Moeizame aanloop
Far Cry 6
Far Cry 6 is een prima game, wat niet vreemd is, want Ubisoft gebruikt al jaren dezelfde formule om Far Cry-games te maken. Dat zorgt ervoor dat de game behoorlijk herhalend kan aanvoelen, zeker als je nog niet zo lang geleden een van de vorige games in de serie hebt gespeeld. Far Cry 6 legt een paar andere nuances en heeft wat features die het leven van een guerrilla makkelijker maken, maar de hoofdzaak van de gameplay blijft hetzelfde als altijd. Binnen de standaardaanpak van vijanden taggen, sneaken en geruisloos soldaten uitschakelen, kun je zelf een beetje variëren, maar de meeste missies draaien om die basisgameplay. Gelukkig zijn er voldoende andere missies die de lol en variatie erin houden, aan de hand van enkele knotsgekke personages. Geen van die personages maakt zoveel indruk als Antón Castillo, de dictator van Yara, die gespeeld wordt door Giancarlo Esposito. De acteur zet een heerlijke schurk neer, die met stip bovenaan onze lijst van favoriete Far Cry-antagonisten terechtkomt. Het ogenschijnlijk op Cuba gebaseerde Yara is daarbij een grote, fijne speeltuin die met regelmaat voor prachtige plaatjes zorgt. Binnen dit sfeervolle geheel is het niet moeilijk je urenlang te vermaken, zolang je maar weet wat je kunt verwachten: een game die geen moeite doet om te differentiëren ten opzichte van de vorige games in de serie, maar gewoon dezelfde formule op succesvolle wijze herhaalt.
Far Cry 6 is een game die in de aanloop naar de release een beetje werd overschaduwd door discussies die weinig met gameplay hebben te maken. Het was natuurlijk ook niet handig van Ubisoft om te verklaren dat Yara, het fictieve land waarin de game zich afspeelt, níet gebaseerd is op Cuba. Van sigarenrokende dictator en de onderdrukte bevolking tot een duidelijke voorliefde voor honkbal: de gelijkenissen zijn legio. Doe er dus niet zo moeilijk over en geef aan waar je je inspiratie (deels) vandaan hebt gehaald. Daarnaast kwam afgelopen jaar naar buiten dat er bij verschillende Ubisoft-studio’s sprake was van grensoverschrijdend gedrag, maar tot op heden heeft dat nog niet tot grote veranderingen in de invulling van het management van die studio’s geleid, en ook dat is vervelend en levert Far Cry 6 op voorhand een naar bijsmaakje op. Toch is Far Cry 6 ook ‘gewoon’ een game waar duizenden mensen jaren hard aan hebben gewerkt en waar fans naar uit hebben gekeken. Genoeg reden om te ondervinden wat dit nieuwste deel in de langlopende shooterserie heeft te bieden.
Zoals gezegd speelt Far Cry 6 zich af in Yara, een fictieve eilandenstaat in het caribisch gebied. Het land gaat gebukt onder het juk van dictator Antón Castillo, die van Yara weer een welvarend land wil maken. Op zich een aardig streven, maar hij wil dat doen door Viviro te produceren, een medisch wondermiddel dat op de wereldmarkt een fortuin zou moeten opleveren en alleen in Yara groeit. Viviro verbouwen is echter gevaarlijk en zeer vervuilend. Het werk wordt gedaan door burgers die daartoe worden gedwongen. De speler speelt de rol van Dani Rojas, waarbij je zelf mag kiezen of Dani een man of vrouw is. Rojas is vastbesloten Yara te ontvluchten en naar de Verenigde Staten te reizen. Terwijl het leger allerlei onschuldige burgers ronselt voor werk op de Viviro-plantages en niet gehoorzamende burgers zonder pardon neerschiet, bereiken Dani en zijn vrienden een boot die hen naar Florida moet brengen. Helaas slaat het noodlot toe. Ook Diego Castillo, de zoon van el presidente, blijkt aan boord te zijn. De dictator stapt hoogstpersoonlijk aan boord en haalt zijn zoon eraf. De overige opvarenden wacht een kogelregen en een zeemansgraf.
