Zelf aan de bak
Titel |
The Outer Worlds |
 |
Platform |
Windows, PlayStation 4, Xbox One, Switch |
Ontwikkelaar |
Obsidian Entertainment |
Uitgever |
Private Division |
Releasedatum |
25 oktober 2019 |
Op de E3 zagen we The Outer Worlds voor het eerst voorbijkomen. Het is een game van Obsidian Entertainment, uitgegeven door Private Division, het kleine broertje van Rockstar en 2K Games. Dat was echter slechts een presentatie waarbij iemand van de studio de game speelde en wij alleen mochten toekijken. Inmiddels hebben we de kans gekregen om zelf de eerste meters te maken in de game, waarbij we werden losgelaten in het deel van de spelwereld dat tijdens de E3 werd getoond.
De speelsessie bestond uit twee delen. Eerst kregen we de kans om de intro van de game te spelen, waarin je een personage aanmaakt en de eerste meters maakt. Toen we de basis een beetje onder de knie hadden, werden we losgelaten in Monarch, het deel dat tijdens de E3 werd getoond en geschikt is voor spelers die al wat uren in de game hebben zitten. Obsidian had daarbij een personage gemaakt dat iets van alle eigenschappen in zich had, een personage waar we dus nog alle kanten mee op konden. Daarover later meer.
Spirituele opvolger
Zoals we in de vorige preview schreven: The Outer Worlds is een spirituele opvolger van Fallout: New Vegas, een game waar Obsidian in 2010 hoge ogen mee gooide. Fallout is echter van Bethesda, dus Obsidian mag daar niet zomaar een nieuw deel van maken. De studio mag natuurlijk wel een game maken die er erg op lijkt en een andere naam draagt. Dat is The Outer Worlds geworden. Een soort Fallout: New Vegas in space.
Planeten slopen
The Outer Worlds speelt zich af in een toekomst die ogenschijnlijk niet zo heel ver weg ligt. Veel zaken zijn herkenbaar en soms zelfs wat ouderwets. Wees dus niet verbaasd als je een kroeg in kunt lopen die verdacht veel lijkt op een oude saloon. Toch is alles behoorlijk 'scifi'. De game speelt zich af in een wereld waarin de mensheid nog niet zo lang geleden heeft ontdekt hoe men de verste regionen van het heelal kan bereiken. Daar liggen The Outer Worlds, vreemde werelden waar de mensheid grootste plannen mee heeft.
Ook in de toekomst hebben we zoveel behoefte aan grondstoffen dat we er in de verste uithoeken van het heelal naar op zoek gaan. Sinds we die verre uithoeken kunnen bereiken, zijn er verschillende grote bedrijven die proberen er grondstoffen te winnen. Vaak gaat dat met grof geweld. Terraforming wordt niet geschuwd en planeten worden soms letterlijk opengebroken om aan kostbaar materiaal te komen. Dat gebeurt op grote afstand van de aarde, dus echt erg lijkt dat niet.

Terra One
De game begint als je aan boord bent van de Hope, een ruimteschip dat afkomstig is van de aarde. Het schip was op weg naar de planeet Halcyon, die voorheen bekendstond als Terra One. Het is de eerste planeet in de Outer Worlds die gekoloniseerd werd. Dat ging echter niet helemaal goed. Menselijk ingrijpen zorgde ervoor dat de plaatselijke fauna een onverwachte groeispurt doormaakte. Alle beesten op de planeet zijn flink gegroeid en ze hebben het bovendien niet erg op indringers. Er valt dus genoeg te halen op Halcyon, maar het is er levensgevaarlijk. Daardoor trokken de meeste grote bedrijven zich terug en is er ruimte voor avonturiers. Precies het soort omgeving voor een Fallout-achtige rpg.
We zullen weinig over het verhaal verklappen, maar al snel na het begin kom je vanuit de Hope aan op Halcyon, waar je een basis krijgt in een verlaten ruimteschip. Het schip zal niet alleen als basis dienen, maar ook als transportmiddel. Je kunt er op Halcyon snel mee van de ene locatie naar een andere reizen, maar ook naar andere planeten in de buitenste regionen. Onze speelsessie was echter aan Halcyon gebonden.

