Inleiding
De wijzingen die Google in de laatste jaren in Android heeft aangebracht kwamen in kleine stapjes. Dat valt goed te begrijpen, want in de beginjaren was de ontwikkeling van het besturingssysteem nogal onstuimig, waardoor fabrikanten en ontwikkelaars soms niet alles konden bijbenen. Een beetje stabiliteit was dus op zijn plaats.
Nu Android volwassener is geworden, en ontwikkelaars en fabrikanten de software goed in de vingers hebben, is het weer tijd voor een grote stap. Die zet Google met Android 5.0, ook bekend als Android Lollipop.
Lollipop is geen opvolger vol kleine wijzigingen, maar op veel vlakken een nieuwe mijlpaal voor Android. Met Lollipop combineert Google een grootschalige wijziging op designvlak met enkele fundamentele veranderingen op technisch gebied. De vernieuwingen zijn zo groot dat het bedrijf voor het eerst in de geschiedenis van Android een publieke testversie uitbracht, zodat ontwikkelaars zich op al deze wijzigingen konden voorbereiden.
De definitieve versie van Android 5.0 is inmiddels beschikbaar voor verschillende Nexus-apparaten en wij zijn er in de afgelopen tijd druk mee aan de slag gegaan. In deze review kun je dan ook alles lezen over het vernieuwde design en de vele functionele wijzigingen, zowel onder de motorkap, als in de interface.
Deze review is gebaseerd op versie LRX21L draaiend op de Nexus 9 en de LPX13D-preview-build op de Nexus 5.
Material Design: nieuwe look & feel
Sinds de introductie van de Holo-ontwerpstijl met Android 3.0, begin 2011, is het besturingssysteem op grafisch vlak niet meer vergaand gewijzigd. Daarmee willen we niet zeggen dat er op visueel vlak niets veranderde, maar de wijzigingen waren vooral iteratief. Met Android 5.0 zet Google een punt achter dat tijdperk en luidt het een nieuw tijdperk in: dat van Material Design.
Material Design is de naam die Google heeft gegeven aan een nieuwe visuele stijl, die niet alleen wordt toegepast in Android, maar ook bij andere producten van het concern, zoals de web-based applicaties. Deze nieuwe stijl is gestoeld op het idee dat een interface is opgebouwd uit verschillende objecten, vergelijkbaar met stukjes papier, die zich niet op een tweedimensionaal vlak bevinden, maar allemaal op een iets andere diepte 'leven'. Die informatie kan vervolgens gebruikt worden bij het animeren van de interface. Onderdelen van de lay-out kunnen dan over- of onder elkaar doorschuiven, bijvoorbeeld als een gebruiker in een applicatie naar een nieuwe pagina gaat.
Animaties zijn dus belangrijk in Material Design en Google heeft Android 5.0 ermee volgestopt. Elke aanraking en elke actie gaat nu gepaard met visuele feedback, van een kleine ripple als je een knop aantikt tot vensters die het scherm in lijken te schuiven vanaf de zijkant. De vele vormen van visuele feedback die je krijgt, hebben tot gevolg dat de interface wat responsiever aanvoelt dan voorheen. We kunnen ons echter ook voorstellen dat mensen er een beetje kregel van worden, maar gelukkig kunnen animaties nog steeds uitgeschakeld worden.
Wat verder opvalt is dat de interface een stuk lichter is. De bekende donkere achtergronden van het instellingenmenu en het app-overzicht zijn vervangen door witte achtergronden. Dat oogt frisser, maar voor telefoons met oled-schermen zal het waarschijnlijk net wat meer vergen van de accu. In het instellingenmenu is nu ook een zoekfunctie aanwezig, zodat je niet door alle instellingen hoeft te grasduinen, maar snel bij de instelling kunt komen die je zoekt. Vooral met dat laatste zijn we erg blij. Op grotere schermen, zoals dat van een Nexus 9, wordt het menu nu in verschillende kolommen weergegeven, zodat er minder loze witruimte is en je minder hoeft te scrollen.