Dani weet ternauwernood te ontkomen en spoelt aan op een eiland waar stomtoevallig ook de leiding van guerrillagroepering Libertad te vinden is. Zij beloven Dani alsnog aan een boot naar Florida te helpen, mits hij hen eerst helpt. Wanneer hij zijn boot uiteindelijk krijgt, besluit Dani toch te blijven en Libertad te helpen in de strijd tegen Castillo. Om dat succesvol te kunnen doen, moet Dani hulp regelen vanuit verschillende delen van Yara. Zo moet hij ‘The Legends of ‘67’ voor zich zien te winnen. Zij zijn de guerrillas die in 1967 de vader van Antón Castillo hebben afgezet. Hun ervaring en invloed kunnen veel waard zijn. Elders moet een machtige familie aan de kant van Libertad worden gebracht en weer ergens anders moet hij vriendjes zien te maken met een groep die een antwoord wil geven op de propagandamachine van Castillo, onder meer door zelf radio te maken. Met deze bondgenoten zou het mogelijk moeten zijn Castillo af te zetten.
Die Antón Castillo is dus de grote schurk van Far Cry 6 en dit zou weleens de beste schurk kunnen zijn die we ooit in Far Cry hebben gezien. Dat heeft meer dan een beetje te maken met de acteur die hem speelt. Giancarlo Esposito ken je wellicht van Breaking Bad, Better Call Saul of The Mandalorian. Hij is veruit de bekendste en beste acteur in de game en steelt elke scène waar hij in zit. Dat is ook meteen een beetje het probleem met het verhaal van Far Cry 6. Door het hoge niveau dat Esposito meebrengt, valt de rest soms best ver weg. Zo af en toe krijg je een tussenscène waarin de dictator te zien is. Dat zijn vaak ook de momenten dat het verhaal een boost krijgt en waar je dus naartoe werkt. Onderweg kom je heus ook leuke scènes met andere personages tegen, maar die hebben nooit dezelfde impact als Esposito in zijn rol als Castillo.
Daar komt bij dat er in dat verdere verhaal vooral erg veel verschillende personages voorbij komen. Daar zitten zeker een aantal memorabele figuren bij, zoals El Tigre, een van de guerrillaveteranen van The Legends, en een paar simpelweg geschifte figuren die je de meest belachelijke missies laten uitvoeren. De game heeft er echter een handje van deze bijrollen snel te parkeren ten faveure van weer nieuwe mensen. Dat gaat soms gepaard met prima verhaallijnen, maar het betekent wel dat je nooit echt een band opbouwt met die personages. Het is duidelijk dat Ubisoft veel creativiteit kwijt kon in het verzinnen van veelal zeer kleurrijke personages. Onderaan de streep betekenen ze echter te weinig, waardoor het je relatief weinig doet als er iets met een van die personages gebeurt.
:strip_exif()/i/2004692122.jpeg?f=imagearticlefull)
Sfeervol en herkenbaar
Yara vormt dus de setting voor het verhaal en het past helemaal in de stijl van Far Cry. De eerste Far Cry speelde zich immers al af op en rond een tropisch eiland en sindsdien hebben we allerlei verschillende exotische locaties gezien. Yara doet daar niet voor onder. De game trakteert spelers met enige regelmaat op mooie plaatjes, of dat nu komt doordat je hoog op een berg staat en een prachtig uitzicht hebt, of doordat de zon ondergaat en je een prachtige, rood-oranje gloeiende horizon te zien krijgt. Far Cry 6 is zeker op die momenten echt een prachtige game. Het algemene grafische niveau is hoog, al valt na een tijdje op dat sommige textures vaak worden herhaald en het detailniveau niet overal even hoog is. Met name de diverse legerbasissen ogen erg generiek en fantasieloos, maar dat hoeft de pret verder niet te drukken.
Kleine bugs
De game kan, mede dankzij die graphics, bouwen op een uitstekende sfeer die continu voelbaar is. Stap je in een auto, dan komen er swingende Latijns-Amerikaanse hitjes door de speakers en uiteraard komt dat ook in alle visuals terug. Bij vlagen wordt het er allemaal wel érg dik opgelegd, maar dat is nooit storend. Iets storender zijn de grafische bugs en kleine audioproblemen die we af en toe tegenkwamen. Far Cry 6 is zeker niet Ubisofts meest buggy game - verre van dat, zelfs - maar op het moment van reviewen waren er zeker nog wel wat kleine probleempjes op technisch gebied. Zo verschenen her en der vijanden uit het niets en vielen bij een missie wat gesprekken weg. Het klinkt gek om het zo te zeggen, vooral omdat het eigenlijk anders zou moeten zijn, maar anno 2021 voelt dat als een aanvaardbaar pakketje slordigheden.