Eigenschappen kiezen
De game begint vrij vertrouwd. Je kunt kiezen hoe je eruitziet en waar je beter in bent dan gemiddeld. Je kunt dus een uiterlijk kiezen en wat aan je eigenschappen sleutelen. De game bevat een systeem dat lijkt op Special van Fallout, maar dan net iets anders. Het wil zeggen dat je zowel fysieke als geestelijke eigenschappen kunt trainen. Je kunt dus niet alleen je fysieke kracht opvoeren en wapens beter leren hanteren, maar ook beter worden in de omgang met anderen. Met liegen, overreden en charmeren kun je in The Outer Worlds behoorlijk veel bereiken. Sterker nog, het personage dat Obsidian voor ons had aangemaakt, was daar zo goed in dat we moeiteloos iedereen meekregen. Het hele systeem van een personage aanmaken is behoorlijk uitgebreid.

Als je eenmaal de spelwereld hebt betreden, krijg je al snel een eerste en niet veel later zelfs een tweede 'companion' mee. Je kunt er nooit meer dan twee meenemen, hoewel je er veel meer zult verzamelen gedurende de game. Als je in je basis besluit een bepaalde missie op te pakken, kun je daarbij kiezen welke companions je ervoor mee wilt nemen. Een keuze die uiteraard gebaseerd is op de eigenschappen van de companions in je arsenaal. Ze hebben vergelijkbare eigenschappen en een vergelijkbare uitrusting als jij. Dus als je verwacht veel te moeten praten, kan het handig zijn om companions mee te nemen die goed zijn in liegen en bedriegen.
Kies de juiste companion
De eigenschappen van je personage en die van je companions versterken elkaar. Als jij niet goed bent in liegen, maar je hebt een companion bij je die dat wel is, dan profiteer je daarvan in een conversatie. Met een bepaalde vaardigheid in liegen krijg je er in sommige conversaties een extra optie bij. Heb je de skill niet, dan zie je die optie ook niet in het gesprek. Dat geldt uiteraard ook voor andere eigenschappen. Je kunt niet alleen liegen, maar ook charmeren of intimideren, mits je die vaardigheden hebt getraind. In het verlengde daarvan, en minstens zo handig, is een skill als hacken, waar je behoorlijk vaak gebruik van kunt maken. En ook daarvoor geldt dat als jij er niet goed in bent, maar een van je companions wel, je daarvan profiteert en toch apparaten kunt hacken. Doordat je verschillende companions met uiteenlopende skills zult verzamelen, is het een lekker flexibel systeem waarbij je per missie kunt bekijken wat je nodig hebt.

Zelfstandige companions
Nu hadden we tijdens onze speelsessie niet al teveel keuze. Obsidian had bepaald dat we op pad gingen met de vrouwen Parvati en Nyoka, twee behoorlijke tegenpolen. Waar Parvati haast schuchter en voorzichtig is, maar tegelijk bedreven in de schietkunst, is Nyoka de stoere krachtpatser, gewapend met een cirkelzaag op een stok en een onderhandse vlammenwerper. De dames bleken onderweg veel te bespreken te hebben, zodat overal in de game veel tekst is verwerkt. Die tekst is in veel gevallen nog ingesproken ook, zoals bij de toch vrij onbeduidende praatjes tussen je beide companions. Praatjes die geen ander doel hebben dan wat sfeer creëren. Op het slagveld vullen ze elkaar goed aan: Nyoka voorop in de strijd, Parvati die haar van afstand ondersteunt. Waar Parvati af en toe wat voorzichtig is, vangt Nyoka de klappen op, wat haar ook regelmatig in de problemen brengt.
De dames gaan lekker hun gang, daar hoef je zelf niet zoveel voor te doen. Ze zullen geen gevecht beginnen, maar als je zelf het eerste schot lost, gaan je companions helemaal los. Als je zelf even inhoudt, zie je de kogels van de dames links en rechts nog steeds om je oren vliegen en de tegenstanders neervallen. De dames weten van wanten en staan hun mannetje. Al helpt het uiteraard als je zelf ook een bijdrage levert.

