Inleiding
In deze round-up vergelijken we vier compactcamera's die dankzij hun 1"-sensor en lichtsterke lens een interessant alternatief vormen voor smartphones én camera's met verwisselbare lenzen. De fabrikanten hebben allemaal een eigen insteek gekozen, waarvan de waarde sterk afhankelijk is van persoonlijke voorkeuren. Doordat de camera's zeer aan elkaar gewaagd zijn, werd het een massasprint en fotofinish, maar alles afwegende is de Sony Cyber-shot RX100 III in dit prijssegment wat ons betreft de ultieme broekzakcamera.
Dat de cameramarkt flink aan het veranderen is, mag geen verrassing zijn. De verkopen van traditionele camera's zijn flink teruggelopen en vooral de klassieke compactcamera's zijn daar het slachtoffer van geworden. Deze categorie is vrijwel weggevaagd door smartphones en niet ten onrechte. Los van het feit dat je die 'camera' altijd bij je hebt, is de kwaliteit van de sensor en de optiek in smartphones zo verbeterd, dat ze niet meer onderdoen voor een standaardcompactcamera, los van het gebrek aan optische zoom dan.
Als reactie daarop ontstond in 2012 een gloednieuw camerasegment; een compacte camera met een grote, 1"-sensor, goede optiek en alle denkbare mogelijkheden. De 1"-sensor is de spil van dit nieuwe segment, want die is circa vier keer zo groot als een reguliere compactcamera- en smartphonesensor, en biedt daardoor een aanzienlijk hogere beeldkwaliteit. Hij haalt niet de kwaliteit van een aps-c- of fullframe-sensor, maar vormt een mooi compromis. Dankzij zijn compacte voorkomen past hij in een broek- of jaszak en als gevolg daarvan neem je hem veel sneller mee. Lenzen wisselen is niet nodig, want met een standaardbereik van ongeveer 24 tot en met 70mm kun je in de meeste situaties uit de voeten. De lens is bovendien behoorlijk lichtsterk, waardoor je ook in donkere situaties uit de hand kunt blijven fotograferen.
/i/2001424875.jpeg?f=imagenormal)
Met deze camera's kun je niet alleen fotograferen in raw, met 8 tot 10fps en snelle autofocus, maar ook filmen. Sterker nog, deze nieuwe categorie camera's is al een tijdje razend populair onder vloggers, omdat ze makkelijk mee te nemen zijn en een prima beeldkwaliteit bieden. Dat het scherm 180 graden kantelbaar is, is eveneens een grote plus voor deze doelgroep. Deze nieuwe categorie camera's is dus allround inzetbaar, biedt prima kwaliteit en is makkelijk mee te nemen. Ze vormen daardoor een interessant compromis voor twee doelgroepen: enerzijds smartphonegebruikers die betere kwaliteit willen en anderzijds eigenaren van een camera met verwisselbare lenzen die iets kleiners en compacters zoeken zonder al te veel in te leveren op de beeldkwaliteit.
Het werd dus de hoogste tijd om een aantal 1"-camera's onderling te vergelijken. Daarvoor hebben we gekeken naar alle beschikbare 1"-camera's en een keuze gemaakt in het segment tussen de 550 en 700 euro. We kwamen daardoor uit bij de Canon PowerShot G7 X II, de Panasonic Lumix LX15 en TZ100 en de Sony Cybershot RX100 III. We hadden ook graag de Nikon DL-serie meegenomen, maar Nikon heeft onlangs na problemen besloten deze camera's niet meer uit te brengen.
Onderlinge verschillen en specificaties
/i/2001424873.jpeg?f=imagenormal)
In veel opzichten lijken de meeste 1"-compactcamera's erg op elkaar. Ze zijn compact, hebben een lichtsterke lens en gebruiken dezelfde maat sensor met grofweg evenveel megapixels. Aan de onderkant van de markt, zoals bij de RX100 I en II, en de G9 X wijkt dit wat af met minder lichtsterke optiek. Van de vier camera's in deze vergelijking wijkt alleen de TZ100 van dit principe af, maar daar is dan ook een duidelijke reden voor. Panasonic heeft dit model voorzien van een flink zoombereik, zoals gebruikelijk bij zijn TZ-serie travelzooms. Dat levert veel praktisch voordeel op, maar gaat ten koste van de lichtsterkte van de lens. De body is daardoor ook een stukje dikker dan de andere camera's, maar het verschil in gewicht is nihil.
De andere camera's hebben een meer standaard zoombereik van zo'n 24-70mm, maar zetten daar wel een lichtsterke lens tegenover. Die stelt je in staat om bij matig licht, zoals schemering, nog steeds probleemloos uit de hand te werken. Je hoeft daardoor minder snel naar een statief te grijpen en kunt in vrijwel alle omstandigheden met de camera uit de voeten.
