Ratchet & Clank: Rift Apart
Natuurlijk, de openingsscènes van deze game zijn bedoeld om spelers weg te blazen. De kleuren vliegen je om de oren, overal gebeurt iets en toch blijft de actie soepel lopen. Maar ook daarna weet Ratchet & Clank: Rift Apart memorabele scènes op het scherm te toveren, waarbij de hoeveelheid actie op het scherm altijd een belangrijk element blijft. De game laat een hoog detailniveau zien, met name in de uitwerking en animatie van de personages. Die zijn van het niveau dat de beste tekenfilmmakers ter wereld halen en dat is een heel knappe prestatie. Ook de gameplay doet het uitstekend. Een breed scala aan doldwaze wapens is iets dat we gewend zijn van Ratchet & Clank en daarin stelt deze game zeker niet teleur. Daar komt de hoge mate van dynamiek nog bij, waarbij je op de beste momenten stunts met de pijlsnelle hooverboots koppelt aan grinds en wall runs. De gevechten worden na verloop van tijd wel wat minder boeiend, mede doordat er veel herhaling optreedt in de vijanden die je tegenkomt. Af en toe zorgt de niet helemaal lekker meedraaiende camera ervoor dat je wat vijanden niet ziet, maar dat is amper een belemmering voor het spelplezier. Gamers die het geluk hebben dat ze al een PS5 konden kopen, kunnen het nieuwe avontuur van de lombax Ratchet en de robot Clank met een gerust hart in huis halen.
Ratchet & Clank: Rift Apart is een game waar druk op ligt. In de aanloop naar de release van de PlayStation 5 toonde Sony uiteraard meerdere games, maar daarvan zullen er veel voorlopig nog niet verschijnen. Een aantal andere games is wel al verschenen, maar bleek ook voor de PlayStation 4 op de markt te komen. Een game die op beide PS-generaties moet kunnen draaien, zal altijd beperkingen hebben omdat alles ook uitvoerbaar moet zijn met oudere hardware. Ratchet & Clank: Rift Apart is echter de eerste écht grote exclusieve game voor de PlayStation 5, als je het onlangs verschenen Returnal althans niet meerekent. Returnal zette dankzij de nieuwe hardware op zijn manier zeker een stap vooruit, maar veel mainstreamgamers zullen die titel niet in het vizier hebben gehad. Het is dus aan de lombax Ratchet en de robot Clank om aan gamers over de hele wereld te laten zien waar de PlayStation 5 toe in staat is.
Eigenlijk hoefden we Ratchet & Clank: Rift Apart helemaal niet te spelen om te weten waar het in deze avontuurlijke platformgame om draait. De game is immers al meermaals uitgebreid getoond en steevast viel op hoeveel actie er tegelijkertijd op het scherm te zien is. Zonder enige moeite tovert de PlayStation 5 strakke 4k-beelden met 60fps tevoorschijn tijdens de State of Play-presentatie en er gebeurt meer in beeld dan je in een oogopslag kunt meekrijgen. Het is dus niet vreemd dat veel gamers uitkijken naar deze titel en om maar met de deur in huis te vallen: die worden niet per se teleurgesteld. De actie is goed, het beeld strak, de ontwerpen prachtig en er gebeurt inderdaad heel veel. Helaas is het wel nog steeds zo dat je als speler een keuze moet maken tussen optimale graphics en optimale performance. De standaard ‘fidelity’-modus levert 4k-beelden met raytracing, maar loopt op 30 frames per seconde. Daarnaast zijn er twee performance-modi die beide in een lagere resolutie draaien en waarbij ‘performance rt’ een nog wat lagere resolutie kiest om daarbij raytracing actief te houden. Wij kozen zelf voor de beste graphics en namen genoegen met 30fps.
Dat de game in 30 frames per seconde draait, merk je, maar je kunt er best snel aan wennen. Is dat eenmaal gebeurd, dan kun je ten volle genieten van de grafische pracht en praal die de game met zich meebrengt. Letterlijk, want het verhaal opent met een feestdag waarop Ratchet en Clank geëerd worden voor alle heldendaden die zij in het verleden hebben verricht. Om de gelegenheid op te leuken, is er een prachtige optocht met vliegende praalwagens georganiseerd. Het kleurrijke geheel oogt vrolijk en terwijl de confetti je om de oren vliegt, merk je meteen dat de game je iets duidelijk wil maken. De capaciteit die er is om heel veel tegelijk te laten gebeuren, wordt vanaf de eerste minuut volledig benut. Het overweldigt, het is leuk om naar te kijken en de actie draait er geen frame minder stabiel om.