:strip_exif()/i/2004692124.jpeg?f=imagearticlefull)
Gelukkig zitten die slordigheden over het algemeen het spelplezier niet in de weg, en met dat spelplezier kun je letterlijk veel kanten op. De openingsfase van de game speelt zich af op een relatief klein eiland, maar zodra je de proloog voorbij bent en de game goed op gang is gekomen, ligt er een gigantische spelwereld aan je voeten. Is die wereld groter dan in alle voorgaande games? Het zal vast, al is er in Yara ook veel water en dat vult een gigantische map natuurlijk snel. De spelwereld is verder verdeeld in verschillende regio’s die zijn gekoppeld aan een bepaald level. Dat betekent niet dat je er niet naartoe kunt als je dat level nog niet bereikt hebt, maar wel dat de tegenstand daar heviger zal zijn en dat je een vuurgevecht mogelijk niet zult kunnen winnen. Zo hanteert Far Cry 6 een vergelijkbaar systeem om spelers door de spelwereld te leiden als in voorgaande games.
Gemaakt volgens Far Cry-blauwdruk
Die laatste zin is belangrijk. Waarom? Het is een zin die je, als we kijken naar de gameplay, zou kunnen toepassen op het merendeel van de elementen in Far Cry 6. Dat wisten we sinds onze preview natuurlijk al een beetje, maar de volledige game bevestigt nogmaals dat hij gemaakt is volgens de blauwdruk die Ubisoft al volgt sinds Far Cry 3. Het meest in het oog springende voorbeeld daarvan is de manier waarop je de macht van Libertad in Yara stapje voor stapje uitbreidt. Je verovert regelmatig een basis van een leger van Yara en moet vaak vijandige gebieden in om missies te voltooien. De manier waarop je dat doet, is al jaren hetzelfde: je bekijkt je doelwit van een afstandje en probeert met je verrekijker alle vijanden te ‘taggen’. Vervolgens val je aan, meestal gebruikmakend van stealth en een geruisloze aanpak. Je maakt het alarm onklaar en ruimt de soldaten op, tot je ze allemaal hebt omgelegd zodat de basis van jou is, of de missie is volbracht. Precies zoals je het altijd hebt gedaan in Far Cry.
Een open aanval mag ook en kan best werken, maar het is duidelijk dat de makers dat niet als beste aanpak zien. Wanneer er een alarm af gaat, stuurt het leger direct sterkere units jouw kant op, waarbij zelfs een tank of aanvalshelikopter kan worden ingezet. Niet alleen dat; je krijgt ook een grotere beloning als je erin slaagt om het alarm niet af te laten gaan. Daarnaast kun je via Workbenches allerlei attachments op wapens zetten, waaronder steeds beter functionerende dempers. Het is dus glashelder dat de makers je stimuleren sneakend en geruisloos te werk te gaan. Dat past op zich goed bij strijden als een guerrilla, maar het betekent ook dat de gameplay behoorlijk in herhaling valt.
Boordevol niet-noodzakelijke activiteiten
Natuurlijk heb je wel invloed op die mate van herhaling in de gameplay. Zo kun je het spelen van missies, die op zichzelf best veel variatie weten te bieden, afwisselen met het veroveren van militaire doelwitten. Daarnaast biedt Far Cry 6 verschillende activiteiten die losstaan van die twee elementen van het hoofdmenu. Zo speelt vissen en jagen weer een rol en ben je continu op zoek naar materialen om guerrillakampen mee op te bouwen. Daar zet je namelijk bepaalde voorzieningen neer die allerlei voordelen kunnen bieden. Je kunt bijvoorbeeld betere wapens kopen bij handelaren of je krijgt alvast informatie over een basis die je moet innemen zodat je bijvoorbeeld waar de alarmsystemen hangen. Ook kun je allerlei buffs krijgen door bepaalde recepten te laten maken, en ga zo maar door.
Onnodig
Het probleem met dit vleugje management is dat het onnodig is. We begonnen de game met een assault rifle, zetten daar later een betere silencer en scope op en gebruikten die tot het einde van de game doorlopend. We gaven een sniper rifle en een light machinegun dezelfde behandeling en daarmee waren de drie slots voor de primary weapons meestal gevuld. Later bleek het nog handig een wapen mee te zeulen waarmee we helikopters onder vuur konden nemen, maar buiten dat was er niet heel veel meer nodig. Al die buffs die je kunt krijgen in je kamp? Geen seconde naar gekeken. De verschillende Supremo-wapens en speciale, in elkaar geknutselde wapens? Ze hebben nauwelijks een rol gespeeld.
