en games met vier-spelersplitcreen waren dan ook erg populair. Veel mensen zullen met warme gevoelens terugdenken aan multiplayerpotjes Mario Kart, Mario Party, Super Smash Bros en natuurlijk Goldeneye. Maar ook op het vlak van singleplayergames had de Nintendo 64 genoeg te bieden. De Engelse ontwikkelaar Rare maakte voor de N64 een aantal van zijn bekendste games, waaronder de platformers Banjo Kazooie en Donkey Kong 64. Nintendo’s grootste succes op de N64 was naast Mario natuurlijk The Legend of Zelda: Ocarina of Time.

Eerdere afleveringen gemist? Dit zijn ze op een rij:

Reacties (183)

183
177
103
7
0
63
Wijzig sortering
De geheugenuitbreiding voor donkey kong 64 was niet zozeer omdat er meer geheugen nodig was, maar omdat er een memory leak crash in het spel zat die ze niet gefixed kregen. Door het geheugen te verdubbelen duurde het langer voordat deze bug optrad.

Voor wie meer wil weten, bron: https://m.youtube.com/watch?v=n17SDFZSu_o&t=248s

[Reactie gewijzigd door GromuhlDjun op 22 juli 2024 13:41]

Ik las laatst dat het toch weer niet zo simpel was:
"This one’s a myth. The decision to use the Expansion Pak happened a long time before the game shipped, in fact we were called in by management and told that we were going to use the Expansion Pak and that we needed to do find ways to do stuff in the game that justified its use and made it a selling point. I think the bug story somehow got amalgamated into the Expansion Pak use and became urban myth."

bron: http://www.nintendolife.c...nd_20_years_of_the_dk_rap
Jij mag het een myth noemen maar in deze video zijn de originele developers van het spel te horen en je hoort, vrij duidelijk uit "the horses mouth" dat het weldegelijk een issue was en het makkelijker was om gewoon de memory pak mee te verkopen dan de bug op te lossen. Want het vinden en patchen van die bug zou teveel tijd kosten en ze zouden hun deadline missen.

Recht uit de developers hun mond dus, in 2013 al. Het is nooit verduidelijkt waar/welke bug het om ging maar als mensen van Rare welke in die tijd aan de games gewerkt (IE programmeren) hebben het anders zeggen heeft dat ook wat waarde.

Uit jouw artikel komen wat ik op het eerste zicht ook zie ook wat mensen van Rare aan bod. Het is dus een beetje dev tegen dev?

Source : https://youtu.be/VgtAXCaSlpk?t=169

EDIT: Mark Stevenson deed graphics, Chris Sutherland zat in het support team. In de video hoor je de programmeurs welke bij Rare het spel geprogammeerd hebben.
No offence maar ik geloof de mensen welke weldegelijk het spel geprogrammeerd hebben tov de artists iets meer :+ .

In je artikel zeggen ze dat ze de bug weldegelijk gevonden en gefixed hebben, maar de programmeurs zeiden dan weer dat het niet in de released versie zat? Het is een beetje zoals ik al zei dev tegen dev dus.

Je kan die bug trouwens triggeren in emulators door savestates te gebruiken. In plaats van dat het spel binnen het uur crasht duurt het een aantal uur voordat het hele gedoe crasht.

Ze praten over de 4MB versie in de video echter. Het kan dus goed zijn dat het inderdaad niet voorkomt in de 8MB versie of gewoon "masked" is. Aangezien deze mensen het later nooit echt hebben verduidelijkt is het een beetje woord tegen woord.

[Reactie gewijzigd door GuntherDW op 22 juli 2024 13:41]

Ik snap de ophemeling van de N64 niet zo. Ja technisch zat het goed in elkaar maar voor de betere games kon je beter terecht bij Sony’s PSX. Ik heb bij launch day toen zelf blind een Nintendo N64 gehaald omdat het tja Nintendo was. Super Mario 64, Zelda en Golden Eye grijs gespeeld en waren zeker goede games, maar bij de buren was het gras toch echt groener. Ik miste echte games zoals Gran Turismo, Resident Evil, Tekken, FF7, Metal Gear Solid, Pro Evolution soccer, Destruction Derby, GTA.

[Reactie gewijzigd door Miki op 22 juli 2024 13:41]

"Ik miste echte games" is een wat vreemde uispraak. Definieer een echte game. Persoonlijk vond ik games op de PSX altijd niet uitzien, wat flink wat afbreuk deed aan de ervaring. Verder had je op de N64 wel meer games die de moeite waard waren, zoals F-Zero X, Perfect Dark en het ondergewaardeerde Beetle Adventure Racing. Vanaf de PS2, toen het er niet meer uitzag als een blokkenbrei, ben ik consoles van beide fabrikanten gaan kopen (na de Dreamcast natuurlijk).
Het ging helemaal niet om de graphics maar de beleving van de games. Als je 16/17 bent speel je dan Gran Turismo, Ridge Racer of Mario kart 64. Nu zou ik voor de fun Mario kart kiezen maar toen.. nah. Sony heeft destijds heel goed gekeken naar doelgroepen en waar behoefte aan is geweest.
Ik viel destijds in de 16/17 categorie, maar mij spraken de Nintendo-titels meer aan. Tuurlijk had de PSX ook games die ik wilde spelen, maar mijn portemonnee liet het toen nog niet toe om beide consoles aan te schaffen. Dus koos ik voor met name Mario 64 en Zelda OoT.
Ik denk dat je daar een goed punt aanhaalt: De PSX stelde juist ook die doelgroep in staat veel games te spelen. Eventjes modden en je kon zo in de levendige handel der PSX kopietjes stappen. Hoe vaak heb ik de Tony Hawk en Pro Evo Soccer spellen niet over het schoolplein verhandeld zien worden destijds.

Voor de N64 was je aangewezen op de echte cartridges in plaats van dat je de dag naar release reeds de nieuwste game voor een tientje kon spelen.
En dat was in die tijd dan ook juist waarom de PSX verkoop explodeerde. Het maken van een kopie was een eitje. Zelf veel plezier aan gehad hoor, FF7/8/9, Gran Turismo 1 en 2, Crash Bandicoot, etc etc maar de N64 en iets later Dremcast had ik toch veel meer plezier van ondanks het kleinere aanbod aan games.
heeft natuurlijk ook te maken van de limieten van sommige game consoles ,sony heeft er idd goed op uitgekeken wat mogelijkheden betrefd.Een cdrom en harde schijf erbij zoals de playstation 2 en 3 in combinatie met een cdrom was al een hele grote stap in samenwerking met videokaart voorwaarts.
En daarmee hebben ze de slag gewonnen samen met de xbox.ik heb zelf de n64 nooit gespeelt, en ik kan me best voorstellen dat sommige mensen een stukje nostalgie voelen als ze met de n64 aan het spelen zijn.

[Reactie gewijzigd door rjmno1 op 22 juli 2024 13:41]

Het ging helemaal niet om de graphics maar de beleving van de games. Als je 16/17 bent speel je dan Gran Turismo, Ridge Racer of Mario kart 64.
Waar je denk ik heen wil is die meer 'volwassen' en soms ietwat donkere kant van gaming. Eigenlijk de kant die Sega aan Sony voor het oprapen heeft gelaten en die enorm is uitgebreid.

Dat zegt overigens weinig of de 'beste' games, want de N64 heeft een aantal van de hoogst gewaardeerde games van die generatie en ook aller tijden. Mario 64, Zelda, Golden Eye en ook Kart kun je gewoon niet omheen. En dan heb je nog tig Nintendo IPs die op de 64 enorm sterk warden. Star Fox, Wave Race, Smash Bros, etc. Yoshi overigens NIET.

