Sega probeert zo af en toe met een shooter door te breken op de Westerse markt. In 2010 leverde dat Vanquish op, dat nogal uiteenlopende cijfers scoorde. Volgend jaar waagt de Japanse uitgever een nieuwe poging met Binary Domain, een shooter waarin vertrouwen een grote rol speelt. Om het concept van de game toe te lichten, vloog Sega producer Toshihiro Nagoshi naar Parijs, zodat hij de Europese pers tekst en uitleg kon geven. Gelukkig had Nagoshi ook de laatste versie van de game bij zich, zodat we aan den lijve konden ondervinden wat de producer precies voor ogen heeft.
Voor we mochten spelen, wilde Nagoshi graag uitleggen wat hij met Binary Domain wil bereiken. De Japanner verdiende zijn sporen met Jet Set Radio, maar kreeg voornamelijk bekendheid met de diverse delen uit de Yakuza-serie. Het team dat aan de Yakuza-games werkte, maakt ook Binary Domain. Ervaring heeft het team dus wel, maar niet zozeer met het maken van shooters. Dat weerhoudt de leden er echter niet van om wat nieuws uit te proberen. Als gezegd, Nagoshi wil het genre graag verrijken met het begrip 'vertrouwen' en dan wel het vertrouwen dat de leden van een internationaal team van vechtersbazen in elkaar hebben.
Te veel robots
Het zit zo. We zijn inmiddels aangeland in 2080, in een wereld waar robots gemeengoed zijn geworden. Iets teveel zelfs, naar de smaak van sommigen. Er is in ieder geval een internationale wet van kracht die bepaalt dat er geen robots mogen worden gefabriceerd die menselijke trekken vertonen. Dit om te voorkomen dat er conflicten ontstaan tussen mens en robot. Die dreiging staat centraal in Binary Domain. Het spel begint als blijkt dat een firma ergens in Japan toch dergelijke robots heeft gebouwd. Dat is althans het vermoeden en dat vermoeden moet worden onderzocht. Er wordt dan ook een task force samengesteld die bestaat uit de beste militairen uit de leidende landen van de internationale gemeenschap. En waarempel: jij maakt deel uit van dat team.
Verrassend genoeg ben je niet de leider van de club. Als sergeant krijg je opdrachten van hogerhand, waarvoor je per missie een klein team mag samenstellen uit de leden van de groep. Helemaal vrij ben je daarin niet. Per missie wordt voor je bepaald hoe groot je team mag zijn en ook uit welke teamleden je daarbij kunt kiezen. Je kunt twee, drie of vier leden kiezen uit een poel die steeds ongeveer twee keer zo groot is. Je moet daarbij dus kiezen uit de teamleden die je aangeboden krijgt en niet uit de totale groep. Dat wil dus ook zeggen dat het zomaar kan gebeuren dat teamleden waar je eerder prettig mee hebt samengewerkt, even niet in de aanbieding zijn voor een volgende missie.