Ramp in San Francisco
Marvel's Avengers
Marvel's Avengers doet veel goed, maar het prima niveau glijdt op te veel vlakken af. De campagne is leuk, ademt de typische Avengers-sfeer, heeft goed geschreven dialogen en sterke acteerprestaties en een heel aardig verhaal. Dat biedt je zo'n tien uur aan zeer vermakelijke speeltijd. Het probleem is dat de game daarna nog lang doorgaat en dat de missies die je dan kunt spelen, niet half zo sterk zijn. Het zijn generieke, inwisselbare missies met steeds dezelfde doelstellingen in steeds dezelfde omgevingen. Daarnaast zijn er nog wat kleine issues die makkelijk te verhelpen waren geweest, maar nu voor irritatie zorgen. Datzelfde geldt voor de technische problemen die het spel ondervindt. Jammer, want de gameplay is heerlijk actievol en zeer gevarieerd, doordat vechten met elk van de zes helden heel anders aanvoelt. Dat maakt het aanleren van alle bewegingen nog best lastig, maar het is vooral een pluspunt, zeker als je de game wél tot ver na afloop van de campagne blijft doorspelen. Mocht Crystal Dynamics met nieuwe originele content voor hogere power levels komen, dan verandert er veel aan de eindafrekening. Voor nu komt Marvel's Avengers echter kwaliteit tekort om een echte aanrader te kunnen zijn.
Eindoordeel
Van de eerste paar keer dat we Marvel’s Avengers hebben gezien, bleef weinig zo goed hangen als de discussie over het uiterlijk van de helden in het spel. Toen de wereld op de E3 van 2019 voor het eerst een duidelijke blik kon werpen op de game van Crystal Dynamics, was ‘Phase 3’ van het Marvel Cinematic Universe immers net afgerond, met Avengers: Endgame als spetterend slotstuk. Nu hoort de later verschenen film Spider-Man: Far From Home ook nog bij fase 3, maar dat doet er verder niet toe. Belangrijker is dat Square Enix een game toonde waarin de geliefde helden de hoofdrol spelen, maar die helden leken niet op hun evenbeeld uit de films. Dat kon niet iedereen even goed verteren. Ergens is dat wel begrijpelijk. Je bent gewend aan hoe een bepaald personage ‘hoort’ te zijn en een afwijking daarop is lastig. Dat is een effect dat lezers van comics minder zullen ervaren, want in comics wisselen superhelden wel vaker van uiterlijk en ze verschillen in elk geval van de acteurs die je kent als Captain America, Black Widow en Thor. Hoe dan ook, Crystal Dynamics nam de kritiek serieus en paste de Avengers aan. Hoewel de personages in de game nog steeds niet echt op de filmacteurs lijken - wat waarschijnlijk ook niet mag - is het duidelijk dat de helden met hun uiterlijk zeker een stap in die richting hebben gezet, om een en ander wat herkenbaarder te maken dan het iets meer dan een jaar geleden was.
Doordat zoveel aandacht ging naar het uiterlijk van de Avengers, werd betrekkelijk weinig gesproken over wat voor game Marvel’s Avengers nu zou worden. Aan de E3-demo, die tevens in het spel zit als de intro van het verhaal, was in elk geval te zien dat om een actievolle game gaat en dat de game in co-op speelbaar is. Dat laatste blijkt echter een stuk belangrijker en meer aanwezig dan verwacht. Jawel, de game is volledig in je eentje te spelen, maar elke missie start in een scherm waar je desgewenst gebruik kunt maken van matchmaking. Nog belangrijker is dat je na het voltooien van de campagne eigenlijk maar een fractie van de game hebt gespeeld. Hierna kun je je helden namelijk nog verder ontwikkelen in level en in power level, door reeksen extra missies te spelen. Die worden natuurlijk steeds moeilijker, waardoor het wenselijker - en gewoon leuker - wordt om ze met anderen samen te spelen. Dat hoeft dus niet, maar het is niet moeilijk om te zien dat co-op-gameplay wel een belangrijk onderdeel van de game zou moeten zijn.