Gevaarlijke beesten
Daarbij viel op dat we in de versie van de game die we konden spelen weliswaar veelvuldig in gevechten terechtkwamen, maar dat ze niet al te moeilijk waren. Halcyon wordt dus bevolkt door flinke beesten, die vaak een kruising van een dinosaurus en een insect zijn. Je treft ze meestal in groepjes. Bijvoorbeeld een paar Mantisaur Drones en Mantisaur Soldiers rond een veel grotere Mantiqueen, die allemaal een hinderlijke Mantiswarm uitspugen. Of een groepje kleinere Raptidons in verschillende smaken, of Canids, die inderdaad wel wat van een hond hebben en ook in getemde vorm voorkomen. De beesten bijten, steken of slaan met hun scherpe klauwen of hun staart, ze spugen gif en gooien van grote afstand vuurballen op je af.
Die getemde Canids worden gehouden door de vele Marauders die je tegenkomt. Doordat de grote corporaties vertrokken zijn, is er ruimte voor dergelijke boevenbendes, die zwaarbewapend delen van de planeet bezet houden. In het begin vormden dergelijke bendes nog een grote uitdaging. Vlak nadat we op Halcyon aankwamen, leerden we al snel dat we er met een grote boog omheen moesten lopen. Toen we met het meer ervaren character en twee companions op pad waren, ging het al een stuk beter. Al bleven de verschillende monsters een belangrijke factor.
Marauders
Zowel de monsters als de Marauders zijn behoorlijk agressief. Beide krijgen een metertje boven het hoofd zodra ze je hebben opgemerkt, en dat metertje geeft aan hoe vijandig ze tegenover je staan. Zowel bij de monsters als bij de Marauders slaat dat metertje vrijwel direct rood uit, wat wil zeggen dat ze tot de aanval overgaan. Vaak doen ze dat ook nog tegelijk, want de schotenwisseling die je met wat Marauders hebt kan zomaar de aandacht trekken van wat beesten in de buurt. Dat is tricky, want een gevecht kan daardoor ineens veel langer duren dan je vooraf had ingeschat, met alle risico's van dien.

Wapenarsenaal
Wat wapentuig betreft heb je uiteraard een ruime keuze. Je vindt, rooft of verdient al snel een flinke voorraad wapens, waar je er vier van paraat kunt hebben. Daar kan een melee-wapen bij zitten, maar dat hoeft niet. Het is echter wel handig voor als je zonder munitie komt te zitten of je tegenstander wel erg dichtbij is gekomen. Niet dat munitie schaars is. Je vindt er genoeg van, en anders kun je het op veel plekken kopen. Er zijn genoeg Vending Machines in de game te vinden, net als Work Benches waarmee je wapens aan kunt passen. Of het aanbod aan wapens net zo uitgebreid gaat worden als in de gemiddelde Fallout-game kunnen we nog niet zeggen, maar het aanbod dat we tot nu tegenkwamen, doet dat wel vermoeden. Tijdens onze sessie was het aanbod redelijk conventioneel, met een sniper rifle hier, een shotgun daar, en nog een pistool als reserve. Maar we troffen ook al een Mechanical Sentry met laserwapens, dus dat doet sterk vermoeden dat er veel meer mogelijk is.

Je betaalt die nieuwe wapens of upgrades van bestaande wapens in bits, het betaalmiddel in The Outer Worlds. Daarmee volgt Obsidian de laatste trend, want bits zijn een soort bitcoins die op aarde worden gewonnen. We vonden ruim voldoende bits om onze wapens naar smaak op te waarderen. Of dat later in de game, als de wapens krachtiger worden, ook nog zo is, kunnen we nog niet inschatten.
Armen en benen
Overigens toonde Obsidian tijdens de E3 een systeem waarbij je vijanden in bepaalde lichaamsdelen kunt raken. Schiet in een been en je tegenstander kan nog steeds alles, behalve lopen. In de praktijk bleek dat veel lastiger dan gedacht. We hebben inderdaad best een keer iemand op die manier geraakt en gehinderd, maar dat was eerder mazzel dan wijsheid. Het is niet helemaal duidelijk of het systeem bij alle tegenstanders werkt. Bij een groot beest als de Mantiqueen zijn de verschillende lichaamsdelen er makkelijk uit te pikken, maar een kogel in een arm of been leek weinig verschil te maken.
Dan was een heel ander hulpmiddel veel nuttiger. Je leert al heel snel Tactical Time Dilation te gebruiken, een optie om de tijd te vertragen. De tijd vertraagt daarbij zowel voor jezelf als voor je tegenstanders, dus het is geen bullet time zoals je die uit andere games kent. Maar het kan toch heel nuttig zijn, vooral bij het begin van een gevecht. Het maakt het mogelijk om rustig van afstand alvast de lastigste tegenstander uit te schakelen voordat de rest zich met de strijd gaat bemoeien.