Toch zijn er wat de optiek betreft een paar kleine verschillen waarmee fabrikanten zich van elkaar weten te onderscheiden. Zo biedt Canon net wat meer telezoom zonder dat dit ten koste gaat van de lichtsterkte. Ook Panasonic kiest met de LX15 voor een iets andere weg. Het zoombereik is een fractie meer dan gemiddeld, terwijl de camera in de groothoekstand een grote lensopening van f/1.4 heeft, wat uniek is in deze klasse. Het verschil met f/1.8 lijkt getalsmatig klein, maar betreft toch 2/3e stop, oftewel in plaats van bijvoorbeeld 3200 iso kun je nu een lichtgevoeligheid van 2000 iso gebruiken.
Dan is er nog een aantal minder grote verschillen. Alle camera's zijn vrij vlot. De meeste kunnen tien foto's per seconde schieten, alleen de Canon blijft steken op een nog steeds respectabele 8fps. Een groter verschil zien we op het vlak van video. Panasonic is de enige fabrikant die steevast al zijn modellen voorziet van een 4k-modus, wat steeds interessanter wordt nu uhdtv's de nieuwe norm worden. Het verschil in detail met 1080p is zeker merkbaar.
Tot slot zijn twee camera's uitgerust met een ingebouwde evf; de Panasonic TZ100 met een variant die een beetje uitsteekt en de Sony RX100 III met een uitklapbare evf. Zo'n zoeker zul je vermoedelijk niet de hele tijd gebruiken, maar hij is ideaal bij zonnig weer, omdat het beeld op de lcd achterop dan minder goed zichtbaar is. Over dit scherm gesproken; drie van de camera's zijn voorzien van een 180 graden kantelbaar scherm, waardoor ze ook interessant zijn om mee te vloggen. Alleen de TZ100 heeft een vast scherm, mede vanwege de evf die wat uitsteekt.
Merk en productserie |
Panasonic Lumix |
Canon PowerShot |
Sony Cyber-shot |
Panasonic Lumix |
Type |
TZ100 |
G7 X Mark II |
RX100 III |
DMC-LX15 |
|
/i/2000901229.png?f=thumbmini) |
:fill(white)/i/2000964105.jpeg?f=thumbmini) |
:fill(white)/i/1400234161.jpeg?f=thumbmini) |
:fill(white)/i/2001237645.jpeg?f=thumbmini) |
Prijs en waardering |
Prijs |
Onbekend (23 winkels) |
€ 949,- (17 winkels) |
Onbekend (25 winkels) |
Onbekend (22 winkels) |
Eerste prijsvermelding |
Dinsdag 12 januari 2016 |
Woensdag 2 maart 2016 |
Donderdag 5 juni 2014 |
Zaterdag 24 september 2016 |
Waardering |
4.5 van 5 sterren
|
4 van 5 sterren
|
4.5 van 5 sterren
|
4.5 van 5 sterren
|
Sensor |
Cameraresolutie |
20Mp |
20,9Mp |
20,1Mp |
20Mp |
Sensortype |
Back-illuminated cmos |
Back-illuminated cmos |
Back-illuminated cmos |
Live mos |
Sensorformaat |
1" |
1" |
1" |
1" |
Cropfactor |
2,7x |
2,7x |
2,7x |
2,7x |
Minimale isogevoeligheid |
Iso 125 |
Iso 125 |
Iso 125 |
Iso 80 |
Maximale isogevoeligheid |
ISO 12800 |
ISO 12800 |
ISO 12800 |
ISO 25600 |
Beelden per seconde (burst) |
10fps |
8fps |
10fps |
10fps |
Beeldverhoudingen |
1:1, 3:2, 4:3, 16:9 |
1:1, 3:2, 4:3, 16:9 |
1:1, 3:2, 4:3, 16:9 |
1:1, 3:2, 4:3, 16:9 |
Langste sluitertijd |
60s |
15s |
30s |
60s |
Kortste sluitertijd |
1/16000 sec. |
1/2000 sec. |
1/2000 sec. |
1/4000 sec. |
Lens |
Optische zoom |
10x |
4,2x |
2,9x |
3x |
Zoom (wide) |
25mm |
24mm |
24mm |
24mm |
Zoom (tele) |
250mm |
100mm |
70mm |
72mm |
Diafragma (wide) |
2,8 |
1,8 |
1,8 |
1,4 |
Diafragma (tele) |
5,9 |
2,8 |
2,8 |
2,8 |
Stabilisatie |
Optische stabilisatie |
Optische stabilisatie |
Optische stabilisatie |
Optische stabilisatie |
Video |
Videoresolutie |
3840x2160 (ultra hd) |
1920x1080 |
1920x1080 |
3840x2160 (ultra-hd) |
Videoframerate |
30fps |
59,94fps |
50fps |
24fps |
Bestandsformaat video |
MP4 |
MP4 |
MP4 |
MP4 |
Eigenschappen |
Schermdiagonaal |
3" |
3" |
3" |
3" |
Touchscreentechniek |
Onbekend type |
Capacitief |
- |
Capacitief |
Afbeeldingformaten |
Jpeg, raw |
Jpeg, raw |
Jpeg, raw |
Jpeg, raw |
Opslag |
Geheugenkaarttype (camera) |
Sd, sdhc, sdxc |
Sd, sdhc, sdxc |
Memorystick, memorystick micro (m2), memorystick pro duo, memory-stick pro hg duo , sd, sdhc, sdxc |
