Straatracers versus The House
Samengevat
Need for Speed Payback speelt lekker en biedt een prachtige en gevarieerde open spelwereld. De game bevat een voorspelbaar, maar desondanks vermakelijk verhaal over een groep straatracers die het opnemen tegen 'The House'. Dat biedt een aardig perspectief voor een game, maar de potentie wordt bij lange na niet volledig benut. De nadruk ligt op grinden om je auto's verder te verbeteren, iets dat optioneel ondervangen kan worden door extra geld in microtransacties te steken: in onze ogen geen fijne toepassing van dat soort kleine, extra uitgaven. Daarbij komt dat een groot deel van de races weinig opzienbarend is en je vrij lang met een beperkt wagenpark moet werken, terwijl dat makkelijk anders had gekund. Dat zorgt ervoor dat Need for Speed Payback geen must-have is, zeker niet in een jaar waarin al zo veel betere racegames zijn uitgekomen.
Eindoordeel
Liefhebbers van racegames met een focus op competitie en realisme hebben een prima najaar achter de rug. Games als F1 2017, Project Cars 2, Forza Motorsport 7 en Gran Turismo Sport houden samen vele tienduizenden racers aan hun consoles en pc's gekluisterd. Met Need for Speed Payback verschijnt binnenkort een racegame die het over een heel andere boeg gooit. Verrassend is dat natuurlijk allerminst. De langlopende spelserie van Electronic Arts vindt zijn wortels diep in het arcade-subgenre. Need for Speed: Hot Pursuit - het origineel, niet de latere remake - geldt zelfs als een van de belangrijkste games die dat genre hebben vormgegeven.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Hoewel de Need for Speed-serie door de jaren heen weleens een poging heeft gedaan om zichzelf opnieuw uit te vinden, is Need for Speed Payback 'gewoon weer' een Need for Speed-game zoals je die zou verwachten. Illegale straatraces en uit handen blijven van de politie vormen daarbij de twee belangrijkste basisingrediënten. Ook zijn enkele elementen uit de vorige Need for Speed-game behouden gebleven, zoals Autolog en een grote, open spelwereld als terrein om op te racen. Tel daarbij op dat de game vijf afzonderlijke racestijlen heeft, en je hebt al een aardig beeld van hoe deze racer in elkaar steekt.
Het verhaal behoeft daarbij nauwelijks uitleg. De speler komt in de schoenen te staan van een klein groepje racers, waarbij hoofdrolspelers Tyler, Mac en Jess elkaar afwisselen achter het stuur. Elk van hen heeft bepaalde specialismen, maar ook een heel eigen personage. Hoewel het verhaal van een kleine crew die het machtige The House probeert te verslaan weinig origineel is, wordt dat verhaal wel middels leuke tussenfilmpjes overgebracht. Die filmpjes zijn voorzien van prima acteerwerk, wat het ietwat karige plot meteen een stuk leuker maakt.
Tijdens de openingsfase van de game zien we hoe de crew van racers uit elkaar wordt gedreven door toedoen van The House, de machtige organisatie die alles in Fortune Valley in zijn greep houdt. De naam geeft het al een beetje weg: Fortune Valley is een gebied dat gebaseerd is op gokstad Las Vegas en de omliggende omgeving. Dat betekent dus dat je niet alleen rond casino's racet, maar ook door stukken woestijn scheurt en de heuvels in gaat. Het maakt de spelwereld van Need for Speed Payback gevarieerd genoeg om af en toe een welkome 'change of scenery' te krijgen.
Tyler, Mac en Jess komen zes maanden na de gebeurtenissen in de proloog weer bij elkaar en zijn vastbesloten om hun vijanden te verslaan en ze te beroven van hun macht. Want wat blijkt: The House regelt illegale races en heeft een stevige vinger in de pap als het gaat om wie de races wint. Doorgestoken kaart dus. Dat schiet de racers uiteraard in het verkeerde keelgat, en het biedt ze een kans om het Huis daar te raken waar het pijn doet, namelijk in de portemonnee. De pijlen worden gericht op de belangrijkste straatrace van het jaar. Om die te bereiken, moet het drietal eerst een hele serie andere races en uitdagingen zien te volbrengen, tegen een breed scala aan racers uit de omgeving. Daarmee is ook het klassieke 'werk je op en word de beste straatracer' weer van de partij. We schreven het al, het is niet het meest originele plot. Gelukkig staat dat het raceplezier niet per definitie in de weg.
