Toen we op de E3 voor het eerst in aanraking kwamen met Far Cry 5, waren we niet meteen enthousiast. Een korte presentatie en speelsessie leerden ons weliswaar dat Ubisoft opnieuw een zeer sfeervolle game zal afleveren, maar in die game zagen we vooral veel elementen terug die we herkenden uit vorige afleveringen in de serie. Dat is op zich niet erg, maar een nieuwe game moet niet te veel een blauwdruk van een ouder spel zijn. Toen Ubisoft ons onlangs de kans bood om eens wat uitgebreider aan de slag te gaan met de shooter, was dat voor ons een uitgelezen kans om nader te bekijken hoe veel vernieuwing Far Cry 5 de serie weet te bieden. Of zou 'meer van hetzelfde' in het geval van Far Cry misschien wel goed genoeg zijn?
Gespeeld op: PlayStation 4
Verschijnt ook voor: pc, Xbox One
Wie de succesvolle formule van de laatste Far Cry-games nader bekijkt, herkent enkele steeds terugkerende onderwerpen. Zo kent de game vaak een exotische speelwereld, of dat nu een tropisch eiland of een afgelegen berggebied is. Daarnaast is er altijd sprake van een geniale gek als antagonist. Far Cry 3 had Vaas, Far Cry 4 had Pagan Min. In Far Cry 5 heet je ultieme tegenstander Joseph Seed, een priester die is uitgegroeid tot de leider van de gevaarlijke sekte Eden's Gate, die Hope County volledig in zijn greep houdt. Hope County is een fictief gebied, gelegen in de Amerikaanse staat Montana. Dat is wellicht wat minder exclusief dan een tropisch eiland of de Himalaya, maar zeker niet minder kleurrijk. De regio blijkt veel variatie te bieden, zowel in de omgeving als in de mensen die je tegenkomt.
Met die mensen is direct een onderdeel genoemd dat Far Cry 5 enige vernieuwing biedt. Op de E3 maakten we al kennis met het companion-systeem van de game. We konden toen kiezen of we met een team van twee mensen, of met een hond aan onze zijde ten strijde wilden trekken. Dat was leuk, maar wel enigszins beperkt. Bovendien kun je in wel meer games een sidekick kiezen. Het systeem blijkt echter een stuk uitgebreider dan we toen dachten. In Hope County lopen namelijk nog veel meer mensen rond die kunnen helpen. Zoals ze het zelf zeggen: inwoners van Montana blijven niet apathisch staan toekijken als er iets gebeurt. Kom je dus in een vriendschappelijk dorpje, dan is de kans groot dat een van de mensen op straat best met je mee wil. Het is daarbij goed om te letten op wat voor type vechter een persoon is. Er zijn snipers, maar ook mensen die liever met een assault rifle direct op de actie af rennen. Waarschijnlijk heb je zelf ook een voorkeur voor het een of het ander, dus het lijkt bij voorbaat raadzaam om daar enige balans in te vinden.
Guns for hire
Deze 'Guns for hire' maken behoorlijk veel verschil. Je kunt ze rondcommanderen en zo bijvoorbeeld meerdere vijanden tegelijk geruisloos uitschakelen, maar als er een vuurgevecht uitbreekt, staan ze individueel ook hun mannetje. In alles ontpoppen deze AI-metgezellen zich als prima coöp-partners. Ze kunnen je reviven als je neergeschoten wordt en geven aanwijzingen waar vijanden zich verscholen houden. Andersom zul jij hen natuurlijk ook regelmatig op de been moeten helpen. Wanneer je partner neergeschoten is, gaat er een metertje lopen. Is het metertje leeg, dan is je partner gewond en tijdelijk niet meer beschikbaar. Echt dood gaan ze dus niet, en na een herstelperiode kun je ze weer oproepen. Dat kun je doen door ze opnieuw op te zoeken, maar je kunt eerder vrijgespeelde 'Guns for hire' ook oproepen via het Roster-menu. Daar kun je op elk moment wijzigingen in aanbrengen, afhankelijk van wat voor partner je voor je volgende missie wilt hebben.
Die missies beloven de rode draad te worden in Far Cry 5, en ze zijn er in verschillende categorieën. Duidelijke zijmissies als 'dood drie beren in het gebied achter de boerderij' behoeven weinig uitleg, maar de manier waarop het verhaal vervolgens doorgaat is minder helder. In onze speelsessie bevonden we ons op een goed moment bij een kerk die we moesten verdedigen tegen de soldaten van Eden's Gate. Toen dat was gelukt, kregen we het radiobericht dat een leger met elitetroepen naar onze positie op weg was. Die vijanden overrompelden ons kort daarna volledig. Dat was duidelijk de bedoeling, want in plaats van het gebruikelijke, grijze scherm dat hoort bij 'sterven' in Far Cry 5 werd het scherm helemaal wit. Toen het beeld weer terugkwam, bevonden we ons opeens voor de ogen van Joseph Seed, die bezig was nieuwe volgelingen van Eden's Gate te verwelkomen. Wat er daarna gebeurt, verklappen we niet, maar dat is ook niet het belangrijkste. Kort ná de speelsessie bespraken we onze belevenissen met een van de andere aanwezige journalisten. Hij herkende de bewuste scène met Joseph, maar was daar via een andere missie gekomen. Dat wijst er dus op dat de voortgang van het verhaal niet lineair gelijk loopt met de missies die je uitvoert. We zijn benieuwd hoe dat systeem zich verder ontwikkelt in de game, maar het maakt ons direct enthousiaster over Far Cry 5.