Sd, sdhc, sdxc |
Aansluitingen |
Verbinding (extern) |
Micro-hdmi, usb 2.0 micro |
Micro-hdmi, usb 2.0 micro |
Micro-hdmi, usb 2.0 |
Micro-hdmi, usb 2.0 micro |
Verbinding (wlan) |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
Overige draadloze verbindingen |
- |
Near field communication (nfc) |
Near field communication (nfc) |
- |
Afmetingen, gewicht en kleur |
Hoogte / diepte |
44,3mm |
60,9mm |
41mm |
60mm |
Breedte |
110,5mm |
105,5mm |
101,6mm |
105,5mm |
Lengte |
64,5mm |
42mm |
58,1mm |
42mm |
Gewicht (gram) |
312g |
319g |
290g |
310g |
Kleuren |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Zwart |
Overige eigenschappen |
Accuduur (CIPA) |
300 (260 met evf) |
260 |
320 (230 met evf) |
265 |
Bediening en mogelijkheden
Ook wat hun ontwerp betreft lijken de camera's op elkaar. Ze hebben allemaal een broekzakformaat, hoewel de Sony RX100 III eigenlijk de enige is die echt makkelijk in je broekzak past. Dat komt vooral doordat de lens wat minder uitsteekt dan bij de andere camera's, maar de body is ook iets smaller. Een jaszak past om alle vier de camera's.
Draaiwielen en -ringen
Alle camera's zijn voorzien van een draaiwieltje om instellingen zoals sluitertijd en diafragmawaarde aan te passen. Bij de beide Panasonics zit dit bovenop, naast het programmawiel en achter de ontspanknop. Bij de Canon en de Sony zit het aan de achterkant. Verder hebben alle camera's een ring rondom de lens, waarmee je eveneens instellingen kunt wijzigen of die je kunt gebruiken om nauwkeurig, handmatig scherp te stellen. Daardoor heb je twee draaiwielen tot je beschikking voor de bediening van de camera en dat is erg prettig. De lensring van de Canon is via een knop klikbaar te maken, voor extra precisie, en juist weer stil voor tijdens een video-opname.
De Canon G7X II is de enige die nog een extra draaiwleltje heeft, voor belichtingscompensatie, dat onder het programmawiel zit. De Panasonic LX15 heeft ook een extra draairing. Die zit in dit geval rondom de lens, nog los van de fly-by-wire-ring die als tweede draaiwiel fungeert. Bij de LX15 kun je met de extra ring de diafragmawaarde wijzigen, met een klik. De bediening lijkt daardoor iets meer op die van de LX100 en dat zal sommigen zeker aanspreken.
Grip
Van deze vier camera's biedt de Canon de beste houvast. Dat is vooral te danken aan twee rubberen grips, aan de voor- en achterkant. Vooral die aan de voorkant komt het vasthouden ten goede. De twee Panasonics hebben daar wel een inkeping, maar in combinatie met het wat gladde plastic werkt dat maar beperkt. Ook de grip aan de achterkant, op duimpositie, is van plastic en bovendien niet diep. De Sony heeft daar wel een rubberen grip, maar die is vrij vlak. Aan de voorkant is de body helemaal plat, waardoor hij iets minder solide in de hand ligt dan de concurrenten.
Scherm en zoeker
In deze cameraklasse is een kantelbaar scherm vrij gebruikelijk en schermen die 180 graden kunnen kantelen, zijn zeer populair onder vloggers, die daarmee zichzelf kunnen zien tijdens het filmen. Drie van de vier camera's hebben een dergelijk scherm. Alleen de TZ100 heeft een vast scherm, maar deze is met een groter zoombereik ook meer op de reisdoelgroep gericht. Toch is dat jammer, want het scherm kantelen stelt je als fotograaf en filmer in staat om vanuit lastige hoeken te werken, zoals laag bij de grond.
Sommige 1"-compacts zijn uitgerust met een elektronische zoeker, in onze vergelijking de Panasonic TZ100 en de Sony RX100 III. Bij de Panasonic steekt hij iets uit, maar daar heb je niet veel last van, behalve dat de camera er wel iets dikker door wordt. De zoeker is wat klein, maar zeer gedetailleerd. Net als bij veel andere Panasonic-camera's buiten het high-end segment heeft de evf wat last van het rainbow-effect als je de camera snel beweegt.