Quests zoeken
Een andere overeenkomst met de Fallout-games is dat Obsidian je flink aan je lot over laat. Uiteraard worden de belangrijkste gameplay-systemen keurig uitgelegd en word je netjes op pad geholpen, maar je wordt al snel daarna in het diepe gegooid. Zo konden we in het tweede deel van onze sessie, toen we met een wat meer ervaren character en twee companions op pad werden gestuurd, alle kanten op. Er was zo hier en daar een bordje dat aangaf in welke richting verschillende kleine nederzettingen lagen, en er liep hier en daar een weg, maar meer niet. Quests hadden we niet, en het duurde ook behoorlijk lang voor we er een hadden gevonden.
Je hoeft ook geen quests uit te voeren. Als je gewoon lekker rond wilt lopen, hier en daar wat wilt killen, grondstoffen verzamelen en spullen wilt vervaardigen, dan kan dat. Je kunt op die manier ook prima in level stijgen en je character opwaarderen. Bij gebrek aan aanwijzingen hadden wij dan ook al een flink deel van de omgeving verkend en aardig wat confrontaties uitgevochten voor we in Fallbrook aankwamen, de nederzetting waar we eindelijk iemand troffen die een quest voor ons had.

King of boarst
Het was dezelfde quest als tijdens de E3 werd getoond. Ene Catherine stuurt je daarbij af op Clive Lumbergh, bijgenaamd de King of Boarst. Lumbergh, een creep die zichzelf consequent 'de King' noemt, staat aan het hoofd van een varkenshouderij waar boarst gemaakt wordt, wat bij gebrek aan beter de plaatselijke lekkernij is. Er is niet veel eten op Halcyon, dus de boarst van Lumbergh is voor iedereen van levensbelang. En Lumbergh is de monopolist die zich om die reden graag als King afficheert.
Waarom Catherine van de King af wil, is niet helemaal duidelijk, maar ze heeft er veel voor over. Alleen de tocht naar - en het betreden van - de fabriek van Lumbergh is al een gevaarlijke operatie. Onderweg dreigen beesten en Marauders, en voor de fabriek staan bewapende troepen. Gelukkig hadden we al flink wat rondgezworven, zodat we zowel de beesten en de Marauders als de bewapende troepen voor de ingang alvast hadden uitgeschakeld. Het was alleen nog niet gelukt om de fabriek binnen te komen. Gelukkig wist Catherine daar wel een oplossing voor. In Fallbrook woont een meestervervalser die ons kon voorzien van een id-kaart van een medewerker.
Sluipen en hacken
Zo'n id-kaart lijkt vaker terug te komen. Obsidian heeft er in ieder geval een speciaal mechanisme omheen gebouwd, met als gevolg dat de kaart maar kort werkt. Je kunt er ongestoord mee tussen het personeel van de fabriek lopen, maar na ruwweg een minuut hebben ze je door. Dat zie je aan een meter onderin beeld. Die minuut is kort, zeker in een flink complex als de boarstfabriek. Daarom gaat de meter meter terug naar nul als je een deur doorgaat en in een ruimte komt waar niemand je eerder heeft gezien. Dat geeft je precies de tijd die je nodig hebt om ongezien te blijven, al valt het dan nog steeds niet mee om je doel te bereiken.