Een dergelijk nieuw design is leuk en aardig, en Google heeft vrijwel al zijn applicaties van een Material Design-sausje voorzien, maar als andere ontwikkelaars het niet oppakken, is de impact niet groot. Daarom is het handig dat Google aan het begin van de zomer al een testversie van Android 5.0 heeft vrijgegeven, zodat ontwikkelaars aan de slag konden met het nieuwe ontwerp. Een kleine zoektocht in de Play Store laat namelijk zien dat een redelijk aantal apps al op Googles nieuwe designtaal is overgestapt, of er in ieder geval mee bezig is.
Wat daarbij vast helpt is dat Google de mogelijkheden voor ontwikkelaars compleet heeft voorgekauwd, zodat het toepassen van Material Design in een app voor een groot deel neerkomt op het gebruiken van de juiste libraries en classes. Daarnaast rolt Google de ondersteuning voor deze componenten uit naar apparaten die oudere versies van Android draaien, via Google Play Services en de zogeheten Android Support Library. Daardoor moeten apps die gebruikmaken van Material Design er op een toestel met Android 4.x ook goed uitzien.
Betere set-up-wizard en nieuw notificatiecentrum
Wat in de praktijk veel belangrijker is dan look & feel, zijn de functionele wijzigingen aan de interface en dat zijn er een boel, te beginnen op het moment dat je een telefoon of tablet met Android L aanzet.
Je krijgt dan zoals gewoonlijk een set-up-wizard voorgeschoteld, die in Android 5.0 eindelijk goed overweg kan met Googles eigen tweetrapsauthenticatie. In plaats van onhandig inloggen via een webbrowser, kun je nu je code genereren via de Authenticator-app op een andere telefoon, de code via sms of een belletje ontvangen, of natuurlijk een vooraf gegenereerde, unieke code gebruiken.
De volgende nieuwe mogelijkheid die je voorgeschoteld krijgt, is die om gegevens van een ander Android-apparaat over te zetten door de twee apparaten via nfc te pairen. Op het nieuwe toestel wordt dan het Google-account overgezet, inclusief de eerder geïnstalleerde apps. Heb je geen oud toestel bij de hand, dan kun je er ook voor kiezen om een back-up terug te zetten, vergelijkbaar met de iCloud-back-ups van Apple. Uit een lijst kies je een back-up van een ander Android-apparaat en vervolgens worden de gegevens en apps teruggezet.
Het probleem hierbij is nog wel dat maar weinig app-ontwikkelaars de gegevens die je als gebruiker bij een app invoert, bij Google in de cloud opslaan. Waar je op iOS dus bijvoorbeeld je WhatsApp-historie uit de cloud kunt herstellen, is dat op Android vooralsnog geen optie en moet je in heel veel apps opnieuw inloggen.
Onderdeel van deze nieuwe wizard is een functie waarvan providers en fabrikanten gebruik kunnen maken. Als ze voorheen applicaties wilden meeleveren, moesten die in de firmware worden verpakt, op de systeempartitie. Dat had als gevolg dat je ze niet kon verwijderen. Vanaf Android Lollipop kunnen deze extra applicaties tijdens het set-up-proces gedownload en geïnstalleerd worden, en dan op de plek waar reguliere apps staan, zodat ook deze apps door de gebruiker verwijderd kunnen worden. De kans is klein dat een bedrijf als Samsung hiervan gebruik zal maken voor zijn eigen apps. Stel echter dat je een telefoon koopt bij een provider, en die provider zet een handvol extra apps op het toestel en doet dat via deze nieuwe Play Auto Installs, dan kun je deze in theorie zelf weer verwijderen.
Het nieuwe notificatiecentrum
Heb je de wizard eenmaal doorlopen, dan eindig je op het homescreen, dat er op het eerste gezicht niet erg anders uitziet, afgezien van de witte achtergrond bij de knop om het app-menu te openen. Als je van de bovenste rand naar beneden veegt, zie je eerst je notificaties, als je dan nog een keer veegt, schuiven de notificaties verder naar beneden en wordt die ruimte opgevuld met een nieuw toggle-menu. Hetzelfde bereik je door met twee vingers tegelijk naar beneden te vegen
Het gaat niet meer om een symmetrische grid zoals voorheen; bovenaan staan eerst knoppen voor wifi en bluetooth, en daaronder staan minder vaak gebruikte instellingen als locatie, rotatie en vliegtuigmodus. Een deel van de opties is contextueel; zo krijg je de optie voor usb-tethering alleen te zien als het toestel met een computer verbonden is.
