Door Mark van der Kruit

Videoredacteur

Techjuwelen - Canon EOS 300D - De eerste betaalbare DSLR

07-10-2018 • 06:00

83

De Canon EOS 300D was om meerdere redenen een doorbraak in de fotografiewereld. Het toestel had een prijs van rond de 1000 euro, terwijl er onder de 2000 euro geen spiegelreflex te krijgen was. Bovendien was het in 2003 nog gebruikelijk om analoge lenzen te gebruiken. Maar die waren bedoeld voor fullframe-camera's. Beeldsensoren waren in die tijd vrij duur om te produceren, dus om kosten te besparen hadden fabrikanten bedacht om een aps-c sensor te gebruiken. Tegelijkertijd met de camera introduceerde Canon daarom een nieuwe lensmount: EF-S.

Eerdere afleveringen in 'Techjuwelen':

1. Commodore 64 - De meest succesvolle homecomputer.
2. 3dfx Voodoo 2 - De kaart die de 3d-wereld op z'n kop zette
3. T-Mobile G1 - De eerste Android-smartphone
4. Asus Eee PC - Iedereen aan de netbook

Op Tweakers kijk je de komende zondagen naar Techjuwelen. Sommige producten waren echte gamechangers en hebben de techwereld voorgoed veranderd. In deze nieuwe videoserie bespreken we dit soort producten en vertellen we over de impact die ze hebben gehad of nog steeds hebben. Ook bespreken we producten die ooit veelbelovend waren, maar uiteindelijk een mislukking bleken. In ieder geval vormen alle items die langskomen, een interessant hoofdstuk in de technologiegeschiedenis.

Reacties (83)

Sorteer op:

Weergave:

"Analoge lenzen" is geen goede term, want objectieven kunnen niet digitaal zijn; ze zetten licht niet om in een digitaal signaal. In een digitale camera doet de sensor dat. De relatie tussen hoek en brandpuntsafstand wordt bepaald door de grootte van het vlak waar het beeld op geprojecteerd wordt. De EF-objectieven zijn gemaakt voor kleinbeeld-film ("full frame"). Doordat dit oppervlak bij een APS-C sensor kleiner is dan bij full frame is de relatie anders. Daarnaast kunnen objectieven bij een kleinere sensor kleiner zijn. Het ligt daarom voor de hand dat camarafabrikanten objectieven produceren specifiek voor het sensorformaat. De reden voor het verschijnen van een nieuwe reeks objectieven destijds is dus ook niet de omschakeling van analoog naar digitaal, maar het verschijnen van een kleinere beeldsensor.
Klopt helemaal met als kanttekening dat de 300D natuurlijk niet de eerste DSLR met een 'crop' sensor is: Toestellen als de Nikon D1/D100, Canon D30/D60 en de 'hybride' Kodaks als de DCS620 hadden allemaal een 1,5-1,6x cropfactor zonder dat hiervoor 'Croplenzen' beschikbaar waren (Nikon DX, Canon EF-S). Hierdoor was het bijvoorbeeld lastig om (ultra)groothoek foto's te maken met dergelijke camera's.
De 300D was mijn eerste dslr. Ik vond hem wel wat lomp (veel groter en zwaarder dan mijn Olympus film slr) maar de foto's, vooral bij ISO 100, waren erg goed. Gelukkig ook maar dat autofocus goed werkte want manueel was nagenoeg onmogelijk tenzij misschien voor mensen met superman-ogen.
Eén "klein" probleempje met de 300D was dat het pennetje waar de spiegel tegenaan leunde (en tegenaan klapte na elke foto) van plastic was en daardoor na ongeveer 30.000 foto's af brak, niet alleen bij mij maar bij veel andere gebruikers ook. Canon was vergeten in het ontwerp rekening te houden met veel grotere aantallen foto's dan in het "analoge" tijdperk.
Na de 300D heeft Canon helaas nooit meer een aps-c camera uitgebracht met zo weinig ruis in de foto's bij ISO 100. De nadruk is steeds meer verschoven naar het mogelijk maken van heel hoge ISO waarden ten koste van het gedrag bij de laagste ISO waarde.
Na de 300D heeft Canon helaas nooit meer een aps-c camera uitgebracht met zo weinig ruis in de foto's bij ISO 100. De nadruk is steeds meer verschoven naar het mogelijk maken van heel hoge ISO waarden ten koste van het gedrag bij de laagste ISO waarde.
Vreemde opmerking, want die twee gaan juist hand in hand. De enige hoge ISO optimalisatie die ten koste gaat van lage ISO is het basisniveau verhogen, maar bij Canon is dat altijd 100 gebleven. Verder hebben camera's op hoge ISO standen altijd profijt van een sensor die goed presteert op lage ISO standen.
Na de 300D heeft Canon helaas nooit meer een aps-c camera uitgebracht met zo weinig ruis in de foto's bij ISO 100
Ik weet niet waar je dat vandaan haalt, maar het komt niet overeen met mijn ervaring en ook niet met onafhankelijke metingen.
Zie bv bij DXOMark: https://www.dxomark.com/C...n-EOS-300D___1076_272_182
Het is toch mijn ervaring geweest: bij ISO 100 (en RAW natuurlijk) waren de beelden van de 300D cleaner (vooral bijvoorbeeld een blauwe lucht) dan bij de latere modellen zoals de 450D die ik ook heb gehad. Vanaf ISO 200 werd het echter al wat minder en bij 400 was de 450D al beter (dan de 300D, maar wel minder dan bij 100) en bij 800 en 1600 werd het verschil nog groter.
Het is natuurlijk ook gedeeltelijk een gevalletje van minder maar betere pixels versus meer pixels maar met meer ruis. Het was in de beelden vanaf de 350D al duidelijk dat de 8 megapixels van de 350D niet meer zo clean waren dan de 6MP van de 300D.
Ah, je zat op 100% te vergelijken. Maar dat is een verkeerde vergelijking.

