Binary Domain en Syndicate

Binary Domain

In Japan gelooft men heilig in de opvattingen van bepaalde personen en dus is er steeds één persoon binnen een ontwikkelteam wiens visie wordt gevolgd. Bij Binary Domain is dat Toshihiro Nagoshi, bekend van de Yakuza-games. Rond de Japanner heeft Sega de gelijknamige Yakuza Studio gevormd, die met Binary Domain zijn eerste game aflevert. De studio slaat met Binary Domain een andere weg in, want waar in de Yakuza-games vooral de vuisten spreken, gebruik je hier met name vuurwapens. Binary Domain is een onvervalste shooter.

Gespeeld op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360

Daarbij zet Nagoshi in op twee punten; een goed verhaal en emotionele betrokkenheid bij de hoofdrolspelers. Dat verhaal is inderdaad niet verkeerd. Het is 2080 en je bezoekt een futuristisch Tokyo. De poolkappen zijn inmiddels gesmolten, wat wil zeggen dat de bewoonde wereld er een stuk kleiner op is geworden. In veel steden - en zo ook in Tokyo - is een bovenstad ontstaan. Die is uiteraard bedoeld voor de welgestelden, terwijl de armoezaaiers zich moeten zien te redden in de lagere delen van de stad.

De eerste 10 minuten van Binary Domain.

Daarnaast zijn er inmiddels grote vorderingen gemaakt op het gebied van robotica. De mens is in staat om robots te maken die niet van een levend mens zijn te onderscheiden. Om verwarring te voorkomen, heeft de internationale gemeenschap vastgelegd dat het produceren van zulke robots verboden is. Robots maken is op zich niet verboden, het gebeurt zelfs op grote schaal, ze mogen alleen niet op mensen lijken.

Menselijke robot

Het verhaal start als er desondanks een menselijke robot opduikt in de VS. Een robot bovendien die zo levensecht is dat hij er zelf ook van overtuigd is dat hij menselijk is. Het vermoeden is dat de robot in Tokyo is vervaardigd en dat is reden om een internationaal team van spec ops naar de Japanse hoofdstad te sturen. Jij bent daarin ene Dan, die op pad is met collega Bo. Eenmaal in Tokyo dien je een rendez-vous te regelen met Britse, Franse en Chinese agenten met dezelfde opdracht. Samen dient het team jacht te maken op de man die de robot zou hebben vervaardigd.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Trailer waarin het verhaal uiteen wordt gezet.

Hoe is de stemming?

Het verhaal rond Dan en de andere agenten is aardig, vooral op de momenten dat de morele kant van het gebruik van robots wordt aangekaart. Ook de verwikkelingen tussen diverse teamleden zijn goed uitgewerkt, al zijn de onderlinge dialogen niet altijd even sterk. Zo wil de stemming van een teamlid nog weleens op onverklaarbare wijze omslaan, waarbij op een vrolijke opmerking opeens een chagrijnige volgt of omgekeerd, zonder dat er een aanleiding voor lijkt te zijn.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Een 'Hollow Child' in Binary Domain.

Die stemming speelt een hoofdrol in het spel. Je hebt steeds één of meerdere teamgenoten aan je zijde, een deel van het totaal dat in Tokyo op pad is. Je kunt daarbij zelf kiezen welke agenten je meeneemt, waarbij elke agent zo zijn of haar specialiteiten heeft. In Binary Domain komt daar nog bij of de betreffende agent je mag of niet. Dat vertrouwen zie je keurig netjes in een staafdiagram weergegeven als je de eenheden selecteert die je mee wilt nemen.

Vertrouwen winnen

Je kunt gedurende het spel invloed uitoefenen op het vertrouwen dat je collega's in je hebben. Je kunt daarbij zowel je woorden als je daden laten tellen. Je collega's praten met je en stellen vragen waarop je antwoord moet geven. Een welgevallig antwoord doet het vertrouwen stijgen, al heeft niet elke agent daarin dezelfde smaak. Als je meegaat in de macho-taal van Bo zullen je vrouwen uit de groep dat minder prettig vinden. Als je diezelfde vrouwelijke teamleden helpt met straffe acties in combat, zal hun vertrouwen echter weer stijgen. Ook het kopen van upgrades voor je teamgenoten zorgt ervoor dat hun vertrouwen stijgt.

Dat spelen met vertrouwen is op zich een aardig gegeven en het werkt ook prima. Je ziet het vertrouwen fluctueren. Toch is er iets mis met het systeem: het heeft niet zoveel invloed. De bedoeling is dat je teamleden krijgt die graag voor je door het vuur gaan en teamleden die hun leven niet voor je in de waagschaal willen leggen. Dat geheel werkt echter niet zo. Het spel is uiteraard zo gemaakt dat je teamleden het verschil niet gaan maken. Je hebt vrijwel steeds een overmacht aan vijandige robots tegenover je. Je teamgenoten zullen daar altijd het onderspit tegen delven. Logisch, anders heb je zelf niets meer te doen. Dat betekent echter ook dat jij altijd het verschil zult maken.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Kinderspeelgoed?