Verder wordt nu standaard een helderheidsslider getoond, terwijl de Auto Brightness per gekozen niveau nog wat aanpassingen kan doen. Ook dit is vergelijkbaar met de manier waarop het op iOS werkt en de complete automatische helderheidsregeling van eerdere Android-versies is er dus niet meer. Het resultaat is dat je geen grote sprongen meer krijgt in helderheid als de lichtsensor kortstondig wat meer licht opvangt. Het betekent wel dat je als gebruiker zelf iets meer moet doen.
Het nieuwe notificatiemenu werkt in de praktijk niet drastisch anders, maar we vinden het wel fijner. Vooral vanwege de extra toggles, bijvoorbeeld die om van de led-flitser een zaklamp te maken.
Notificaties op lockscreen en 'do not disturb'
Naast het notificatieoverzicht zijn ook de notificaties zelf op de schop gegaan, om te beginnen visueel. Ze worden nu weergegeven met zwarte tekst op een witte achtergrond en zijn gescheiden van elkaar, net als cards in Google Now. Notificaties lijken geen samengepakte lijst meer, maar individuele elementen die in het notificatieoverzicht zweven.
Een veel grotere vernieuwing is dat notificaties nu soms ook in beeld worden getoond, boven op de app die op dat moment openstaat. Deze nieuwe weergave maakt het eenvoudiger om op een binnenkomende notificatie te reageren en het is iets waar je snel aan went. Android gaat hier gelukkig tamelijk intelligent mee om. Zo zal een notificatie uit de Play Store van een app die aan het updaten is niet op deze manier getoond worden, maar een nieuwe e-mail wel. Daarnaast kunnen ontwikkelaars ook zelf bepalen of hun app een dergelijke notificatie moet laten zien.
Ook nieuw is dat notificaties nu op het lockscreen weergegeven worden. Je hoeft daarom niet meer de telefoon te ontgrendelen om je notificaties te bekijken en dat is erg handig. Het is een functie die iOS al jaren heeft, maar daardoor niet minder welkom. Wil je niet dat vreemden zomaar delen van notificaties op je lockscreen kunnen lezen, dan kun je er ook voor kiezen om gevoelige informatie van een app niet te tonen. Je ziet dan bijvoorbeeld wel dat je een nieuwe e-mail hebt, maar geen preview van de inhoud.
Do not disturb
In het verlengde van de nieuwe notificatiefeatures heeft Android nu eindelijk een do not disturb-modus ingebouwd. Fabrikanten voegden die feature in de laatste jaren zelf toe in hun respectieve skins, maar Nexus-gebruikers moesten er losse software voor installeren.
In Android 5.0 krijg je nu een nieuw menuutje te zien zodra je de volumetoetsen indrukt. Daarin kun je kiezen voor geen notificaties, alleen zogeheten priority-notificaties of gewoon alle notificaties. Als gebruiker mag je zelf bepalen wat onder priority valt. Zo kun je kiezen of reminders eronder vallen en of berichtjes in aanmerking komen. Je kunt bijvoorbeeld ook instellen dat alleen telefoontjes van favoriete contacten een melding mogen genereren.
Deze modi kun je via een timer activeren, zodat de telefoon bijvoorbeeld 's nachts automatisch op 'stil' gaat. Ook kun je ervoor kiezen om de telefoon op 'stil' of 'priority' te zetten voor een bepaald aantal uur. Dat kan bijvoorbeeld handig zijn als je een bespreking hebt. We zouden wel graag zien dat je dit iets nauwkeuriger in kunt stellen; op dit moment kun je enkel kiezen uit stappen van een uur.
