Ghost Recon Breakpoint Review

Niet af, niet stabiel en niet aan te raden

Techniek en multiplayer

Op audiovisueel vlak doet Ghost Recon Breakpoint het over het algemeen prima. De tussenscènes zijn van een goed niveau. Datzelfde geldt voor de omgevingen waarin je speelt en voor de animaties van de diverse soldaten. Het klimmen zorgt soms voor wat vreemde en houterige beelden, maar de rest gaat vrij goed. Je wipt vloeiend over muurtjes en dergelijke heen en kunt dynamisch dekking zoeken achter obstakels. Zijn er vijanden in de buurt, dan is plat op je buik liggen het handigst. Je kunt er daarbij voor kiezen om 'prone camo' te gebruiken. Nomad gooit dan wat zand of sneeuw over zich heen om nog minder zichtbaar te zijn. Handig, want af en toe vliegen er verkenningsdrones of -vliegtuigen over. Als je je niet goed weet te verbergen, word je gespot en staan er binnen no-time vijanden voor je neus.

De beste missies zijn uiteraard de missies die een belangrijke rol spelen in het verhaal. De genoemde tussenscènes laten de game visueel van zijn beste kant zien. Ze bewijzen ook dat deze Ghost Recon-game over een veel beter verhaal beschikt dan zijn voorganger. De rol van Walker is interessant en het hele idee rond het ontwikkelen van militaire drones en het gevaar dat ze met zich meebrengen, komt goed over. Het enige minpunt is dat als je je echt op de hoofdmissies focust, je er redelijk snel doorheen bent. Voor een grote openwereldgame is een speelduur van zo'n vijftien uur niet overdreven lang. Het moge duidelijk zijn dat je daar ver overheen gaat als je meer zijmissies meepakt.

Het geluid doet goed mee, al is het wel een onderdeel van het 'bugspakket'. Af en toe ontbreken geluiden of vallen ze weg, of je hoort juist geluid dat je op dat moment helemaal niet kunt plaatsen. Dat kwam echter weinig voor, dus is het oordeel over het geluid overwegend positief. De wapens klinken lekker diep en het geluid ervan rolt mooi door over de heuvels van Auroa. De stemacteurs zijn goed genoeg om niet in de weg te zitten, en datzelfde geldt voor de muziek. Af en toe kregen we dankzij details in de muziek in de gaten dat er gevaar op de loer lag. Dat is best een compliment waard.

Ghost War PvP

Ook de Ghost War PvP-modus verdient een compliment. Deze spelmodus werd later aan Wildlands toegevoegd, maar kwam er nooit echt lekker van de grond. In Breakpoint zit hij een stuk beter in elkaar, wat je met name kunt merken aan de spanning die je tijdens losse potjes beleeft. De tactieken die je tegen AI-tegenstanders gebruikt, werken uiteraard anders tegen menselijke tegenstanders, en dat geeft de game een extra laag met een heel andere uitdaging. De vraag is wel of deze modus ook leuk is om te spelen als je geen vast groepje hebt, maar dat geldt eigenlijk voor de hele game. Het is leuk om te zien hoe Ubisoft handig gebruikmaakt van features uit andere games. Zo worden de laatste spelers in een potje Elimination naar elkaar gedreven doordat het speelveld krimpt. De zone waarin wordt gespeeld verandert ook per potje, wat de wedstrijden fris houdt. Mede daardoor is Ghost War een van de betere onderdelen van Breakpoint.

• Volgende pagina 4. Conclusie