Auto's verbeteren met speedcards
In den beginne is er niets. Althans, op het moment dat Tyler, Mac en Jess weer bij elkaar komen, heeft alleen Jess een racewaardige auto onder haar kont. Gelukkig heeft automonteur 'Rav' nog wel wat wagens in zijn garage staan waarmee ook Mac en Tyler een beginnetje kunnen maken. Zo krijgt Tyler een eerste auto voor normale races en kan Mac aan de slag met off-road races. Die racetypen behoeven op zich weinig uitleg, maar voor de volledigheid: races zijn normale races met een start en finish, off-road races zijn hetzelfde maar dan niet op asfalt. In drift-races draait het om het puntenaantal dat je verdient door glijdend door bochten te gaan, en in drag-races staan korte sprintjes centraal waarbij je zo hard mogelijk rechtdoor moet rijden. De enige vreemde eend in de bijt zijn de Runner-uitdagingen. Dit zijn missies die je meestal met Jess speelt en die wat verhalender in elkaar zitten dan de andere vier racetypen, waardoor dit racetype al snel een persoonlijke favoriet van ons werd.
Soepele besturing
Dat de overige races wat meer standaard zijn, wil niet zeggen dat ze geen spelplezier bieden. De auto's laten zich over het algemeen vrij simpel en soepel besturen, en je hoeft je niet druk te maken over de mogelijkheid dat je de macht over het stuur verliest of überhaupt schade kunt oplopen. Schade is cosmetisch en indien gewenst weg te werken door even door een tankstation te scheuren. Een arcade-racegame in hart en nieren dus. het enige dat afbreuk doet aan de spelervaring is het licht. Dat zorgt regelmatig voor prachtige plaatjes, maar weet soms ook auto's iets te goed te verbergen in de schaduw. Daardoor knal je nog weleens frontaal op tegenliggers die je gewoonweg niet aan kon zien komen.
/i/2001715155.png?f=imagearticlefull)
De achterstand die je op die momenten oploopt, haal je niet altijd zomaar weer in. De game heeft weliswaar een arcade inslag, maar af en toe is hij toch uitdagend. Daarbij valt ook op dat de moeilijkheidsgraad sterk wisselt, afhankelijk van wat je doet. De off-road races zijn bijvoorbeeld veel lastiger dan de normale races. Om die effecten te counteren, kun je een beetje spelen met het niveau van je auto. Elke auto heeft een bepaalde rating, die ontstaat op basis van de kwaliteit van de onderdelen die je in je auto hebt zitten. Hoe beter de onderdelen, hoe sneller de auto en hoe hoger de rating. Dat is logisch.
Speedcards
Toch is het niet simpelweg een kwestie van geld verdienen en onderdelen kopen. Alles draait in Need for Speed Payback om de speedcards die je verzamelt voor je auto. De speedcards zijn er in zes verschillende categorieën, van verschillende fabrikanten en met verschillende bonussen. In beginsel geldt dat een hoger kaartje je auto altijd beter maakt. Een 'Gearbox'-kaartje met waarde 7 is beter dan eenzelfde kaartje met waarde 2. Daarnaast is van belang van welke fictieve fabrikant het onderdeel komt en wat voor bonus er verder op zit. Deze elementen worden langzaam steeds belangrijker. Komen minstens drie van de zes speedcards van dezelfde fabrikant, dan levert dat een bonus op. Speedcards die van zichzelf twee of soms zelfs drie bonussen met zich meebrengen, zijn uiteraard ook van grotere waarde.