Als de ruis bij twee sensors gelijk is, dan zal bij een sensor met een hoge resolutie het op 100% lijken alsof er meer ruis is. (omdat je meer uitvergroot) Maar bekijk je beide afbeeldingen op dezelfde vergroting dan is het gelijk.
Daarom heb je bij DxOmark ook een "screen" en "print" knop voor de ruis. Op screen heb je de 100% view en lijkt de 300D minder ruis te hebben. Ga je echter naar de complete foto kijken, de "print" knop dan zie je dat het precies andersom is en de 300D dus de meeste ruis heeft.
Wat wordt er bedoeld met "analoge lenzen"?
Met analoge lenzen worden in dit geval lenzen met EF vatting bedoeld, deze zijn bedoeld om beeld te kunnen vormen op het formaat van een negatief (36*24 mm). Dat stelt bepaalde eisen aan het formaat, hoe groot bepaalde delen van het lensontwerp mogen/moeten zijn.
Bij de 300D is de sensor voor het eerst kleiner dan een filmnegatief(~1.6 keer op beide assen). Dit betekent dat je nieuw ontworpen lens (met de nieuwe EF-S vatting) maar een kleiner sensoroppervlakte hoeft af te dekken. Daarmee kan het geheel kleiner zijn en dus goedkoper. Nadeel is dat EF-S lenzen ver de body insteken waardoor je ze niet kunt gebruiken op camera's met grotere sensor of film.

[Reactie gewijzigd door Fl4pp13 op 22 juli 2024 17:01]

Bij de 300D is de sensor voor het eerst kleiner dan een filmnegatief(~1.6 keer op beide assen).
Hoezo voor het eerst? Onderstaande camera's (en misschien vergeet ik er nog een paar) zijn allemaal ouder dan de 300D, en allemaal met kleinere sensor dan 35mm-formaat.

Canon 10D, D60, D30, 1D
Fujifilm S2, S1
Kodak DCS720x, DCS760, DSC620x, DCS330, DCS660, DCS620,
Nikon D2H, D100, D1X, D1H,, D1
Olympus E-1
Pentax *ist D
Sigma SD9
inderdaad. Het kan wel zijn dat EF-S geintroduceerd werd met de 300D. Maar de APS-C sensor was er al veel langer.
Nikon had (samen met Fujifilm) nog voor de D1 een leuke serie met de E2, E2s, E2N, E2Ns, E3 en E3s. Wel een kleinere sensor (nog kleiner dan APS-C) maar geen crop-factor!
Ik vond het ook een rare zin maar waarschijnlijk bedoelen ze EF lenzen. Zoals er dus ook staat lenzen die qua brandpunt gemaakt zijn voor FF camera's (ofwel 35mm film kleinbeeld). Canon had daarvoor dus geen EF-S lenzen die aangepast waren met een kleinere beeld circel en dus net zoals een APS-C sensor goedkoper te produceren zijn (omdat er minder glas nodig is).