Mario Kart en Gran Turismo kun je niet vergelijken. Kwa verkoop en waardering is het nek aan nek, kwa opzet is het het tegenovergestelde.

Het gemis van Square.... Dat was een ding. FF7,8,9, Xenogears, Chrono Cross. De soundtrack, de ambiance, die custscenes! Dat was echt next gen storystelling. Metal Gear ook btw.
Anderzijds was Mario 64 / Zelda en Golden Eye next gen game play.

Hoe kies je?.... Het wordt gewoon zo'n 'mijn favoriete games' discussie. Nintendo is tijdloos. Daarom performed de software ook insane. Alleen zijn ze 3rd party compleet kwijtgeraakt door die technische setup van de 64. Want dit gaat niet alleen om FF7, maar heel Squaresoft. Want een PS1 zonder Square?! Dan had die console echt een heel ander sentiment gehad. Zo goud was die combinatie.
Het ging uiteindelijk om schoolplein kopietjes, dat 'als je 16/17 bent speel je x of y' was daar zwaaaar ondergeschikt aan.
Deze begrijp ik niet. Spellen op de Playstation 1 vond jij destijds al slecht qua grafische praal?

Ik bedoel, ja, acheraf, nu, zien de spellen in een 3D-setting er bagger uit en zijn de polygoontjes van een PSX-spel op 1 hand te tellen. Maar destijds? Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit twijfelde aan de grafische pracht van de spellen. Maar goed, ik heb dezelfde mening over de N64-spellen - prachtig destijds, maar nu? Bleh. Geef mij maar de 2D sprites van, bijvoorbeeld, een Yoshi's Island, Chrono Trigger of een meer hedendaagse Trails in the Sky.

Wat Nintendo voor mij vooral belangrijk maakt, naast het jeugdsentiment, is dat ze een product lanceren dat initieel belachelijk wordt gemaakt (Bijvoorbeeld, de controller van N64, motion controls van Wii) maar vervolgens gekopieerd wordt door de concurrentie. Misschien een natuurlijke evolutie, maar ze doen het wel.
Als Nintendo een cd's gebruikte, konden de games een stuk mooier zijn dan op psx. Bij ocarina of time en Mario 64, zie je heel duidelijk (bij emulatie) dat er veel meer polygonen op scherm getoverd konden worden. Donkey 64 gaf al wel een beetje aan hoe mooi het kon zijn, maar alsnog waren de textures minder groot dan op psx.

Maar een n64 is daarom imho beter te spelen op hedendaagse hardware dan psx. Het schaalt immers beter naar HD. (texture kun je niet schalen, vectors wel).
Waarom zou het medium waarop de content staat uitmaken voor de grafische performance? Het is niet dat de GPU opeens meer aankan als er een cd ipv cartridge er in zit. ;)
Nee, maar er paste toen wel fors meer data op een CD dan op een cartridge, waardoor N64 games vaak zeer lage resolutie textures hadden, terwijl de hardware makkelijk meer aankon.
Textures maken alleen het verschil als je graphical style erop leunt. Mario 64 zag er beter uit dan de meeste games uit die generatie, en het had weinig last van lage resolutie textures.
Dat is waar, maar bij ocarina of time, zag je duidelijk dat de textures een stuk beter konden. Bij majoras mask, zag je dit wel verbeteren.
Destijds hadden we een behoorlijke pc met Monster 3D-kaart en daarop zagen multi-platform games er gewoon veel beter uit. Zette je dat naast een PSX, dan zag het er op de PSX allemaal behoorlijk matig uit. Het was echt pixels tellen. De N64 daarentegen had dan weer een veel zachter/romiger beeld. Zelfs wat wazig, maar veel mooiere kleurverlopen. Kijk je nu terug, dan hebben de games op de N64 de tand des tijds ook een stuk beter doorstaan.
Psx was toen al niet om aan te zien.
Destijds kon de psx iets grafisch gezien niet wat een n64 wel kon volgens mij. De textures versprongen steeds ofzo. Ik kon daardoor het beeld niet volgen. Die chaos.
Bij een aantal games zag je idd textures verspringen. Maar 2D deed de PS1 weer zoveel beter (bv de SF Alpha serie _/-\o_ ) Ook had ik nooit oa FFVII willen missen wat technische onmogelijk was op de N64.
Idd, de PS1 had geen z-buffer waardoor het er allemaal rommeliger uitzag (geen rechte lijnen). Daarnaast ontbrak texture filtering.
Ook toen was het slechts een andere stijl..
Wat je vaak ziet is dat spellen met mooiere gralhics vaak een hele dichtgetimmerde wereld en gameplay hebben, een soort cut-scene simulator.
Ja ik twijfelde tussen een ps1 en n64 destijds, had toen na weer een lange tijd een ps1 voor mijn neus na regelmatig bij neefje op de n64 en dat zag er voor mij ogen dus crappy uit. Dat gaf de doorslag. Alleen de mod mogelijkheid van de ps1 gaf deze nog een kans, maar uiteindelijk nooit een gehad.

[Reactie gewijzigd door TWeaKLeGeND op 22 juli 2024 13:41]

Beide consoles waren 1 "blokken brei", waar Nintendo gebruikt maakte van filtered textures maar op extreem lage resolutie, maakte Playstation weer gebruik van hogere resolutie maar unfiltered. Uiteindelijk paste de Nintendo style games beter op de N64 omdat deze meer cartoony waren.

Uiteindelijk was het wel het enorme spel aanbod wat de Playstation boven de N64 tilde.
Ik ben de N64 voornamelijk van laagdrempelig gamen met vrieden, meestal met een biertje erbij. Dan zijn games als Mario Kart, Super Smash en GoldenEye toch echt de klassiekers die de PS niet overtreft.
Wat mij opvalt (geen kritiek op
Iemand) is dat N64 met 100MegaFlops (maximale GPU kracht mogelijk in megaflops) hele knappe 3D graphics kon neerzetten. Mario kart ziet er zelfs vandaag nog acceptabel uit. Latere titels puurden echt wel pracht een praal uit die passief gekoelde chips met max 8Mb ram! (Vaak 4Mb).

Ook de Starwars game zou niet mistaan op een smartphone.

Dan denk je in die tijd “Beeld je in wat je met het 10.000 voudige aan rekenkracht en 1000 voudige aan RAM zouden kunnen doen.” En dan valt dat zoveel jaren later eigenlijk toch een beetje tegen.

Even ter referentie; 100 Mega flops (N64) = Een Ps4 (2013) pro haalt 1,8teraflops. Dus meer dan 10.000x sterker. Xbox one x en PS4 pro leveren respectievelijk 6 en 4,2 Teraflops af. De N64 had 4-8Mb geheugen vs huidige console ook zeker 1000x meer.

Ik stel alleen maar vast dat ano 2019 (nintendo?) games wel een grafische bump gekregen hebben maar dat het verschil kleiner is wat men in de jaren 90 met deze 2020 hardware specs zou hopen. En wat gameplay betreft is het verschil nog minder. Zeker wat Nintendo games betreft.

Ik stuur zeker niet aan op fotorealistische games maar aangezien Nintendo Switch en Smartphones de 1terraflop rekenkracht doorbreken denk ik dat de bottleneck niet bij de hardware zit maar bij de software.

Games bouwen = Noeste arbeid. En dat voel je. De kostprijs om een game te bouwen is erg hoog. De uurlonen hoog en het personeel dat games kan bouwen schaars. Games maken is gewoon zeer duur.

Zelfs Apple Arcade en de appstore kan in mijn ogen niet overtuigen (nog niet). Wat Nintendo (en zijn devs) kon in de jaren 90 met 100-1000x minder rekenkracht en geheugen is in mijn ogen fenomenaal.