De zoeker van de RX100 III is, net als bij de IV en V, intern in de body verwerkt. Voor gebruik moet je hem eerst uitklappen en vervolgens nog uittrekken. Dit is een wat omslachtige handeling, maar het went snel. De Sony-zoeker is beter dan die van Panasonic en hij steekt ook niet uit. Daar staat tegenover dat de Panasonic-evf te allen tijden bruikbaar is zonder dat je eerst bepaalde handelingen moet verrichten.
Canon PowerShot G7 X II
Van de vier 1"-camera's onderscheidt de Canon G7 X II zich vooral met het ontwerp van de body. Ook in vergelijking met zijn voorganger heeft de G7 X II een stuk betere grip, waardoor hij zich prettig en stevig laat vasthouden. Dat is deels persoonlijk, maar het is een opvallend verschil ten opzichte van beide Panasonics en de Sony, die vrij plastic en glad aanvoelen, net als de eerste G7 X overigens.
Naast de prettige grip zit het met de bediening van de camera ook wel snor. Met een druk op de knop tover je het functiemenu tevoorschijn, waarbij je in een oogopslag de zestien meest gebruikte instellingen ziet en snel kunt aanpassen. Dat voorkomt dat je vaak het menu hoeft in te duiken. Dat menu is overigens opgebouwd zoals bij andere Canon-camera's en is redelijk overzichtelijk. Alleen had het wat ons betreft niet misstaan als de acht submenu's met een symbool aangeduid werden, zoals bij de dslr's gebruikelijk is.
Een vrij prominente knop aan de achterkant is 'menu func', direct naast de videoknop. Hiermee kun je de functie van de ring rondom de lens instellen. Standaard functioneert deze als zoomring, maar je kunt er desgewenst ook de lichtgevoeligheid of witbalans mee instellen of hem gebruiken om handmatig scherp te stellen. Ook de manier van zoomen is in te stellen: van stapjes met verschillende brandpuntsafstanden tot vloeiend, wat vooral voor video prettig is.
Aan de achterzijde zit een tweede draaiwiel rondom de d-pad en bovenop vinden we als extra nog een draairing voor belichtingscompensatie, direct onder het draaiwiel voor programmastanden.
Net als bij de RX100 III is het scherm van de G7 X II naar onderen en naar boven kantelbaar. Zo'n scherm is redelijk standaard in dit segment, al beschikt de TZ100 er niet over en kan dat van de LX15 alleen omhoog.
Canon onderscheidt zich met zijn iets grotere zoombereik, wat loopt van 24mm tot en met 100mm in plaats van circa 70mm, zoals bij de meeste camera's in dit segment gebruikelijk is. Dat is knap, want de lichtsterkte van f1.8-2.8 is daarbij behouden gebleven.
Toch ontbreken er twee zaken op de Canon. Allereerst een 4k-videomodus, die steeds meer standaard wordt, te meer nu uhdtv's steeds betaalbaarder zijn geworden. 4k is echter iets dat we op maar weinig Canon-camera's terugvinden. Wat ook ontbreekt, is een elektronische zoeker of ten minste een mogelijkheid om die extern aan te sluiten. Aangezien de camera geen flitsvoet heeft, is dat geen optie.
Verder valt de accuduur van de G7 X II wat tegen. Hoewel hij hoger is dan zijn voorganger is hij de hekkensluiter ten opzichte van de andere camera's in deze vergelijking. De camera laat zich opladen via usb, maar Canon is de enige fabrikant in deze vergelijking die ook nog een losse acculader meelevert.
Panasonic Lumix LX15
Hoewel Panasonic met de LX100 en FZ100 al in 2014 inspeelde op de trend van camera's met grote sensor, is de LX15 de eerste camera die rechtstreeks het gevecht met de Sony RX100-serie en Canon G7 X (II) aangaat. Net als deze camera's is hij zeer compact en vrij licht. De al wat oudere LX100 is zeker een alternatief, maar hij is wat minder compact door zijn grotere objectief, waar overigens ook een grotere sensor tegenover staat.
De LX15 is vrij compact, net als de G7 X en RX100 III. Ten opzichte van de laatste is hij iets breder, dikker en zwaarder. De lens steekt net iets meer uit, mogelijk mede vanwege de grotere lensopening in de groothoekstand. Aan de voorkant heeft de camera een minimale grip, die bovendien van glad plastic is. De grip is op zich voldoende en iets beter dan die van de RX100, maar beduidend minder prettig dan de grip van de G7X II.
Het menu is logisch onderverdeeld, met een apart deel voor de foto- en video-instellingen, en daarnaast nog twee menu's met customfuncties en opties voor het afspelen. Ieder onderdeel bestaat weer uit submenu's, die door Panasonic zijn onderverdeeld in pagina's. Dat is op zich redelijk overzichtelijk, maar het betekent wel dat je bijvoorbeeld door acht pagina's moet scrollen en daardoor even bezig bent. Zoals Panasonic betaamt, kent de LX15 behoorlijk veel instelmogelijkheden. Dat juichen we toe, maar voor een beginner kan het overweldigend zijn.