/i/2001715161.png?f=imagearticlefull)
De speedcards kun je op verschillende manieren bemachtigen. Na elke gewonnen race krijg je er sowieso een. Daarnaast kun je ze ook kopen met in-game credits bij de verschillende Tune-up Shops in Fortune Valley. Ben je daarmee nog niet tevreden, dan kun je ze ook nog uit een soort 'minifruitmachine' halen. Je betaalt daarvoor drie 'parts' per keer. Die parts krijg je door overbodige speedcards in te ruilen en door zogenaamde Shipments te openen. Die Shipments verdien je in de game door allerlei uitdagingen te volbrengen in de spelwereld, maar je kunt ze ook met echt geld kopen. Zo kun je bovendien aan Premium Shipments komen, die betere voorwerpen bevatten. Naast parts zitten in de Shipments namelijk ook cosmetische extra's voor je auto, zoals neon en gekleurde rook, en bevatten de pakketten cash-bonussen. Het is dus niet zo dat het allemaal niet van belang is voor de voortgang van je carrière in Need for Speed.
Daarmee komen we, zoals wel vaker dit najaar, in een grijs gebied terecht. Inmiddels kun je betalen voor pakjes in FIFA 18, voor bonussen in Forza 7, voor Epic en Legendary Warchiefs in Middle-Earth: Shadow of War, voor Supply Drops in Call of Duty: WWII, in de toekomst voor de loot boxes in het nog te verschijnen Star Wars Battlefront II - en dan vergeten we waarschijnlijk nog wel een paar titels. Meer en meer games gaan voor een systeem waarbij spelers niet van tevoren weten wat ze binnenhalen met hun microtransacties, en Need for Speed Payback is dus de volgende game in de rij.
Voordeel
Vraag twee daarbij is 'hoe erg is het om geen geld uit te geven?' Hoeveel nadeel levert dat op? Louter cosmetische upgrades zou best een prima totaalplaatje opleveren, vergelijkbaar met hoe de Supply Drops in Call of Duty spelers voornamelijk van uiterlijke extra's voorzien, met her en der een kleine XP-bonus. Need for Speed Payback gaat echter een stuk verder. Uit de Shipments die we verdienden, haalden we meerdere keren 20.000 in-game credits, met daarbij dan ook nog een eventueel te verkopen cosmetisch item, en een vijftal parts, die dus in te ruilen zijn tegen nieuwe speedcards. Een heel aardig voordeel. Dat je deze pakketten in de game best makkelijk kunt verdienen, maakt het minder heftig. Maar dat je je voortgang in Need for Speed flink kunt versnellen als je er een paar euro aan uitgeeft, staat buiten kijf.
Speelt lekker, oogt goed
Het spel legt overigens niet echt veel nadruk op het feit dat je de Shipments ook kunt kopen met echt geld. Het is daardoor relatief makkelijk ze verder te negeren. Need for Speed Payback slaagt erin spelers aardig mee te nemen in de flow van de game. Je moet af en toe een beetje 'door de standaardraces heen werken', maar om de zoveel tijd zijn er speciale missies die het algemene niveau flink opkrikken. Deze missies zijn van belang voor het verhaal en houden er vaak een aardig 'Fast & Furious'-sfeertje op na. Hier haal je in de gameplay dan ook de spectaculairdere capriolen uit, en ook daarin zit wat welkome variatie.
Lang doen met dezelfde auto
In die missies speel je soms met auto's die je al bezit en soms met standaardauto's die horen bij de missie. Hier vinden we trouwens nog wel een kritiekpuntje. Need for Speed Payback beloont spelers niet met nieuwe auto's. Je speelt steeds nieuwe auto's vrij die je dan kunt kopen bij de dealers. Dat laatste - het feit dat je ze moet kopen - maakt dat je vrij lang een beperkt wagenpark hebt. De filosofie hierachter is dat je je allereerste auto's doorlopend relevant houdt met nieuwe speedcards, maar na een paar uur met dezelfde wagens gespeeld te hebben, hadden we die wel een beetje gezien. De push richting speedcars en de relatieve moeite waarmee je aan nieuwe wagens komt, voelt een beetje onlogisch aan. Zou Need for Speed zich niet juist lenen voor een iets vrijere aanpak op dit vlak, desnoods via 'pink slip races' of iets in die richting?