Ik hoop dat er meer ruimte komt om goede games te ontwikkelen die alles uit de 2020 hardware puren, los van de toekomstige hardware want de limitatie voor nog meer pracht en praal lijkt vooral software + mankracht en niet de hardware.

[Reactie gewijzigd door Coolstart op 22 juli 2024 13:41]

Wat vreemde uitspraak. Persoonlijk vond ik games op de PSX altijd niet uitzien, wat flink wat afbreuk deed aan de ervaring
Net zo een vreemde uitspraak. Om je eigen woorden maar te gebruiken, bij mij was het juist de N64 die bekend stond om de wazige "blokkenbrei" graphics. Omdat de Psx gebruik maakte van cd's (of wat het dan ook was), waren de graphics waren in ieder geval scherper dan op de N64. En ja ik heb ook veel lol gehad met games Mario 64, Mario Kart 64 en Starfox 64. Allemaal Nintendo titels trouwens... Ik denk dat het maar net van de developer afhing hoe goed een game er grafisch uitzag.

Edit: Ik zag in een andere comment van je staan dat je de N64 graphics "zacht en romig" noemt... Tsja... zo kan je het ook zeggen ja :+ Maar is dat dan (altijd) beter? Nee. Ik zat vroeger in Paint Shop haarscherpe plaatjes die ik van het internet haalde, waar je de "pixels kon tellen" ook vaak "zachter en romiger" te maken met het "soften" effect. Pas later besefte ik hoe stom ik bezig was.

[Reactie gewijzigd door Armselig op 22 juli 2024 13:41]

Scherper is niet altijd beter. Ook nu wordt er focus gelegd op games die al dan niet native in 4k draaien. Doen ze dat niet, dan worden ze daarop afgerekend. Terwijl je wat mij betreft de extra rekenkracht die nodig is voor 4k veel beter kan besteden aan een grafisch betere game in HD. Een speelfilm op een HD-tv ziet er immers nog steeds realistischer uit dan de mooiste 4k-game op een 4k-tv.

Zo oogden games op de N64 inderdaad waziger dan op een PSX waarop je de pixels kon tellen. Maar dat laatste resulteerde ook in een aanzienlijk onrustiger beeld waarbij je steeds verschuivende, knipperende polygonen zag. Op Youtube staan genoeg vergelijkingen tussen multi-platformers op ene PSX en N64 en dan ogen de games op de N64 niet alleen vloeiender (niet te verwarren met vloeiende framerate), maar ook rustiger.
Ik heb geen zin in een eindeloze discussie welke console feitelijk beter was. Of je nou scherpe pixels wilt tellen of zachte romige graphics prefereert, ze waren allebei goed. Het maakte me ook niet uit want we hadden toch beide consoles. Of een van de twee vlak na elkaar, weet ik niet meer, Hoe dan ook, mijn voorkeur gaat daarbij uit naar de Playstation, jij de N64, einde verhaal.
Dit, meestal kocht ik gewoon twee consoles. De PS1 en de N64, PS2 en de gamecube, de Xbox 360 en de PS3 etc. Heb nu wel alleen een PS4, de Xbox One kon me niet echt bekoren en is echt een aanfluiting na de 360.
Elke concole heeft z'n eigen doelgroep. De spellen die jij nu opsomt zijn niet de meest geschikte voor de jongere generatie. Daarnaast is het ook een beetje tegenstrijdig wat je zegt. Je hebt de n64 op de launch dag gehaald en games grijs gespeeld, net zoals velen. Uiteindelijk bepaald dat het succes toch?
Nintendo groeide niet mee met de doelgroep en bleef zoals het trouwens nog steeds heel goed kan, mooie zeer kind vriendelijke games maken.
In 1997 was het echter niet duidelijk wat Nintendo ging doen en had je ergens het idee omdat het Nintendo was het wel goed kwam. Ik had met mijn 17 jaar toen behoefte aan een soort games :)
Terwijl ik nu 32 ben en het juist leuk vind om na een dag serieus werken een grappige game te spelen. Niks kinderachtigs aan, het is gewoon leuk en minder serieus.

Maar inderdaad toen ik 16 was wou ik unreal tournament spelen, Tony hawk, gta, postal 2. Ik ben begon weer Nintendo te waarderen toen ik stoned met vrienden op de bank zat.
Jammer dat je teleurgesteld was in de N64. Ik hoor het wel vaker, maar ik kan me er niks bij voorstellen.
... onder aandacht collega's brengen.
Onder "de" aandacht "van" collega's brengen. Als je al iemand verbeteren wilt, doe het zelf dan ook goed. ;)
Ik denk dat sommige regels eenvoudiger kunnen, maar het verschil in d/t/dt helpt mij wel degelijk met het bepalen of iets in het nu of het verleden is en wat het onderwerp van de zin is.
Zomaar afschaffen en alles altijd met een ‘t’ of ‘d’ schrijven lijkt me geen goed plan.
Grappig, want "de betere games" is natuurlijk totaal niet objectief, en die lijst die jij daar noemt kan me gestolen worden.
Voor mij ging het om de Zelda's, de Mario's, Super Smash Brothers, Donkey Kong, Banjo Kazooie, F-Zero. Voor de RTS, RPG en TBS had ik een pc : )
Ik zou nu andere keuzes maken maar toen was ik wel klaar met de zoveelste Mario, f-zero en donkey Kong game. Die had je immers al op de SNES en NES gespeeld.
Welke Mario en Donkey Kong waren er dan in 3D op de NES en SNES? Zowel Super Mario 64 als Donkey Kong 64 waren totaal andere games dan Super Mario World en de Donkey Kong Country serie. F-Zero was hier in Europa letterlijk 1 game op de SNES en die game was meer een test voor Mode7. F-Zero X met 30 tegenstanders in 3D is geen vergelijking, de chaos, het echte racen.
Juist.
Dit begint wel een beetje naar bullshit te ruiken hoor. Sorry voor de verwoording.

Het lijkt wel alsof huidig Nintendo sentiment met terugwerkende kracht wordt gebruikt.

Er komt soms eens per generatie een 3D mario, kart en fzero uit. En de games op de N64 kregen zelfs een compleet nieuwe dimensie. Naja reviews spreken nog steeds voor zich.

Alsof je genoeg FF, Metal Gear, Gran Turismo of wat dan ook kunt hebben. Nee. Gewoon meer meer meer please. Zeker in die tijd.

Dat is geen COD, AC of Forza tijdperk. Dat is pas lopende band werk.
en die lijst die jij daar noemt kan me gestolen worden.
Dan heb je die mischien ook niet gespeeld? Ik denk dat je dan ook best veel hebt gemist als games als Tekken en MGS je gestolen kunnen worden.
Er waren best wel veel goede spellen op de ps1 uitgekomen. Het jammere was alleen dat niet alles goed was. BIj nintendo was er betere kwaliteitscontrole. Maar er was in ieder geval veel keuze terwijl jij n64 games noemt die nintendo nu nog steeds aan het uitmelken is.

Alles bij elkaar zijn er denk ik meer goede spellen voor de ps1 waren uitgekomen dan voor de n64.
De aller aller aller grootste fout die nintendo heeft gemaakt is dat ze voor cartridges hebben gekozen. Daarmee hebben ze hun eigenlijk technisch superieure systeem zo enorm beperkt dat ze in veel opzichten achterbleven bij de ps1. Zo maken games bijvoorbeeld nooit gebruik van de 64 bits (ze draaien allemaal in 32-bit mode), simpelweg omdat het dan teveel kostbaar ROM zou kosten. En eigenlijk is die 64 bits ook totaal overbodig voor die generatie games. Ze hebben hun chips dus eigenlijk te krachtig gemaakt.
Daarnaast hadden ze ook een policy dat de games kindvriendelijk moesten zijn. Op de ps1 had je games met volwassenere thema's.