Uiteraard is er genoeg te doen in de fabriek. Behalve ongezien blijven, zijn er veel meer opties. Je kunt systemen hacken, met voedsel rommelen, varkens vergiftigen, robots op hol laten slaan, en nog veel meer. Bovendien is de confrontatie met Lumbergh niet zo overzichtelijk als je denkt. Je kunt hem direct doodschieten, maar het mondt al snel uit in een gesprek dat verschillende kanten op kan. Zo heeft Lumbergh een tegenbod. Als je niet hem maar Catherine omlegt en daar bewijs van levert, zal hij je voorzien van een levenslange voorraad boarst, wat op Halcyon een zeer aantrekkelijk aanbod is. Er is bovendien niemand die zegt dat je woord moet houden, dus je kunt best het een beloven en het ander doen. Liegen en bedriegen hoort bij The Outer Worlds. We gaan verder niet uitgebreid in op deze missie, anders verklappen we teveel van het verhaal. Als we de dames en heren van Obsidian moeten geloven, is dit slechts een van de vele quests die niet eens zoveel met het overkoepelende verhaal hebben te maken.
Perks en flaws
Tot slot willen we aanstippen dat de game een systeem rond perks bevat. Dat is uiteraard niet direct bijzonder. Er zijn veel games met perks, en de lange lijst met perks die we voorbij zagen komen was niet spectaculair. Er zijn perks voor van alles: een beetje meer health, een beetje meer charme, wat langere Tactical Time Dilation, dat soort werk. Je verdient af en toe een punt dat je aan dergelijke perks kunt besteden.
Ter aanvulling is er een ander systeem. De game kent ook flaws. Zo kregen we Herpetophobia aangeboden als gevolg van de vele confrontaties met Mantisaurs. Dat maakte dat we in nieuwe confrontaties een puntje minder dexterity, perception en temperament hadden. Een flaw is echter geen verplichting, het is een extra uitdaging die je aan kunt gaan. In ruil daarvoor krijg je een extra punt voor je perks. Dat is een interessante deal. Het maakt dat je veel te kiezen hebt bij het samenstellen van je personage. Uiteraard kun je, nadat je in level bent gestegen, al punten toewijzen aan je eigenschappen, maar met perks en flaws kun je daar nog meer aan bijsturen. Daar komt nog een systeem van potions bovenop. Op basis van de vele grondstoffen die je kunt verzamelen, kun je daarmee poedertjes, pilletjes en drankjes maken die je tijdelijk een boost in een bepaalde richting geven.
Voorlopige conclusie
Na het mixen van ons eerste drankje zat ons avontuur op Halcyon er echter alweer op. Onze tocht over de planeet was na twee uur speeltijd alweer voorbij, en dat is kort voor een game als The Outer Worlds, een rpg waar je vele uren in door kunt brengen. We hebben maar een klein deel van de planeet gezien, en helemaal niets van de andere planeten die je kunt bezoeken. Bovendien hebben we maar een klein deel van de beschikbare opties ervaren. We zijn daarbij vooral benieuwd naar de wapens en uitrusting die je later in de game kunt bemachtigen. Die waren tijdens onze speelsessie nog allemaal redelijk standaard, en we hopen dat het op dat vlak nog wat spannender wordt.
Wat wel duidelijk is: The Outer Worlds is een rpg vol avontuur en dialoog, waarin je erg veel vrijheid hebt. Vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, en vrijheid om quests al dan niet uit te voeren. Het is bovendien een game vol tekst. Er zijn veel personages die je aan kunt spreken, en dat mondt al snel uit in een dialoog vol opties, waarin charmeren, overreden, liegen en bedriegen allemaal tot nieuwe kansen leiden.
The Outer Worlds is bovendien een zeer kleurrijke game. Het is niet de meest gedetailleerde game van het moment. Dat geldt voor de spelwereld, maar nog meer voor de koppen van de vele personages in de game, die iets generieks en onechts hebben. Maar wellicht is dat gewoon de stijl die de makers kozen. Veel tijd om daar iets aan te verbeteren, heeft Obsidian in ieder geval niet meer. The Outer Worlds verschijnt namelijk al op 25 oktober.