Nieuwe ontwikkelaar
Samengevat
Omdat we nu eenmaal graag op de pc gamen, hebben we de Windows 10-versie van Gears of War 4 gespeeld. En omdat er voor release van de game online nog geen tegenstanders te vinden waren, bespreken we voorlopig enkel de campagne van de game. We hebben wat gemengde gevoelens over de campagne. De game ziet er goed uit, heeft een aardig verhaal en een goede opbouw met de nodige afwisseling. Toch is het geheel niet echt memorabel. Dat komt doordat je twee computergestuurde sidekicks meekrijgt als je solo de campagne speelt. Die zijn erg goed in je weer op de been te helpen als je gewond bent, en dat maakt het leven te gemakkelijk. Leuk voor het verhaal, slecht voor de spanning. De campagne heeft een solide basis, alles is degelijk, maar zelden spectaculair en al helemaal niet vernieuwend. Kortom: de campagne is goed, maar niet fantastisch.
Eindoordeel
Gespeeld op: Windows 10
Ook verkrijgbaar voor: Xbox One
De Xbox One is nog steeds niet het verkoopsucces waarop Microsoft had gehoopt, en dus heeft de consolebouwer drastische maatregelen genomen. Of het ermee te maken heeft, weten we niet, maar de dames en heren in Redmond willen de touwtjes strakker dan ooit in handen houden. Vandaar dat het eerst de ontwikkeling van Halo in eigen huis haalde en nu ook Gears of War in eigen beheer heeft gemaakt. Ontwikkelaar Epic Games werd dus bedankt voor de eer. De serie valt voortaan onder verantwoordelijkheid van The Coalition, een studio uit Vancouver die volledig in eigendom is van Microsoft. Gears of War 4 is daarmee het eerste deel van de serie dat niet is gemaakt door Epic.
The Coalition heeft nog wel gebruikgemaakt van de Unreal-engine, en dat levert uiteraard mooie plaatjes op. Het uiterlijk van de game is een sterk punt. De zogenaamde production value van de game is hoog. Levels zijn groot, maar desondanks zeer gedetailleerd. Aan elke ruimte is merkbaar aandacht besteed, ook aan de ruimten waar je snel doorheen rent. Ook de vergezichten zijn mooi, net als de belichting. Het haalt allemaal niet het niveau van Doom, maar doet er ook niet veel voor onder. Zeker het kleurgebruik en het licht dat door wolken rook filtert doet aan Doom denken, net als de wind die over de spelwereld kan waaien.
Tegen de wind in
Met dat laatste doet The Coalition meer dan de makers van Doom. In Doom zie je de wind vooral over de hoge rotsen waaien, terwijl je in The Coalition er soms flink tegenop moet boksen. Het vormt onderdeel van de afwisseling die The Coaltion in de campagne van de game probeert te stoppen. De campagne van de game bestaat grotendeels uit 'stukje lopen, stukje vechten', maar op keurig afgemeten momenten is er wat afleiding. Zoals dus de Windflares, de hevige stormen die de spelwereld teisteren. Het is mooi om te zien hoe de spelwereld lijdt onder de harde wind. Je ziet hoe kisten, planken en ander niet al te zwaar materiaal door de storm wordt meegenomen, inclusief tegenstanders die net het loodje hebben gelegd.
Leuk is vooral dat dit invloed heeft op de gameplay. Je hebt uiteraard handgranaten, maar als je die wilt werpen tijdens een storm, zul je rekening moeten houden met de wind. Ook wapens die projectielen met een boogje uitwerpen hebben merkbaar last van de wind. Heel spannend is het niet om te vechten tijdens een storm, maar zoals gezegd is het goed voor de afwisseling.
/i/2001256359.png?f=imagenormal)
Broodnodige afwisseling
Die afwisseling is ook broodnodig, want zonder zou de campagne van Gears of War 4 wat aan de saaie kant zijn. Op zich is de opbouw goed. Prima zelfs. De tegenstand wordt keurig netjes steeds groter, met af en toe een piek en een keurige finale. Je vecht meestal tegen The Swarm, de opvolgers van The Locust. Het begint met de snelle, maar zwakke en vooral ongewapende Juvies. Daarna krijgen de leden van The Swarm de beschikking over wapens. Precies dezelfde wapens als jij; afgedankt spul van de Coalition of Ordered Governments. Je wordt dus bestreden met hetzelfde wapentuig als wat je zelf kunt hanteren.
De leden van The Swarm gaan ook steeds beter gebruikmaken van dezelfde tactieken. Je tegenstanders zullen dekking zoeken en proberen je vanaf een zijkant te besluipen. Bovendien begrijpen ze dat je met een handgranaat uit de tent bent te lokken, als je lang op één plek blijft zitten. Dat doen ze goed, misschien wel beter dan ooit.
/i/2001256397.png?f=imagenormal)
Uiteraard zijn er ook de sterkere leden van The Swarm, die dergelijke tactieken niet nodig denken te hebben of er door hun omvang te groot voor zijn. Ook daar zit een goede opbouw in. De Pouncer kom je al snel tegen, dan volgt de Snatcher en de Swarmak, om te eindigen bij de finale. Het levert een campagne op die aan de makkelijke kant is. Uiteraard kun je de moeilijkheid opschroeven, maar wie speelt op Normal zal weinig moeite hebben met de game. Zeker niet als je speelt met muis en toetsenbord.