De LX15 heeft net als de Sony en de Canon een kantelbaar scherm, ware het niet dat dit alleen omhoog kan klappen. Dat kan 180 graden, zodat de camera ook voor vloggen en selfies prima bruikbaar is. Omdat het scherm niet naar beneden kan kantelen, is boven je hoofd fotograferen of filmen wat lastiger, tenzij je de camera op z'n kop houdt. De camera heeft niet de retrobediening van de LX100 overgenomen, maar beschikt wel over een diafragmaring rondom de lens, direct achter de standaarddraairing. Die laatste is net als bij de Canon programmeerbaar, waarbij je uit maar liefst achttien opties kunt kiezen. Het tweede draaiwieltje zit boven op de body, helemaal rechts, en ook dat is programmeerbaar. De aparte diafragmaring rondom de lens vonden wij in bepaalde gevallen handig, hoewel niet per se beter dan bediening via een draaiwieltje, maar dat is deels ook persoonlijk.
Zoals eerder genoemd, onderscheidt de LX15 zich met de lichtsterkte van zijn lens. Een lensopening van f/1.4 is uniek voor dit segment. Het verschil met de concurrentie bedraagt twee derde stop en dat kan toch uitkomst bieden, vooral bij slecht licht. Het verschil was in de praktijk niet groot; weliswaar kiest de camera vaak voor een iets lagere isowaarde, maar het eindresultaat is niet altijd significant beter. Het leidt in veel gevallen wel tot minder beeldruis.
Verder onderscheidt de LX15 zich, net als de TZ100, met de 4k-videomodus. Dit is misschien niet voor iedereen even belangrijk, maar het is de standaard voor de nabije toekomst en het aantal uhdtv's neemt nu snel toe. Je bent dus in ieder geval futureproof. Het betekent bovendien dat de Panasonic '4k foto'-functie present is, waarmee je foto's in achtmegapixelresolutie met 30fps kunt maken, handig voor actiemomenten. Ook is er postfocus, waarbij de camera tijdens een burst van voren naar achteren scherpstelt, waardoor je de focus achteraf kunt bepalen. Dat maakt een camera toch extra veelzijdig.
Panasonic Lumix TZ100
De TZ100 van Panasonic behoort tot een andere serie van Panasonic, maar omdat de camera voorzien is van een 1"-sensor en binnen het gestelde budget valt, is hij interessant om te worden meegenomen in deze round-up. Waar de LX-serie zich richt op maximale beeldkwaliteit en lichtsterkte, is de TZ100 afkomstig uit de stal van zogenaamde travelzooms. Dat zijn allround camera's die breed inzetbaar zijn, maar vanwege hun flinke zoombereik vooral ideaal zijn voor de vakantie. De 10x zoom van de TZ100 lijkt in vergelijking met de 30x zoom van andere compacte travelzooms misschien niet bijzonder, maar voor een camera met grote 1"-sensor is het een prestatie dat Panasonic dat in zo'n kleine behuizing heeft weten te proppen. Omgerekend naar fullframe-equivalent komt het neer op een bereik van 25mm-groothoek tot met 250mm-tele.
Ondanks de knappe prestatie heeft een dergelijk zoombereik natuurlijk ook nadelen. Zo is de lens beduidend minder lichtsterk, in zowel de groothoek- als de telestand. Dat begint weliswaar op f/2.8, maar eindigt op f5.9. Daardoor kan de camera minder goed overweg met situaties met weinig licht. Ook zijn de optische prestaties van de lens zichtbaar minder dan die van de andere camera's, een logisch compromis voor een groot zoombereik. Zo merkten we dat de resultaten minder scherp en gedetailleerd waren.
De body is logischerwijs wat groter dan die van de andere camera's, mede omdat de lensconstructie meer ruimte in beslag neemt. Echt zwaarder is hij niet, maar door de iets grotere omvang stop je hem niet zo makkelijk in een broekzak. Net als bij de LX15 is de grip redelijk, maar niet optimaal, zoals bij de Canon. Dat de body iets groter is, heeft overigens als voordeel dat er ook meer ruimte is voor andere onderdelen, zoals een elektronische zoeker. Deze zoeker is vrij scherp, maar heeft wat last van het rainbow-effect bij beweging. Hij steekt ook een beetje uit de body. Wij vonden de zoeker van de Sony prettiger, maar het grote voordeel van die van de TZ100 is dat je geen handelingen hoeft te verrichten om hem te gebruiken.
Net als bij de LX15 is het menu logisch onderverdeeld, maar moet je af en toe wel flink scrollen. Er zijn flink wat instelmogelijkheden, en veel knoppen en draaiwieltjes zijn programmeerbaar.
