Wet computercriminaliteit III

Schipperen tussen veiligheid en privacy

Inleiding

De Wet computercriminaliteit III moet de opvolger worden van twee voorgaande wetten, met de voor de hand liggende namen ‘Wet computercriminaliteit’ en ‘Wet computercriminaliteit II’. De eerste wet in deze reeks is geïntroduceerd in 1993 en voegde een aantal nieuwe bepalingen toe aan onder andere het Wetboek van Strafvordering en het Wetboek van Strafrecht. De noodzaak voor de wet kwam toen voort uit ‘de voortschrijdende toepassing van informatietechniek’. De steeds groter wordende rol van de computer zou vragen om passende en effectieve regelgeving. Om dit te bereiken werden enkele nieuwe bevoegdheden en definities ingevoerd, waaronder de strafbaarstelling van ‘computervredebreuk’.

De Wet computercriminaliteit II volgde in 2006 na een lange parlementaire behandeling. Er lag al een voorstel voor een nieuwe wet in 1999, maar onder andere Europese ontwikkelingen maakten het noodzakelijk om dit voorstel ingrijpend te herzien. Een van deze ontwikkelingen was het Cybercrime-verdrag, dat in 2001 door Nederland werd ondertekend. De Memorie van Toelichting spreekt over ‘informatietechnieken die zich op stormachtige wijze verder ontwikkelen’ als het gaat om de noodzaak van de nieuwe wetgeving. In het bijzonder zouden ‘nieuwe technologieën die het mogelijk maken om computers aan elkaar te koppelen’ opnieuw om vernieuwde regels vragen.

Foto: Bruno Cordioli, CC BY 2.0 resized

Deze wet voerde enkele nieuwe bepalingen in, bijvoorbeeld over denial of service-aanvallen. Daarnaast werd het strafbaar om opzettelijk en wederrechtelijk een computersysteem binnen te dringen, zelfs als daarbij geen enkele beveiliging wordt doorbroken. Daardoor vond een verbreding plaats van de definitie van het begrip ‘computervredebreuk’. Onder de huidige wetgeving zijn ook het aftappen, opnemen, bekendmaken en misbruiken van computergegevens strafbaar.

Doel van deze achtergrond is een overzicht te bieden van de belangrijkste wijzigingen die het Wetsvoorstel computercriminaliteit III met zich meebrengt. De nadruk ligt op zowel de bestaande als de nieuwe bevoegdheden en het artikel is daarmee geen uitputtende behandeling van het wetsvoorstel, dat op 22 december 2015 bij de Tweede Kamer is ingediend.

• Volgende pagina 2. Geautomatiseerd werk