Positief verhaal
Dat komt ook door de opzet van de campagne, die eigenlijk voor coöp bedoeld lijkt. Laten we met het positieve beginnen. Voor het verhaal is het goed. Je speelt de rol van James 'JD' Fenix. Inderdaad, Fenix als in Marcus Fenix. JD is zijn zoon, waarmee The Coalition dus gekozen heeft voor een verjongingskuur. In de campagne van Gears of War 4 treedt een nieuwe generatie naar voren, onder aanvoering van zoon Fenix. Hij heeft gezelschap van Kait en Del, die beiden nieuw zijn in de grote Gears of War-geschiedenis. Met de jonkies komt er weer wat jeugdig bravoure in de campagne. De jonkies zijn optimistisch, bijna onbezonnen en daarmee ook wat minder eendimensionaal en stoer dan de oude garde. Vooral dat laatste is prettig. Microsoft maakte er vooraf bepaald geen geheim van dat vader Fenix een gastrol vervult in de game, en het contrast tussen beide generaties is erg leuk. Marcus steelt nog steeds de show, met heerlijk grumpy opmerkingen die het uitstekend doen naast het jeugdige optimisme van de jonkies. Het verhaal is niet zo sterk als dat van Half-Life, maar we hebben slechtere delen van de serie gezien.
/i/2001254419.png?f=imagenormal)
Voor de gameplay van de campagne pakt de keuze echter minder goed uit. Je hebt steeds gezelschap van Kait en Del, en de twee vervullen hun rol voorbeeldig. Iets te goed zelfs. Het zijn uitstekende verplegers die je weer overeind helpen als je getroffen maar nog niet dood bent. De twee hebben dan een half minuutje om je weer overeind te helpen, en dat lukt eigenlijk altijd. Tegen elke verdrukking weten de twee je te vinden en weer op te wekken. Je bent ook direct kiplekker als je weer staat.
De opwekkende kwaliteiten van je twee maatjes haalt de spanning een beetje uit de campagne. Gears of War 4 is nog steeds een echte cover-based shooter. Epic heeft het genre met de eerste Gears of War uitgevonden en The Coalition blijft die opzet trouw. Er is altijd wel iets om achter te schuilen en je kunt eigenlijk altijd van dekking naar dekking naar voren optrekken. Dat je steeds zo keurig overeind geholpen wordt door je twee collega's maakt echter dat je slordig kunt spelen en minder alert hoeft te zijn op het zoeken van dekking. Alleen als je echt ver voor je twee collega's uit loopt, weten ze je niet op tijd te bereiken. Als je een beetje in de buurt blijft, kan er echter weinig misgaan. Het wordt uiteraard anders als je echt in coöp speelt. Dan is het maar de vraag of je net zo snel weer op de been geholpen wordt. Speel je solo, dan wordt het door de keuze voor je twee metgezellen duidelijk minder spannend.
/i/2001256401.png?f=imagenormal)
Oude en nieuwe Lancer
Dat is jammer, want The Coalition doet verder dus veel goed. Het verhaal en het uiterlijk zijn goed, maar dat geldt ook voor de actie. Net als bij veel andere aspecten in de game gaat het ook hierbij om een mix van oud en nieuw die prima werkt. Er zijn klassieke wapens zoals de Lancer, met de kenmerkende kettingzaag. Er zijn er dit keer zelfs twee, de nieuwe en de Retro Lancer, die beide dezelfde munitie gebruiken. Gek genoeg is het leuke van het wapentuig in de game dat eigenlijk op elk wapen wel iets aan te merken is. Neem de twee sniper rifles in de game. De ene zoomt flink, maar veroorzaakt weinig schade. Bij het andere wapen is het precies andersom. Zo is het met alle wapens. Wapens als de Marzka MK1 of de Hammerburst zijn heerlijk krachtig maar schieten traag, terwijl de beide Lancers of de Enforcer veel kogels sproeien die weinig schade aanrichten. Je kunt maar twee wapens naar keuze dragen, aangevuld met een pistool en wat granaten, dus je bent behoorlijk beperkt.
/i/2001256347.png?f=imagenormal)
Munitie is niet schaars, maar zeker ook niet overdadig voorhanden, wat maakt dat je behoorlijk vaak van wapen moet wisselen. Dit draagt bij aan de afwisseling in de campagne. Je zult het moeten doen met de wapens waar op dat moment munitie voor te vinden is. Dat zijn doorgaans de wapens die je tegenstanders laten vallen. Je kunt dus niet echt favoriete wapens ontwikkelen. Het geeft de campagne een zekere spanning, en die is welkom doordat je twee genezende metgezellen die juist een beetje wegnemen.