/i/2000560404.jpeg?f=imagenormal)
Encryptie, meer accounts en Smart Lock
In navolging van Apple legt Google nu meer nadruk op de encryptiefunctionaliteit. Zodra je op een nieuw Android-apparaat , bijvoorbeeld de Nexus 9, schermvergrendeling instelt, krijg je van Google de aanbeveling om de flashopslag te versleutelen. Android biedt al langer de mogelijkheid om de volledige flash-opslag te versleutelen, maar gebruikers moesten die optie zelf vinden. De encryptiesleutels worden enkel opgeslagen op het apparaat zelf, waardoor Google de politie of de geheime dienst bijvoorbeeld geen toegang kan geven tot de data.
Daarnaast heeft Google verdere stappen gezet met de implementatie van SELinux, een uitbreiding op de Linux-kernel waarmee scherper bepaald kan worden wat gebruikers en processen wel en niet mogen op een apparaat. Ook heeft het bedrijf onderdelen van Samsungs Knox-beveiligingstechnologie overgenomen, in het bijzonder het concept dat privé- en zakelijke apps gescheiden van elkaar blijven. Zo wordt de data op verschillende plekken opgeslagen en worden de processen gestart door verschillende users.
Dat alles moet ertoe leiden dat Android veiliger en daarmee aantrekkelijker voor het zakenleven wordt, maar het heeft ook tot gevolg dat het bijvoorbeeld moeilijker wordt om je telefoon of tablet te rooten. De Nederlandse ontwikkelaar Chainfire gaat in een Google+post uitgebreid op de problematiek in. Samengevat betekent het dat je waarschijnlijk een aangepaste kernel moet flashen om op veel nieuwe apparaten root te verkrijgen en dat het kopiëren van de su-binary via recovery niet meer afdoende is.
Trusted devices
Met Lollipop brengt Google eindelijk ondersteuning voor verschillende gebruikers naar de telefoon. Bij Android-tablets bestond dit al een tijdje. Het nut voor telefoons is echter beperkt, want er zullen maar weinig mensen zijn die een telefoon delen.
Een stuk nuttiger zijn de nieuwe manieren om de telefoon of tablet te ontgrendelen of beter gezegd, de manieren om het ontgrendelen te omzeilen, via Smart Lock. In Android Lollipop kun je namelijk vertrouwde bluetooth-apparaten of nfc-tags instellen. Zodra het apparaat daarmee verbinding maakt, wordt het lockscreen uitgeschakeld. Denk daarbij aan de carkit in de auto of een smartwatch die je om je pols hebt.
Een stuk nuttiger zijn de nieuwe manieren om de telefoon of tablet te ontgrendelen
Dat is in de praktijk erg handig, maar we hadden deze functie nog liever een stuk uitgebreider gezien, bijvoorbeeld met de mogelijkheid om vertrouwde wifi-netwerken in te stellen.
Trusted face
Naast Trusted Devices zijn er ook nog Trusted Faces. Dit is een uitbreiding op Face Unlock, de feature om je smartphone te ontgrendelen met gezichtsherkenning. Deze werd geïntroduceerd in Android 4.0, maar kwam nooit echt van de grond. In Android Lollipop wordt Face Unlock automatisch ingezet als je de functie Trusted Face activeert. Het is dus geen vervanging voor een pincode of ontgrendelpatroon, maar een toevoeging.
Met Trusted Face geactiveerd zal de telefoon elke keer als het lockscreen weergegeven wordt, met bijvoorbeeld de invoer voor een pincode of patroon, proberen je gezicht te herkennen. Is die herkenning succesvol, dan wordt het lockscreen omzeild en kun je de telefoon met een enkele swipe-beweging ontgrendelen. Het idee hierachter is dat je vaak naar je telefoon zult grijpen omdat je een notificatie hebt gekregen. De tijd die je nodig hebt om die notificatie te bekijken is genoeg voor de telefoon om een gezichtscheck te doen. In de ideale situatie kun je na het lezen van de notificatie op het lockscreen, waar je toch wel een seconde voor nodig zult hebben, meteen de telefoon in, zonder nog je pincode of ontgrendelpatroon in te hoeven voeren.