Je begint de game echter gewoon solo, spelend als een klein meisje dat luistert naar de naam Kamala Khan. Samen met haar vader is ze op bezoek bij een speciaal Avengers-festival genaamd A-Day, in San Francisco, waar ze als prijswinnaar is uitgenodigd omdat ze een mooi ‘fan fiction’-verhaal heeft geschreven. Rondlopend over het festivalterrein komt Kamala alle verschillende Avengers tegen. Thor poseert voor foto’s, Captain America praat met haar over het door haar bedachte verhaal, en ga zo maar door. Meteen etaleert de game al enkele sterke conversaties, die later nog veel vaker voorbijkomen, maar de scène heeft ook een functie. Hij toont het summum van heldenverering richting de gevierde Avengers, die weldra tot het verleden zal behoren. A-Day gaat namelijk helemaal mis. San Francisco wordt aangevallen. Terwijl Thor, Iron Man, Hulk en Black Widow op de Golden Gate Bridge afrekenen met hordes vijanden, blijkt de echte aanval elders plaatste vinden. Aan boord van de Helicarrier wordt Captain Marvel verrast en aangevallen. Wat er precies gebeurt, blijft nog even onduidelijk, maar uiteindelijk stort de Helicarrier neer in de baai, begeleid door een explosie die een vreemde, blauwe goed loslaat. De schade is duidelijk. San Francisco is voor een groot deel verwoest en er zijn enorm veel slachtoffers.
:strip_exif()/i/2003869588.jpeg?f=imagearticlefull)
Avengers, reassamble!
Na de gebeurtenissen op A-Day moet er een zondebok worden gevonden en aangezien niet duidelijk is wie de aanval op de stad heeft ingezet, moeten de Avengers het ontgelden. De explosie zou zijn te wijten aan experimentele technologie van de Avengers aan boord van de Helicarrier, waarmee ze duizenden levens in gevaar hebben gebracht. Het Avengers Initiative wordt stopgezet en de Avengers trekken zich terug in de anonimiteit. Althans, alle Avengers behalve Captain America. Steve Rogers is sinds A-Day niet meer gezien en lijkt te zijn omgekomen. Behalve doden en gewonden blijken na afloop ook tientallen, zo niet honderden mensen een vreemde ziekte te hebben gekregen die ze en passant speciale krachten opleverde. Zij waren allen in de buurt van de explosie en de blauwe gloed, en beschikken ineens over bovenmenselijke krachten.
Miss Marvel
Kamala Khan blijkt een van de getroffen personen. Ze leeft een ogenschijnlijk normaal leven in New Jersey, maar experimenteert ondertussen met haar nieuwe krachten, die haar in staat stellen te ‘popymorphen’. Zo kan ze haar vuisten enorm groot maken tijdens het vechten, haar armen uitstrekken om ze als lianen te gebruiken of gewoon zelf in een soort reus veranderen. Leuk en aardig, maar ook erg gevaarlijk. In de afwezigheid van de Avengers heeft Advanced Idea Mechanics, een kwaadaardig bedrijf, de macht gegrepen. De soldaten van AIM maken doorlopend jacht op wat zij ‘Inhumans’ noemen: de mensen die op A-Day speciale krachten hebben gekregen. AIM stelt deze personen te willen genezen van hun nieuwe aandoening, maar dat is uiteraard niet de hele waarheid. Hoe het wél zit, is iets waar Kamala achter wil komen. Ze volgt enkele aanwijzingen op en komt in een afgelegen gebied in Utah terecht, waar de Helicarrier van de Avengers blijkt te zijn beland. Ze is echter niet de enige die er naar op zoek is, want er blijken ook troepen van AIM in de regio. Gelukkig blijkt de Helicarrier niet onbewoond, want Dr. Banner en zijn alter ego zijn achtergebleven om de boel te bewaken …
:strip_exif()/i/2003869574.jpeg?f=imagearticlefull)
Kamala en Banner gaan op zoek naar Tony Stark en komen later stap voor stap ook de rest tegen. Kamala groeit daarbij meer en meer uit tot de superheld die comicliefhebbers zeker zullen kennen: Ms. Marvel. Ze ontpopt zich in zekere zin tot de zesde Avenger, naast Captain America, Iron Man, Thor, Hulk en Black Widow. Samen gaan ze de strijd aan met AIM, dat geleid wordt door de boosaardige Charles Tarleton, die gaandeweg het verhaal verandert in ‘Modok’, wat staat voor Mental/Mobile/Mechanized Organism Designed Only for Killing. Toch is het verhaal niet zo recht toe, recht aan als het nu wellicht klinkt. Marvel’s Avengers heeft enkele interessante plottwists en daaropvolgende mooie momenten. Die momenten worden niet zelden gedragen door puike acteerprestaties. Dat hoeft geen verrassing te zijn, want met Nolan North (Tony Stark), Troy Baker (Bruce Banner) en Laura Bailey (Natasha Romanoff) heeft de game een aardige sterrencast aan boord. Belangrijker nog zijn de dialogen, die uitstekend geschreven zijn. Marvel’s Avengers herbergt de herkenbare Marvel-humor, zonder over te komen als product dat heel erg zijn best doet de films na te doen. Het werkt, het past en het zorgt dat je binnen de kortste keren meegaat in de sfeer van de game.