Afwisseling
Wat The Coalition ook hier goed doet, is afwisseling aanbrengen. Bij de meeste shootouts ben je afhankelijk van de standaardwapens uit de game, maar af en toe krijg je iets aparts in handen. Vooral de Buzzkill is daarbij leuk. Eigenlijk is het een stuk gereedschap dat zaagbladen afvuurt die je tegenstanders doormidden klieven. De gewone Swarm maai je er moeiteloos mee neer, maar de Buzzkill is vooral handig tegen mini-bosses als de Snatcher. Van wapens als de Buzzkill kun je echter maar zelden gebruikmaken.
Zoals gezegd zorgt The Coalition voor de nodige afwisseling tijdens de campagne. De wind speelt daarbij een rol, maar er zijn ook andere terugkerende elementen. Zo loopt de studio vooruit op Horde, de bekende coöp-multiplayerspelvorm die terugkeert in versie 3.0. Daarin vecht je tegen golven steeds sterker wordende tegenstanders. Een miniatuurversie daarvan zit in de campagne. Zo af en toe dien je ook in de campagne een aantal golven tegenstanders te verslaan, waarbij je een kist krijgt waaruit je verdedigingswapens kunt kopen. Waar het budget vandaan komt is wat vaag, maar voor een vastgesteld bedrag kun je uit een aantal verschillende opties kiezen. Er zijn meer van dergelijke onderbrekingen die afleiden van 'stukje lopen, stukje schieten'. De campagne zit wat dat betreft goed in elkaar.
/i/2001256351.png?f=imagenormal)
Play Anywhere
Uiteraard is Gears of War een serie die louter voor het spelen op een console is bedoeld. Gelukkig doet Microsoft inmiddels aan Play Anywhere. Dat wil zeggen dat alle consolegames die door Microsoft zelf op de markt zijn gezet, ook onder Windows 10 speelbaar zijn. Sterker nog; Gears of War 4 is een van de eerste games waarmee dat kan. Het is niet de eerste game uit de serie die voor Windows is verschenen. Van de eerste Gears of War verscheen al eens een pc-versie. Dit is echter wel de eerste editie waarbij ondersteuning voor Windows, en daarmee voor muis en toetsenbord, vooraf al ingebouwd kon worden.
Dat pakt aardig uit, maar de console-achtergrond blijft duidelijk merkbaar. JD beweegt wat hoekig en vooral wat traag. Aan de actie van je muis is gelukkig veel in te stellen en dat maakt iets goed, maar de game blijft aanvoelen als een echte consolegame die toevallig op pc speelbaar is. Gelukkig staat daar tegenover dat je de rekenkracht van je pc kunt benutten. Wie de juiste hardware heeft, speelt moeiteloos op 1080p bij 60 frames per seconde, en wie echt de laatste hardware heeft, kan de game op 4k bewonderen. Er is nog een ingebouwde benchmark ook, zodat je kunt zien hoe je pc zich houdt. We noemden het al; de game ziet er bijna - maar net niet - zo goed uit als Doom.
Daar staat tegenover dat de versie voor Xbox One met hdr overweg kan. Uiteraard heb je daar de nieuwe Xbox One S voor nodig, en vooral ook een tv die hdr weer kan geven. Dat laatste is nog een probleem; daar zijn er nog maar weinig van en ze zijn erg duur. Deze optie zal dus slechts voor weinig spelers zijn weggelegd.
/i/2001256355.png?f=imagenormal)
Conclusie
Voor we aan de conclusie gaan beginnen, eerst nog het volgende. Door gebrek aan andere spelers hebben we in de dagen vlak voor de release van Gears of War 4 enkel de campagne kunnen spelen. Dat is dus ook het enige onderdeel waar we het hier over hebben, en het enige onderdeel waar we een oordeel over vellen en een cijfer aan geven. Het cijfer geldt dus nadrukkelijk niet voor de hele game.
We hebben wat gemengde gevoelens over de campagne. The Coalition doet veel goed. Het spel ziet er goed uit en heeft een aardig verhaal, waarin een prettige verjongingskuur is doorgevoerd door een nieuwe generatie hoofdrolspelers te introduceren. De campagne heeft ook een goede opbouw. Hij begint makkelijk, met eenvoudige tegenstanders en simpele wapens. Vooral de afwisseling is goed. Om de zoveel shootouts is er iets dat de dreigende sleur doorbreekt: een missie waarin je verdedigt, een mini-boss, een apart wapen, een cutscene of een nieuw personage dat opduikt.
Toch is het geheel niet echt memorabel. Dat komt vooral doordat The Coaltion van de campagne een coöp-festijn maakt. Het is tof dat de campagne in coöp speelbaar is, maar het is zonde dat je ook als je solo speelt gezelschap hebt van twee computergestuurde sidekicks. Het komt het verhaal ten goede, maar maakt de gameplay er niet spannender op. De twee zijn iets te goed in het reanimeren, wat de spanning er een beetje afhaalt. De campagne is toch al niet al te moeilijk en zo wordt het er alleen maar makkelijker op. Zodanig zelfs dat we er roekeloos van werden. De campagne heeft een solide basis, alles is degelijk, maar zelden spectaculair en al helemaal niet vernieuwend. Kortom: de campagne is goed, maar niet fantastisch.
Eindoordeel