Bekende content, maar nu hands-on
We zien sommige games tegenwoordig zo vaak in actie, dat we er al meteen vrij goed in zijn als we er eindelijk zelf mee mogen spelen. De begeleidende Ubisoft-medewerker stond met verbazing te kijken hoe soepel we ons, spelend als meesterhacker Aiden Pierce, een weg door de spelwereld baanden. Wist hij veel dat we Watch Dogs al vijf keer in actie hadden gezien.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Een deel van de content die we op de gamescom konden spelen, hadden we simpelweg al een keer gezien. We wisten dus wat we moesten doen, en openden de speelsessie met een passage waarin Aiden een zogeheten CtOS-station moet infiltreren en hacken. Laten we vooropstellen dat onze voorkennis niet nadelig werkte voor het spelplezier, sterker: het droeg eraan bij. We wisten direct hoe we de bewakers om de tuin konden leiden, en slaagden er uiteindelijk snel in het doel te bereiken en weer ongezien de basis te verlaten.
Aiden heeft bij dat soort acties diverse hulpmiddelen, maar vaak begint het met een camera. Als hij vanuit het perspectief van die camera een andere camera kan zien, kan hij daarnaartoe 'springen'. Vanuit de diverse camerastandpunten die zo te vinden zijn, kan hij zijn vijanden taggen, maar ook allerlei handige elementen in de spelwereld spotten. Denk aan een autoalarm dat kan afgaan, hekken die elektrisch open- en dichtgaan en een garagedeur die eveneens geopend en gesloten kan worden. Het in beweging zetten van deuren en hekken, en het laten afgaan van een autoalarm leidt bewakers af en lokt ze in het beste geval weg van het pad dat Aiden wil bewandelen.
Nu is de kunstmatige intelligentie in Watch Dogs wel zo goed dat soldaten na zo'n actie op hun hoede zijn. Ze wijken dan af van hun vaste looprondjes om er zeker van te zijn dat de omgeving veilig is. Het is dus zaak om altijd snel te handelen en je vijanden continu van afleiding te voorzien, wil je er zeker van zijn dat ze Aiden niet op het spoor komen. In ons geval gebeurde dat laatste wel en dat hadden we onszelf te wijten. We werden gespot door een soldaat die we over het hoofd hadden gezien en konden hem niet anders uitschakelen dan met een vuurwapen. Dat bleek een geluk bij een ongeluk; doordat onze afleidingstrucjes alle andere soldaten naar dezelfde plek hadden gelokt, kozen zij nu dezelfde route naar de schoten. Dat gaf ons de gelegenheid ongestoord naar ons doel te sneaken, niet zoals het vooraf bedoeld was, maar we konden ermee leven.
Lekker klooien in Chicago
Een CtOS-station is belangrijk, want het opent een deel van spelstad Chicago voor Aiden. Niet dat Aiden voorheen niet in dat deel van Chicago kon komen, maar nu kan hij het datasysteem van Chicago in zijn voordeel gebruiken. Dat houdt in dat hij telefoons van voorbijgangers kan uitlezen om informatie te krijgen over die personen, maar hij kan ook verkeerslichten beïnvloeden en zijn voordeel doen met allerlei andere voorzieningen van de stad.
'Aanklooien' zoals in GTA
De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we eigenlijk het liefst gewoon een paar uren waren gaan rondlopen om alle kleine verhaaltjes van de inwoners van Chicago te bekijken. We scharen ons bij de gamers die games als Grand Theft Auto spelen 'om maar een beetje aan te klooien'. Het equivalent daarvan is in Watch Dogs het spelen met de hackersvaardigheden van Aiden. Simpelweg langslopen en de diverse smartphones in de omgeving bekijken levert in dat opzicht al genoeg vertier op. Er is nu eenmaal een fun-factor verbonden aan lezen dat Klaasje en zijn vrouw in scheiding liggen, en dat Pietje twijfelt over een aanbieding van een andere werkgever. Diverse achterklaprubrieken bewijzen dat dagelijks. Roddeltantes komen heerlijk aan hun trekken in Watch Dogs.
/i/1377763421.jpeg?f=imagenormal)
Toch gaat het regelmatig verder dan dat. Het spel zet bij sommige burgers een bepaald symbooltje dat inhoudt dat Aiden er iets meer mee kan dan alleen meekijken of luisteren. Zo ontvreemdden we iemands pincode en haalden zijn rekening leeg. Bleven we wat langer plakken, dan zouden we ook in aanraking komen met criminaliteit, waarbij we dan zelf de keuze zouden hebben om in te grijpen of niets te doen. Helaas bleek de tijd beperkt en wilde Ubisoft ons nog andere delen van de game laten spelen. Bovendien hebben we zo'n spontaan ontstane 'missie' al vaker voorbij zien komen, dus de noodzaak was er ook niet echt.
Voertuigen uitproberen
Aanvankelijk bleef Ubisoft geheimzinnig over wat we nu precies moesten doen. We werden naar een ander deel van Chicago gedirigeerd. Dat gaf ons wel meteen de gelegenheid om diverse voertuigen in Watch Dogs uit te proberen. Die laten zich best fijn besturen. Voertuigen in actiegames komen niet altijd goed uit de verf, maar Watch Dogs doet het vrij goed. Dat is niet zo vreemd; Ubisoft Reflections, de studio die Driver: San Francisco maakte en nu aan racegame The Crew werkt, werd voor dit deel van het spel bij het project betrokken.