Kwestie van vertrouwen

Je teamgenoten maken daarbij op zich best goede opmerkingen. Bij een passage waarbij je zeer trefzeker was, zul je dat te horen krijgen en bij een passage waarbij je het moeilijk had ook. Alleen heeft het geen merkbare invloed op het presteren van je teamgenoten. Die blijven zo hier en daar wat vijanden afschieten, maar dat zijn er niet meer of minder dan als het vertrouwen hoger of lager is. Veel of weinig vertrouwen maakt geen merkbaar verschil tijdens gevechten waarbij je zelf steeds de onderscheidende factor bent. Het is daarom ook moeilijk om een collega tegen je in het harnas te jagen, tenzij je hem of haar steeds opzettelijk met kogels bestookt.

Hetzelfde geldt enigszins voor die andere belangrijke feature van de game: het geven van opdrachten aan je teamgenoten. Yakuza Studio heeft daarvoor 'voice recognition' ingebouwd. Daarmee geef je niet alleen antwoorden op de vragen die ze je stellen, maar ook opdrachten tijdens gevechten. Het zijn de gebruikelijke commando's, zoals 'charge', 'hold' en 'cover'. Ook daarbij geldt dat het wel werkt, maar weinig verschil maakt. Het spel wordt niet wezenlijk moeilijker of gemakkelijker als je wel of geen opdrachten geeft. Daarbij komt dat het herkennen van voice commands niet vlekkeloos werkt. Gelukkig kan dat ook met de controller en wij merkten dat we daar gedurende de campagne steeds vaker op terugvielen.

Helaas is ook de besturing van het spel niet vlekkeloos. Zo gebruik je dezelfde knop om te rennen als om dekking te zoeken, wat voor verwarring kan zorgen. In en uit cover komen verloopt sowieso wat stroef, net als over een obstakel springen.

Stukjes bot verwijderen

Ook het uiterlijk van het spel levert gemengde gevoelens op. Het futuristische Tokyo is aardig, maar niet bijzonder. Vooral de vergezichten zijn wat saai, maar ook de levels zijn wat standaard. Veel futuristische kantoren, met zo hier en daar wat industriële omgevingen. Daar staat tegenover dat de vele robots die je op je weg vindt dan weer wel uitstekend zijn. Ze zijn niet alleen gevarieerd, maar vooral ook gedetailleerd vormgegeven, wat goed blijkt als je ze kapot schiet. Er vliegen kleine stukken bepantsering af, wat ook merkbaar invloed heeft op het gedrag van de bot. Schiet een been van hem af en je ziet de robot hinkend verder lopen. Schiet het andere been eraf en je ziet dat hij al kruipend verdergaat. Schiet je een arm eraf, dan zie je de bot met de andere hand verder schieten. Het leukste is als je een hoofd van een robotromp schiet. Dan raakt de bot zijn oriëntatie kwijt, waarbij hij in het wilde weg om zich heen zal schieten, doorgaans ten koste van collega-bots. De verschillende bosses in het spel hebben vergelijkbaar gedrag. Die dien je ook op dezelfde analytische wijze aan te pakken; ledemaat voor ledemaat afstrippen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Binary Domain in multiplayer.

Yakuza Studio heeft zich ook aan multiplayer gewaagd, en dat had het beter niet kunnen doen. De game bevat een beperkt aantal vooral weinig originele spelvormen. Aangezien de wapens in Binary Domain vrij standaard zijn en er van emotionele band met computergestuurde buddy's geen sprake is, is multiplayer in Binary Domain weinig origineel en daarmee wat saai. Gelukkig is de campagne beter.

Conclusie

Binary Domain is daarmee een spel dat helaas wat tekortschiet. Het verhaal is goed en de robots die je tegenover je krijgt ook, wat de campagne zeker het spelen waard maakt. Jammer is dat de extra's die de makers in de game hebben willen stoppen niet helemaal uit de verf komen. Voice commands haperen zodanig dat wij ze in ieder geval steeds meer af zijn gaan zweren. Het belangrijkste minpunt is echter de emotionele band die je opbouwt met de teamleden. Je kunt merkbaar invloed uitoefenen op het vertrouwen dat ze in je hebben, alleen heeft dat tijdens gevechten niet genoeg invloed. Daarbij zul je vooral zelf het verschil moeten maken.