Ik denk dat je over het algemeen wel kunt zeggen dat de ps1 de betere games had (tussen de stapels troep). Het is dan wel zo dat er veel nintendo fans zijn die enorm verknocht zijn aan hun mario's en zelda's en die volhouden dat dat de enige games op aarde zijn die je hoeft te spelen. En ik denk dat die dan een te dikke roze bril op hebben. Zo vind ik de camera in Mario 64 en Ocarina echt ver-schrik-ke-lijk. Ben er constant tegen aan het vechten. Als dat het hoogtepunt van gamedesign is dan eet ik mn schoen op. :)
Goldeneye, Perfect Dark, Killer Instinct, Turok om wat namen te noemen. Kindvriendelijk? Die policy is mij ontschoten, wanneer hebben ze dat opgelegd aan developers?
Die policy is mij ontschoten, wanneer hebben ze dat opgelegd aan developers?
Vooral in het begin..
Na de komst van de ps1 (en de populariteit daarvan) waren er veel n64 gamers die nintendo duidelijk maakten dat ze ook wat ruigere spellen willen zien. Daarop heeft nintendo de regels een beetje aangepast.

Maar alsnog, als je kijkt naar de verhoudingen qua leeftijdsdoelgroep dan was het wel duidelijk dat er op de n64 grotendeels kindvriendelijke games uitkwamen en op de andere consoles uit die tijd de verhoudingen heel anders lagen.

Jij noemt een paar n64 games die wat ruiger waren, ik kan dan alsnog veel meer ps1 titels noemen. En dan bedoel ik niet per se gewelddadige of schokerende games maar games die gericht zijn op een iets ouder publiek.
Games als Silent Hill, Metal Gear Solid, Tenchu, Twisted Metal, Destruction Derby, Wipeout, Gran Tourismo, Colony Wars, Tekken, Soul Blade, Syphon Filter, Legacy of Cain, Die Hard, Fear Effect, Diablo, Tomb Raider, etc, etc.

Wat natuurlijk ook meespeelt is dat er zo'n 4x meer games uitkwamen voor de PS1 vergeleken met N64. En natuulijk zat er ook gemiddeld meer troep tussen de PS1 games, dat dan weer wel. :)
Maar al met al probeerder big-N hun platform bewust zo kindvriendelijk mogelijk te houden.
Één ontwikkelaar heeft dat ding zo hoog gehouden en dat was Rare. Ja, de Playstation had veel "stoere" games maar pareltjes als Banjo-Kazooie, Goldeneye, Perfect Dark en op het laatst nog Corker's Bad Fur Day moest je bij Sony toch echt missen.
Het wat minder bekende Blast Corps was ook geweldig!
Day moest je bij Sony toch echt missen.
Ja, maargoed, voor elke N64 game die je noemt kan ik 3 PS1 games voor noemen die je ook zou missen.

[Reactie gewijzigd door koelpasta op 22 juli 2024 13:41]

Van alle psx spellen die je noemt vind ik er maar 1 interessant terwijl ik echt niet Goldeneye, Perfect Dark, Mario 64, Mariokart, Smash Bros, Zelda OoT en MM, banjo kazooie had willen missen. Allemaal spellen die toch echt bijzonder voor die tijd waren.

Waar jij over begint is de hele "kiddy" discussie. Iets waar onzekere jongetjes in die tijd veel last van hadden. Het moest vooral stoer zijn.
Ik vind je woorden wat denigrerend maar dat ik laat maar aan me voorbij gaan.

Als je 17 bent en kunt kiezen tussen zoveelste Mario game of Metal Gear solid dan is de keuze snel gemaakt. Vergis je niet dat een hele generatie letterlijk van de NES naar de SNES en toen naar N64 is gegroeid. De super Mario bros 3 generatie zoals ik het zelf grappend noem. De meeste weten nu nog steeds zich te herinneren waar de fluitjes behaald kunnen worden :)

Overigens kan ik deze games weer waarderen nu ik mijn eigen kinderen met enige regelmaat er kennis mee laat maken.
Als je 17 bent en kunt kiezen tussen zoveelste Mario game of Metal Gear solid dan is de keuze snel gemaakt.
Je geeft zelf eigenlijk geen antwoord op deze vraag. En dat is ook meteen het goede antwoord, want het slaat eigenlijk nergens op.

Zoveelste Mario. Welke dan? Welk genre? Racer? Platformer? RPG? Puzzel?
En hoe kun je die vergelijken met Metal Gear!? Er is geen vergelijkbare Mario voor Metal Gear.

Ik vind het al moeilijk om te kiezen tussen FF6 en Chrono Trigger als de betere game, maar daar kom ik nog net uit. Chrono Trigger vs Super Metroid slaat al helemaal nergens meer op.

Het antwoord op jouw vraag is... waar heb je zin in op een gegeven moment. Op het ene moment wil ik gewoon vliegen door de lekkerste platformer die er is, een ander moment opgezogen worden in het verhaal van Xenogears. De ene keer een lekkere arcade rijden, de andere keer rally rijden of simulatie zoals in Gran Turismo. Soms een potje starcraft, dan weer street fighter.

Het is niet altijd OF, maar bijna altijd EN

Vanuit het end user perspectief bestaat er winnaar in Playstation vs N64. Beide hebben iconische hall of great titels. Er is alleen een winnaar in termen van succes en ik denk dat we er niet omheen kunnen dat dat Sony is.

[Reactie gewijzigd door VonDudenstein op 22 juli 2024 13:41]

En daarom is het goed dat we Nintendo en Sony hadden. Ik heb ook een PlayStation gehad maar hier heb ik lang niet zoveel plezier aan gehad als de N64, ik heb echt vele uren gestopt in Mario64, Mario Kart, Super Smash Bros, Mario Party, Goldeneye 007 en Pokemon Stadium.
De n64 was gewoon een echt multiplayer beest. Zoveel uren met vrienden gespeeld.

De PlayStation was mijn inziens meer een single player machine.
Pro Evolution soccer voor de N64, toen nog ISS 64 (International Superstar Soccer) is voor mij nog steeds een van de beste voetbalspellen ooit, veruit zelfs qua fun-factor. Deze legde grondvesten voor zowat alle voetbalspellen vandaag. Er waren ook een '98 en een 2000 opvolgers, maar die heb ik minder gespeeld.

Schrap die dus maar van het lijstje die bij Playstation te vinden waren :-).
Daarenboven had ik nooit dié games willen ruilen voor een Mario (Kart) 64, Zelda, Goldeneye, Banjo Kazooie, Diddy Kong Racing, ISS 64, Lylat Wars, Perfect Dark, Turok I & II ... Stuk voor stuk games die mij gemaakt hebben tot wie ik ben ;-). Ik heb vele games op de PS ook graag gespeeld waaronder crash bandicoot, Micromachines (ook op n64) en Tekken, maar het was toch niet dezelfde beleving voor mij...

Ach ja, mooie tijden, ik ben blij dat ik er bij was :D

[Reactie gewijzigd door musback op 22 juli 2024 13:41]

ISS64 heb ik ook gehad en de game zelf was zeker okay maar kwa content haalde de game het echt niet bij z’n broertje op de PSX vanwege de beperkingen door de cartridge. Pro evo op de PSX had ook bijvoorbeeld club teams en nog een aantal spel modi. En natuurlijk waren de games die je zelf noemt pareltjes die de N64 had te bieden. En vergeet Pilot wings 64 niet, die was enorm gaaf om te spelen.