Net als vergelijkbare openwereldgames bevat Watch Dogs verschillende auto's die de gamer naar eigen inzicht kan pakken. Het is daarbij wel slimmer om geparkeerde auto's te pakken, want mensen die je uit hun auto sleurt, bellen natuurlijk de politie en voor je het weet zit je weer midden in een achtervolging. Van de voertuigen die wij te pakken kregen, waren de op een Lamborghini lijkende wagen en een sportmotor de fijnste en, niet toevallig, ook de snelste. Vooral zittend op de motor en gebruikmakend van een eerstepersoons-cameraperspectief krijg je een heerlijk gevoel van snelheid in Watch Dogs.
Eerste multiplayer-ervaring
Eenmaal op de plaats van bestemming werd de reden van onze trip snel duidelijk. Een alarm ging af en plotseling verscheen het bericht in beeld dat we werden gehackt door een andere speler. Op dat moment geeft een gekleurd vlak op de minimap aan in welke zone de hacker zich bevindt. Aiden moet dan vlliegensvlug de personen om hem heen scannen, om zo de hacker te kunnen vinden. Het helpt trouwens om gewoon even rond te kijken wie zich niet duidelijk als een ai-persoon gedraagt. Scan je eenmaal de juiste persoon, dan heb je de hacker geïdentificeerd en zet je de jacht op hem in.
Rigoreuze maatregelen
Die jacht duurde in ons geval een meter of tien. Kennelijk is het de bedoeling of in elk geval de meest gebruikte aanpak om achter hem aan te rennen en hem te tackelen. Wij pakten direct een assault rifle en schoten de hacker neer. Een tikje rigoureus misschien, maar waar gehackt wordt vallen spaanders.
/i/1377763424.jpeg?f=imagenormal)
Daarna werd het tijd om bewezen diensten terug te betalen en dus vielen wij het spel van de gamer binnen die ons zojuist probeerde te hacken. Dat leverde twee opvallende waarnemingen op in de gameplay. Zo kwamen we, op weg naar de zone waarin ons slachtoffer zich moest bevinden, een laag muurtje tegen waar we toch niet overheen konden. Best raar voor een game waarin je ook op daken en dergelijke kunt klimmen. De begeleidende Ubisoft-medewerker hield er rekening mee dat het om een bug gaat, maar durfde dat niet te garanderen.
Profiteren van een foutje
Toen we ons doelwit eenmaal gevonden hadden, begon opnieuw het spel van identificatie. Daarbij had de tegenstander ons redelijk snel in de smiezen, maar we vonden per ongeluk een foutje in het spel dat hem ervan weerhield ons succesvol te identificeren. Dat moest hij doen door onze telefoon te hacken. Wil je iemand hacken, dan moet je ervoor zorgen dat hij geselecteerd is en ongeveer anderhalve seconde de hack-knop indrukken. Wij begonnen echter als een bezetene om een paal heen te rennen, waardoor onze tegenspeler er niet in slaagde om ons lang genoeg geselecteerd te houden om de hack af te ronden. Telkens als we zijn gezichtsveld verlieten, verloor hij zijn highlight op ons. Zo wist hij ons dus niet officieel te pakken te krijgen, hoewel hij goed door had dat wij de boosdoener waren. Op die manier slaagden we op curieuze wijze in onze poging hem te hacken.
Hoewel er nog wat ontwikkeltijd over is, en die tijd in deze fase vooral wordt besteed aan optimalisatie en bug fixes, is het toch een beetje schrikken dat we een van de basiselementen van Watch Dogs' multiplayer-gameplay zo eenvoudig op de knieën kregen. In een half uur liepen we tegen een vreemde bug - dat muurtje - en tegen niet goed werkende gameplay aan. Dat is een verontrustende score voor een game die zich later dit jaar bij de beste games van het jaar zou moeten voegen.
Voorlopige conclusie
Vermakelijk was het zeker en naar meer smaken doet het ook. Watch Dogs voldoet aan de verwachtingen als het gaat om het gevoel dat we hadden na de speelsessie. Een game die je na een halfuur speeltijd níet het gevoel geeft dat je veel langer zou willen doorspelen, kwalificeert zich niet als topgame. Watch Dogs ligt nog wel op die koers. Het blijft leuk om te spelen met Aidens vaardigheden als hacker, terwijl we dat nog niet eens hebben kunnen doen binnen de context van het verhaal. Het baart ons echter zorgen dat we binnen een halfuur diverse rariteiten tegenkwamen. Het is niet ongebruikelijk dat games in deze fase van ontwikkeling nog fouten bevatten, dus laten we niet te veel op de zaken vooruitlopen, maar dat er bij het naderen van de release van Watch Dogs nog vragen openblijven, is duidelijk.
Titel |
Watch Dogs |
 |
Platform |
Pc, Xbox 360, PS3, PS4, Xbox One, Wii U |
Ontwikkelaar |
Ubisoft Montreal |
Uitgever |
Ubisoft |
Releasedatum |
21 november 2013 PS4: 29 november 2013 Xbox One: nog niet bekend |