Een kantelbaar scherm ontbreekt. Dat zou de body nog een stukje forser maken en we kunnen ons voorstellen dat Panasonic dit ongewenst vond. Bovendien zou de evf een omhoogklappend scherm in de weg zitten. Toch is het jammer, want een kantelbaar scherm is een beetje standaard bij camera's in deze prijsklasse en stelt je in staat om creatiever te werk te gaan.
Net als de LX15 en de meeste moderne Panasonic-camera's is de TZ100 voorzien van een 4k-videomodus, evenals 4k-foto en postfocus. Dat maakt een travelzoomcamera als deze nóg een stukje veelzijdiger.
Sony Cyber-shot RX100 III
De RX100-serie van Sony kon sinds het prille begin in 2012 op veel belangstelling rekenen. Ondertussen is de serie bij versie V aangeland. Sony heeft voor een getrapte productstrategie gekozen, waarbij je meer betaalt voor nieuwe functies. Alle modellen zijn nog steeds te koop en de door ons vergeleken versie III is een goede en relatief betaalbare allrounder, hoewel hij al in 2014 op de markt kwam. Versie IV onderscheidt zich met zijn stacked sensor, 120fps in 1080p en 4k-video. Versie V moet het vooral hebben van zijn enorme snelheid, met 315 fasedetectie-autofocuspunten en een burst van 24 foto's per seconde.
De RX100 III is in deze vergelijking de kleinste en lichtste van het stel. Dat is niet onbelangrijk, want het gaat hier immers om camera's die je makkelijk moet kunnen meenemen. De camera past met redelijk gemak in een broekzak, hoewel een jaszak comfortabeler en veiliger is. Het zeer compacte karakter van deze camera is een voordeel, maar betekent ook dat de grip niet geweldig is. Aan de achterkant zit wel een rubberen inkeping voor de duim, maar de voorkant is geheel vlak. Dat is niet echt problematisch, maar het valt op in vergelijking met de andere camera's. Tegelijk is het een prestatie dat Sony de camera zo compleet heeft uitgerust. Zelfs een evf is aanwezig, al moet je die voor gebruik eerst uitklappen. De camera gaat overigens vanzelf aan als je dat doet.
Aan de achterkant zit een draaiwieltje rondom de d-pad en rondom de lens zit een tweede, waarvan de functie instelbaar is. Via de Fn-toets kun je de twaalf meestgebruikte functies oproepen, die je eveneens naar wens kunt aanpassen. Dat bespaart je een ritje door het menu. Dat is vrij overzichtelijk ingedeeld, maar door de vele opties ben je af en toe wel even de weg kwijt, vooral omdat bepaalde functies een beetje willekeurig onderverdeeld zijn.
Het scherm van de RX100 III is naar onderen en naar boven kantelbaar, maar in tegenstelling tot bij de andere camera's niet aanraakgevoelig. Dat is wat jammer, omdat dit toch zo'n beetje de standaard wordt en in bepaalde situaties de bediening ten goede komt. Wel kun je het scherm 180 graden omhoog kantelen, zodat je zicht hebt op jezelf tijdens het filmen of fotograferen. De RX100 III is net als de G7 X II dan ook populair onder vloggers.
De RX100 III is de oudste telg van de vier vergeleken camera's, maar kan opvallend goed meekomen en doet wat specificaties betreft niet voor de andere drie onder, op het gebrek aan 4k-video na dan. Alleen de jpeg-ruisreductie valt bij slecht licht duidelijk uit de toon.
Beeldkwaliteit
Wat scherpte en detaillering betreft viel ons direct iets op toen we onze praktijkbeelden bekeken. De TZ100 valt duidelijk uit de toon en is in vrijwel alle gevallen minder scherp dan de concurrenten. Bij jpeg kan dit komen doordat de andere fabrikanten meer verscherping toepassen, maar we zien dit ook bij de rawbeelden. We verdenken de lens als schuldige partij. Een groter zoombereik leidt vaak tot een optisch compromis, omdat het onmogelijk is om op iedere brandpuntsafstand even scherp te zijn. Hoe meer zoom, des te groter de kans op optische problemen. Vandaar dat een prime, dus een objectief met vaste brandpuntsafstand, vrijwel altijd scherper is dan een zoomlens. Ook ingezoomd zijn de beelden van de TZ100 wat minder scherp en in de praktijk viel het ons eveneens op dat de camera af en toe onscherpe foto's afleverde, mede omdat hij wat gevoeliger is voor bewegingsonscherpte.