Maar goed, ik ben een beetje in herhaling aan het vallen waarbij het lijkt erop dat andere vinden dat ik mijn jeugdherinneringen anders had moeten beleven.
De PSX had namelijk net zo goed hele goede games. Waaronder Final Fantasy 7, Tekken serie, Gran Turismo, Silent Hill, Resident Evil, Driver, Castlevania, Legacy of Kain.
Het gaat me daarbij niet om het 1 op 1 vergelijken van de games maar dat ik toen in een andere levensfase zat en behoefte had aan andere soort games.
Ik had dat veel meer bij de gamecube dan bij de n64. Na de Wii heb ik ook geen console meer in huis gehaald. Misschien dat ik op den duur een Switch in huis haal om met mijn dochter te spelen. Maar ik blijf het waardeloos vinden dat ze niet gewoon Android erbij draaien zodat je ook Netflix erop kan draaien.
Het was de eerste console met force feedback in de controller,
Klopt, maar de PlayStation 1 (die anderhalf jaar eerder uitkwam) kreeg dit later alsnog met nieuwe controllers.
de enige met uitbreidbaar geheugen
Technisch gezien was de 32X ook een geheugenuitbreiding. Dus niet helemaal waar.
en de laatste die nog gebruikmaakte van cartridges.
Dit klopt niet. De IQue Player kwam later uit en gebruikte ook cartridges. Hoewel gebaseerd op de Nintendo 64 moesten spellen alsnog ernaar geport worden, dus het betreft een eigen console. Verder was er nog de Xavix PORT en zijn er nog wat andere obscuredere consoles.
De Nintendo 64 was verder de eerste thuisconsole met maar liefst vier controlleraansluitingen en games met vier-spelersplitcreen waren dan ook erg populair.
Klopt. Vier-speler splitscreen was populair op de Nintendo 64 omdat er af-fabriek 4 aansluitingen zijn. Natuurlijk was vier (of zelfs vijf) spelers al mogelijk op eerdere consoles, zoals de SNES.

De Nintendo 64 was een interessant systeem omdat het zo gespecialiseerd was voor 3D. Helaas zorgt dit er ook voor dat de console voor sommige zaken wat verouderd aanvoelt. Zo zijn sommige 2D spellen echt een stuk mooier op de SNES als vergelijkbare spellen op de Nintendo 64, en zijn SNES spellen over de gehele linie heen minder verouderd als die voor de N64.

Achteraf gezien is de controller een "What were they thinking!?", maar 20+ jaar geleden waren er nog niet veel alternatieven. Pas een generatie later standaardiseerde alles langzaam een beetje uit met de controllers voor de Playstation 2 en de Xbox.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 22 juli 2024 13:41]

De Sega Saturn, welke eigenlijk een beefed up 32X (of je kan het andersom zien, de 32X een watered down Saturn), had ook een cartridge slot welke je kon gebruiken voor RAM uit te breiden.

Als eerste rumble support is inderdaad ook wat iffy. Het was een expansion in de controller en aangezien je maar 1 port had moest je dus kiezen wat je wou aangezien er meerdere waren.

EDIT: Kleine expansion op dit punt in edit,
Alhoewel er in de Guinness Book of World Records staat dat de N64 de eerste was, had je met de Dual Analog controller, welke uitkwam voor de Rumble Pack en Star Fox 64, in Japan games welke van de Rumble feature in die controller gebruik maakten.

Aangezien beide uitkwamen voor SF64 en de Rumble Pack in 1997 kan je dus zeggen dat Sony "eerst" was, maar N64 "globaal" eerst. Gezien het gedoe met patents en andere dingen welke ik in een andere comment hier geplaatst heb.

Source:
http://www.sega-16.com/fo...650&viewfull=1#post811650

Gelinked in die post kan je ook een lijstje zien met dingen welke een hoopje punten aangehaald in deze video ook debunken (waaronder analog controls, rumble, 4players etc) :
http://www.sega-16.com/fo...p?29638-The-N64-Mythology

Voor zover deze kleine expansie/verduidelijking.

Het verhaal over DK64 dat de expansion pack nodig had is ook eigenlijk al jaren debunked. De enige reden dat ze dat ding nodig hadden was omdat er een memory leak in het spel zit.
In plaats van het eruit te patchen, omdat ze anders de deadline niet haalden, geven ze gewoon de expansion pack erbij om het probleem wat te masken.

De bug zit er nog altijd in, maar aangezien de console meer RAM had kon je langer spelen zonder dat je visuele issues had.
Als je je console constant aan laat staan met dat spel erin ga je natuurlijk opdenduur het probleem wel krijgen.

De in 1993 uitgebrachte 3DO bijvoorbeeld had ook "multi-controller". Je moest hierbij gewoon de controllers daisy-chainen. Hierbij kon je ook gewoon met meer mensen spelen zonder multi-tap achtige constructies.

Echter was de 3DO over het algemeen een flop te noemen en kwamen er niet veel games uit welke hiervan ook weldegelijk gebruik maakten.

De voorsprong waar ze het in het begin over hebben tegenover de concurrentie is ook makkelijk te behalen als je als laatste in die console generation uitkomt. Al helemaal in een era waarbij technologie heel snel vooruit ging.
Ze hebben gewoon goed gegokt met de SGI chip, maar het kwam uit in een tijd waarbij 3D kaarten aan het opkomen waren.

De manier waarop de 3D graphics op de console gedaan werden maakte het trouwens dat je doormiddel van HLE vrij simpel en met vrij weinig emulation overhead de games kon draaien op een PC. UltraHLE kwam uit toen de console nog relevant was en was speelbaar op vrij modest PC's van die tijd. Al draaide het enkel op een 3DFX Voodoo kaart omdat deze qua opbouw enorm geschikt waren voor deze games.

UltraHLE was trouwens een van de eerste welke HLE introduceerde, welke ook als een enorme milestone gezien kan worden.

Er zijn wel meer dingen die ik op het eerste zich inderdaad zag, waaronder "eerste met analog controls", welke ook debatable is, maar er is enorm veel door te prikken door simpelweg even 2 seconden te googlen.
Dat maakt het wel een beetje jammer natuurlijk.

Alsook is het zoals hieronder gemeld zeker niet de laatste welke van cartridges gebruik maakt. Al helemaal niet als je portables mocht meerekenen.

[Reactie gewijzigd door GuntherDW op 22 juli 2024 13:41]

En de NES had de Aladin Deck Enhancer met 8Kb extra RAM
De Aladdin Deck Enhancer was een geval apart eigenlijk.
Het enige dat dat deed was het "goedkoper" maken om unlicensed cartridges te maken, aangezien er minder chips nodig waren. Bijna alles zat al in die Deck Enhancer ingebouwd.

Al dat "Makes your games look better" etc was eigenlijk gewoon marketing wank.

In die tijd had je developers/publishers als Wisdom tree welke unlicensed en dus ongecontrolleerd cartridges zat uit te delen voor de NES en andere consoles.
De NES had echter ook de bekende lockout chip welke ervoor zorgde dat je dat niet zomaar kon doen. Hierdoor hadden deze unlicensed games een mechanisme ingebouwd om deze te proberen bypassen.
Je had hierbij dan ook van die rare dingen zoals toggle switches in de achterkant met "if game does not boot when set to A try position B" e.d.

maar dus alle RAM, NES lockout bypass etc zat dan in de Deck Enhancer, en eigenlijk enkel de echte ROM data op de cartridges welke je in die Deck Enhancer smeet.

De Deck Enhancer deed op zichzelf dan ook vrij weinig. Tenzij je de lockout chip bypassen als een feature ziet.
Die dingen zorgden er dan ook voor dat je het niet op de nieuwer uitgebrachte "Top Loader" kon gebruiken en zelfs potentially kon beschadigen.