Dit was overigens ook mijn eerste dSLR O+
In het begin nog aardig lopen zoeken wat nou een fijne lens was qua brandpunt omdat het op APS-C opeens allemaal 1,6x langer was en er gewoonweg amper aangepaste lenzen voor waren. Toen werd de nifty-fifty al aangeraden om zijn extreem goede prijs-kwaliteit verhouding maar ik heb het altijd een draak gevonden omdat hij op de 300D een Beelduitsnede kreeg vergelijkbaar met 80mm (50x1,6). Idem met veel andere zooms die vaak nog op 28mm begonnen of telelenzen die vaak bij 70mm begonnen en wat dus respectievelijk 45mm en 112mm werd.
Verademing was dan ook de EF-S 10-22mm die in 2004 uitkwam, eindelijk echt wat wijds en toen werd gelijk mijn voorliefde voor groothoek geboren :)

Heel anders dan de veel volwasseneren APS-C markt van nu :)
Ik ben begonnen met een EOS 10D en Tamron 24-135mm. Met wat zorg voor de compositie viel daar best wat 'groothoek'-materiaal mee te schieten ([1] en [2] allebei op 24mm), maar tegelijkertijd waren de beperkingen ook wel duidelijk ([3] was beter geweest met meer groothoek op kortere afstand van de steiger). Binnen een maand heb ik daar een Sigma 15-30mm bijgekocht die in 2001 geïntroduceerd was. En dat was voor de meeste gevallen wel wijd genoeg. Volgens mij heb ik rond 2008 pas een Sigma 10-20mm gekocht. EF-S was geen optie, dat paste niet op de 10D.

Overigens vind ik de beeldkwaliteit nog heel erg meevallen nu ik de foto's zo terugkijk. Alleen de resolutie raakt echt verouderd, 3080x2048 is niet genoeg om een 4K-scherm te vullen. :-)
Misschien was de beeldkwaliteit meteen zo hoog omdat de lat ook hoog lag? Analoge camera's waren (in principe) helemaal uitontwikkeld. Ik zie trouwens wel aardig wat digitale ruis, auw :) Dat lijkt me een voorbeeld van een technische barrière bij het produceren van goede, maar betaalbare sensoren.
De ruis is vooral mijn schuld, ik was toen nog beginnend fotograaf en had het nog niet altijd door als instellingen verkeerd stonden. Volgens mij valt de ruis in de foto van de sluizen wel mee, maar de andere twee foto's heb ik achteraf behoorlijk gepushd omdat ze zwaar (meer dan 2 stops) onderbelicht waren. Afbeeldingen met zulke grote egale vlakken zijn dan wel ruisgevoelig. Daarnaast zie je wat JPEG-artifacts. Ik wou de volledige resolutie laten zien ivm de laatste zin over 4K-schermen, maar evengoed de bestandsgrootte redelijk houden.

Op deze foto zal je weinig ruis vinden. De compositie is veel minder ruisgevoelig, en de instellingen waren beter (want geschoten in 2010, met 7 jaar ervaring), dus minder nabewerking. Maar deze is geschoten met een Sigma 50-500 op 363mm en had dus weinig met het onderwerp van groothoeklenzen te maken. :-)
Naast wat al genoemd is kan ook bedoeld worden de coating van de lenzen die bij digitaal wat anders is. Dit komt omdat een sensor last heeft van andere reflecties dan film.
In welke zin dan? Het enige dat ik weet dat veranderde was dat een sensor niet gevoelig is voor UV, waar een film daarvoor wel gevoelig was. Maar dat maakte de boel alleen maar makkelijker voor digitaal en er hoefde aan de coating dus niks aangepast te worden.

Uiteraard word coating wel steeds beter en beter in de loop der jaren. Maar er was niets dat aangepast hoefde te worden voor digitaal.
Wel zag je op een gegeven moment "Digitale beschermingsfilters". Vroeger gebruikten mensen vaak standaard een UV filter, maar omdat dat niet nodig was bij digitaal kon je een simpeler filter gebruiken als bescherming tegen vuil. Dat was dan een "digitaal" filter.
Er zit wel degelijk verschil in.
Met analoge lenzen had je zeker in die tijd (huidige sensoren lijken minder last te hebben) van ghosting. CA is vaak ook duidelijker zichtbaar. Maar dat kan ook liggen aan verbetering van die coatings met de jaren wellicht.
Verder kon ik in de praktijk weinig verschil vinden, soms wat scherper maar dat kan ook het geupdate design van een nieuwere lens zijn natuurlijk.