Helicarrier als basis
Wanneer Ms. Marvel, Hulk en Iron Man de Helicarrier hebben opgestart en de AI Jarvis in ere hebben hersteld, begint de game pas echt. Vanaf dat moment is de Helicarrier en bijbehorende Quinjet je basis van waaruit je missies kunt starten. Dat doe je via de War Table. Hier kun je diverse regio’s bekijken, waar je missies kunt vinden. Die missies laten zich onderverdelen in missies voor het hoofdverhaal, missies die horen bij specifieke Avengers en losse missies waarmee je ervaring en gear kunt winnen. De War Table is niet echt overzichtelijk, maar in de menu’s kun je wel bepaalde questlijnen ‘tracken’. Helaas werkt dat ook niet geweldig en dus blijft het soms even zoeken naar de missie die je wil oppakken. Dat betekent dat je soms alle gebieden en elke missie even moet bekijken om te weten wat er op dat moment te doen is.
Elke held een andere stijl
Heb je eenmaal een missie gekozen, dan kom je eerst in een menu waarin je kunt selecteren als welke held je wil spelen en welke andere helden je als companions wil meenemen. Als alternatief kun je ervoor kiezen om je te laten koppelen aan andere spelers, maar dat is zeker in de campagnemodus niet nodig. Wij vonden het juist wel lekker om dit deel van de game gewoon solo te spelen en bewaarden het multiplayerdeel voor het stuk dat na afloop van de campagne begint. Hierbij mag trouwens opgemerkt worden dat je AI-metgezellen aardig goed zijn in jou weer op de been helpen als je ‘down’ bent, wat een hoop potentiële frustratie scheelt. De AI blinkt verder trouwens niet echt uit, zeker niet aan de kant van de vijanden. We maakten vaak mee dat vijanden die naast ons stonden zich ineens op andere Avengers richtten, waardoor wij makkelijk een paar rake klappen konden uitdelen. Veel vijanden laten zich ook vrij gemakkelijk ‘cheesen’: jij schiet of gooit dan steeds op ze terwijl je net schuin achter een muurtje staat, waardoor jij hen kunt raken maar zij jou niet. In dat soort gevallen blijven vijanden vaak gewoon op dezelfde plek staan of hangen. Wel zo handig, maar niet echt indrukwekkend.
Veel bewegingen en skills om te onthouden
Je keuze voor een held heeft uiteraard veel invloed op de gameplay. De basis is voor elke held gelijk. Je hebt lichte en zware aanvallen waarmee je allerlei combo’s kunt maken en je hebt een aantal speciale vaardigheden die je kunt gebruiken als je voldoende Willpower hebt. Dat is de makkelijke uitleg. De moeilijke variant: je kunt verschillende aanvallen alleen op de grond of juist vanuit de lucht uitvoeren en in de Skill Trees allerlei extra aanvallen en combo’s vrijspelen. Om het nog wat onoverzichtelijker te maken zijn er ook nog eens veel verschillende Skill Trees per held. Dat is op zich niet erg, mits je constant met hetzelfde personage zou spelen. Je hebt er in dit spel echter zes en die wissel je waarschijnlijk een beetje af. Toen wij na uren spelen weer eens als Hulk aan de bak mochten, wisten we echt niet meer welke moves we uren daarvoor ook alweer hadden aangeleerd. Dat maakt Marvel’s Avengers af en toe een wat ingewikkelde game, zeker als je het spel op een van de twee hogere niveaus speelt.