Hoog niveau
Terwijl deze openingsscène zich ontvouwt, kun je ook alvast inzoomen op wat andere grafische details. Behalve dat er veel gebeurt, is Ratchet & Clank: Rift Apart ook op andere manieren een prachtige game. Het kleurgebruik is prachtig en zeer afwisselend, met diverse kleurschema’s voor de verschillende werelden waarin de speler terechtkomt. Nog veel indrukwekkender is het grafische niveau dat de game vasthoudt in de gameplay als je net uit een tussenfilmpje komt. Bij live gameplay is het grafische niveau uiteraard niet gelijk aan dat in een mooi geanimeerde tussenscène, maar de stap is klein. De bewegingen blijven soepel, de omgevingen mooi en gevarieerd en er valt ongelooflijk veel te zien. Toch is het detailniveau nergens sterker dan bij de hoofdpersonages. Zelden zag de vacht van een tekenfilmfiguur er in een game mooier en geloofwaardiger uit dan die van Ratchet en Rivet in Ratchet & Clank: Rift Apart.
Het niveau is zo hoog dat je bij vlagen het idee krijgt dat je hebt te maken met een soort interactieve Pixar-film. Dat compliment dankt de game overigens mede aan een aantal sterk geschreven dialogen en goed geplaatste opmerkingen. De hoofdpersonages, maar zeker ook de vele andere personages in de spelwereld, scoren regelmatig met flink wat humor. Eigenlijk is het enige dat we de game op audiovisueel gebied kunnen verwijten, dat de camera af en toe net niet helemaal lekker meedraait met de actie. Vijanden hebben nogal eens de neiging Ratchet of Rivet in te sluiten. Dan vallen natuurlijk sommige vijanden buiten beeld en loop je het risico het overzicht een beetje te verliezen. Dat is zeker geen halszaak, maar soms wel wat vervelend.
:strip_exif()/i/2004410890.jpeg?f=imagearticlefull)
Wie is eigenlijk die Rivet, die we op de vorige pagina noemden? Welnu, Ratchet is in Rift Apart niet de enige lombax. Hij wordt vergezeld door zijn vrouwelijke evenknie uit een andere dimensie. Dat heeft alles te maken met de setting en het verhaal van de game. Terwijl Ratchet en Clank worden toegejuicht door het uitzinnige publiek, wordt de parade aangevallen. Mensen denken dat het bij de show hoort, maar het iconische duo heeft al snel door dat dat niet het geval is en gaat direct de strijd aan met de slechteriken die de feestdag verstoren. Dat doen ze niet zonder reden. Het gespuis blijkt namelijk te werken voor Doctor Nefarious, de aartsvijand van Ratchet en Clank. Nefarious maakt dankbaar gebruik van een niet goed werkende Dimensionator, een voorwerp dat portalen tussen dimensies kan openen. Simpel gezegd zorgt Nefarious ervoor dat de deuren naar een andere dimensie wagenwijd open komen te staan en er allerlei wezens oversteken die dat niet zouden moeten doen. Ratchet en Clank zullen een nieuwe Dimensionator moeten bouwen om het probleem op te lossen, maar makkelijk is dat niet. In de andere dimensie blijken namelijk alternatieve versies van bekende personages rond te lopen. Zo is de Doctor Nefarious van die dimensie de veel gevaarlijkere Emperor Nefarious, dus moet er ineens met twee eindbazen worden afgerekend. Er is echter ook goed nieuws, want zoals gezegd komen we in Rivet een alternatieve versie van Ratchet tegen, die ervoor zorgt dat Ratchet en Clank niet alles alleen hoeven op te lossen.