Of dit mede doordat de toploader geen lockout chip gebruikt komt laat ik tussenbeide. Ik heb zelf nooit een NES of die Deck Enhancer gehad dus kan het niet met zekerheid zeggen.
Aladdin Deck Enhancer was een stuk plastic rommel, er kwamen maar een handjevol games voor uit die nergens beter waren dan de reguliere NES games, eerder slechter zelfs. Het lijkt alsof ik uit ervaring spreek maar ik wist niet eens van het bestaan van dat ding tot James (AVGN) er een filmpje over maakte.
[...]
Klopt, maar de PlayStation 1 (die anderhalf jaar eerder uitkwam) kreeg dit later alsnog met nieuwe controllers.
Dan was het toch nog steeds de eerste console met controllers force feedback?
Ik vind het überhaupt vreemd dat het ineens force feedback genoemd wordt... Die term heb ik nog nooit gebruikt zien worden voor controllers. Naar mijn idee past het ook niet want force feedback slaat normaal op meer intelligente feedback dan alleen maar trillen. Je hebt bijvoorbeeld ook stuurtjes die alleen trillen (of in ieder geval vroeger had je die). Dan heb je dus géén force feedback.
Force feedback, de naam zegt het al, geeft informatie terug over de kracht. Zo kun je in een stuur met goede force feedback voelen wat er met je wielen gebeurt. Je voelt wanneer je grip dreigt te verliezen, of wanneer de stuurwielen een klap krijgen. Die informatie kun je niet doorgeven met een simpel trilmotortje...
Ik zou het samenvatten als Rumble ;)
Slechts een simpel trilmotortje misschien niet, maar de vier in de Xbox One controller kunnen je toch behoorlijk wat informatie geven. Vooral die onder de triggers.

Daarnaast is het zo dat (alle?) oudere controllers vertraagd en niet erg precies trillen.

Ik vind het een wereld van verschil met vroeger, toen het inderdaad aanvoelde als zomaar wat trillen met weinig toegevoegde waarde (ook op de DualShock).
Ja klopt, Microsoft begint de grenzen inderdaad wat te vervagen, maar ik doelde inderdaad op de oudere controllers.
Overigens staat die dual volgens mij op de twee analoge sticks. De originele PSX controller had namelijk geen analoge sticks, die werden met de optionele Dual Shock (toen nog als twee losse woorden) geïntroduceerd :)

edit: Hmm nee, wiki zegt toch dat het was omdat er in elk handvat een trilmotor zat...

[Reactie gewijzigd door Finraziel op 22 juli 2024 13:41]

De rumble pack kwam pas uit in 1997, aangezien het een uitbreiding was.

Tegen die tijd had je ook al de Dual Analog controller op de PS1, welke de voorloper is van de DualShock welke totop vandaag gebruikt wordt, maar deze Dual Analog had ook al zulke features, maar werd enkel in de Japanse versie echt gebruikt.
Mede omdat er al wat patenten op zaten en Sony niet al te veel zin had om deze aan te vechten. Hierna (en voornamelijk ook mede de Rumble Pack) werd het ook gewoon algeheel uitgebracht in de DualShock controller welke later dat jaar uitkwam.
Atari 5200 had ook vier controller aansluitingen :). Atari had meerdere spellen die je met 4 spelers kon spelen.

[Reactie gewijzigd door Bartosy op 22 juli 2024 13:41]

De Sega Saturn geheugen kon je ook upgraden
You must be fun at parties.
En ook de atari jaguar die enkele maanden eerder uitkwam gebruikte nog cartridges
En ook deze console heeft nog een uitbreiding gekregen voor 4 controllers

[Reactie gewijzigd door Tirinium op 22 juli 2024 13:41]

Ook de iQue was niet de laatste met cartridges; da’s de Nintendo Switch. Maakt er ook gebruik van! :Y)

[Reactie gewijzigd door RockmanX op 22 juli 2024 13:41]

Een gamecard en cartridge zijn heel verschillend. ;) Een gamecard gebruikt een vorm van flashgeheugen, waar een cartridge EEPROMS en eventuele uitbreidingen gebruikt.

[Reactie gewijzigd door lars_jj op 22 juli 2024 13:41]

Precies mijn punt.. de IQue gebruikt ook flash voor de games dus was de N64 echt de laatste spelcomputer waarin cartridges met eproms gebruikt werden.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/IQue_Player
Wat weinig bekend is, is de oorsprong van de Sony Playstation. De Sony PlayStation is uit een samenwerkingsverband met Nintendo ontstaan. Sony zou een CD-ROM drive maken voor de Super Famicom (hier bekend als SNES). Nintendo heeft de samenwerking opgezegd met Sony en wilde met Philips samenwerken en de Sony CEO was hierom erg boos geworden en heeft de console op eigen hand afgemaakt en in de markt gezet (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/PlayStation). Achteraf gezien een slechte zet van Nintendo geweest, want zo hebben ze hun grootste concurrent zelf gemaakt. Later is Microsoft er natuurlijk bijgekomen.
Sony wilde ook de Rechten van software https://en.m.wikipedia.org/wiki/Super_NES_CD-ROM als het op cd rom uitgebracht werd dus als de samenwerking door was gegaan dan was Nintendo inmiddels mogelijk failliet geweest of in dezelfde situatie beland als Disney met Spiderman..

Er was een overvloed aan software op Playstation voor een tiental guldens per stuk maar ik ging liever voor Mario en Zelda etc. voor een 120 a 160 guldens en uiteindelijk was dat voor vermaak en investering een betere keuze.

Nog steeds geef ik liever een 50€ uit aan Nintendo games want je krijgt altijd weer een 35€ a 40€ terug terwijl een 30€ voor een Sony game al teveel is.
Wauw je weer dat je je mening deelt en geen feiten, toch?

Er zat geen counter in de games, maar de tijd gespendeerd door mij en vrienden in gran turismo, crash team racing, de hele crash serie games, tekken 3... man... elke cent meer dan waard geweest ook nieuw.
Ik heb dezelfde mening: ik heb nog steeds Puzzle Bobble voor de PS-1 die ik soms opstart in mijn PS-3. Ik heb echt uren doorgebracht met WipeOut. Wat een geweldig spel en wat een geweldige soundtrack had dat spel. In mijn ogen is de PS-1 een iconisch spelcomputer; iets wat de spelcomputer-wereld op zijn kop heeft gezet. Sinds de PS-1 heb ik alle Sony consoles in mijn bezit gehad. Gewoon vanwege de geweldige titels die Sony heeft op hun consoles. Naast Sony koop ik meestal ook de Nintendo, voor Mario en Zelda. (gamecube, wii en switch heb ik gehad). Microsoft heeft me nooit kunnen overhalen om een van hun consoles te kopen.
Is toch wel een behoorlijk bekend verhaal hoor, zeker bij de retro gamers. Nintendo heeft Sony wat dat betreft goed op de kaart gezet.
Is ondertussen wel een bekend verhaal. ;)

Wel wil ik even een nuance aanbrengen:
Sony was allang bezig om de gaming markt te betreden. Zij zagen een samenwerking met Nintendo als goed instap, maar uiteindelijk was Sony toch wel concurrent geworden. Ik vermoed zelfs dat er nooit een dergelijke SNES Play Station zou zijn uitgekomen en het Sony vooral om de R&D ging. Dat Nintendo ineens met Philips in zee ging was natuurlijk voor Sony een goede kans om de martelaar te spelen en volledig hun eigen ding te doen.

Ik denk dat als Nintendo niet naar Philips was overgestapt dat de geschiedenis uiteindelijk niet veel anders verlopen was. Het zou me sowieso niets verbazen als Sony via de discussies over geld Nintendo bewust verdreven hebben.
Weinig bekend? Misschien bij mensen die alleen bekend zijn met de huidige generaties en misschien last gen, maar ik denk dat zo een beetje elke retrogamer dit wel kent. Staan ook tig filmpjes op youtube over de daadwerkelijk gevonden console.