:strip_exif()/i/2003869582.jpeg?f=imagearticlefull)
Het goede nieuws is dat als je de actie een beetje onder controle hebt, Marvel’s Avengers een behoorlijk spectaculair spel wordt. Zeker vanaf het moment dat je vier Avengers hebt vrijgespeeld en dus met vier man op missies kunt gaan, spat de actie van je scherm. Dat is erg gaaf, maar brengt ook nadelen met zich mee. In de eerste plaats maakt het de actie vaak onoverzichtelijk. Visuele indicatoren geven wel aan waar aanvallen vandaan komen, maar als je die vijand niet in beeld hebt, weet je niet waar hij precies staat. Het gebeurt regelmatig dat je het overzicht even kwijt bent en ineens een heel sterke vijand in je rug opduikt. Een ander probleem is dat de game het op de drukste momenten soms best moeilijk heeft. Je merkt dat het beeld al vervaagt als er veel actie is. Dat is ongetwijfeld bedoeld om een en ander wat draaglijker te maken voor de consoles, maar ook met deze hulpmiddelen hapert de game soms behoorlijk. Daarmee is de kous trouwens niet af, want Marvel’s Avengers heeft op technisch vlak nog wel meer problemen. Wij maakten bijvoorbeeld mee dat de audio grotendeels wegviel en ook kwam een van onze companions af en toe vast te zitten. Iron Man praatte op die momenten gewoon mee in de actie, alsof hij erbij was, maar stond op 400 meter afstand vast op zijn plek.
Verhaalmissies uitstekend, overige missies te generiek
Die problemen zijn irritant, maar overkomelijk. Ze vallen echter in het niet bij de missies die niet bij de rode draad van het spel horen. De missies die bij het verhaal horen en de zogenaamde Iconic Missions die bij een specifieke Avenger horen, zijn gaaf. Ze zijn goed geschreven, brengen mooie locaties en goed design met zich mee en confronteren je regelmatig met interessante vijanden, terwijl je ook nog eens delen van het verhaal blootlegt. Hartstikke tof, dat kunnen we niet voldoende benadrukken. Het grote nadeel is echter dat dit maar een relatief klein deel van de game betreft. Tussen de iconische missies door werk je namelijk ook een hele reeks normale missies af, en hier komt Marvel’s Avengers een stuk minder sterk voor de dag. Wat bijvoorbeeld al meteen opvalt, is dat deze missies generieke locaties tot in den treurnis hergebruiken. Daar komt nog bij dat je steeds dezelfde taakjes uitvoert, tegen dezelfde soort vijanden. Zelfs de vele ritjes die je maakt in liften - verkapte laadschermen uiteraard - zijn steeds hetzelfde. Hier komt de game bijzonder fantasieloos voor de dag, en dat heeft een vervelend staartje.
Dit is namelijk precies de content die de game na afloop van de campagne moet dragen. Heb je de campagne uit en ben je niet uren voor de lol gaan grinden om je power level omhoog te krijgen, dan heb je waarschijnlijk één held rond level 20 en de rest daar ruim onder. Het maximum level is 50, het maximum power level 150. Je hebt na afloop van het hoofdverhaal dus nog een lange weg te gaan. De game geeft wel een verhaaltechnisch haakje, maar verwacht zeker niet dezelfde hoogwaardige content die je had in de campagne. De meerwaarde moet komen uit het vergaren van nieuwe gear, het vrijspelen van nieuwe skills en de voldoening van een steeds hoger wordend level en power level. Het helpt dat je alles hier in multiplayer kunt spelen, maar dat gaat dan weer gepaard met de nodige connectieproblemen en een ronduit matig matchmaking-systeem. Er is dus best veel content, maar het is allemaal verre van ideaal.
:strip_exif()/i/2003869556.jpeg?f=imagearticlefull)
Voor niemand ideaal?
Met de sterke campagne enerzijds en de vele features gericht op gameplay na de campagne belandt Marvel’s Avengers in een rare spagaat. Stel, je zegt: ik wil alleen dat verhalende deel spelen en wat er daarna komt kan me gestolen worden. Dan heb je geen last van de zwakker wordende content en word je niet of nauwelijks geconfronteerd met de technische problemen die online samenspel teisteren. Je hebt dan echter een vrije korte game te pakken, die bovendien vol zaken zit die jij eigenlijk niet nodig hebt. Hogere gear verdienen of er zelfs voor betalen met in-game credits? Totaal niet nodig. Je uitrusting upgraden voor een hoger power level? Kan, maar hoeft echt niet. Dat zijn zaken die pas belangrijk worden in het deel dat na de campagne komt. Ben je wél bereid daar in te duiken en benader je Marvel’s Avengers als een soort Destiny-achtige game, dan krijg je dus te maken met de minpunten die hierboven zijn genoemd. En zo is Marvel’s Avengers eigenlijk voor niemand ideaal.