Allerlei knotsgekke wapens
Een fijne bijkomstigheid is dat Rivet kort na de opening van de game de zwaar gehavende Clank op haar pad vindt. Ratchet en Clank zijn van elkaar gescheiden geraakt bij de ramp met de Dimensionator en Clank is daar niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Niet lang daarna vindt Ratchet in Kit een veel op Clank lijkende robot en vervolgens kunnen beide duo’s aan hun missie beginnen. Die missie leidt langs alle verschillende werelden die allemaal een eigen thema hebben. Zo kom je in een prehistorisch ogende wereld terecht, maar bijvoorbeeld ook in een soort piratenwereld en een mijn. Alles is even mooi vormgegeven en elk van de werelden leent zich voor een flinke dosis soepele actie. Die actie begint simpel. Je leert hoe je kunt springen, met je hamer kunt slaan en je eerste, simpele wapen gebruikt. Al snel kom je in de gelegenheid om nieuwe wapens bij te kopen en daarmee wordt Ratchet & Clank: Rift Apart pas echt leuk. Dat is geen verrassing. Insomniac staat bekend om zijn creativiteit in het verzinnen van dolkomische wapens in deze serie en heeft ook in Rift Apart zijn fantasie de vrije loop gelaten. De wapens die je kunt kopen, lopen enorm uiteen en zijn allemaal even origineel. Het ene wapen vuurt raketten af, een ander een allesvernietigende beam en weer een ander schiet razendsnel vlijmscherpe discs naar vijanden. Alle wapens die je koopt, komen in je wapenwiel terecht, wat het mogelijk maakt om er tijdens gevechten snel tussen te wisselen.
:strip_exif()/i/2004410908.jpeg?f=imagearticlefull)
Je koopt niet alleen steeds nieuwe wapens, je upgrade ze ook. In dezelfde winkels waar je nieuwe wapens vindt, kun je upgrades kopen en dat is belangrijk, want de juiste upgrades kunnen een wereld van verschil maken. Ratchet & Clank: Rift Apart is niet per se een moeilijke game, maar toch zul je op het normale niveau soms even je best moeten doen. Op die momenten merk je hoeveel verschil het maakt als je met een goed uitgebouwd wapen aan de slag kunt. Hoeveel upgrades je kunt kopen, hangt af van het level van het wapen. Door een wapen veel te gebruiken, stijgt het in level en dat opent nieuwe upgrades. Uiteindelijk worden wapens niet alleen sterker, maar veranderen ze soms ook iets in werking. Zo krijgt de genoemde ‘beam’ er een explosie bij en schiet een ander wapen op een gegeven moment drie projectielen tegelijk af, in plaats van één. De game wijst de speler er af en toe ook op dat het de moeite kan lonen om even van de main quest af te wijken en extra wapens of upgrades te vergaren, zodat komende gevechten iets makkelijker worden. Voor velen zal die melding overbodig zijn, maar zo helpt de game minder ervaren gamers een beetje op weg.
Grinden, slingeren, teleporteren
Terwijl je verder komt en nieuwe guns koopt, verzamelen Ratchet en Rivet ook doorlopend nieuwe gear. Het fijne van al die spullen is dat alles direct voor beide personages werkt. Je hoeft je dus geen zorgen te maken dat Rivet bepaalde spullen wel heeft en Ratchet niet. Hoe dat verhaaltechnisch werkt, zien we niet helemaal, maar voor de gameplay is het wel zo fijn. Het betekent bijvoorbeeld dat als een van beide een paar laarzen vindt waarmee je boven de grond kunt zweven en die je met een paar schaatsbewegingen pijlsnel kunt laten gaan, je als speler overal lekker snel doorheen vliegt. Snelheid is toch al geen probleem in Ratchet & Clank: Rift Apart. Ratchet en Rivet halen allerlei halsbrekende toeren uit om obstakels te overwinnen en kunnen op rails grinden, wall runs uitvoeren en her en der grote sprongen maken door met hun kabel ergens aan te zwaaien of door een stukje te teleporteren via een open portaal. Dat alles zorgt ervoor dat het reizen door de spelwereld nooit vervelend wordt. Sterker nog, het is een van de redenen waarom je waarschijnlijk geneigd bent om de optionele missies te spelen. Wat je ermee wint heb je namelijk niet echt nodig en ze voegen ook niet echt veel toe aan het verhaal, maar elk excuus om langer te genieten van de actie is er een.