Hieronder wat info:

Yes, lenses designed for digital sensors have several differences from their older film based camera lens counterparts. One of the primary differences is that digital sensors are more reflective than film, so anti-reflective coatings are applied to the rear element of a digital lens. This helps prevent reflections off the sensor that could result in image ghosting.

Additionally, digital sensors require light to travel down a narrow tube produced by the stack of filters (color, AA, etc) that lie directly in front of the actual photosites that convert the light energy hitting the sensor in to an electronic signal. This alters the way that the light needs to be directed to the sensor (it needs to come in from more straight on) and digital lenses may be designed to handle this better.

Finally, as Michael Clark pointed out, film didn't generally lie perfectly flat, while digital sensors do, so there is more emphasis on extreme levels of sharp resolving power on good digital lenses than film cared about.
(There were camera’s with had a vacuum system to keep film perfectly flat for this reason).

It isn't generally a problem to use an old film lens as long as it is compatible with your camera mount system, but it is good to understand the caveats that they can have ghosting problems when shooting in to light, they often have lower sharpness and may have additional chromatic aberrations.
Het eerste punt klopt dat een sensor meer reflecteerd.
Maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand er in de praktijk last van heeft gehad. De Canon EF mount stamt van vóór de digitale sensor. Ik heb werkelijk nog nooit iemand onderscheid horen maken tussen EF lenzen van voor en van na de introductie van digitale sensors. En nog nooit een voorbeeld hiervan gezien.

(ik ging googlen voor het tweede punt en toen vond ik in Canon Lens Works III dat er twee verschillende oplossingen hiervoor zijn en dat ze die al toepasten in hun lens ontwerpen voordat digitale sensors populair werden.
Zie https://www.canon-europe....tography_tcm13-783494.pdf pagina 133 en 134.
Dat verklaart waarschijnlijk waarom ik er nooit iemand over gehoord heb.

Ik weet niet waar het tweede punt vandaan komt, maar volgens mij is het onzin. (er staat waarschijnlijk niet voor niets "may be designed")
De diameter van de lens mount en de afstand tot de sensor bepalen de hoek waarin licht naar de sensor kan komen. Op het moment dat je een sensor voor een camera ontwikkeld weet je dus welke hoeken je sensor moet kunnen opvangen.
Als een sensor dat niet zou kunnen, dan zou het betekenen dat je lichttsterke lenzen zinloos worden.

Uiteraard was het een probleem dat opgelost moest worden om de sensor te maken. Maar het was dus al voldoende opgelost voordat ze die sensors in een camera met een EF fitting hebben geplaatst.

Als je geen bestaande lens fitting hebt, dan kun je uiteraard een nieuwe standaard maken met een lensmount die geen lichtsterke lenzen aan kan. Dan kan je besparen op de digitale sensor. Maar daar was bij de 300D die EF lenzen moest kunnen gebruiken geen sprake van.
Er is niks dat je aan een 50/1.2 ontwerp kunt veranderen om 'm beter geschikt te maken voor een digitale sensors. Als je een snelle lens hebt, dan komen de stralen per definitie in een grote hoek op de sensor.
Met EF-S maak je de beeldcirkel kleiner en de afstand tot de sensor kleiner. Maar de stralen komen nog steeds binnen in de hoek die bij f/2.8 hoort en niet f/8

Wat betreft het laatste punt over scherpte ben ik het ook niet met de schrijver eens.
Dat er cameras waren die de film perfect vlak maken gaf wel aan dat ook toen mensen scherpte belangrijk vonden. Maar dat was niet bij het grote publiek.
Maar er zijn twee punten die volgens mij veel belangrijker waren om bij het grote publeik die aandacht voor scherpe lenzen te krijgen:
1. Iedereen ging met digitale cameras veel meer vergroten. Vroeger werden fotos op 10x15cm afgedrukt en af en toe eens vergroot naar 20x25cm.
Nu kon iedereen thuis op A4 afdrukken en op je scherm kon je heel makkelijk nog verder vergroten (en afdrukken)
Het verschil met een scherpere lens werd ineens veel zichtbaarder.
2. review sites op internet waardoor je goed kon zien hoeveel scherper die 2x zo dure lens was. Als je dat verschil makkelijk kan zien dan koop je ook sneller die dure lens.