Ff ter aanvulling meteen, Nintendo heeft ook de samenwerking met Philips onderbroken en besloten toch cartridges te nemen. Daaroom heeft de Philips CDI een drietal zelda games en hotel Mario. De licenties hiervoor waren een deal met Nintendo
Oh echt? Dat wist ik dan weer niet. Alleen dat de cdi nogal flopte toen hij uit kwam. Een oom had er een en het kon me eerlijk gezegd niet bekoren.
De Switch is momenteel de laatste die gebruik maakt van cartridges ;)
Ja precies, want wanneer is iets geen cartridge meer, maar een geheugenkaartje?
Wellicht als de opslag proprietary is, je het een cartridge kan noemen.
Een gamecard maakt gebruik van een vorm van flashgeheugen waarbij een cartridge EEPROMS en eventuele uitbreidingen gebruikt.
Ok, maar is dat niet simpelweg omdat je toen nog geen flash had?
Toen ik hoorde dat de Switch weer gebruik zou gaan maken van "cartridges", dacht ik nog: "ZOMG JAAAA LEKKER WEER CARTRIDGES EN.... oh, het zijn kleine flashkaartjes...

*dromen van cartridges weer bovenin een console drukken shattered*
De laatste echt grote knaller van Nintendo.
Voor kinderen uit de 80's en 90's was Nintendo het toch echt helemaal.

Helaas voor Nintendo liep de samenwerking met Sony uit op een concurrentiestrijd.
In mijn opinie heeft Nintendo deze verloren.

Na de N64 heb ik Sega eerst nog een kans gegeven, maar stapte toen definitief over op de PC.
De Super Nintendo doet het hier nog wekelijks erg goed, maar de Switch gaat ons gezin toch niet in huis halen.

Ik heb als kind echt super genoten van Nintendo.
Laatste grote knaller? De Wii? De Switch?
Nee, niet vergeten. Ze zijn gewoon niet zo populair geweest als de NES, SNES en N64.
Kan uiteraard door de uitbreiding met eerst Sony en toen MS komen, maar als je het hebt over de liefde voor een console. Dan werd dat toch anders na de N64.
Grappig. De verkoopcijfers vertellen toch echt een heel ander verhaal:

Nintendo DS 154.02 million
Game Boy, Game Boy Color 118.69 million
Wii 101.63 million
Game Boy Advance 81.51 million
Nintendo 3DS 75.45 million
NES 61.91 million
SNES 49.1 million
Nintendo Switch 41.67 million
Nintendo 64 32.93 million
GameCube 21.74 million
Wii U 13.56 million

Dat zijn vijf consoles van Nintendo die stuk voor stuk (flink!) meer verkocht zijn dan de N64 (die ook ná de N64 zijn verschenen, belangrijk in deze context). Sterker nog, er zijn maar 3(!!!) consoles van Nintendo die slechter verkochten (Wii U, GameCube en Virtual Boy, al kan ik van die laatste zo snel even geen verkoopcijfers vinden). De N64 'De laatste echt grote knaller van Nintendo' noemen, nee, daar doe je alles wat ná de N64 is gekomen toch écht flink tekort mee.

Persoonlijk denk ik dat veel mensen de ervaring met de N64 nét even iets teveel door een roze bril bekijken. Framerate was in veel games dramatisch (OoT draaide op 20FPS, met bijzonder regelmatig stevige drops in zelfs dat getal!), de controller een eersteklas gedrocht en textures waren niet om aan te zien, zelfs vergeleken met de concurrentie in die periode. Ja, je kunt een argument maken dat Nintendo de eerste stappen in 3D-land zou hebben gezet en de N64 op veel punten revolutionair was en dat dat de prijs is die je betaalt voor innovatie, maar om dan te roepen dat dat zo ongeveer het summum is geweest van de potentie van Nintendo en dat er na de N64 niets meer is uitgekomen dat die console heeft getopt, dat is gewoon feitelijk onjuist.

Dat gezegd hebbende, ik ben zelf van de SNES naar de N64 'doorgegroeid' en heb me vele, vele uren vermaakt met Banjo Kazooie, DK64, Mario64, Mario Kart 64, Super Smash Bros. Goldeneye, Perfect Dark en (vooral) Ocarina of Time en Majora's Mask. Die laatste twee speel ik nog regelmatig op m'n originele N64, maar eerlijk gezegd zijn die versies eerder oud geworden als een fles melk: er zijn betere alternatieven om die games te ervaren. Saillant detail: Ik heb een N64 en een PSX staan. Drie keer raden welke games nog gespeeld worden...

[Reactie gewijzigd door Smuey op 22 juli 2024 13:41]

Ik denk dat je (op een tikkie bijdehante manier) je gelijk probeert te halen. Dat iets meer verkoopt, wil niet zeggen dat iets meer gewild is. Door producten bv in meer landen aan te bieden dan vorige generaties zorgt voor meer verkoopcijfers, maar wil niet zeggen dat de vorige groep mensen er meer van geniet.

Claim of denk wat je wil, maar ik blijf bij mijn eerste punt. Na de 64 is het nooit meer zo meeslepend geweest.
Ik neem aan dat je nog steeds op de N64 speelt, want de psx ziet er helemaal niet meer uit.

Ik gebruik in mijn gameroom een beeldbuis tv voor consoles van die generatie en iets ervoor:
N64, PSX, Saturm, Amiga CD32, Jaguar, 3DO, Neogeo aes en cd. Voor de 16bit kom je weg me een retron hd etc op een LCD tv.

Mijn top 3 was:
N64
PSX

Saturn had ik niet later aangeschaft maar moet zegen dat ook die voor mij de voorkeur heeft boven de PSX
Nou ja je gaat van "grote knaller" wat toch meer duidt op verkoopcijfers en algemene populariteit, naar "liefde voor een console" en hoe "meeslepend" het was, wat natuurlijk een totaal subjectieve ervaring is. Ja ik heb ook veel liefde voor de NES, SNES en zeker de N64 was mijn eerste echte grote console-launch waar ik helemaal in opging als 16-jarige, dus heeft zeker een zeer speciale plek in mijn geheugen. Maar de Wii was objectief gezien gewoon zeker een grotere knaller, en de Switch is ook een groot succes (en nog lang niet aan het einde van zijn lifecycle).

Tegenwoordig hebben kids natuurlijk nog veel meer keuze aan entertainment dus je kunt je idd afvragen of kids van nu een console nog op dezelfde manier (kunnen) ervaren als hoe dat voor ons vroeger was.
Die magie is er misschien, zelfs voor kinderen, toch een beetje af? (heb zelf geen kinderen dus misschien vergis ik me).
Nee en andere spelcomputers ook niet. Maar als we het hebben over spelcomputers is het niet raar om een verschil te maken tussen op de TV of draagbaar.
Switch is echt een aanrader! Zeker Super Mario Odyssee, Zelda en Luigi’s Mansion 3 zijn geweldige exclusives. Voor elke titel op zich zou ik al een switch aanschaffen... Voor de kinderen natuurlijk. 😇
Ik heb veel consoles gehad, maar de N64 maakte meer emoties los en bracht meer plezier dan de rest. Met kop en schouders mijn favoriete console.
Ik heb er ook hele goede herinneringen aan. Ik weet nog goed dat ik op een console in een winkel mariokart zag, in 3D. Die extra dimensie die maakte wel veel los. Ook veel uurtjes in Zelda gestoken, erg sfeervol en was wel kenmerkend voor mijn jeugd toen. Die ervaring van toen die heb ik nooit echt meer gehad, al had Avatar dat wel een beetje en kan VR dat ook hebben, mits goede kwaliteit.
Man hoeveel uur ik in alle zelda zelda, mario 64, 007 en natuurlijk mariokart heb gestoken. Ik ben zelfs zon fan geworden weer dat ik laatst op een game beurs alle games opnieuw heb gekocht. Heb mijn n64 gelukkig nooit weg gedaan. En heb laatst sinds erg lange tijd weer zelda zitten spelen.