Pluspunten:

- Goed verhaal
- Coole robots als tegenstander

Minpunten:

- Vertrouwen heeft weinig invloed
- Wapens matig
- Voice commands haperen

Eindcijfer: 7

Titel	Binary Domain
Platform	Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Yakuza Studio
Uitgever	Sega
Releasedatum	reeds verschenen

Syndicate

Wie met weemoed terugdenkt aan de game Syndicate die in 1993 verscheen, moet worden gewaarschuwd. De remake die net uit is, heeft weinig van het origineel. Waar de eerste versie een isometrische, tactische team-based shooter was, is de nieuwe game een first person shooter waarin van tactiek weinig over is. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet erg te zijn. Shooters zijn populair en elke goede shooter is meer dan welkom. We zullen de game dan ook beoordelen op wat hij is - een shooter - en niet meer omkijken naar de voorganger.

Gespeeld op: Xbox 360
Ook verschenen voor: pc en PlayStation 3

Het verhaal in Syndicate is overzichtelijk, om niet te zeggen simpel. Je speelt als een zekere Kilo, een agent uitgerust met een chip. Daarmee behoor je automatisch tot de upper class, want de wereld van Syndicate is verdeeld in mensen met en mensen zonder chip in hun hoofd, en jij hebt het allernieuwste model. Uiteraard is dat nog niet goed getest als je door je meerdere het slagveld wordt opgestuurd, tot genoegen van een enigszins jaloerse collega die een mindere chip heeft. Je baas heeft je nodig in de strijd met een concurrerende firma en vraagt of je aan de hand van dezelfde ervaren collega de chip van de concurrentie wilt stelen.

De eerste 10 minuten van Syndicate.

Het verhaal is niet het sterkste punt van het spel. Het uitgangspunt is al wat aan de saaie kant en gedurende het spel blijft het oppervlakkig en voorspelbaar. Het spel ontbeert de broodnodige diepgang. De dialogen zijn matig, al worden ze goed ingesproken door acteurs als Brian Cox en Rosario Dawson, maar het verhaal blijft plat. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, als de gameplay daar tegenop weegt. Dat is slechts gedeeltelijk het geval. Op zich is Syndicate een gedegen shooter. Zo zijn de wapens lekker, werkt de dekking vlekkeloos - in tegenstelling tot bij Binary Domain - en is ook de kunstmatige intelligentie van je tegenstanders op niveau. Ze zullen keurig voor je wegduiken om ongezien naar een andere plek te sluipen en daar weer op te duiken. Nu heeft elk wezen dat je chip herkent een zwevende tag boven zijn hoofd, wat maakt dat je vaak toch nog kunt zien waar je tegenstander heen gaat. Toch maken je tegenstanders het jou lastig genoeg. Als de ingebouwde chip je geen extra opties had gegeven, zou je kansloos zijn geweest. Met enkel schieten zul je de strijd niet winnen.

Terugslag

Gelukkig geeft de chip extra opties en bovendien zal je arsenaal gedurende het spel groeien. Zo kun je tegenstanders zelfmoord laten plegen. Je kunt van veilige afstand kenbaar maken dat een tegenstander de hand aan zichzelf moet slaan. Dat gaat gepaard met een explosie die anderen meeneemt, mochten er vijanden in de buurt staan. Het is daarmee een krachtig wapen. Minder krachtig, en daardoor vaker in te zetten, is Backfire. Daarmee weigert het wapen van de tegenstander op jouw commando, wat het uiteraard gemakkelijk maakt om de bezitter ervan uit te schakelen. Als laatste krijg je Persuade, waarmee je een tegenstander overhaalt om aan jouw kant mee te vechten. Dat duurt maar kort. Je tijdelijke vriend zal al snel de hand aan zichzelf slaan.

Redacteur Jurian Ubachs sprak met programmeur Lars Magnus Lång.

Tijd vertragen

Verder is er Dart-mode, vernoemd naar de chip in je hoofd. Die biedt eigenlijk een opgevoerde variant van bullet-time. Tegenstanders vertragen daarbij, terwijl jij op normale snelheid kunt blijven handelen. Als extra zie je tegenstanders extra goed, veroorzaken je kogels meer schade en kun je zelf juist meer pijn verdragen. De chip stelt je ook in staat om gebruik te maken van computergestuurde apparatuur. Zo kun je deuren en liften hacken en zwevende robots uitschakelen. Dat overnemen van computergestuurde apparatuur heet een 'breach' en een dergelijke ingreep kun je meer of minder nauwkeurig uitvoeren. Als je het nauwkeuriger doet, levert dat meer punten op, waardoor je sneller in staat bent om opnieuw te breachen.