In situaties met voldoende licht werkt dit heel goed en het is in de praktijk erg handig. In situaties met weinig licht heeft de telefoon of tablet vaak moeite met het herkennen van gezichten, dus 's avonds op de bank heb je er weinig aan. Daarbij waarschuwt Google ervoor dat deze manier van beveiliging een stuk minder goed is dan een reguliere pincode of een patroon.
Veel kleine vernieuwingen
Naast de grote wijzigingen die meteen opvallen, bevat de interface van Android Lollipop nog een heleboel kleinere aanpassingen, die soms een beetje verstopt zijn, maar wel erg handig kunnen zijn.
Een kleine aanpassing die wel opvalt, is de weergave van het overzicht van recente apps. Dit Overview-scherm - zo noemt Google het - wordt nu weergegeven als een 3d-carroussel. Bovenaan is een Google Search-balk te vinden, net als op het homescreen. Voorheen zag je hier enkel welke applicaties onlangs gestart waren, maar vanaf Lollipop kunnen ontwikkelaars hier meer mee doen.
/i/2000560430.png?f=imagemedium)
Een app kan namelijk meer dan één schermpje in deze carroussel plaatsen. Dus ben je een document aan het bewerken in Google Docs, dan krijg je een schermpje te zien voor de hoofd-app, maar ook een venster voor het losse document dat je aan het bewerken bent. En de nieuwste versie van Chrome biedt de optie om hier losse tabs weer te geven, zodat je elke tab als losse bestemming kunt benaderen. Dit opent meer mogelijkheden voor multitasking en hoewel we de implementatie bij Chrome niet direct handiger vinden, is het zeker een fijne toevoeging voor andere scenario's.
Vanuit deze Overview kun je een andere nieuwe feature benaderen, genaamd 'Screen pinning'. Als je dit inschakelt, komt bij elk previewvenstertje in de carroussel een icoontje van een punaise te staan, waarmee je de app als het ware aan het scherm vastprikt. De app is dan volledig bruikbaar, maar het is niet mogelijk om hem te sluiten of om op andere wijze terug in het besturingssysteem te komen. Zo kun je bijvoorbeeld een spelletje starten en de telefoon aan je kind geven zonder dat je bang hoeft te zijn dat hij of zij zaken gaat aanpassen.
Een laatste vernieuwing, die mensen niet zal opvallen maar die wel belangrijk kan zijn, is dat Google de WebView-component nu losgekoppeld heeft van het besturingsssyteem en deze zelf via de Play Store kan bijwerken. WebView is een component die app-ontwikkelaars kunnen gebruiken als ze binnen hun app een webpagina willen weergeven, een soort browserplug-in. Doordat het nu los van het besturingssysteem bijgewerkt kan worden, kan Google bugs en exploits veel sneller tegengaan en eventuele prestatieverbeteringen in de render-engine vinden zo sneller hun weg naar gebruikers.
Nieuwe apps en meer cameramogelijkheden
Google heeft niet alleen Android zelf op de schop genomen, ook het gros van de meegeleverde Android-apps heeft nu een Material Design-sausje. Dat betekent voor apps als Gmail, Chrome, de Play Store, Google Play Music, Play Newsstand, en de sms-app dus een strakker ontwerp, met meer kleuren en vooral meer animaties. Niet bij elke app zijn de nieuwe designregels even goed doorgevoerd, zo is bij de camera maar weinig verschil te zien en moet Maps in zijn geheel nog aangepakt worden. Apps als Gmail, de Play Store en de sms-app hebben dan weer wel een compleet vernieuwde vormgeving. Vooral de Google Play Movies-app laat goed zien welke kant Google op wil wat design en animaties betreft.
De wijzigingen hebben niet alleen betrekking op het visuele vlak, ook functioneel zijn sommige apps aangepakt. Een mooi voorbeeld hiervan is Google Calendar. De functionaliteit is nu veel nauwer geïntegreerd met Gmail en Google Now, waardoor je op een intelligentere manier afspraken kunt inplannen. Bij het invoeren van een nieuw agenda-item zal de app uit zichzelf suggesties doen over locaties en deelnemers aan vergaderingen. Elke vergadering waarbij een locatie opgegeven is, krijgt daarbij een mooi kaartje. De Google Now-integratie zorgt ervoor dat informatie over bijvoorbeeld vluchttijden automatisch in de agenda wordt gezet.