Ook Canon zelf behandeld in Lens Works III dat verschillen in scherpte op het scherm bij vergroten veel sneller duidelijker worden.
Die reflecties en CA verschillen heb ik echter wel meegemaakt. Wellicht was Canon eerder al verder met hun lenzen en coatings dan Minolta (wat ik gebruikte in de tijd van de overstap naar Digitaal). Het kan ook zijn dat canon zich al voorbereide bij de lenzen in de periode voor ze naar digitaal gingen, omdat ze wisten dat ze ermee bezig waren achter de schermen. Geen idee. Maar ik heb er wel degelijk last van gehad met bepaalde analoge Minolta lenzen.
Voorbeelden zou ik heel ver terug in mn database moeten zoeken.

(Ps, ik mis het knopjes festein van de Minolta D7D nog steeds, voor elke functie een fysieke knop is fantastisch. Ik heb hem nog liggen, en hij doet het nog steeds. Mooie tijden met vreselijke schermpjes achterop, waarop ik nu echt niet meer in kan schatten hoe de foto er nou echt uitziet haha).

[Reactie gewijzigd door Mud.Starrr op 22 juli 2024 17:01]

En dat was ook mijn eerste digitale spiegelreflexcamera. Enige nadeel was dat er ook knoppen waren op de plek waar je neus komt als je door de zoeker keek (misschien kwam dat ook door mijn grote neus 🙄).
Gelukkig heeft Canon dat later verbeterd in de latere modellen, en had er meteen ook een draaiwieltje van gemaakt. Bedieningsgemak door de twee draaiwieltjes waarmee je super snel de sluitertijd en diafragma kan instellen.

Jaren lang gedaan met de 300D, maar toen Canon kwam met de eerste digitale spiegelreflexcamera die ook kon filmen stapte ik snel over. Prachtige beelden met scherpte-diepte filmen alsof het een professionele filmcamera was.

Ik denk dat Canon een slimme zet had gezet met de 300D, veel consumenten die aan een spiegelreflex beginnen een daarnaast meerdere objectieven erbij kochten stappen niet snel over naar een ander merk gezien de objectieven daar dan weer niet op passen. Ik ben niet persé een Canon of Nikon fan, maar vanwege het simpele feit dat ik diverse Canon objectieven heb ben ik altijd bij Canon gebleven. Uiteindelijk wen je ook aan de bedieningsgemak en het vlug weten te vinden van instellingen.
De D60 en 10D hadden beiden ook al een draaiwieltje achterop. Bij de 300D was deze vermoedelijk weggelaten om de kosten te drukken.

De 300D was ook mijn eerste camera. Ik weet ook nog dat het 1GB CF kaartje relatief de grootste aderlating was: €200 :)
De 300D was ook mijn eerste camera. Ik weet ook nog dat het 1GB CF kaartje relatief de grootste aderlating was: €200 :)
Oef, ja geheugen was duur. Mijn eerste digitale camera was een Oly C900zoom, ergens in 1999.
Een 16MB smartmedia kaartje kostte toen 200 gulden :X
Ja inderdaad. Je had toen ook die microdrives, een mini hdd in CF-formaat. Volgens mij best wel onbetrouwbaar, maar als ik het me goed herinner groter en goedkoper dan CF. Heb me er nooit aan gewaagd, maar ben ook voor een 1GB CF-kaartje gegaan. Kostte toen ik hem kocht zelfs 300 euro en moest uit Australië komen. Maar ja, ik had dan ook een 3MP EOS D30 en later een 11MP FF 1Ds MK1 :9

[Reactie gewijzigd door Grrrrrene op 22 juli 2024 17:01]

