PES 2017 is in sommige opzichten een verbetering ten opzichte van het toch al goede PES 2016, maar zakt op een aantal bekende punten ook door het ijs. In een tijd waarin content in sportgames steeds beter volgens de realiteit wordt nagemaakt, is het verliezen van steeds meer licenties van grote teams een flinke tik. Jammer, want juist waar het telt, doet PES 2017 het voornamelijk heel goed: op het veld. De game speelt soepel en reageert lekker direct. Hij geeft spelers bovendien veel controle over wat er binnen de lijnen gebeurt, zowel tactisch als in de uitvoering.
De gameplay vertoont nog wat zwakke plekken, zoals de te effectieve steekpassjes door de lucht en het wisselvallige niveau van de scheidsrechters, maar dat mag de pret niet drukken. Datzelfde valt te zeggen van de kleine op- en aanmerkingen die we hebben bij enkele spelmodi. Ze zijn minder belangrijk dan wat wél goed gaat, zoals de aanwezigheid van de simpele, maar zo fijne Versus-modus. Wat we de game wel aanrekenen, is dat er in de presentatie van het geheel weinig tot niets veranderd is, wat mede debet is aan het feit dat PES 2017 audiovisueel achterloopt. Dat maakt van PES 2017 nog steeds een pittige uitdager voor EA's FIFA 17, dat later deze week verschijnt, maar er had nog meer in gezeten.
En dan nog even dit: de pc-versie van PES 2017 is niet gelijk aan de versie voor de PlayStation 4 en de Xbox One, maar lijkt meer op de versie voor de vorige generatie consoles. Een onbegrijpelijke keuze, wat ons betreft en een teleurstelling voor voetbalminnende pc-gamers, die zo eigenlijk maar één realistische keuze hebben wat de voetbalgames van dit najaar betreft. We hebben die keuze overigens niet meegewogen in het cijfer; dat cijfer geldt voor PES 2017 voor de PlayStation 4 en de Xbox One, en de keuze van Konami omtrent de pc-versie is daarop niet van invloed.