Een volledige nieuw app is Google Fit, de front end voor een framework waarmee bestaande fitness-apps via een api kunnen communiceren. Het is de wens van Google dat deze applicaties vergaarde gegevens over jouw work-outs wegschrijven naar Google Fit, zodat je één overzicht krijgt van al je fysieke activiteiten. De Fit-app zelf kan daarbij gebruikt worden om handmatig work-outs en je gewicht bij te houden, en ook is er stappentellerfunctionaliteit ingebouwd. Zelfs al gebruik je dus helemaal geen fitness-apps, dan kun je met de Fit-app alsnog een overzicht krijgen van hoeveel je per dag loopt, rent en fietst. Helemaal nauwkeurig is dit echter niet. Zo komt het soms voor dat langzaam rijden in de auto geregistreerd wordt als fietsen.
Google heeft ook flink gewerkt aan de camerafunctionaliteit onder de motorkap. Voorheen konden camera-apps slechts heel rudimentair met de camera op een Android-telefoon communiceren; een foto of video maken, en dat was het wel. In Lollipop zit een volledig nieuwe camera-api, die ontwikkelaars complete toegang geeft tot de camerahardware. Daardoor hebben ze nu de mogelijkheid om zaken als iso en sluitertijd aan te passen, maar ook de rauwe sensordata uit te lezen en deze in een raw-file weg te schrijven.
Googles eigen camera-app doet hier nog niets mee, maar de eerste probeersels van ontwikkelaars laten zien dat er heel veel mogelijk is. Met de simpele L-Camera-app kun je bijvoorbeeld foto's in raw schieten, een burst-modus gebruiken met 30fps, video opnemen in 3264x2448 pixels met 30fps en geavanceerde zaken als focus- en exposure-bracketing gebruiken. We hopen dat Google, of een andere ontwikkelaar, snel met een slim ontworpen camera-app komt, die van al deze mogelijkheden gebruikmaakt.
/i/2000560451.png?f=imagenormal)
L-Camera op de Nexus 5
ART: een snellere runtime voor apps
Met Android Lollipop zegt Google de Dalvik Virtual Machine vaarwel. Deze werd vanaf de eerste Android-versie gebruikt voor het draaien van Android-apps, waarvan het overgrote deel in Java geschreven is. Deze just in time compiler heeft plaats gemaakt voor Android Runtime, of ART, dat gebruikmaakt van ahead of time compiling. In de praktijk betekent het dat de Java-code bij het installeren van apps gecompileerd wordt en niet als de app gestart wordt, waardoor apps sneller moeten werken.
Daarnaast is de garbage collection volgens Google sterk verbeterd. Niet alleen wordt er efficiënter met geheugen omgesprongen, maar als ongebruikt geheugen verzameld en vrijgegeven wordt, heeft dit volgens Google minder invloed op de algehele prestaties van de telefoon of tablet. Minder plotselinge haperingen dus. Wie meer wil weten over ART doet er goed aan om naar deze presentatie van de Google I/O-ontwikkelaarsconferentie te kijken.
ART is volgens Google in een ideale situatie tot wel
vier keer zo snel als Dalvik
Een ander voordeel van ART is de 64bit-compatibiliteit, voor zowel ARM als x86. Dat betekent dat er bij Intels nieuwe Atom-socs gebruikgemaakt wordt van de x86-64-instructieset om zaken te versnellen. Bij 64bit-ARM-chips, zoals de Snapdragon 610 en de Tegra K1, zal gebruikgemaakt worden van de extra functies en instructies die de ARMv8-instructieset biedt. Daardoor is het bijvoorbeeld mogelijk om grotere hoeveelheden werkgeheugen aan te spreken.
Ontwikkelaars hoeven zelf nauwelijks iets te doen om dit allemaal te ondersteunen. Apps die in Java geschreven zijn, maken er automatisch gebruik van en dat is het overgrote deel van de beschikbare apps. Ontwikkelaars moeten software die gebruikmaakt van native code, zoals veel games, handmatig aanpassen om de vruchten van 64bit te plukken.