Draaiwieltje had te maken met de serie. De canon film eos 50 had ook een Draaiwieltje en de 300 niet. Dat hebben ze digitaal doorgezet om verschil te maken met de duurdere 10D. Ze lagen hardwarematig zo dicht bij elkaar dat je met een hack alle 10D functies op de 300d kon krijgen. Andersom waren er handleidinge om het uitsteeksel van een 1855 lens eraf te zagen om deze op een 10d of mijn 60d te gebruiken. Het was toendertijd een behoorlijke zoektocht op een betaalbare (gebruikte) groothoek te vinden, want er werd pas net iets gemaakt voor crop. Dat betekende dat je de supergroothoeks als 19-35 cosina of Sigma 15-30, of canons 20-35, als standaardlens ging gebruiken. Niet heel handig want vrij kort bereik, maar in mijn geval (2e jaars student) de enige haalbare optie
o yeah wat was dat f.cking duur he :)
mijn eerste digitale camera was een sony mavica FD91, kostte toen zo'n duizend gulden eind 90'er jaren.
daarentegen was de opslag dirt cheap: op elke 1.4 MB floppy pasten 4 foto's ....
Jaren lang gedaan met de 300D, maar toen Canon kwam met de eerste digitale spiegelreflexcamera die ook kon filmen stapte ik snel over.
OT: dat was Nikon met de D90.
The D90 was the first DSLR with video recording capabilities.
Dat is niet wat hij bedoelt. Hij bedoelt dat jij de 300D jarenlang gebruikt heeft, en de eerste Canon DSLR die kon filmen kocht als vervanger.
Aangeschaft destijds (en ligt hier nog steeds ergens)! De versie in de video is trouwens de Digital rebel (=us versie van de 300d). Kreeg ik ook geleverd toen ik een 300d bestelde (bleek dus een import).
Zeker bij Konijnenberg gekocht destijds? Ik wel namelijk, op pre-order. En toen kreeg ik ook een Rebel.
Was net als velen ook mijn eerste DSLR. Heb er goed 4 jaar mee gedaan, toen stapte ik over op een 50D en later een 5D Mark II.

Mooie tijd. Voelde toch wel een beetje als pionieren ;)

[Reactie gewijzigd door BezurK op 22 juli 2024 17:01]

Klopt helemaal! 4 mei 2004, ik vind de bon net terug: staat er wel op als 300D trouwens (maar met de melding dat er geen NL handleiding bij zit). Heb toen nog even gedacht daar iets over te gaan zeggen, maar gelaten. Prijs: € 999,-. Wel € 11,50 verzend en- administratiekosten, dat waren tijden :).
Mijn eerste digitale spiegelreflexcamera. Ik heb hem nog steeds en gebruik hem sporadisch ook nog. Heb er vele speciale momenten mee vast gelegd. Geweldige ding, al kan hij zich niet meer meten met de huidige camera's.
Geweldige ding, al kan hij zich niet meer meten met de huidige camera's.
Gelukkig niet nee. Anders zouden we 15 jaar stil hebben gestaan.

Maar dit zijn wel van die mooie terugkijk momenten waarop je je juist realiseert hoeveel ontwikkeling er plaats heeft gevonden de afgelopen jaren.

Geen flauw idee waar we over 15 jaar mee schieten maar het is toch moeilijk om voor te stellen dat we dan lachen om camera's als bv. de Sony A9.
Ik meen mij ook te herinneren dat die 300d's uniek waren omdat ze een cmos sensor gebruikten.

Dat is nu heel normaal maar toen niet. In die tijd was CCD algemeen superieur aan CMOS. Canon wist echter als een van de eerste fatsoenlijke CMOS sensoren te maken die zelfs beter waren dan de CCD's van hun concurrenten.

Je zou het nu misschien niet zeggen maar Canon liep toen behoorlijk voor op sensor gebied!
Canon liep voor tot 2010.

Pas toen Sony Cmos sensoren ging maken met on sensor ADC's raakten ze achterop.

Althans vanaf ik meen de 2de generatie(16mp Nikon D7000)
Achteraf bekeken toch een mooie tijd. Wellicht was het toestel niet zo goed (o.a. iso waarden, AF snelheid) als de bezitters beweerden, maar toch vele malen beter als de gedoodverfde analoge tegenstanders. Dat gaf soms verhitte debatten, net zoals nu nog altijd over niets; maar leuk. Leve de 300.
Leuk verhaal.
Mijn eerste digitale DSLR was de Fuji S2 Pro met Nikon mount
Leuke video, ver voor 'mijn tijd' in de fotografie.

Tip voor volgende keer; ander overhemd; ik word gek van de moire haha.
Ach ja, tweakers zijn niet zulke technische helden O-)
Ja, dat overhemd was inderdaad niet zo handig, achteraf. :o Overigens lijkt Youtube het probleem wel flink te vergroten, want de originele video (1080p, goede kwaliteit, normale compressie) was prima om naar te kijken. Vermoedelijk leidt beeldcompressie tot (veel) meer moiré.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.