100-procentsuitsneden van een testfoto in onze studio. Vlnr: G7 X II, LX15, TZ100 en RX100 III
Ruis
Onder slechte lichtomstandigheden kun je met deze camera's goed voor de dag komen. Natuurlijk presteren ze wat minder dan spiegelreflex- en systeemcamera's met een grotere sensor, maar tot en met een lichtgevoeligheid van 3200 iso zijn de beelden prima bruikbaar. Daarboven hangt het sterk af van het onderwerp en de belichting. Beide Panasonic-camera's reageren merkbaar anders op situaties met weinig licht vanwege hun afwijkende lensconstructie. De TZ100 is minder lichtsterk en kiest daardoor eerder voor een hogere lichtgevoeligheid en gebruikt ook wat meer ruisreductie. Het resultaat ziet er nog best goed uit, als je bijvoorbeeld naar de caféfoto hieronder kijkt.
De LX15 kiest dankzij zijn lichtsterke f/1.4-lens in de groothoekstand juist vaker voor lagere lichtgevoeligheden. Dat levert een voordeel op wat de ruis op hoge iso's betreft. Dat verschil is merkbaar, maar het is, op enkele uitzonderingen na, niet groot. Desondanks is dit een eigenschap die low-lightfotografen wel zal aanspreken en in combinatie met de vijfassige stabilisatie kun je relatief makkelijk uit de hand fotograferen in het donker. De Canon en de Sony doen het ook niet slecht, maar kiezen voor iets hogere isowaarden. Tussen de jpeg's en de raws zien we echter grotere verschillen.
/i/2001432983.jpeg?f=imagenormal)
De LX15 kiest dankzij zijn f/1.4-lens vaker voor een lage isostand en dat leidt tot minder ruis
Raw en jpeg
Het verschil tussen de raw- en de jpeg-beelden van de vier camera's heeft vooral te maken met de manier waarop ruisreductie wordt toegepast en de sterkte daarvan. Bij de beide Panasonics wordt de ruis op hoge lichtgevoeligheden netjes weggewerkt. Canon past wat minder ruisreductie toe, waardoor er weliswaar meer ruis te zien is, maar details gespaard blijven. Sony is nogal doorgeschoten bij de aanpak van ruis, waardoor beelden er op 6400 iso uitzien als een mozaïek kunstwerk. Bij recente Sony-camera's is dit probleem overigens aangepakt en een 'oplossing' is om de mate van reductie te wijzigen van 'normaal' naar 'laag' of 'uit'.
Als we naar de rawbeelden kijken, zien we dat de beelden van de Sony en de Canon vrijwel gelijk zijn. Ze bevatten vooral luminantieruis en beperkte kleurruis, weliswaar ten koste van de kleurverzadiging. Beide Panasonics bevatten aanmerkelijk meer kleurruis, maar er is ook meer kleur behouden.
Voor alle camera's geldt dat de rawbeelden met gespecialiseerde software als Lightroom uitstekend te bewerken zijn. En dat is het voordeel van deze kleine camera's. Je kunt er automatisch mee werken, maar de gevorderde fotograaf kan zich uitleven met instellingen en beeldbewerking op basis van de rawbestanden.
Praktijkbeelden
Alle praktijkbeelden zijn gemaakt in de jpeg-stand, tenzij anders vermeld. De beelden zijn onbewerkt en de exifgegevens worden linksonder in de foto's weergegeven.
Waar de meeste 1"-camera's een zoombereik van circa 24-70mm equivalent bieden, gaat de Canon tot 100mm en de TZ100 zelfs tot 250mm. Dat verschil is merkbaar, zoals je hieronder kunt zien. De eerste foto toont de uiterste groothoekstand en de tweede de maximale telestand. Voor de TZ100, waarmee de serie begint, hebben we nog een extra foto toegevoegd.
Er zijn verder kleine onderlinge verschillen zichtbaar, onder andere op het gebied van scherpte en detaillering, scherptediepte en beeldruis. Zoals eerder genoemd is de TZ100 zichtbaar minder scherp. Hoe dichterbij je scherpstelt, des te kleiner de scherptediepte en hoe groter het macro-effect. Het viel ons op dat de Canon en Sony standaard al op enkele cm's konden scherpstellen, maar bij de Panasonics moest daarvoor handmatig de macromodus geactiveerd worden.
Video
We hebben alle camera's op een statief gezet en ons uitzicht op het Amsterdamse IJ laten vastleggen. Eerst in de groothoekstand en uiteindelijk helemaal ingezoomd. De beelden van beide Panasonics zijn geschoten in 4k, maar teruggerekend naar 1080p om de vergelijking eerlijk te houden. Terugrekenen vanaf 4k zou een kwaliteitsvoordeel moeten opleveren, terwijl het interpoleren van 1080p juist nadelig is. Beide Panasonics hebben inderdaad voordeel van 4k, want de beelden zijn scherper en gedetailleerder dan die van de andere camera's, vooral die van de LX15.
Praktijkfoto's
Low light
De onderstaande foto's zijn jpeg's, met uitzondering van de onderste vier, waarvan we de onbewerkte rawbeelden tonen. Vooral het ruisniveau zonder ruisreductie is daardoor goed te vergelijken.