Op zich heeft het spel daarmee een solide fundament. De extra opties zijn leuk om te gebruiken. Toch levert het geen al te spannende gameplay op, en dat komt doordat de opties suggereren dat er enige tactiek komt kijken bij het gebruik ervan, terwijl dat in de praktijk eigenlijk helemaal niet het geval is. Het is steeds overduidelijk wat er van je verwacht wordt, welke opties je moet gebruiken om een obstakel te passeren of een gevecht te winnen, en dat maakt de campagne al snel een beetje saai.

Voorbeelden

Verder heeft Syndicate last van een voorganger. Niet die uit 1993, maar van Deux Ex: Human Revolution. Syndicate lijkt veel meer op de tactische shooter uit 2011 dan op de klassieker uit 1993. Alleen steekt Syndicate wat bleekjes af bij Human Revolution. Beide games hebben een opvallend futuristisch en gekleurd uiterlijk. Over Deus Ex lag een opvallend goudgele gloed, in Syndicate is alles opvallend blauw en rood. Het uiterlijk is daarmee prima en het doet niet zoveel onder voor dat van Human Revolution. Wat de gameplay betreft blijft Syndicate echter wat achter. Zo heeft het spel een skill tree die zeer beperkt is, zeker in vergelijking met die van Human Revolution.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Aankondigingstrailer van Syndicate.

Hardware manipuleren

De vergelijking doemt echter ook op door andere overeenkomsten. Zo zijn beide hoofdpersonen verbeterd met een chip die extra opties geeft, waaronder het manipuleren van apparatuur. In Human Revolution resulteert dat echter in een tactische game en dat verwacht je ook bij dergelijke tools. In Syndicate ontbreekt dat echter. Het is een shooter en niet meer dan dat. Er valt weinig te kiezen, wat de campagne tot een recht-toe-recht-aan-avontuur maakt. Dat is jammer, want de ingrediënten zijn wel aan boord.

Samenwerken

Gelukkig is er ook nog een aparte coöp-campagne. Die kun je met maximaal vier spelers tegelijk doorlopen. Ook daar zit een verhaal in, al is dat nog minimaler dan in de campagne. Toch is coöp prettiger om te spelen dan de campagne, doordat de mogelijkheden die je chip je geeft er opeens aardige en vooral nuttige toevoegingen zijn. Je kunt elkaar opeens ondersteunen met de extra opties. Je hebt dezelfde opties als in de campagne, aangevuld met extra's. Zo kun je teamgenoten genezen, wat prettig veel punten oplevert in de eindscore. Je kunt bovendien je wapens meer upgraden dan in de campagne, en beter presteren in coöp maakt uiteraard dat je de upgrades sneller bemachtigt.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Makers geven uitleg bij de coöpmodus.

Classes zijn er niet in coöp. Net als in de campagne kun je twee wapens bij je dragen. Je kunt daarbij kiezen voor het opwaarderen van twee lekker verschillende, zodat je elke rol kunt vervullen binnen het team. Iedereen kan ook genezen, zodat je ter plekke kunt bepalen wie welke rol vervult en tussentijds ook gemakkelijk kunt wisselen. Vooral het genezen en desnoods weer tot leven wekken van teamgenoten is belangrijk. Toch is ook de coöpmodus vrij beperkt. Er zijn weinig maps en er is weinig variatie in spelvormen. Jammer, want het samenwerken is dusdanig leuk dat het vraagt om meer.

Conclusie

Dat maakt Syndicate tot een wat halfslachtige game. De basis van de game is eigenlijk prima. Het schieten en navigeren zit goed in elkaar. In de campagne is het leuk dat je extra's hebt, alleen levert dat zelden spannende gameplay op omdat er steeds zo duimendik bovenop ligt wat er van je verwacht wordt. Je hebt daarbij geen enkele mogelijkheid om af te wijken van de lijn die de makers voorschrijven. Zo kun je geen verschillende deuren hacken om een alternatieve route vinden, je zult altijd dezelfde deur hacken om je weg te kunnen vervolgen. Juist die voorspelbaarheid maakt de campagne saai. Voeg daar een flets verhaal aan toe en er blijft een mager geheel over. Dan is de coöp beter geslaagd, doordat je er opeens meer skills tot je beschikking hebt, die ook nog kunnen worden opgewaardeerd. De coöp-modus is alleen wel te beperkt om lang leuk te blijven. Daarvoor zijn er te weinig maps en is er te weinig verhaal.

Pluspunten:

- Solide basis
- Goede besturing

Minpunten:

- Plat verhaal
- Weinig vrijheid om Breach-opties te gebruiken
- Coöp is prima, maar te kort

Eindcijfer: 6,5

Titel	Syndicate
Platform	pc, Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Starbreeze Studios
Uitgever	Electronic Arts
Releasedatum	reeds verschenen