/i/2001715153.png?f=imagearticlefull)
Maar goed, wij zijn er niet om EA te vertellen hoe ze games moeten maken, maar om jullie te vertellen wat we van een game vinden. Daar gaan we nu dan maar weer mee door. Need for Speed Payback doet dus dingen waar we vraagtekens bij zetten, maar tegelijk zitten ook veel dingen goed in elkaar. We noemden al even dat we de auto's lekker vonden rijden. Die opmerking moet je wel even in een 'arcade-perspectief' plaatsen, want zou je er realistisch naar kijken, dan breken de auto's veel te makkelijk uit en glijden ze te veel. Maar goed, dat is juist wel lekker in een game waarin driftend door bochten gaan meer snelheid oplevert dan proberen steeds netjes de apex van een bocht te raken.
Dat de game lekker speelt, maakt de spelervaring automatisch aangenaam. Dat pluspunt werkt namelijk uitstekend samen met twee andere pluspunten: de prachtige spelwereld en de prima soundtrack. Wat dat laatste betreft geldt wel dat smaken verschillen. Je moet er wel tegen kunnen dat het ene moment Lil Kleine door je speakers komt, en meteen daarna weer wat dancetracks. Toch sloot de muziek voor ons prima aan bij de stijl van de game. Grafisch ligt het allemaal iets simpeler: Need for Speed Payback ziet er gewoon heerlijk uit. Vooral de momenten dat de zon net opkomt of ondergaat - Fortune Valley heeft een dag-en-nacht-cyclus - zorgen voor prachtige plaatjes die het de moeite waard maken de spelwereld te verkennen.
Multiplayer
Heb je daar een beetje genoeg van en heb je behoefte aan meer competitie, dan biedt Need for Speed Payback nog een online multiplayer. Natuurlijk is er al sprake van een soort van multiplayer doordat al je tijden en scores via Autolog continu vergeleken worden met die van vrienden en andere gamers, maar directe competitie kan ook. 'Kan', schrijven we hier nadrukkelijk, want we raden het niet aan. Ten eerste confronteert Need for Speed Payback je met een irritant lange laadtijd als je switcht tussen het normale gedeelte van de game en de multiplayer - of omgekeerd. Daarnaast ontbreekt het in de multiplayer aan stroomlijning. Meerdere malen kwamen we met wat andere racers in een lobby terecht waarin voornamelijk een beetje dom achter elkaar aan werd gereden. De mogelijkheid om races in te starten is er wel, maar een lobby kan maar één event tegelijk aan, waardoor je soms lang moet wachten als je net op het verkeerde moment die lobby in komt. Dan heb je nog wel de keuze in wat voor type auto je stapt - off-road of normaal - en de optie om een en ander in een competitieve setting te doen, maar daar houdt het mee op.
Conclusie
Need for Speed Payback is vooral een erg voorspelbare game. De inhoud van het spel is vrijwel een blauwdruk van de game die je verwacht als je het logo ziet. Dat is niet per se erg, want er is immers een flinke doelgroep voor de wat minder serieuze racegames. Need for Speed Payback doet in de uitvoering echter te veel fout. De insteek van de game is weinig origineel en datzelfde geldt voor veel van de races. Het verhaal is vermakelijk, en dat geldt zeker voor de speciale missies in het kader van dat verhaal, maar dan nog mist de game fantasie. Het helpt niet dat het systeem rond het doorlopend verbeteren van je auto's gepaard gaat met flink wat 'grinden', wat je eventueel kunt versnellen via microtransacties. Dat blijft vervelend. De game speelt echter wel lekker en ziet er prachtig uit, wat de algehele spelervaring nog vermakelijk genoeg maakt. Maar dan nog hadden we meer verwacht van een spel in deze roemruchte racegameserie.
Eindoordeel