:strip_exif()/i/2004410888.jpeg?f=imagearticlefull)
Steeds dezelfde tussenbaas-robot
De mogelijkheden die je hebt in je bewegingen en je wapenarsenaal heb je, zoals gezegd, veelvuldig nodig. Vaak verloopt de intensiteit van de actie per spelwereld in eenzelfde ritme. Je bent ergens naar op zoek en maakt wat verkennende bewegingen. Daarbij kom je na verloop van tijd vijanden tegen en naarmate je verder komt, worden dat er meer en worden ze sterker. Das allemaal logisch. Na verloop van tijd begint echter op te vallen dat de gevechten een herhaling van zetten worden en dat met name de baasgevechten iets te vaak worden gerecycled. Zo is er een specifiek type ‘tussenbaas-robot’ die we al een keer of acht hebben verslagen. Voor een studio die geroemd wordt om zijn creativiteit en die creativiteit op andere vlakken ook echt wel etaleert, is dit een beetje raar. Het komt lui over. Of je je hieraan moet storen? Zeker niet, het blijft gewoon lekker knallen geblazen. Je wapenarsenaal is in de tussentijd waarschijnlijk veranderd, dus dat geeft een iets andere insteek aan de gevechten. Het maakt gevechten tegen meer ‘standaard’ vijanden trouwens wel erg makkelijk. Zeker de volledige geüpgradede ‘beam’ maait met speels gemak groepen vijanden tegelijk weg, waardoor die gevechten weinig meer voorstellen.
Turboslak
Dat maakt het extra fijn dat er af en toe gameplaysegmenten voorbijkomen die een beetje variatie toevoegen. Zo moet je af en toe puzzels oplossen met Clank, computervirussen bestrijden met een klein robotje of op de rug van een soort turboslak klimmen om er een potje mee tegen de klok te racen. Verder heb je in een speciale kroeg, die een vrijhaven is voor zowel goedzakken als slechteriken, de arena. Hier kun je een serie uitdagingen aangaan waarmee je flink wat Bolts - het betaalmiddel waarmee je wapens koopt - kunt verdienen, alsmede wat andere gear. Dat laatste speelt nauwelijks een rol als je de game op het normale niveau wil uitspelen, maar wordt op hogere niveaus belangrijker, en uiteraard zullen completionists alle collectibles willen vinden voor zij de game als uitgespeeld beschouwen. Zij zullen er dan ook wel wat meer tijd aan kwijt zijn, maar voor de gemiddelde gamer lijkt zo’n tien á twaalf uur speeltijd een redelijke indicatie. Daarmee is de game zeker niet lang, maar wel redelijk conform het gemiddelde in dit genre. Na het uitspelen van de game wacht er nog de Challenge Mode, zoals gebruikelijk in Ratchet & Clank-games. Je neemt de wapens en uitrusting die je al had verzameld mee en begint opnieuw, maar nu met aardig wat meer tegenstand. Dit is een leuke manier om nog wat langer met de gameplay bezig te zijn, want het feit dat je vanaf het begin af aan meer wapens en spullen hebt, opent nieuwe mogelijkheden. Dat maakt de Challenge Mode een leuke extra voor gamers die niet genoeg kunnen krijgen van de Ratchet & Clank-gameplay, maar niet iedereen zal er even veel interesse in hebben om de game op deze manier een tweede keer door te spelen.
Als de missie was om te laten zien dat de PlayStation 5 zorgt voor een duidelijk hoger audiovisueel niveau, dan is Ratchet & Clank: Rift Apart zeker geslaagd. De game tovert om de haverklap spektakel op het scherm. Natuurlijk wordt de orkaan van kleuren uit de openingsfase niet continu geëvenaard, maar het spel is zeker verantwoordelijk voor een aantal memorabele actiescènes, waarbij er in de spelwereld om je heen van alles gebeurt terwijl je zelf allerlei stunts uithaalt. Het verhaal hoeft eigenlijk niet meer dan een excuus te zijn voor al dat knalwerk, maar komt af en toe leuk uit de hoek, zeker ook doordat het niveau in de tussenfilmpjes in zowel animaties als acteerprestaties torenhoog is. Daardoor voelt Ratchet & Clank: Rift Apart soms aan als een hoogwaardige, interactieve Pixar-film. Een groter compliment kunnen we Insomniac Games op dit vlak nauwelijks maken. Het is een tikje jammer dat er veel herhaling zit in de vijanden die je moet bevechten, waarbij vooral sommige baasgevechten zich maar blijven herhalen. Dat is wat raar in een game die verder juist uitblinkt in creatief design, maar het hoeft je spelplezier zeker niet te belemmeren. Het enige dat je dan nog kunt zeggen, is dat de game niet bijzonder lang is, wat een overweging kan zijn als je het prijskaartje van zeventig euro erbij betrekt. Gelukkig is de kwaliteit hoog genoeg om te zorgen dat je de kwantiteit niet per se mist. Een absolute topgame is Ratchet & Clank: Rift Apart al met al net niet, maar het scheelt niet veel. Het is zeker een game die in geen enkele PlayStation 5-collectie zou misstaan.