:strip_exif()/i/2004692116.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat is jammer, want die specifieke wapens kunnen Far Cry 6 wat meer een eigen smoel geven, maar dan moet je ze wel gebruiken. De realiteit is dat je ze niet nodig hebt en dat ze ook niet per se effectiever zijn dan de meer traditionele wapens. Het is dat het verzamelen van die speciale wapens onderdeel is van een quest, anders hadden we ze misschien wel helemaal links laten liggen. Dat gevoel wordt later ook voelbaar in andere delen van het spel. Zo is er nog een ander managementaspect. Je kunt wat leden van je guerrillagroep orders geven en missies laten uitvoeren, en daarmee extra materialen of Pesos verdienen. De personages die je op missie kunt sturen, dien je te verdienen door hun persoonlijke questlijnen uit te voeren. Die missies komen bovenop het flinke missie-aanbod dat het verzamelen van bondgenoten voor Libertad toch al met zich meebrengt.
Boordevol content
Dat schrijven we nu op alsof het een nadeel is en dat is natuurlijk niet zo. Far Cry 6 biedt gamers immers een spelwereld die flink gevuld is met heel veel activiteiten. We hebben bijvoorbeeld het schattenjagen of racen nog niet eens genoemd. Ook kom je in de spelwereld regelmatig wat situaties tegen waarin je guerrillastrijders of gewone burgers kunt helpen. Het versterkt het gevoel dat je rondloopt in een strenge militaire dictatuur en draagt bij aan wat er allemaal te ontdekken valt in Yara. Overal kan iets interessants zijn te vinden. Wij genoten bijvoorbeeld van een soort themapark waar een expositie over mensen uit de prehistorie te zien was voordat het leger er een basis van maakte. Dat zijn belangrijke elementen in het neerzetten van een geloofwaardige spelwereld.
:strip_exif()/i/2004692104.jpeg?f=imagearticlefull)
Die spelwereld kun je in Far Cry 6 helemaal in je eentje doorstruinen, of samen met een vriend - en dat kun je op twee manieren opvatten. De game kent namelijk een Companion-systeem. Je ontmoet diverse dieren die, als je een paar missies voor of met ze speelt, met je mee kunnen tijdens missies om je te helpen. Elke Companion heeft daarbij sterke en zwakke punten. De krokodil Guapo en de vechthaan Chicharon zullen zich mengen in een open gevecht, wat niet handig is als je ongezien wil blijven. Het hondje Chorizo leidt vijanden af, zodat jij ze kunt besluipen en uitschakelen.
Volledig in co-op speelbaar
Heb je liever wat meer hulp en gezelligheid om je heen, dan is het goed om te weten dat Far Cry 6 ook volledig in co-op speelbaar is. Belangrijk om te weten is dat het niet uitmaakt wie de game host: beide spelers boeken progressie en behouden die progressie, mochten ze later weer solo verder gaan. Ook handig is dat de game cross-generational play kent, zolang beide spelers in dezelfde familie zitten. Je kunt dus op de Xbox One samenspelen met iemand die een Series X heeft, en voor PlayStation 4- en 5-gamers geldt hetzelfde. Daarnaast kun je je voortgang in de game overzetten naar elk ander platform door je savegame te uploaden naar de cloud en daarna te downloaden op je nieuwe platform.
Conclusie
Far Cry 6 is een game die vooral heel veel lijkt op zijn voorgangers. Natuurlijk zijn er nuanceverschillen, maar het idee blijft hetzelfde: exotische locatie, charismatische schurk, gigantische open wereld die je stukje bij beetje verovert. Tel daarbij op dat je in de gameplay grotendeels net zo te werk gaat als in voorgaande games en het is duidelijk dat je vooral op zoek moet zijn naar ‘meer van hetzelfde’, wil Far Cry 6 een geschikte game voor je zijn. Wij beleefden ook na uren spelen nog plezier aan het innemen van legerbasissen en het uitvoeren van allerhande missies, maar kunnen niet ontkennen dat de achtste basis eigenlijk niet anders is dan de eerste. De game gebruikt veel elementen die al eerder in Far Cry-games zaten en past die over het algemeen uitstekend toe, maar het blijven gerecyclede elementen.
Er zijn gelukkig genoeg missies die het over een heel andere boeg gooien en de game fris weten te houden, maar dan nog verlang je naarmate de tijd vordert meer en meer naar scènes die het verhaal verder helpen. Op die momenten valt op dat niet elk deel van de hoofdmissie even wezenlijk en onderhoudend is en datzelfde geldt voor de personages die er een rol in spelen. Op dat vlak steelt Giancarlo Esposito als dictator Antón Castillo de show. Hij komt dan ook met stip op één binnen als het gaat om onze favoriete Far Cry-schurk aller tijden.
Screenshots gemaakt op Xbox Series X