Alternatieven
Compactcamera's met een grote sensor bestaan nog niet zo lang, maar toch zijn er enkele alternatieven die je kunt overwegen. Deze wijken af van onze selectie door hun prijs, compactheid of specificaties.
De LX100 is een beest van een camera en een volwaardig alternatief voor de 1"-camera's in deze round-up. Hij is alleen groter en zwaarder, en de lens steekt verder uit de body. Daar krijg je dan wel een grotere 1,33"-sensor voor terug, evenals een fraaie f/1.7-2.8 lens, die goed presteert, en een evf. De fotoresolutie is wat lager, maar hij filmt in 4k. Voor wie de grotere body en het gebrek aan een kantelbaar scherm geen probleem vindt, is dit een uitstekend alternatief.
4.5 van 5 sterren
(5 reviews)
review
Vind je 1"-compactcamera's wel interessant, maar heb je er minder geld voor over, dan is de Canon G9 X te overwegen. Deze heeft dezelfde sensor, maar is uitgerust met een standaard-f/2.0-4.9-lens, die vooral als je inzoomt, minder lichtsterk is. Een kantelbaar scherm ontbreekt. Onlangs is de G9 X II aangekondigd.
4.5 van 5 sterren
(1 reviews)
De RX100 II is de voorloper van de door ons geteste III, maar hij is nog steeds te koop. Deze generatie heeft dezelfde sensor, maar een minder lichtsterke lens. Het scherm is kantelbaar, maar kan niet 180 graden omhoog klappen. Een evf ontbreekt eveneens. Er is wel een flitsvoet en behalve een flitser kun je daar eventueel ook een externe evf op monteren.
5 van 5 sterren
(4 reviews)
De RX100 IV is in veel opzichten gelijk aan de III, maar voorzien van een 4k-videomodus en een 'stacked' sensor met ingebouwde dram-chip. Daardoor kunnen beelden sneller worden uitgelezen, waardoor je ook kunt filmen met 250, 500 en zelfs 1000fps, weliswaar in een lagere resolutie, wat fraaie slow motions oplevert. De burstrate is toegenomen tot 16fps. De 4k-modus heeft trouwens een maximale opnameduur van vijf minuten.
4 van 5 sterren
(0 reviews)
review
Conclusie
/i/2001424869.jpeg?f=imagenormal)
De ideale broekzakcamera is compact en biedt toch een goede beeldkwaliteit. Dat doen de camera's in deze vergelijking doordat ze zijn uitgerust met een grote 1"-sensor en een lichtsterke lens. Daarmee onderscheiden ze zich van reguliere compactcamera's, die op een zoomlens na vrijwel geen bestaansrecht meer hebben in vergelijking met de steeds beter wordende smartphonecamera's. Dankzij twee unieke ingrediënten hebben 1"-camera's dat wel; de beeldkwaliteit is zichtbaar beter dan die van een smartphone en de lichtsterke zoomlens stelt je in staat om mooiere foto's te maken. Doordat ze zo compact zijn, kun je ze makkelijk meenemen, waardoor ze een interessant alternatief zijn voor camera's met verwisselbare lenzen.
De vier camera's in deze vergelijking zijn allemaal voorzien van een grote 1"-sensor, maar de fabrikanten hebben toch hun best gedaan om zich van elkaar te onderscheiden. Zo valt de LX15 op met zijn lichtsterke f/1.4-groothoek en kun je met de TZ100 zelfs 10x zoomen, weliswaar ten koste van de lichtsterkte en de scherpte. Beide camera's kunnen bovendien filmen in 4k. De Canon G7X II en RX100 III kunnen dat niet, maar bieden wel een scherm dat zowel naar boven als naar beneden kan kantelen. De Canon onderscheidt zich met zijn prettige grip en bediening, terwijl de Sony zijn kleine voorkomen en de ingebouwde evf als troef heeft. Dat laatste is een uitkomst in bepaalde situaties, zoals bij fel zonlicht, en zal vooral fotografen aanspreken die gewend zijn om met een zoeker te werken.
Alle camera's hebben dus hun voors en tegens en die zijn sterk afhankelijk van je persoonlijke voorkeur. Vind je wat extra zoom belangrijk, hecht je aan een evf of film je graag in 4k? Dat maakte het voor ons niet makkelijker om een winnaar uit te roepen. De Canon is het betaalbaarst en de TZ100 een is ideale allround travelzoom. Toch ging de eindstrijd wat ons betreft vooral tussen de Panasonic LX15 en de Sony RX100 III, die wat prijs betreft zeer aan elkaar gewaagd zijn. Het was zowat een fotofinish, maar wat ons betreft heeft de RX100 III met krappe marge de beste papieren. Hij is het compactst en de ingebouwde evf is toch wel erg handig.
- Canon G7 X II
- Panasonic Lumix LX15
- Panasonic Lumix TZ100
- Sony RX100 III