Door Jurian Ubachs

Redacteur

Star Wars Squadrons Review

Vooral in VR erg goed

07-10-2020 • 06:00

145

Singlepage-opmaak

Doorvechten na Battle of Endor

Star Wars Squadrons

Waar de meeste Star Wars-verhalen gaan over de Jedi en soldaten op de grond, draait het in Star Wars Squadrons om gevechten in de ruimte, tussen X-Wings, TIE Fighters en diverse andere bekende toestellen. De game biedt een vermakelijk verhaal dat je van zowel de kant van de Rebels (New Republic) als de kant van de Empire meekrijgt. De campagne is gevuld met leuke, gevarieerde missies, al hadden er van ons best wat missies bij mogen zitten waarbij je gronddoelen op planeten aanvalt. Dat dat niet zo is, is verder niet erg. Vervelender is dat met name de multiplayer niet al te veel om het lijf heeft. De Fleet Battles zijn beter dan de Dogfights, maar beide blijven niet overdreven lang boeien. Dat kun je overigens vergeten als je een VR-setje hebt: Star Wars Squadrons spelen in VR is een van de leukste dingen die we dit jaar hebben gedaan, en een prima reden om je VR-set weer eens uit de kast te halen. Zonder VR is Squadrons geen must-have, maar nog steeds een prima spiritueel opvolger van de klassieker X-Wing vs. TIE Fighter.

Veel mensen kunnen de eindscènes van Star Wars Episode VI: Return of the Jedi nog wel voor de geest halen. We zien Luke en Leia Skywalker en Han Solo feest vieren met de Ewoks, terwijl de Force Ghosts van Yoda, Ben Kenobi en Anakin Skywalker het schouwspel goedkeurend gade slaan. De helden lijken zich niet te realiseren dat in het heelal om hen heen de strijd met de overgebleven troepen van de Empire nog gewoon doorgaat. In Star Wars: Battlefront II zagen we daar al wat van en ook het verhaal van Star Wars Squadrons duikt op deze ogenschijnlijk vredige periode in het ruimtestelsel lang geleden, hier ver vandaan. De actie speelt zich echter niet af op de grond, maar in de ruimte, waar X-Wings en TIE Fighters het onverminderd met elkaar aan de stok blijken te hebben.

Star Wars Squadrons is een ‘combat flightgame’, waarbij we bewust het woord ‘sim’ vermijden. Microsoft Flight Simulator is dat wel: een product gericht op het zo dicht mogelijk benaderen van de realiteit. Hoewel dat voor niet-bestaande ruimteschepen natuurlijk een beetje anders ligt, is duidelijk dat Squadrons gericht is op speelbaarheid en toegankelijkheid. Het besturen van de schepen kent zeker wat lastiger kanten, maar in beginsel is het eenvoudig genoeg, zeker met de standaardbesturing. Daarbij werkt de rechter-thumbstick als in een schietspel: naar links of rechts gaan met die stick levert je geen ‘roll’ maar een strafe op, terwijl de roll-controls op de linker-thumbstick zitten, die ook verantwoordelijk is voor de throttle. Voor mensen die vaker vlieggames spelen, is dit onwennig en zelfs onlogisch. Gelukkig kunnen zij snel en makkelijk een preset kiezen die beter aansluit bij wat ze gewend zijn. Die liefhebbers beschikken waarschijnlijk ook wel over een HOTAS-setje, oftewel ‘hands-on throttle and stick’, wat zoveel inhoudt als een flightstick rechts en een throttle-controller links, voor de optimale vliegervaring. Star Wars Squadrons ondersteunt diverse setjes, wat de spelervaring nog wat specialer kan maken. Meer daarover iets verderop in deze review.

Hoe je Squadrons ook speelt, met controller, HOTAS en/of in virtual reality, het verhaal blijft hetzelfde. Als speler maak je aan het begin twee piloten aan waarmee je daarna het verhaal beleeft. Met de ene piloot vecht je aan de kant van de rebellen, die na de Battle of Endor de basis hebben gelegd voor de New Republic. Je wordt onderdeel van Vanguard Squadron en raakt betrokken bij een speciaal project genaamd ‘Starhawk’. Je andere piloot wordt opgenomen in Titan Squadron, aan de kant van de Empire. Ook voor hen wordt Starhawk een aandachtspuntje, niet in de laatste plaats omdat degene die de leiding heeft over dat project vier jaar eerder is overgelopen van de Empire naar de Rebels. De commander aan de zijde van de Empire is dat nog niet vergeten, dus speelt persoonlijke wraak ook een rol in het verhaal. Dat verhaal gaat gepaard met gesprekken tussen jouw piloot en de andere leden van je squadron en de leiders aan beide kanten. Die gesprekjes geven wat meer achtergrond bij het verhaal of de personages en bevatten ook leuke Star Wars-referenties, maar vormen soms ook wel hinderlijke onderbrekingen tussen Missiebriefings en de missies. Ervaar je dat zo, dan is het fijn dat je die gesprekjes vaak kunt overslaan.

Het verhaal dient de game zonder zelf ooit uitmuntend te zijn. Het is grappig hoe er langzaam maar zeker een ondertoon in komt die suggereert dat de New Republic eigenlijk helemaal niet zoveel beter is dan de Empire was. Dat blijkt uit acties tijdens missies en gesprekken die de leden van je team onderling hebben. Die gesprekken, die je zowel aan boord van je moederschip in de hangar als over de radio aan boord van je gevechtsschepen hebt, zijn over het algemeen prima. Ze bevatten leuke oneliners en vormen een leuke basis waar de wat meer generieke uitspraken als ‘er zit iemand achter je’ tijdens gevechten nog bij komen.

De campagne laat je dus vanuit twee perspectieven spelen die elkaar af en toe afwisselen. Dat gaat niet per se na elke missie: soms speel je een aantal missies achter elkaar aan een kant, om pas daarna het verhaal vanaf de andere kant weer op te pakken. Dat werkt prima en levert een robuuste campagne op. Onze inschatting was dat hij rond de tien uur duurt, wat al snel twee keer zo lang is als de campagne van Star Wars: Battlefront II, de vorige game van Motive Studios. De lengte hangt natuurlijk ook af van de gekozen moeilijkheidsgraad en of je de optionele doelen uitvoert die regelmatig voorbij komen tijdens missies. Belangrijker dan de lengte is dat de missies gevarieerd genoeg zijn om steeds leuk en af en toe verrassend te blijven. Wel vinden we het jammer dat de campagne - de hele game eigenlijk - zich alleen in de ruimte afspeelt. We hadden ter afwisseling graag wat missies met gronddoelen op planeten gehad, maar Motive heeft ervoor gekozen Squadrons volledig op ruimtegevechten te richten. Je vliegt soms wel in de buurt van een planeet, zoals Yavin, maar komt nooit in de buurt van de grond.