Muurtje inslaan
Dat is jammer, want zoals gezegd scoort de game goed op ‘Marvel-sfeer’. Daarnaast is de actie ook gewoon erg lekker. Elke held heeft daarbij een heel andere manier van spelen, wat de game ook fijn gevarieerd maakt. Het mooie is dat als je een personage eenmaal onder de knie hebt, het je altijd een gevoel van macht geeft. Misschien is dat bij dondergod Thor nog eens extra goed merkbaar met dank aan de bliksem en het gebruiken van de Bifrost, maar elke held staat zijn (of haar) mannetje. Dat wil zeggen: op één onderdeel na. Soms moet je namelijk een muur inslaan om bij een kistje te kunnen komen waar nieuwe gear in zit. Die muur kun je met een heavy ‘charged’ attack slopen, maar niet elke held beschikt over die aanval. Spelend als bijvoorbeeld Iron Man kun je die kistjes dus gewoon niet bereiken. Raar, zeker omdat je vaak wel metgezellen bij je hebt die het wél kunnen. Zijn dat AI-companions, dan zullen ze je er echter niet mee helpen. Een beetje stom, want zo mis je dus de nodige kistjes tijdens je missies.
:strip_exif()/i/2003869554.jpeg?f=imagearticlefull)
Die kistjes helpen je zoals gezegd aan nieuwe gear, of aan waardevolle spullen die je kunt gebruiken bij het upgraden van gear of als betaalmiddel voor nieuwe gear. En ja … anno 2020 voel je het al een beetje aankomen: er is uiteraard een in-game winkel waar je met echt geld credits kunt kopen. Met dat geld kun je ook weer nieuwe spullen kopen. Dat blijft een vervelende realiteit van games anno nu. Wel zijn er genoeg manieren waarop je het verkrijgen van gear kunt versnellen. Je kunt challenges aanpakken voor de verschillende facties in het spel, zoals voor Shield en de enclave van Hank Pym. Dat levert je beloningen op en die zijn om te zetten naar betaalmiddelen voor in de winkels van die facties. Je ziet, er is een vrij robuust systeem voor het verzamelen van steeds sterkere spullen om je power level steeds hoger te krijgen. Jammer dat al te onderhoudende content, om dat ook echt de moeite waard te maken, ontbreekt.
Grafisch matig in de details
Een laatste puntje dat nog even aangestipt moet worden is de grafische kant van het verhaal. We noemden al de sterke sfeer en de sterke acteerprestaties. Die worden aangevuld door prima achtergrondmuziek en uitstekende geluidseffecten, maar de beelden zijn wisselvalliger. De personages zelf en hun bewegingen zijn sterk, maar dat geldt niet voor de omgevingen en de elementen die je daarin tegenkomt. Sommige omgevingen ogen ongeïnspireerd of hebben onderdelen die van behoorlijke lage kwaliteit zijn. Let in de openingsscène bijvoorbeeld op de marineschepen die in de baai van San Francisco liggen, of hoe hoekig de soldaten zijn die je op de brug tegenkomt. Het klinkt aannemelijk dat er concessies moesten worden gedaan om zoveel actie op het scherm mogelijk te maken. Een mogelijke verklaring is ook dat de Foundation Engine niet ideaal is voor dergelijke grote buitengebieden. Deze inmiddels zes jaar oude engine blonk uit in Tomb Raider, maar dan wel vooral in donkere, redelijk kleine gebieden en nauwe binnenlocaties waar spaarzame lichtbronnen voor voor sfeervolle beelden zorgden. Marvel's Avengers is wat dat betreft een ander beestje. Wat de reden ook is, duidelijk is dat de mooie beelden en gave effecten afgewisseld worden met minder geïnspireerde of verzorgde stukken.
Conclusie
Marvel’s Avengers begint sterk. De game zet de sfeer goed neer en de goed geschreven dialogen en prima acteerprestaties slepen je binnen de kortste keren mee in het verhaal, dat ook de moeite waard is. En ook de actie is goed. Het is een tikje gecompliceerd, zeker als je veel verschillende moves vrijspeelt en vaak van held wisselt, maar het werkt over het algemeen lekker en geeft je een machtig gevoel. Het is alleen jammer dat dit geheel binnen een uur of tien wel klaar is. De game moet het daarna hebben van het deel dat op co-op en het uitbouwen van je personages is gericht, maar dat komt totaal niet uit de verf. De missies die niet horen bij de campagne of de Iconic Missions van de Avengers zelf zijn veel te generiek, repetitief en daardoor al snel saai. Dat maakt dat er eigenlijk nauwelijks een goede reden is om heel lang door te spelen. Tel daar de technische problemen waarmee het spel af en toe kampt bij op en de conclusie is dat Marvel’s Avengers waarschijnlijk nog wat meer tijd en liefde en wat meer originele content nodig heeft om zich een echt goede game te mogen noemen.
Eindoordeel