Het blijft samen met de normale gameboy de consoles die ik helemaal kapot heb gespeeld. Vooral grappig om te zien dat deze consoles na 33 jaar en 1000den speeluren nog gewoon prima werken. Mijn switch fan ratelt na 1000 uur al alsof ie aanloopt en binnenkort de geest gaat geven. Ben echt grote fan geworden van oude Nintendo consoles. Moet alleen nog een keer de nes kopen. Niet omdat ik de games tof vind maar gewoon omdat ik hem wil hebben
Er waren 3 spellen waar die memory expansion 'meerwaarde' gaf..

Donkey Kong 64 was er niet 1 van. Daar zat hij bij omdat er een bug in zat welke het spel heel snel liet crashen zonder de NUS-007 hij werd dan ook bij het spel geleverd en zonder kreeg je melding.. (Door wat knutselen kon je ook zonder pak spelen maar crashte de boel heel snel) .

Bij een paar andere spellen gaf het wat extra opties, replays, 3-4 player MP, high res mode welke meestal tot bagger performance leide...

Het was een dure gimmick die meer bugs 'oploste' dan werkelijk een meerwaarde gaf.

Ik vond de Sega Megadrive + X32 leuker.
De enige game waar het echt wat toevoegde was Perfect Dark. Daar kon je zonder een memory pack een groot deel van het spel niet eens spelen.
...Of Majora's Mask, die je zonder helemaal niet eens kon starten. Of DK64, die hetzelfde had...
Ik was altijd een beetje teleurgesteld in de graphics van de N64. Gelukkig maakte de meeste games wel wat goed door de gameplay. Mijn grootste teleurstelling was Majoras mask. Vergeleken met de 1e zelda game vond ik die game echt bagger. Ook nooit de motivatie gehad om die tot 100% uit te spelen. Dat was met Ocarina of time wel het geval.

[Reactie gewijzigd door eddieveenstra op 22 juli 2024 13:41]

Het was de ultieme vleesch noch visch console. Ik snap dat het historisch een stap is, van 2D naar 3D moet ergens plaatsvinden, maar eigenlijk sloeg de uitvoering nergens op. Noch nooit zo'n lelijke 3D als Mario 64 gezien. Kwam natuurlijk door de superkleine textures. Console zelf was qua kast ook de lelijkste creatie ooit van Nintendo. Met die pootjes. Lijkt wel een Ikea MAMMUT. En zelfs dan kon het nog erger: de Pikachu editie.... Regelrechte inspiratie voor VTech.

Trouwens op de PC Engine konden ook al 5 controllers.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 498327 op 22 juli 2024 13:41]

Interessant dat je het over lelijke 3D hebt.
Als we nu terugkijken en de N64 games gaan spelen dan is dat, ondanks dat het achterhaald is nog steeds goed te doen. Als ik echter 3D games van de originele Playstation ga spelen dan vind ik het niet om aan te gluren. De N64 games zijn veel beter oud geworden dan de Playstation games.
Vind je? Ik heb beide consoles hier nog staan en ik vind dat de N64 onder doet voor de PS - uitzonderingen zoals F-Zero X daargelaten. Maar ook dan - zet daar WipeOut 3 tegenover, die doet grafisch niet onder voor F-Zero. En niet alleen grafisch - ook wat geluid betreft vind ik de PS veel sterker en ook vandaag de dag nog goed te doen. De N64 was ernstig beperkt door de cartridge opslag op audio gebied: vrijwel geen streams en vaak weinig en zwaar gecomprimeerde samples.

Uiteindelijk hangt het er natuurlijk ook vanaf welk spel je er in stopt. Er zitten op beide consoles echt genoeg lelijkerds tussen.

En dan heb je nog het probleem met emulatie. De meeste PS emulatoren gooien de 3D render resolutie omhoog en doen aan texture smoothing waardoor het grafisch geheel in de meeste games *volledig* uit elkaar valt. Niet om aan te zien! N64 emulatie heeft vanwege het weinige sprite en (Fmv)background gebruik veel minder last van; veel games zien er onder emulatie met verhoogde resolutie zelfs stukken beter uit en wint het dan ook met gemak onder emulatie.

O; en die PS Classic heb ik ook. Ik kan je vertellen dat ze de emulatie daar verprutst hebben en dat de game keuze nogal raar is (toppers missen, van sommige series de slechtste uitgekozen). Meteen retroboot erop gezet om de originele software nooit meer aan te raken. Dan is die 30 euro toch nog goed besteed.
Och zoveel herinneringen aan de N64 ( Game nachten met vriendjes als jonge jochies ) en ruzien dat je niet bij elkaar op het scherm mocht afkijken bij goldeneye :+ super mario party grijs gespeeld en ander vriendje had de Playstation dus was perfect.

Heb de NES en de N64 nog bij de ouders op de zolder liggen met alle spellen al tegen ze gezegd : nooit weggeven of verkopen :+
Och zoveel herinneringen aan de N64 ( Game nachten met vriendjes als jonge jochies ) en ruzien dat je niet bij elkaar op het scherm mocht afkijken bij goldeneye
haha dat ja! Ik had dat spel, net als perfect dark, echt gemastered. Met de c toetsen kun je lekker strafen en een heel stuk sneller lopen. Perfect dark heb ik uuuuuuuuren offline multiplayer met sims gespeeld. Statistieken kun je opslaan op je memorypack. Volgens mij had ik een file met meer dan 10.000 sim kills... gestoord eigenlijk.
Heb de NES en de N64 nog bij de ouders op de zolder liggen met alle spellen al tegen ze gezegd : nooit weggeven of verkopen :+
Recentelijk mijn N64 weer tevoorschijn gehaald. Blijft toch echt wel leuk om retro games te spelen. Maar ik ging ook kijken wat de gek er tegenwoordig voor geeft. Sommige games zijn goudmijntjes aan het worden. Al mijn games nog in goede staat en de doosjes altijd netjes bewaard. Zo goed als alle games, inclusief Japans en VS, originele controllers en naast de standaard grijze console een transparant blauwe en gele Pikachu Stadium (in doos, paar keer gebruikt). Dat loopt bij elkaar in de duizenden euro's.
Ik was een kind dus die van mij zijn gewoon de cartridges :P echter al 15 jaar geleden kreeg ik voor NES : Double Dragon al 100 gulden aangeboden ( uiteraard niet gedaan).

Krijg ik kinderen dan laat ik het hun spelen en dan geef ik aan : kijk dit zijn spellen waar je niet bij de hand genomen word en game over ook echt game over is :P
Ik speel ook nog vaak genoeg op de N64, maar ik verzamel dan ook. Mis nog één kleur uit de in Europa uitgebrachte collectie N64's :)

Zelfs een RGB N64 aangesloten voor nét iets beter beeld. Ding blijf tijdloos voor 4p Perfect Dark of GoldenEye.

En ja, sommige spellen zijn een goudmijntje. Ben zelf nog steeds content met mijn boxed Resident Evil die ik destijds gelukkig nog kon kopen voor weinig geld. En dat is één van de - ik meen - twee games die op een 64MB cartridge zijn uitgebracht.

/edit ook Conkers Bad Fur Day is 64MB maar als ik het goed Pokémon Stadium 2 ook.

[Reactie gewijzigd door Exorcist op 22 juli 2024 13:41]

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.