De inhoud van de missies doet soms denken vorige Far Cry-games, maar we kwamen in de twee uur die we nu mochten spelen in elk geval al wat meer variatie tegen. De eerste missie die we speelden, liet ons een door Eden's Gate bezette fabriek innemen. Dat lijkt erg op het bevrijden van de outposts uit de vorige games, compleet met dezelfde gameplay-elementen. Je moet dus rekening houden met het alarm dat uitgeschakeld kan worden, en soms zijn op dit soort plekken wilde dieren in kooien te vinden. Die kun je loslaten, zodat ze de vijanden in de buurt aanvallen. Een dergelijke situatie kwamen we meerdere keren tegen, en dat is vooralsnog ons voornaamste kritiekpunt. Het leunt wat veel op elementen die we al zo vaak hebben gezien en uitgevoerd.
Knallen met een truck
Het goede nieuws is dat we ook missies tegenkwamen die het over een heel andere boeg gooiden. Zo stalen we een speciale truck, voorzien van wapens. Daarmee knalden we ons letterlijk door wegblokkades, terwijl onze handlangers ons via de radio enthousiast aanspoorden om te toeteren, elke keer dat we zo'n blokkade vermorzelden. Oké, erg diepgaand is het niet, maar leuk zeker wel. Het verdedigen van de kerk zorgde ook voor een aardige verandering, en tegelijkertijd ook voor een van de heftigste gevechten die we tijdens deze sessie meemaakten. Het is nog even afwachten hoe de verhouding tussen 'oud' en 'nieuw' uiteindelijk uitpakt, maar we geven de game voorlopig het voordeel van de twijfel.
Dat doen we niet zonder reden. We hebben tot nog toe namelijk nog maar een beperkt deel van de game en de spelwereld gezien. We mochten ons in deze sessie vrij bewegen, maar wel binnen een beperkt gebied. Dat gebied voelde al enorm groot aan, maar bleek op de totale kaart van de spelwereld eigenlijk maar een bescheiden stuk. Dat biedt in elk geval nog veel mogelijkheden, zowel op het gebied van het ontdekken van de spelwereld als op het gebied van gameplay. Daarnaast hebben we verschillende zaken nog nauwelijks kunnen uitproberen. Zo bevat Far Cry 5 een heel systeem rond het verzamelen van informatie, waarmee je de invloed of macht van de tegen Eden's Gate rebellerende bevolking vergroot. Hoe dat precies werkt en wat het voor je doet, hebben we nog niet kunnen uitvinden.
Wel duidelijk is dat de game op het gebied van gameplay nog wat andere vernieuwingen kent. Het companion-systeem, met de hond Boomer nog steeds als persoonlijke favoriet, is daar een voorbeeld van, maar er is meer. Ubisoft lijkt namelijk goed te hebben gekeken naar de actie in Just Cause, en leent daar enkele elementen van. Zo over de top als in die reeks is het allemaal niet, maar met een grappling hook omhoog klimmen naar een helikopter om hem daarna over te nemen? Iets Just Cause-achtigs heeft het natuurlijk wel. De verdere actie is voor het grootste deel meer herkenbaar, met veel aandacht voor gevechten met allerlei wapens die je kunt wisselen via een wapenwiel. Verder bevat Far Cry 5 nog een perk-systeem en kun je zelf ook voorwerpen maken, zoals explosieven, maar met die elementen hebben we nog niet echt kunnen spelen.
Deze nieuwste versie van Far Cry 5 bewees trouwens wel dat de game op technisch vlak ook stappen heeft gemaakt sinds de E3. In Los Angeles werden we nog geconfronteerd met de nodige haperingen, terwijl we toen zelfs op een pc speelden. Dit keer speelden we op een debug-versie van een PS4 Pro, en nu liep de game een stuk soepeler. De voornaamste problemen die we tegenkwamen hadden meer te maken met de rol van de AI. Een paar keer ging een van onze kompanen bijvoorbeeld in een deuropening staan waardoor wij er niet meer langs konden. Daar kom je dan uiteindelijk wel weer voorbij, maar het is een beetje onpraktisch. Desondanks: een schoonheidsfoutje, geen dealbreaker.
Far Cry 5 wordt een game die de lijn van de delen 3 en 4 moeiteloos voortzet en daarbij enkele elementen van Primal leent. De game gebruikt zeker enkele bouwstenen uit die vorige games, maar de balans lijkt redelijk in orde. De herkenbare stukken worden afgewisseld met nieuwere elementen, die de game - op basis van twee uur spelen althans - de moeite waard lijken te maken. Bedenk wel dat het verhaal in die twee uur nog nauwelijks een rol heeft gespeeld en dat de spelwereld van Far Cry 5 gigantisch is, dus we hebben nog heel veel niet gezien van de game. Dat verandert eind maart, want dan verschijnt Far Cry 5 voor pc, Xbox One en PlayStation 4.