ART is volgens Google in een ideale situatie tot wel vier keer zo snel als Dalvik. Zodra Lollipop officieel uit is voor de Nexus 5 en Nexus 7 zullen we testen hoe groot het verschil is tussen KitKat en Lollipop. Mochten daar interessante verschillen in zitten, dan komen we er in een later artikel nog zeker op terug.
Project Volta: voor een betere accuduur
Met Android Lollipop doet Google een poging om een van de grootste ergernissen van de gemiddelde smartphone- of tabletgebruiker te bestrijden: de korte accuduur. Daartoe zijn verschillende zaken aangepast en vervolgens samengevat onder de noemer Project Volta. De verbeteringen van Volta moeten vooral gezocht worden bij de momenten waarop een apparaat in stand-by staat, want het significant terugdringen van het stroomgebruik van een telefoon of tablet die actief gebruikt wordt, is erg moeilijk.
Bij een apparaat in stand-by is het zaak dat die zo min mogelijk doet, want zolang de soc in zijn slaapstand staat, is het verbruik laag. Als hij wakker is, stijgt het stroomverbruik aanzienlijk en wordt meestal ook nog eens de dataverbinding gestart, wat ook energie kost. Volgens Google staat één seconde aan, met het scherm actief, gelijk aan twee minuten in stand-by.
Om de accuduur in de dagelijkse praktijk te verlengen is het dus zaak dat de telefoon of tablet in stand-by zo min mogelijk wakker wordt gemaakt. Op dit moment is dat voor veel mensen niet het geval, omdat ze veel apps geïnstalleerd hebben die om de zoveel tijd updates binnenhalen, checken voor nieuwe informatie of het anderzijds nodig vinden om de processor te activeren en een dataverbinding op te zetten.
Volgens Google staat één seconde aan, met het scherm actief, gelijk aan twee minuten in stand-by
Android Lollipop bevat een Job Scheduler, die deze inefficiëntie moet tegengaan. App-ontwikkelaars kunnen bij die tool aangeven wanneer en hoe vaak zij een apparaat wakker willen maken om een handeling uit te voeren. De Job Scheduler verzamelt al die verzoeken en zorgt er dan voor dat ze gelijktijdig uitgevoerd worden, zodat het toestel maar één keer gewekt wordt. Ook kunnen ontwikkelaars aangeven dat ze taken enkel in bepaalde situaties willen uitvoeren, bijvoorbeeld als een telefoon aan de lader ligt.
Dat kan een behoorlijke stroombesparing opleveren, zeker bij telefoons en tablets die niet intensief worden gebruikt, maar het hangt wel compleet af van de ontwikkelaars. Zij moeten gebruik gaan maken van die nieuwe api's. Doen ze dat niet of is er een handvol veelgebruikte apps die dat niet doen, dan zullen de resultaten in de praktijk waarschijnlijk niet groot zijn.
Battery Saver
Voor de situaties waarin je accu bijna leeg is, je geen lader in de buurt hebt en toch echt bereikbaar moet blijven, is er nu een Battery Saver-modus ingebouwd. Deze klokt de processor terug, schakelt de vibratiemotor uit, haalt de schermhelderheid omlaag en blokkeert apps als deze op de achtergrond de dataverbinding willen gebruiken. Vergelijkbare opties kun je al enige tijd terugvinden in de software van onder meer Samsung, HTC en Sony, maar het is fijn dat ook gebruikers van stock Android hier nu gebruik van kunnen maken.
Twee andere kleine wijzigingen zijn een melding op het lockscreen die tijdens het laden aangeeft hoe lang het nog duurt voordat de accu vol is en een schatting bij de batterijstatistieken van hoe lang de telefoon nog mee kan voordat hij helemaal leeg is.
Conclusie
Google noemt Android Lollipop de grootste release tot nu toe, en aangezien we er tien pagina's over geschreven hebben en dan nog steeds niet alles hebben kunnen behandelen, lijkt dat niet overdreven. Zo is er onder de motorkap bijvoorbeeld ook nog betere ondersteuning voor moderne grafische technieken voor games en is de audio pipeline op de schop gegaan.
Er is dus een heleboel veranderd in Android Lollipop en het overgrote deel is een verbetering. Google heeft een deel van de nieuwe features in de interface netjes afgekeken van andere Android-fabrikanten, maar daar is niets mis mee. Voor Nexus-gebruikers is het fijn dat ze voor zaken als do not disturb, batterijbesparende opties en een zaklampfunctie niet meer hoeven uitwijken naar losse apps. Dankzij dat soort kleine verbeteringen, en Material Design, voelt de stock-versie van Android completer en beter afgewerkt aan.
Er is een heleboel veranderd in Android Lollipop en het overgrote deel is een verbetering
Het is maar de vraag hoeveel onderdelen van de nieuwe interface uiteindelijk hun weg vinden naar het gros van de Android-gebruikers, die een versie draaien die door de fabrikant aangepast is. Ook zij zullen echter de vruchten kunnen plukken van technische verbeteringen als ART, Project Volta en de nieuwe cameramogelijkheden.
Voor bezitters van Nexus-toestellen en gebruikers die op een andere wijze een stock-versie van Android draaien, is Lollipop in ieder geval een veelomvattende update met wijzigingen en verbeteringen waar je in de dagelijkse praktijk veel aan hebt.
/i/2000560391.png?f=imagegallery)
/i/2000560390.png?f=imagegallery)
/i/2000560388.png?f=imagegallery)
/i/2000560392.png?f=imagegallery)
/i/2000560393.png?f=imagegallery)
/i/2000560394.png?f=imagegallery)
/i/2000560395.png?f=imagegallery)
/i/2000560403.png?f=imagegallery)
/i/2000560429.png?f=imagegallery)
/i/2000560428.png?f=imagegallery)
/i/2000560427.png?f=imagegallery)
/i/2000560405.png?f=imagegallery)
/i/2000560407.png?f=imagegallery)
/i/2000560406.png?f=imagegallery)
/i/2000560430.png?f=imagegallery)
/i/2000560448.png?f=imagegallery)
/i/2000560447.png?f=imagegallery)
/i/2000560449.png?f=imagegallery)
/i/2000560450.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000554672.png?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/1301907819.gif?f=fpa)
/i/1350060755.png?f=fpa)
/i/1322736295.png?f=fpa)
/i/1384331074.png?f=fpa)
/i/1286620585.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/370910/Ubuntu2.jpg?f=community){kind=small}
) maar rooten was doodsimpel een nieuwe versie van SuperSu erop kwakken en busybox installeren.
:strip_icc():strip_exif()/u/109168/crop5c6ad3dc9bc0f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/316174/crop5b26bc86bda66_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/191313/south_park_stan_marsh.jpg?f=community){kind=small}
/u/217664/crop57a47149436c0_cropped.png?f=community){kind=small}
.
:strip_exif()/u/13818/episodebutler_60x60.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/249917/jaapschaap.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/131025/avatar15.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/614228/crop6023bf71e398d_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/251589/Naamloos.jpg?f=community){kind=small}
.
:strip_exif()/u/69716/disgaea2_thief.gif?f=community){kind=small}
Ben je nu niet in de war met Apple?
:strip_icc():strip_exif()/u/140697/crop6180fb9103afa_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/134368/crop5b6359827c154_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/1839/avatar_drome.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/320203/daniels_logo_60x60.jpg?f=community){kind=logo}
:strip_icc():strip_exif()/u/498936/crop5b62bb30b720d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
) Laten ze dat nou es regelen.
)
:strip_icc():strip_exif()/u/504144/crop56e1e4fab7d64.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/227038/samsungapple1.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/78349/Duiken2.jpg?f=community){kind=small}
/u/280170/shadylog-transparent-60.png?f=community){kind=spacer}
:strip_icc():strip_exif()/u/413872/7746910134_1ecc35cbb9_b.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/235429/crop5ec389b86a87b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/145927/crop5acf58594095d_cropped.gif?f=community){kind=small}
